مطالعات روان شناسی ورزشی
سال:1396 | دوره:6 | شماره:19 |تعداد مقالات:9

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر آموزش نوروفیدبک بر تعادل و زمان واکنش ورزشکاران رشته دوومیدانی می باشد. 48 ورزشکار دوومیدانی در هر دو جنس به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. مطالعه به صورت دو سو کور با چهار گروه آزمایشی یک، دو، کنترل و تمرینات ساختگی انجام شد. در گروه آزمایشی یک در ناحیه ا یک و ا دو امواج چهار تا هفت هرتز بازداری و 15-18هرتز تقویت شدند و گروه آزمایشی دو در ناحیه سی زد و اف زد با موج بتا یک در 12 جلسه 15 دقیقه ای تقویت شدند. نتایج تغییر معناداری در کاهش زمان واکنش انتخابی و بهبود تعادل گروه های آزمایشی نشان داد. با توجه به نتایج به دست آمده، آموزش نوروفیدبک را می توان برای بهبود برخی از توانایی های ادراکی حرکتی ورزشکاران، مانند تعادل و زمان واکنش به کار برد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر فواصل مختلف کانون توجه بیرونی و تنظیم شناختی هیجان بر عملکرد چرخ تیز و چرخ چمنی باستانی کاران غیر نخبه بود. باستانی کاران بر اساس نوع چرخ (تیز و چمنی) و نوع راهبرد های تنظیم شناختی هیجان (انطباقی و غیرانطباقی) به چهار گروه تقسیم شدند. آزمودنی های هر گروه به روش همتراز شده متقابل در سه شرایط کنترل، کانون توجه بیرونی نزدیک و دور به اجرای چرخ باستانی پرداختند. هر آزمودنی در هر یک از شرایط کانون توجه، دو کوشش را با فاصله یک روز استراحت انجام داد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد باستانی کاران چرخ تیز و چمنی در شرایط کانون توجه بیرونی دور بهترین عملکرد را داشته اند، و اتخاذ راهبردهای انطباقی و غیرانطباقی تنظیم شناختی هیجان تاثیری برعملکرد آنان نداشته است. براساس یافته های پژوهش حاضر به مربیان رشته باستانی پیشنهاد می شود از تمرکز توجه بیرونی دور برای بهبود عملکرد ورزشکاران خود استفاده نمایند.

هدف پژوهش حاضر، مطالعه ارتباط انگیزه مشارکت ورزشی و رضایتمندی ورزشکاران رشته های منتخب ورزشی شهر کامیاران بود. 265 نفر از ورزشکاران چهار رشته تیمی (فوتبال، والیبال، بسکتبال و هندبال) و دو رشته انفرادی (کونگ فو و تکواندو) به صورت نمونه گیری تصادفی- طبقه ای انتخاب شدند. نتایج نشان داد بین مولفه های انگیزه مشارکت ورزشی و رضایتمندی ورزشکاران ارتباط معناداری وجود دارد و مولفه عوامل موقعیتی از میان مولفه های انگیزه مشارکت ورزشی به طور معناداری تغییرات مربوط به رضایتمندی ورزشکاران را پیش بینی می کند. لذا توجه به مباحث مرتبط با عوامل موقعیتی شامل نقش والدین و دوستان ورزشکار در ادامه فعالیت ورزشی، نقش مربی جهت ایجاد روابط دوستانه و استفاده از وسایل ورزشی توسط مربیان و دست اندرکاران ورزش ضروری به نظر می رسد.

هدف پژوهش حاضر، مطالعه رابطه کمال گرایی ورزشی و انگیزه پیشرفت با موفقیت ورزشی بود. جامعه آماری شامل تمامی ورزشکاران شرکت کننده در لیگ برتر کبدی بود که به صورت تصادفی 144 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین کمال گرایی مثبت و انگیزه پیشرفت با موفقیت ورزشی هم بستگی به صورت مثبت معنادار و بین ابعاد منفی کمال گرایی و موفقیت ورزشی هم بستگی به صورت منفی معنادار می باشد. آزمون تحلیل رگرسیون نشان داد که کمال گرایی میزان 51 و انگیزه پیشرفت 48 درصد از تغییرات موفقیت ورزشی را تبیین می کند. در نهایت می توان گفت به منظور دست یابی به موفقیت، همواره ورزشکار نیازمند به حفظ سطح مطلوبی از کمال گرایی بوده و انگیزه لازم می تواند به عنوان یک نیروی پیش برنده در جهت دستیابی به اوج عملکرد مثمر ثمر باشد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو نوع پروتکل نوروفیدبک بر یادگیری مهارت حرکتی تعقیبی انجام شد. بدین منظور 42 نفر در قالب سه گروه «کاهش آلفا»، «افزایش تتا» و کنترل قرار گرفتند. در گروه «کاهش آلفا»، هدف کاهش دامنه آلفا در منطقه قشر حرکتی قبل از شروع تمرین مهارت و در گروه «افزایش تتا» هدف افزایش دامنه تتا در منطقه آهیانه ای بلافاصله بعد از اتمام تمرین مهارت بود. سپس افراد در آزمون های یادداری با وقفه های 90 دقیقه، 24 ساعت و یک هفته بعد شرکت نمودند. نتایج نشان داد در آزمون یادداری اول گروه «کاهش آلفا» عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت. هرچند این برتری در آزمون های یادداری دوم و سوم معنادار نبود. یافته های حاضر نشان می دهند با بازداری آلفا و متعاقب آن افزایش تحریک پذیری در منطقه قشر حرکتی می توان آثار مفیدی در یادگیری یک مهارت حرکتی ایجاد نمود هر چند پایداری این اثر در طول زمان نیاز به مطالعات بیشتری دارد.

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر انگیزه ها و ادراک موفقیت بر تداوم فعالیت ورزشی چالش برانگیز در ورزشکاران رکورددار بود. حرکات ورزشی چالشی به فعالیت های بدنی عجیب، غیرمعمول و رقابتی که الزاما جزء رشته های ورزشی رسمی هم نیستند، گفته می شود. برای این پژوهش از جامعه 150 نفری ورزشکاران رکورددار، 111 نفر پرسشنامه های انگیزه های ورزشی، ادراک موفقیت و پرسشنامه محقق ساخته تداوم فعالیت ورزشی را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد تاثیر ادراک موفقیت بر تداوم فعالیت در افراد رکورددار بیشتر از انگیزه ها است و این دو متغیر توانسته اند 44.8 درصد از واریانس تداوم فعالیت ورزشی را تبیین نمایند. تاثیر بیشتر ادراک موفقیت می تواند کاربرد وسیعی برای برنامه ریزان فعالیت های ورزشی داشته باشد.

هدف از اجرای پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسش نامه خودگفتاری در ورزش بود. بدین منظور، 209 ورزشکار رشته های انفرادی و تیمی مختلف پرسش نامه را تکمیل کردند. از تحلیل عاملی تاییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری به منظور تعیین روایی سازه استفاده شد. همسانی درونی و پایایی زمانی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون طبقه ای موردارزیابی قرار گرفت. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد ساختار دوعاملی خودگفتاری (شناختی و انگیزشی) از برازش خوبی برخوردار است. ضریب آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون طبقه ای بالاتر از مقدار 0.81 بود، که نشان دهنده همسانی درونی و ثبات زمانی پرسشنامه است. بنابراین، نسخه فارسی پرسشنامه خودگفتاری در ورزش را می توان به عنوان یک ابزار روا و پایا برای اندازه گیری کارکردهای خودگفتاری در ورزشکاران ایرانی مورداستفاده قرار داد.

هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر برنامه مداخله ای با دو رویکرد جو انگیزشی تبحرگرا و معلم- محور بر عزت نفس و مهارت های حرکتی بنیادی کودکان هشت تا ده سال بود. تعداد 60 نفر دانش آموز دختر و پسر دبستانی به شکل تصادفی به گروه های جو انگیزشی تبحرگرا، معلم– محور و کنترل تقسیم شدند. برنامه مداخله شامل 24 جلسه آموزش مهارت های حرکتی بنیادی طی یک دوره 12 هفته ای بود. نتایج نشان داد در پس آزمون، سطح مهارت های حرکتی بنیادی و عزت نفس دو گروه مداخله برتر از گروه شاهد بوده و گروه جو انگیزشی تبحرگرا نیز برتر از گروه معلم -محور بود. می توان نتیجه گرفت برنامه های مداخله ای با رویکرد جو انگیزشی تبحر، عزت نفس کودکان را افزایش داده و با تسهیل مشارکت کودکان در فعالیت بدنی و ورزش، تبحر حرکتی آنها را بالا می برد.