پرستاری کودکان
سال:1401 | دوره:9 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

مقدمه: با توجه به اهمیت بسزای ماهیت چندبعدی محیط خانه در مطالعات رشد بخصوص رشد حرکتی کودکان؛ مطالعه حاضر تاثیر وضعیت اقتصادی-اجتماعی، میزان سابقه ورزشی و سطح فعالیت بدنی والدین بر سطح فراهم سازی حرکتی محیط خانه کودکان را موردبررسی قرار داده است. روش: روش پژوهش با رویکرد مقطعی، از نوع توصیفی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها زمینه یابی بود که در سال 1400 انجام شده است. شرکت کنندگان شامل 236 نفر از والدین (پدر و مادر) دارای کودکان 18 تا 42 ماهه بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. والدین فعالیت های بدنی و ورزشی خود را برحسب سطح و سوابق رتبه بندی کردند؛ وضعیت اقتصادی-اجتماعی مطابق با سطح درآمد و میزان تحصیلات والدین ارزیابی شد. محیط خانه با استفاده از ترجمه فارسی سیاهه فراهم سازی محیط خانه برای رشد حرکتی (AHEMD) ارزیابی شدند. نتایج: نتایج نشان داد که هیچ رابطه معناداری میان میزان سابقه ورزشی و سطح فعالیت بدنی پدران با نمرات فراهم سازهای حرکتی خانه وجود ندارد. درصورتی که این رابطه، با میزان سابقه ورزشی مادران معنادار بود (r=0. 24, p<0. 001)؛ و فراهم سازهای حرکتی با میزان سابقه ورزشی مادران تفاوت معناداری داشت (p<0. 001، Effect size=11% ). در ادامه یافته ها نشان داد، رابطه معناداری میان سطح فراهم سازهای حرکتی با سطح فعالیت بدنی مادران وجود دارد (Eta=0. 21, p<0. 05). به علاوه، تفاوت معناداری هم میان فراهم سازهای حرکتی خانه با سطح فعالیت بدنی مادران (p<0. 05، Effect size=11% ) وجود دارد. همچنین، شاخص های وضعیت اقتصادی-اجتماعی به میزان 44% تاثیر معناداری بر وجود سطح فراهم سازهای حرکتی خانه بخصوص اسباب بازی های حرکتی درشت و ظریف داشت (P<0. 001). نتیجه گیری: تنها هرچه میزان سابقه ورزشی و سطح فعالیت بدنی مادران بالاتر باشد (بیش از دو سال) در کنار معیارهای وضعیت اقتصادی-اجتماعی در تهیه و تقویت فراهم سازهای حرکتی محیط خانه برای کودکان نافذ و تاثیرگذارتر است و در بین ابعاد مختلف فراهم سازهای حرکتی دو بعد اسباب بازی های حرکتی درشت و ظریف شدیدا تحت تاثیر شرایط اقتصادی خانواده ها و همچنین سابقه ورزشی مادران می باشد.

مقدمه: بررسی عوامل موثر بر رشد حرکتی از جهت شناسایی دلایل تاخیر رشد حرکتی به والدین و کاردرمانگرها در مسیر پیشبرد درمان اطفال بسیار مهم می باشد، هدف از تحقیق حاضر بررسی عوامل پویای موثر بر حرکات ظریف کودکان 12-9 ماه بوده است. روش: بدین منظور 283 کودک مورد غربالگری قرار گرفتند، مقیاس مورد استفاده شامل فراهم سازه محیط خانه برای تکامل حرکت اطفال، دلبستگی والدین پس از زایمان، پرسشنامه فرصت های محیطی، پرسشنامه فعالیت بدنی عادتی بک، پرسشنامه سلامت عمومی بود. عوامل موثر بر رشد حرکات ظریف در سه بخش عوامل فردی، عوامل مادر و عوامل محیطی کودک دسته بندی شدند. یافته ها: نتایج معادلات ساختاری نشان داد با توجه به شاخص های برازش گزارش شده، مدل مفهومی این پژوهش دارای سطح برازش قابل قبولی نمی باشد، در ادامه نتایج رگرسیون نشان داد که در قسمت عوامل مادر هیچ یک از عوامل سهم معناداری در پیش بینی حرکات ظریف نداشتند، رگرسیون خطی در قسمت عوامل فردی نشان داد که سن با ضریب اثر 0/15-و انگیزش با ضریب اثر 0/14 و در قسمت عوامل محیطی، تعداد خواهر-برادر با ضریب اثر 0/17-و تشویق والدین با ضریب اثر 0/17 حرکات ظریف را پیش بینی کردند. نتیجه گیری: متغیرهای پیش بین حاضر، قدرت پیش بین ضعیفی داشتند در نتیجه تحقیقات بیشتری لازم هست تا عوامل پیش بین قوی تری برای رشد حرکتی مشخص شود.

مقدمه: تردید در واکسیناسیون افزایش یافته است و سازمان بهداشت جهانی اکنون آن را یک تهدید بزرگ برای سلامت جهانی می داند. تردید در واکسیناسیون و عدم انجام آن در افرادی که هنوز واکسینه نشده اند وکسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و در برابر عفونت آسیب پذیر هستند باعث کاهش مصونیت در برابر بیماری می شود هدف این مطالعه روان سنجی نسخه فارسی مقیاس تردید در واکسیناسیون کووید-19 در نوجوانان و کودکان ایرانی بود. روش: این مطالعه روش شناختی و مقطعی با استفاده از روش نمونه گیری ساده با حجم نمونه 1260نفرانجام شد. ابزار مورد استفاده در پژوهش پرسشنامه شامل سوالات دموگرافیک و مقیاس ترجمه شده تردید در واکسیناسیون بود که از طریق شبکه های اجتماعی برای افراد واجد شرایط ارسال شد. داده های مقیاس تکمیل شده با کمک نرم افزارهای SPSS-AMOS26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: با تحلیل عامل اکتشافی دو عامل استخراج شد که به طور کلی 49/73% از واریانس کل تمایل والدین به تزریق واکسن کووید 19 در کودکان و نوجوانان را تبیین کردند. با توجه به یافته های تحلیل عامل تاییدی، تمامی شاخص های برازش مناسب بودند و برازش مدل تایید گردید. بررسی روایی همگرا و واگرا نشان داد که هر دو عامل از روایی همگرا و واگرایی مناسبی برخوردار است. نتایج همسانی درونی نشان داد که آلفای کرونباخ و امگا مک دونالد، پایایی مرکب و حداکثر پایایی از دو عامل استخراج شده عالی هستند (>77/0). علاوه بر این، مقیاس از مقادیر پایایی خوبی برخوردار بود (> 3/0). طبق این نتایج مقیاس همسانی درونی خوبی نیز داشت. نتیجه گیری: نسخه فارسی مقیاس تردید در واکسیناسیون از روایی سازه و پایایی قابل قبولی برخوردار بود. دارای دو عامل با 10 گویه است که 49/73درصد از کل واریانس تردید در واکسیناسیون را در تمایل والدین به تزریق واکسن کووید 19 در کودکان و نوجوانان را توضیح می دهد. این مقیاس می تواند برای محققان و ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی در شناسایی و غربالگری والدینی که در واکسیناسیون کودکان و نوجوانان تردید دارند مفید باشد.

مقدمه: یکی از اختلالات بحث برانگیز که اولین بار در DSM-5 مطرح شده است، اختلال بی نظمی خلق اخلالگر است، ویژگی اصلی این اختلال طغیان های مکرر و شدید خشم به صورت کلامی و رفتاری و تحریک پذیری به صورت مداوم است. این مطالعه باهدف بررسی میزان فراوانی اختلال بی نظمی خلق اخلالگر و اختلالات همراه با آن انجام شده است. روش: شرکت کنندگان این پژوهش شامل 2063 دانش آموز 9 تا 12 ساله(پایه سوم تا ششم ابتدایی) در سال تحصیلی 1397 شهر بوشهر بود که به وسیله سه ابزار که عبارتند از 1-پرسشنامه خشم و تحریک پذیری محقق ساخته 2-پرسشنامه CSI-4 و 3-مصاحبه بالینی بر اساس DSM-5 مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: میزان شیوع اختلال بی نظمی خلق اخلالگر در کودکان 6/1 درصد بود. رگرسیون لجستیک چندمتغیره نشان داد بیش فعالی/کمبود توجه (2/03O=R و 0/01 =P) نافرمانی مقابله ای (5/96O=R و 0/001= P)، اختلال سلوک (3/52O=R و 0/003= P) اضطراب فراگیر (7/99O=R و 0/000 =P) و اضطراب اجتماعی (2/32O=R و 0/001= P) به طور معنی داری شانس اختلال همبود با اختلال بی نظمی خلق اخلالگر را دارا است. اختلال افسردگی و ویژگی های جمعیت شناختی به طور معنی دار شانس همبودی با اختلال بی نظمی خلق اخلالگر را نداشتند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که میزان شیوع اختلال بی نظمی خلق اخلالگر نزدیک و مطابق با میزان فراوانی این اختلال با توجه به DSM-5 هست؛ و با اختلالات هیجانی و رفتاری نیز همبودی بالایی دارد.

مقدمه: کنترل خشم کودکان یکی از اصلی ترین دغدغه بیش تر والدین است و با توجه به اینکه رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان قابل شکل گیری و قابل مشاهده است و زمانی که این رفتارها شکل بگیرد و مورد توجه قرار نگیرد ممکن است دایمی شوند و در ابعاد مختلف زندگی فرد اثرگذارند. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی شیوه های مثبت مدیریت خشم بر کنترل هیجانی و تعاملات بین فردی کودکان 5 تا 6 سال شهر اصفهان انجام شد. روش: روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و دوره پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان پرخاشگر 6تا5 ساله دارای پرونده در مراکز مشاوره فعال در حوزه کودک شهر اصفهان در بازه زمانی تابستان 1399 بود. و به روش نمونه گیری هدفمند30 کودک مبتلا به پرخاشگری بر اساس ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند و سپس به شیوه تصادفی در دو گروه15نفر ازمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل: پرسشنامه رفتار کودکان ایبرگ و پینکاس (1999)، پرسشنامه کنترل هیجان پاشیری طلایی و یزدخواستی (1397) و پرسشنامه ی تعامل بین فردی یزدخواستی و فرهادیه (1394) بود. که در مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری پرسشنامه ها توسط والدین کودکان پاسخ داده شد. برای گروه آزمایش جلسات مداخله به مدت 12جلسه برگزار شددرحالی که گروه کنترل در معرض هیچ مداخله ای قرار نگرفتند. داده ها با استفاده ار روش های آماری شامل میانگین، انحراف معیار و تحلیل کواریانس چندمتغیره با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که شیوه های مثبت مدیریت خشم بر کنترل هیجانی (f=4, p<0. 001) و تعاملات بین فردی در گروه (f=4, p<0. 001) کودکان 5 تا 6 سال دارای پرخاشگری تاثیر معنا دار دارد. همچنین نتایج نشان داد که 0/81 درصد ار تعاملات بین فردی به تعاملات بین دو گروه مربوط است. نتیجه گیری: آموزش شیوه های مثبت مدیریت خشم اثرات قابل توجهی بر کنترل هیجانی و تعاملات بین فردی کودکان داشته بنابراین می توان نتیجه گرفت جهت کنترل هیجانی و تعاملات بین فردی کودکان از این آموزش بهره برد.

مقدمه: جراحی یک رویداد منفی است که با اثرات نامطلوب برای کودکان همراه است. از جمله عوارض جراحی می توان اضطراب را نام برد. از صدای مادر می توان به عنوان مداخله ای برای کنترل اضطراب کودک استفاده کرد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر صدای مادر بر اضطراب قبل از عمل جراحی در کودکان تحت عمل جراحی ناحیه تحتانی شکم در سال 1398 انجام شد. روش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 80 کودک سن 6-1 سال بستری در بخش جراحی اطفال بیمارستان امام علی زاهدان به روش نمونه گیری در دسترس و تدریجی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (40 نفر) و کنترل (40 نفر) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه سنجش اضطراب کودکان تعدیل شده ییل (mYPAS) جمع آوری شد. در گروه مداخله صدای مادر قبل از عمل جراحی پخش شد. در هر دو گروه اضطراب در زمان ورود به اتاق عمل و بعد از اتمام پخش صدا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد میانگین اضطراب گروه مداخله قبل از پخش صدای مادر از (6/59±, 57/12) به (6/90 ±, 52/82) پس از آن کاهش معناداری یافت. میانگین نمره اضطراب بعد از پخش صدای مادر در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معناداری داشت (0/0001 =p). نتیجه گیری: این پژوهش نشان دهنده تاثیر صدای مادر بر کاهش اضطراب کودکان تحت عمل جراحی می باشد. بنابراین به پرستاران پیشنهاد می شود که از صدای مادر جهت کنترل اضطراب در کودکان تحت جراحی استفاده کنند.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خودشفابخشی بر شفقت خود، عزت نفس و پرخاشگری نوجوانان دختر بدسرپرست بود. روش: روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل اجرا شد. جامعه ی آماری پژوهش شامل دختران نوجوانان بدسرپرست شهر اصفهان بود که به منظور اجرای پژوهش، از طریق فراخوان عمومی در مراکز مشاوره 40 نفر که تمایل به شرکت در طرح را داشتند به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر) گمارده شدند. پرسشنامه های شفقت خود ریس، پامیر، نف و ون گاچت (2011)، عزت نفس کوپراسمیت (1967) و پرخاشگری آیزینک و گلین ویلسون (2011) به عنوان پیش آزمون اجرا و سپس گروه آزمایش تحت 14 جلسه (به صورت هفته ای یک جلسه 30 دقیقه ای) آموزش خودشفابخشی قرار گرفتند و پس از اتمام آموزش پس آزمون و پس از یک ماه پیگیری، برای هر دو گروه اجرا شد. نتایج: برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش خودشفابخشی در افزایش شفقت خود و عزت نفس و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه شرکت کنندگان تاثیر معناداری داشته است (0/05>p). نتیجه گیری: بنابر نتایج تحقیق انجام شده می توان روش آموزشی خودشفابخشی را بعنوان یکی از رویکردهای جدید مثبت گرا جهت افزایش سلامت روانشناختی دختران نوجوان بدسرپرست با اثرات نسبتا پایدار، برای افزایش مهارت های خود مراقبتی به کاربرد.

مقدمه: اعتبار سنجی مقیاس مهارت های زندگی می تواند به ارزیابی مهارت های زندگی در کودکان ده ساله کمک نماید؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اعتباریابی فرم الکترونیکی مقیاس مهارت های زندگی در کودکان ده ساله است. روش: این پژوهش از نوع روان سنجی ابزار است که جامعه آماری شامل کلیه کودکان ده ساله استان کرمان بود که تعداد نمونه ها بر اساس معیارهای روان سنجی به تعداد 100 نفر برای بخش روایی همگرا، 430 نفر برای بخش روایی سازه و 250 نفر برای تحلیل عاملی تاییدی تعیین شد نمونه ها به وسیله نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند اطلاعات پژوهش از طریق دو مقیاس مهارت های زندگی کرونین و آلن (2017) و مهارت های زندگی شارما (2003) به صورت الکترونیکی با ارسال لینک مقیاس به موبایل والدین کودکان جمع آوری گردید. برای بررسی روایی از روایی محتوا، همگرا و روایی ساختاری استفاده شد. پایایی مقیاس به وسیله روش های همسانی درونی و پایایی تصنیفی بررسی گردید. نتایج: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که مقیاس از هشت عامل تشکیل شده است. تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم نیز مدل هشت عاملی را تایید کرد. این مقیاس به همراه فرم کوتاه مقیاس مهارت های زندگی شارما (2003) اجرا شد که همبستگی معنی داری بین دو مقیاس (r=? ? ) وجود داشت و همین طور ضریب آلفای کرونباخ برای کل سوالات و سوالات ابعاد نیز همگی بزرگتر از 0. 7 بود. نتیجه گیری: مقیاس مهارت های زندگی کرونین و آلن (2017) با 43 گویهاز پایایی و روایی مناسبی در کودکان ده ساله ایرانی برخوردار است. از مقیاس مهارت های زندگی کرونین و آلن (2017) می توان برای ارزیابی مهارت های زندگی در کودکان ده ساله استفاده کرد.

مقدمه: کووید 19 یک اورژانس بهداشت عمومی در جهان است که همه ی افراد جامعه به خصوص گروه های آسیب پذیر از جمله کودکان را تحت تاثیر قرار داده است. مطالعه حاضر به منظور تعیین دانش و نگرش از ابتلا و گسترش بیماری کووید19و عوامل مرتبط در والدین کودکان بستری نیز انجام گرفته است. روش: در این مطالعه توصیفی _ تحلیلی 250 نفر از والدین کودکان بستری در مرکز آموزشی درمانی 17 شهریور وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان از طریق نمونه گیری در دسترس دسترس از مهر تا پایان آذر سال 1399به مدت 3 ماه انتخاب شدند. داده ها معیار ورود به مطالعه شامل داشتن حداقل سواد خواندن و نوشتن و رضایت آگاهانه جهت شرکت در این پژوهش بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته، حاوی برسشنامه سنجش دانش و نگرش بعد از بررسی روایی و پایایی(ضریب کودر-ریچاردسون 8/0 برای بخش دانش و ضریب آلفای کرونباخ 82/ 0برای بخش نگرش)، جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین دانش والدین 10/32(خوب) و میانگین نگرش والدین 19/17(متوسط) بود. همچنین ارتباط مثبت معنی داری بین نمرات دانش و نگرش والدین مشاهده شد (0/001>P). میانگین نمرات دانش و نگرش والدینی که ساکن شهر بودند به صورتی معنی دار بالاتر از والدین ساکن روستا بود (به ترتیب، 0/004=P، 0/002=P) و میانگین نمرات دانش و نگرش در مادرانی که تحصیلات زیر دیپلم داشتند به صورتی معنی دار پایین تر از سایر مادران بود (به ترتیب، 0/001>P، 0/001=P)؛ نتایج مشابهی نیز برای تحصیلات پدران مشاهده شد. همچنین بین دانش و درآمد خانواده رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد (0/001 > p). نتیجه گیری: با توجه به نگرش متوسط والدین نسبت به بیماری کووید 19 در کودکان، می توان با استفاده از استراتژی های مختلف از جمله برنامه های آموزشی و همچنین ارایه نتایج به مدیران بهداشتی کشور، به ارتقاء نگرش و تقویت دانش والدین کمک نمود تا به کنترل سریعتر بیماری های عفونی از جمله کووید 19 منجر شود.