بالینی پرستاری و مامایی
سال:1392 | دوره:2 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: طبق شواهد موجود بیماران از عدم دریافت اطلاعات لازم جهت آمادگی قبل از عمل و مراقبتهای پس از عمل رنج می برند. این مطالعه به مقایسه تاثیر دو روش آموزش کلامی چهره به چهره و آموزش از طریق پمفلت بر میزان دانش بیماران کاندیدای عمل جراحی غیر اورژانس پرداخته است.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 90 نفر بیمار کاندیدای عمل جراحی غیراورژانس با روش نمونه گیری تدریجی آسان وارد مطالعه گردیدند و به طور تصادفی و تدریجی دریک گروه کنترل و دو گروه آزمون (گروه آموزش کلامی چهره به چهره و گروه آموزش از طریق پمفلت) توزیع شدند. متغیر وابسته پژوهش را سطح دانش بیمار در مورد آمادگی های قبل، حین و پس از جراحی تشکیل می داد که با استفاده از آزمون دانش چند گزینه ای قبل و پس از مداخله مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها: دانش قبل از عمل بیماران پس از انجام مداخله در گروه های آزمون بطور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (P<0.05) ولی بین دو گروه آزمون تفاوت معنی داری بدست نیامد (P>0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه در محیط هایی که مراقبین بهداشتی با فشار کار و زمان مواجه هستند و وقت کافی برای آموزش کلامی چهره به چهره جهت ارائه اطلاعات لازم به بیماران ندارند می توانند از پمفلت های آموزشی که به طور مناسب تهیه شده اند استفاده نمایند.

زمینه و هدف: ضرورت وجود پرستاران خلاق و نوآور در بخش های ویژه که مراقبت های پیچیده تر و منحصر به فرد به بیماران شدیدا بدحال ارائه می نمایند، احساس می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان نوآوری در پرستاران بخش های ویژه و عوامل فردی و سازمانی مرتبط با آن انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، تحلیلی، تعداد 205 نفر پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی شهر رشت در سال 1392 نفر با روش نمونه گیری سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سنجش نوآوری کرتون (Kirton Adaption Innovation Inventory) به همراه سوالات مربوط به مشخصات فردی و سازمانی بود و امتیاز دهی پرسشنامه به صورت لیکرت پنج گزینه ای طراحی شده بود.یافته ها: میانگین امتیاز نوآوری در پرستاران 120.88±15.15 بوده و در مجموع 95.24% پرستاران از نوآوری برخوردار بودند. از بین عوامل فردی میزان نوآوری با متغیرهایی همچون جنسیت (p=0.012)، میزان تحصیلات (P=0.039) و سن (P=0.037) و از بین عوامل سازمانی با متغیرهایی همچون سابقه مدیریت (P=0.006)، داشتن سابقه دوره آموزشی در زمینه خلاقیت و نوآوری (P=0.014) و نوع بخش ویژه (P≤0.001) ارتباط معنی دار آماری داشت.نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن آمار پرستارانی که از نوآوری برخوردار هستند بنظر می رسد مدیران و سیاست گذاران بخش بهداشت و درمان باید با ایجاد فضای مناسب، پذیرا و اعتماد آمیز برای تسهیل در ارائه و اجرای ایده های بدیع و خلاق پرستاران، زمینه حل برخی از مشکلات سیستم های بهداشتی درمانی را فراهم نمایند.

زمینه و هدف: شیر مادر بهترین تغذیه برای نوزاد است، زیرا فواید سلامتی بی شماری را برای مادر و نوزاد فراهم می کند. ماساژ به عنوان بخش روتینی از مراقبت شیرخواران در بسیاری از فرهنگ ها استفاده می گردد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ماساژ توسط مادر بر دفعات و مدت زمان شیرخوردن شیرخوار بود.روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 80 شیرخوار از زنان نخست زای مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1389 انجام یافته است. شیرخواران به طور تصادفی به دو گروه 40 نفره تقسیم شدند. درگروه آزمون ماساژ توسط مادر 2 نوبت در روز (صبح و عصر) و به مدت 8 هفته، هر بار به مدت 15 دقیقه انجام گرفت؛ در حالی که گروه کنترل تنها مراقبت های معمول را دریافت نمودند. ابزار جمع آوری اطلاعات فرم ثبت خاطرات روزانه والدین شیرخوار در خصوص دفعات و مدت زمان شیرخوردن شیرخوار بود که در ابتدای مطالعه و انتهای هفته های چهارم و هشتم مطالعه توسط مادر تکمیل گردید.یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد که مدت و دفعات شیرخوردن در هفته های چهارم و هشتم پس از مداخله در گروه آزمون به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (P<0.05).نتیجه گیری: به طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ماساژ بر دفعات و مدت شیر خوردن شیر خواران موثر بوده و آن را ارتقاء بخشیده است. از آنجا که ماساژ یکی از عوامل مهم در موفقیت شیردهی با شیر مادر می باشد؛ لذا تاکید بر اهمیت ماساژ در هر زمان ممکن، با هر طول مدتی پس از تولد توصیه می گردد.

زمینه و هدف: درد و خستگی از مشکلات شایع بعد از عمل بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر می باشد هدف از این مطالعه تعیین تاثیر ماساژ درمانی بر شدت درد و خستگی بعد از عمل بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر بوده است.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده، تعداد 72 نفر بیمار تحت عمل جراحی قرارگرفته عروق کرونر دربیمارستان شهید چمران شهر اصفهان، انتخاب شدند و بطور تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. بیماران گروه مداخله (36 نفر) ماساژ استروک سطحی در روزهای 3 تا 6 بعد از عمل جراحی دریافت کردند و بیماران گروه شاهد تنها مراقبت های روتین را دریافت نمودند. متغیرهای درد و خستگی قبل و بعد از مداخله در روزهای اول، دوم، سوم و چهارم با استفاده از مقیاس قیاسی دیداری ثبت شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین درد در دو گروه مداخله و شاهد بعد از انجام مداخله وجود داشته است (P<0.001)؛ بطوریکه کاهش میانگین شدت درد و خستگی از روز اول تا چهارم بعد از عمل در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل بود.نتیجه گیری: استفاده از ماساژ استروک سطحی می تواند باعث کاهش درد و خستگی بعد از عمل بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر شود و با توجه به سادگی و کم هزینه بودن این روش، شاید بتواند به عنوان مکمل مناسبی برای دارودرمانی و مداخلات بعد از عمل در این بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: اجتماعی شدن، فرآیند پذیرش نقش های حرفه ای و یک راه واقعی برای توسعه هویت حرفه ای به شمار می رود؛ لذا این مطالعه با هدف تبیین این مفهوم در پرستاران در بالین صورت گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی از نوع کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی انجام شده است. 10 نفر پرستار بالینی از بیمارستان های آموزشی در شهرهای شهرکرد و تهران در مطالعه مشارکت داشتند. داده ها از مصاحبه های نیمه ساختار یافته و با تحلیل به کمک روش Van Manen استخراج گردید.یافته ها: شش درون مایه از تحلیل مصاحبه های پرستاران بالینی استخراج گردید که با کمک آن ها مفهوم اجتماعی شدن حرفه ای با درون مایه های شناوری شایستگی، استقلال عملی، پویایی بالینی، مورد حمایت جامعه قرار گرفتن، دلبستگی حرفه ای و مشارکت منفعل گروهی تبیین گردید.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که توصیف های تجارب پرستاران، راهنمای عملی برای مدیران آموزشی جهت بازبینی برنامه های درسی پرستاری وهمچنین مدیران پرستاری در برنامه های اجتماعی شدن مجدد بعد از انتقال نقش را فراهم نماید. این مطالعه، ضمن تبیین تجارب در خصوص مفهوم اجتماعی شدن در حرفه پرستاری، نقطه آغازی برای پژوهش بیشتر مفهوم و گسترش بدنه دانش حرفه ای پرستاری خواهد بود.

زمینه و هدف: سلامت روان پرستاران به دلیل ماهیت استرس زای حرفه پرستاری همواره با خطر مواجه است. این پژوهش به منظور بررسی رابطه فرهنگ سازمانی و استرس شغلی با سلامت روان در پرستاران انجام گرفت.روش بررسی: جامعه آماری این مطالعه که از نوع توصیفی مقطعی بود و در سال 1392 انجام شد را کلیه پرستاران بیمارستان های هاجر (س) و آیت اله کاشانی شهرکرد تشکیل می دادند. تعداد 300 نفر از پرستاران بصورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت اندازه گیری متغیرهای مطالعه علاوه بر پرسشنامه مشخصات فردی از سه پرسشنامه استرس شغلی فیلیپ ال رایس (Phillip L. Rice)، پرسشنامه 28 سوالی سلامت عمومی و پرسشنامه فرهنگ سازمانی دنیسون (Denison) استفاده گردید.یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش رابطه معناداری بین فرهنگ سازمانی و سلامت روان در پرستاران بدست نیامد. ولی بین فرهنگ سازمانی و استرس شغلی پرستاران رابطه معنادار وجود داشت (P<0.05). در بین متغیر های دموگرافیک، درگیر شدن در کار، ماموریت، سازگاری و انطباق پذیری با استرس شغلی ارتباط معنی دار منفی داشتند و فقط متغیر سازگاری با سلامت روان ارتباط معنی داری نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت که استفاده از الگوی فرهنگ سازمانی مشارکتی در بیمارستان و مشارکت دادن پرستاران در امور بیمارستان برای کاهش استرس شغلی مفید می باشد؛ لذا ارزیابی فرهنگ سازمانی از سوی مدیران بیمارستان جهت برنامه ریزی و موفقیت سازمان ضروری به نظر می رسد تا در صورت نیاز، با برگزاری دوره های آموزشی جهت تقویت فرهنگ سازمانی، ایجاد یک محیط سالم، بالا بردن قدرت تحمل و سازگاری فردی و مدیریت استرس، تشویق و تامین مالی پرستاران به سلامت روان آن ها کمک شود.

زمینه و هدف: تغییرات گسترده ای که امروزه در موسسات مراقبت بهداشتی به وقوع پیوسته است ضرورت ترکیب مهارت های رهبری و مدیریت را به وجود آورده است. به علاوه، موفقیت در مراقبت از بیمار و جلب اعتبار بیمارستان تا حد زیادی به شایستگی و علاقه کارکنان پرستاری بستگی دارد. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی رهبری و ارتباط آن با ثبات عاطفی در مدیران پرستاری می باشد.روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود که در سال 1386 بر روی 128 نفر از مدیران پرستاری بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان با روش نمونه گیری سرشماری انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه اصول رهبری اثربخش و پرسشنامه شخصیت کنتل (Kentel) بود. در این پژوهش اثربخشی رهبری و ثبات عاطفی مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که 77.8% مدیران خدمات پرستاری، 66.7% سوپروایزران و 72.1% سرپرستاران مورد پژوهش اثربخشی رهبری قوی داشته اند. همچنین بین اثربخشی رهبری و ثبات عاطفی در رده سوپروایزران همبستگی مستقیم و معنی دار وجود داشت (P=0.02 و r=-0.39) اما در سایر رده ها بین اثربخشی رهبری و ثبات عاطفی همبستگی معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد بین اثربخشی رهبری و ثبات عاطفی در رده سوپروایزران، ارتباط مستقیمی وجود دارد لذا توجه به ویژگی های شخصیتی در انتخاب این مدیران باید مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: حقوق بیمار یکی از محورهای اساسی حاکمیت خدمات بالینی و نیز از شاخص های مهم کیفیت خدمات ارائه شده در نظام سلامت است. حقوق بیمار در ایران در منشور حقوق بیمار بیان شده است که اجرا و رعایت آن نیازمند بستر سازی و فراهم کردن زمینه های لازم است. هدف از این مطالعه بررسی پیش نیازهای ضروری و تدوین سندی جهت استقرار منشور حقوق بیمار در مراکز درمانی کشور با استفاده از آراء خبرگان بوده است.روش بررسی: مطالعه با استفاده از تکنیک دلفی انجام شد و 30 نفر از صاحبنظران حوزه حقوق، پزشکی و اخلاق حرفه ای که به صورت هدفمند انتخاب شدند در 4 دور مطالعه شرکت کردند. در دور اول سوالی راجع به راهکارها و الزامات استقرار منشور حقوق بیمار در مراکز درمانی کشور ایران پرسیده شد؛ سپس پاسخ های این مرحله، استخراج و در یک قالب 7 گانه تدوین و وارد مراحل دلفی گردید. نظرات شرکت کنندگان با استفاده از مصاحبه حضوری و پست الکترونیکی از فروردین 1391 تا شهریور 1392 جمع آوری شد. سند نهایی در پایان دور چهارم تدوین شد.یافته ها: منشور حقوق بیمار در 7 حوزه شامل آموزش دانشگاهی، پژوهش، نظارت، مدیریت فرآیند، فضای فیزیکی، سازمان و مدیریت نیروی انسانی و 82 گونه دسته بندی و تنظیم شد. از مجموع 178 گویه در معرض قضاوت صاحبنظران، 51 گویه (34.8%) مورد توافق نهایی صاحبنظران قرار گرفته و در سند نهایی وارد شدند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه علاوه بر اینکه حوزه های نیازمند تحول و فرصت های اصلاح به منظور بهبود رعایت حقوق بیمار را مورد شناسایی قرار داده است، نشان داد که بسیاری از اهداف منشور حقوق بیمار می تواند با اصلاح فرآیندهای سازمانی و توانمندسازی نیروی انسانی و بدون صرف هزینه فراوان محقق شود.

زمینه و هدف: عدم تبعیت از رژیم دارویی در بیماران مبتلا به صرع منجر به افزایش مرگ و میر در این بیماران می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بکارگیری برنامه آموزشی بر خود مدیریتی دارویی بیماران مبتلا به صرع انجام شد.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه کنترل بود که بر روی 60 بیمار مبتلا به صرع مراجعه کننده به درمانگاه نورولوژی بیمارستان ولیعصر (عج) شهر زنجان انجام شد. نمونه گیری به روش آسان بوده و واحدهای مورد پژوهش به طور تصادفی در دو گروه کنترل (30) و مداخله (30) قرار گرفتند. برای گروه مداخله 4 جلسه آموزشی در قالب دو مرحله آشناسازی و حساس سازی با محتوی بیماری صرع و خودمدیریتی دارویی برگزار گردید. کلیه بیماران پرسشنامه خود مدیریتی دارویی بیماران مبتلا به صرع را قبل و یک ماه بعد از مداخله تکمیل کردند.یافته ها: درحالی که قبل از مداخله بین دو گروه از نظر مشخصات فردی و نمرات خود مدیریتی دارویی تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (P>0.05)؛ یک ماه بعد از مداخله بین میانگین نمرات خودمدیریتی دارویی دو گروه اختلاف آماری معنی داری به وجود آمد که حاکی از افزایش خود مدیریتی دارویی در بیماران گروه مداخله بوده است (P<0.001).نتیجه گیری: پرستاران می توانند با استفاده از آموزش گروهی که روشی ساده و بسیار کم هزینه است؛ خود مدیریتی بیماران مبتلا به صرع را در زمینه داروهای مصرفی افزایش داده و بدین ترتیب از بسیاری از مشکلات این افراد پیشگیری کرده و به ارتقاء سلامتی آن ها کمک نمایند.