طب جنوب
سال:1393 | دوره:17 | شماره:3 |تعداد مقالات:35

زمینه: ریز RNAها، مولکول های کوچک تنظیمی غیر رمزکننده هستند که نقش های مهمی را در فرآیندهای مختلف زیستی همچون تکثیر، تمایز و آپوپتوزیس ایفا می کنند. کاهش بیان miR-29b1 در بسیاری از سرطان های انسانی، نشان دهنده نقش مهم این مولکول در تکامل بافتی و سرطان است. از آنجایی که القای آپوپتوزیس در سلول های سرطانی شاخص مهمی در درمان آن هاست، در این مطالعه تاثیر افزایش بیان miR-29b1 با استفاده از ساختار لنتی ویروسی بر القای آپوپتوز در رده سلولی پرومیلوتیک HL60 مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: افزایش بیان پایدار miR-29b1 با استفاده از ساختار لنتی ویروسی حاوی توالی پیش ساز miR-29b1 حاصل شد. سپس سلول های HL60 تحت تیمار ویروس قرار گرفتند. پس از 48 و 72 ساعت اثر آپوپتوتیک این miRNA، با استفاده از آزمون MTT، رنگ آمیزی با اتیدیوم بروماید و آکریدین اورنج، سنجش میزان کاسپاز 3 و فلوسایتومتری انکسین مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها: نتایج با نرم افزار آماری SPSS ویرایش 13 و آزمون آماری t-test آنالیز شدند. مطابق انتظار، افزایش بیان miR-29b1 باعث افزایش در القای آپوپتوزیس گردید، به گونه ای که آپوپتوزیس در گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل حدود 3 برابر افزایش نشان داد. آنالیز داده ها نشان از معنی دار بودن این افزایش نسبت به گروه کنترل بود (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های این بررسی،miR-29b1  می تواند آپوپتوزیس را در رده سلولی HL60 القا کند. تحریک آپوپتوزیس به وسیله miRNAها می تواند یکی از بهترین و مناسب ترین راه ها برای القای مرگ در سلول های سرطانی باشد. نتایج به دست آمده از نقش سرکوب گری تومور miR-29b1 حمایت می کند، به گونه ای که miR-29b1 صناعی می تواند در آینده به عنوان یک درمان اپی ژنتیک جدید به-کار رود.

زمینه: لوسمی های MLL-AF4 مثبت در حدود 70-50 درصد لوسمی های حاد لنفوئیدی کودکان و حدود 5 درصد لوسمی های حاد لنفوئیدی نوجوانان و بالغین را شامل می گردد. علی رغم پیشرفت های اخیر در درمان بدخیمی های خونی کودکان به ویژه لوسمی لنفوسیتی حاد، به نظر می رسد نتایج ضعیفی از درمان این نوع بدخیمی حاصل می شود، شاید دلیل این نکته عدم شناخت کافی و مناسب از الگوی ژنتیکی پروتئین های نوترکیب ناشی از جابجائی های کروموزومی باشد. در این مطالعه سعی شده است از دیدگاهی خاص به بررسی اختلال شایع کروموزومی ( t(4, 11پرداخته شود: به علت نبود آمار دقیق این نوع جابجائی ها در کشور، آمار قابل قبول ارائه شود؛ درصد شیوع انواع ایزوفرم های درگیر در ژن نوترکیب MLL-AF4 بیان گردد.مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد - شاهدی، از 36 بیمار مبتلا به ALL در فاصله سنی 4 ماه الی 11 سال، نمونه گیری از خون پیرامونی به عمل آمد و RNA توتال استخراج و cDNA از آن تهیه گردید. آنگاه cDNA جهت تکثیر در دو مرحله وارد واکنش PCR وNested PCR  شد. پس از انجام الکتروفورز محصولات حاصل در کنار کنترل داخلی مقایسه و آنالیز گردیدند.یافته ها: نتایج نشان داد که بیان ژن نوترکیب MLL-AF4 در محدوده سنی 4 الی 12 ماه بیشترین مقدار را در مرحله دوم و توسط (Nested PCR) داراست. همچنین بیشترین فراوانی ایزوفرم درگیر در ژن های نوترکیب در همان محدوده سنی، ایزوفرم 11 e-4e با 0.13 می باشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد بررسی اختلالات و جابجائی های کروموزومی با استفاده از روش های مولکولی مناسب ترین و دقیق ترین روش برای مشخص کردن ویژگی های کروموزومی بیماران مبتلا به لوسمی حاد به ویژه لوسمی حاد لنفوئیدی باشد.

زمینه: سرعت رشد سلولی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس وابسته به رونویسی rRNA است که در مایکوباکتریوم توسط ژن carD کنترل می-شود. هدف این تحقیق، ارزیابی حفاظت در ترادف ژن carD و استفاده از آن در تشخیص سریع سویه های کلینیکی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی متفاوت است.مواد و روش ها: ژنوم تخلیص شده 38 سویه بالینی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با الگوی مقاومت دارویی مختلف انتخاب شدند. پرایمرهای مورد نظر، با تعیین ژن های بالادست و پایین دست جهت تکثیر کامل ژن carD طراحی و با نرم افزارهای مربوطه ارزیابی شدند. با محاسبه دمای ذوب، دمای اتصال و برنامه PCR تنظیم شد. وجود ژن تکثیر شده با کمک الکتروفورز تایید گردید. ژن، خالص سازی شده و مورد سکانس (توالی یابی) قرار گرفت.یافته ها: بررسی نتایج تعیین توالی نشان داد که ژن carD در نمونه های مختلف کلینیکی و سویه استاندارد، یکسان بوده و الگوی مشابه ای دارد. در این تحقیق مشخص گردید که دامین TRCF درمنطقه N ترمینال پروتئین carD در سویه های مورد مطالعه کاملا حفاظت شده است.نتیجه گیری: این تحقیق، اولین مطالعه روی ژن card در سویه های بالینی می باشد. نتیجه سکانس، تعیین کننده وجود حفاظت در این ژن بود. با توجه به اهمیت این ژن در زندگی باکتری و عدم تغییر در توالی آن، در مطالعات آینده این ژن به عنوان هدفی مناسب برای تشخیص سریع و نیز طراحی یک مهار کننده ضد میکوباکتریوم پیشنهاد می گردد.

زمینه: انتروباکتر ساکازاکی باسیلی گرم منفی، بی هوازی اختیاری و متعلق به خانواه انتروباکتریاسیه است که به عنوان پاتوژن فرصت طلب مهم مطرح و سبب بیماری های مختلف از جمله سپسیس، مننژیت، انتروکولیت نکروزان و باکتریمی در نوزادان می گردد. هدف از این بررسی شناسایی انتروباکتر ساکازاکی در نوزادان مبتلا به سپسیس با استفاده از PCR بر روی ژن 16S ribosomal RNA بود.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی طی شهریور 1390 تا اردیبهشت 1391، بر روی تعداد 405 نمونه خون از نوزادان مشکوک به سپسیس بستری در بیمارستان ابوذر شهرستان اهواز انجام گردید. از هر نوزاد پیش از دریافت آنتی بیوتیک 0.5 میلی لیتر نمونه خون در لوله های CBC حاوی EDTA جمع آوری و در فریز 20- به منظور انجام آزمایش PCR ذخیره گردید. به منظور تکثیر توالی DNA ژن16S ribosomal RNA  باکتری انتروباکتر ساکازاکی استفاده گردید.یافته ها: نتیجه واکنش PCR بر روی ژن 16S rRNA انتروباکتر ساکازاکی به منظور شناسایی این ارگانیسم در نمونه خون تمام بیماران منفی بود. کشت خون در 8 (1.4 درصد) بیمار از نظر استرپتوکوکوس آگالاکتیه مثبت بود.نتیجه گیری: از آنجایی که انتروباکتر ساکازاکی یک فرصت طلب با قدرت بیماری زایی بالا می باشد، انجام مطالعات گسترده تر در گروه های در معرض خطر ارزش زیادی دارد و به منظور دستیابی به این مهم از چندین روش تشخیصی کارآمد و مطالعه روی جمعیت بزرگ تری می باشد. از سویی دیگر استفاده از چندین روش تشخیصی با حساسیت و ویژگی بالا در تشخیص موارد بیشتر عفونت ناشی از این باکتری ضروری است.

زمینه: افزایش شیوع استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) در جوامع مختلف به روشنی دیده می شود و این مسئله درمان بیماران مبتلا به عفونت های ناشی از این باکتری را با مشکلات جدی مواجه کرده است. بنابراین این بررسی با هدف مقایسه روش های فنوتیپی (روش دیسک دیفیوژن) و ژنوتیپی (روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) جهت تشخیص استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) جدا شده از بیماران بیمارستان مرکزی شهر اراک انجام شده است.مواد و روش ها: در این بررسی توصیفی مقطعی تعداد 100 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس درمدت یکسال از بیماران بیمارستان مرکزی شهر اراک جداسازی و مورد آزمایش قرار گرفت. ابتدا حساسیت نمونه ها نسبت به دیسک سفوکسیتین و اگزاسیلین به روش دیسک دیفیوژن مورد بررسی قرار گرفت. سپس وجود ژن mecA در سویه های مذکور با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) ارزیابی شد و یافته ها از نظر حساسیت و ویژگی با هم و با استفاده از نرم افزارSPSS  ویرایش 15 و آزمون کای دو مقایسه گردید.یافته ها: از 100 نمونه جدا شده از بیماران، 75 (75 درصد) نمونه به روش اگزاسیلین دیسک دیفیوژن، نسبت به اگزاسیلین مقاوم بودند، اما در روش سفوکسیتین دیسک دیفیوژن، 83 (83 درصد) نمونه نسبت به سفوکسیتین مقاومت داشتند، که البته سه نمونه مقاوم بدون ژن mecA بودند، در روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)، 80 نمونه (80 درصد) دارای ژن mecA گزارش شد. که به ترتیب دارای حساسیت و ویژگی 93.75، 100، 100 درصد و 100، 85، 100 درصد بودند.نتیجه گیری: یافته ها، بیانگر این است که روش اگزاسیلین دیسک دیفیوژن هرچند روشی فنوتیپی و ساده می باشد اما نسبت به روش سفوکسیتین دیسک دیفیوژن و واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) از حساسیت کمتری برخوردار است و جهت شناسایی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) روشی قابل اطمینان نمی باشد. همچنین وجود سویه هایی با مقاوم نسبت به سفوکسیتین بدون ژن mecA، احتمالا بیانگر بروز نوع دیگری از مقاومت و یا بروز نوعی موتاسیون در استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین می باشد.

زمینه: در سال های اخیر پژوهش های گسترده ای در زمینه فن آوری های نوین برای متوقف کردن خون ریزی های شدید صورت گرفته که در نهایت ترکیب موثری از نوعی کانی به نام زئولیت معرفی گردیده است. دو کانی بنتونیت و هالوئیزیت معادن بسیار فراوانی در ایران دارند و خواص انعقادی ترکیب آن ها در چندین بررسی به اثبات رسیده است. در این مطالعه اثر گاز نوترکیب حاوی کانی های بنتونیت و هالوئیزیت بر زمان انعقاد خون و ترمیم زخم در موش های صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، گاز استریل جدید از مخلوط دو کانی بنتونیت و هالوئیزیت تهیه گردید و با وازلین طبی بهداشتی ترکیب شد. در نهایت اثر گاز بر روی زخم های ایجاد شده در نمونه موش آزمایشگاهی نژاد ویستار و فرآیند ترمیم زخم مورد بررسی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل از نرم افزار SPSS ویرایش 20 و آزمون های T و غیرپارامتری Mann-Whitney استفاده گردید. اختلاف های با (P<0.05) به عنوان معنی دار در نظر گرفته شدند. یافته ها: در فاز اول، مطالعه بر روی 40 نمونه خونی دم موش انجام شد. زمان انعقاد در نمونه های گروه کنترل 19.12±81.31 ثانیه و در گروه مورد مطالعه با بنتونیت- هالویزیت معادل 2.18± 33.2ثانیه گزارش گردید. در فاز دوم، زمان ترمیم کامل زخم مورد مطالعه قرار گرفت که در نمونه های گروه کنترل بین 9 تا 13 و در گروه تیمار شده با گاز استریل ترکیبی جدید بین 5 تا 6 روز مشاهده گردید.نتیجه گیری: بنابر یافته های این بررسی، استفاده موضعی از گاز استریل جدید ترکیب شده با کانی های بنتونیت و هالوئیزیت در کاهش زمان انعقاد و ترمیم زخم تاثیر قابل ملاحظه ای دارد.

زمینه: پانسمان های مختلفی برای زخم ها استفاده می شود. یک مورد از این زخم ها، زخم محل دهنده پیوند پوست است. پانسمان های مختلفی برای تسریع ترمیم و بهبود نتایج دراز مدت زخم محل دهنده پیوند پوست معرفی شده است. هدف این مطالعه به کارگیری روش های پانسمان سنتی (گاز وازلین)، مدرن (ملولین) و پلی اتیلن جهت مقایسه آن ها از نظر میزان ترمیم زخم و هزینه مصرفی طی درمان بوده است.مواد و روش ها: در مطالعه ای حیوانی، سه نوع پانسمان مختلف پلی اتیلن، گاز وازلین و ملولین برای پانسمان محل دهنده پیوند پوست استفاده شدند. 30 رت به سه گروه ده تایی تقسیم و در همه آن ها یک قسمت از ناحیه پشت با درماتوم، پوست با ضخامت ناقص به ابعاد تقریبی 5×5 سانتی متر برداشته شد. ابعاد زخم با نرم افزار Image J اندازه گیری شد. در هر گروه از یکی از روش های نام برده برای پانسمان استفاده شد. در روزهای سوم، ششم، نهم، و دوازدهم با عکسبرداری دیجیتال و اندازه گیری زخم با همان برنامه نرم افزاری، سرعت ترمیم زخم تعیین شد. نتایج در سه گروه باهم مقایسه گردید.یافته ها: متوسط سطح زخم در گروه پانسمان شده با گاز وازلین، در پایان روز دوازدهم برابر 0.44±0.72 سانتی متر مربع می باشد و این میزان در گروه پانسمان شده با پلی اتیلن برابر با 0.75±0.68 سانتی متر مربع و در گروه پانسمان شده با ملولین برابر با 0.17±0.14 سانتی متر مربع می باشد. بنا بر یافته ها، سطح زخم در روز سوم در پانسمان وازلین کمتر از سایر پانسمان ها بود. در روز ششم و نهم کمترین سطح زخم مربوط به پانسمان ملولین بود. در روز 12 نیز کمترین سطح زخم مربوط به پانسمان ملولین بود. اما تنها اختلاف معنادار بین پانسمان ملولین و پانسمان وازلین مشاهده شد (P<0.04).نتیجه گیری: پانسمان های پلی اتیلن با توجه به هزینه بسیار کم و سرعت ترمیم مناسب، به عنوان پانسمانی مناسب توصیه می شوند.

زمینه: گیاه گل گاوزبان (Echium amuenum) دارای آلکالوئیدهای پیرولیزیدین با اثرات شناخته شده سمیت کبدی و موتاژنیسیته می باشد. بر همین اساس در این تحقیق اثرات جهش زایی احتمالی عصاره متانولی سر شاخه های گلدار آن، با استفاده از تست ایمز بررسی شد.مواد و روش ها: عصاره گیری با روش خیساندن در متانول به مدت 48 ساعت انجام شد. عصاره گیاه از نظر آلودگی به آفلاتوکسین B1 و حضور اسیدآمینه هیستیدین به روش TLC مورد ارزیابی قرار گرفت.(minimum inhibitory concentration) MIC کمترین غلظت مهار رشد میکروبی) با روش رقت لوله ای تعیین شد. برای بررسی اثرات جهش زایی، از آزمون ایمز با استفاده از سویه سالمونلا تیفی موریم TA100، استفاده شد. ژنوتیپ سویه با استفاده از فاکتورهای عدم سنتز هیستیدین، حضور فاکتورR ، موتاسیون rfa و موتاسیون uvrB تائید شد. در این تحقیق از 4 غلظت 0.25، 0.5، 0.75 و 1 میلی گرم بر میلی لیتر (غلظت های کمتر از MIC 0.1گل گاوزبان) کنترل مثبت (سدیم آزید) و کنترل منفی (متانول) در حضور و عدم حضور آنزیم های کبدی استفاده شد. یافته ها: در 4 غلظت بررسی، تغییر معنی داری در کلنی برگشتی نسبت به کنترل منفی مشاهده نشد. همچنین در حضور آنزیم های کبدی، تغییر معنی داری در تعداد کلنی ها مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج، به نظر می رسد که این گیاه پرمصرف در طب سنتی، فاقد اثر موتاژنیک و نیز سمیت ژنی در مقادیر معمول مصرف است.

زمینه: تب مالت یکی از مهم ترین مسایل بهداشتی جهان است که شیوع آن در بسیاری از کشورهای در حال توسعه در حال افزایش است. این بیماری تظاهرات بسیار متنوعی را ایجاد می کند و اثر واضحی بر نیروی کار انسانی دارد. تب مالت از بیماری های آندمیک ایران می باشد. درمان ترکیبی در تب مالت منجر به بهبود علایم و کوتاه شدن دوره علامت دار بیماری شده، میزان عود و مقاومت دارویی را کاهش می دهد. با توجه به استفاده ار ریفامپین در درمان سل و ضرورت درمان آلترناتیو در مناطق آندمیک سل و تب مالت در این مطالعه، ریفامپین داکسی سیکلین را با رژیم سیپروفلوکساسین و داکسی سیکلین در عود تب مالت مقایسه گردید. مواد و روش ها:این مطالعه یک کار آزمایی بالینی است که در آن 90 بیمار تب مالت بالای 17 سال بر اساس معیارهای ورود به مطالعه، در سال های 1387-1384 در دو درمانگاه بیماری های عفونی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اراک بررسی شدند. بیماران به طور تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند، بیماران در گروهDR ، رژیم درمانی داکسی سیکلین 100 میلی گرم 2 بار در روز و ریفامپین 300 میلی گرم 2 بار در روز به مدت 8 هفته و در گروهCD ، داکسی سیکلین 100 میلی گرم 2 بار در روز و سیپروفلوکساسین 500 میلی گرم 2 بار در روز را به مدت 8 هفته دریافت کردند. بیماران از نظر بهبود علایم، عوارض دارویی و یافته های آزمایشگاهی در طی دوره درمان و تا 6 ماه بعد بررسی شدند.یافته ها: در این بررسی به طور کلی میزان عود در 2 گروه درمانی مشابه بود. در گروه DR در 4.5 درصد و در گروه 3.2CD درصد بیماران عود داشتند که اختلاف معنی داری در نتایج درمانی وجود نداشت (P=0.168). عوارض دارویی در هر دو گروه خفیف و اختلاف قابل ملاحظه ای نداشت و در هیچ کدام از دو گروه منجر به قطع درمان نشد.نتیجه گیری: با توجه به میزان عود یکسان دو رژیم DR و CD در درمان تب مالت و همچنین استفاده از ریفامپین در مناطق با شیوع بالای سل، رژیم سیپروفوکساسین - داکسی سیکلین به عنوان یک رژیم مناسب توصیه می شود.

زمینه: در این تحقیق روش های مولکولی موجود جهت تیپ بندی اپیدمیولوژیک استاف اورئوس مقاوم به متی سیلین مانند روش الکتروفورز در ژل با میدان الکتریکی ضربان دار (PFGE)، تیپ بندی بر مبنای توالی یابی لوکوس های چندگانه (MLST)، تیپ بندی بر مبنای توالی یابی ژنی پروتئینStaphylococcus aureus protein A typing (Spa) A ، تیپ بندی به روش واحد تکراری مستقیم Direct repeat unit typing (dru) و بررسی تنوع در کاست کروموزومی Staphylococcal Cassette Chromosome mec (SCCmec) از نظر قدرت تمایز مقایسه شده اند.مواد و روش ها: از 389 ایزوله که قبلا بررسی اپیدمیولوژیکی مولکولی بر روی آن ها انجام شده بود 61 نمونه غیرتکراری انتخاب و تحت تیپ بندی با الکتروفورز در ژل با میدان الکتریکی ضربان دار و تیپ بندی به روش واحد تکراری مستقیم قرار گرفتند. شاخص تمایز سیمپسون جهت تعیین قدرت تمایز هر روش و ضریب اتورگرسیون جهت تعیین قدرت تیپ بندی محاسبه گردید.یافته ها: 61 سوش مورد مطالعه به ترتیب با روش PFGE، MLST، spa،SCCmec  و dru به 7، 6، 6، 12 و 19 تیپ تقسیم شدند. ارزیابی قدرت تمایز برای هر روش طبقه بندی با شاخص تنوع سیمپسون روش های dru و PFGE را به عنوان بیشترین قدرت تمایز تعریف کرد.نتیجه گیری: با این مطالعه می توان این گونه نتیجه گیری کرد که اگرچه تیپ بندی با روشdru روشی با قدرت تمایز بالا، ارزان و آسان جهت بررسی اپیدمیولوژیک سویه های استاف اورئوس مقاوم به متی سیلین از تیپ ST239 می باشد ولی استفاده از ترکیب این روش ها مثل dru) و (PFGE می تواند نتایج بهتری را جهت ارزیابی عفونت های بیمارستانی ارائه دهد.

زمینه: سطوح، امکانات و تجهیزات مورد مصرف در تهیه غذا در گسترش پاتوژن های منتقله از غذا به عنوان یک نگرانی اصلی در بیمارستان ها مطرح می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش ادوات طبخ در انتقال پاتوژن های مهم مسئول عفونت های بیمارستانی و بیماری های منتقله از مواد غذایی در مواد غذایی بیمارستانی یکی از بیمارستان های شهر تهران است.مواد و روش ها: طی 3 مرحله نمونه برداری مستقل، از ابزار و وسایل پرکاربرد مصرفی، هر نمونه از نظر آلودگی باکتریایی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های مربوط به ادوات طبخ از طریق سواب استریل جمع آوری و بلافاصله پس از انتقال در لوله های استریل، تحت کشت در محیط اختصاصی باکتری های گرم منفی و محیط عمومی قرارداده شدند. آلودگی کلی باکتریایی هر نمونه و نوع باکتری ها، توسط آزمون های تشخیصی باکتری شناسی طبق استانداردهای موجود تعیین گردید.یافته ها: از میان نمونه های مورد بررسی ادوات طبخ، آلوده ترین نمونه ها مربوط به نمونه های تخته کار و مخلوط کن (به ترتیب 38 و 35 درصد) بود. مهم ترین باکتری های جدا شده از این نمونه ها مربوط به گونه های انتروباکتریاسه، استافیلوکوکوس اورئوس، گونه های باسیلوس و کلبسیلا پنومونیه بودند که هم خوانی بالایی با جدایه های باکتریایی مواد غذایی مرتبط با آن ها نشان دادند.نتیجه گیری: نتایج حاصله از این مطالعه با تاکید بر بالا بودن سطوح آلودگی میکروبی در مواد غذایی بیمارستانی و ادوات طبخ مرتبط با آن ها در بیمارستان تحت مطالعه، عدم رعایت طبخ صحیح و نکات بهداشتی وسایل طبخ در امر تهیه و توزیع غذاهای بیمارستانی را در این بیمارستان نشان می دهد.

زمینه: امروزه پیامدهای دریافت یون های فلزی و به ویژه فلزات سنگین بر سلامت انسان و محیط زیست و همچنین مخاطرات ناشی از مصرف فراورده های دریایی که این قبیل یون ها را به صورت تجمع یافته در خود دارند، بسیار مورد توجه است. هدف از این مطالعه کاربردی- تحقیقی تعیین غلظت برخی از عناصر فلزی (شامل نیکل، آهن، وانادیم، کبالت، کروم، نقره، کادمیم، لیتیم و باریم) در میگوی ببری سبز صید شده از آب های خلیج فارس بوده است.مواد و روش ها: در این پژوهش 21 نمونه میگوی ببری سبز از 7 منطقه صیادی در بندر بوشهر، بندر ماهشهر و بندرعباس جمع آوری و بلافاصله در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل گردید. پس از آماده سازی نمونه ها مطابق روش مرجع AOAC، جهت تعیین غلظت یون های فلزی از روش طیف بینی نشر اتمی پلاسمای جفت شده القایی استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد به جز در مورد وانادیم، میانگین غلظت تمامی عناصر در عضله میگو بیش از پوست آن ها بود. همچنین در میانگین غلظت کبالت و لیتیم موجود در پوست و عضله میگو اختلاف معنی داری وجودداشت (P<0.05). میانگین غلظت کلیه عناصر اندازه گیری شده هم در عضله و هم در پوست میگو در بندر بوشهر در مقایسه با دو بندر دیگر بیشتر بودکه نمایانگر آلودگی بالقوه بیشتر این بندر به فلزات مذکور می باشد.نتیجه گیری: مقایسه میانگین غلظت یون های فلزی در عضله میگو با مقادیر خطوط راهنمای تعیین شده از سوی سازمان بهداشت جهانی نشان می دهد که غلظت تمامی عناصر مورد بررسی کمتر از حد مجاز بوده و برای سلامت مصرف کننده مخاطره ای ندارد.

زمینه: آب های زیرزمینی، منبع اصلی تامین آب شرب شهر شیراز را تشکیل می دهند. هدف از انجام این مطالعه بررسی کیفیت منابع آب شرب زیرزمینی شهر شیراز، تعیین پراکندگی مکانی شاخص های کیفی و تهیه نقشه های کیفی آب های زیرزمینی در منطقه مورد مطالعه بود. مواد و روش ها: در این تحقیق 110 نمونه آب از 55 حلقه چاه در دو فصل پر بارش و کم بارش برداشته شد و مورد آزمایش قرار گرفت. شاخص های کیفی شیمیایی مورد مطالعه شاملpH ، کل جامدات محلول، کلراید، سولفات، سدیم، سختی و نیترات بود که مطابق با روش های کتاب استاندارد متد مورد آزمایش قرار گرفتند. از نرم افزارArcview GIS  ویرایش 9.3 و روش درون یابی جهت تهیه نقشه کیفی آب های زیرزمینی منطقه مورد مطالعه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد میزان  pHآب تمام مناطق در محدوده مطلوب 7 تا 8.5 بود. غلظت سولفات آب اکثر چاه ها در حد مطلوب قرار داشت. بر اساس نقشه پهنه بندی، آب های زیرزمینی همه نقاط دشت شیراز در دسته بسیار سخت طبقه بندی می شدند. همچنین بیشترین غلظت نیترات در بخش جنوب شرقی و مرکزی این دشت مشاهده شد.نتیجه گیری: نقشه کیفی نهایی آب های زیرزمینی مشخص نمود کیفیت آب های زیرزمینی از غرب دشت شیراز به طرف شرق در حال کاهش است. 4.6 درصد آب های زیرزمینی منطقه مورد مطالعه دارای کیفیت مطلوب، 7.9 درصد کیفیت خوب، 27.7 درصد کیفیت متوسط، 48.8 درصد کیفیت متوسط تا ضعیف و 11.3 درصد (که در بخش جنوب شرقی دشت واقع شده است) دارای پایین ترین کیفیت بوده است.

زمینه: کلستریدیوم دیفیسیل عامل اصلی اسهال ناشی از آنتی بیوتیک در سیستم بیمارستانی است و امروزه استفاده از پروبیوتیک برای پیشگیری و درمان اسهال و کولیت ناشی از آنتی بیوتیک در حال افزایش است. در این مطالعه تاثیر پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کواگولانس در پیشگیری از اسهال و کولیت ناشی از آنتی بیوتیک مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دو سوکور، 300 بیمار بستری در بیمارستان ولی عصر (عج) اراک که تحت درمان آنتی بیوتیکی قرار داشتند، با توجه به معیارهای ورود و خروج مطالعه، به صورت تصادفی به دو گروه مورد (قرص پروبیوتیک، 100 میلی گرم در روز) و شاهد (پلاسبو) تقسیم شدند. مداخله مورد نظر از زمان شروع درمان آنتی بیوتیکی تا یک هفته پس از قطع آن ادامه داشت. به همه بیماران اطلاعاتی از علائم کولیت داده شد و علائم بالینی کولیت و بروز اسهال احتمالی و نتایج تست بررسی توکسین کلستریدیوم در مدفوع بیماران مبتلا به اسهال در دو گروه مورد و شاهد ثبت و مقایسه گردید. بعد از جمع آوری داده ها، اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS ویرایش 16 با استفاده از آزمون های آماری مناسب تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: اسهال ناشی از آنتی بیوتیک در گروه مورد و شاهد به ترتیب 10 نفر (6.6 درصد) گروه پروبیوتیک و 16 نفر (10.6 درصد) بود. میزان بروز اسهال و تعدد نمونه های مدفوع آلوده به کلستریدیوم دیفیسیل بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری نداشت. تعداد موارد مبتلا به علائم کولیت ناشی از آنتی بیوتیک در گروه مورد و شاهد به ترتیب 34 نفر (22.8 درصد) و 86 نفر (57 درصد) بود که به صورت معنی داری در گروه مورد کمتر بود (p<0.0001).نتیجه گیری: استفاده از پروبیوتیک لاکتوباسیلوس تاثیر معنی داری در کاهش اسهال ناشی از آنتی بیوتیک نداشته اما پروبیوتیک باسیلوس کواگولانس می تواند سبب کاهش علائم کولیت ناشی از مصرف آنتی بیوتیک گردد.

زمینه: نبود کنترل داخلی در پژوهش های انجام گرفته در زمینه PCR های تشخیصی محدودیتی مهم محسوب می گردد. به کارگیری تکنیک های آزمایشگاهی حساس و اختصاصی همچون PCR در تشخیص کریپتوکوکوزیس، ضروری است. روش های متنوعی برای تشخیص این قارچ بیماری زا وجود دارد. به طورکلی روش های مبتنی بر کشت، تکنیک های وقت گیر با حساسیت پایین هستند و نیازمند امکانات و تجربه کافی برای تفسیر نتایج می باشند و همچنین روش های رنگ آمیزی نیزحساسیت لازم را ندارند. در نتیجه روش های مولکولی از جمله PCR، تکنیک های مناسب تری برای شناسایی هستند. هدف این مطالعه طراحی و ساخت کنترل داخلی تکثیری پلاسمیدی (IAC) جهت شناسایی ممانعت کننده ها در آزمایش PCR کریپتوکوکوس نئوفورمنس (C.neo) و کاربردهای آتی در لابراتوارهای روتین تشخیصی بوده است.مواد و روش ها: در این بررسی برای ساخت کنترل داخلی، ابتدا پرایمرهای ویژه آزمایش PCR، بر مبنای هدف ژنی 16S rRNA  جهت تشخیص مولکولی، بهینه و سپس حساسیت و ویژگی مشخص شد. پرایمرهای مرکب (Composite Primer) برای IAC-C.neo نیز طراحی، تکثیر و سپس کلون گردید IAC-C.neo تکثیر شده در پلاسمید pTZ57R الحاق و در باکتری اشریشیا کلی JM107 ترانسفورم و کلون گردید. تعداد حداقل IC در هر واکنش PCR با رقیق سازی و همچنین طیف پاسخ PCR همراه با IC مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: اندازه محصول تشخیصی C.neo با پرایمرهای اختصاصی آن برابر با 415 bp و محصول IAC-C.neo برابر با 661 جفت باز بود، که از نظر اندازه، اختلاف مطلوب (246 جفت باز) را با هم دارند. تعداد حداقل IC در هر واکنش 1000 عدد تعیین شد. حداقل و حداکثر حساسیت آزمایش PCR همراه با IC برای DNA کریپتوکوکوس نئوفورمنس بین 3 میلیون تا 100 عدد کریپتوکوکوس مشخص گردید. در آزمایش ویژگی با عوامل مختلف هیچ محصول ناخواسته ای مشاهده نشد. نتیجه گیری: علیرغم سرعت و دقت بالای تکنیک PCR، یافته های منفی و مثبت کاذب که به دلایل مختلف رخ می دهند از مشکلات مهم این تکنیک جذاب می باشد که می توانند کارایی آن را کاهش دهند. استفاده از یک کنترل داخلی در تشخیص مولکولی کریپتوکوکوس نئوفورمنس، این خطاها را شناسایی می نماید.

زمینه: تهوع و استفراغ پس از عمل هنوز هم یکی از مشکلات شایع و ناخوشایند برای بیماران پس از بیهوشی عمومی است و در ایجاد آن عوامل متعددی مانند سن وجنس و نوع عمل جراحی دخیل می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر مایع درمانی شدید و دگزامتازون بر شیوع تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی انتخابی لوزه می باشد. مواد و روش ها: در یک کارآزمائی دو سوکور 77 بیمارکه به طور الکتیو کاندید عمل جراحی لوزه بودند وارد مطالعه شدند. در گروه شاهد و کنترل میزان 2 سی سی بر حسب کیلوگرم وزن بدن به ازای هر ساعت گرسنگی سرم رینگر انفوزیون گردید. در گروه شاهد 4 میلی گرم دگزامتازون و در گروه تحت مطالعه به میزان 20 سی سی بر حسب کیلوگرم وزن بدن سرم رینگر قبل از عمل به صورت وریدی تجویز شد. کلیه بیماران از نظر وجود استفراغ و تهوع پس از هوشیاری در ریکاوری و بخش مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: هیچ گونه تغییرات معنی داری از نظر فشار خون، ضربان قلب و تهوع و استفراغ بعد از عمل مشاهده نگردید. تهوع و استفراغ پس از عمل در گروه تحت مطالعه و شاهد به ترتیب 25.6 درصد و 26.7 درصد گزارش گردید (P>0.05).نتیجه گیری: مایع درمانی شدید می تواند یک جانشین مطمئن و در دسترس برای دگزامتازون به منظور جلوگیری از تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی لوزه باشد.

زمینه: رینیت آلرژیک شایع ترین نوع آلرژی در بین مردم می باشد. تشخیص و درمان دقیق این بیماری جهت جلوگیری از پیشرفت سایر آلرژی ها بسیار مهم است. از طرف دیگر رفلاکس معدی - مروی از شایع ترین بیماری های گوارشی بوده و در زمینه اثر متقابل آن و آسم آلرژیک مطالعات گسترده ای صورت پذیرفته است. برخی از مطالعات نشان داده که عدم درمان رفلاکس معدی - مروی در بیمارانی که آسم دارند کنترل این بیماری را با مشکل مواجه می سازد. برخلاف آسم، مطالعات بسیار اندکی در مورد اثر رفلاکس معدی - مروی بر درمان رینیت آلرژیک وجود دارد. در این مطالعه اثر درمان رفلاکس معدی - مروی بر کاهش علایم رینیت در بیمارانی که هم زمان رینیت آلرژیک دارند، مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که به صورت آینده نگر به مدت 6 ماه از فروردین تا مهر 1392 در مرکز تحقیقات آلرژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد، 103 بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک متوسط تا شدید به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای بیمارانی که علاوه بر رینیت آلرژیک هم زمان مبتلا به رفلاکس معدی - مروی بودند به مدت 6 هفته روزانه 20 میلی گرم امپرازول تجویز شد. درمان های معمول آلرژی نیز ادامه یافت و در نهایت میزان علایم آلرژی بینی قبل و بعد تجویز امپرازول (روزهای 5، 10، 30) در نرم افزار آنالیز آماری SPSS ویرایش 11.5 با کمک آزمون های آماری کای مربع، و تی زوجی هم مقایسه شدند و از نرم افزار Epi info ویرایش 7 نیز استفاده شد.همچنین P کمتر از 0.05 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه 103 بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک فصلی - به دو گروه 38) GERD درصد و(n=33 و (68 درصد (n=70 و با میانگین سنی 28 و 25.7 سال به ترتیب مورد ارزیابی قرار گرفتند. در گروه اول پس از تجویز امپرازول علایم رفلاکس در روزهای 5، 10، 30 پس از درمان به طور معنی داری کاهش یافت (P=0.03)؛ ولی ارتباطی بین درمان رفلاکس و کاهش علایم آلرژیک دیده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد بین درمان رفلاکس معدی - مروی و کاهش علایم آلرژی در بیمارانی که رینیت آلرژیک دارند ارتباط معنی داری وجود ندارد؛ با این وجود مطالعات کامل تر با حجم نمونه بیشتر پیشنهاد می گردد.

زمینه: معمولا حساسیت به غذاهای دریایی دارای تظاهرات بالینی شدید می باشد تاکنون فراوانی آن در افراد جامعه در ایران به طور دقیق مشخص نشده است. بر همین اساس در این مطالعه به بررسی فراوانی این بیماری در شهر بوشهر و برازجان پرداخته شده است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی روی 608 دانش آموز (36 درصد پسر و 64 درصد دختر) در بین سال های 92-1391 در شهر بوشهر و برازجان انجام شد. این مطالعه به بررسی فراوانی حساسیت به غذاها به خصوص غذاهای دریایی مبتنی بر پرسشنامه استاندارد و بر اساس پاسخ های دانش آموزان پرداخته است.یافته ها: به طور کلی فراوانی حساسیت غذایی در این مطالعه 12 درصد (73 نفر، 69.8 درصد (51 نفر) پسر و 30.2 درصد (22) دختر) بود. فراوانی حساسیت غذاهای دریایی در کل جمعیت مورد مطالعه،4.4 درصد (27 نفر، 33.3 درصد پسر (9 نفر) و 66.7 درصد دختر (16 نفر) بود. همچنین حساسیت به ماهی 1.4 درصد و میگو و سایر سخت پوستان دریایی 3.5 درصد بود. شایع ترین علایم به صورت پوستی (49.3 درصد)، گوارشی (28.7 درصد) و تنفسی (2.7 درصد) گزارش شد.نتیجه گیری: این مطالعه اولین مطالعه ای است که در استان بوشهر به بررسی فراوانی حساسیت غذایی دریایی پرداخته است. با توجه به فراوانی بالای حساسیت های غذایی و به خصوص غذاهای دریایی در دانش آموزان، بررسی بیشتر و آموزش های لازم به افراد توصیه می گردد.

زمینه: با توجه به عدم وجود مطالعات بالینی کافی در مورد ارتباط بین درجه بندی نارسایی گوارشی با مرگ بیماران بدحال، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین درجه بندی نارسایی گوارشی با میزان مرگ و میر بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه و تعیین قدرت پیشگویی کنندگی درجه بندی نارسایی گوارشی در مرگ این بیماران اجرا شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 357 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه که سن بیش از 18 سال داشته و کمتر از 72 ساعت از بستری ایشان می گذشت و امکان اندازه گیری فشار داخل شکمی وجود داشت با کسب رضایت نامه آگاهانه وارد مطالعه شدند. اطلاعات جمعیت شناختی و یافته های بالینی بیمار و فشار داخل شکمی وی در هفته اول بستری در بخش مراقبت های ویژه و میزان مرگ بیماران تا روز 28 پس از بستری ثبت و با نرم افزار آماری SPSS ویرایش 16 آنالیز شد. یافته ها: میزان مرگ در طی هفته اول و روز 28 به ترتیب 11.5 درصد و 29.7 درصد بود. میزان بروز افزایش فشار داخل شکمی 34.7 درصد، میزان بروز سندرم کمپارتمان شکمی 6.2 درصد و میانگین درجه بندی نارسایی گوارشی در طی هفته اول بستری در بخش مراقبت های ویژه، 1.346 ( (SD 0.935بود که همگی با میزان مرگ و میر در روز 7 و 28 ارتباط معناداری داشتند (P<0.05)در رگرسیون لجستیک متغیرهای نامبرده جهت تعیین میزان مرگ بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه قدرت پیش گویی کنندگی داشتند.نتیجه گیری: بررسی کنونی رابطه معنادار بین درجه بندی نارسایی گوارشی با مرگ بیماران بستری در روز های 7 و 28 بستری در بخش مراقبت های ویژه را نشان داد که بر اهمیت توجه به آن به عنوان یک فاکتور پیش گویی کننده مرگ و میر در این بیماران اشاره دارد.

زمینه: اندوکاردیت عفونی (IE) به عنوان یک بیماری تهدیدکننده زندگی محسوب می شود و باکتریمی ایجاد شده به دنبال اقدامات دندانپزشکی همواره به عنوان یک علت عمده آن محسوب می گردد. لذا پیشگیری از ابتلا به IE با استفاده از آنتی بیوتیک به صورت وسیع توصیه شده است. دستورالعمل 2007 AHA برای پیشگیری و درمان این بیماران به خوبی شناخته شده است. هدف از این مطالعه بررسی آگاهی دندانپزشکان استان بوشهر در خصوص اندوکاردیت عفونی بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی و با استفاده از پرسشنامه ای خود ایفا که بر اساس دستورالعمل 2007 AHA تهیه شده بود، داده ها از تمامی دندانپزشکان شاغل در بخش دولتی و خصوصی در استان بوشهر جمع آوری شد. نتایج با استفاده از آزمون های تست T مستقل، مجذور کای و ضریب همبستگی پیرسون توسط نرم افزارSPSS  ویرایش 16 و در سطح معنی دار 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از مجموع 72 پرسشنامه توزیع شده در بین تمامی دندانپزشکان شاغل در استان بوشهر، 59 پرسشنامه تکمیل شد (درصد پاسخ دهندگان در این مطالعه 81.94 درصد بود). نزدیک به 48 درصد دندانپزشکان تعداد بیماران در معرض خطر اندوکاردیت عفونی ویزیت شده در سال اندک اعلام کردند و فقط 60.4 درصد از پاسخ دهندگان از دستورالعمل های پیشگیری آن اطلاع داشتند. فراوانی پاسخ صحیح در هیچ یک از موارد بیماری قلبی نیازمند آنتی بیوتیک پیشگیرانه از 43 درصد بالاتر نبود. نوع و روش استفاده، زمان تجویز و مقدار آنتی بیوتیک تجویزی در تمامی موارد با دستورالعمل AHA-2007 مطابقت داشت. در مجموع، سطح آگاهی دندانپزشکان در خصوص نیاز به آنتی بیوتیک پیشگیرانه از اندوکاردیت عفونی ضعیف ارزیابی شد و فراوانی پاسخ های صحیح به بیماری های قلبی نیازمند آنتی بیوتیک پیشگیرانه از اندوکاردیت عفونی در هیچ یک از موارد از 43 درصد بیشتر نبود.نتیجه گیری: یافته ها بیانگر اهمیت نیاز به ارتقاء آگاهی دندانپزشکان برای پیشگیری از ابتلا به IE می باشد اگر چه فراوانی تعداد بیمارانی در معرض خطر IE ویزیت شده توسط دندانپزشکان بسیار پائین است.

زمینه: این مطالعه به منظور بررسی فراوانی یافته های غیرطبیعی دیسک بین مهره ای در MRI کمری بیماران مبتلا به کمردرد با علل غیرعمل جراحی و غیر تروماتیک مراجعه کننده به مرکز تصویربرداری بیمارستان امام خمینی انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی - تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی شامل 280 نفر غیر عمل جراحی و غیر تروماتیک بود که به علت درد کمر جهت MRI کمری مراجعه کردند. نحوه انتخاب افراد نیز به صورت در دسترس و از بین بیماران مراجعه کننده به مرکز تصویربرداری بیمارستان امام خمینی بود. جمع آوری داده ها با استفاده از چک لیست انجام شدو از آنالیز اماری با روش نرم افزار آماری SPSS ویرایش 13 بهره گرفتیم. آزمون های مورد استفاده شامل تی مستقل، کای اسکوار، آنالیز واریانس و تست دقیق فیشرانجام شد.یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 40.98 سال بود. 56.1 درصد زن بودند. در 83.2 درصد یافته های غیرطبیعی در MRI وجود داشت. در 72.9 درصد درگیری اختلال دیسک وجود داشت. در 40.7 درصد درگیری سنترال بود، در 21.1 درصد درگیری فقط در سمت راست دیسک و در 36.3 درصد فقط در چپ بود. در مجموع، درگیری در 25.75 درصد به صورت بر آمدگی (Bulging)، 62.85 درصد پروتروژن، 11.05 درصد اکستروژن و در 0.35 درصد به صورت سکوستریشن بود.نتیجه گیری: در مجموع می توان چنین استنباط نمود که پروتروژن و Bulging شایع ترین یافته های موجود در MRI کمری هستند و با توجه به نقش بالای MRI در تشخیص هرنیاسیون استفاده از آن به عنوان یک ابزار مفید و دقیق برای بررسی کمردرد توصیه می شود.

زمینه: تحلیل فیلم های پرتونگاری کناره گذاشته شده یک روش مفید کنترل کیفیت در پرتونگاری تشخیصی است. فیلم های تکراری علاوه بر تحمیل هزینه اضافی، عامل افزایش غیرضروری دز تابشی به بیماران و کارکنان می شود. هدف این پژوهش بررسی فراوانی و کنار گذاشتن تصاویر پرتونگاری و علل آن است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، تصاویر پرتونگاری طی یک دوره دو ماهه مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از مرور متون علمی، یک فرم برای ارزیابی کنار گذاشتن تصاویر پرتونگاری و علل مرتبط با آن طراحی شد. یافته ها به وسیله آمار توصیفی تحلیل گردید.یافته ها: در مجموع 24392 پرتونگاری انجام شد. فراوانی تکرار تصاویر پرتونگاری 1241 مورد بود. متوسط میزان تکرار در سه بیمارستان 5.09 درصد بود. میزان تکرار اختصاصی برای بیمارستان خاتم الانبیاء، بوعلی و علی ابن ابیطالب به ترتیب 5.32 درصد، 7.22 درصد و 2.75 درصد بود. دلیل اصلی تکرار پرتونگاری ناشی از خطای تابش (42.72 درصد) و حرکت بیمار (20.30 درصد) بود. بالاترین میزان تکرار برای لگن (11.72 درصد) بود. نتیجه گیری: مشخص شد خطای انسانی نقش مهمی در تکرار تصاویر پرتونگاری دارد. میزان تکرار تصاویر پرتونگاری در این مطالعه در مقایسه با مطالعات قبلی در ایران در محدوده متوسطی است اما در بعضی بیمارستان ها و بعضی اعضاء قابل قبول نیست.

زمینه: نوروتوکسین های دریایی از گروه بیوتوکسین های دریایی، زهرهای طبیعی هستند که به طور عمده توسط دینوفلاژلات ها، دیاتوم ها و چندین گونه از بی مهرگان و ماهی ها تولید می گردند. مسمومیت دریایی، نتیجه مصرف حیوانات دریایی حاوی این توکسین ها بوده که همراه با اثرات سوء قابل توجهی هستند.مواد و روش ها: این مطالعه، برخی از اطلاعات را در مورد ساختار نوروتوکسین های دریایی، هدف مولکولی و فارماکولوژی آن ها، روش های آنالیز تشخیصی و سنجش کمی آزمایشگاهی، تظاهرات بالینی و همچنین پیشگیری و درمان، در صورت دستیابی، فراهم می آورد. علاوه بر این، این مطالعه بر روی مسمومیت دریایی و سندرم های مختلف نوروتوکسیک مانند سیگواترا، مسمومیت تترودوتوکسین و مسمومیت صدفی فلج دهنده، پس از مصرف مواد حاوی توکسین های دریایی متمرکز گردیده است.یافته ها: تعدادی از نوروتوکسین ها با توجه به قدرت توکسیسیتی آن ها بر اساس LD50 در بین نوروتوکسین های مورد مطالعه، مایتوتوکسین، پالی توکسین و سیگواتوکسین، تترودوتوکسین و ساکسیتوکسین، بروتوکسین، آزاپیراسید، یسوتوکسین، کولیاتوکسین، دوموئیک اسید و کونوتوکسین ها به ترتیب دارای قدرت بیشتری گزارش گردیده اند. هدف اصلی بسیاری از این نوروتوکسین های دریایی، کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ و در نتیجه مهار هدایت یونی از طریق این کانال است. علاوه بر این، این ترکیبات با کانال های پتاسیمی و کلسیمی وابسته به ولتاژ تداخل و شار یون های مذکور را به انواع مختلف سلول ها، تعدیل می نمایند. همچنین مشخص گردیده است که هدف پالیتوکسین، پمپ Na+-K+/ATPase می باشد.نتیجه گیری: مطالعات مورد بررسی نشان دادند که سیگواترا شایع ترین سندرم مسمومیت دریایی است، اما اغلب کشنده نیست. مسمومیت ماهی بادکنکی حاصل مصرف ماهی حاوی تترودوتوکسین و مسمومیت صدفی پارالیتیک، نسبت به سیگواترا دارای شیوع کمتری بوده، اما میزان مرگ ومیر بالاتری دارد. همچنین بر روی برخی از توکسین ها نظیر مایتوتوکسین با وجود قدرت سمیت بالا، مطالعه زیادی انجام نگرفته است. علاوه بر این، اثرات فارماکولوژی، مکانیسم اثر و یا هدف ملکولی برخی از توکسین ها نظیر کولیاتوکسین و اوسترئوتوکسین 3، همچنان ناشناخته باقی مانده اند که هر کدام می تواند موضوع پژوهش ها و شاید نسل داروهای آتی باشد.

زمینه: گردهمایی عظیم سالیانه مسلمانان همه کشورهای دنیا در مکه و مدینه برای انجام فرایض حج، بزرگ ترین مراسم مذهبی دنیا را رقم می زند. علاوه بر حج تمتع، کشور عربستان در طول سال نیز پذیرای شمار زیادی زایر برای انجام حج عمره می باشد. این مهاجرت عظیم انسانی، مهم ترین چالش در زمینه مراقبت بهداشت عمومی و مسایل کنترل عفونت را به همراه دارد. در نوشتار کنونی، سعی شده است تا مروری بر بیماری های شایع در بین زایرین، نحوه انتقال آن ها و چگونگی کنترل این بیماری ها، انجام شود.مواد و روش ها: در یک بررسی کلی سایت های Pubmed، ScinceDirect وGoogle scholar ، برای واژگان حج، بیماری های عفونی، مکه و عربستان سعودی مورد جستجو قرار گرفتند. جست و جو محدود به مقالات فارسی و انگلیسی چاپ شده در بازه زمانی بیست ساله (1994 الی 2014) بود.یافته ها: در مجموع مقالات به دست آمده 97 عدد بودند که با حذف موارد مشابه و اطلاعات قدیمی تر، در نهایت تعداد 64 مورد بررسی نهایی قرار گرفت.نتیجه گیری: با توجه به اهمیت مراسم حج و شیوع بیماری های عفونی گوناگون نظیر عفونت های مننگوکوکی، آنفولانزا، بیماری های اسهالی انجام اقدامات پیشگیرانه مانند واکسیناسیون و رعایت نکات بهداشتی فردی پیش از مناسک حج و طی آن کاملا ضروری به نظر می رسد. آموزش کارکنان بهداشتی - درمانی و همچنین حاجیان و تمامی افراد حاضر در مراسم حج از اقدامات موثر می باشد.

زمینه: بر اساس یافته های بررسی های گذشته مصرف دخانیات به ویژه قلیان در استان بوشهر شیوع بالائی دارد. این پژوهش، تحلیلی تازه از اطلاعات مطالعه هم گروهی مبتنی بر جمعیت قلب سالم خلیج فارس است که با هدف تعیین شیوع و الگوی مصرف استعمال سیگار و قلیان در جمعیت ساکن استان بوشهر انجام گردید.مواد و روش ها: در فاز اول مطالعه در سال 1382، 3735 نفر از 3 شهرستان بوشهر، دیلم و گناوه شرکت کردند. در فاز دوم در سال 1388، 1833 نفر (49.07 درصد) از افراد شرکت کننده در فاز اول حضور داشتند. اطلاعات جمعیت شناختی و وضعیت مصرف سیگار و قلیان به روش مصاحبه حضوری جمع آوری شد. شیوع خام و استاندارد شده برای متغیر های سن و جنس مصرف سیگار و قلیان برای کل جمعیت و نیز برای زنان و مردان در دو فاز مطالعه محاسبه گردید.یافته ها: شیوع استعمال سیگار در فاز اول 11.9 درصد و در فاز دوم 7.5 درصد بود. 21.6 درصد از مردان و 0.4 درصد از زنان در فاز اول و 13 درصد از مردان و 0.7 درصد از زنان در فاز دوم سیگاری بودند. شیوع استعمال قلیان نیز به طور کلی در فاز اول 17.9 درصد و در فاز دوم 12.9 درصد بود. 10.7 درصد از مردان و 25.8 درصد از زنان در فاز اول و 7.1 درصد از مردان و 19.05 درصد از زنان در فاز دوم قلیانی بودند.نتیجه گیری: کشیدن قلیان به ویژه در زنان به میزان قابل توجهی از سایر مناطق غیر جنوبی کشور بیشتر بود. پیش نهاد می شود پژوهش های بیشتری به ویژه در زمینه بررسی علل گرایش زنان به قلیان و راه های کاهش آن صورت گیرد.

زمینه: خلیج فارس زیستگاه مناسبی برای جانوران زهرآگین مناطق گرمسیر است. شایع ترین عامل آسیب دیدگی با جانوران زهرآگین در خلیج فارس پس از عروس دریایی، سنگ ماهی Pseudosynanceia melanostigma است که در سواحل جنوبی ایران به فریاله ماهی موسوم می باشد؛ اما به نظر می رسد که پزشکان شاغل در بنادر و جزایر خلیج فارس از شیوه های درمانی بر پایه دستورالعمل های بالینی مربوطه، استفاده نمی نمایند.بیماران و روش کار: تعداد 16 بیمار آسیب دیده با فریاله ماهی که به اورژانس بیمارستان های دانشگاهی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بوشهر و نیز مرکز بهداشتی درمانی دلوار مراجعه کرده بودند؛ به صورت سریال، مورد مطالعه قرار گرفتند.یافته ها: شایع ترین مکان آسیب، در اندام تحتانی (14 مورد) و در دو مورد نیز مکان آسیب، در دست ها بود. شایع ترین داروی تزریقی جهت کنترل درد موضعی، لیدوکائین و سپس آنتی هیستامین ها و هیدروکورتیزون، به ترتیب، دومین و سومین داروهای شایع تجویز شده بودند. در هیچ یک از بیماران، روش فرو بردن اندام آسیب دیده درآب ولرم، مورد استفاده قرار نگرفت. در دو مورد، آنتی بیوتیک تجویز شد؛ در حالی که برای هیچ یک از آسیب دیدگان، تتابولین تجویز نگردید.نتیجه گیری: فرو بردن اندام آسیب دیده در آب گرم، پایه اصلی کنترل درد، در آسیب با فریاله ماهی است که در اقدامات درمانی هیچ یک از بیماران، مشاهده نشد. همچنین، تجویز پروفیلاکسی تتانوس برای هیچ یک از آن ها، انجام نگردید. فرو بردن اندام آسیب دیده در آب گرم، تزریق موضعی لیدوکائین بدون آدرنالین و تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک با محدوده گسترده را باید در درمان آسیب با سنگ ماهی گوشزد نمود.