مقاله حاضر به بررسی عوامل و شاخص های موثر در رهبری و فرماندهی، فرماندهان نیروی زمینی، و ترتیب اولویت عوامل و شاخص های مذکور و در نهایت ارائه الگوی مطلوب رهبری و مدیریت از دیدگاه فرماندهان و مدیران عالی این نیرو پرداخته است.پژوهش حاضر از نظر اهداف کاربردی، از نظر داده ها کمی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه، از نوع پیمایشی مقطعی است. جامعه آماری مورد پژوهش حاضر را همه فرماندهان و مدیران عالی نیروی زمینی تشکیل می دهد. برای انتخاب گروه نمونه معرف با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و فرمول تعیین حجم نمونه، تعداد 100 نفر مشتمل بر 40 فرمانده و 60 مدیر انتخاب شدند. ابزار سنجش این پژوهش، یک پرسش نامه 140 سوالی است که توسط پژوهشگر آن را به مدد تئوری های رهبری و مدیریت و بررسی یافته های پیشین گردآوری شد و سپس بر اساس فن دلفی در سه مرحله برای متخصصان ارسال گردید و در نهایت به وسیله آزمون تحلیل عاملی از نوع تجزیه به مولفه های اصلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اعتبار ابزار سنجش به وسیله آلفای کرونباخ محاسبه شد و مقدار اعتبار کل تست برابر 0.99 بود.برون داد اولیه نشان می دهد که دترمینان ماتریس همبستگی عددی غیر از صفر و نتیجه آزمون کرویت بارتلت از لحاظ آماری در سطح کمتر از 0.0001 معنادار است. برونداد عامل های شش گانه استخراج شده با روش PC با استفاده از شیوه واریماکس دوران داده شده و مجموعه ماده هایی که به طور مشترک با یک عامل همبسته بودند تشکیل یک پاره تست داده اند.نتایج تحلیل عاملی بیانگر آن است که عوامل موثر در رهبری و مدیریت، فرماندهان نیروی زمینی مشتمل بر شش عامل است؛ عامل اول؛ سلامت معنوی (%51) با 33 شاخص، عامل دوم؛ سلامت روانی (%7.9) با 23 شاخص، عامل سوم؛ توانایی تخصصی (%3.2) با 35 شاخص، عامل چهارم؛ توانایی رهبری (%2.2) با 21 شاخص، عامل پنچم؛ توانایی بلوغی (%1.8) با 11 شاخص و عامل ششم؛ توانایی عمومی (%1.6) با 8 شاخص مشخص شد. در نهایت این شش عامل 68 درصد واریانس کل رهبری و مدیریت فرماندهان نیروی زمینی را تبیین کرد.