دانشور پزشکی
سال:1392 | دوره:20 | شماره:106 |تعداد مقالات:8

مقدمه و هدف: با توجه به اینکه پره اکلامپسی، عارضه ای بالقوه، خطرناک و کشنده در بارداری است، این پژوهش با هدف ارتباط وقوع پره اکلامپسی و سطح روی سرم مادران باردار در نیمه اول بارداری انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه، تحلیلی بوده، بدین دلیل، آینده نگر است که روی 1033 مادر باردار در درمانگاه های پره ناتال شهر تهران انجام شده، در بدو ورود به مطالعه، نمونه خون برای سنجش روی اخذ و پرسش نامه دموگرافیک تکمیل شد. مادران باردار از زمان ورود به مطالعه تا زمان زایمان تحت مراقبت و پیگیری قرارگرفتند. در صورت وجود فشارخون مساوی یا بیش از 140 بر 90 میلی متر جیوه و پروتئین اوری پس از هفته بیستم بارداری، تشخیص پره اکلامپسی برای مادر داده می شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS16 و از آزمون آماری T مستقل استفاده شد. نتایج: از 1033 مادر باردار 20 نفر (1.9 درصد) به پره اکلامپسی، مبتلا شدند. میانگین سطح روی سرم مادران 95.7±116.6 mg/dl بود. در 27.4 درصد نمونه ها میزان روی سرم کمتر از 51 میکروگرم بر دسی لیتر بود و 72.6 درصد شرایط طبیعی روی سرم را داشتند. آزمون T مستقل نشان داد که اختلافی معنی دار در میانگین روی سرم در دو گروه مبتلا و غیرمبتلا به پره اکلامپسی وجوددارد. به طوری که میانگین سطح روی در زنان مبتلا به پره اکلامپسی کمتر بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که کاهش سطح روی سرم با وقوع پره اکلامپسی ارتباط دارد

مقدمه و هدف: شرکت های چندملیتی دخانیات به منظور افزایش مصرف دخانیات در دنیا، روی نوجوانان هدف گذاری کرده اند و مصرف دخانیات به وسیله نوجوانان به عنوان یک مشکل بهداشت عمومی در همه نقاط دنیا مطرح است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی مدون بر اساس الگوی کمپ بر مهارت رد دخانیات در نوجوانان پسر شهرستان زرندیه انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 150 نوجوان پسر به روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند (75 نفر در هر گروه). ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه ای محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن را متخصصان با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تایید کرده بودند. پس از جمع آوری اطلاعات، برنامه آموزشی بر اساس الگوی کمپ طراحی و برای گروه آزمون انجام و بعد از گذشت شش ماه اطلاعات، دوباره گردآوری و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: پیش از آموزش، میانگین نمرات دو گروه از نظر سطح آگاهی، منافع و تهدید درک شده، مهارت رد دخانیات و میزان مصرف دخانیات تفاوت معنی داری نداشتند، پس از آموزش، میانگین نمرات تمام متغیرهای بالا در گروه آزمون به طور معنی دار افزایش و میزان مصرف سیگار نیز به طور معنی دار (از 17 درصد پیش از آموزش به 8 درصد) پس از آموزش کاهش یافت (p<0.001). نتیجه گیری: آموزش طراحی شده بر اساس مدل کمپ در ارتقای مهارت رد دخانیات و کاهش مصرف دخانیات در نوجوانان موثر بود.

مقدمه و هدف: تولید و مصرف صنعتی نانو و میکروذرات اکسید منگنز سبب افزایش تماس انسان با آنها شده است. در این پژوهش، توزیع زیستی منگنز در بافت کبدی موش بزرگ به دنبال تجویز مزمن هر دو ذره اندازه گیری شد، همچنین، اثر آنها بر سرعت افزایش وزن بدن و آزمون عملکرد کبدی موش ها بررسی شد. مواد و روش ها: موش های بزرگ نر از نژاد ویستار هر دو هفته یک بار به مدت چهارده هفته توزین و نانو یا میکروذره اکسید منگنز (100 mg/kg) را به صورت زیرجلدی در گروه های مختلف دریافت کردند. نمونه خون به طور مستقیم از قلب موش ها (n-5) در زمان های مشابه گرفته شد. میزان منگنز نمونه بافت کبدی به روش ICP-MS تعیین شد. سطح سرمی پروتئین تام، آلبومین، بیلی روبین و آنزیم های ترانس آمیناز، لاکتات دهیدروژناز و آلکالین فسفاتاز به کمک دستگاه آنالایزر اتوماتیک تعیین شدند. نتایج: سرعت افزایش وزن بدن در موش های گروه نانو سریع تر و در گروه میکرو کندتر از کنترل (p<0.05) بود. توزیع، تجمع و پاک سازی زیستی منگنز از بافت کبد در گروه نانوذرات با گروه میکروذرات تفاوت داشت. میزان پروتئین تام، آلبومین، بیلی روبین و فعالیت آلکالین فسفاتاز سرم در هر دو گروه افزایش و فعالیت آنزیم های ترانس آمیناز و لاکتات دهیدروژناز در هر دو گروه کاهش یافت (p<0.05). نتیجه گیری: تجویز مزمن نانو و میکروذرات اکسید منگنز به تجمع منگنز در بافت کبدی منجرمی شود. خاصیت اکسید کنندگی قوی هر دو ذره و امکان اتصال این ذرات با برخی آنزیم های کبدی می توانند عوامل اصلی آسیب های کبدی ناشی از این ذرات باشند.

مقدمه و هدف: سلول های بنیادی ملانوما، مسوول تهاجم و متاستاز آن است. در این پژوهش، بیان شاخص های کاندید سلول های بنیادی سرطان در رده های سلولی ملانوما و ارتباط بیان این شاخص ها با ویژگی های بنیادینگی سلول بررسی شد. مواد و روش ها: میزان بیان شاخص های CD133، CD44 و ABCG2 در رده های سلولی ملانوما (WM115، NA8، SK-MEL، Me67، A375 و D10) توسط فلوسایتومتری سنجیده شد. پس از انتخاب شاخص و رده سلولی مناسب، سلول ها بر اساس بیان و عدم بیان شاخص منتخب به جمعیت مثبت و منفی جداسازی شدند، سپس عملکرد کلنی زایی، تشکیل اسفرویید و همچنین بیان ژن های بنیادی NANOG، SOX2، OCT4 و KLF4 در سه جمعیت مثبت، منفی و رده سلولی جداسازی نشده ارزیابی شدند. نتایج: نتایج ما نشان داد که در 1.85±28.65 درصد از رده سلولی D10 شاخص CD133 بیان شد. در حالی که در همه رده های سلولی تست شده، شاخص CD44 و ABCG2 فاقد بیان بودند یا بیانی ضعیف داشتند. جمعیت CD133+ افزایش حدود 1.64 برابر در قدرت کلنی زایی (p<0.05) و 2.2 برابر در تعداد ملانوسفیر ( p=000) در مقایسه با جمعیت CD133- نشان داد. بررسی بیان ژن های بنیادینگی نشان داد که ژن NANOG و OCT4 در گروه CD133+ و ژن SOX2 در گروه CD133- دارای افزایش بیان بودند و هیچ تفاوتی در بیان ژن KLF4 در میان گروه ها وجودنداشت.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان دادند که شاخص CD133 می تواند به عنوان شاخص سلو ل های شبه بنیادی در رده سلولی D10 و دیگر سلول های ملانوما که شاخص CD133 را بیان می کنند، درنظر گرفته شود.

مقدمه و هدف: لاکتوباسیوس ها از میکروارگانیسم های اصلی ماست پروبیوتیک هستند که برای اثربخشی بالینی باید از نظر تعداد و میزان بقا در زمان ماندگاری ماست در حد مطلوب حفظ شوند. هدف این مطالعه ارزیابی شمارش لاکتوباسیلوس ها در چند نمونه ماست پروبیوتیک از برندهای معمول لبنی در زمان ماندگاری بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 50 نمونه ماست پروبیوتیک (10 نمونه از 5 برند) تهیه و کدگذاری شد. پس از کشت سطحی، کلونی های تمامی سویه های لاکتوباسیلوس در 2 نوبت (1: روز میانی و 2: روز پیش از پایان دوره ماندگاری) شمارش شد و در نوبت دوم، pH نمونه ها نیز اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار SPSS آنالیز شد. نتایج: میانگین شمارش لاکتوباسیلوس ها در 4 برند ارزیابی شده در کشت نوبت 2 کمتر از نوبت 1 بود (p£0.002). ماکزیمم لاکتوباسیلوس شمارش شده در تمامی نمونه ها کمتر از حداقل میزان توصیه شده بود (2.9×105 vs.106 CFU/ml, p<0.0001).PH اندازه گیری شده در تمامی نمونه ها در پایان دوره نگهداری از pH مطلوب کمتر بود (p<0.0001).نتیجه گیری: کمتر بودن میانگین شمارش کولونی های لاکتوباسیلوس در مدت ماندگاری و بالاتر بودن اسیدیته نمونه ها در پایان دوره نگهداری در مقایسه با میزان مطلوب، خواص پروبیوتیک ماست های ارزیابی شده و احتمال اثربخشی بالینی آنها را به صورت جدی کاهش می دهد، علاوه بر آزمایش های کنترل کیفی منظم بر اساس پروتکل های کشوری استاندارد، انجام مطالعات گسترده تر در این زمینه پیشنهاد می شود.

مقدمه و هدف: به کارگیری سیستم ایمنی فرد بیمار و سلول های T (به عنوان بازوی قدرتمند سیستم ایمنی) در از بین بردن سلول های سرطانی، ازجمله روش های درمانی امیدبخش محسوب می شود، در این راستا، سلول های T مهندسی شده بیان کننده رسپتورهای کایمریک دارای نانوبادی (آنتی بادی تک دومینی شتری) که قادر به شناسایی آنتی ژن سرطانی HER2 هستند، راهکاری موثر در درمان هدفمند سرطان سینه است. مواد و روش ها: از نانوبادی های ضد آنتی ژن HER2، به عنوان قطعه شناساگر آنتی ژن در رسپتورهای کایمریک NbHER2-HHIgG3-CD28-OX40-CD3x (طویل) و NbHER2-HHIgG3-CD28-OX40-CD3x (کوتاه) در سطح سلول های T استفاده شد. میزان بیان رسپتورها در غشای سلول های T ترانسفکته با روش RT-PCR بررسی شد. عملکرد سلول های T مهندسی شده در مواجهه با سلول های سرطانی سینه بر اساس میزان تولید اینترلوکین2 و از بین بردن سلول های سرطانی بر اساس میزان فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز، ارزیابی شد. نتایج: رسپتورهای کایمریک با ناحیه فضاساز طویل و قطعه کمک سیگنالی OX40 با نانوبادی های RR6 و RR16 که ناحیه نزدیک غشایی HER2 را شناسایی می کردند، باعث عملکرد بهتر سلول های T در مواجهه با سلول های سرطانی سینه شدند. درحالی که نانوبادی های RR4 و RR10 که ناحیه دیستال آنتی ژن HER2 را مورد هدف قرارمی دادند نتایجی بهتر را با سازه های کایمریک دارای ناحیه فضاساز کوتاه نشان دادند. نتیجه گیری: با توجه به خصوصیت اتصالی نانوبادی، می توان رسپتورهای کایمریک کاراتری طراحی کرد که سلول های T مهندسی شده دارای این رسپتورها، قدرتی بالا در شناسایی سلول های سرطانی سینه و ازبین بردن آنها داشته باشند.

مقدمه و هدف: تغییرهای دوره نوری بر ترشح بسیاری از هورمون ها موثر است. هدف از این مطالعه، بررسی آثار دوره های مختلف تاریکی بر سطح سرمی هورمون های T3، T4 و TSH در موش های صحرایی نر است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه 6 سری شامل گروه شاهد (در معرض 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی) و گروه های در معرض 13، 15، 18 و 21 ساعت تاریکی در شبانه روز، تقسیم بندی شدند. پس از گذشت هشت هفته، نمونه خون از طریق خون گیری از قلب تهیه شد و پس از تهیه سرم، میزان هورمون های T3، T4 و TSH با روش رادیوایمونواسی اندازه گیری شد، درنهایت، داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه وتحلیل شدند. نتایج: سطح سرمی T3 و T4 در گروه های در معرض 13 و 15 ساعت تاریکی در شبانه روز، نسبت به گروه شاهد به تغییری معنادار دچار نشده، اما در موش های در معرض 18 و 21 ساعت تاریکی، کاهشی معنادار یافت (p<0.05)، ازطرفی، سطح سرمی TSH در گروه های تجربی نسبت به گروه شاهد تفاوتی معنادار نداشت. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان می دهند که افزایش طول مدت تاریکی مصنوعی به حداقل 50 درصد بیشتر از حد استاندارد، می تواند سبب کاهش فعالیت غده تیروئید و کاهش سطح سرمی هورمون های تیروییدی شود، بر این مبنا، می توان عامل تاریکی را یکی از عوامل احتمالی موثر در بروز کم کاری تیروئید، مطرح کرد.

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مصرف حاد کافئین بر ظرفیت ضداکسایشی تام (TAC) و شاخص فشار اکسایشی (MDA) مردان والیبالیست پس از یک جلسه فعالیت وامانده ساز مقاومتی بود. مواد و روش ها: در یک طرح نیمه تجربی، تصادفی و دوسوکور با اندازه گیری های مکرر (سه مرحله ای)، 20 مرد والیبالیست (1.10±21.20 سال، درصد چربی 2.78±10.75% و نمایه توده بدن 0.99±22.95 کیلوگرم بر مترمربع) به دو گروه همگن شده مکمل یا دارونما (به ترتیب 9 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین یا دکستروز) تقسیم شدند، سپس همه آزمودنی ها پس از دریافت مکمل یا دارونما در یک قرارداد فعالیت مقاومتی با وزنه (شامل هفت حرکت در سه نوبت با 80 درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت کردند. نمونه های خونی وریدی در حالت پایه، 45 دقیقه پس از مصرف مکمل و بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی برای اندازه گیری تغییرهای TAC و MDA سرمی اندازه گیری شدند. نتایج: نتایج به دست آمده، حاکی است که مصرف حاد کافئین تاثیر معنی داری بر TAC و MDA پایه ندارد (p³0.05)، ازطرفی، یک جلسه فعالیت مقاومتی وامانده ساز باعث کاهش معنی دار TAC (p£0.05) و افزایش معنی دار MDA شد (p£0.05)، درحالی که، تفاوتی معنی دار در هیچ یک از متغیرهای اندازه گیری شده بلافاصله پس از انجام فعالیت میان گروه ها مشاهده نشد (p³0.05). نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که به احتمال، مصرف حاد کافئین، توانایی لازم برای افزایش TAC پایه را نداشته، همچنین نمی تواند از تغییرهای نامطلوب MDA سرمی ناشی از انجام یک جلسه فعالیت مقاومتی در مردان والیبالیست بکاهد