پرستاری کودکان
سال:1401 | دوره:8 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

مقدمه: هیدروسفالی با توجه به ناتوانی هایی که برای کودکان ایجاد می کند مادران آنها را نیز با مشکلات عدیده ای روبه رو می کند. مطالعه حاضر به منظور بررسی تآثیر اجرای الگوی توانمندسازی خانواده-محور بر توانمندی مادران کودکان مبتلا به هیدروسفالی انجام شد. روش: در این مطالعه نیمه تجربی60 نفر از مادران کودکان مبتلا به هیدروسفالی مشارکت داشتند و به صورت تصادفی ساده به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی، ابزار توانمندسازی خانواده محور پژوهشگر ساخته استفاده شد. قبل از اجرای مداخله پرسشنامه ها توسط مشارکت کنندگان تکمیل گردید. سپس برای گروه مداخله الگوی توانمندسازی خانواده محور با چهار گام تهدید درک شده (حساسیت درک شده و شدت درک شده)، خودکارآمدی، عزت نفس و ارزشیابی در 5 جلسه اجرا شد. یک هفته پس از اجرای مداخله پرسشنامه توانمندی توسط نمونه ها در گروه مداخله و همزمان در گروه کنترل تکمیل گردید. نتایج: نمره میانگین (انحراف معیار)کل توانمندی مادران کودکان مبتلا به هیدروسفالی قبل و بعد از اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور به ترتیب (4. 08) ±, 26. 62و (5. 09) ±, 32. 87 بود که افزایش معنی داری داشته است (0. 05>p) ولی در گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور باعث بهبود توانمندی مادران کودکان مبتلا به هیدروسفالی می شود.

مقدمه: با توجه به پیامدهای منفی زیادی که با افسردگی نوجوانان همراه است، پژوهشگران تلاش می کنند درک بهتری از عوامل دخیل در ایجاد و تشدید نشانه های این اختلال، حاصل کنند. هدف پژوهش تعیین ارتباط «انعطاف پذیری روان شناختی مادر در فرزندپروری» با افسردگی نوجوان پس از کنترل آماری اثر افسردگی مادر بود. روش: برای بررسی این هدف، از روش توصیفی-همبستگی استفاده شد. جامعه پژوهش را دانش آموزان متوسطه اول شهرهای تهران، بولداجی و همدان و مادر آن ها در سال تحصیلی 99-1398 تشکیل داده بود. به صورت تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، 432 نوجوان-مادر انتخاب شدند. شروط ورود به مطالعه عبارت بودند از زندگی با هردو والد و باسواد بودن مادر (حداقل پنجم ابتدایی). نوجوان مقیم مراکز تحت نظارت بهزیستی (بی سرپرست با بدسرپرست) از مطالعه کنار گذاشته شدند. با استفاده از پرسشنامه های انعطاف پذیری روان شناختی در فرزندپروری، پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس و پرسشنامه خودگزارش دهی نوجوان داده ها گردآوری شدند. نتایج: رابطه آماری مثبت معناداری بین افسردگی نوجوان و افسردگی مادر وجود دارد (0/001= p). همچنین، «انعطاف پذیری روان شناختی مادر در فرزندپروری» رابطه آماری منفی معناداری با افسردگی نوجوان داشت (0/001= p). همچنین، پس از کنترل آماری اثر افسردگی مادر، «انعطاف پذیری روان شناختی مادر در فرزندپروری» قادر است به طور معناداری افسردگی نوجوانان را پیش بینی کند (0/001= p). نتیجه گیری: انعطاف پذیری روان شناختی بیشتر در فرزندپروری باعث می شود مادر بیشتر درگیر شیوه های فرزندپروری مثبت شود و شیوه های فرزندپروری مثبت با افسردگی کمتر فرزندان همراه است.

مقدمه: اعتیاد به تلفن همراه در کیفیت رابطه والدین با فرزندان اثرات منفی می گذارد. هدف این مطالعه مقایسه و آزمون مدل رابطه علی بهزیستی اجتماعی، خودآگاهی هیجانی با والدین به واسطه اعتیاد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تیز هوش بود. روش: جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان تیزهوش البرز بود که در سال تحصیلی 1400-1399 داوطلب ورود به دانشگاه بودند. 372نفر به روش نمونه برداری در دسترس از طریق فراخوان اینترنتی انتخاب شدند و به صورت آنلاین به پرسشنامه بهزیستی اجتماعی، پرسشنامه اعتیاد به تلفن هوشمند، پرسشنامه خود آگاهی هیجانی و پرسشنامه کیفیت رابطه با والدین پاسخ دادند. نتایج: بین بهزیستی اجتماعی با اعتیاد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تیزهوش رابطه مستقیم وجود دارد. در ادامه، یافته ها نشان داد بین بهزیستی اجتماعی با اعتیاد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تیزهوش، رابطه منفی و معنی دار میباشد(0/01 >p و 0/29-= β, ). بین خودآگاهی هیجانی با اعتیاد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تیزهوش رابطه مستقیم وجود دارد. بین خودآگاهی هیجانی با اعتیاد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تیزهوش، رابطه منفی و معنی دار می باشد(0/01 > p و 0/15-= β, ). مطابق با یافته ها رابطه مستقیم بین کیفیت رابطه با والدین با اعتیاد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تیزهوش، منفی و معنی دار میباشد (0/01 > p و 0/13-= β, ). نتیجه گیری: می توان با بهبود کیفیت بهزیستی اجتماعی و خود آگاهی هیجانی و افزایش کیفیت رابطه نوجوانان تیز هوش با والدین، اعتیاد به تلفن هوشمند را کاهش داد.

مقدمه: انگیزش بعنوان انگیزه درونی کودک برای کسب توانمندی در یک تکلیف، به گونه ای که تکلیف ومهارت موردنظر تا اندازه ای چالش برانگیز باشد تعریف می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی ویژگیهای روانسنجی نسخه ایرانی پرسشنامه انگیزش برتر در کودکان 23-6 ماه می باشد. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی-پیمایشی است که بدین منظور 1047 کودک 23-6 ماه بصورت طبقه ای-تصادفی از لحاظ انگیزش توسط والدین خود امتیاز گذاری شدند، پرسشنامه انگیزش برتر دارای 38 سیوال و 7 خرده مقیاس در طیف 5 لیکرتی برای کمی بودن آن استفاده شد. برای روانسازی پرسشنامه از روایی صوری و محتوایی(نظرات متخصصان)، سازه(تحلیل عاملی تاییدی) و پایایی از روش آلفای کرونباخ برای تعیین ثبات درونی پرسشنامه استفاده شده است، شاخص KMO برای کفایت نمونه گیری و آزمون بارتلت برای کرویت داده های پرسشنامه مورد مطالعه استفاده قرار گرفت. نتایج: شاخص کایزر-مایر-اولکین (KMO) برابر با0/89 و شاخص بارتلت در سطح 0/001معنادار می باشد نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که پرسشنامه انگیزش برتر دارای روایی و برازش مطلوب می باشد، 7خرده مقیاس انگیزش برتر دارای بارهای عاملی مطلوب (0/99-0/75) می باشد و هیچ کدام از سیوال های پرسشنامه انگیزش برتر حذف نشده، همچنین ضریب آلفای کرونباخ 0/95 می باشد که نشان می دهد پرسشنامه انگیزش برتر در سطح قابل قبول پایا می باشد، ثبات درونی در تمامی خرده مقیاس ها قابل قبول بود (بیشتر از 0/70) بجز واکنش منفی (0/60) و شایستگی عمومی (0/63) که در سطح متوسط گزارش شدند. نتیجه گیری: نسخه ایرانی پرسشنامه انگیزش برتر دارای ویژگیهای روانسنجی بالا و قوی می باشد که قابل استفاده علمی و عملی برای متخصصان و روانشناسان رشد کودک می باشد.

مقدمه: اختلال رفتاری در کودکان باعث درماندگی در عملکرد تحصیلی و رفتاری و همچنین کاهش میزان کارایی آنها می شود. هدف پژوهش بررسی اثربخشی آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدیویی بر پیوند والدینی کودکان دارای اختلال رفتاری بوده است. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه-ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کودکان 10 تا 12 سال مبتلا به اختلالات رفتاری (طبق تشخیص روانشناسان کودک یا روانپزشکان اطفال شهر ساری) و والدین آن ها (مادر یا پدر) که از تیر تا آذر ماه سال 1398 به مراکز مشاوره تحت نظارت بهزیستی ساری مراجعه کرده اند، بوده اند. تعداد 20 نمونه (20 شامل کودک با یکی از والدین آن ها) در قالب 2 گروه 10 نفره به شیوه هدفمند بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل نسخه والدین پرسشنامه اختلال رفتاری کودکان راتر (1994)، آزمون نقاشی آدمک گودیناف (1920) و پرسشنامه پیوند والدینی (رابطه والد-کودک) پیانتا (1994) بود. آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدیویی طی 10 جلسه (طی سه ماه، هفته ای یک جلسه) به گروه آزمایشی ارایه شد، در حالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. داده ها با استفاده از روش های آماری شامل میانگین، انحراف معیار و تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 25 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدیویی بر پیوند والدینی و مولفه های آن در کودکان دارای اختلال رفتاری تاثیر معناداری داشت (0/01 >p). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج حاکی از تاثیر آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدیویی که می تواند به عنوان روشی موثر در بهبود پیوند والدینی کودکان دارای اختلال رفتاری مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: کودکان مبتلابه سرطان تحت درمان های دردناک و طولانی مدت قرار می گیرند که منجر به تاثیرات مخرب در سلامت روان این کودکان می شود، با توجه به اینکه تاب آوری به عنوان فاکتوری مهم در کاهش شدت احساسات منفی موردتوجه محققان است و بازی نیز به عنوان زبان کودکان برای بیان احساساتشان شناخته شده است. لذا این پژوهش باهدف بررسی اثربخشی بازی درمانی کودک محور بر تاب آوری کودکان مبتلابه سرطان لوسمی انجام شد. روش: مطالعه حاضر در سال 1397 انجام شده. روش پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با گمارش تصادفی آزمودنی ها در گروه آزمایش و کنترل همراه با پیش آزمون و پس آزمون بود، جامعه آماری این پژوهش، کودکان 8-12 ساله مبتلابه سرطان لوسمی در بیمارستان کودکان حضرت علی اصغر (ع) بودند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود و از میان داوطلبین شرکت در پژوهش 30 کودک به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مداخله این پژوهش شامل 12 جلسه بر روی گروه آزمایش و هر جلسه به مدت 45 دقیقه بازی درمانی کودک محور به شکل انفرادی انجام شد. ابزار این پژوهش برای ارزیابی تاب آوری شامل مقیاس توانمندی های اجتماعی-هیجانی و تاب آوری (SEARS) مرل (2008) بود. یافته ها: بین نمرات تاب آوری در مرحله پیش آزمون (2/09) و پس آزمون (2/88) در گروه آزمایش با شدت اثر (0/848) پس از اجرای مداخله تفاوت معناداری وجود دارد. این در حالی است که در گروه کنترل این تفاوت مشاهده نشد. نتیجه گیری: بازی درمانی کودک محور برافزایش تاب آوری کودکان مبتلابه سرطان لوسمی تاثیر داشته است و می توان از این درمان برای بالا بردن تاب آوری کودکان بستری در بیمارستان ها و کلینیک ها استفاده کرد.

مقدمه: ابزارهای درجه بندی و تکالیف عملکردی هر دو با هدف ارزیابی کنش های اجرایی کودکان پیش دبستانی استفاده می شوند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان مقیاس درجه بندی والدین و تکالیف عملکردی کنش های اجرایی در کودکان پیش دبستانی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. 121 نفر از کودکان پیش دبستانی 4 و 5 ساله شهر مشهد به شیوه دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل تکلیف حافظه کاری ظرفیت ارقام مستقیم، تکلیف حافظه کاری ظرفیت ارقام وارونه، تکلیف کنترل بازداری روز-شب، تکلیف کنترل بازداری خوشحال-ناراحت و پرسشنامه درجه بندی رفتاری کنش های اجرایی کودکان پیش دبستانی: فرم والدین بود. برای تحلیل داده ها از الگوریتم های رگرسیونی مبتنی بر درخت تصمیم، ماشین بردار پشتیبان برای رگرسیون خطی، ماشین بردار پشتیبان برای رگرسیون کرنل، شبکه عصبی پرسپترون چند لایه و جنگل تصادفی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد در همه مدل های رگرسیونی مورد استفاده، در نمودارهای مربوط به داده های آموزش، رگرسور تلاش کرده خروجی را صحیح پیش بینی کند اما این پیش بینی روی داده های آزمون به هیچ عنوان تعمیم پیدا نکرده است، به عبارتی نمی توان با استفاده از تکالیف عملکردی کنش های اجرایی سرد، مقیاس های بالینی پرسشنامه (BRIEF-P) را پیش بینی کرد. نتیجه گیری: نمی توان ابزارهای عملکردی و درجه بندی کنش های اجرایی را به جای یکدیگر یا به عنوان ابزارهای موازی به کار برد چرا که هر کدام از این آزمونها، جنبه هایی از کنش های اجرایی را انداره می گیرند که با توجه به هدف پژوهش قابل استفاده هستند و درحالیکه هر دو حوزه ارزیابی مفید و ارزشمند هستند اما اطلاعات متفاوتی را فراهم می کنند.

مقدمه: استرس واقعیتی غیرقابل انکار و بعنوان یکی از مهم ترین عامل پیدایش بیماری ها شناخته می شود. یکی ازگروه های سنی که در معرض استرس های گوناگون قرار دارند، نوجوانان هستند، همچنین روش های فرزندپروری والدین بر چگونگی رشد و تکوین شخصیت نوجوانان تاثیری بسزا میگذارد. نظر به اهمیت این مسیله، پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط سبک های فرزندپروری با سبک های مقابله با استرس در دختران نوجوان شهرگناباد در سال 1397 صورت پذیرفت. روش: پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی-مقطعی بر روی 310 نفر از دختران نوجوان 12 تا 16 سال شهر گناباد به روش نمونه گیری طبقه ای انجام شد. داده ها از طریق پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند و پرسشنامه مقابله با استرس اندلرو پارکر جمع آوری شدند. نتایج: در این مطالعه، میانگین سنی دانش آموزان، پدران و مادران به ترتیب 14/25، 46/05و 41/75سال بود. نتایج نشان داد بالاترین میانگین مربوط به سبک قاطع و اطمینان بخش بود و اکثریت والدین نمرات بالایی در این سبک داشتند. همچنین ارتباط معنی داری بین سبک های فرزندپروری والدین و سبک های مقابله با استرس دختران نوجوان وجود نداشت؛ این در حالی است که در این پژوهش اکثر والدین (بیش از90 درصد) سبک فرزندپروری مقتدرانه منطقی داشته و بیش از 50 درصد نوجوانان از سبک مقابله با استرس مسئله مدار در جهت مدیریت استرس های خود استفاده می کرد اند. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد اکثر والدین نمرات بالایی در سبک مقتدرانه منطقی داشتند. اما عدم وجود ارتباط معنی دار بین سبک های فرزندپروری و سبک های مقابله با استرس می تواند نشان دهنده این باشد که باید به موضوعاتی نظیر تفاوت های جنسیتی، تغییرات هنجاری دوران نوجوانی، شبکه های مجازی و. . . نیز توجه نمود. لذا مداخلاتی در زمینه یاددهی و آموزش سبک های مقابله ای به ویژه در دختران توصیه می گردد.

مقدمه: کودکان در گروه سنی کمتر از پنج سال مهمترین گروه آسیب پذیر از لحاظ حوادث خانگی هستند، بیشتر حوادث در میان کودکان در خانه رخ می دهد. هدف از این پژوهش تعیین نگرش و عملکرد مادران دارای کودک کمتر از پنج سال تحت پوشش مراکز خدمات جامع سلامت شهر بوشهر در مورد رفتارهای پیشگیرانه از حوادث خانگی و ارتباط آن بارخداد حوادث خانگی می باشد. روش: در این مطالعه مقطعی-مقایسه ای 122 مادر دارای کودک کمتر از 5 سال (با و بدون داشتن رخداد حوادث خانگی) مشارکت داشتند که بصورت تصادفی خوشه ای دو مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد نگرش و عملکرد زاهدی نیا در ارتباط با حوادث خانگی می باشد نتایج: نمره نگرش در دو گروه مادران دارای کودک با رخداد و بدون رخداد اختلاف معناداری نداشت. اما نمره عملکرد این مادران دارای اختلاف معناداری بود (0/037= P)، هچنین تحصیلات، وضعیت اشتغال و تعداد فرزندان با نگرش رابطه معنی داری دارد. نتیجه گیری: عملکرد مادران تاثیر بسزایی در کاهش رخداد حوادث داشته است. گنجاندن برنامه های آموزشی در جهت ارتقا مهارت عملکرد مادران در مورد رفتارهای پیشگیرانه حوادث خانگی می تواند در جهت کاهش رخداد حوادث و عوارض جسمی آن بر کودکان موثر باشد.