مطالعات روان شناسی ورزشی
سال:1395 | دوره:5 | شماره:17 |تعداد مقالات:11

هدف از پژوهش، بررسی تاثیر رنگ های زمینه منتخب بر عملکرد پرتاب دارت دختران قبل و بعد از بلوغ بود. در این پژوهش نیمه تجربی، 240 نفر به صورت تصادفی انتخاب و پس از اجرای پیش آزمون در قالب شش گروه بارنگ های زمینه متفاوت قرار گرفتند. یک هفته بعد پس آزمون مشابه با پیش آزمون انجام گرفت. از پرسش نامه اطلاعات فردی، دارت و صفحه استاندارد دارت به عنوان ابزار استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، لون، تی همبسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد. یافته ها نشان داد در رده سنی 7-9 سال، گروه رنگ زمینه دلخواه عملکرد بهتری داشتند. در رده سنی 15-17 سال، رنگ زمینه آبی اثر مثبت و رنگ زمینه قرمز اثر منفی بر عملکرد پرتاب دارت داشت، رنگ های زمینه منتخب در دو رده سنی اثر متفاوتی داشتند. بنابراین احتمالا رنگ را می توان به عنوان یک عامل محیطی در بهبود یا افول عملکرد پرتاب دارت به حساب آورد.

هدف پژوهش حاضر پاسخ به این سوال بود، آیا تغییر در مکانیسم های توجه بینایی فضایی از طریق دستکاری سازگاری نشانه -هدف می توانند مکانیسم های توجهی محدود کننده پردازش های مرکزی در تکلیف چندگانه را تحت تاثیر قرار دهد؟ در این پژوهش از یک الگوی دوره بی پاسخی روانشناختی تعدیل شده استفاده شد که در آن تکلیف دوم ساده یا انتخابی بود و قبل از هدف اول یک نشانه سازگار یا ناسازگار با هدف ارائه می شد. نتایج نشان داد در هر دو تکلیف بافاصله های زمانی مختلف، زمان پاسخ هدف ارائه شده در موقعیت توجه شده، سریعتر از زمان پاسخ هدف ارائه شده در موقعیت توجه نشده بود. در فاصله زمانی ارائه بین دو محرک برابر، کمترین زمان واکنش ها مربوط به گروه ساده و بیشترین زمان واکنش ها متعلق به گروه انتخابی است. علاوه بر این با افزایش فاصله بین دو محرک در هر دو گروه و در هر دو شرایط نشانه گذاری، زمان پاسخ به محرک کاهش یافته است. در مقایسه بین حالت های آزمایش با نشانه سازگار با نشانه ناسازگار به طور کلی زمان پاسخ به نشانه سازگار سریعتر از این زمان برای نشانه ناسازگار بود. بنابراین یافته های این پژوهش نشان می دهد که توجه بینایی فضایی در ارتباط با محدودیتهای توجهی مرکزی است، اما احتمال کنترل توجه بینایی- فضایی بدون نیاز به منابع مرکزی پردازش نیز وجود دارد.

برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه علی بین رفتارهای کنترلی مربی، ناکامی از نیازهای روان شناختی و به تبع آن، کاهش ارزشمندی ورزش و میل به ادامه ورزش در ورزشکاران نوجوان بود. پژوهش به روش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی انجام شد. 350 نوجوان ورزشکار شهر تبریز (185 پسر و 165 دختر) با دامنه سنی 18-15 سال به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و پرسش نامه ها را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که رفتارهای کنترلی مربی به طور غیر مستقیم و از طریق ناکامی از نیازهای روان شناختی، پیش بین کننده مثبت کاهش ارزشمندی ورزش می باشد. با این وجود، ارتباط معناداری بین رفتارهای کنترلی مربی و میل به ادامه ورزش وجود ندارد. همچنین، ناکامی از نیازهای روان شناختی پیش بین کننده مثبت کاهش ارزشمندی ورزش و پیش بین کننده منفی میل به ادامه ورزش می باشد. درکل، یافته ها بیانگر نقش مهم رفتارهای کنترلی مربی و متغیرهای روان شناختی در عوامل مرتبط با مشارکت ورزشی ورزشکاران نوجوان می باشد.

هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر تواتر خود گویی آموزشی و انگیزشی بر اجرای مهارت پرتاب دارت بود. 38 دانشجوی پسر غیر ورزشکار دانشگاه آزاد با میانگین سنی 23.3 به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند. شرکت کنندگان بر اساس نمرات پیش آزمون در پرتاب دارت به دو گروه خود گویی آموزشی و انگیزشی با تواتر یک تکرار و سه تکرار قرار گرفتند. نتایج نشان داد خود گویی آموزشی و انگیزشی با یک تکرار به طور معناداری موجب بهبود عملکرد شرکت کنندگان شد، اما خود گویی آموزشی و انگیزشی با سه تکرار بهطور معناداری باعث کاهش عملکرد حرکتی پرتاب دارت شد. نتایج موید این امر است که تواتر خود گویی بر اجرای مهارت پرتاب دارت اثر منفی دارد که احتمالا به دلیل فلج ناشی از تحلیل و استفاده آشکار از قوانین باشد.

هدف پژوهش حاضر پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارآمدی بود. 292 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه شهید بهشتی تهران به عنوان نمونه انتخاب و پرسش نامه های تابآوری، مراحل تغییر رفتار تمرینی و خود کار آمدی را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد بین دانشجویان از نظر سطح تابآوری و خودکارآمدی در مراحل تغییر رفتار، تفاوت معناداری وجود دارد و دانشجویان در مراحل بالاتر (عمل و ثبات) دارای تابآوری و خودکارآمدی بالاتری هستند. همچنین نتایج نشان داد بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارآمدی با سطح تابآوری همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. در نهایت، دو متغیر مراحل تغییر رفتار و خودکارآمدی پیش بینی کننده معنی دار تابآوری بودند. لذا می توان فعالیت - بدنی و تمرین منظم را محیطی تاب آفرین دانست که پرداختن به آن منجر به ایجاد برخی از ویژگی های تابآوری می شود.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارتباط استحکام ذهنی با موفقیت ورزشی رزمیکاران زن و مرد بود. بدین منظور 180 ورزشکار در دو جنس به شکل هدفمند انتخاب شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامه استحکام ذهنی و مقیاس موفقیت ورزشی بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد عوامل چالش و اطمینان به طور معناداری موفقیت ورزشی را در رزمی کاران مرد پیش بینی می کنند، درحالیکه عوامل پیش بینی کننده موفقیت رزمیکاران زن شامل چالش، کنترل و تعهد می باشد. بر اساس یافته ها، می توان نتیجه گرفت که ورزشکاران با استفاده از مهارت های روانی همچون استحکام ذهنی می توانند شانس موفقیت خود را در رقابت های ورزشی افزایش دهند. شایان ذکر است علت تفاوت در عوامل تبیین کننده موفقیت ورزشی در زنان و مردان رزمیکار، احتمالا به دلیل عوامل فیزیولوژیک، روانشناختی و یادگیری اجتماعی بوده است.

اختلال دوقطبی بیماری مزمن پیچیدهای است که موجب رنج، آسیب و کاهش کیفیت زندگی بیمار و خانواده او است. فعالیت بدنی همراه با موسیقی، جزو شیوه های مراقبت از بیماری های روانی است که اثربخشی آن، به جز در مورد این بیماران، مکررا سنجیده شده است. پژوهش از نوع نیمه تجربی با هدف بررسی تاثیر تمرینات هوازی همراه با موسیقی بر علائم بیماری، میزان روابط اجتماعی و میزان رعایت بهداشت فردی بیماران دوقطبی است. تعداد 17 بیمار (نه زن و هشت مرد) دارای اختلال روانی دوقطبی، از بین 160 بیمار ساکن در آسایشگاه، به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش علائم بیماران دوقطبی از آزمون اختلال دوقطبی فراکاو و برای تعیین میزان بهداشت فردی و میزان روابط اجتماعی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. شرکتکنندگان به مدت هشت هفته، هفته ای سه جلسه و در هر جلسه به مدت یک ساعت فعالیت بدنی همراه با موسیقی انجام دادند. نتایج حاکی از بهبود بیماران در علائم اختلال دوقطبی و همچنین افزایش بهداشت فردی و روابط اجتماعی بود که با نظریه های موجود همخوان است.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه فرآیند اکتساب خبرگی در کشتی گیران مدال آور کشوری و جهانی بود. تعداد 40 مدال آور کشوری و جهانی به صورت در دسترس انتخاب شدند. با روش مصاحبه گذشته نگر، سن شروع و میزان تمرینات کشتی، تمرینات آمادگی جسمانی و آمادگی روانی ثبت شد. نتایج نشان داد بین دو گروه به لحاظ سن شروع تمرین کشتی تفاوت معناداری مشاهده نشد. میزان تمرین سنجیده مدال آوران جهانی و کشوری در مرحله نمونه گیری و تخصصی شدن تفاوتی با یکدیگر نداشت و تنها تفاوت به میزان تمرین سنجیده کشتی در مرحله سرمایه گذاری (بالاتر از 16 سال) مربوط می شد. هیچکدام از مدال آوران کشوری و جهانی قبل از 16 سالگی مهارتهای روانی را تمرین نکرده بودند و تنها 20 درصد کشتیگیران بعد از سن 16 سالگی به تمرین مهارت های روانی پرداخته بودند. یافته های این مطالعه می تواند برای برنامه ریزان ورزشی، مربیان و والدین، آموزنده باشد و مثمر ثمر واقع شود.

هدف از این پژوهش بررسی وضعیت سرمایه روانشناختی بازیکنان فوتبال با توجه به نقش رهبری معنوی و سرمایه اجتماعی در لیگ آسیا ویژن استان فارس بود.. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بازیکنان فوتبالیست لیگ آسیا ویژن استان فارس بودند که با توجه به حجم جامعه آماری (180 نفر) حجم نمونه برابر با جامعه در نظر گرفته شد و از روش نمونه گیری کل شمار استفاده شد. نتایج نشان داد که وضعیت سرمایه روانشناختی در بین بازیکنان لیگ در حد متوسط بود، همچنین نتایج نشان دادند که رهبری معنوی هم به صورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق سرمایه اجتماعی بر روی سرمایه روانشناختی بازیکنان تاثیرگذار است. با توجه به نتایج مربیان با سبک رهبری معنوی می توانند وضعیت سرمایه روانشناختی را بهبود بخشیده و عملکرد بهتری را از تیم مشاهده کنند.

هدف از اجرای پژوهش حاضر مقایسه اثر دو روش تمرینی ایروبیک و پیلاتس بر انگاره بدنی و اختلالات خوردن در دانشجویان دختر بود. بعد از تکمیل پرسشنامه انگاره بدنی و اختلالات خوردن توسط شرکت کنند گان، 60 نفر انتخاب و در چهار گروه همگن قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت هشت هفته با شدت متوسط و سه جلسه در هفته و به مدت 45 دقیقه برنامه های تمرینی ایروبیک و پیلاتس را اجرا کردند. نتایج نشان داد دو روش تمرینی ایروبیک و پیلاتس بر کاهش خطراختلال خوردن و انگاره بدنی مطلوب، اثر گذار بوده است، اما بین دوروش تمرینی تفاوت معناداری وجود نداشت. استفاده از این دو روش تمرینی می تواند در ایجاد تصور ذهنی مطلوب از بدن و کاهش خطر اختلال خوردن در دانشجویان دختر مفید باشد.