مدیریت پرستاری
سال:1401 | دوره:11 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

مقدمه صلاحیت بالینی، شایستگی عملی و توانایی تلفیق دانش، مهارت، نگرش و ارزشها در موقعیت بالینی است و برای انجام نقش حرفه ای ضروری میباشد. صلاحیت بالینی درحیطه های مختلف پرستاری از جمله آموزش، بالین و مدیریت پرستاری اهمیت زیادی دارد. لذا این مطالعه به صورت مرور سیستماتیک با هدف عوامل موثر برصلاحیت بالینی پرستاران انجام شد. روش کار در این مطالعه مروری مقالات منتشر شده بین سالهای 1389-1399 (2010-2020) مورد بررسی قرار گرفتند به این منظورکلید واژه های صلاحیت، بالینی، پرستار، در پایگاه هایMagiran، Sid، کلید واژه های, nursing clinical competency, , competenceدر پایگاه های Elsevier، Web of Sciences، Pubmed Google Scholar,، Scopus مورد بررسی قرار گرفتند. مقالات اصیل و مروری به زبان فارسی و انگلیسی به صورت تمام متن انتخاب شدند. پس از ارزیابی معیارهای ورود و کیفیت مقالات 13 پژوهش واجد شرایط شناخته و مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها با توجه به هدف این پژوهش از جمله عوامل فردی موثر بر صلاحیت بالینی پرستاران (تجربه کاری، سن، سابقه کاری، سابقه کار در بخش فعلی، مدرک تحصیلی بالاتر، کار در حین تحصیل، هوش هیجانی) وعوامل محیطی-سازمانی تاثیر گذاربر صلاحیت بالینی پرستاران (شناخت فرهنگ بیماران و انجام مراقبت براساس فرهنگ بیمار، رضایت شغلی، مشورت با همکاران) بدست آمدند. بحث و نتیجه گیری براساس نتایج بدست آمده بایستی مدیران جهت ارتقا صلاحیت بالینی پرستاران با توجه به عوامل شناسایی شده در مطالعه حاضر برنامه ریزی نمایند.

مقدمه شیوع کرونا و شکل گیری گونه های جهش یافته آن سبب استرس و نگرانی در جوامع شده است. ترس و اضطراب ناشی از ابتلا به بیماری کرونا مخرب بوده و می تواند منجر به ناهنجاری های روحی و روانی در افراد شود. هدف مطالعه حاضر، پیش بینی استرس ناشی از کرونا براساس راهبردهای مقابله با استرس، کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی در بین پرستاران شهر کرمانشاه بود. روش کار روش این پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه پرستاران شهر کرمانشاه در فروردین 1400 تشکیل دادند. تعداد 200 نفر با روش نمونه گیری داوطلبانه، از طریق پاسخ دهی آنلاین به پرسشنامه ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این پژوهش از مقیاس استرس کرونا (سلیمی و همکاران، 1399)، پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس (لازاروس و فولکمن، 1998)، نسخه کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (2004) و مقیاس بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون چندمتغیره به روش همزمان و به کمک نرم افزار SPSS-22 انجام شد. یافته ها نتایج همبستگی نشان داد که استرس با راهبرد مقابله ای هیجان مدار رابطه مثبت و با راهبردمقابله ای مسیله مدار، کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی رابطه منفی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که قوی ترین متغیر پیش بینی کننده استرس کرونا مقابله هیجان مدار با ضریب بتا= 854/0 بود و با این وجود تمامی متغیرها سهم معناداری در معادله رگرسیون داشتند. نتیجه گیری نتایج این پژوهش نشان داد که به کارگیری راهبرد مقابله ای مسیله مدار و داشتن زندگی با کیفیت و بهزیستی روانشناختی می تواند با استرس ناشی از کرونا ارتباط منفی داشته باشد. از این رو با استفاده از راهبردها و مداخلات متمرکز بر افزایش سطوح کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی می توان جهت کاهش استرس پرستاران گام برداشت.

مقدمه نیروی انسانی اهمیت بسزایی در ارتقای عملکرد بیمارستان دارد به گونه ای که این سازمان نمی تواند بدون تلاش و تعهد کارکنان خود موفق شود. تعهد سازمانی به باورها، ارزش ها و عقاید کارکنان نسبت به ماندن در سازمان اشاره دارد. این مطالعه با هدف بررسی تعهد سازمانی پرستاران و عوامل مرتبط با آن انجام شده است. مواد و روش ها این یک مطالعه سیستماتیک است که مقالات منتشر شده بین سال های 1390 تا 1400 (2021-2011 میلادی) از پایگاه های, Google Scholar PubMed, Scopus, Science Direct, Cinahal SID، Iranmedex، Magiran مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی از کلمات کلیدی: تعهد سازمانی و پرستار در منابع فارسی و از کلمات, Organizational Commitment nurse در منابع انگلیسی استفاده شد. انجام پژوهش در ایران معیار اصلی انتخاب مقالات برای ورود به مطالعه بود. پس از ارزیابی کیفیت مقالات، 26 مقاله واجد شرایط شناخته و به مطالعه وارد شدند. یافته ها نتایج حاصل از استخراج یافته های مقالات، نشان داد که 12درصد مطالعات تعهد سازمانی پرستاران را سطح بالا، 50 درصد سطح متوسط و 38 درصد مطالعات نیز سطحی از تعهد سازمانی را گزارش نکردند. همچنین، عوامل فردی و سازمانی مختلفی بر تعهد سازمانی پرستاران موثر است. نتیجه گیری با توجه به این که مهم ترین و ارزشمندترین سرمایه سازمان، نیروی انسانی است. لذا تلاش برای توسعه تعهد در کارکنان، امر مهمی است که مدیران باید به آن توجه داشته باشند. مدیران با اقداماتی نظیر توانمندسازی و ایجاد یک جو اخلاقی مثبت، زمینه را برای بروز تعاملات مبتنی بر سازو کارهای اجتماعی به شکل اعتماد و احترام متقابل فراهم کنند تا بر میزان دلبستگی و تعهد سازمانی پرستاران افزوده و موجبات ارتقای کیفیت خدمات پرستاری را فراهم سازند.

مقدمه مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر ادراک از نقش حمایتی سازمان و انگیزه های جامعه یار بر ماندگاری شغلی پرستاران بیمارستان دکتر شریعتی شهر تهران با در نظرگرفتن نقش متغیر میانجی تعهد عاطفی اجرا شده است. روش کار این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها، توصیفی است. همچنین از لحاظ شیوه جمع آوری داده ها در زمره پژوهش های پیمایشی قرار می گیرد. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران شاغل در بخش های مختلف بیمارستان دکتر شریعتی شهر تهران به تعداد 211 نفر می باشد که به دلیل حجم جامعه، تمامی آنها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع آوری داده ها، پرسشنامه استاندارد است. یافته ها یافته ها نشان می دهد حمایت سازمانی ادراک شده با ضریب معناداری (115/21) بر ماندگاری شغلی و با مقدار معناداری (937/9) بر تعهد عاطفی تاثیر معنادار و مثبت دارد. انگیزه های جامعه یار با مقدار معناداری (052/23) بر ماندگاری شغلی و با ضریب معناداری (354/12) بر تعهد عاطفی اثر معنادار و مثبت می گذارد. همچنین، تعهد عاطفی با مقدار معناداری (000/8) بر ماندگاری شغلی تاثیر معنادار و مثبت دارد. سرانجام تعهد عاطفی با ضریب معناداری (235/42) اثر غیرمستقیم میانجی میان حمایت سازمانی ادراک شده و ماندگاری شغلی برجای می گذارد و در نهایت با مقدار معناداری (263/48) اثر غیرمستقیم میانجی بین انگیزه های جامعه یار و ماندگاری شغلی دارد. نتیجه گیری با توجه به نتایج به دست آمده مدیران می بایست در شرایط بحران ناشی از بیماری کرونا حمایت های خود را از پرسنل خط مقدم مبارزه با این بیماری بیشتر کرده و چنان ملموس پشتیبانی نمایند که از طرف کارکنان درک شود تا آنها نسبت به انجام وظایف محوله راغب تر گردند و متعهدانه عمل نمایند و هدفمند در شغل خود ماندگار شوند. افزون بر این، مشخص شد انگیزه های جامعه یار پرستاران به عنوان مولفه ای پیش برنده برای همیاری با مردم در شرایط کرونایی عمل نموده است.

مقدمه پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ذهنی سازی، انعطاف پذیری روان شناختی و دشواری در تنظیم هیجان در پیش بینی پریشانی روانشناختی و مشکلات خواب زنان باردار در طول اپیدمی بیماری کووید 19 انجام شد. روش کار روش این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر سنندج در سال 1400 بودند. به این منظور تعداد 230 نفر از این افراد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه کارکرد تاملی، سیاهه انعطاف پذیری روانشناختی، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان، پرسشنامه پریشانی روانشناختی کسلر و پرسشنامه اختلال خواب پاسخ دادند. پس از گردآوری پرسشنامه ها، داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره به شیوه همزمان تحلیل شد. یافته ها نتایج نشان داد که بین ذهنی سازی، انعطاف پذیری روان شناختی و دشواری در تنظیم هیجان با پریشانی روانشناختی و مشکلات خواب زنان باردار رابطه معناداری وجود دارد (01/0>p). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که 6/71 درصد واریانس مشکلات خواب و 7/75 درصد واریانس پریشانی روانشناختی به وسیله ذهنی سازی، انعطاف پذیری روان شناختی و دشواری در تنظیم هیجان تبیین می شود. نتیجه گیری با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که ذهنی سازی، انعطاف پذیری روان شناختی و دشواری در تنظیم هیجان توان پیش بینی پریشانی روانشناختی و مشکلات خواب زنان باردار در طول اپیدمی بیماری کووید 19را دارند.

مقدمه مشارکت پرستاران در سیاست گذاری جهت کیفیت مراقبت از بیمار و هم چنین ارتقاء جایگاه پرستاران، ضرورتی حیاتی و اجتناب ناپذیر است. بنابراین این مطالعه با هدف موانع و تسهیل کننده های مشارکت پرستاران در سیاست گذاری سلامت انجام گردید. روش کار در این پژوهش مروری روایتی، با استفاده از کلمات کلیدی مرتبط با سیاست گذاری در پرستاری، مشارکت پرستاران در سیاست گذاری، مطالعات انجام شده که به زبان های فارسی یا انگلیسی و با متن کامل، در محدوده زمانی 2010 تا 2022چاپ شده بودند؛ در پایگاه های اطلاعاتی Science Direct، PubMed، Scopus، Google Scholar، SID و Magiran جستجو شدند. مقالاتی که همراستا با هدف تحقیق نبوده، از مطالعه حذف شدند. از 100 مقاله جستجو شده، در نهایت 12 مقاله مرتبط انتخاب شدند. یافته ها موانع مشارکت پرستاران در سیاست گذاری سلامت به عواملی همچون عوامل سازمانی، عوامل مربوط به خود پرستاران و تسهیل کننده های مشارکت سازمانی به عوامل فردی، سازمانی و محیطی مرتبط می باشد. نتیجه گیری شناسایی موانع و تسهیل کننده های مشارکت پرستاران در سیاست گذاری می تواندپرستاران را قادر سازد آینده ای بهتر برای جایگاه پرستاری خود بسازند و چون سیاست ها بر همه ی جنبه های عملکردی پرستاری تاثیر گذار است با تغییر جایگاه پرستاری علنا تغییرات زیادی در کیفیت مراقبت به بیماران ارایه خواهد شد. از طرفی با توجه به اینکه دانشجویان با سیاست گذاری در مقطع دکترای تخصصی آشنا می شوند، لذا پیشنهاد می شوند که آشنایی با سیاست گذاری در کوریکولوم مقطع کارشناسی گنجانده شود.

مقدمه عفونت های بیمارستانی مشکل عمده پزشکی مدرن می باشند که علل متعددی دارند و منجر به هزینه ها و عوارض زیادی می شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان بکارگیری اصول استاندارد کنترل عفونت توسط پزشکان و پرسنل اتاق های عمل بیمارستان های وابسته به دانشکده علوم پزشکی مراغه و مقایسه آن با استانداردها انجام شد. روش ها پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی –,تحلیلی می باشد که در سال 1399 در مراغه انجام شد. ابزار مخصوص گردآوری دادا ها، پرسشنامه های محقق ساخته مخصوص هر یک از گروه های شاغل در واحدهای اتاق عمل و نیز چک لیست بازبینی محیط و تجهیزات اتاق عمل بود. داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA)، آزمون t مستقل و همبستگی پیرسون و با نرم افزار SPSS (Ver. 25) تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها به طور کلی در این پژوهش 51 نفر شرکت داشتند. 1/71 درصد از شرکت کنندگان زن و 9/28 درصد مرد بودند. میانگین سنی افراد 04/9 ±,81/34 سال بود. بین میزان رعایت استانداردهای کنترل عفونت و شرکت یا عدم شرکت در دوره های بازآموزی کنترل عفونت در بین افراد تیم بیهوشی (p=0. 03) و بین افراد تیم جراحی (p=0. 04) ارتباط معنی داری وجود داشت. همچنین بین رشته تحصیلی افراد تیم جراحی و میزان رعایت استانداردهای کنترل عفونت ارتباط معنی داری وجود داشت (p=0. 047). نتیجه گیری در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد عملکرد واحدهای مورد پژوهش در خصوص رعایت استانداردهای کنترل عفونت در اتاق عمل در حد مطلوب بود. توصیه می گردد برای تداوم شرایط مطلوب کنونی و نیز بهبود عملکرد، دوره های بازآموزی کنترل عفونت به ویژه برای پرسنل بیهوشی، در نظر گرفته شود.

مقدمه شیوع جهانی ویروس کویید 19 و اجرای محدودیت های ناشی از آن باعث ترس و اضطراب زیادی در افراد جامعه شده که این مسیله این به نوبه خود مشکلات روانشناختی عدیده ای در پی داشته است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر ترس از کووید19 بر بهزیستی روانشناختی کارکنان با نقش میانجی ناامنی شغلی و تعدیلگر ذهن آگاهی در دانشگاه علوم پزشکی لرستان بود. مواد و روش ها پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از حیث جمع آوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی از شاخه مطالعات میدانی به شمار می آید که روش انجام آن به صورت پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش تعداد 320 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی استان لرستان بود که بر اساس جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه ای به تعداد 175 نفر به روش تصادفی طبقه ای از میان آن ها انتخاب گردید. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ای که شامل چهار بخش ترس از کووید19، بهزیستی روانشناختی، ناامنی شغلی و ذهن آگاهی بود، استفاده شده است. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ و روایی آن با استفاده از روایی همگرا به تایید رسید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار Spss و PLS استفاده شده است. یافته ها نتایج نشان دهنده این است که در سطح اطمینان 95 درصد ترس از کووید19 اثر منفی و معنی داری بر بهزیستی روانشناختی کارکنان دارد (316/0-=β,؛ P<0/05)؛ بعلاوه ترس از کووید19 از طریق ناامنی شغلی نیز اثر منفی و معنی داری بر بهزیستی روانشناختی کارکنان دارد (324/0-=β,؛ P<0/05)؛ همچنین ذهن آگاهی در رابطه ترس از کووید19 و بهزیستی روانشناختی کارکنان نقش تعدیلگر دارد (069/0-=β,؛ P<0/05). بحث و نتیجه گیری با توجه به یافته ها می توان گفت که ترس از کووید19 نقش بارزی در کاهش بهزیستی روانشناختی کارکنان از طریق ایجاد ناامنی شغلی دارد، در این میان مولفه ذهن آگاهی نیز در رابطه ترس از کووید19 و بهزیستی روانشناختی نقش تعدیلگر دارد، به عبارتی کارکنانی که از ذهن آگاهی بالاتری برخوردار هستند کمتر دچار کاهش بهزیستی روانشناختی ناشی از ترس از کووید19 می شوند، لذا نیاز است با تقویت ذهن آگاهی در کارکنان که یک مولفه آموزش پذیر نیز می باشد ترس از کووید19 را در آنها کاهش داد.

مقدمه امروزه استفاده از روش هایی برای شناسایی و کاهش خطاهای انسانی حایز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی عملکرد ایمن پرستاران با استفاده از تکنیک شرپا در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران انجام شده است. روش کار این مطالعه به صورت مقطعی-توصیفی و با استفاده از روش شرپا در سال 1398 انجام شد. جامعه و نمونه پژوهش شامل پرستاران بخش داخلی دو بیمارستان بوعلی و امیرالمومنین بود. جمع آوری داده ها از دو روش مصاحبه و مشاهده مستقیم انجام شد اطلاعات به دست آمده درکاربرگ شرپا تکمیل و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها در وظیفه دارودهی داروهای خوراکی، 59 خطا شناسایی شد که خطاهای عملکردی با 22 سپس خطای بازدید 16، بازیابی برابر با 12 و ارتباطی 9 می باشد. خطای انتخابی کمترین میزان یعنی صفر می باشد. سطح ریسک خطا، برای ریسک های غیر قابل قبول 98/38 %، ریسک های نامطلوب 28/37 %، ریسک های قابل قبول با نیاز به تجدید نظر 77/6 % و ریسک های قابل قبول بدون نیاز به تجدید نظر94/16 % بود. پس ازبررسی بازیابی خطاها مشخص شد که 53 خطا امکان بازیابی ندارند و 6 خطا بازیابی دارند. نتیجه گیری به کارگیری از روش پیشگیرانه خطر جهت شناخت خطرات بالقوه و پایش خطاها احساس می شود. مسیولین بیمارستان بایستی توجه ویژه به خطاهای عملکردی و ارتباطی مشاغل در بیمارستان داشته باشند.