دانشور پزشکی
سال:1393 | دوره:22 | شماره:114 |تعداد مقالات:10

مقدمه و هدف: الگوی غذایی مناسب، به عنوان یکی از عوامل موثر بر کیفیت زندگی، نقشی مهم در کنترل و درمان بیماری دیابت دارد؛ براین اساس، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط الگوی غذایی غالب و کیفیت زندگی بیماران دیابتی انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، روی 110 بیمار دیابتی نوع 2 تحت پوشش کلینیک دیابت اهواز در سال 1391 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک و انتروپومتریک، پرسش نامه بسامد خوراک نیمه کمی، پرسش نامه استاندارد کیفیت زندگی SF-36 و پرسش نامه استاندارد کیفیت زندگی اختصاصی بیماران دیابتی نوع 2 ADDQOL بودند. اطلاعات پس از جمع آوری، توسط نرم افزار 19 SPSSو با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و رگرسیون خطی چندمتغیره تجزیه وتحلیل شدند.نتایج: در این مطالعه سه الگوی غذایی غالب شناسایی شد: الگوی غذایی سالم، سنتی و پرپروتئین. الگوی غذایی سالم با مقادیر کمتر وزن، BMI، درصد چربی و قند خون بیماران، مرتبط بود (P<0.05)؛ الگوی غذایی سالم، همچنین ارتباط مثبت معنی داری با شاخص های کیفیت زندگی (عملکرد جسمی، سلامت عمومی، انرژی و نشاط بیماران، اعتمادبه نفس، امید به آینده و آزادی عمل در خوردن) داشت؛ درمقابل، الگوی غذایی سنتی با کیفیت زندگی پایین تر بیماران، همراه بود (P<0.05).نتیجه گیری: اصلاح الگوی غذایی و پیروی از الگوی غذایی سالم با تاثیرگذاری مثبت بر شاخص های آنتروپومتریک، کنترل قند خون و افزایش اعتمادبه نفس و امید به آینده، باعث افزایش کیفیت زندگی بیماران دیابتی خواهدشد.

مقدمه و هدف: استرس اکسیداتیو بافتی موضعی، مهم ترین عامل توسعه بیماری کلیوی دیابتی است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر درمانی شنا و مکمل آربوتین بر استرس اکسیداتیو کلیوی ناشی از دیابت بود.مواد و روش ها: 42 سر موش صحرایی نر ویستار به صورت تصادفی به شش گروه (7 تایی) کنترل، دیابت، آربوتین، دیابت- آربوتین، دیابت- تمرین و دیابت- ترکیبی تقسیم شدند. دیابت با تزریق درون صفاقی آلوکسان (1 دوز، 90 میلی گرم/کیلوگرم) القاشد و مکمل آربوتین (50 میلی گرم/کیلوگرم) پنج روز در هفته تزریق شد. حیوان ها با تمرین شنا به مدت 6 تا 30 دقیقه در روز و به مدت شش هفته ورزش داده شدند و 48 ساعت پس از آخرین مداخله ها کشته شده و سطوح مالون دی آلدئید، کاتالاز و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز کلیوی تعیین شدند. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد (P<0.05).نتایج: دیابت، موجب افزایش معنی دار سطوح مالون دی آلدئید، کاهش سطوح کاتالاز و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز کلیوی در مقایسه با گروه کنترل شد (P=0.000) شش هفته مکمل سازی با آربوتین، تمرین شنا و ترکیب این دو مداخله به کاهش معنی دار سطوح مالون دی آلدئید و افزایش سطوح کاتالاز منجرشد (P=0.000)؛ اما فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز کلیوی، تنها در گروه ترکیبی، افزایشی معنی دار یافت (P=0.001).نتیجه گیری: این نتایج تاییدکردند که تمرین منظم شنا و مکمل آربوتین می توانند از آسیب کلیوی ناشی از استرس اکسیداتیو از طریق تنظیم مثبت آنتی اکسیدانت ها و کاهش پراکسیداسیون لیپیدی در رت های دیابتی حمایت کنند.

مقدمه و هدف: کمال گرایی، سازه ای چندبعدی در دانشجویان بوده که متأثر از رگه های شخصیتی و سبک های دلبستگی آنهاست؛ ازاین رو، پژوهش حاضر با بهره گیری از مدل پنج عاملی شخصیت و سبک های دلبستگی به ارائه یک الگوی پیش بینی برای کمال گرایی مثبت و منفی می پردازد.مواد و روش ها: دریک پژوهش توصیفی مقطعی از 400 دانشجوی استان گیلان در سال 1389-1390 به شیوه پیاپی، نمونه گیری به عمل آمد و هریک از آنها به مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی، پرسش نامه شخصیتی نئو و مقیاس بازنگری شده دلبستگی بزرگسال پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه گام به گام تحلیل شدند.نتایج: نتایج، نشان دادند که این عوامل مفروض درمجموع، به ترتیب: 20 و 25 درصد از واریانس مشترک کمال گرایی مثبت و منفی را تبیین می کنند. به طورکلی در مدل نهایی، «کمال گرایی مثبت» توسط متغیرهای وظیفه شناسی، برون گرایی، دلبستگی اضطرابی و گشودگی و «کمال گرایی منفی» به وسیله دلبستگی اضطرابی، روان رنجورخویی، برون گرایی و وظیفه شناسی، مورد پیش بینی قرار گرفتند (P<0.0001).نتیجه گیری: نتایج از آن حاکی بودند که برخی از ویژگی های شخصیتی مهم و سبک های دلبستگی می توانند در تظاهر کمال گرایی مثبت و منفی تاثیرگذار باشند؛ ازاین رو، لازم است مداخلاتی به منظور مدیریت منظم مولفه های سوق دهنده به کمال گرایی مثبت و منفی طرح ریزی شوند.

مقدمه و هدف: با توجه به شیوع بالای سرطان پستان در زنان ایرانی و عدم استقبال آنان از ماموگرافی غربالگری، تعیین مهم ترین سازه های پیش بینی کننده رفتار ماموگرافی، امکان طراحی مداخلات ارتقادهنده این رفتار را مهیامی سازد. هدف این مطالعه، تعیین سازه های متاثر از نظریه (تئوری) رفتار برنامه ریزی شده درخصوص ماموگرافی غربالگری در زنان خانه دار بالای 40 سال بود.مواد و روش ها: شرکت کنندگان در این مطالعه مقطعی تحلیلی، 294 زن بالای 40 سال شهر اراک بودند که پرسش نامه نظریه رفتار برنامه ریزی شده درخصوص رفتار ماموگرافی را تکمیل کردند؛ سپس با استفاده از رگرسیون خطی و لوجستیک، متغیرهای پیشگویی کننده قصد و رفتار ماموگرافی مشخص شدند.نتایج: میانگین سن شرکت کنندگان، 47.33 سال (با میانگین 4.95 و محدوده 40تا58 سال) بود. در مدل ارائه شده برای پیش بینی رفتار ماموگرافی، سازه قصد رفتار (P<0.001، OR=5.17) مهم ترین سازه پیشگویی کننده بود. در خصوص پیش بینی کنندگی قصد انجام ماموگرافی، سه سازه «هنجارهای ذهنی (P<0.001، R2=0.21)، کنترل رفتاری درک شده (P<0.001، R2=0.16)، و آگاهی (P<0.001، R2=0.13)»، پیش بینی کننده قصد بودند.نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر، سازه های قصد، کنترل رفتاری درک شده و هنجارهای ذهنی از نظریه رفتار برنامه ریزی شده، پیشگویی کننده های رفتار ماموگرافی هستند؛ بنابراین، مداخلات نظریه محور و ارتقادهنده رفتار ماموگرافی در زنان خانه دار را می توان برحسب این مدل طراحی کرد.

مقدمه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، یکی از عوامل بیماری زای مهم در عفونت های حاصل از استافیلوکوکوس اورئوس است. در سال های اخیر، CLSI (Clinical and) Laboratory Standards Institute در مواردی که از دیسک دیفیوژن برای شناسایی ایزوله های مقاوم به متی سیلین استفاده می شود، دیسک سفوکسیتین را توصیه کرده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی روش دیسک دیفیوژن با استفاده از دیسک سفوکسیتین و مقایسه آن با روش PCR برای شناسایی ژن mecA بوده است.مواد و روش ها: برای تایید هویت ایزوله های جداشده از پنج بیمارستان منتخب در شهر تهران، تست های متداول بیوشیمیایی به همراه PCR ژن nuc (که برای این باکتری اختصاصی است) انجام شدند. برای شناسایی ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، در روش دیسک دیفیوژن از دیسک سفوکسیتین 30 میکروگرم طبق دستورالعمل CLSI استفاده شد؛ سپس روش PCR برای شناسایی ژن mecA به کار رفت.نتایج: با آزمایش های فنوتیپی و PCR ژنnuc ، هویت 101 ایزوله با عنوان استافیلوکوکوس اورئوس تاییدشد. روش دیسک دیفیوژن نشان داد که تمامی ایزوله ها نسبت به آنتی بیوتیک های ونکومایسین و لینزولید، حساس بودند و 58 مورد از ایزوله ها نسبت به سفوکسیتین، مقاوم بودند که تمامی این ایزوله ها در روش PCR، ژن mecA را داشتند.نتیجه گیری: بنابراین در آزمایشگاه هایی که روش های مولکولی، به عنوان روش های معمول (روتین) در تشخیص MRSA استفاده نمی شوند، به کارگیری روش سفوکسیتین دیسک دیفیوژن به عنوان روشی ساده و از لحاظ اقتصادی کم هزینه، می تواند جانشینی مطلوب برای شناسایی ایزوله های مقاوم به متی سیلین باشد.

مقدمه و هدف: عفونت دستگاه ادراری، یکی از شایع ترین عفونت های باکتریایی است و اشرشیاکلی، شایع ترین عامل آن است. هدف از این مطالعه، بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های اشرشیاکلی از ادرار بیماران بزرگسال (15 سال و بالاتر) دارای علایم عفونت ادراری در بیمارستان پارس تهران به منظور تعیین موثرترین دارو در موارد درمان تجربی این عفونت ها بود.مواد و روش ها: نتیجه آزمایش تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی به دست آمده با روش دیسک دیفیوژن برای جدایه های اشرشیاکلی از ادرار بیماران، طی دوره ای سه ماهه از اول فروردین تا آخر خرداد 1392 مورد بررسی قرارگرفت.نتایج: فراوانی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های اشرشیاکلی (562 جدایه) به آمپی سیلین 80.3 درصد، کوتریموکسازول 61.4 درصد، سیپروفلوکساسین 48.7 درصد، سفازولین 46.1 درصد، سفپیم 45.8 درصد، سفتریاکسون 42.5 درصد، توبرامایسین 28.7 درصد، سفتازیدیم 27.3 درصد، جنتامایسین 24.1 درصد، نیتروفورانتوئین 2.2 درصد، پیپراسیلین- تازوباکتام 1.4 درصد، آمیکاسین 0.5 درصد و کلیستین 0.4 درصد بود. مقاومت به مروپنم دیده نشد و 42.1 درصد از جدایه های اشرشیاکلی، دارای بتالاکتامازهای وسیع لطیف بودند. مقاومت بیشتر به اغلب آنتی بیوتیک ها در اشرشیاکلی جداشده از مردان نسبت به زنان، بیماران بستری نسبت به سرپایی و افراد دارای سن بیشتر نسبت به افراد جوان تر دیده شد که اختلاف برای برخی از آنتی بیوتیک ها از نظر آماری، معنی دار بود (P value <0.05).نتیجه گیری: با توجه به فراوانی بالای مقاومت به آمپی سیلین و کوتریموکسازول در اشرشیاکلی جداشده از ادرار به نظرمی رسد که این داروها برای درمان تجربی بالغان مبتلا به عفونت دستگاه ادراری، مناسب نیستند.

مقدمه و هدف: آدیپوکاین ها، سایتوکین هایی هستند که از بافت چربی ترشح شده، در افزایش و کاهش مقاومت به انسولین نقش دارند. هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین تناوبی شدید پرحجم بر میزان ویسفاتین پلاسمایی، مقاومت به انسولین و ترکیب بدنی مردان دارای اضافه وزن است.مواد و روش ها: بدین منظور 20 مرد دارای اضافه وزن از میان داوطلبان به طور تصادفی در دو گروه کنترل (n=10) و تمرین (n=10) قرارگرفتند؛ گروه تمرین، یک دوره تمرین تناوبی شدید پرحجم را به مدت هشت هفته انجام دادند. پیش از آغاز پروتکل تمرین، ترکیب بدنی آزمودنی ها با استفاده از دستگاه تحلیل گر بدن مدل BoCA X1 اندازه گیری شد؛ همچنین نمونه خونی ناشتایی پیش از آغاز پروتکل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین به منظور اندازه گیری ویسفاتین، واسپین، گلوکز و انسولین از آزمودنی ها گرفته شد. با استفاده از روش الایزا تغییرهای سرمی متغیرها مطابق با دستورالعمل شرکت سازنده کیت اندازه گیری شد. داده های حاصل از تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS20 و آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: یافته های تحقیق یک دوره تمرین تناوبی شدید پرحجم، به کاهش درصد چربی (p=0.042)BMI، (p=0.05)، نسبت دور کمر به دور لگن (p=0.007)، LDL، تری گلیسرید (p=0.02)، کلسترول (p=0.00)، مقاومت به انسولین (p=0.013)، ویسفاتین سرمی (p=0.002) و افزایش واسپین سرمی (p=0.002) و HDL (p=0.001) در مردان دارای اضافه وزن منجرمی شود.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان دادند که یک دوره تمرین تناوبی شدید و پرحجم می تواند سبب بهبود ترکیب بدنی در مردان دارای اضافه وزن شود. کاهش درصد چربی بدن با کاهش مقاومت انسولین، کاهش سطوح سرمی ویسفاتین و افزایش سطوح سرمی واسپین، همراه بود؛ بنابراین، استفاده از این نوع تمرین ها برای کاهش مقاومت به انسولین از طریق تعدیل ترکیب بدن و کاهش ویسفاتین سرمی و افزایش واسپین سرمی در مردان دارای اضافه وزن می تواند مفید باشد.

مقدمه و هدف: تحلیل رفتن نورون در بعضی مناطق هیپوکمپ و جوانه زدن فیبرهای خزهای در شکنج دندانه دار از مشخصات پاتولوژیک صرع لب گیجگاهی است. با توجه به اثرهای حفاظت عصبی و آنتی اکسیدانی سیاه دانه، هدف این بررسی، تعیین اثر پیش تیمار با عصاره الکلی آن در جلوگیری از تغییرهای بافتی هیپوکمپ در مدل تجربی صرع القاشده توسط اسید کاینیک در موش صحرایی بوده است.مواد و روش ها: در این بررسی، 28 موش صحرایی نر به چهار گروه شم، شم پیش تیمارشده با عصاره الکلی سیاه دانه، صرعی (کاینات) و صرعی پیش تیمارشده با عصاره الکلی سیاه دانه تقسیم شدند. برای صرعی کردن، اسید کاینیک به میزان 0.8 میکروگرم به داخل هیپوکمپ تزریق شد. عصاره الکلی سیاه دانه به میزان 100 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی و روزانه و به مدت یک هفته تا زمان جراحی تجویزشد؛ در پایان کار، دو روش رنگ آمیزی نیسل و تیم درخصوص برش های بافتی انجام شدند.نتایج: القای صرع توسط اسید کاینیک با یک رفتار تشنجی بارز، همراه بود و تجویز عصاره، موجب کاهش معنی دار شدت حملات تشنجی شد، تراکم نورون های نیسل در سه ناحیه CA1، CA3، و CA4 هیپوکمپ در گروه صرعی شده، کاهشی معنی دار را در مقایسه با گروه شم نشان داد (P<0.05-0.01) و پیش تیمار با عصاره، موجب افزایش معنی دار آن، فقط در ناحیه CA3 شد (p<0.05)، از نظر شدت جوانه زدن فیبرهای خزه ای نیز در گروه صرعی شده، افزایشی معنی دار نسبت به گروه شم مشاهده شد (p<0.005) و پیش تیمار با عصاره الکلی سیاه دانه، سبب کاهش معنی دار آن شد (p<0.05).نتیجه گیری: پیش تیمار با عصاره الکلی سیاه دانه، موجب کاهش شدت رفتار تشنجی شده، در جهت حفاظت نورون ها در برخی نواحی هیپوکمپ عمل می کند و شدت جوانه زدن فیبرهای خزه ای را کاهش می دهد.

مقدمه و هدف: آدیپونکتین، آدیپوسایتوکاینی است که از سلول های چربی تولید می شود و نشان داده اند، ویژگی ضدآترواسکلروزی و ضدالتهابی دارد؛ اما پاسخ آن به تمرین های تناوبی شدید و بی تمرینی به درستی معلوم نیست. هدف پژوهش حاضر، تاثیر ده هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و بی تمرینی متعاقب آن بر مقادیر آدیپونکتین پلاسمایی دانشجویان پسر غیرورزشکار بود.مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، 26 نفر از دانشجویان پسر غیرورزشکار به طور تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی ده هفته ای و هر هفته، سه جلسه، طبق برنامه تمرینی با شدت 85 تا 100 درصد HRmax به تمرین پرداختند و پس از آن، آزمودنی ها چهار هفته بی تمرینی را تجربه کردند تا آثار بی تمرینی نیز مطالعه شوند. خون گیری پس از 14 ساعت ناشتایی در مراحل مختلف با شرایط مشابه انجام و مقادیر آدیپونکتین پلاسمایی با استفاده از کیت آدیپونکتین شرکت BOSTER آمریکا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنف، آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD و آزمون t مستقل در سطح معناداری a£0.05 تحلیل شدند.نتایج: یافته ها نشان دادند که ده هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT)، باعث افزایش معنادار مقادیر آدیپونکتین پلاسمایی و کاهش معنادار BMI و وزن بدن در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد (p=0.000)؛ درضمن، مشخص شد پس از چهار هفته بی تمرینی به دلیل توقف تمرین، مقادیر آدیپونکتین پلاسمایی، کاهشی معنادار یافت (p=0.000)؛ در انتهای پژوهش در گروه کنترل در مقادیر وزن بدن،BMI و آدیپونکتین پلاسمایی، تغییری معنادار دیده نشد (p³0.05).نتیجه گیری: تمرین تناوبی با شدت بالا به عنوان شیوه تمرینی جدید و موثر با افزایش معنادار آدیپونکتین-عامل محافظ قلب و عروق- تاثیری پیشگیرانه برای بیماری های قلبی-عروقی داشته، درحالی که با توقف تمرین و بی تمرینی، سازگاری های مطلوب تمرین ازبین رفته، با کاهش آدیپونکتین، افراد در معرض عوامل خطرزای قلبی-عروقی قرارمی گیرند.