پرستاری کودکان
سال:1401 | دوره:8 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

مقدمه: مشکلات سلوک زمینه ساز بزهکاری در نوجوانان است که می تواند تحت تاثیر والدگری و سطح رشد قضاوت اخلاقی آن ها باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش والدگری مستبدانه بر مشکلات سلوک با میانجی گری رشد قضاوت اخلاقی در نوجوانان پسر مقیم کانون اصلاح و تربیت انجام شد. روش: پژوهش حاضر تحلیلی-مقطعی از نوع تحلیل مسیر است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تما می نوجوانان پسر کانون های اصلاح و تربیت استان های کرمان، یزد و هرمزگان و یکی از والدین آن ها با دامنه سنی 16 تا 12 سال بودند، که تقریبا 220 نوجوان را شامل می شود که همه به روش تمام شماری در مطالعه مشارکت داشتند؛ اما 180 پرسشنامه تکمیل و وارد تحلیل شد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه توانایی ها و مشکلات (Strengths and Difficulties Questionnaire,SDQ)، پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند (Baumrind Parenting Styles Questionnaire,BPSQ) و پرسشنامه رشد اخلاقی (Moral Development Questionnaire,MDQ) انجام شد. نتایج: اثرات مستقیم والدگری مستبدانه بر رشد قضاوت اخلاقی (001/=p، 0/426-=β, )، والدگری مستبدانه بر مشکلات سلوک (001/=p، 0/322=β, )، رشد قضاوت اخلاقی بر مشکلات سلوک (001/=p، 0/432-=β, ) معنادار است. همچنین اثر غیرمستقیم والدگری مستبدانه با میانجی گری رشد قضاوت اخلاقی بر مشکلات سلوک (001/=p، 0/270=β, ) نیز معنادار است و نقش میانجی جزیی دارد. نتیجه گیری: والدگری مستبدانه یک عامل منفی بر رشد اخلاقی نوجوانان است که می تواند بر میزان مشکلات سلوک تاثیر بگذارد. پیشنهاد می شود که جهت بهبود مشکلات سلوک نوجوانان بزهکار، آموزش های فرزندپروری به والدین نوجوانان آن ها ارایه شود و برنامه های درمانی جهت بهبود رشد قضاوت اخلاقی برای نوجوانان بزهکار در مراکز بازتوانی ارایه شود.

مقدمه: صرع از جمله بیماری های مزمنی است، که با ایجاد اعتماد به نفس پایین و احساس برچسب خوردن، می تواند عزت نفس و رضایت از زندگی نوجوان را تحت تاثیر قرار داده و منجر به انزوای اجتماعی، کاهش خودکارآمدی و نهایتا تاثیر بر سازگاری ایشان با بیماری شود. لذا هدف این مطالعه تعیین ارتباط مشخصات دموگرافیک (فردی و بالینی) و میزان سازگاری در ابعاد مختلف (مبتنی بر مدل پرستاری روی) با تبعیت از درمان در نوجوانان مبتلا به صرع بوده است. روش: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 111 نفر از نوجوانان 20-10 سال مبتلا به صرع مراجعه کننده به انجمن صرع اصفهان(در سال1399) به صورت مبتنی بر هدف و براساس معیارهای ورود مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه سازگاری "روی" و پرسشنامه تبعیت از درمان (مدانلو و همکاران 1392) جمع آوری شد. نتایج: نمره کلی تبعیت از درمان به جز سن (p=0. 038) با هیچکدام از مشخصات جمعیت شناختی و بالینی شرکت کنندگان ارتباط معنی داری نداشت(p>0. 05). از طرفی بین نمره کلی تبعیت از درمان و نمره کلی سازگاری همبستگی مستقیم معنی دار وجود دارد (R=0. 197، P=0. 019)، به این معنی که با افزایش نمره کلی سازگاری، نمره کلی تبعیت از درمان نیز افزایش می یابد. همچنین نمره کلی تبعیت از درمان با نمره ابعاد سازگاری همبستگی مستقیم معنی دار داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، بکار گیری اقداماتی که موجب افزایش سازگاری نوجوانان مصروع با بیماری خود گردند موجب افزایش تبعیت ایشان از اقدامات درمانی و مراقبتی خواهد شد.

مقدمه: کنش های اجرایی به عنوان موثرترین فرایندهای عملکرد شناختی نقش مهمی در موفقیت تحصیلی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای پردازش هیجانی در رابطه بین کنش های اجرایی با عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دو زبانه بود. روش: روش این تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری شامل کلیه دانش آموزان دو زبانه ی دختر مقطع متوسطه ی اول در پایه ی نهم شهرستان بندر ترکمن در زمستان 1398 بودند که تعداد 280 دانش آموز بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. آزمودنی های دانش آموز به پرسشنامه های عملکرد تحصیلی فام و تیلور، کنش های اجرایی نجاتی، پردازش هیجانی باکر و همکاران پاسخ دادند. نتایج: کنش های اجرایی با نقش واسطه ای پردازش هیجانی در تبیین عملکرد تحصیلی اثر دارد (0/51). کنش های اجرایی بر عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دو زبانه اثر مستقیم دارد و روابط این متغیرها با یکدیگر همسو می باشد (0/01P<). نتیجه گیری: پردازش هیجانی در ارتباط بین کنش های اجرایی و عملکرد تحصیلی، نقش واسطه ای دارد. بنابراین با کنترل پردازش هیجانی و تقویت کنش های اجرایی می توان موفقیت تحصیلی دانش آموزان را افزایش داد.

مقدمه: یکی از مشکلات کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی، وجود اختلالاتی در کارکردهای اجرایی است که با آموزش توانایی های حرکتی می توان آن را افزایش داد. این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش توانایی های حرکتی بر بازداری پاسخ، توجه و تمرکز کودکان با اختلال نقص توجه/بیش فعالی انجام شد. روش: روش این تحقیق نیمه تجربی و به روش پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه ی ششم ابتدایی شهر کرمان در سال تحصیلی 99-1398 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفرکه به روش نمونه-گیری در دسترس انتخاب شده بودند و به طور تصادفی در دو گروه مداخله (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. نمونه ها به آزمون های اختلال کمبود توجه سوانسون و نولان و پلهام، رنگ-واژه استروپ، آزمون عملکرد پیوسته قبل و بعد از مداخله پاسخ دادند. گروه مداخله طی 18 جلسه 45 دقیقه ای جلسات آموزش توانایی های حرکتی را به صورت گروهی دریافت کردند و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. نتایج: بازداری پاسخ و توجه و تمرکز گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافت. اثربخشی آموزش توانایی های حرکتی بر بازداری پاسخ و توجه و تمرکز در مرحله پس آزمون تایید گردید (0/01 >p). میزان این تاثیر در کارکرد اجرایی بازداری پاسخ 0/44 و توجه و تمرکز 0/77 بود. نتیجه گیری: آموزش توانایی های حرکتی بر بهبود بازداری پاسخ، توجه و تمرکز دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی موثر است. بنابراین از این نوع آموزش می توان برای کاهش مشکلات دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی استفاده کرد.

مقدمه: هوش اخلاقی یکی از عوامل تاثیرگذار در تربیت کودک است که می تواند رشد فردی و اجتماعی او را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش هوش اخلاقی بر رفتار نوع دوستی و پرخاشگری کودکان زیر 7 سال انجام شد. روش: این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی بود که در آن از طرح پیش آزمون _پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را تمامی کودکان 4 تا 7 سال استان یزد در سال تحصیلی 99-1398 تشکیل دادند، که تعداد 30 کودک به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و گواه گمارش شدند. برنامه مداخله ای شامل هفت جلسه 30 دقیقه ای آموزش هوش اخلاقی بود که به کودکان گروه مداخله ارایه شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل دو پرسش نامه پرخاشگری در کودکان پیش دبستانی واحدی و همکاران(1387) و توانایی ها و مشکلات گودمن و همکاران(1997) بود. برای شرکت کنندگان هر دو گروه، قبل و بعد از اجرای مداخله و هم چنین بعد از سه هفته از انجام مطالعه(مرحله پیگیری)، این پرسش نامه ها تکمیل شد. در نهایت، داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج: پس از انجام مداخله، بین نمرات در گروه مداخله و کنترل پس از مداخله و هم چنین پس از گذشت سه هفته از مداخله (مرحله پیگیری(، تفاوت معناداری وجود داشت. پرخاشگری در کودکان کاهش پیدا کرده بود (0/001>P) و رفتار نوع دوستی در کودکان افزایش پیدا کرده بود (0/05>P). نتیجه گیری: آموزش مولفه های هوش اخلاقی بر بهبود پرخاشگری و نوع دوستی کودکان زیر 7 سال موثر است و می توان برای بهبود پرخاشگری و نوع دوستی کودکان زیر 7 سال از آموزش هوش اخلاقی استفاده کرد.

مقدمه: دانش آموزان جهت کسب موفقیت در مدرسه نیازمند هماهنگی توانایی های حرکتی، شناختی و اجتماعی-هیجانی هستند. دراین بین نقش مهارت های حرکتی به عنوان سنگ بنای پیشرفت عملکرد شناختی و اجتماعی-هیجانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از این رو، پژوهش حاضر باهدف مقایسه نیمرخ حرکتی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه و مشکل یادگیری انجام شد. روش: در این پژوهش علی-مقایسه ای شرکت کنندگان شامل 100 نفر از دانش آموزان 8 تا 12 سال دارای اختلال یادگیری و 100 نفر از دانش آموزان کم پیشرفت مدارس ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند که در متغیرهای سن، جنسیت، پایه تحصیلی و هوشبهر همگن شدند. داده های پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج به دست آمده حاکی از عملکرد ضعیف دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه در مهارت های حرکتی جابجایی(0/001>P، 25/86=F)، کنترل شی (0/001>P، . 35/95=F)، تعادل(0/001>P، 25/04=F)، هماهنگی حرکتی دوطرفه (0/001>P، 92/47=F) و مهارت های حرکتی ظریف (0/05>P، 22/68=F) نسبت به دانش آموزان دارای مشکل یادگیری بود. از این رو، با توجه به یافته های به دست آمده می توان چنین عنوان کرد که نیمرخ حرکتی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه به طور معنی داری ضعیف تر از دانش آموزان با مشکل یادگیری است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر توجه به مهارت های حرکتی در ارزیابی و تشخیص و به تبع آن طراحی و امکان سنجی برنامه های توان بخشی برای دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه و مشکل یادگیری می تواند نتایج امیدبخشی در پی داشته باشد. همچنین نتایج به دست آمده کاربردهای مهم تشخیصی و درمانی برای این دو گروه از دانش آموزان دارد.

مقدمه: امروزه بررسی شاخصهای حرکتی دهان در شیرخواران، به تیم درمان کمک می کند تا شیرخوارانی که در این شاخصها دچار تاخیر هستند را زودتر شناسایی کنند و از ترتیب ظهور این شاخصها در شیرخواران طبیعی، به عنوان معیاری برای درمان شیرخواران با تاخیر حرکتی استفاده کنند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین زمان ظهور شاخصهای حرکتی باز کردن دهان در هنگام چسبیدن قاشق به لب ها، حرکت آرام زبان به جلو و عقب در هنگام ورود غذا به دهان و حرکت به طرفین بردن زبان و فک در نوزادان طبیعی ایرانی 4 تا 9 ماهه شهر شیراز است. روش: در این مطالعه مقطعی، در سال 1397، با استفاده از نمونه گیری خوشه ای، 250 شیرخوار 9-4 ماهه طبیعی، از 7 مرکز بهداشت انتخاب شدند. پس از تایید رشد طبیعی این شیرخواران با استفاده از(ASQ) The Ages & Stages Questionnaires یک کارشناس گفتاردرمانی در محیط مرکز بهداشت در ساعت تغذیه کودک، الگوهای حرکتی فک، زبان و لبها را در خوردن نیمه جامدها و جامدها در 6 گروه سنی 4، 5، 6، 7، 8، و 9 ماهه، با استفاده از چک لیست محقق ساز الگوهای حرکتی حرکات فک و زبان، ارزیابی و تحلیل کرد. یافته ها: نسبت روایی محتوایی چک لیست ارزیابی حرکات دهانی 0/99 بود. تمام شیرخواران 9-4 ماه، دو شاخص حرکتی باز کردن دهان در هنگام چسبیدن قاشق به لب ها، حرکت آرام زبان به جلو وعقب در هنگام ورود غذا به دهان را نشان دادند. در بررسی حرکت طرفی زبان، 13/6% کودکان 4 ماهه فقط حرکت زبان به طرف راست را نشان دادند و 40/9% چرخش زبان به طرف راست و چپ را نشان دادند. و به ترتیب شاخص چرخش زبان به طرف راست و چپ در 5، 6، 7، 8، 9 ماهه ها، 73/5%، 59%، 80/8%، 91/4%، 93/3% بود. حرکت به طرفین بردن زبان در سن 5 ماهگی و حرکات جانبی فک، در 8 ماهگی در شیرخواران ایرانی دیده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که سن ظهور برخی از شاخص های مذکور در شیرخواران ایرانی مشابه سایر نژادها و در برخی شاخصهای دیگر، مانند حرکات آرام جلو به عقب زبان هنگام ورود ماده غذایی به دهان، زودتر از نژادهای دیگر ظهور پیدا کرده است. ضروری است که مطالعات تعیین شاخص های حرکتی، در جمعیتهای مختلف بطور جداگانه صورت گیرد، تا اطلاعات دقیق تری جهت تعیین تاخیرهای حرکتی ناحیه دهان، در اختیار درمانگران قرار گیرد.

مقدمه: دوره آموزشی پرستاری نوزادان دوره ای جهت تربیت مهم ترین و تاثیرگذارترین متخصصان حوزه سلامت است. به منظور تعیین نقاط قوت، ضعف، راهبردهای کاربردی و تجربیات موفق برای برنامه درسی موجود، این مطالعه با هدف مقایسه برنامه آموزش کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت ویژه نوزادان در ایران و دانشکده پرستاری ایالت واینه آمریکا انجام شد. روش: این مطالعه توصیفی-مقایسه ای در سال 2020 با استفاده از الگوی بردی در چهار مرحله توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه با استفاده از کلید واژه های کوریکولوم(Curriculum)، برنامه(Program)، لاگ بوک(Logbook) و پرستاری نوزادان(Neonatal nursing) در موتور جستجوی گوگل اسکولار انجام شد. عناصر مقایسه ای شامل فلسفه، رسالت، چشم انداز، ارزش ها، اهداف، شرایط ورود، مدت زمان و دوره ها، استراتژی های اجرایی، روش های تدریس و ارزیابی و غیره می باشد. یافته ها: هر دو کشور مطابق با اصول اساسی برنامه ریزی استراتژیک، تقریبا در برخی از موارد رسالت، و چشم اندازمشابه بودند. اما تعریف رشته، شرایط و نحوه پذیرش در دوره، وضعیت شغلی فارغ التحصیلان، فلسفه، ماموریت، هدف کلی، نقش فارغ التحصیلان، قوانین و مقررات، پرداخت هزینه، ویژگی های ساختاری و پرسنلی و مباحث تحصیلات تکمیلی در آموزش پرستاری در دو دانشگاه متفاوت بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که برنامه پرستاری نوزادان ایران، در مقایسه با برنامه آمریکایی در دانشگاه ایالتی واینه، عمدتا بر تحقیقات متمرکز بوده و در زمینه هایی مانند سازماندهی الزامات پذیرش دانشجو (از جمله مصاحبه، تاییدیه اخلاقی، پیشرفت تحصیلی)، قوانین بالینی، بهبود شایستگی دانشجویان در مهارت ها و دانش تخصصی پرستاری نوزادان، و فراهم آوردن و ایجاد جایگاه بهتری برای دانش آموختگان در مقاطع بالینی دارای نقص اجرایی بوده است. بنابراین با شناسایی نقایص موجود بایستی در جهت ارتقاء برنامه آموزشی گام برداشته تا به نتایج بهتر و مراقبت با کیفیت در زمینه عمل پرستاری برسیم.

مقدمه: درمان نوروفیدبک جزء درمان های جایگزین برای کودکان مبتلا به نقص توجه/بیش فعالی در نظر گرفته شده است که هدف از آن بهینه سازی توانمندی های مغزی است. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی مداخله درمانی نوروفیدبک بر افزایش مهارت های شناختی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع طرح های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه آزمایش و گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری شامل دانش آموزان 7-11 ساله دارای نشانه های اختلال نقص توجه/بیش فعالی شهر مشهد در سال تحصیلی 99-1398 بود. نمونه پژوهش تعداد 24 نفر از افراد واجد شرایط که داوطلب شرکت در مطالعه شده بودند در دو گروه آموزش نوروفیدبک و کنترل اختصاص یافتند. آموزش نوروفیدبک در 36 جلسه برروی گروه آزمایش اجرا شد. مقیاس های درجه بندی کانرز و هوش آزمای تهران-استنفورد-بینه برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با تحلیل آزمون اندازه گیری مکرر و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد (05/0=α, ). نتایج: نتایج نشان داد درمان نوروفیدبک به طور معنی داری موجب افزایش مهارت های شناختی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی می شود(0/05≥, p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش پیشنهاد می گردد از رویکرد درمانی آموزش نوروفیدبک جهت افزایش مهارت های شناختی کودکان مبتلا به نقص توجه/بیش فعالی استفاده شود.

مقدمه: مراقبت و آموزش زودهنگام در دوران کودکی، مهمترین نقش را در آینده کودکان ایفاء می کند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی بسته مراقبت و آموزش زودهنگام کودکی بر بهزیستی کودکان 2 تا 24 ماهه اجرا شد. روش: روش پژوهش نیمه تجربی تک گروهی با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری شامل مادران و کودکان 2 تا 24 ماهه شهر اصفهان در زمستان 1399 بود. 25 مادر و کودک برای هر یک از دو گروه سنی 2 تا 12 ماه و 13 تا 24 ماه (در مجموع برای هر دو گروه 50 مادر و کودک) از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. 8 نفر از گروه 13 تا 24 ماهه در طول مطالعه کناره گیری کردند، لذا تعداد نمونه این گروه به 17 نفر تقلیل یافت. از پرسشنامه ASQ-III برای سنجش بهزیستی کودکان استفاده شد. هر گروه از مادران و کودکان طی 12 هفته تحت آموزش و مراقبت زودهنگام برای کودکان خود قرار گرفتند. نتایج: آموزش و مراقبت زودهنگام کودکی موجب ارتقاء معنادار مولفه های بهزیستی شامل حیطه ارتباطی، حیطه حرکات درشت، حیطه حرکات ظریف، حیطه حل مسیله و حیطه شخصی-اجتماعی در هر دو گروه 2 تا 12 ماه و 13 تا 24 ماه شده است (0/01>P). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر دوره آموزش و مراقبت زودهنگام بر افزایش بهزیستی کودکان در دو سال اول تولد، استفاده از این نوع آموزش برای کودکان خردسال 2 تا 24 ماه در خانواده و مهد کودک ها پیشنهاد می شود.