تحقیقات در علوم زیستی ورزشی
سال:1393 | دوره:3 | شماره:12 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: امروزه استفاده از مکمل ها در بین ورزشکاران مبتدی و حرفه ای و حتی غیرورزشکاران با اهداف مختلف بسیار رایج است. هدف این پژوهش بررسی میزان شیوع انواع مکمل های غذایی و دارویی در بین دانش آموزان شناگر شرکت کننده در مسابقات کشوری (یزد،1391) بود.روش: جامعه آماری این پژوهش توصیفی را 189 شناگر شرکت کننده در مسابقات قهرمانی مدارس کشور تشکیل می دهد. ابزار اندازه گیری پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود. از جدول درصد فراوانی، میانگین، میانه، واریانس و انحراف معیار برای توصیف داده ها استفاده شد (P<0.05).نتایج: ویتامین C، مولتی ویتامین و ویتامین E بیشترین مصرف را در بین شناگران پژوهش را داشته است. پاسخ دهندگان آگاهی کمی از مجاز و غیرمجاز بودن مکمل ها و داروها داشتند و داروخانه ها مهمترین منبع برای تهیه مکمل ها بوده است.نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت ویتامین ها بیشترین مصرف را در بین شناگران پژوهش داشته است. همچنین بعلت کمبود آگاهی شناگران پژوهش لزوم برنامه ریزی برای بالا بردن دانش آنها جهت استفاده بهینه از مکمل ها و عدم استفاده از داروهای غیرمجاز ضروری به نظر می رسد.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه کل اکسیژن مصرفی به هنگام ورزش بیشینه پس از دو نوع گرم کردن شدید و متوسط در بازیکنان بسکتبال زن تهرانی می باشد. در پژوهش حاضر 7 بازیکن بسکتبال زن نخبه با میانگین سنی 21±1.52 سال و میانگین قد 166.8±3.72 سانتی متر و وزن 60.85±5.76 کیلوگرم به صورت هدفمند از بین تیم های بسکتبال دسته یک استان تهران انتخاب شدند. آزمودنی ها در دو جلسه جداگانه دو پروتکل گرم کردن متوسط (با 65 درصد ضربان قلب بیشینه) و گرم کردن شدید (با 85 درصد ضربان قلب بیشینه) را به مدت شش دقیقه پیش از ورزش اجرا کردند. پس از آن ورزش بیشینه را بر اساس پروتکل بالک و ویر تا رسیدن به واماندگی اجرا کردند. شاخص های تنفسی توسط دستگاه تجزیه گازهای تنفسی مدل ZAn600 اندازه گیری شد و ارزیابی ترکیبات بدنی از دستگاه سنجش ترکیبات بدنی Body In مدل Venus 5.5 استفاده شد. بررسی ها نشان داد که گرم کردن شدید موجب کاهش اکسیژن مصرفی کل و کارایی بهتر ورزشکار به هنگام ورزش بیشینه می شود.

مقدمه: اثر مصرف پروتئین Whey بر کنترل اشتها، رشد عضلات و متابولیسم چربی در افراد سالم نشان داده شده است اما اطلاعات محدودی در مورد اثر مصرف پروتئین Whey بر ظرفیت آنتی اکسیدانی بدن و همچنین عوامل خطرزای متابولیک در افراد دارای اضافه وزن و چاق در دسترس می باشد. هدف از این پ‍‍‍ژوهش، بررسی تاثیر مصرف مکمل پروتئین Whey همراه با تمرین مقاومتی بر ظرفیت آنتی اکسیدانی مردان جوان بود.روش: نمونه آماری این پژوهش را 30 دانشجوی جوان غیرورزشکار دارای اضافه وزن با میانگین سن 20.1±1.16 سال و 26.88±1.01 BMI کیلوگرم بر مترمربع تشکیل می دهد که بطور تصادفی به سه گروه مساوی (دو گروه تجربی و یک گروه کنترل) تقسیم شدند: گروه های تجربی علاوه بر شش هفته تمرین مقاومتی مکمل پروتئین Whey ایزولات به مقدار 30 گرم در روز و یا دارونما مصرف نمودند. سطوح گلوتاتیون (GSH) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام پلاسما (TAC)، قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بن فرونی تحلیل شد (p<0.05).نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد شش هفته تمرین مقاومتی و تمرین همراه با مصرف مکمل Whey و دارونما سبب افزایش معنادار سطح گلوتاتیون شد. بعلاوه تفاوت معناداری در ظرفیت آنتی اکسیدانی تام پلاسمای سه گروه علی رغم افزایش آن در گروه های تجربی مشاهده نشد.نتیجه گیری: شش هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل Whey سبب افزایش معنادار سطح گلوتاتیون و افزایش غیرمعنادار ظرفیت آنتی اکسیدانی تام پلاسما در مردان جوان دارای اضافه وزن گردید.

مقدمه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی ادیپونکتین و کلسترول تام پسران 16-18 ساله است.روش شناسی: بدین منظور تعداد 24 دانش آموز 18-16 ساله سالم و غیر فعال دبیرستان شبانه روزی حاج جلیل فلاحی شهرستان مرودشت با میانگین سن 16.91±0.92 سال، میانگین وزن 74.19±5.05 کیلوگرم و میانگین قد 170.40±5.04 سانتی متر به صورت داوطلبانه و بر حسب شرایط مورد نیاز تحقیق از طریق فراخوان و اطلاع از شرایط پژوهش انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی به مدت هشت هفته (سه روز در هفته) با شدت 75-60 درصد یک تکرار بیشینه به اجرای تمرین قدرتی پرداختند. در هر جلسه هشت ایستگاه تمرینی به کار رفت و حرکات هر ایستگاه در سه نوبت اجرا شد. قبل و بعد از هشت هفته تمرین از همه آزمودنی ها در حالت ناشتا از ورید بازویی دست راست خون گیری (پنج میلی لیتر) به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از آزمون های آماری t مستقل و وابسته استفاده شد (P£0.05).یافته ها: نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین مقاومتی اثر معنی داری بر آدیپونکتین ندارد (P=0.13) با این وجود منجر به کاهش معنی دار کلسترول تام (P=0.01) می گردد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق نتیجه گیری می شود این پروتکل تمرینی بر بهبود ادیپونکتین اثرگذار نبوده با این وجود منجر به بهبود کلسترول تام گردیده است.

توان بی هوازی برای موفقیت در فعالیت های ورزشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف این پژوهش مقایسه توان اندام تحتانی دانش آموزان مدارس دولتی و خصوصی به دو روش میدانی و آزمایشگاهی بود. آزمودنی ها شامل 230 دانش آموز در پایه های دوم و سوم راهنمایی با دامنه سنی 15-12 سال و وزن 48-54 کیلوگرم مورد مطالعه قرار گرفتند. در آزمون میدانی از پرش سارجنت و در آزمون آزمایشگاهی از دو الگوی پرش اسکات و پرش معکوس بر روی دستگاه صفحه نیرو انجام شد. برای تحلیل آماری از آزمون تی تست مستقل، همبستگی پیرسون و از رگرسیون خطی استفاده شد.نتایج: دانش آموزان مدارس خصوصی در آزمون میدانی از توان اندام تحتانی بیشتر برخوردار بودند (p=0.001). در توان به روش آزمایشگاهی تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. همچنین همبستگی مثبت و معناداری بین تست های میدانی و آزمایشگاهی در اوج توان بی هوازی (r=0.71) و میانگین توان بی هوازی (r=0.69) وجود داشت.نتیجه گیری: در آزمون میدانی دانش آموزان مدارس خصوصی از توان اندام تحتانی بالاتری برخوردار بودند. در آزمون آزمایشگاهی توان اندام تحتانی در دو گروه معنادار نبود. بنابراین نتایج این دو روش متفاوت است. البته همبستگی مثبت و معناداری بین دو روش وجود دارد. بطوری که آزمون میدانی پرش سارجنت از اعتبار کافی در سنجش توان بی هوازی آزمودنی ها برخوردار می باشد. برتری دانش آموزان مدارس خصوصی ممکن است به دلیل فعالیت های فوق برنامه خارج از مدرسه این دانش آموزان باشد.

هدف از این مطالعه مقایسه ثبات مرکزی و انعطاف پذیری تنه در ورزشکاران پرورش اندام با غیر ورزشکاران می باشد. بدین منظور 60 نفر شامل (30 ورزشکار پرورش اندام و 30 نفر غیرورزشکار) از بین ورزشکاران پرورش اندام نخبه سالم و افراد غیرورزشکار سالم انتخاب شدند. برای اندازه گیری ثبات مرکزی (فلکسوری، اکستنسوری، جانبی) از آزمون های مک گیل استفاده گردید همچنین انعطاف پذیری تنه در جهات فلکشن، اکستنشن، چرخش جانبی راست و چپ و فلکشن جانبی راست و چپ نیز بوسیله متر نواری اندازه گیری شدند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که زمان ثبات فلکسوری در گروه ورزشکاران پرورش اندام بطور معنی داری کمتر از غیرورزشکاران بود (p=0.001). همچنین انعطاف پذیری تنه در جهات فلکشن (p=0.03) و اکستنشن (p=0.02) در گروه ورزشکاران پرورش اندام بطور معنی داری کمتر از غیرورزشکاران بود، اما در بین دامنه حرکتی (فلکسوری به اکستنسوری، فلکشن جانبی راست به چپ و چرخش به راست و چپ) بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p<0.05). یافته های مطالعه حاضر نشان داد که افراد ورزشکار پرورش اندام دارای ثبات مرکزی کمتری در جهت فلکسوری و انعطاف پذیری کمتری در جهات فلکشن و اکستنشن نسبت به غیرورزشکاران می باشند که این امر ممکن است این ورزشکاران را مستعد آسیب ناحیه تنه در آینده سازد.

زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات عصاره آبی زعفران همراه با تمرین مقاومتی بر هورمون های تستوسترون، FSH و LH موش های صحرایی بود.مواد و روش ها: بهمین منظور 37 راس موش صحرایی نر بالغ با محدوده وزنی 222.58±27.24 به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. موش های صحرایی به طور تصادفی به چهار گروه شامل تمرین مقاومتی (rt پنج روز در هفته، به مدت شش هفته)، مصرف عصاره زعفران (zs روزانه 25 mg/kg)، ترکیب تمرین مقامتی همراه با مصرف عصاره زعفران (rt & zs) و کنترل © تقسیم شدند. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون های کلوموگروف- اسمیرنوف، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (a£0.05).یافته ها: نتایج نشان داد که تستوسترون (p=0.012)، FSH (p=0.002) و LH (p=0.014) در گروه مصرف عصاره آبی زعفران همراه با تمرین مقاومتی بالاتر از گروه کنترل بود؛و FSH (p=0.004) و LH (p=0.047) در گروه مصرف عصاره آبی زعفران همراه با تمرین مقاومتی بالاتر از گروه مصرف عصاره زعفران بود همچنین FSH در گروه مصرف عصاره آبی زعفران همراه با تمرین مقاومتی بالاتر از گروه تمرین مقاومتی (p=0.015) بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر شش هفته تمرین مقاومتی و مصرف عصاره آبی زعفران به تنهایی اثر معنی داری بر فعالیت های دستگاه تولید مثل موش های صحرایی نر ندارد؛ با این وجود ترکیب مصرف مکمل آبی زعفران همراه با تمرین مقاومتی اثر معنی داری در افزایش عملکرد این دستگاه دارد.

مقدمه: افزایش و کاهش برخی از هورمون ها و بوجود آمدن نشانگرهای بیماری در بدن و تجمع آن در بافت سینه، خطر ابتلا به سرطان سینه را بالا می برد. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر نشانگر CA15-3 سرطان سینه، هورمون های رشد و انسولین زنان میانسال مبتلا به سرطان سینه بود.مواد و روش ها: از بین بیماران داوطلب، 24 نفر واجدین شرایط با میانگین سنی 46.67 سال که شیمی درمانی و پرتو درمانی را انجام داده بودند، در مرحله 1 و 2 و بیماری قرار داشتند، هیچ گونه داروی خاصی مصرف نمی کردند و در 6 ماه گذشته نیز هیچ گونه فعالیت ورزشی خاصی نداشتند انتخاب و به دو گروه 12 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته، 3 روز در هفته و به مدت 60-90 دقیقه به فعالیت ورزشی هوازی با شدت 50-70 درصد حداکثر ضربان قلب پرداختند، در حالیکه گروه کنترل هیچ گونه فعالیت ورزشی منظم نداشتند. قبل و بعد از دوره تمرینی، متغیرهای CA15-3، هورمون رشد و انسولین اندازه گیری و از آمار استنباطی t وابسته و مستقل برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: در گروه تجربی تفاوت معناداری بین قبل و بعد از هشت هفته فعالیت ورزشی در تومور مارکر CA15-3 (p=0.26، t=1.14)، هورمون رشد (p=0.76، t=0.30) و انسولین (p=0.36، t=-0.92) مشاهده نشد. نتایج همچنین نشان داد که در هیچ یک از متغیرهای تحقیق بین دو گروه کنترل و تجربی تفاوت معناداری وجود ندارد (p³0.05).نتیجه گیری: بنظر می رسد هشت هفته تمرین هوازی، می تواند برخی از عوامل موثر در بازرخداد سرطان سینه را تعدیل کرده و خطر عود بیماری را کاهش دهد.