مجله دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه
سال:1396 | دوره:5 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: بی خوابی ازجمله مشکلاتی است که بسیاری از مردم به طور مزمن و به دلایل مختلف از آن رنج می برند. با توجه به عوارض و مشکلات بی خوابی و مصرف طولانی مدت داروهای خواب آور و همچنین عوارض فراوان این داروها، استفاده از گیاهان دارویی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. لذا در مطالعه حاضر اثرات تزریق داخل صفاقی عصاره آبی الکلی مشگک بر خواب آوری القاشده با پنتوباربیتال بررسی شد.روش ها: در این مطالعه تجربی از موش صحرایی نر نژاد ویستار 200 تا 250 گرمی استفاده و به گروه های زیر تقسیم شدند: کنترل، شم (حلال) و 4 گروه تیمار که به طریق تزریق داخل صفاقی با غلظت های مختلف (25، 50، 100 و 200 میلی گرم /کیلوگرم) عصاره گیاه مشگک پیش درمانی شدند. نیم ساعت پس از تزریق عصاره، همه گروه ها پنتوباربیتال سدیم با دوز 60 میلی گرم/کیلوگرم دریافت کردند و رفتار خواب حیوانات باکمک بازتاب رایتینگ ثبت گردید.نتایج: عصاره مشگک در همه دوز ها باعث تسریع در زمان شروع خواب در مقایسه با گروه کنترل شد که در دوز 100 و 200 میلی گرم بر کیلو گرم معنی دار بود (P<0.01). همچنین عصاره، دوره بازتاب رایتینگ را در مقایسه با گروه کنترل به صورت معنی داری افزایش داد (P<0.05).نتیجه گیری: عصاره آبی الکلی مشگک شروع خواب را تسریع و دوره خواب را نیز افزایش می دهد.

زمینه و هدف: با تولد کودک کم توان ذهنی در خانواده استرس و مشکلاتی خصوصا برای مادر ایجاد می شود. در نتیجه آموزش والدین به خصوص مادر اهمیت بسزایی دارد. والدگری مثبت از روش های آموزش والدین است که استفاده از آن برای مادرانی که کودک مبتلا به اختلالات رفتاری و عاطفی دارند توصیه می گردد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی والدگری مثبت بر استرس والدگری و خودکارآمدی والدگری مادران و مشکلات رفتاری دانش آموزان کم توان ذهنی انجام گرفت.روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، 30 نفر از مادران دانش آموزان پسر کم توان ذهنی خرم آباد به صورت نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. گروه آزمایش در طی 8 جلسه دو ساعته تحت آموزش برنامه والدگری مثبت ساندرز (1993) قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری د اده ها شامل پرسشنامه های تنیدگی والدینی، خود اثرمندی والدینی و رفتار کودک بود. داده ها با آزمون کوواریانس چند متغیره و کوواریانس تک متغیره تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد که آموزش والدگری مثبت بر مشکلات رفتاری (شدت مشکل و فراوانی مشکل) دانش آموزان، استرس والدگری و خودکارآمدی والدگری مادران دانش آموزان کم توان ذهنی تاثیر دارد (P<0.001، f=38.712، 0.119= ضریب لامبدای ویلکز، 0.881= اندازه اثر).نتیجه گیری: آموزش گروهی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر به روش والدگری مثبت بر استرس والدگری و خودکارآمدی والدگری مادران و همچنین بر مشکلات رفتاری (از نظر شدت و فراوانی مشکل) دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر تاثیرگذار است و طراحی و اجرای جلسات آموزش برای والدین پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: اختلالات خلقی از جمله شایعترین بیماری های روانپزشکی است که اغلب به علت عدم به کارگیری راهبردهای مقابله ای ناموثر بروز می نماید. از این رو بررسی عوامل مرتبط با آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط خود متمایزسازی با راهبردهای مقابله با استرس و خودکشی در بیماران مبتلا به اختلال خلقی انجام شد.روش ها: در این مطالعه توصیفی- همبستگی تعداد 146 بیمار مبتلا به اختلال خلقی بستری در بیمارستان روانپزشکی ابن سینا به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جمع آوری داده ها توسط پرسشنامه خودکشی، خود متمایزسازی و راهبردهای مقابله با استرس انجام گردید. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 11.5 و آزمون های آماری ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد.نتایج: ابعاد خود متمایزسازی با راهبرد مقابله مساله مدار همبستگی معنادار و مثبت (P=0.001)، اما با راهبردهای مقابله هیجان مدار و خودکشی همبستگی معنادار و معکوسی نشان داد (p=0.001). همچنین بین ابعاد خود متمایزسازی با خودکشی رابطه معنادار و معکوسی مشاهده شد (p=0.001).نتیجه گیری: با توجه به وجود رابطه بین خود متمایز سازی و راهبرهای مقابله ای و خودکشی، توصیه می شود تا روانپرستاران و پرستاران از آموزش های خود متمایزسازی جهت بیماران مبتلا به اختلالات روانپزشکی استفاده نمایند.

زمینه و هدف: دیسترس قاعدگی یکی از مشکلات شایع زنان در سنین باروری است. شناخت رفتارهای خودمراقبتی مرتبط با دیسترس قاعدگی و تلاش به منظور ترویج آنها بر اساس آموزش مبتنی بر شواهد به عنوان یک ضرورت در سیستم بهداشتی احساس می شود. لذا این مطالعه با هدف تاثیر آموزش رفتار های خودمراقبتی به شیوه آموزش مبتنی بر شواهد بر شدت درد های قاعدگی دختران در سال 1395 انجام شد.روش ها: این مطالعه به روش نیمه تجربی بر روی 74 دانشجوی مبتلا به دیسمنوره ساکن در خوابگاه های دانشگاه ازاد اسلامی مشهد انجام شد. واحدهای پژوهش به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون تخصیص یافتند. مقیاس رفتارهای خودمراقبتی دیسمنوره و مقیاس دیداری درد طی مراحل قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی زوجی و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: میانگین نمره رفتارهای خود مراقبتی در گروه آزمون در دومین مرحله پیگیری به طور معنی داری افزایش داشت (80.4±11.0 در مقابل 105.8±8.9) (p=0.005). با آنکه میانگین شدت درد در اولین سیکل قاعدگی پیگیری تفاوت آماری معنی دار بین گروه ها نداشت (p=0.309)، اما در دومین سیکل پیگیری شدت درد در گروه آموزش (x=3.1±0.5) نسبت به کنترل (x=5.5±1.7) به طور معنی داری کاهش داشت (p=0.000).نتیجه گیری: انجام مداخلات مبتنی بر شواهد می تواند نقش موثری در ترویج رفتارهای خودمراقبتی داشته باشد. تغییر رفتار نوجوانان به سمت خودمراقبتی نیز می تواند از شدت درد های قاعدگی کاسته و در ارتقای سلامت دختران مبتلا به دیسمنوره موثر باشد.

زمینه و هدف: دیابت قندی استرس اکسیداتیو را افزایش و سیستم دفاع آنتی اکسیدانی را تضعیف می کند. همچنین برگ های گیاه حرا منبع غنی از ترکیبات آنتی اکسیدانی است که کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره آبی برگ های گیاه حرا بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت تخمدان در موش های صحرایی دیابتی انجام شد.روش ها: تعداد 32 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به گروه های مساوی (8 تایی) شاهد، دیابتی، تیمار نشده و گروه های دیابتی تحت تیمار با عصاره آبی برگ های گیاه حرا با غلظت های 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وارد شدند. دیابت در گروه دیابتی تیمار نشده و گروه های دیابتی تحت تیمار با عصاره حرا، با یک بار تزریق داخل صفاقی آلوکسان القاء شد. چرخه استروس موش ها صحرایی توسط هورمون های جنسی یکسان شد. عصاره برگ های گیاه حرا یک روز در میان و به مدت یک ماه به صورت داخل صفاقی به گروه های دیابتی تحت تیمار تزریق گردید. محلول سالین به حیوانات گروه شاهد و دیابتی تیمار نشده، تزریق و در پایان دوره تیمار، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت تخمدان اندازه گیری شد.نتایج: تجویز وابسته به دوز عصاره آبی برگ های گیاه حرا با غلظت های 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم به موش های صحرایی دیابتی در مقایسه با گروه دیابتی تیمار نشده موجب افزایش معنی دار فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز، همچنین کاهش معنی دار مالون دی آلدئید شد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاکی از اثر وابسته به دوز عصاره گیاه حرا در افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و کاهش پراکسیداسیون لیپید در بافت تخمدان موش های صحرایی دیابتی است.

زمینه و هدف: مدیریت استرس شغلی و بهبود خودکارآمدی کارکنان مراقبت های بهداشتی در بهبود خدمات سلامتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی مدیریت استرس بر استرس شغلی و خودکارآمدی پرستاران انجام گردید.روش ها: این مطالعه به روش نیمه تجربی انجام شد. جامعه مورد مطالعه را پرستاران ب یمارستان نهم دی شهرستان تربت حیدریه تشکیل می دادند. واحد های مورد مطالعه شامل 20 نفر از پرستاران شاغل در این بیمارستان بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی به گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. گروه مداخله در 8 جلسه گروه درمانی مدیریت استرس شرکت داده شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی مستقل و زوجی با نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد.نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره استرس شغلی پس از مداخله در گروه کنترل و آزمایش به ترتیب 121.1±10.25، 100.6±5.03 و همچنین میانگین و انحراف معیار نمره خودکارآمدی به ترتیب 64.50±3.90، 72.6±4.06 بود. پس از مداخله بین میانگین نمرات استرس شغلی و خودکارآمدی گروه کنترل و آزمایش تفاوت معنادار آماری مشاهده شد (p=0.0001).نتیجه گیری: اجرای گروه درمانی مدیریت استرس در بین پرستاران با کاهش استرس شغلی و افزایش خودکارآمدی همراه بود. لذا به کارگیری این شیوه به عنوان یک اقدام مفید و موثر در بحث توانمند سازی نیروی انسانی حوزه سلامت پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: میانسالی از مراحل حساس زندگی است که در صورت عدم فعالیت بدنی مناسب می تواند به کاهش چشمگیر کیفیت زندگی منجر شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته ورزش در آب بر کیفیت زندگی، شاخص های قلبی و توده بدنی زنان میانسال انجام شد.روش ها: بعد از اندازه گیری شاخص های آنتروپومتریک تعداد 20 زن 55-45 سال به طور تصادفی و در دو گروه ورزش در آب (10 نفر) و کنترل (10 نفر) وارد شدند. در مرحله پایه هر دو گروه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی را جهت بررسی کیفیت زندگی تکمیل کردند. همچنین شاخص های قلبی و توده بدنی زنان اندازه گیری شد. ورزشات گروه ورزش در آب هشت هفته، 2 بار در هفته و هر بار یک ساعت انجام شد. بعد از پایان هفته هشتم شاخص های پژوهش در هر دو گروه اندازه گیری شد.نتایج: هشت هفته ورزش در آب باعث افزایش معنی دار کیفیت زندگی در زنان میانسال گردید (p=0.001). به طوری که علاوه بر امتیاز کلی کیفیت زندگی، زیر مولفه های آن شامل سلامت روانی (p=0.001)، روابط اجتماعی (p=0.02) و سلامت محیط (p=0.001) نیز بهبود یافت. علاوه بر این فشار خون (p=0.04) و شاخص توده بدنی (p=0.001) نیز کاهش معنی داری داشت.نتیجه گیری: هشت هفته ورزش در آب احتمالا باعث افزایش معنی دار کیفیت زندگی، بهبود شاخص توده بدنی و همچنین شاخص های قلبی و عروقی در زنان میانسال می شود.

زمینه و هدف: گیرنده های محیطی کانابینوئید و گلیسین در کنترل اخذ غذا نقش دارند. در این بررسی تداخل احتمالی این دو گیرنده در اخذ غذا بررسی شد.روش ها: این تحقیق تجربی بر روی چهل سر موش صحرایی نر نژاد ویستار انجام شد. در مرحله اول، اثر تجویز همزمان گلیسین (100mg/kg) و آراشیدونیل-2- کلراتیل آمید (ACEA) آگونیست گیرنده های CB1 (1mg / kg)، درمرحله دوم اثر پیش تزریق استریکنین هیدروکلرید (آنتاگونیست رقابتی گیرنده های پس سیناپسی گلیسین) با دوز 0.01 بر اخذ غذای ناشی از ACEA، در مرحله سوم اثر پیش تزریق AM281 (آنتا-گونیست گیرنده های CB1) با دوز 0.5mg/kg بر رفتار تغذیه ای ناشی از گلیسین بررسی شد و نهایتا در مرحله چهارم اثر متقابل 281 AM و استریکنین هیدروکلرید مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: در مرحله اول، تزریق داخل صفاقی گلیسین اخذ غذا را به طور معنی دار افزایش داد. همچنین متعاقب تجویز افزایش معنی دار اخذ غذا حاصل شد (P<0.05). تجویز همزمان گلیسین و ACEA نسبت به تجویز هر کدام به تنهایی، اثر معنی داری بر اخذ غذا نداشت (P>0.05). در مرحله دوم، پیش تزریق استریکنین نتوانست از اثر افزاینده اشتهای ACEA جلوگیری کند. همچنین پیش تزریق 281 AM تاثیر معنی داری بر اخذ غذای ناشی از گلیسین نداشت. در مرحله چهارم، تجویز همزمان 281 AM و استریکنین، اخذ غذای تجمعی را به طور معنی دار در مقایسه با تجویز هر کدام به تنهایی کاهش داد (p<0.05).نتیجه گیری: تاکنون اثر گیرنده های کانابینوئید CB1 بر رفتار تغذیه ای ناشی از گلیسین بررسی نشده است. در بررسی حاضر با وجود برخی اثرات هم افزایی، به نظر می رسد گلیسین و کانابینوئیدها هر کدام از مسیرهای عصبی جداگانه اشتها را افزایش می دهند.