علوم تکثیر و آبزی پروری
سال:1394 | دوره:3 | شماره:7 |تعداد مقالات:8

مطالعه ای به منظور بررسی اثر فسفولیپید بر برخی فراسنجه های خونی و سرمی در جیره حاوی پودر چربی در قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) انجام شد. بدین منظور جیره ای با 20% چربی که نیمی از چربی آن از پودر چربی تامین گردید ساخته شد. فسفولیپید در دو سطح 0.5 و 1.5 درصد به جیره اضافه شد، در تیمار شاهد سطح فسفولیپید صفر بود و در آن به جای پودر چربی از روغن ماهی استفاده شد. 150 قطعه ماهی قزل آلا با وزن اولیه 27.45±1.88 در 9 تانک پلی اتیلن قرار گرفت و روزانه 2 بار در حد سیری به مدت 8 هفته با جیره های آزمایشی غذادهی شد. جیره های آزمایشی شامل 1- فسفولیپید 0.5%، 2- فسفولیپید 1.5%، 3- شاهد بود. نتایج مطالعه فراسنجه های خونی شامل هموگلوبین، گلبول قرمز، گلبول سفید، حجم متوسط گلبولی (MCV) و غلظت متوسط هموگلوبین در گلبول قرمز (MCH) بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری را نشان داد (P<0.05). بیشترین مقادیر هموگلوبین، گلبول سفید و MCH در گروه شاهد مشاهده شد درحالیکه بیشترین مقادیر گلبول قرمز و MCV به ترتیب در فسفولیپید 0.5 و فسفولیپید 1.5 بود. نتایج فراسنجه های سرمی از جمله گلوکز، پروتئین تام و آلبومین نشان دهنده اختلاف معنی دار بین تیمارها بود (P<0.05). افزودن فسفولیپید سبب افزایش معنی داری در مقدار گلوکز شد و در فسفولیپید 1.5 بیشترین مقدار گلوکز مشاهده شد اما بیشترین مقادیر پروتئین تام و آلبومین مربوط به گروه شاهد بود. به طور کلی، با توجه به برخی فراسنجه های خونی افزودن فسفولیپید در سطح 1.5%، توانست اثر منفی پودر چربی را در جیره قزل آلای رنگین کمان کاهش دهد.

توسعه سریع پرورش ماهی و افزایش تقاضا برای ماهی منجر به ایجاد کشت متراکم ماهی شده است، که این خود باعث افزایش عوامل استرس زا برای ماهی و در نتیجه تشدید خطر ابتلا به بیماری شده است. تا به حال، استفاده از مواد شیمیایی به طور گسترده ای برای پیشگیری و درمان استفاده شده است، ولی استفاده از داروهای شیمیایی دارای اثرات منفی متعدد بر محیط زیست (ایجاد سویه های مقاوم باکتریها) و سلامت انسان (تجمع در بافت ها) می باشد. از این رو، مدیریت بیماری در آبزی پروری باید بر اساس روشهای دوستدار محیطزیست و پایدار صورت گیرد. گزارش شده است که محصولات گیاهی تحریک کننده اشتها و افزایش وزن هستند، و به عنوان تحریک کننده ایمنی عمل می کنند و دارای اثرات ضد باکتری و ضد عامل بیماریزا در آبزیان هستند که به علت فعالیت مولکول هایی مانند آلکالوئیدها، ترپنوئیدها، ساپونین ها و فلاونوئیدها می باشد. با این حال، استفاده از گیاهان دارویی در ابتدای راه می باشد و هنوز هم دانش کمی در مورد اثرات دراز مدت آنها روی فیزیولوژی ماهی و همچنین عدم یکسان سازی در تهیه عصاره و مصرف عصاره های گیاهی وجود دارد. این مقاله با هدف بررسی استفاده از محصولات گیاهی و اثرات بیولوژیکی و فیزیولوژیکی آن در فیل ماهی پرورشی بر شاخص های رشد، خون، بیوشیمی و ایمنی انجام شده است.

به منظور تعیین تنوع زیستی، فراوانی و پراکنش گونه ماهیان موجود در رودخانه دینورآب اقدام به تعیین حداقل 3 ایستگاه در مسیر رودخانه شده است. نمونه برداری بصورت فصلی انجام و نمونه های صیدشده پس از انتقال به آزمایشگاه، با استفاده از کلید شناسایی معتبر تا حد گونه شناسایی شدند. در این تحقیق 19 گونه ماهی شامل 4 خانواده ((Cyprinidae، (Nemacheilidae)، (Cobitidae) (Poeciliidae) نمونه برداری شد که متعلق به گونه فوق رده ماهیان استخوانی (Osteichthyes) و رده شعاع بالگان (Actinopterygii) می باشند و از خانواده (Cypriniadae) نیز 9 جنس مختلف مورد شناسایی قرار گرفت که 7 جنس آن شامل (Alburnus، Alburnoides، Barbus، Capoeta، Garra، Chondrostoma، Cyprinion) در زمره گونه های بومی و 2 جنس آن شامل (Pseudorasbora) و (Carassius) گونه های وارداتی می باشند. از خانواده (Nemacheilidae) نیز سه گونه (Oxynoemacheilus kermanshahensis، O xynoemacheilus kiabi و (Oxynoemacheilus sp شناسایی شد که (Oxynoemacheilus kermanshahensis و (Oxynoemacheilus kiabi گونه های بوم زاد ایران هسنتد. همچنین از خانواده (Cobitidae) جنس ( (Cobitis sp مورد شناسایی قرار گرفت و از خانواده (Poeciliidae) یک گونه ( (Gambusia holbrooki شناسایی گردید. در بین خانواده های ماهیان شناسایی شده کپورماهیان با نوساناتی در همه جا کاملا غالب بوده اند. از بین این گونه ها 5 گونه دارای ارزش اقتصادی، 12 گونه دارای ارزش صید ورزشی، 8 گونه زیبایی شناختی و 15 گونه هم دارای ارزش اکولوژیک هستند.

این مطالعه به منظور مقایسه تغذیه ای جیره بیومار، میگو، کرم خونی بر پارامترهای رشد، بازماندگی و فراسنجه های خونی در بچه ماهی آکواریومی جوئل (Hemichromis bimaculatus) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار کرم خونی، تبمار میگو خشک شده و تیمار شاهد با غذای بیومار بود. غذادهی روزانه 4 وعده تا حد سیری ماهی طی 8 هفته دوره پرورش صورت گرفت. در انتهای آزمایش فراسنجه های رشد، خونی و سرمی تعیین گردید. نتایج این تحقیق نشان داد تیمارهای مختلف از نظر درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه اختلاف معنی داری داشتند (P<0.05) درحالیکه ضریب تبدیل غذایی، فاکتور وضعیت و درصد بازماندگی اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان ندادند (P>0.05). مطالعه فاکتورهای خونی و بیو شیمیایی نشان داد که تفاوت معنی داری در میزان هماتوکریت، هموگلوبین، MCV، MCH، MCHC و تری گلیسیرید بین تیمارها و شاهد وجود داشت (P<0.05) ولی تعداد گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پروتئین تام اختلاف معنی داری را نشان ندادند (P>0.05). بیشترین مقادیر هموگلوبین، هماتوکریت در تیمار شاهد و تری گلیسیرید در تیمار 2 مشاهده گردید و کمترین مقادیر هماتوکریت و تری گلیسیرید در تیمار 1 و هموگلوبین در تیمار 2 بود.

این پژوهش به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف پروبیوتیک باکتوسل، پربیوتیک A-MAX و سین بیوتیک حاصل از اختلاط این دو ترکیب، بر شاخص های رشد، تغذیه و بازماندگی لارو قزل آلا ر نگین کمان به مدت 84 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملا تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، 0.1 و 0.2 گرم پروبیوتیک باکتوسل، 1.5 و 2.5 گرم پربیوتیک A - MAX و دو دوز سین بیوتیک شامل (0.1 گرم باکتوسل + 1.5 گرم A-max) و (0.2 گرم باکتوسل + 2.5 گرم A-max) در هر کیلوگرم غذا جیره غذایی، در قالب هفت تیمار با سه تکرار طراحی شد. آزمایش در 21تراف به ابعاد (0.5×0.4×2 متر). بدین منظور تعداد 2100 عدد بچه ماهی با وزن 100±0.1 میلی گرمی استحصال شده از تخم چشم زده مربوط به شرکت Aqua land در مزرعه قزل پارک شهرستان تنکابن انتخاب و به تعداد 100 عدد در هر حوضچه رهاسازی شدند. هر 10 روز یکبار زیست سنجی صورت گرفت. در پایان دوره آزمایش، شاخص های رشد، تغذیه و بقای لاروها با استفاده از داده های حاصل زیست سنجی محاسبه گردید. نتایج حاصل توسط نرم افزار SPSS بروش آنالیز واریانس یکطرفه و توسط تست جداساز دانکن مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. با توجه به نتایج به دست آمده بیشترین میزان وزن نهایی، افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، نسبت کارایی پروتئین و توده زنده در تیمارهای حاوی 0.1 گرم در کیلوگرم باکتوسل و سین بیوتیک حاصل از اختلاط 0.1 باکتوسل +1.5 Amax در جیره غذایی مشاهده شد. که تفاوت معنا داری را با سایر گروه ها داشتند (p<0.05) بیشترین نرخ بازماندگی نیز در بین تیمارهای 0.1 و 0.2 باکتوسل و سین بیوتیک حاوی 0.1 باکتوسل +1.5 Amax مشاهده شد که با سایر تیمارها دارای اختلاف معناداری می باشند (p<0.05).

این پژوهش به منظور ارزیابی تاثیر پربیوتیک ایمنوستر بر شاخص های رشد، تغذیه، بقا، ترکیب بدن و فلور باکتریایی دستگاه گوارش بچه ماهیان کپور معمولی انجام شد. این تحقیق با استفاده از سطوح 0.5، 1.5 و 2.5 گرم ایمنوستر در هر کیلوگرم جیره پایه در 4 تیمار با 3 تکرار طراحی شد. بچه ماهیان با میانگین وزنی 1 ± 12 گرم و تراکم 15 عدد در هر تانک به مدت 60 روز با جیره های آزمایشی تا حد سیری تغذیه شدند. شاخص های اندازه گیری شده شامل فاکتورهای رشد (افزایش وزن، درصد افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه و شاخص وضعیت)، شاخص های تغذیه ای (ضریب تبدیل غذایی و میزان کارایی پروتئین)، ترکیب شیمیایی لاشه (رطوبت، خاکستر، چربی و پروتئین خام)، تعداد کل باکتری ها و باکتری های لاکتوباسیلوس روده بود. در این تحقیق افزایش معنی دار شاخص های رشد شامل افزایش وزن، درصد افزایش وزن بدن، کارایی پروتئین را شامل شد. پربیوتیک مورد نظر در تیمار 1.5 گرم بیشترین افزایش وزن بدن، درصد وزن بدن و کارایی پروتئین را داشت (p<0.05). این پربیوتیک بر درصد بقا و لاکتوباسیلوس ها و همپنین ترکیب لاشه تاثیر معنی داری نداشت (p>0.05). نتایج این تحقیق نشان داد که پربیوتیک ایمنوستر قابلیت تاثیرگذاری بر عملکرد رشد و تغذیه ای داشت.

هدف از انجام این تحقیق بررسی ترکیب بیوشیمیایی لاشه فیل ماهی (Huso huso) جوان پرورشی تغذیه شده با عصاره زنجبیل (Zingiber officinale) بود. بدین منظور ماهیان با میانگین وزنی 15±0.8 گرم به روش خوراکی و با سطوح 0.5% و 1% عصاره هیدروالکلی زنجبیل به مدت 8 هفته تغذیه شدند. نمونه برداری در انتهای دوره پرورش از بافت بدن صورت گرفت و شناسایی ترکیبات مغذی بدن با استفاده از روش های استاندارد صورت گرفت. نتایج نشان داد بیشترین مقدار پروتئین لاشه بطور معنی داری مربوط به تیمار 0.5% عصاره زنجبیل و معادل 18.49 درصد و کمترین مقدار پروتئین لاشه مربوط به تیمار شاهد معادل 16.5 درصد بود (P<0.05). در میزان چربی لاشه و خاکستر لاشه تفاوت معنی داری بین ماهیان مشاهده نگردید (P>0.05). در مجموع میتوان نتیجه گیری کرد عصاره زنجبیل سطح 0.5 درصد اثر مطلوبی بر ترکیبات بیوشیمیایی بدن فیل ماهی پرورشی داشته است.

در مطالعه حاضر اثرات سطوح مختلف پودر شاتوت بر برخی از فاکتورهای ایمنی و پارامترهای خونی در ماهی قزل آلای رنگین کمان مورد بررسی قرار گرفت. بچه ماهیان با میانگین وزن 75±0.01گرم به تعداد 320 قطعه در 12 حوضچه به صورت تصادفی توزیع و به مدت 8 هفته با سطوح مختلف، صفر (گروه شاهد)، 20، 40 و 60 ppm شاتوت در جیره پایه، غذادهی شدند. نتایج نشان داد که تیمارهای تغذیه شده با بیشترین میزان شاتوت دارای بیشترین میزان فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز، پروتئین کل بود و اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود داشت (P<0.05). شمارش گلبول های قرمز وسفید خون اختلاف معنی داری بین تیمارهای تغذیه شده با شاتوت وگروه شاهد داشت (P<0.05). نتایج حاصل از بررسی پارامترهای بیوشیمیایی خون نشان داد که بیشترین میزان گلوکز و کلسترول در گروه شاهد و کمترین مقدار در تیمارهای تغذیه شده با سطح بالای پودر شاتوت وجود دارد و بین تیمار اختلاف معنی داری وجود دارد (P<0.05). همچنین نتایج حاصل از بررسی پروتئین کل نشان داد که بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری وجود دارد (P<0.05). نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از شاتوت موجب بهبود میزان فاکتورهای خونی در ماهی قزل آلای رنگین کمان نسبت به تیمار شاهد شده است.