مجله دانشگاهی یادگیری الکترونیکی
سال:1394 | دوره:6 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه: در این پژوهش، رابطه یادگیری مشارکتی و ماندگاری دانشجویان در رشته های الکترونیکی بررسی شد. به طور مشخص هدف پژوهش بررسی رابطه میان روش های هم زمان ارتباط آموزشی (گفتگوی برخط) و روش های ناهم زمان ارتباط آموزشی (تالار مباحثه و ارسال پیام الکترونیکی) با ماندگاری دانشجویان در آموزش الکترونیکی بود.مواد و روش ها: پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی، به روش پیمایشی و جامعه آماری آن 5287 دانشجوی کارشناسی آموزش الکترونیکی در سه دانشگاه کشور بود که 744 نفر آنها با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسشنامه دانشجویان ماندگار و ناماندگار و محقق ساخته با پایایی به ترتیب 0.79 و 0.82 بود.نتایج: یافته ها نشان داد در 40 درصد از رشته های برخط روش اصلی ارتباط استاد و روش اصلی ارتباط دانشجو یکسان و به طور مشخص ترکیبی از گفتگوی برخط و ارسال پیام الکترونیکی است. طبق یافته دیگر تحقیق میان نگرش دانشجویان نسبت به رشته برخط (p<0.05، r=0.744) و نسبت به مشارکت درون رشته برخط (p<0.01، r=0.863) با ماندگاری آنان در آموزش الکترونیکی رابطه معنی دار وجود دارد.نتیجه گیری: انتخاب یک روش یا ترکیبی خاص از روش های ارتباط برخط توسط استاد می تواند منجر به استفاده بیشتر دانشجویان از آن روش یا ترکیب خاص روش ها برای مشارکت در یادگیری گردد. این یافته از آن جهت مهم است که اگرچه تاکید می شود در محیط آموزشی برخط نقش اول به یادگیرنده داده شده اما شواهد نشان می دهد نقش فعال استاد، عاملی بر فعالیت بیشتر و افزایش ارتباطات دانشجویان با یکدیگر و در نهایت شکل گیری یک محیط یادگیری مشارکتی است.

مقدمه: وزارت بهداشت به عنوان یکی از سازمان های بزرگ و حیاتی کشور برای حرکت از یک سازمان سنتی به یک سازمان نوین مبتنی بر دانایی، باید خود را با تغییرات موجود در جهان انطباق دهد. بر این اساس، هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی میزان به کارگیری مولفه های سازمان دانایی محور در معاونت آموزشی وزارت بهداشت از دیدگاه کارکنان بود.مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر، توصیفی- پیمایشی بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان معاونت آموزشی وزارت بهداشت بود (به تعداد 136 نفر). با توجه به تعداد اندک جامعه، همگی آنها مورد پژوهش قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد. برای بررسی روایی ابزار پژوهش، چند نسخه از پرسش نامه توسط یک استاد و دو نفر متخصص مورد بررسی قرار گرفت. همچنین ضریب آلفای کرونباخ برای بررسی پایایی ابزار پژوهش، 0.90 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آزمون های کلموگروف- اسمیرنف، تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و فریدمن استفاده شد.نتایج: نتایج پژوهش نشان داد میانگین مولفه های هدف ها و راهبردها، فرهنگ سازمانی، ساختار سازمانی، و فناوری در معاونت آموزشی وزارت بهداشت، به ترتیب 2.28، 2.23، 2.19، و 2.25 بود، بنابراین تمامی مولفه های سازمان دانایی محور در معاونت آموزشی وزارت بهداشت در سطحی ضعیف قرار داشتند.نتیجه گیری: برای تبدیل شدن به سازمانی دانایی محور، لازم است که مدیران و متولیان این معاونت به مواردی از قبیل ایجاد فضای ارتباطی باز تر برای مشارکت بیشتر کارکنان سازمان در تصمیمات کلی سازمان، محترم شمردن تخصص کارکنان به عنوان دانش گران سازمان توسط مدیران سازمان، بیش از پیش توجه داشته باشند.

مقدمه: آموزش الکترونیکی موجب افزایش کارایی فرآیند آموزش می شود اما گسترش موثر آن بدون توجه به نگرش کاربران موفقیت آمیز نخواهد بود. طرز نگرش کاربر در نحوه به کارگیری آموزش الکترونیکی از عوامل بسیار موثر در به کارگیری و استفاده از آن ها محسوب می شود. هدف از این مطالعه بررسی نگرش اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه در خصوص استفاده از آموزش الکترونیکی بود.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی با روش نمونه گیری طبقه بندی با انتساب متناسب در دانشکده ها و تصادفی ساده میان اعضای هیات علمی انجام شد. ابزار جمع آوری داده پرسشنامه محقق ساز مبتنی بر مطالعات مشابه در دو قسمت شامل یازده سوال زمینه ای و دوازده گویه نگرش بود که روایی آن با بهره گیری از نظرات متخصصین و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ برابر 0.73 برآورد شد. پرسشنامه به صورت خود ایفا توسط اعضای هیات علمی تکمیل شد. داده ها به وسیله نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 و آزمون های تی تست مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معناداری 0.05 تحلیل شد.نتایج: حداکثر نمره کسب شده توسط اعضای هیات علمی 47.23 درصد از نمره کل بود. به ترتیب سه گویه صرفه جویی در زمان دانشجو، حل بسیاری از مشکلات تدریس و صرفه جویی در زمان استاد، میانگین نمره بالاتری را کسب کردند. تنها اعضای هیات علمی دارای سابقه آموزش در خصوص یادگیری الکترونیکی از نگرش مناسب تری برخوردار بودند (p=0.003).نتیجه گیری: سطح نگرش اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه مناسب نبود و برای بهبود آن کارگاه هایی در قالب توانمندسازی اعضای هیات علمی در زمینه آموزش الکترونیکی توسط مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی با تمرکز بر نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می شود.

مقدمه: گسترش فناوری های جدید فرآیند یاددهی- یادگیری را متحول ساخته است. از جمله این فناوری ها، به کارگیری چندرسانه ای های آموزشی در فرآیند تعلیم و تربیت است. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تاثیر استفاده از چندرسانه ای آموزشی بر میزان یادگیری و یادداری در درس فیزیولوژی رشته هوشبری دانشگاه علوم پزشکی همدان بود.مواد و روش ها: در این پژوهش از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان رشته هوشبری دانشگاه علوم پزشکی همدان بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس در دو کلاس 29 و 28 نفره حضور داشتند. ابزار مورد استفاده شامل آزمون های یادگیری (پیش آزمون با پایایی 0.90 و پس آزمون یادگیری 0.88 و با تایید روایی صوری توسط اساتید به عنوان متخصص موضوع)، یادداری محقق ساخته (پایایی 0.88) و همچنین چندرسانه ای محقق ساخته (پایایی 0.83) و تایید متخصصان به عنوان روایی صوری) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون تی گروه های مستقل به همراه آزمون لوین استفاده شد.نتایج: یافته های این پژوهش نشان داد میزان یادگیری (آزمون لوین برابر با 0.968، با اطمینان 0.95 فرض برابری واریانس ها پذیرفته و در سطح 0.001 معنادار بود) و میزان یادداری (آزمون لوین برابر با 0.429، با اطمینان 0.95 فرض برابری واریانس ها پذیرفته شد و در سطح 0.001 معنادار بود) دانشجویانی که به شیوه چندرسانه ای، آموزش دیده اند، نسبت به دانشجویانی که به صورت سنتی آموزش دیده اند، بیشتر است.نتیجه گیری: با توجه به تاثیر چندرسانه ای آموزشی بر یادگیری و یادداری دانشجویان، به نظر می رسد استفاده از این شیوه آموزشی در دانشگاه های علوم پزشکی مفید است.

مقدمه: هدف این تحقیق بررسی تاثیر آموزش راهبردهای شناختی، فراشناختی بر یادگیری خودراهبر و مولفه های آن است.مواد و روش ها: در این تحقیق از روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. برای نمونه گیری از روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای استفاده شد. به این ترتیب که از بین دانشگاه های پیام نور استان کرمان، دانشگاه پیام نور رفسنجان و از رشته های مختلف، رشته علوم انسانی و علوم پایه انتخاب شدند و از دانشجویان این دانشگاه 54 مشارکت کننده به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابتدا پیش آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد و بعد از آن طی 8 جلسه راهبرد های شناختی و فرا شناختی به گروه آزمایش آموزش داده شد. بر روی گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. اثربخشی آموزش راهبردها برآمادگی یادگیری خودراهبر آزمودنی ها با پرسشنامه گاگلیلمینو سنجیده شد. پس از اتمام جلسات، پس آزمون با استفاده از همان ابزار سنجش به کار رفته در پیش آزمون روی هر دو گروه اجرا شد. برای تجزیه تحلیل داده ها از روش آماری کوواریانس و از نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. بررسی پایایی این مقیاس به روش بازآزمایی به فاصله دو هفته با 25 نفر از دانشجویان دختر و پسر، ضریب همبستگی 0.82.7، پایایی مقیاس آمادگی خودراهبر توسط ضریب آلفای کرونباخ، 0.90 محاسبه شد. روایی از طریق سیگمای شمارشی معادل 0.91 گزارش شد.نتایج: بر اساس نتایج تحقیق مشخص شد که آموزش راهبردهای شناختی و فراشناختی در ارتقای آمادگی یادگیری خودراهبر دانشجویان تاثیرگذار است.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که راهبردهای یادگیری می تواند آمادگی یادگیری خود راهبر را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، معلمان باید این استراتژی را به دانش آموزان خود برای بهبود مهارت های خود آموزش دهند.

مقدمه: کمک طلبی یکی از راهبردهای فراشناختی مورد استفاده در یادگیری خودنظم بخش توسط یادگیرندگان است که فراگیران با استفاده از آن می توانند موقعیت ها را به نحوی ترتیب دهند که به یادگیری و عملکرد تحصیلی بهتری نائل شوند. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه ابعاد مختلف کمک طلبی تحصیلی دانشجویان مجازی و حضوری دانشگاه اصفهان بر حسب عوامل جمعیت شناختی است.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری، شامل کلیه دانشجویان مجازی و حضوری کارشناسی ارشد دانشگاه اصفهان در سال های تحصیلی 1390-1389 بود. حجم نمونه شامل 160 نفر از دانشجویان رشته های مدیریت، کتابداری و اطلاع رسانی و بازاریابی بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه کمک طلبی Verhasselt بود. روایی محتوایی پرسشنامه توسط متخصصان رشته علوم تربیتی تایید و ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه 0.94 به دست آمد. داده های حاصل از این پژوهش به کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد.نتایج: بین ابعاد مختلف کمک طلبی دانشجویان حضوری و مجازی تفاوت معناداری وجود نداشت (P³0.05)، در مقایسه ابعاد مختلف کمک طلبی بر حسب عوامل دموگرافیک، بین کمک طلبی ابزاری بر حسب رشته و رضایت تحصیلی، در بعد فرهنگی کمک طلبی بر حسب وضعیت حضور، در بعد کمک طلبی اجرایی بر حسب جنسیت، در بعد کمک طلبی رسمی بر حسب میزان تسلط به زبان و در بعد کمک طلبی غیررسمی بر حسب میزان تسلط به زبان و رضایت تحصیلی تفاوت معنی دار وجود داشت (P£0.05).نتیجه گیری: با بررسی نگرش دانشجویان نسبت به کمک طلبی، دلایل اجتناب آنان از کمک گرفتن در امور تحصیلی را شناخت و با ترویج فرهنگ کمک رسانی و کمک طلبی معضلات تعداد روز افزون یادگیرندگان مادام العمر را حل کرد.

مقدمه: ارائه بازخورد موثر به فراگیر در حین آموزش بالینی، یکی از شاخص های تدریس اثربخش می باشد. این مطالعه در نظر دارد نظرات دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه علوم پزشکی شیراز در مورد نحوه ارائه بازخورد در آموزش بالینی مقایسه نماید.مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود. در این تحقیق از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد و از مجموع دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی، اطلاعات 50 دستیار و 50 دانشجو، جمع آوری شد. گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه بازخورد صورت گرفته است. برای تعیین روایی پرسشنامه از 3 نفر از متخصصین نظرخواهی شد. بعد از اعمال نظرات اصلاحی، مجددا روایی صوری ابزار به تایید آنان رسانده شد. برای تعیین پایایی ابزار، ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه بازخورد 0.84 محاسبه شد که بیانگر همسانی درونی مناسب سوالات پرسشنامه می باشد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون های آماری توصیفی (شاخص های فراوانی و درصد) و تحلیلی (chi-square) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.نتایج: 46% از دانشجویان معتقد بودند که «همیشه» به طور کلی این نظر موافق بودند. میان پاسخ های دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی به متغیرهای 5، 6، 9، 10، 13، 16 و 18 رابطه معناداری مشاهده شد. در این میان به غیر از متغیر 9، اکثر افراد (دانشجو و دستیار) گزینه «گاهی اوقات» را برای پاسخ به متغیرها انتخاب کرده بودند.نتیجه گیری: بیشتر دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی، در آموزش بالینی به طور مناسب، بازخورد دریافت نمی کنند. همچنین دستیاران ارشد دانشگاه علوم پزشکی شیراز نسبت به دانشجویان دوره پزشکی عمومی، از بازخورد دریافتی در طول آموزش بالینی خود، رضایت کمتری داشتند.

پزشکی مبتنی بر شواهد از رویکردهای نوین برای پزشکان به منظور تلفیق تجربیات بالینی و بهترین شواهد موجود است تا زمینه کاربرد متعهدانه آنها را برای اتخاذ تصمیمات تشخیصی و درمانی دقیق، آگاهانه و منصفانه فراهم نمایند. در سال های اخیر مطالعات بسیاری در مورد شیوه های آموزش یا اثربخشی دوره های پزشکی مبتنی بر شواهد انجام شده است. بر این اساس، مقاله حاضر با نگاهی تحلیلی به مقالات مرتبط، به بررسی شیوه های متنوع آموزش و سطوح اثربخشی دوره ها می پردازد. این تحقیق با رویکرد تحلیلی نظری، مبتنی بر روش کتابخانه ای و جستجوی مقالات در پایگاه های اطلاعاتی علمی انجام شده است. 42 مقاله مورد بررسی اولیه قرار گرفت و 21 مقاله که اطلاعات کامل تری داشتند بر اساس دو بعد شیوه آموزش و سطح اثربخشی در مطالعه اصلی وارد شدند. نتایج نشان داد در اغلب مطالعات، آموزش دوره های پزشکی مبتنی بر شواهد از سال های ابتدایی پزشکی آغاز می شوند و اگرچه از شیوه سخنرانی در اغلب آموزش ها برای ارائه مفاهیم استفاده شده است، اما رویکرد تلفیقی و بهره گیری از روش های فعال عملی و بحث گروهی بخش مهمی از آموزش دانشجویان بود. همچنین مطالعاتی که در مورد اثربخشی دوره ها انجام شده غالبا به سنجش رضایت و دانش پرداخته اند و در مور کاربست دوره ها شواهد کمتری موجود است بنابراین لازم است نسبت به بهره گیری از شیوه های تعاملی و تلفیقی با رویکرد بین رشته ای در آموزش دانشجویان پزشکی توجه بیشتری شود. بهتر است آموزش دوره های پزشکی مبتنی بر شواهد به صورت پلکانی و متناسب با نیاز آموزشی که دانشجو در دوره علوم پایه. یا بالینی احساس می کند، ارائه شود و ضروری است در مورد اثربخشی دوره های آموزشی در حیطه عمل و تغییر در رفتار بررسی های بیشتری انجام شود.