طب توانبخشی
سال:1395 | دوره:5 | شماره:1 |تعداد مقالات:25

مقدمه و اهداف:امروزه بررسی وضعیت سلامت مرتبط با کیفیت زندگی مراقبان بیماران با اختلال مزمن به علت نقش کلیدی آنها در حفظ بیمار در سطح جامعه، یکی از اصلی ترین اهداف تیم درمان می باشد. با توجه به طیف وسیع بیماران آسیب نخاعی که برای انجام فعالیت های روزمره و حرفه ایشان نیاز به سطوح مختلف کمک از سوی مراقبانشان دارند و بار جسمانی، روانی، عاطفی و اقتصادی بزرگی را بر مراقبان وارد می کنند از این رو هدف ما از انجام این مطالعه ترجمه مقیاس بار مسوولیت مراقب به زبان فارسی و بررسی روایی محتوایی و صوری آن و ایجاد ابزاری مناسب برای ارزیابی و ارائه راهکارهای درمانی موثر برای کاهش میزان بار مسوولیت مراقب و در نهایت بهبود کیفیت زندگی مراقب و بیمار می باشد.مواد و روش ها:به منظور استفاده از مقیاس بار مسوولیت مراقب در مراقبان ایرانی، مقیاس با استفاده از روش پیش رو و پس رو ترجمه شده و همچنین روایی صوری مقیاس توسط 14 مراقب و روایی محتوایی توسط 14 متخصص توانبخشی بررسی گردید.یافته ها: در مجموع، سوالات از نظر مراقبان قابل قبول گزارش گردید و در سوالاتی که مراقبان پیشنهادی دال بر تغییر ترجمه آن دادند، در پانل خبرگان این تغییرات لحاظ شد. نتایج روایی صوری از نظر مراقبان نشان از روا بودن تمامی سوالات از نظر مربوط بودن، وضوح و سادگی می باشد. بررسی روایی محتوایی مقیاس با استناد به نظرات 14 متخصص توانبخشی، نشان از روا بودن تمامی سوالات مقیاس از لحاظ ضرورت داشتن بر روی نمودار سه نقطه ای بود.بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که ترجمه فارسی «مقیاس بار مسوولیت مراقب» قابل قبول بوده و مقیاس از روایی صوری و محتوایی قابل قبولی برخوردار است.

مقدمه و اهداف: نوشتن یکی از عملکردهای مهم دست است که نیازمند مهارت ظریف گرفتن سه تایی برای نگهداشتن صحیح نوشت افزار در دست می باشد. کیفیت عملکرد نوشتن به قدرت گرفتن سه تایی وابسته است و با توجه به فرضیه های موجود در زمینه تاثیر وضعیتهای مختلف بدن اعم از نشسته و دمر بر روی قدرت گرفتن، لذا هدف از این مطالعه مقایسه قدرت گرفتن سه تایی در سه وضعیت نشسته، دمر استاندارد و دمر ترجیحی بوده است تا از این طریق بتوان به کودکانی که دارای مشکلات نوشتار پریشی هستند کمک کرد تا با قرار گرفتن در آن وضعیت ضمن داشتن کنترل مناسب بر روی نوشت افزار مهارتهای نوشتاری خود را افزایش دهند.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مشاهده ای و از نوع مقطعی می باشد که در هشت مدرسه عادی ابتدایی مناطق چهارگانه آموزش و پرورش شهر شیراز صورت گرفت. جامعه مورد مطالعه دانش آموزان مقطع اول ابتدایی بودند. نمونه گیری به شیوه تصادفی انجام شد. برای اندازه گیری قدرت گرفتن سه تایی از قدرت سنج استفاده گردید. تحلیل داده های بدست آمده به کمک نرم افزار SPSS نسخه 20 و از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر استفاده شد.یافته ها: تعداد 123 دانش آموز شامل 57 پسر و 66 دختر مقطع اول دبستان با شرایط سنی 7 سال تمام (84-95 ماه) مورد بررسی قرار گرفتند. قدرت گرفتن سه تایی در وضعیت دمر ترجیحی به طور معنادار بیشتر از وضعیت دمر استاندارد و وضعیت نشسته بدست آمد (Pvalue<0.0005).نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش استفاده از وضعیت دمر ترجیحی می تواند وضعیت مناسبی برای انجام مداخلات توانبخشی در بهبود عملکرد گرفتن سه تایی و متعاقبا مهارت نوشتن در کودکان باشد مادامی که این وضعیت ممنوعیت خاصی برای استفاده در کودک نداشته باشد.

مقدمه و اهداف: گرچه بازی مفهومی ساده به نظر می رسد، اما در واقع پدیده ای پیچیده است و با توجه به تجربیات فردی برای هر کس متفاوت است. بازی عملی به دور از قوانین و قواعد است و عملی خود انگیز، سرگرم کننده، بدون هدف، انعطاف پذیر، کاملا جذاب، حیاتی و چالش برانگیز است. بازی نمادین از 18 ماهگی در کودکان آغاز می شود. بازی یک منبع بالقوه برای ارزیابی مهارت های پیش آکادمیک است و بازی های وانمودین بیشتر به مهارت های پیش از سواد آموزی مرتبط می شود. هدف از این مطالعه ترجمه ابزار ارزیابی بازی وانمودین خودانگیخته کودک (ChIPPA) به زبان فارسی و سنجش روایی ظاهری و محتوایی آن بود.مواد و روش ها: ابتدا ترجمه این آزمون در دو مرحله بر اساس پروتکل پروژه بین المللی ابزار کیفیت زندگی صورت گرفت. سپس روایی ظاهری توسط پنج تن و روایی محتوایی آزمون توسط ده تن از متخصصین رشته کاردرمانی صورت گرفت. سپس میزان نسبت روایی محتوا (CVR) و شاخص روایی محتوا (CVI) برای آن تعیین شد.یافته ها: در بخش ترجمه برخی واژه ها و محتوا با توجه به فرهنگ تغییر کردند. میزان CVI برای کلیه عنوان ها 1 بدست آمد و میزان CVR برای تمامی عنوان ها بین 0.8 تا 1 بدست آمد.نتیجه گیری: آزمون ارزیابی بازی وانمودین خودانگیخته کودک از روایی ظاهری مناسب و روایی محتوایی بالایی برخوردار است.

مقدمه و اهداف:آسیب لیگامان صلیبی قدامی در زنان 2 تا 8 برابر بیشتر از مردان رخ میدهد و یکی از دلایل آن وجود نقص هایی در سیستم کنترل نروماسکولار زنان می باشد. از این رو هدف این مطالعه بررسی تفاوت های موجود در الگو و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات کوادریسپس و همسترینگ بین مردان و زنان والیبالیست در پرش- فرود است. مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع کاربردی است از طریق نمونه گیری هدفمند 18 والیبالیست دانشگاهی (9 مرد و 9 زن) بصورت داوطلبانه شرکت کردند. داده های میزان فعالیت و زمان شروع فعالیت عضله در هنگام فرود بین زنان و مردان مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها:مقدار فعالیت فیدفورواردی عضلات کوادریسپس در زنان بطور معنی داری بیشتر از مردان بود (p<0.001). در میزان فعالیت همسترینگ بین زنان و مردان هیچ تفاوت معنی داری وجود ندارد. نسبت فعالیت عضلات همسترینگ به کوادریسپس در زنان بطور معنی داری کمتر از مردان در فاز فیدفوروارد است (p<0.05). بحث و نتیجه گیری:یافته های تحقیقاتی که تاکنون در زمینه تفاوتهای جنسیتی موجود در فعالیت همسترینگ و کوادریسپس انجام گرفته است بسیار متناقض می باشند و نتایج این تحقیق نیز دامنه این تناقضات را افزایش داد. این تناقضات میتواند ناشی از تعداد کم نمونه های تحقیقات و یا تفاوتهای موجود در سطح آمادگی جسمانی و نوع رشته ورزشی آزمودنی ها باشد. تنها نتیجه مشترک تمام تحقیقات تقویت و بهبود سیستم نوروماسکولار همسترینگ می باشد.

مقدمه و اهداف:با توجه به اینکه اختلال در وضعیت بدن، ثبات دینامیک را در حین انجام حرکات و مهارتهای ورزشی تحت تاثیر قرار میدهد، هدف از انجام این تحقیق مقایسه تغییرات مرکز فشار نسبت به مرکز جرم حین راه رفتن به جلو و عقب در مردان کاراتهکای نخبه با زانوی پرانتزی و نرمال بود. مواد و روش ها:در این مطالعه نیمه تجربی20 مرد کاراته کای نخبه در دو گروه زانوی پرانتزی و نرمال به عنوان آزمودنی شرکت کردند. با استفاده از اطلاعات حاصل از صفحه نیرو، تغییرات مرکز فشار نسبت به مرکز جرم بدن حین راه رفتن به جلو و عقب محاسبه شد. یافته ها:نتایج نشان داد، تغییرات مرکز فشار نسبت به مرکز جرم بدن بین راه رفتن به جلو و عقب در جهت داخلی- خارجی در اندام غیر غالب معنادار بوده (P=0.005). درحالی که در جهت قدامی- خلفی در هیچکدام از اندام های غالب و غیرغالب معنادار نبود. ضمن اینکه بین دو گروه زانوی پرانتزی و نرمال در تغییرات مرکز فشار نسبت به جرم بدن در جهت قدامی- خلفی حین راه رفتن به جلو در هر دو اندام تفاوت معنادار (P=0.01). اما در جهت داخلی- خارجی اختلاف معناداری مشاهده نشد. بین اندام های غالب و غیرغالب در تغییرات مرکز فشار نسبت به مرکز جرم در هیچکدام از جهات تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری:با توجه به نتایج تحقیق حاضر، الگوی تغییرات مرکز فشار نسبت به مرکز جرم در راه رفتن به سمت جلو نسبت به راه رفتن به سمت عقب تفاوت دارد، در شرایطی که پایداری راه رفتن در هر دو جهت در افراد زانوی پرانتزی کمتر از افراد کاراته کای نرمال است.

مقدمه و اهداف:کنترل پوسچر اساس عملکرد حرکات بدن بوده و وجود آن برای بیشتر فعالیت های روزمره و همچنین فعالیت های ورزشی مورد نیاز است. عوامل متعددی می توانند بر میزان کارایی سیستم کنترل پوسچر تاثیر منفی گذاشته و ثبات پوسچر را کاهش دهند. گزارش شده است که سرما یکی از این عوامل است که می تواند با تاثیر گذاشتن روی سیستم عصبی عضلانی موجب افزایش نوسان پوسچر شود. بنابر این هدف از تحقیق حاضر بررسی نوسان پوسچر فوتبالیست های دانشگاهی، متعاقب یک پروتکل سرمادهی مچ پا با استفاده از اسپری های سردکننده بود. مواد و روش ها:تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد. 30 فوتبالیست مرد دانشگاهی با میانگین سنی 23.2±1.29 سال، وزن 69.5±6.73 کیلوگرم و قد 177.11±5.92 سانتیمتر، به صورت هدفمند انتخاب شدند. شاخص های نوسان پوسچر آزمودنی ها توسط دستگاه توزیع فشار اندازه گیری شد و اعداد بدست آمده به عنوان رکورد پیش آزمون ثبت شد. در ادامه، اعمال سرما با استفاده از اسپری های سردکننده و به طور همزمان از جانب داخل و خارج مچ پا صورت گرفت و بلافاصله پس از آن دوباره شاخص های نوسان پوسچر اندازه گیری و اطلاعات آن به عنوان رکورد پس آزمون ثبت شد. از آزمون t زوجی به منظور مقایسه میانگین پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. یافته ها:نتایج نشان داد که علیرغم افزایش نسبی شاخص های نوسان پوسچر آزمودنی ها پس از به کار بردن اسپری های سردکننده، از نظر آماری اختلاف معناداری میان این شاخص ها قبل و بعد از سرمادرمانی وجود ندارد (P>0.05). نتیجه گیری:به نظر می رسد که استفاده از اسپری های سرد کننده برای سرمادهی موضعی مچ پا، اثر معناداری بر نوسان پوسچر فوتبالیست های دانشگاهی نداشته است. با این وجود از آنجا که افزایش ناچیزی در شاخص های نوسان پوسچر آزمودنی ها پس از سرمادرمانی بوجود آمده، بهتر است که نتایج بدست آمده از این تحقیق با احتیاط تفسیر شود.

مقدمه و اهداف:ایزوتروپیای تطابقی شایعترین نوع استرابیسم در بین کودکان است و درمان اولیه آن اصلاح کامل عیوب انکساری می باشد. با توجه به اینکه امتروپیزیشن توسط وضعیت انکساری چشم و حدت بینایی کنترل می شود، اصلاح هایپروپی در سنین کودکی ممکن است سبب تداخل در امتروپیزیشن شود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط سن شروع استفاده از عینک و تغییرات عیوب انکساری در کودکان مبتلا به ایزوتروپیای تطابقی است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی پرونده های پزشکی بیماران مبتلا به ایزوتروپیای تطابقی انکساری (ایزوتروپیایی که میزان آن پس از اصلاح کامل رفرکشن سیکلوپلژیک به کمتر از 10 پریزم دیوپتر کاهش یابد) مرور شدند و داده های انکساری برای سه گروه کودکان بر اساس سن شروع استفاده از عینک تحلیل شد. یافته ها: 62 بیمار وارد مطالعه شدند. سن میانگین شروع استفاده از عینک 2.5 سال و متوسط طول دوره پیگیری، 1.9 سال بود. ارتباط بین سن شروع استفاده از عینک با اسفریکال اکیوالان و هایپروپی از نظر آماری معنی دار بود (p<0.05) ولی با آستیگماتیسم معنی دار نبود (p>0.05).نتیجه گیری: سن شروع استفاده از عینک با تغییرات اسفریکال اکیوالان و هایپروپی در کودکان مبتلا به ایزوتروپیای تطابقی رابطه معنی داری دارد. هر چه سن شروع استفاده از عینک کمتر باشد میزان اسفریکال اکیوالان و هایپروپی کودک بیشتر می شود. احتمال اینکه اصلاح کامل هایپروپی باعث تداخل در روند طبیعی امتروپیزیشن در کودکان مبتلا به ایزوتروپیای تطابقی شود، باید در نظر گرفته شود.

مقدمه و اهداف: مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری خود ایمنی مزمن است. با توجه به اهمیت نقش استقلال در فعالیت های روزمره و ارتباط آن با تعادل هدف از این مطالعه بررسی ارتباط تعادل با استقلال در فعالیت های پایه روزمره زندگی بیماران مالتیپل اسکلروزیس شهر تهران است. مواد و روش ها در این مطالعه مقطعی، 40 بیمار مولتیپل اسکلروزیس به صورت غیر احتمالی ساده (20 نفر مرد و 20 نفر زن) با میانگین سنی (7.455) 39.25سال ومدت زمان گذشته از بیماری (15.488) 35.85 شرکت کردند. تمامی افراد شرکت کننده توانایی راه رفتن بدون استفاده از وسیله کمکی و هم چنین توانایی انجام مستقل فعالیت های روزمره را داشتند. آن ها در یک جلسه با درنظرگیری زمان استراحت با استفاده از شاخص های تعادلی برگ، بارتل، لاتون و FIM مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: بنابر نتایج آزمون هم بستگی پیرسون با اطمینان 0.95، ضریب هم بستگی تعادل با شاخص بارتل 0.396 و سطح معناداری 0.011، ضریب هم بستگی تعادل با شاخص لاتون 0.415 و سطح معناداری 0.008، ضریب هم بستگی تعادل با شاخص 0.484 FIM و سطح معناداری 0.002 بود که به دلیل p<0.005 رابطه بین تعادل با شاخص های بارتل، لاتون و FIM در بیماران مولتیپل اسکلروزیس معنی دار بود.نتیجه گیری: در این مطالعه به نظر می رسد عامل تعادل می تواند وابستگی و استقلال این بیماران را در فعالیت های روزمره آتی و مشارکت اجتماعی افراد را تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به این که همه بیماران داری درجاتی از استقلال در فعالیت های روزمره زندگی و تعادل بودند، پیشنهاد می شود مطالعات بعدی در جامعه آماری بزرگتر به صورت مطالعه طولی انجام گیرد.

مقدمه و اهداف:از ابتدای زندگی توانایی تمایز تظاهرات چهره ای هیجان در ارتباطات بین فردی نقش مهمی دارد. هدف از این پژوهش تعیین سیر تحول بازشناسی هیجان در نمونه ای از کودکان ایرانی می باشد. مواد و روش ها:گروه نمونه شامل 242 نفر دانش آموز سال اول تا ششم دبستان در تهران می باشد که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده اند. داده ها با استفاده از آزمون بازشناسی حالات هیجان چهره ای اکمن جمع آوری شد و سپس با روش تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها:تحلیل داده های پژوهش نشان می دهد که بین عملکرد دانش آموزان اول دبستان و ششم دبستان تفاوت معناداری در بازشناسی حالات هیجانی وجود دارد (p<0.001). همچنین دختران عملکرد بالاتری نسبت به پسران در بازشناسی حالات هیجانی دارند (p<0.05). نتیجه گیری:نتایج پژوهش بیانگر آن است که همراه با تحول کودک توانایی بازشناسی حالات هیجانی در او افزاایش می یابد و این توانایی در دختران بیشتر از پسران می باشد.

مقدمه و اهداف: پارکینسون دومین اختلال نورودژنراتیو شایع بعد از آلزایمر است. چهار علامت اصلی تشخیص بیماری شامل لرزش در زمان استراحت، سفتی، کندی در شروع حرکات و مشکلات کنترل وضعیتی می باشد. افراد مبتلابه پارکینسون به طور رایج علائم غیر حرکتی را هم گزارش می کنند که در بین آنها، خستگی رایج ترین علامت با میزان شیوع 65-40 درصد است که می تواند بر روی کیفیت زندگی این افراد تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه ترجمه و بررسی روایی ظاهری و محتوایی مقیاس خستگی پارکینسون (PFS- 16) در افراد مبتلا به پارکینسون بود. مواد و روش ها:ترجمه این مقیاس در دو مرحله بر اساس پروتکل پروژه بین المللی ابزار کیفیت زندگیصورت گرفت. پس از آن روایی ظاهری توسط 15 فرد مبتلا به پارکینسون و روایی محتوایی توسط 15 متخصص کاردرمانی بررسی شد. به منظور تعیین نسبت روایی محتوایی (CVR) و شاخص روایی محتوایی (CVI) روش لاوشه مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها:در قسمت ترجمه تنها یک سوال از لحاظ مفهومی تغییر کرد. روایی ظاهری بسیار بالایی برای این مقیاس بدست آمد. بر اساس جدول لاوشه نسبت و شاخص روایی محتوایی در محدوه قابل قبول قرار گرفتند. نتیجه گیری:نسخه فارسی مقیاس خستگی پارکینسون دارای روایی ظاهری و محتوایی بالا برای سنجش خستگی در افراد مبتلا به پارکینسون می باشد.

مقدمه و اهداف:هدفاز این پژوهش بررسی پایایی دستگاه اندازه گیری حداکثر نیروی ایزومتریک عضله کوادریسپس بود. مواد و روش ها:34 شرکت کننده سالم غیرورزشکار (17 مرد و 17 زن، 19-25 سال) در این پژوهش شرکت کردند. حداکثر نیروی ایزومتریک عضله کوادریسپس با استفاده از دستگاه اندازه گیری نیروی عضلانی در زمان های مختلف و روزهای مختلف اندازه گیری شد. برای ارزیابی پایایی و بزرگی خطای اندازه گیری بین اندازه گیری ها، ضریب همبستگی رده ای (ICC) و انحراف معیار (Sw) بین شرکت کنندگان محاسبه شد. همچنین قابل ذکر است این دستگاه تشکیل شده است از یک صندلی قابل تنظیم برای بیماران و چندین لولا که نسبت به وضیعت بیماران قابل تنظیم میباشد، همچنین از 4 کمربند برای مهار و ثابت نگه داشتن بیمار در هنگام انجام تست، استفاده شده است. یافته ها:نتایج پایایی درون ارزیابان (intra-rater)، و بین ارزیابان (inter-rater) نشان داد که اندازه گیری های نیروی عضله کوادریسپس تکرارپذیری بالایی داشتند (ICCs ³ 0.90، Sws £ 9.1 N) و تفاوت کمی بین اندازه گیری ها وجود داشت. هیچ تفاوت معنادار آماری بین اندازه گیری های نیروی عضله کوادریسپس در زمان ها و روزهای مختلف و بین ارزیابان وجود نداشت. حداکثر نیروی ایزومتریک عضله کوادریسپس در مردان بیشتر از زنان بود. بطوریکه حداکثر نیروی ایزومتریک کوادریسپس زانوی راست و چپ زنان، به ترتیب 52.25% زانوی راست و چپ مردان بود. نتیجه گیری:دستگاه اندازه گیری نیروی عضلانی ایزومتریک که در این پژوهش استفاده شد، روشی مفید و پایا برای اندازه گیری نیروی اکستانسور های زانو است. این روش برای ارزیابی یک برنامه فیزیوتراپی یا توانبخشی نیز می تواند مناسب باشد. این مطالعه در غالب دو هدف جداگانه برنامه ریزی شده است.

مقدمه و اهداف:پژوهش حاضر توانایی طرحریزی (planning) را بررسی میکند که از جمله مهمترین کارکردهای اجرایی در انجام تکالیف روزمره و نیز یادگیری در زمینه کنش های رفتاری و حرکتی است. این توانمندی اجرایی نوعی مهارت شناختی است که نیاز به نمایانگری، ارزیابی و نوسازی اعمال به صورت مداوم دارد. مواد و روش ها:در این پژوهش توصیفی- تحلیلی مقطعی، 30 کودک 6 تا 12 سال در دو گروه 15 نفره شامل کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا با میانگین سنی 7.86 سال و گروه کودکان طبیعی با میانگین سنی 8 سال بر اساس نمونه گیری غیرتصادفی انتخاب و مقایسه شدند. برای به دست آوردن داده ها از آزمون عصبی روان شناختی CANTAB و آزمون هوش وکسلر کودکان استفاده شد. داده ها نیز با آزمون t مستقل تحلیل شدند. یافته ها:کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا در طرحریزی، با گروه کودکان طبیعی تفاوت معناداری در مراحل طرحریزی و حرکت، یعنی زمان فکر کردن ابتدایی، زمان فکر کردن بعدی و تعداد حرکت برای حل مشکلات داشتند. نتیجه گیری: نتایج بالا نشان می دهند کودکان اتیسم با عملکرد بالا در زمینه طرحریزی که یک توانمندی ذهنی پایه برای بسیاری از اهداف روزمره یک فرد است، از ضعف قابل توجهی برخوردارند. البته این عدم توانمندی در کنار گزارش های دیگری است که اشاره به ضعف این کودکان در حوزه های دیگر کارکردهای اجرایی دارند.

مقدمه و اهداف: برنامه غربالگری تنبلی چشم خردسالان از برنامه های جاری نظام سلامت کشور است. هدف پژوهش حاضر ارزیابی فرایند درمان کودکان مبتلا به تنبلی چشم تشخیص داده شده در برنامه غربالگری و ارزشیابی نتایج بدست آمده بود. مواد و روش ها:در این مطالعه به همه مراکز بینایی سنجی مرجع برنامه کشوری غربالگری تنبلی چشم شهر مشهد مراجعه شد تا اطلاعات و مستندات مربوط به همه کودکان مبتلا به تنبلی چشم شناسایی شده در برنامه غربالگری سال 1391 گردآوری شود. رضایت آگاهانه والدین کسب و با ایشان مصاحبه شد. حدت بینایی و عیوب انکساری کودکان اندازه گیری شد. از 168 کودک مبتلا به تنبلی چشم شناسایی شده در برنامه غربالگری، 71 کودک در مراکز بینایی سنجی پرونده داشتند. یافته ها:از والدین 66 کودک که برای شرکت در پژوهش رضایت داشتند، برای 58 نفر (88%) آگاه سازی از اهمیت درمان به موقع انجام شده بود و 57 نفر (87%) طی یک سال پس از تشخیص و شروع درمان، 1 تا 4 جلسه پیگیری درمان داشتند که در آن جلسات حدت بینایی و شماره چشم کودک ثبت شده اما اثر درمان بر زندگی روزمره کودک و کیفیت زندگی هیچ کودکی سنجیده نشده بود. حدود 63.6% از والدین در مواجهه با موانع پیروی از درمان برای رفع آن مورد راهنمایی بینایی سنج قرار گرفته بودند. بالغ بر 90% از پرونده ها فاقد مستندات مربوط به ارائه خدمات آگاه سازی، آموزش و راهنمایی برای رفع موانع درمان بودند. یک سال پس از شروع درمان حدت بینایی 66.6% از کودکان کاملا و 10.6% نسبتا اصلاح شده و در 22.8% نفر تغییری نکرده بود. نتیجه گیری:در نبود دستورالعمل و الزام برای ثبت اطلاعات دسترسی بیماران، شمار قابل توجهی از کودکان شناسایی شده در برنامه از پیگیری محروم مانده اند. با طراحی برگه های ثبت داده و دستورالعمل برای ارائه خدمات درمانی و پایش و ارزشیابی، سطح پوشش خدمات بخصوص در حیطه های آگاه سازی والد – کودک و رفع موانع درمان، می تواند ارتقاء یابد.

مقدمه و اهداف: توانایی های ادراکی از قبیل زمان عکس العمل بینایی نمایانگر عملکرد شناختی و حرکتی در بسیاری از فعالیت های روزانه می باشند. زمان واکنش بینایی ساده نوعی از زمان واکنش می باشد که با بخش عظیمی از زندگی حقیقی افراد در ارتباط می باشد. مطالعه حاضر به منظور مقایسه زمان واکنش بینایی ساده نسبت به دو محرک نوری قرمز و سبزانجام شده است. مواد و روش ها: زمان واکنش بینایی ساده 63 خانم داوطلب با رنج سنی 18 تا 30 سال نسبت به دو محرک نوری قرمز و سبز با استفاده از نرم افزار تخمین زمان واکنش و مهارت پیش بینی اندازه گیری شد. سپس آزمون آماری تی زوجب برای آنالیز داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت آماری معنی داری بین زمان واکنش بینایی ساده نسبت به دو محرک نوری قرمز و سبز وجود ندارد. (P=1.699، t=0.094) نتیجه گیری:مطالعه حاضر نشان داد که افراد با سرعت یکسانی به محرک بینایی قرمز و سبز واکنش نشان می دهند.

مقدمه و اهداف:با وجود تحقیقات فراوان در خصوص ارتباط ناهنجاری کف پای صاف با فاکتور های آنتروپومتریکی مرتبط، هنوز هم درباره ارتباط آن با این فاکتورها و نحوه اندازه گیری آن توافق عمومی وجود ندارد. از این رو تحقق حاضر با هدف بررسی ارتباط بین صافی کف پا با شاخص توده بدنی (body mass index یا BMI) و میزان درصد چربی بدن در کودکان دبستانی 10-12 سال صورت گرفته است. مواد و روش ها:جامعه آماری این تحقیق شامل 243 کودک دبستانی استان قم با میانگین سنی11 سال که به صورت تصادفی به عنوان نمونه تحقیق وارد این مطالعه شدند. برای ارزیابی وضعیت کف پا، از شاخص قوس کف پای استاهلی، شاخص قوس (AI یا Arch Index) و برای ارزیابی فاکتورهای آنتروپومتریکی از میزان درصد چربی (روش جکسون پولاک) و شاخص توده بدنی استفاده شد. برای بررسی رابطه بین متغییر ها از آزمون آماری کای دو (Ci-square) و همچنین برای بررسی تکرار پذیری داده های اندازه- گیری شده از آزمون ضریب همبستگی (Interclass correlation coefficient) با نرم افزار 18 SPSS انجام شد.یافته ها:میزان شیوع کف پای صاف در این مطالعه 27.6 درصد بود. بر اساس یافته های این مطالعه بین صافی کف پا و کودکان دارای اضافه وزن و چاق در دو روش میزان درصد چربی (P=0.05) و شاخص توده بدن (P=0.05) ارتباط معنی داری وجود دارد، همچنین نتایج حاصل از تجزیه تحلیل آماری نشان می دهد که بین میزان قوس کف پا در پای راست و پای چپ ااختلاف معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری:نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که صافی کف پا در کودکان دارای اضافه وزن و چاق در هر دو روش اندازه گیری درصد چربی و BMI، شیوع بالایی دارد، بنابراین ممکن است چاقی و اضافه وزن یکی از عوامل مهم برای ایجاد ناهنجاری کف پای صاف در کودکان باشد. با توجه به یافته های این تحقیق و زمینه ابتلای کودکان دارای اضافه وزن و چاق به کف پای صاف و مشکلات بعدی که به دنبال خواهد داشت، توجه جدی تر به برنامه غربالگری در سنین پایین تر، تجویز تمرینات اصلاحی و فراهم آوردن بستری برای فعالیت بدنی در کودکان ضروری به نظر می رسد.

مقدمه و اهداف:یکی از آسیب های دوران سالمندی، آسیب های ناشی از افتادن حین راه رفتن است هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرینات تعادلی بر سازگاری کینماتیک مفاصل ران، زانو و مچ پا در راه رفتن زنان سالمند بود.مواد و روش ها:تحقیق به روش نیمه تجربی انجام شد. بدین منظور20زن سالمند با دامنه سنی 75-60 (67.72±4.84 سال) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از طریق گمارش تصادفی ساده به دو گروه ده نفری کنترل و تمرین تقسیم شدند. سپس از آزمودنی های هر دو گروه یک آزمون مشابه پیاده روی در یک مسیر هفت متری با سرعت گام برداری مورد دلخواه طی دو جلسه پیش و پس آزمون به فاصله شش هفته از هم گرفته شد. گروه تمرین به طور منظم هفته ای 3 جلسه و در مجموع 18 جلسه تمرینات تعادلی (شامل انواع ایستادن ها و راه رفتن ها) را بر اساس پروتکل تعیین شده انجام دادند. با استفاده از دستگاهتحلیل حرکتیویژگی های کینماتیک راه رفتن شامل دامنه حرکت مفاصل ران، زانو و مچ پا جمع آوری و از طریق نرم افزار کرتکس تحلیل شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مرکب (2 گروه × 2 زمان) تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحقیق بهبود معنی دار در دامنه حرکت مفصل ران (P=0.03) در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. دامنه حرکتی مفصل زانو (P=0.12) در گروه تمرین، نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود. تفاوت معنی داری در دامنه حرکتی مچ پا در دو گروه تمرین تعادلی و کنترل مشاهده نشد (P=0.28). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که سازگاری های کینماتیک مفصل ران در زنان سالمند زیر تاثیر شش هفته تمرینات تعادلی قرار می گیرند. بنابراین، مداخله تمرینات تعادلی می تواند رویکرد موثری در بهبود فاکتورهای خطرزا در افتادن و توسعه جابجایی ایمن در جمعیت افراد سالمند باشد.

مقدمه و اهداف:مطالعات گذشته در زمینه تاثیر کشش های استاتیک و دینامیک بر عملکرد متعاقب نتایج متناقضی ارائه داده اند. هدف این مطالعه بررسی تاثیر کشش استاتیک و دینامیک عضلات بر پایداری دینامیک موضعی جابجایی زاویه ای مفاصل اندام تحتانی مردان جوان سالم فعال در حین رکاب زدن با استفاده از روشهای نوین تحلیل غیر خطی بود. مواد و روش ها:تعداد 15 دانشجوی پسر تربیت بدنی و علوم ورزشی از دانشگاه خوارزمی به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنیها در طی دو روز با اختلاف 48 ساعت در هر مراجعه به آزمایشگاه مراجعه کردند و در حالتهای بدون کشش و پس از گذشت 2، 5 و 10 دقیقه از کشش استاتیک و دینامیک اطلاعات کینماتیکی اندام تحتانی آنها در 30 سیکل رکاب زدن دوچرخه ثابت در شدت کار 70 دور بر دقیقه توسط دوربین تحلیل حرکت با فرکانس 50 هرتز ثبت شد. اطلاعات جابجایی زاویه ای مفاصل ران، زانو و مچ پا برای ساختن سری زمانی و محاسبه نمای لیاپانوف استخراج شدند. یافته ها:نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری نشان داد که تفاوت معنی داری در نمای لیاپانوف جابجایی زاویه ای مفاصل ران، زانو و مچ پا در وهله های 2، 5 و 10 دقیقه بعد از کشش استاتیک و دینامیک وجود ندارد (P>0.05).نتیجه گیری:با توجه به نتایج احتمالا می توان از هر دو نوع کشش استاتیک و دینامیک در برنامه گرم کردن پیش از رکاب زدن روی دوچرخه ثابت به منظور تمرین یا انجام بازتوانی استفاده کرد.

مقدمه و اهداف: اختلالات گام برداری از علل مهم افتادن و آسیب دیدگی ها در بیماران مبتلا به پارکینسون محسوب میشوند از این رو هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرینات اجرایی ویژه بر اختلالات گام برداری بیماران مبتلا به پارکینسون می باشد. مواد و روش ها: تحقیق از نوع نیمه تجربی و طرح تحقیق به صورت پیش آزمون- پس آزمون به همراه گروه کنترل اجرا گردید. 14 بیمار پارکینسونی مبتلا به انجماد راه رفتن (مرحله 2 - 5 مقیاس هوهن و یاهر) به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (5 مرد و 2 زن) و تجربی (4 مرد و 3 زن) با میانگین سنی 60.21±10.92 تقسیم شدند. گروه تجربی علاوه بر درمان های دارویی در 8 هفته تمرینات اجرایی ویژه شرکت کردند. در حالی که گروه شاهد در این مدت فقط درمان دارویی دریافت کردند. اختلالات گام برداری توسط پرسشنامه انجماد راه رفتن اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش آماری تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که اثر یک دوره تمرینات اجرایی بر میانگین کاهش امتیازات انجماد راه رفتن در گروه تجربی در مقایسه با کنترل معنی دار بوده است (P£0.05).نتیجه گیری: تمرینات اجرایی ویژه می تواند به عنوان یک روش مداخله ای در بهبود اختلالات گام برداری بیماران مبتلا به پارکینسون استفاده شود.

مقدمه و اهداف:ارزیابی گوش واقعی یک روش بررسی خروجی سمعک است که به وسیله آن می توان تمامی ویژگی های فردی گوش را در تنظیم سمعک محاسبه نمود و به تارگت تجویزی مورد نظر رسید. هدف از تنظیم سمعک و در نهایت انطباق با تارگت تجویزی به وسیله ارزیابی گوش واقعی، بالا بردن فهم گفتار در ارتباط روزمره است، اما اینکه چه قدر ارزیابی گوش واقعی روی امتیاز بازشناسی لغت اثر می گذارد، مساله ای است که مورد بررسی قرار می گیرد. مواد و روش ها:این مطالعه از نوع مداخله ای مقطعی بود که در آن آزمون بازشناسی واژه های تک سیلابی، قبل و بعد از تنظیم با سیستم ارزیابی گوش واقعی بررسی شد. جمعیت مورد مطالعه در این پژوهش 21 فرد 20-65 ساله با افت شنوایی متوسط تا شدید (41-80 dBHL) بوده و آنالیز داده ها با روش آماری t زوجی صورت گرفت و سطح اطمینان 0.05 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها:نتایج آزمون t زوجی نشان داد امتیاز بازشناسی واژه بعد از تنظیم با ارزیابی گوش واقعی به صورت معنی داری افزایش یافت (p=0.012). نتیجه گیری:با توجه به اینکه بعد از تنظیم با ارزیابی گوش واقعی، بهبود امتیاز بازشناسی گفتار در افراد مورد آزمایش مشاهده شد، ارزیابی گوش واقعی برای فیتینگ سمعک توصیه می شود.

مقدمه و اهداف:همی پلژی اسپاستیک شایع ترین نوع فلج مغزی است که می تواند منجر به محدودیت عملکردی بویژه در اندام فوقانی شود. از روش های پیشنهادی در درمان توان بخشی این گروه از کودکان، استفاده از اسپلینت برای اصلاح دامنه حرکتی، تعدیل تون و بهبود عملکرد دست می باشد. در این مطالعه به بررسی تاثیر اسپلینت پدل بر دامنه حرکتی، تون و زبردستی اندام فوقانی کودکان همی پلژی اسپاستیک 11-5 ساله پرداخته شده است. مواد و روش ها:این تحقیق به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی ساده با طرح موازی دو سو کور و با استفاده از اسپلینت استاتیک پدلدر دو گروه مداخله و کنترل بر روی 30 کودک همی پلژی اسپاستیک 11-5 ساله انجام شده است. گروه کنترل با برنامه های روتین کاردرمانی (درمان رشدی–عصبی) و گروه مداخله علاوه بر مداخلات درمان رشدی– عصبی، از اسپلینت پدل به مدت 2 ماه (4 ساعت در روز و 6-4 ساعت در شب) تحت درمان قرارگرفتند. ارزیابی های انجام شده در سمت مبتلا شامل ارزیابی تون فلسکوری مچ دست و آرنج با مقیاس آشورث اصلاح شده، دامنه حرکتی گونیامتری اکستانسیون فعال و غیرفعال مچ دست، آزمون های پورد-پگ بورد و جعبه-مکعب جهت ارزیابی زبر دستی ظریف و درشت دست در قبل و دو ماه بعد از درمان اجرا شد. یافته ها:تفاوت تغییرات زبردستی درشت دست (P=0.001)، دامنه حرکتی فعال اکستانسیون مچ دست (P=0.005) و اسپاستیسیتی عضلات فلکسور مچ دست (P=0.007) و آرنج (P=0.048) در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل معنادار بود اما تفاوت تغییرات دامنه حرکتی غیرفعال اکستانسیون مچ دست (P=0.14) و تغییرات زبردستی ظریف دست (P=0.18) بین دو گروه معنادار نبود. نتیجه گیری:نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که استفاده از اسپلینت پدل به همراه رویکرد درمان رشدی-عصبی می تواند در بهبود زبردستی درشت دست، دامنه حرکتی اکستانسیون فعال مچ دست و نیز کاهش اسپاستیسیتی عضلات فلکسور مچ دست و آرنج موثر باشد.

مقدمه و اهداف: کوچینگ عملکرد کاری، مداخله ای برای کار با والدین برای رسیدن به اهداف عملکرد کاری آنها و کودکانشان است. مقاله حاضر به تعریف این مفهوم و بررسی پژوهش- هایی که تا کنون در این حوزه انجام شده اند، پرداخته است.مواد و روش ها: برای انجام این مقاله مروری توصیفی، جستجوی کاملی با کلیدواژه های کوچینگ (coaching)، کوچینگ عملکرد کاری (occupational performance coaching) و کاردرمانی (occupational therapy) در پایگاه های جستجوی معتبر CINAHL، Medline، Science Direct، Pubmed، Wiley Online Library، ProQuest، ProQuest Dissertations و Google scholar در فاصله زمانی 2009 تا 2015 انجام شد.یافته ها:تعداد سه مقاله و یک پایان نامه کارشناسی ارشد بدست آمد که به بررسی تاثیر کوچینگ توسط کاردرمانگران بر روی مراجعین مختلف پرداخته بودند. به دلیل اندک بودن تعداد مقالات صرف نظر از روش مطالعه، هر چهار مطالعه مداخله ای بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند. از باقی مقالات برای حمایت از یافته ها استفاده شد. نتیجه گیری:کوچینگ عملکرد کاری موافق با هسته کاردرمانی بوده و به سبب خانواده محور بودن آن روش مداخله ای مناسبی برای والدین است، هر چند با توجه به نقاط ضعف مطالعات موجود، باید پژوهش های دقیق تر با روش شناختی قوی تری انجام پذیرد.

مقدمه و اهداف:با توجه به اهمیت اسپاستیسیته در درمان بیماران با ضایعه نورون محرکه فوقانی هدف از این تحقیق، مروری نظام مند بر مطالعات مرتبط با اندازه گیری و روش های ارزیابی اسپاستیسیتی در بیماران با اختلالات عروقی مغز می باشد تا شاید بتوانیم با توجه به مزایا و معایب هر روش بهترین روش را برای ارزیابی میزان اسپاستیسیتی سفارش نماییم.مواد و روش ها:جستجوی مطالعات انجام شده در فاصله زمانی 1995 تا 2013 در منابع اطلاعاتی Mdconsult، Sciencedirect، Pedro، SID، Pubmed، Ggoogle scholar انجام شد. کلیدواژه های اسپاستیسیته، آشورت، همی پلژی، دستگاه های اندازه گیری، سکته مغزی، ارزیابی مورداستفادهقرارگرفتند. نتیجه گیری:در کل 69 مقاله که دارای معیار های ورود بودند برگزیده شدند. تفاوت های زیادی میان مقالات از نظر متدلوژی، شاخص های مورد ارزیابی، عضلات مورد بررسی مشاهده گردید. به منظور تشخیص اسپاستی سیته به ترکیب روش های مختلف اندازه گیری اسپاستی سیته نیاز داریم.

مقدمه واهداف:در سالهای اخیر، در تحقیقات بیومکانیکی و بیوفیزیولوژیکی از اولتراسونوگرافی به شکل گسترده ای برای اندازه گیری تغییرات مولفه های ساختاری عضله اسکلتی همانند طول و زاویه فاسیکل و ضخامت عضله بمنظور تخمین میزان نیروی عضله استفاده شده است. در این مطالعه مروری سعی گردیده است که بشکل نظام مند به بررسی وجود تکرارپذیری و اعتبارسنجی روش اولتراسونوگرافی در ارزیابی مولفه های ساختاری عضله اسکلتی انسان حین انقباض پرداخته شود. مواد و روش ها:در این مرور، جستجوی مطالعات انجام شده در فاصله زمانی سالهای 1995 تا آگوست 2014 در پایگاه های اطلاعاتی اینترنتی Pubmed، Google Scholar، Ovid Springer، ProQuest و CINAHL انجام شد. کلید واژگان Reliability، Validity، Muscle structure، Fascicle Angle، Contraction، Ultrasonography برای جستجو مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها:با استفاده از واژه های کلیدی بالا و پس از حذف مقالات تکراری، 109 مقاله به دست آمد و پس از بررسی عنوان مقالات 40 مقاله انتخاب شد که پس از بررسی چکیده و متن مقالات و نتایج حاصل از آنها، 28 مقاله همه متن که دارای معیارهای ورود بودند در جداول مجزا ارائه شدند. شاخص های آماری مورد استفاده در مقالات همانند مقادیر ICC، CV SEM، r در کلیه مطالعات بررسی شد. تکرار پذیری روش اولتراسونوگرافی درمورد تخمین تغییرات ساختار عضله، زاویه فاسیکل بترتیب در 14 و 8 مقاله بررسی گردید ونتایج شامل تکرارپذیری بالای اولتراسونوگرافی طی انقباضات ایزومتریک و ایزوتونیک (ICC= 0.75 - 0.99) بود. در یک مورد تکرارپذیری اولتراسونوگرافی میزان 0.6=ICC بود که مربوط به فعالیت دینامیکی عضله بود. بعلاوه، مطالعاتی که روش اولتراسونوگرافی را با MRI یا EMG مقایسه کرده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. اعتبارسنجی روش اولتراسونوگرافی در 7 مقاله بررسی گردیدکه مقادیر، سازگاری خوب تا بالای این روش را در به تصویر کشیدن فعالیت ایزومتریک و یا دینامیکی عضلات نشان داد. نتیجه گیری:مرور نشان داد که اولتراسونوگرافی ابزاری معتبر با روایی دلخواه برای ارزیابی پارامترهای معماری مانند طول و زاویه فاسیکل و ضخامت عضله اسکلتی در افراد سالم و دچار اختلال عملکرد در انواع انقباضات در وضعیت های متفاوت می باشد.

مقدمه واهداف:دست نویسی یا نوشتن ترسیم دیداری از زبان گفتاری است. این مهارت برای موفقیت در مدرسه و دانشگاه، بیشتر مشاغل و فعالیت های فردی و اجتماعی لازم و ضروری است. اختلال نوشتن یا دیسگرافیا به عنوان اختلال در بیان نوشتاری تعریف می شود درحالیکه از دانش آموز انتظار می رود با توجه به سن، هوش و وضعیت آموزشی، عملکرد مناسبی داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی ابعاد و عوامل بروز اختلال نوشتن و معرفی راهکارهای مناسب برای ارزیابی و درمان به درمانگران و متخصصین آموزشی می باشد.مواد و روش ها:برای تدوین این مقاله به منابع مربوط از سال های 1992 تا 2014 میلادی استناد گردیده است. به این منظور با استفاده از واژه های Handwriting، Poor Writer، Dysgraphia، Randomized Clinical Trial، Evaluation و Intervention و واژه های فارسی دست نویسی، اختلال نوشتن رشدی، ارزیابی، مداخله، تحقیقات مداخله ای در بانک های اطلاعاتی Pub Med، Science Direct، Scopus، Google Scholar، MAGIRAN و SID یک جستجوی جامع صورت پذیرفته است و در مرحله اول، 99 مقا له مرتبط با موضوع، انتخاب گردید. بر مبنای یک روش گزینشی هدفمند، 51 مقاله انتخاب گردیده است که در کنار سه کتاب، منابع این تحقیق محسوب می شود. یافته ها: ابزارهای ارزیابی استاندارد متعددی در دسترس می باشد. آزمون جامع و استاندارد فارسی که بتوان از آن برای ارزیابی عملکرد نوشتن دانش آموزان استفاده نمود در ایران موجود نمی باشد. درمان به روش های متعدد انجام می شود. اما تعداد تحقیقات مداخله ای به خصوص مداخلات مبتنی بر کار و فعالیت محدود می باشد. نتیجه گیری: استفاده از ابزارهای مناسب برای ارزیابی و تلفیقی از رویکردهای مختلف در قالب مطالعات کارآزمایی بالینی به درمانگران و متخصصین حیطه آموزش سفارش می گردد.

مقدمه و اهداف: فلج مغزی شایعترین اختلال حرکتی است که با ناتوانی و نقص حرکتی مادام العمر ارتباط دارد که می تواند منجر به ناتوانی هایی نظیر ضایعه، محدودیت عملکرد و محدودیت مشارکت شود. بروز اختلالات حرکتی-روانی منجر به عدم به کارگیری اندام، ضعف و فلج بیشتر، اختلال در انجام فعالیت های روزمره زندگی، وابستگی بیشتر و در نهایت کاهش سطح کیفیت زندگی می شود. بنابراین به علت بروز چنین اختلالاتی انجام درمان به موقع ضروری است. تکنیک کینزیوتیپ تکنیک به نسبت تازه ای است که در برنامه های توانبخشی مورد استفاده قرار گرفته است. هدف این مقاله، مرور منابع به منظور بررسی اثرات تکنیک کینزیوتیپ بر بهبود مهارت های حرکتی در کودکان مبتلا به فلج مغزی می باشد.مواد و روش ها: با استفاده از کلمات کلیدی انگلیسی cerebral palsy، taping، kinesio tape، kinesio taping و واژگان کلیدی فارسی فلج مغزی و کینزیوتیپ در پایگاه های اطلاعاتی نظیر ISI، Pubmed، Scopus، و Google Scholar تعداد 14 مقاله (10 مقاله کامل و 4 چکیده مقاله) بر اساس معیار های ورود و تا آپریل 2015 انتخاب شد و پس از مرور برطبق محل به کار برده شدن کینزیوتیپ روی بدن و نوع کاربرد آن دسته بندی شد. یافته ها:مرور منابع نشان داد که تکنیک کینزیوتیپ روی عملکرد حرکتی درشت و ظریف و فعالیت های دینامیک موثرتر از فعالیت های پوسچرال و استاتیک است و همچنین در مراحل رشدی و حرکتی بالاتر (سطوح 1 و 2 سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت (GMFCS)) تاثیر بیشتری دارد.نتیجه گیری:به نظر می رسد تکنیک کینزیوتیپ می تواند به عنوان مکمل درمان و در ترکیب با سایر تکنیک های درمانی در توانبخشی عصبی کودکان مبتلا به فلج مغزی به منظور بهبود عملکرد حرکتی و فعالیت های دینامیک به ویژه در مراحل رشدی بالاتر (سطوح 1 و 2 مقیاس GMFCS) موثر باشد.