زمینه و هدف: امنیت ترافیکی، جزو مقوله ی امنیت در کشور محسوب می شود. وظیفه ی حاکمیت با توجه به حقوق شهروندان و تأمین آن در جهت پیشگیری از تخلفات رانندگی و با امعان نظر به سه درجه ی پیشگیری شامل پیشگیری وضعی، پیشگیری اجتماعی و پیشگیری کیفرمدار تعیین می شود. موضوع پژوهش حاضر، بررسی حوزه ی پیشگیری اجتماعی از تخلفات رانندگی است که شامل اجتناب از بی کیفرمانی مرتکب تخلفات رانندگی، وصول به موقع و متناسب جریمه ی رانندگان اتوبوس برون شهری می باشد. روش: نوع پژوهش، میدانی است. تعداد 100 نفر برای حجم نمونه انتخاب شدند. رؤسای پلیس راه و پلیس راهور استان ها و رؤسای پلیس راهور مراکز استان ها به صورت تمام شمار به عنوان جامعه ی آماری انتخاب شده و پس از دریافت تأیید اعتبار در روایی صوری پرسشنامه از نخبگان (دانشجویان دوره ی دکتری مدیریت ایمنی ترافیک)، پرسشنامه ها در اختیار آن ها قرار گرفته شد. اهداف این پژوهش، بررسی نقش میزان جرایم راهنمایی و رانندگی و رصد فراگیر در جهت اجتناب از بی کیفرمانی در پیشگیری از تخلفات رانندگان بخش حمل مسافر برون شهری (رانندگان اتوبوس) می باشد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان می دهد که روایی خاصی بین اجتناب از بی کیفرمانی و پیشگیری از تخلفات رانندگی، وصول به موقع و اجتناب از تخلفات رانندگی و تناسب جریمه با تضاد منافع شهروندان متخلف وجود دارد. پیشنهادها: پیشنهاد می شود که وضع قوانین و مقررات و اصلاح قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی در سه حوزه ی عوامل مؤثر به عنوان الگوی راهبردی در پیشگیری از تخلفات رانندگی و به تبع آن، کاهش تصادفات رانندگی با عنوان رصد فراگیر و تدوین مجازات ها با لحاظ شدت، سرعت و قطعیت که در بازدارندگی مؤثر هستند، موردبهره گیری قرار گیرد.