هدف از این مطالعه، تطبیق جایگاه نظام آموزش رسمی جمهوری اسلامی ایران با جایگاه کشورهای همسایه است. جامعه آماری پژوهش در سطح مناطق/ قاره های جهان بر اساس مکعب بری و توماس و نمونه شامل ایران و 13 کشور همسایه می گردد. برای تعیین جایگاه کشورهای مورد مطالعه از شش گروه کلی نشانگرهای آموزشی تحت عنوان نشانگرهای دانش آموزی، نیروی انسانی، محیط و تجهیزات، مالی، برون دادی و کیفی با 20 خرده شاخص استفاده شد. اطلاعات لازم ازطریق تحلیل اسناد، گزارش منابع رسمی از قبیل بانک های اطلاعاتی بین المللی، وب سایت های رسمی وزارت آموزش و پرورش، گزارش های دولتی و همچنین پژوهش های مؤسسات تحقیقاتی و رسانه های جمعی جمع آوری شده است. با توجه به درصد تحقق کلیه نشانگرهای آموزشی، یافته های تحقیق نشان می دهند که ایران در بین کشورهای همسایه در رتبه هفتم قرار گرفته است. در بین هفت کشور عربی به جز عراق، کشورهایی که در مرز جنوبی خلیج فارس قرار دارند رتبه های اول تا ششم را کسب و از ایران و سایر کشورهای همسایه پیشی گرفته اند. براساس سایر یافته های تحقیق، ایران در مقایسه با 13 کشور همسایه در 7 نشانگر رتبه کمتر از 5 و در 11 نشانگر رتبه بین ششم تا دهم را کسب کرده است. ایران در نشانگر پوشش تحصیلی ظاهری حائز رتبه سوم، در نشانگر پوشش تحصیلی واقعی رتبه اول و در نسبت دانش آموزان فنی و حرفه ای به کل دانش آموزان حائز رتبه دوم شد. همچنین از لحاظ تعداد معلمان دارای صلاحیت به کل معلمان با آذربایجان و امارات متحده عربی به طور مشترک حائز مقام اول، از لحاظ سهم بودجه آموزش از بودجه عمومی در رده چهارم و از بعُد نشانگر میزان فارغ التحصیلی دانش آموزان دوره ابتدائی در بین کشورهای همسایه، حائز رتبه پنجم شده است.
متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.