اگر کیفیت مراکز آموزش عالی مطلوب نباشد، آینده علم و فناوری در کشور اطمینان بخش نخواهد بود. کیفیت پایین آموزش، به فقر نیروی انسانی متخصص و ماهر می انجامد و در نتیجه اهداف برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها با مشکلات عدیده ای مواجه خواهد شد. ناکارآمدی دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی، اعتبار آن را زیر سوال خواهد برد، چراکه نقش اساسی دانشگاه ها، تعیین راهبردهایی سنجیده برای توسعه منابع انسانی متخصص و ماهر در جهت رشد و توسعه کشور است؛ بنابراین نظام آموزش عالی به عنوان نظامی پویا و هدفمند نیازمند توجه و گسترش در هر دو بعد کمی و کیفی است و توجه به هر یک بدون در نظر گرفتن دیگری، منجر به ایجاد مسائل و مشکلاتی برای نظام آموزش عالی خواهد شد. از این رو شایسته است که در اسناد بالادستی و ازجمله برنامه های توسعه، این مهم مدنظر قرار گیرد؛ اما نکته مهم تر عملی شدن محتوای اسناد بالادستی و انجام ارزیابی هایی از روند تحقق آن ها است.