با توجه به نقش محوری هلیکوباکتر پیلوری در ایجاد بیماریهای معده و دوازدهه و شیوع بالای آن در ایران، تشخیص صحیح و آسان این عفونت از اهمیت زیادی برخوردار است. روشهای تشخیصی به طور عمده یا براساس روشهای تهاجمی مانند اوره آز سریع، کشت و بررسی لام مستقیم و هیستوپاتولوژی استوارند و یا بر پایه روشهای غیرتهاجمی به ویژه روشهای سرولوژی (ELISA,IFA) هریک از این روشها دارای مزایا و محدودیتهایی هستند. در این تحقیق، توانایی روشهای سرولوژی (IFA,ELISA) - براساس آنتی ژن تهیه شده از سویه های باکتری های جدا شده از بیمارانی ایرانی - در تشخیص آلودگی با هلیکوپیلوری در بیماران مبتلا به ناراحتی های دستگاه گواری فوقانی، حساسیت و ویژگی آنها مورد مطالعه قرار گرفت. در این تحقیق از 175 بیمار بزرگسال مبتلا به ضایعات مختلف معده و دوازدهه که برای انجام عمل آندوسکوپی به بیمارستانهای دکتر شریعتی و آیه اله طالقانی تهران معرفی شده بودند. بیوپسی و نمونه خون گرفته شد. به وسیله آزمایشهای اوره آز سریع، کشت وبررسی لام مستقیم با رنگ آمیزی گرم، وجود هلیکوباکتر پیلوری در نمونه بیوپسی بررسی گردید (gold standard). در نمونه سرم بیماران ایمونوگلوبولین (IgG) ضد هیلکوباکترپیلوری با دو روش (ELISA,IFA) اندازه گیری شد. حساسیت و ویژگی ELISA به ترتیب 93.2 درصد و 95.4 درصد و روش ایمونوفلوئورسانس غیرمستقیم (IFA) به ترتیب 95.7 درصد و 72.7 درصد به دست آمد. همچنین حساسیت روشهای میکروبشناسی شامل اوره آز سریع، کشت و بررسی لام مستقیم با رنگ آمیزی گرم که به عنوان روشهای مرجع در نظر گرفته می شوند، به ترتیب 88.9 درصد، 85 درصد و 91.2 درصد محاسبه شد. روشهای میکروب شناسی، در صورتی که بیمار تحت درمان ریشه کنی یا مصرف داروهای مهار کننده رشد باکتری قرار نگرفته باشد، به عنوان روشهای مرجع به شمار می روند و از ویژگی بالایی برخوردار هستند، اما هریک از آنها به تنهایی دارای حساسیت کمتری نسبت به روشهای سرولوژی است. از طرفی، روشهای سرولوژی، آسانتر، مقرون به صرفه تر و کم خطرتر از روشهای تهاجمی اند و در مواردی که درمان علامتی انجام می گیرد، می توانند جایگزین روشهای تهاجمی گردند یا در سایر موارد در کنار آنها، در تشخیص آلودگی کمک کنند.