دانشور پزشکی
سال:1398 | دوره:27 | شماره:142 |تعداد مقالات:7

مقدمه و هدف: با توجه به آثار مفید مداخلات ورزشی و تغذیه ای در به تأخیر انداختن سالمندی و بهبود کیفیت زندگی، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر 12 هفته تمرین پیلاتس، مکمل سازی زردچوبه و ترکیب آنها بر کلوتو سرمی و کیفیت زندگی زنان میانسال دارای اضافه وزن انجام شد. مواد و روش ها: در کارآزمایی بالینی حاضر 48 زن یائسه دارای اضافه وزن انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل، مکمل سازی زردچوبه، تمرین پیلاتس و ترکیب تمرین و مکمل قرار گرفتند. برنامه تمرینی طی 12 هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه شامل 45 دقیقه با شدت 80-40 درصد ضربان قلب ذخیره انجام شد. قرارداد مکمل سازی شامل دریافت روزانه 2100 میلی گرم پودر زردچوبه بود. نمونه های خونی 48 ساعت قبل و بعد از پروتکل تحقیق جهت تعیین غلظت کلوتو سرمی اخذ شد. کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی ارزیابی شد. داده ها با آزمون های تی زوجی، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری کمتر از 05/0 ارزیابی شدند. نتایج: 12 هفته تمرین پیلاتس با و بدون مکمل سازی زردچوبه باعث افزایش معنی دار غلظت کلوتو سرمی شد، اما مکمل سازی زردچوبه به تنهایی تأثیر معنی داری بر آن نداشت. نمره کلی پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی، سلامت بدنی، سلامت ذهنی و عملکرد اجتماعی زنان یائسه پس از تمرین پیلاتس با و بدون مکمل سازی به طور معنی داری بهبود یافت. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین پیلاتس با و بدون مکمل زردچوبه باعث بهبود معنی داری در غلظت کلوتو سرمی و کیفیت زندگی زنان یائسه می شود، در حالیکه مکمل سازی زردچوبه به تنهایی، باعث تقویت آثار ناشی از تمرین ورزشی نمی شود.

مقدمه و هدف: نوبیلتین، فلانوئید موجود در مرکبات است. خاصیت آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی و ضد آپوپتوزی نوبیلتین در بسیاری از مطالعات اخیر مشاهده شده است. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر نوبیلتین بر شدت آپوپتوز در مدل تجربی بیماری پارکینسون ایجاد شده با تزریق داخل نیگرال لیپوپلی ساکارید در موش صحرایی بود. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر (28n =) به چهار گروه شم، شم تحت تیمار با نوبیلتین، ضایعه دیده و ضایعه دیده تحت درمان با نوبیلتین تقسیم شدند. با تزریق 5 میکروگرم لیپوپلی ساکارید داخل سمت راست ناحیه جسم سیاه موش های صحرایی در سیستم نیگرااستریاتال ضایعه ایجاد شد. نوبیلتین به میزان 10 میلی گرم بر کیلوگرم از یک ساعت بعد از جراحی تا یک هفته بعد آن به طور روزانه و به شکل خوراکی تجویز شد. در پایان هفته اول پس از جراحی هموژنه بافتی تهیه شده و اندازه گیری شاخص شدت آپوپتوز انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان با نوبیلتین به کاهش معنی دار میزان DNA fragmentation در گروه LPS تیمارشده با نوبیلیین در مقایسه با گروه LPS در مغز میانی منجر شد (P<0. 05). نتیجه گیری: تجویز نوبیلتین به موش های پارکینسونی شده با لیپوپلی ساکارید موجب کاهش آپوپتوز می شود و احتمالاً می تواند در درمان کمکی بیماری پارکینسون تأثیر داشته باشد.

مقدمه و هدف: آنتی بادی های منوکلونال علیه 4-1BB در درمان بیماری های اتوایمیون، عفونت های ویروسی و همچنین ایمونوتراپی سرطان ها کاربرد دارند. آنتی بادی های منوکلونال موشی به علت وجود مشکلاتی از قبیل ایمنی زایی و اندازه بزرگ، کارایی محدودی در بالین دارند. قطعات آنتی بادی کاملاً انسانی از قبیل قطعات scFv می توانند جایگزین خوبی برای کاربردهای ایمنی درمانی باشند. هدف از این مطالعه تولید قطعات آنتی بادی تک زنجیره ای انسانی بر ضد 4-1BB به منظور استفاده از آن در ایمنی درمانی سرطان است. مواد و روش ها: در مطالعه ی حاضر ژن scFv انسانی علیه 4-1BB در وکتور pET-22(+) کلون شده و در باکتری E. coli TOP 10F بیان شد. تائید اولیه scFv تولید شده توسط وسترن بلات و الایزا انجام شد. در ادامه عملکرد این آنتی بادی در تحریک سلول های بیان کننده 4-1BB با بررسی میزان بیان CD69 در سطح سلول ها، بیان mRNA و تولید پروتئینIL-2 مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: نتایج این پژوهش نشان دادند که ژن scFv طراحی شده در میزبان باکتریایی، بیان شده و قادر به شناسایی آنتی ژن 4-1BB است. تیمار سلول-های CCRF-CEM با scFv ضد 4-1BB موجب القای تولید سایتوکاین IL-2 شده و بیان CD69 را بر سطح سلول های هدف افزایش می دهد. بحث و نتیجه گیری: آنتی بادی تک زنجیره ای انسانی علیه 4-1BB به خوبی در سیستم بیانی باکتری E. coli تولید شده و قادر به شناسایی آنتی ژن هدف و فعال سازی سلول های CCRF-CEM است. از این آنتی بادی نوترکیب می توان در مطالعات بعدی جهت فعال سازی سلول های T در روش های سلول درمانی سرطان استفاده نمود.

مقدمه و هدف: التهاب عصبی نقش محوری در توسعه درد نوروپاتی دیابت بازی می کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی بر سطوح پروتئین HMGB1 و برخی شاخص های استرس اکسیداتیو در موش های صحرایی با درد نوروپاتی دیابت است. مواد و روش ها: در این بررسی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار 8 هفته ای (محدوده وزنی 2/10± 220 گرم) به طور تصادفی در چهار گروه نوروپاتی دیابت، نوروپاتی دیابت تمرین، سالم تمرین و کنترل سالم قرار گرفتند. دیابت با تزریق STZ(mg/kg 50) القاء شد. پس از تائید ایجاد نوروپاتی دیابت توسط تست های رفتاری، گروه های تمرین، شش هفته تمرین هوازی تداومی با شدت متوسط 15 متر در دقیقه برای 30 دقیقه روی تردمیل اجرا کردند. سطح سرمی پروتئین HMGB1 با تکنیک الایزا و غلظت مالون دی آلدهید (MAD) و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و کاتالاز (CAT) در بافت نخاع توسط روش های بیوشیمیایی اندازه گیری شد. آزمون آنالیز واریانس دو راهه و آزمون تعقیبی توکی برای تحلیل آماری استفاده گردید. نتایج: تمرین هوازی باعث کاهش معنی دار سطح سرمی پروتئین HMGB1 و غلظت MAD و افزایش فعالیت آنزیم های SOD و CAT نسبت به گروه نوروپاتی دیابت شد (P<0. 05). همچنین سطوح پروتئین HMGB1 و غلظت MAD افزایش و فعالیت آنزیم های SOD و CAT در گروه نوروپاتی دیابت کاهش داشت P<0. 05)). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی سطوح پروتئین HMGB1 و استرس اکسیداتیو را تعدیل و حساسیت نوسیسپتورها به عوامل درد زا را بهبود می-بخشد. پیشنهاد می شود که تمرین هوازی به عنوان یک مداخله درمانی غیردارویی برای بیماران دیابتی به منظور کاهش درد نوروپاتیک استفاده شود.

هدف: هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیر 8 هفته تمرینات HIIT و CMT بر قطر پایان دیاستولی (LVDd)، قطر پایان سیستولی (LVDs)، ضخامت نسبی دیواره بطنی (RWT) و توان هوازی مردان غیرفعال سالم بود. مواد و روش ها: به این منظور 21 مرد غیرفعال (با وزن 1/2 ± 6/78 کیلوگرم، قد 8/1± 5/175 سانتیمتر و سن 21/1± 25 سال) به سه گروه هفت نفره کنترل (CON)، HIIT و CMT تقسیم شدند. گروه CMT (با بار ثابت 2 watts. kg-1bodyweight) و گروه HIIT (30 ثانیه با بار 7/3 watts. kg-1bodyweight و 120 ثانیه با بار 4/1 watts. kg-1bodyweight) به مدت 8 هفته و انرژی مصرفی برابر تمرین (دوچرخه ثابت) کردند. اکوکاردیوگرافی و آزمون Vo2max (تست بروس) آزمودنی ها قبل و بعد از تمرینات انجام شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (05/0P<) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و برای مقایسه زوجی نیز از آزمون بونفرونی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان دادند که بعد از 8 هفته تمرینات، LVDd در گروه HIIT نسبت به گروه های CON، (03/0=P) و CMT افزایش معنی دار (04/0=P) و در LVDs در گروه CMT نسبت به گروه های CON (02/0=P) و HIIT افزایش معنی داری (01/0=P) داشت. همچنین، شاخص RWT در هر دو گروه HIIT و CMT نسبت به گروه CON، افزایش معنی داری (به ترتیب 03/0=P و 04/0=P) داشت. همچنین مشخص شد که توان هوازی هر دو گروه HIIT و CMT نسبت به گروه CON، افزایش معنی داری داشت (به ترتیب 03/0=P و 04/0=P). بحث و نتیجه گیری: تمرینات HIIT را به عنوان نقش محافظتی در کاهش بار کاری میوکارد به دلیل افزایش قطر پایان دیاستولی، افزایش زمان استراحت و افزایش بازگشت وریدی در افراد غیرفعال می توان استفاده کرد.

مقدمه و هدف: زهر Mesobuthus به عنوان خانواده buthidae شناخته می شود که بر اساس مطالعات انجام شده، این زهر می تواند باعث مرگ انسان شود. از طرفی خواص ضدالتهابی سیکلوسپورین در پیوند اعضاء از طریق سرکوب سیستم ایمنی و التهاب نشان داده شده است و احتمالاً می تواند با اثر زهر مقابله کند؛ بنابراین در مطالعه حاضر اثر سیکلوسپورین بر روی زهر epeus Mesobuthus مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: این یک مطالعه تجربی است. تعداد 50 موش سوری به 5 گروه 10 تایی طبقه بندی شدند. زهر Mesobuthus epeus و سیکلوسپورین در دوزهای10، 20 و 30 میلی گرمی انتخاب شد. در این مطالعه موش های هایی که سیکلوسپورین را دریافت نکردند به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. پارامترهای بیوشیمیایی همراه با نیتریک اکساید و سیتوکاین IL-2 در همه ی گروه ها بوسیله متد روتین اسپکتروفوتومتری و الایزا به ترتیب اندازه گیری شد. ضمن اینکه، بررسی های پاتولوژیک کلیه و کبد نیز انجام شد. نتایج: همه ی شاخص های بیوشیمیایی و IL-2 بطور قابل ملاحظه ای پس از تزریق زهر Mesobuthus افزایش یافت. (P<0. 001) از سوی دیگر، گروه های موش پس از دریافت سیکلوسپورین کاهش معنی داری در همه ی پارامترهای مورد مطالعه نشان داند. (P<0. 001). نتیجه گیری: سیکلوسپورین در دوز 30 میلی گرمی قادر به کاهش پاسخ التهابی شده و می تواند داروی درمانی مناسبی برای بیماران عقرب گزیده باشد.