ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها
سال:1396 | دوره:5 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: انتشار مواد شیمیایی در اثر بروز حوادث حملونقل جادهای، می تواند عواقب ناگواری همچون مرگ، آسیب های جانی و مالی و خسارات زیست محیطی به همراه داشته باشد. این مطالعه باهدف بررسی خطر مرگ در حوادث جاده ای تانکرهای حامل مواد شیمیایی انجام پذیرفت.روش بررسی: در یک مطالعه کاربردی، مخازن مواد شیمیایی موجود در ناوگان حمل و نقل جاده ای کشور موردبررسی قرارگرفته و متداول ترین آن ها شامل آمونیاک، کلر، 1-3، بوتادین، بنزن و تولوئن جهت مدل سازی انتشار مواد سمی انتخاب شدند. سپس شکافت کامل مخازن موردبررسی به علت پوشش سایر سناریوهای احتمالی، به عنوان سناریوی انتخابی تعیین و غلظت های کشنده مواد سمی موردمطالعه با استفاده از معادلات پرابیت محاسبه گردید. درنهایت مدل سازی انتشار مواد سمی به منظور تعیین خطر مرگ در حوادث جاده ای تانکرهای حامل مواد شیمیایی، با استفاده از نرم افزارهای ALOHA و PHAST انجام گردید.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بر اساس غلظت های کشنده LC1، LC10، LC50 و LC90، با استفاده از نرم افزار ALOHA، آمونیاک به ترتیب با فواصل خطر مرگ 980، 866، 741، 629 متر؛ و با استفاده از نرم افزار PHAST، کلر به ترتیب با فواصل خطر مرگ 620، 318، 204 و 157 متر خطرناک ترین مواد شیمیایی سمی قابل حمل جاده ای محسوب می شوند.نتیجه گیری: ازآنجاکه برنامه ریزی مقابله با شرایط اضطراری بر اساس نتایج دو نرم افزار و در کلیه غلظت ها امکان پذیر نمی باشد، لذا پیشنهاد می شود به منظور جلوگیری از بروز خطرات احتمالی، بالاترین فاصله خطر مرگ بر اساس LC1 بدون توجه به نوع ماده و نوع نرم افزار مورداستفاده، در برنامه ریزی های مربوطه مد نظر قرار گیرد و در صورت بروز حادثه، افراد تا فاصله 980 متری از محل با تجهیزات تنفسی تامین کننده اکسیژن تردد داشته باشند. افزون بر این، برنامه ریزی مقابله با شرایط اضطراری برای افراد حاضر درصحنه حادثه که سعی در فرار از خطر مرگ دارند، بر اساس غلظت های 3-ERPG1 (که سعی در تعیین حریم ایمنی دارند)، منطقی به نظر نمی رسد.

سابقه و هدف: عابران پیاده سالمند از آسیب پذیرترین گروه های کاربران جاده ای هستند. مسائل و مشکلات عابران پیاده سالمند به دلیل شرایط جسمی، روانی و اجتماعی آنان متفاوت از سایر گروه های سنی است. بنابراین ضرورت دارد تا توجه بیشتری از سوی محققان و مسئولین به عابران پیاده سالمند صورت گیرد. هدف از این مطالعه، بررسی مسائل و مشکلات مرتبط با عابران پیاده سالمند روش تحقیق کیفی است.روش بررسی: در پژوهش کیفی حاضر، عابران پیاده سالمند زن و مرد (سن مساوی و بالای 60 سال) شرکت داشتند. به دلیل مسائل فرهنگی و برای جلب اعتماد بیشتر مشارکت کنندگان از مصاحبه کننده زن و مرد بر اساس جنسیت مصاحبه شوندگان استفاده شد. مصاحبه ها به صورت نیمه ساختاریافته بود و پس از جمع آوری مصاحبه ها، به روش تحلیل محتوا تحلیل گردید.یافته ها: در این مطالعه، مشارکت کنندگان 3 موضوع اصلی را از مسائل و مشکلات سالمندان عابر پیاده عنوان نمودند. تم های اصلی استخراج شده در این مطالعه به شرح ذیل است؛ مسائل و مشکلات مرتبط با محیط (چراغ راهنما، پل عابر پیاده و خیابان)، احترام اجتماعی و سلامت جسمانی.نتیجه گیری: بر پایه یافته های این مطالعه، به دلیل شرایط خاص جسمانی و اجتماعی سالمندان نیاز هست تا طراحی فضاهای شهری و توزیع امکانات ایمنی ترافیکی متناسب با نیازهای آنان صورت گیرد. احداث تجهیزات ایمنی از قبیل پل عابر مکانیزه و رفع مشکلات مربوط به خیابان ها و پیاده روها از مسائل محیطی است که می تواند بر ایمنی عابران پیاده سالمند تاثیر مثبت داشته باشد. آموزش و ارتقای فرهنگ احترام به سالمندان در برخوردهای اجتماعی و کمک و یاری آنان، از مسائل دیگری است که می تواند برافزایش ایمنی آنان در عبور از خیابان اثرگذار باشد.

سابقه و هدف: مطالعات پیشین نشان داده اند که برنامه جامع گرم کردن +11 فیفا در پیشگیری از بروز آسیب فوتبالیست ها موثر است. با توجه به این که پایداری پویا در حین تکلیف پرش- فرود تک پا یکی از عوامل خطر داخلی اصلی آسیب اندام تحتانی در فوتبال می باشد، اما اطلاعات کمی در مورد تاثیر این برنامه بر پایداری پویا وجود دارد؛ بنابراین هدف این پژوهش بررسی اثر برنامه +11 فیفا بر پایداری پویای فوتبالیست های نوجوان 14-16 سال می باشد.روش بررسی: تعداد 30 بازیکن به صورت تصادفی به دو گروه (15 نفر گروه تجربی و 15 نفر گروه کنترل) تقسیم شدند. افراد سابقه آسیب در اندام تحتانی نداشتند. گروه کنترل تمرینات رایج خود را انجام دادند. گروه تجربی ابتدا تمرینات پیشگیری از آسیب 11+ فیفا را به عنوان گرم کردن و در ادامه تمرینات رایج فوتبال را انجام می دادند. این تمرینات سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته اجرا شدند. پایداری پویا (مدت زمان رسیدن به پایداری) با استفاده از آزمون پرش- فرود تک پا روی صفحه نیرو سنجیده شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. از آزمون های t وابسته و مستقل نیز برای بررسی اختلافات درون گروهی و بین گروهی استفاده شد (P£0.05).یافته ها: تفاوت معناداری در مدت زمان رسیدن به ثبات در جهت های قدامی- خلفی (0.004=P) و داخلی- خارجی (0.001=P) در بازیکنان گروه تجربی در پس آزمون در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، برنامه پیشگیری از آسیب +11 فیفا، احتمالا از طریق بهبود حس عمقی و همچنین افزایش هماهنگی عصبی- عضلانی، می تواند باعث افزایش پایداری پویا شود.

سابقه و هدف: هر فعالیت و ماشینی در عملیات صنعتی به طور روزانه تن به حالاتی از شکست می دهد که می بایست مورد تجزیه وتحلیل قرار گیرد. حالت شکست و تجزیه وتحلیل اثرات آن، روشی قدرتمند و موثر جهت شناسایی و حذف شکست بالقوه، مشکلات و خطاها از سیستم، طراحی، فرآیند و خدمات است. هدف از این مطالعه نیز ارزیابی مخاطرات بالقوه ایمنی و بهداشت به روش تجزیه وتحلیل حالات شکست و اثرات آن ها در یک شرکت تولید تجهیزات تهویه مطبوع می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی کلیه فعالیت ها و ماشین آلات واحد های مختلف یک شرکت تولیدی تجهیزات تهویه مطبوع با استفاده از سرشماری و به روش ارزیابی ریسک حالات شکست و تجزیه وتحلیل اثرات آن ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. Cut of point ریسک ها 70% بود و همچنین ریسک ها با توجه به گروه بندی سازمان بر اساس توانایی کنترل در سه سطح قابل قبول (L)، متوسط(M) و غیرقابل قبول (H) گروه بندی شدند و درنهایت داده ها به کمک نرم افزار Microsoft Excel (2010) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از تعداد 1453 ریسک شناسایی شده 237 ریسک (16.3%) با نسبت 1.6 در اولویت H، 473 ریسک (32.6%) با نسبت 1.3 در اولویت L و 743 ریسک (51.1%) با نسبت 1.2 در اولویت M قرار گرفتند. تعداد 44 ریسک غیرقابل قبول (H) (3%) در گروه بندی لیکرتی که توسط محقق با توجه به نظر سازمان تدوین شده است قرار دارد که در گروه بندی FMEA در گروه قابل قبول قرار دارند که می توان این ریسک ها را حاشیه اقدامات کنترلی قلمداد کرد.نتیجه گیری: بر اساس گروه بندی FMEA نسبت ریسک های H به کل ریسک ها 1.10 می باشد درصورتی که این نسبت در گروه بندی محقق 1.6 است. از طرفی تعداد زیاد ریسک های شناسایی شده در واحدها دلیل بر پرخطر بودن آن واحد نمی باشد.

سابقه و هدف: همه ساله شاهد موارد متعددی از حوادث خطرآفرین و حتی مرگ آور در آزمایشگاه های مختلف می باشیم لذا شناسایی ریسک خطرات در آزمایشگاه ها و تلاش در راستای ایجاد شرایط ایمن بسیار حائز اهمیت می باشد. هدف اصلی این تحقیق بررسی مخاطرات احتمالی در آزمایشگاه های پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان می باشد.روش بررسی: به منظور ارزیابی مخاطرات احتمالی در 11 آزمایشگاه پژوهشکده و طبقه بندی آن ها، از روش «تجزیه وتحلیل عوامل شکست و آثار آن» (FMEA) و برخی روش های آماری استفاده گردید.یافته ها: نتایج حاصل از بررسی مخاطرات بالقوه حاکی از آن است که سطح ریسک در تمامی آزمایشگاه ها به جز آزمایشگاه بنتوز، در حد نیمه بحرانی و بحرانی قابل ارزیابی می باشد و لذا اجرای اقدامات اصلاحی مناسب در مورد آن ها الزامی می باشد. بر اساس نتایج آزمون های Kruskal-Wallis، اختلاف معنی داری میان آزمایشگاه های پژوهشکده از دیدگاه عدد الویت ریسک (RPN) مشاهده می شود. مراجعه به نتایج آزمون های posthoc در هر دو مرحله، نشانگر آن است که کمترین میزان مخاطرات در آزمایشگاه های بنتوز و بافت شناسی مشاهده می شود و بیشترین مخاطرات در آزمایشگاه تجزیه دستگاهی قابل تشخیص است. از سوی دیگر نتایج مربوط به گروه بندی آزمایشگاه ها با استفاده از آنالیز خوشه ای نیز تا حدود زیادی به نتایج آزمون های posthoc شباهت دارد. با توجه به نتایج آزمون Mann-Whitney U می توان چنین استنتاج نمود که صرفا در مورد آزمایشگاه آماده سازی نمونه، اختلاف معنی داری بین مقادیر RPN در قبل و بعد از اقدامات اصلاحی مشاهده می گردد (p>0.05).نتیجه گیری: در مجموع می توان چنین استنتاج نمود که FMEA روشی مناسب برای ارزیابی مخاطرات کارکنان آزمایشگاه های تحقیقاتی می باشد و از روش های آماری مناسب نیز می توان برای تحلیل های تکمیلی استفاده نمود.

سابقه و هدف: هدف از مطالعه حاضر تعیین نیازهای آموزشی تکنسین های فوریت های پزشکی مرکز اورژانس تهران می باشد.مواد و روش ها: روش پژوهش، توصیفی پیمایشی از نوع کاربردی می باشد. به دلیل وجود سه گروه (تکنسین های فوریت های پزشکی، تکنسین های ارشد، سرپرستان و مدیران ارشد) در پژوهش از دو روش نمونه گیری (تصادفی طبقه ای و روش در دسترس) استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخت بود. اعتبار صوری و محتوایی این پرسشنامه توسط متخصصین تائید و ضریب پایایی (آلفای کرون باخ) برای مجموع سوالات، 97.4% محاسبه شد. داده ها توسط پرسشگران آموزش دیده جمع آوری و سپس با نرم افزار SPSS ورژن 23 تحلیل شد.یافته ها: بر اساس نتایج، اولویت نیازهای آموزشی در حوزه نظری به ترتیب مسائل قانونی و حقوقی حرفه فوریت های پزشکی، وظایف تکنسین ها در بحران و اصول گزارش نویسی بود. افزون بر آن اولویت های آموزش عملی، مربوط به زایمان های خارج از بیمارستان، مواجهه با اورژانس های محیطی، بیماری های روانی، بیماری های مسری و قابل انتقال، مراقبت از بیماران سوختگی، گزارش نویسی و تکمیل فرم عملیاتی بود. پایین ترین نمره در نگرش مربوط به اثربخشی دوره های آموزشی بود که خود تاییدی بر اهمیت و ضرورت نیازسنجی و ارائه دوره های مرتبط با نیازهای کارکنان بود.نتیجه گیری: این پژوهش، بر ضرورت انجام نیازسنجی مطابق با نیازها و ضرورت های شغلی کارکنان در برنامه ریزی و طراحی دوره های آموزشی تاکید دارد.