هدف: هدف این تحقیق بررسی تاثیر مدیریت دانش و سرمایه های فکری در کسب مزیت رقابتی و اولویت بندی آن به روش AHP در شرکت بیمه ایران می باشد. روش شناسی: روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی پیمایشی است. برای جمع آوری داده ها، از روش کتابخانه ای-)مطالعه اسناد و مدارک( و روش میدانی )پرسشنامه( استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق از کارکنان شرکت بیمه ایران به تعداد 3333 نفر انتخاب شدند. برای تعیین اندازه نمونه آماری از جدول مورگان استفاده گردید که با توجه به حجم جامعه آماری، تعداد نمونه آماری 364 نفر برآورد شد. مقدار آلفای کرونباخ برای متغیرهای مدیریت دانش، سرمایه فکری 4 بدست آمد که بیانگر قابلیت اعتماد بالای پرسشنامه ها است. / 3 و 453 /946، 3/ و مزیت رقابتی به ترتیب 956 فرضیه های پژوهش نیز با استفاده از مدل معادلات ساختاری و نرم افزارهای lisrel و Spss مورد بررسی قرار گرفته و همه فرضیه ها تأیید شدند. 3، بیانگر وجود تاثیر مدیریت / نتایج: نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده های آماری در سطح معنی داری 35 دانش و سرمایه های فکری در کسب مزیت رقابتی می باشد. نتیجه اولویت بندی نیز بیانگر این است که توزیع دانش با وزن 34466 بیشترین تاثیر را در بین ابعاد مدیریت دانش دارد و نگهداری دانش با وزن 34449 کم ترین تاثیر را دارد. همچنین سرمایه رابطه ای با وزن 34443 بیشترین تاثیر را در بین ابعاد سرمایه فکری و سرمایه سازمانی با وزن 34433 کم ترین تاثیر را دارد. ابعاد سرمایه فکری با اشتراک دانش ارتباط مستقیم و معناداری داشته و سرمایه فکری ارتباط معناداری با اشتراک دانش دارد. به علاوه، سرمایه فکری منجر به بهبود اشتراک دانش کارکنان می شود. نتایج آزمون فرضیه ها حاکی از تایید رابطه مثبت و معنادارى,بین سرمایه فکرى,و مزیت رقابتی می باشد؛ بدین معنی که متغیر مدیریت دانش بر کسب مزیت رقابتى,در شرکت بیمه ایران تاثیر مثبت و معنی داری می گذارد. نتیجه گیری: سازمان های برخوردار از مدیریت سرمایه فکری اصولاً عملکرد بهتری نیز دارند. لذا، سازمان ها باید تلاش بیشترى,در جهت ایجاد تمایل و توانمند ساختن کارکنان خود براى,به اشتراک گذارى,دانش و کسب مزایای رقابتی انجام دهند. توسعه و بهبود سرمایه اجتماعی، سرمایه فکری و مدیریت دانش در سازمان، نه تنها مستلزم بهبود ارتباطات و تعاملات مبتنی بر اعتماد میان اعضای سازمان بوده، بلکه نیازمند ساختار و فناوری مطلوب و مناسب هر سازمان است. بنابراین، سرمایه اجتماعی می تواند به عنوان یکی از قابلیت های سازمان به شمار آید و در خلق و تسهیم دانش موجود در سرمایه های فکری و مدیریت دانش سازمان کمک بسیار نماید.