آموزش پرستاری
سال:1397 | دوره:7 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

آموزش به بیمار از جنبه های اساسی مراقبت از بیمار و یک ضرورت در سیستم بهداشتی و درمانی است. این آموزش ها با هدف کمک به فرد جهت بهبود زندگی، رسیدن به حداکثر رشد جسمی روانی و تقویت اعتماد به نفس انجام می گیرد. این مطالعه با هدف ارزیابی اثربخشی آموزش پرستار به بیمار در بیماران بیمارستان های آموزشی شهر بیرجند در سال 1396انجام شد. در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 303 نفر از بیماران بستری در بیمارستان ولیعصر (عج) و بیمارستان امام رضا (ع) شهر بیرجند که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند، به روش نمونه گیری سهمیه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه ارزیابی اثربخشی آموزش پرستار به بیمار بود که روایی آن توسط معاونت پرستاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و طی نامه ابلاغ شاخص های کشوری کیفیت مراقبت های پرستاری تایید و پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 85/0 گزارش شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS و آزمون های آماری فریدمن، من ویتنی یو و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند. بیشترین میانگین نمره آگاهی مربوط به بعد شناسایی پزشک معالج و پرستار (54/0± 57/2) و کمترین میانگین مربوط به بعد سبک زندگی (29/0± 69/0) بود. میانگین نمره آگاهی در کل در بیماران مورد مطالعه 54/3± 26/14 (کمتر از متوسط) به دست آمد و نتیجه آزمون فریدمن نشان داد که میانگین نمره آگاهی در ابعاد شناسایی پزشک معالج و پرستار، شناخت بیماری، داروهای مصرفی، سبک زندگی، خودمراقبتی، پیگیری پس از ترخیص، رضایت از برنامه آموزشی ارائه شده توسط پرستار و نحوه آموزش در بیماران موردمطالعه تفاوت معنی داری دارد (001/0p<).

عملکرد مناسب سیستمفوریت های پزشکی بستگی به دانش و سطح مهارت بالینی پرستارانی دارد که در اورژانس پیش بیمارستانی در ارتباط مستقیم با تروما هستند. هدف این مطالعه ارزشیابی مهارت بالینی پرستاران این حوزه در مورد محدود سازی ستون فقرات بیماران آسیب دیده ی ناشی از حوادث ترافیکی در سال 1394می باشد. مطالعه ی حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی است که در آن100 نفر از پرستاران عملیاتی مناطق نواحی چهارگانه اورژانس پیش بیمارستانی تهران به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارجمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ی مشخصات دموگرافیک و چک لیست محقق ساخته «ارزشیابی عملکرد پرستاران در نحوه برخورد و انتقال صحیح مصدومین حوادث ترافیکی آسیب دیده به ستون فقرات در وضعیت خوابیده» می باشد. جمع آوری داده ها با مشاهده انجام مهارت ها توسط محقق و تکمیل ابزار مربوطه صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPPS 19 و آزمون های tمستقل، آنووای یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. نتایج نشان داد که اکثر پرستاران (88%) مهارت بالینی متوسطی در مورد محدودسازی ستون فقرات داشتند و در انجام دو مهارت انتقال صحیح مصدوم روی تخته پشتی بلند (لاگ رول) و ثابت کردن اندام های (پاها و دست ها) مصدوم روی تخته پشتی بلند بسیار ضعیف بودند. بین هیچ یک از مشخصات دموگرافیک و مهارت بالینی محدودسازی ستون فقرات رابطه ی معنی داری مشاهده نشد.

سواد سلامت ناکافی و کمبود اطلاعات مرتبط با مدیریت بیماری، می تواند خودکارآمدی در مراقبت را متاثر سازد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سواد سلامت با خود-کارآمدی در بیماران قلبی عروقی انجام شد. در این مطالعه توصیفی، همبستگی 161 بیمار قلبی عروقی با استفاده از روش نمونه گیری غیراحتمالی، بیماران مراجعه کننده به دو بیمارستان آموزشی شهر خرم آباد در سال 1396، برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها در این پژوهش شامل فرم اطلاعات فردی و اجتماعی، پرسشنامه سواد سلامت و پرسشنامه خودکارآمدی بود. از شاخص های آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون یا اسپیرمن برای تحلیل داده ها در نرم افزار spss استفاده شد. میانگین سنی مشارکت کننده ها 68/12± 97/59 سال بود. بیشتر آنها زن (59%) و متاهل (4/71 %) بودند. بیشتر آنها دارای تحصیلات کمتر از دیپلم بودند (9/78 %). یافته ها نشان داد، بیشتر افراد مورد مطالعه دارای میزان سواد سلامت در حد مرزی/متوسطی بودند (2/75 %). همچنین از خودکارآمدی مرزی/متوسطی برخوردار بودند (2/70 %). یافته های اصلی نشان داد، بین نمره کل سواد سلامت با خودکارآمدی ارتباط معناداری وجود دارد (65/. = r، 001/. =p) به طوری که افراد با میزان سواد سلامت بالاتر، دارای خودکارآمدی بیشتری بودند.

آموزش به بیمار یکی از اصول اساسی در حرفه پرستاری می باشد. پرستاران موظف به انجام نقش آموزشی خود بوده تا موجبات رضایت بیمار را فراهم نموده، بهبودی را سرعت بخشیده و میزان بستری مجدد را کاهش دهند. هدف از این مطالعه تعیین دیدگاه بیماران بخش های داخلی و جراحی بیمارستان های آموزشی شهر کرمانشاه از عملکرد آموزش های حین ترخیص توسط پرستاران و مقایسه آن با استانداردها در سال 1394-1393است. در این مطالعه توصیفی-مقطعی، حجم نمونه 152 نفر برآورد گردید و نمونه گیری به صورت متوالی انجام شد. داده ها با استفاده از چک لیست پژوهش گر– ساخته که حاوی ویژگی های فردی و موارد مربوط به عملکرد آموزشی پرستاران در 6 حیطه بود، جمع اوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و با آمار توصیفی میانگین و محاسبه همبستگی بین متغیر ها تجزیه و تحلیل شدند. نتایج مطالعه حاکی از آن بود که در حیطه مربوط به عملکرد پرستاران ماهیت و شناخت بیماری (%9/19)، عوارض بیماری (%19)، رژیم دارویی (%5/28)، فعالیت (%5/19)، تغذیه (%5/35) و پیگیری و مراقبت در منزل (%6/23) آموزش در سطح خیلی زیاد و زیاد داده شده بود. در کل یافته های پژوهش حاکی از آن بود که آموزش های پرستاری اختلاف معناداری با استاندارد های پرستاری (رضایت بیماران از آموزش های پرستاری) داشت (p<0/05).

مقدمه: مهارت های ارتباطی ابزار مهمی در ارائه مراقبت های درمانی به شمار می رود. از این رو این مطالعه با هدف اثر بخشی آموزش مهارت های ارتباطی کارکنان خدمات درمانی اورژانس بر رضایت بیماران انجام پذیرفته است. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی (تیر و شهریور ماه سال 1396) در شهر تهران انجام پذیرفته است. در این مطالعه ابتدا 20 نفر (کادر درمان: پزشک، پرستار؛ کاردر غیردرمانی: نگهبانی و خدمات) از کارکنان شاغل در بخش اورژانس که بصورت کل شماری انتخاب شده بودند، مورد آموزش دوره مهارت های ارتباطی (2 هفته، 4 جلسه 2 ساعته) قرار گرفتند. در این مطالعه جهت ارزیابی رضایت از برخورد تعداد 32 بیمار قبل از آموزش (تیرماه) و 42 بیمار دیگر یک ماه بعد از آموزش (شهریور ماه) به 5 سوال یک پرسشنامه خودساخته پاسخ دادند. در این مطالعه جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کای اسکور و با کمک نرم افزار SPSS نسخه 18 استفاده شد. یافته ها: این مطالعه بر روی 73 بیمار پذیرش شده در بخش اورژانس (46 نفر (63%) مرد، 27 نفر (37%) زن) انجام پذیرفته است. نتایج این مطالعه نشان دهنده ی افزایش 18% تا 24% رضایت بیماران از برخورد کارکنان غیردرمانی (نگهبانی و خدمات) و افزایش %17 تا 18% رضایت از برخورد بیماران کادر درمانی (پزشک و پرستار) طی مداخله بود. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر کمتر دوره مهارت های ارتباطی در بین پرستاران و پزشکان پیشنهاد می شود که این دوره، با توجه به نوع برخورد پزشکان و پرستاران طراحی و بصورت مجزا در قالب کارگاه های با امتیاز بازآموزی برای کادر درمان برگزار گردد.

مقدمه: یکی از شیوه های پژوهش، در زمینه بازنگری و نوسازی برنامه های آموزشی، انجام پژوهش های تطبیقی است که موضوع آن تجزیه و تحلیل و شناخت شباهت ها و تفاوت های موجود میان پدیده ها، نهادها و نظام های آموزشی است. هدف این مطالعه مقایسه توصیفی – تطبیقی برنامه آموزشی مقطع کارشناسی ارشد پرستاری ایران با دانشکده پرستاری جانزهاپکینز امریکا بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی – تطبیقی (1397)، داده های مورد نیاز درباره تازه ترین برنامه آموزش کارشناسی ارشد پرستاری از راه جست و جو در اینترنت و با مروری بر تاریخچه و جزئیات برنامه درسی دوره کارشناسی ارشد پرستاری ایران و دانشکده پرستاری جانزهاپکینز کسب گردید. داده ها با استفاده از الگوی Bereday و در چهار مرحله توصیف، تفسیر، هم جواری و مقایسه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: توجه به نیازهای جامعه و دگرگونی های دائم و تنوع در گرایش های پرستاری، گزینش راهبردهای تدریس بر پایه یادگیری خودراهبر، توجه به پوشش و داشتن ظاهری حرفه ای، در ایران و جانزهاپکینز مشترک بود. ولی شرایط پذیرش، اهداف، فلسفه، چشم انداز و رسالت، محتوای دروس، نقش دانش آموختگان و داشتن پرستار پرکتیشنر و فضاها و توانایی ها و کارکنان اداری در ایران و جانزهاپکینر متفاوت بود. نتیجه گیری: به کارگیری روش های غیر متمرکز برای پذیرش دانشجو، طراحی برنامه های آموزشی تکمیلی جهت تربیت مدرسین و پژوهشگران پرستاری، تمرکز بر دروس متناسب با نیاز جامعه و بیماری های شایع محل خدمت برای بهبود برنامه کارشناسی ارشد پرستاری در ایران پیشنهاد می شود.

مقدمه: از آنجا که امروزه آموزش مهارت های زندگی تاثیر مهمی بر سلامت اجتماعی و خلاقیت انسان ها ایفا می کند. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر سلامت اجتماعی و خلاقیت پرستاران است. روش کار: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی پرستاران شهر تبریز است. برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان-کرجسای استفاده شد. بر این اساس برای جامعه ای با حجم 1230 نفر، حجم نمونه برابر 297 نفر تعیین شد. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای استفاده شد. برای جمع آوری اطلاعات در این تحقیق از روش کتابخانه ای و میدانی و ابزار گردآوری اطلاعات این تحقیق پرسشنامه استاندارد سلامت اجتماعی کییز (2004) و پرسشنامه خلاقیت عابدی (1372) می باشد. پس از توزیع و جمع آوری پرسشنامه ها برای آزمون فرضیه های پژوهشی از آزمون های u من ویتنی و تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA) با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پرستاران آموزش دیده به طور معناداری دارای سلامت اجتماعی بیشتری از پرستاران آموزش ندیده هستند (05/0P<). همچنین نتایج نشان داد بین دو گروه پرستاران آموزش دیده و آموزش ندیده در ابعاد خلاقیت (سیالی، انعطاف پذیری، بسط و ابتکار) تفاوت معناداری وجود دارد. برای متغیر سیالی سطح معنی داری کمتر از 05/0 و برای متغیر انعطاف پذیری سطح معنی داری کمتر از 01/0 و برای متغیر بسط سطح معنی داری کمتر از 05/0 و برای متغیر ابتکار سطح معنی داری کمتر از 001/0 به دست آمده است. بنابراین با توجه به میانگین ها (میانگین انعطاف پذیری 43/3، بسط 96/2، ابتکار 83/2 و سیالی 3/2 در گروه پرستاران آموزش دیده و میانگین انعطاف پذیری 5/2، بسط 13/2، ابتکار 03/2 و سیالی 53/1 در گروه پرستاران آموزش ندیده به دست آمده است) می توان گفت که پرستاران آموزش دیده به طور معناداری انعطاف پذیری، بسط، سیالی و ابتکار بیشتری از پرستاران آموزش ندیده دارند. نتیجه گیری: پرستارانی که دوره آموزش مهارت های زندگی را پشت سر گذاشته اند به طور معناداری سلامت اجتماعی و خلاقیت بیشتری از پرستاران آموزش ندیده دارند. بنابراین لازم است با گنجاندن برنامه آموزش مهارت های زندگی در دوره های آموزشی پرستاران به بهبود سلامت اجتماعی و رشد خلاقیت آنان کمک کرد.

مقدمه: شکایات روان تنی در پرستاران از زمره متغیرهایی است که سلامت آن ها را در محیط های کاری تهدید می کند. به همین دلیل لازم است تا از طرق مختلف برای کاهش این نوع شکایات به آن ها کمک نمود. این پژوهش با هدف تعیین الگوی ساختاری رابطه سرمایه گذاری جمعی عاطفی با سرمایه عاطفی و شکایات روان تنی در پرستاران اجرا شد. روش کار: روش پژوهش همبستگی از نوع تعیین الگو، و جامعه آماری پژوهش را پرستاران بیمارستان امین در شهر اصفهان تشکیل دادند که از بین آن ها 218 نفر به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سرمایه گذاری جمعی عاطفی با آلفای کرونباخ برابر با 965/0، پرسشنامه سرمایه عاطفی با آلفای کرونباخ برابر با 96/0 و مقیاس شکایات روان تنی با آلفای کرونباخ برابر با 86/0 بودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادله ساختاری (SEM) تحلیل شدند. یافته ها: بین سرمایه گذاری جمعی عاطفی با سرمایه عاطفی رابطه مثبت و معنادار (001/0=p) و بین سرمایه گذاری جمعی عاطفی و سرمایه عاطفی با شکایات روان تنی نیز رابطه منفی و معنادار (001/0=p) وجود دارد. مدل سازی معادله ساختاری و تحلیل میانجی (واسطه ای) نشان داد که سرمایه عاطفی متغیر واسطه (میانجی) کامل در رابطه سرمایه گذاری جمعی عاطفی با شکایات روان تنی است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که می توان از ظرفیت های مثبت سرمایه عاطفی و سرمایه گذاری جمعی عاطفی برای ارتقاء سلامت جسمی پرستاران در محیط های کاری پرستاری استفاده نمود. بنابراین پیشنهاد می شود در فرایند آموزش پرستاری این امر مهم لحاظ شود.