مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1382 | دوره:58 | شماره:4 |تعداد مقالات:27

هدف: مطالعه تاثیر آسیت تجربی با استفاده از مدل خوراکی T3 بر روی امواج الکتروکاردیوگرام و محور الکتریکی قلب. طرح: مطالعه مقایسه ای. حیوانات: صد و پنجاه قطعه جوجه گوشتی یکروزه از نژاد راس. روش: جوجه ها در دو گروه مساوی و مجزا و نزدیک به هم به صورت گروه کنترل و گروه آزمایش تا 6 هفته در روی بستر پرورش یافتند. تجویز خوراکی هورمون تری یدوتیرونین (1.5 ppm) به گروه آزمایش از روز ششم تا پایان دوره صورت گرفت. با مجزا نمودن 5 جوجه از هر گروه در پایان هر یک از هفته های دوم تا ششم و ثبت الکتروکاردیوگرام هر یک از آنها انجام پذیرفت.تجزیه و تحلیل آماری: تعیین اختلاف بین گروه کنترل و آزمایش به روش آزمون تی استیودنت و نیز اختلاف بین هفته های مختلف با استفاده از تجزیه واریانس.نتایج: در اشتقاقهای aVR,III و aVR و بین دو گروه کنترل و آزمایش، موج R در پایان هفته سوم و ششم و موج S در پایان هفته های دوم و ششم و نیز هر دو این امواج در میانگین جمع کل هفته های تمام دوره، اختلاف معنی داری را به صورت افزایش ارتفاع در گروه آزمایش نشان دادند. درجات محور الکتریکی قلب اگر چه در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در جهت مثبت تغییر یافته بود ولی بین دو گروه کنترل و آزمایش و بین هفته های مختلف اختلاف معنی داری را ظاهر نساخت. نتیجه گیری: با ثبت و مطالعه الکتروکاردیوگرام در جوجه های گوشتی مبتلا به آسیت تجربی با استفاده از مدل خوراکی T3 امواج R و S بخصوص پس از 6 هفته استفاده مداوم خوراکی، دچار افزایش می شوند که شاهدی بر هیپرتروفی بطنی و عوارض مربوطه می باشد.

هدف: بررسی لیپیدها و لیپوپروتئینهای سرم خون گوسفندهای نژاد لری بختیاری و ارتباط آنها با فعالیت غده تیروئید. طرح: مطالعه توصیفی از نوع همبستگی. حیوانات: صد و هجده راس گوسفند نژاد لری - بختیاری در دو جنس نر و ماده. روش: نمونه های خون از ورید وداج 118 راس گوسفند نژاد لری - بختیاری در سنین مختلف (5-4،4-3،3 -2 و 2-1 و <1 سال) و دو جنس نر و ماده گرفته شدند. غلظت سرمی کلسترول، تری گلیسیرید، لیپیدتام،VLDL - کلسترول LDL - کلسترول و HDL - کلسترول با روشهای متداول آزمایشگاهی و غلظت تیروکسین (T4) تری یدوتیرونین (T3) و جذب (T3uptake)T3 با روش رادیوایمونواسی و میزان (Free thyroxine index "FTI") با استفاده از فرمول استاندارد مورد سنجش قرار گرفتند.تجزیه و تحلیل آماری: اعداد به دست آمده از این پژوهش با استفاده از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA)  و آنالیز رگرسیون در برنامه کامپیوتری SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. با استفاده از آزمون دانکن به تفاوتهای معنی دار میان میانگینهای مختلف پی برده شد. تمام مقادیر به صورت میانگین ± خطای استاندارد در سطح (P<0.05) ارائه گردیدند.نتایج: میزان کلسترول، تری کلیسیرید LDL- کلسترول T3 ، T4، (T3 uptake) و سرم گوسفندهای نژادلری - بختیاری در گروههای سنی مختلف دارای اختلاف آماری معنی دار بودند (P<0.05). با افزایش سن، میزان کلسترول ((P<0.05, r=0.24 وLDL - کلسترول سرم (P<0.05, r=0.20) افزایش یافت. میزان تمام لیپیدها، لیپوپروتئینها، T4 و FTI سرم در دو جنس نر و ماده دارای اختلاف آماری معنی دار بودند (P<0.05). به طوری که میزان کلسترول ، لیپیدتام، HDL- کلسترول،LDL - کلسترول،T4  و FTI در جنس ماده بیشتر از جنس نر و میزان تری گلیسیرید و VLDL- کلسترول در جنس نر بیشتر از جنس ماده بود(P<0.05) .هیچ گونه همبستگی معنی داری میان هورمونهای تیروئیدی (T4 و T3) و لیپیدها و لیپوپروتئینهای سرم خون گوسفندهای نژاد لری بختیاری به دست نیامد.نتیجه گیری: در گوسفند به عنوان یک نشخوار کننده بر خلاف گوشتخواران همبستگی معنی داری میان هورمونهای تیروئیدی و لیپیدها و لیپوپروتئینهای سرم خون وجود ندارد که می تواند ناشی از متابولیسم خاص لیپیدها و لیپوپروتئینها در نشخوار کنندگان باشد.

هدف: تعیین مقادیر مرجع پروتئینهای سرم خون گاومیشهای بومی خوزستان.حیوانات: صد و پنجاه و چهار راس گاومیش نر و ماده بالغ و نابالغ.روش: خونگیری از ورید وداج، سنجش پروتئین تام سرم خون به روش بیوره و تفکیک پروتئینهای سرم خون به روش الکتروفورز ژل آگارز.تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس دو طرفه و آزمون حداقل اختلاف معنی دار برای مقایسه میانگین پروتئینهای مختلف در میان گاومیشهای نر و ماده و بالغ و نابالغ. آزمون "t" برای مقایسه میانگین پروتئینهای سرم خون گاومیشهای بالغ ونابالغ نر و نیز بالغ و نابالغ ماده. آنالیز رگرسیون با دو متغیر مستقل سن و جنس برای مقایسه درصد پروتئینها در گاومیشهای نر و ماده و گاومیشهای بالغ و نابالغ .نتایج: چهار فرکسیون پروتئینی آلبومین و آلفا، بتا و گاماگلوبولین تفکیک گردید. میزان گاماگلوبولین در جنس ماده به طور معنی داری بیشتر از جنس نر می باشد. میانگین بتا و گاماگلوبولین در گروه بالغ نسبت به گروه سنی نابالغ و میانگین میزان آلفاگلوبولین در گروه سنی نابالغ نسبت به گروه سنی بالغ به طور معنی داری بالاتر می باشد. میانگین میزان آلفاگلوبولین در نرهای بالغ به طور معنی داری کمتر از نرهای نابالغ می باشد. میانگین میزان گلوبولین تام و بتا و گاماگلوبولین در بالغ های ماده به طور معنی داری بالاتر از نابالغ های ماده و میزان آلفاگلوبولین و آلبومین در ماده های نابالغ به طور معنی داری بالاتر از بالغ های ماده می باشد. گاماگلوبولین و گلوبولین تام در بالغ های ماده بیشتر از بالغ و نابالغ های نر می باشد.نتیجه گیری: پروتئینهای سرم خون گاومیشهای بومی خوزستان از چهار فرکسیون آلبومین، آلفا، بتا و گاماگلوبولین تشکیل گردیده است. میزان پروتئینهای سرم خون متاثر از سن می باشد بدین معنی که با افزایش سن میزان بتا و گاماگلوبولین افزایش اما میزان آلبومین و آلفا گلوبولین کاهش می یابد. در بین گلوبولین های سرم خون تنها گاماگلوبولین تحت تاثیر جنس قرار دارد و در جنس ماده از میزان بالاتری برخوردار می باشد.

هدف: بررسی ماکروسکوپی چشم شتر یک کوهانه.طرح: مطالعه توصیفی.حیوانات: شش جفت چشم از شش نفر شتر بالغ.روش کار: چشمهای شتر از کشتارگاه تهیه و در فرمالین 10 درصد قرار گرفت. پس از 10 روز کلیه نمونه ها تشریح گردید و نتایج حاصل یادداشت شد. برخی از بخشهای چشم نیز با استفاده از استریومیکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفت. قرنیه، عدسی و مردمک نیز توسط کولیس اندازه گیری شدند.نتایج: پلک بالا در چشم شتر نسبت به پلک پایین دارای مژه های زیادتر و بلندتری می باشد. در بالای گوشه داخلی چشم شتر تعداد زیادی موهای بلند (حساس) وجود دارد. حرکت پلک بالا نیز در چشم شتر نسبت به پلک پایین بیشتر است. میانگین قطب داخلی تا قطب خارجی قرنیه در چشم راست 0.04 ± 2.92 و در چشم چپ 0.01 ± 2.93 سانتیمتر و میانگین قطر پشتی شکمی قرنیه در چشم راست 0.04 ± 2 و در چشم چپ 0.02 ± 1.95 سانتیمتر است. تمام اندازه گیریها در جداول مشخص شده است.نتیجه گیری: توده چربی همراه چشم در موقعیت شکمی، شکمی داخلی و پشتی داخلی کره چشم به مقدار زیاد دیده می شود. بخش غده ای پلک سوم چشم شتر کاملا توسط غضروف احاطه شده و شاید به همین دلیل حرکت آن به راحتی انجام می شود و کاملا سطح قرنیه را می پوشاند. قرنیه در چشم شتر بیضی شکل است. قطب داخلی آن پهنتر و ضخامت آن از حاشیه به طرف مرکز افزایش می یابد. عنبیه در لبه پشتی و شکمی برخلاف نشخوار کنندگان چین خورده است به طوری که چینهای لبه پشتی عنبیه بزرگتر می باشد. مردمک در چشم شتر بیضی شکل و قطب داخلی آن پهنتر است. در سطح داخلی حفره خلفی چشم شتر، در بالای محل ورود عصب بینائی (لکه کور) منطقه درخشان قوس و قزح دیده نمی شود.

هدف: استفاده از آنتی ژن شیزونت سلولی تیلریا در آزمون الایزای غیر مستقیم و تعیین ارزش الایزا در بررسی سرم شناسی میزان آلودگی گاوها به تیلریا است. طرح: مطالعه توصیفی. حیوانات: صد و بیست و چهار راس گاو و گوساله، که پنجاه و شش راس با علایم درمانگاهی و شصت و هشت راس بدون علایم بالینی و به ظاهر سالم بودند.روش: خونگیری از گاوها و جدا نمودن سرم و تهیه گسترش خونی و جستجوی پادتن ضد تیلریا در سرم به روش الایزای غیر مستقیم با تعیین OD نمونه ها و درصد موارد الایزا مثبت و الایزا منفی و مقایسه نتایج به دست آمده از الایزا و گسترش خونی در دو گروه با علایم و بدون علایم بالینی. تعیین حساسیت و ویژگی الایزای تیلریا و نیز تعیین درصد موافقت بین دو آزمون الایزا و گسترش خونی.تجزیه و تحلیل آماری: آمار توصیفی.نتایج: از مجموع 124 نمونه سرم، 56 نمونه مربوط به موارد با علایم بالینی و لام مثبت خونی بود که 42 مورد آن (75 درصد) الایزا مثبت و 14 مورد (25 درصد) الایزا منفی به دست آمد که ظاهرا منفی کاذب به حساب آمدند. از بین 68 نمونه مربوط به گاوهای فاقد علایم بالینی 15 مورد (22 درصد) دارای گسترش خونی مثبت و 19 مورد (27.9 درصد) تست الایزا مثبت داشتند. همچنین از 124 گسترش خونی، 71 مورد تیلریا مثبت بودند که 54 مورد (76 درصد) در الایزا نیز مثبت شدند و از 53 لام خونی منفی، 7 مورد (13.20 درصد) الایزا مثبت به دست آمد که ظاهراً الایزا مثبت کاذب به حساب آمدند.نتیجه گیری: در تحقیق حاضر نشان داده شد که استفاده از شینرونت سلولی به عنوان آنتی ژن فاز جامد در الایزا حساسیت بالایی در اندازه گیری پادتن دارد و آزمون الایزا توانست 61 مورد (49.1 درصد) آلودگی به تیلریا را کشف نماید. با توجه به داده های به دست آمده از الایزا و گسترش خونی، حساسیت الایزای تیلریا 76 درصد و ویژگی آن 86.8 درصد و موافقت بین دو روش 80 درصد به دست آمد. از اینرو از آزمون الایزای غیر مستقیم می توان به عنوان یک آزمون غربالی در تعیین میزان آلودگی گاوها به تیلریا استفاده نمود.

هدف: تعیین زمان ظهور و بقای انگل در خون رت هایی که به صورت تجربی به توکسوپلاسما گوندیی آلوده شده اند و همچنین تشخیص زودرس آلودگی توکسوپلاسمایی در رت با استفاده از روش PCR.طرح: مطالعه تجربی.حیوانات: تعداد پنج سر رت عاری از توکسوپلاسما و 10 سر رت آلوده به توکسوپلاسما گوندیی استفاده شدند که زاده های 5 جفت والدین نسل دوم حاصل از 3 جفت والدین نسل اول بودند.روش: ابتدا ده سر رت سالم را با سویه RH توکسوپلاسما گوندیی از طریق تزریق داخل صفاقی آلوده کرده سپس برای مدت 30 روز هر 24 ساعت یکبار از رت های آلوده خونگیری شد. از خون رت های آلوده DNA استخراج و با استفاده از پرایمرهای طراحی شده اختصاصی و حساس به نامهای SDKF و SDKR آزمایش PCR انجام گرفت.نتایج: طبق نتایج به دست آمده 48 ساعت پس از شروع آلودگی انگل در خون با روش PCR قابل شناسایی بود. حضور DNA  انگل تا 16 روز بعد ادامه داشت ولی پس از روز هفدهم از خون ناپدید گشت.نتیجه گیری: دو پرایمر طراحی شده به خوبی قادرند که آلودگی تکوسوپلاسمایی (سویهRH ) را درخون رت با روش PCR شناسایی نمایند. لذا از این دو پرایمر حساس و اختصاصی برای تشخیص زود هنگام آلودگی می توان استفاده کرد.

هدف: بررسی و مطالعه انگلهای سه گونه از باربوس ماهیان رودخانه های تجن و زارم رود استان مازندران. طرح: مطالعه توصیفی. حیوانات: صد و شصت و دو ماهی باربوس، سس ماهی کلفت لب (Barbus mursa) سس ماهی کورا (B.Lacerta)، سس ماهی بزرگ سر (B.capito). روش: از شهریور 1380 تا مرداد 1381 نمونه برداری به شکل تصادفی از 4 ایستگاه مختلف رودخانه های تجن و زارم رود در استان مازندران انجام شد. ماهیان به طور زنده به آزمایشگاه منتقل شدند و پس از ثبت مشخصات ایستگاه و انجام بیومتری به طریقه قطع نخاع کشته و از نقطه نظر آلودگیهای انگلهای میکسوسپورها معاینه شدند. در صورت مشاهده کیست بافتهای آلوده جداسازی و به طور متوسط 30 اسپور اندازه گیری گردید سپس اسپورها در گلیسیرین ژلاتین و بافتهای آلوده در فرمالین 10 درصد فیکس شدند. ار بافتهای آلوده مقاطع بافت شناسی تهیه و به روش هماتوکسیلین وائوزین رنگ آمیزی شدند.تجزیه و تحلیل آماری: آمار توصیفی.نتایج: در طی انجام این مطالعه مجموعاً 8 انگل میکسوبولوس Myxobolus از ماهیان مطالعه شده شناسایی و طبقه بندی گردید. از سس ماهی کلفت لب انگلهای، M.kovali, M. rutili. M. tauricus,M.squamae, M.azerbajdznicus, M.osmaniae  برای اولین بار گزارش می شود. از سس ماهی بزرگ سر انگل M.musculi و از سس ماهی کورا انگل  M.valdogeli گزارش شده است.نتیجه گیری: تاکنون در رودخانه های منتهی به حوضه جنوبی دریای خزر و با در نظر گرفتن نتایج این مطالعه حدود 20 گونه از این انگلها شناسایی و منتشر شده اند. به جز یک انگل  M.osmaniae تمامی انگلهای به دست آمده قبلا از حوضه شمالی این دریا توسط محققین روسی و آسیای میانه گزارش شده بودند که این امر نشان دهنده تنوع و پراکنش این انگلها در حوضه دریای خزر (Caspian Sea Fauma) می باشد. تفاوت عمده این مطالعه با تحقیقات به عمل آمده در حوضه شمالی دریای خزر آلودگی در میزبانهای مختلف می باشد. میکسوبولوس عثمانیه برای اولین بار است که از حوضه دریای خزر گزارش می شود. کله انگلهای به دست آمده از سس ماهی کلفت لب نیز برای اولین بار گزارش می شوند و می توان این ماهی را به عنوان میزبان جدید 6 انگل فوق معرفی نمود.

هدف: تعیین ویژگیهای کوتیکول و ضمائم آن در کرمهای خانواده تریکوسترونژیلیده در ایران.طرح: مطالعه توصیفی.روش کار: در این بررسی به منظور مقایسه خصوصیات کوتیکول در تریکوسترونژیلیده های ایران 6 گونه شامل مارشالاجیامارشالی، کاملوسترونژیلوس منتولاتوس، نماتودیروس، ابنورمالیس، نماتودیرلا، تریکوسترونژیلوس پروبولوروس و همونکوس کونتورتوس پس از جداسازی از دستگاه گوارش دامها و تهیه مقاطع عرضی توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند.نتایج: در این تحقیق کوتیکول و ضمائم آن شامل حباب راسی کوتیکولی، خارانتهایی ماده، پاپی گردنی، خطوط طولی کوتیکولی (Synlophe) و ضخامت کوتیکول در تک تک گونه ها مورد بررسی قرار گرفت.- حباب راسی و خارانتهایی تنها در دو گونه نماتودیرلا و نماتودیروس ابنورمالیس مشاهده می شود.- پاپی گردنی در همونکوس کونتورتوس، مارشالاجیامارشالی و کاملوسترونژیلوس منتولاتوس قابل مشاهده است که در همونکوس کونتورتوس نسبت به دو گونه دیگر به راس نزدیکتر است. - سینلوف در تمام گونه ها به جز تریکوسترنژیلوس پروبولوروس مشاهده می شود.در نماتودیروس ابنورمالیس و نماتودیرلاسینلوف از زیر حباب راسی شروع و تا بالای پرده تناسلی امتداد می یابد. حداکثر تعداد تضاریس (Ridge) در هر دو گونه 29 عدد می باشد. سینلوف در کاملوسترونژیلوس منتولاتوس و مارشالاجیا مارشالی در سرتاسر بدن واقع شده است. حداکثر تعداد خطوط در کاملوسترونژیلوس منتولاتوس 42 عدد و در محل تخم پران (Ovogector) است. در مارشالاجیا مارشالی 46 عدد و در نیمه بدن می باشد. سینلوف در همونکوس کونتورتوس تا نیمه بدن امتداد می یابد. حداکثر تعداد تضاریس 36 عدد در قسمت میانی سینلوف می باشد. کوتیکول در سه گونه همونکوس کونتورتوس، مارشالاجیامارشالی و کاملوسترونژیلوس منتولاتوس از سایر گونه ها ضخیم تر است.نتیجه گیری کلی: به طور کلی در نماتودها وجود یا عدم وجود سینلوف و در صورت وجود، طول آن، تعداد تضاریس کوتیکول و نحوه قرار گرفتن این تضاریس بر روی کوتیکول از تنوع بسیار بالای برخوردار است. به طوری که این تنوع در نماتودها تریکوسترونژیلیده تا حد گونه دارای ارزش تاکسونومیک می باشد.

هدف: بررسی وضعیت غدد کبدی و پانکراس در مراحل مختلف رشد و نحوه شکل گیری و تکامل این غدد در نمونه های لاروی و بچه تاس ماهیان ایرانی از اولین روی تفریخ تا دو ماهگی. طرح: مطالعه توصیفی. حیوانات: تعداد هشتاد نمونه از لارو و بچه تاس ماهیان ایرانی. روش: جمع آوری نمونه ها از لاروهای یک روزه تا 56 روزه و تثبیت در محلول بوئن و سپس انجام مراحل معمول بافت شناسی توسط دستگاه اتوتکنیکون برشهای 6 میکرونی به روش هماتوکسیلین ائوزین و مالوری رنگ آمیزی و با میکروسکوپ نوری مطالعه گردیدند.تجزیه و تحلیل آماری: آمار توصیفی.نتایج: در این مطالعه در روز اول نشانه ای از وجود کبد و پانکراس مشخص مشاهده نگردید، ولی تا روز پنجم نشانه هایی از شکل گیری کبد وجود داشته که یک پوشش سروزی نیز آن را در بر می گرفت. به علاوه پانکراس بصورت غده ای ساده در مجاورت کبد مشاهد شده که تنها شامل بخش برون ریز آن یعنی آسینی های سروزی بود. تا روز شانزدهم و اکوئول های فراوانی در هپاتوسیت ها مشاهده گردید که از این پس از میزان آنها کاسته شده و ذخایر گلیکوژنی فراوانی حضور داشتند. در پانکراس تا سن 25 روزگی آثاری از جزایر لانگرهانس مربوط به بخش درون ریز نیز مشاهده شده که همراه با توسعه عروق خونی در این غده بود. از سن 32 تا 56 روزگی علاوه بر افزایش حجم کبد و توسعه سینوزوئیدها و فضاهای باب، کماکان بخش اعضم پانکراس را آسینی های ترشحی با گرانول های زیموژن تشکیل می داد.نتیجه گیری: در این گونه از تاس ماهیان مانند ماهیهای استخوانی، کبد و پانکراس اندامهای ساده ای می باشند که در اوایل دوران زندگی به وجود می آیند. به علاوه غدد مزبور شباهت زیادی به اندامهای فوق در سایر گونه های ماهیان و حتی پستانداران دارند. بافت کبدی در قره برون از روز پنجم به عنوان یک عضو مستقل در بخش قدامی روده ها مشاهده گردید. تا روز شانزدهم میزان واکوئول چربی در کبد بیشتر بوده و پس از آن کاهش آنها و افزایش ذخایر گلیکوژنی مشهود بود که به دلیل کاهش احتیاجات چربی و افزایش فعالیت عملی کبد می باشد به علاوه بتدریج بر وسعت سینوزوئیدها و فضاهای باب افزوده می گردید. پانکراس در ابتدا تنها دارای بخش برون ریز بوده ولی از روز 32 به بعد بخش درون ریزیا جزایر لانگرهانس توسعه یافته و تا روز 56 بر وسعت پانکراس افزوده می گردد. رشد و تکامل تدریجی غدد ضمیمه متناسب با نیازهای تغذیه ای آنها می باشد. بویژه در مراحل نهایی تکاملی خود در متابولیسم پروتئینها، چربیها و کربوهیدراتها نقش اساسی را دارند.

هدف: 1- بررسی مقایسه ای آلودگی نانهای سالم، نیمه آلوده و کپک زده به آفلاتوکسین و آسپرژیلوس، 2- تعیین مقادیر و انواع آفلاتوکسین به همراه نوع قارچ مولده، 3- شمارش کلنی های قارچی نانهای فاقد و حاوی آفالتوکسین و 4- تعیین رابطه احتمالی بین آفلاتوکسین آسپرژیلوس و شمارش کلنی قارچی.طرح: برسی مشاهده ای تعیین مقادیر و انواع آفلاتوکسین به همراه عوامل مولده آنها در نانهای قابل تغذیه در دام.روش: دویست و بیست و دو نمونه نان قابل تغذیه در دام در سالهای 81-1380 در ارومیه تهیه گردیدند. تعداد نانهای سالم، نیمه آلوده و کپک زده تهیه شده از محلهای جمع آوری نان به ترتیب 54،56 و 112 نمونه بوده است. آفلاتوکسین های G1,B2,B1 و G2 به روش کروماتورافی بالایه نازک تعیین گردید. برای جداسازی آسپرژیلوس، نانها در محیط سابورو دکستروز آگار کشت شدند و کلنی قارچی نیز با روش رقت و کشت شمارش گردیدند.تجزیه و تحلیل آماری: مربع کای و ضریب همبستگینتایج: 42 نمونه (18.1 درصد) دارای حداقل یک نوع آفلاتوکسین، چهار نمونه (1.8 درصد) دارای دو نوع آفلاتوکسین، یک مورد سه (0.5 درصد) و مورد دیگر چهار نوع آفلاتوکسین (0.5 درصد) داشتند. تعداد و درصد آفلاتوکسین های G1,B2,B1 و G2 به ترتیب 16 (36.6 درصد) 18 (42.8 درصد)، 7 ( 16.6درصد) و 10 (24 درصد) مورد بوده است. مقادیر آفلاتوکسین در 10 مورد (4.5 درصد) بالای20 ppm ، در 8 مورد (3.6 درصد) بین 10-19 ppm و 24 مورد (10.8درصد) کمتر از10ppm  آفلاتوکسین داشتند. درصد آلودگی نانهای سالم، نیمه آلوده و کپک زده به آفلاتوکسین به ترتیب 5.5 درصد، 10.90 درصد و 32.4 درصد بودند که اختلاف بین آنها معنی دار (P<0.05) بوده است. نتایج کشت قارچی نشانگر آلودگی حدود 94.1 درصد (80.85)  نانها به آسپرژیلوس نیجر، آسپرژیلوس فومیگاتوس و آسپرژیلوس فلاوس بوده که 50 مورد اسپرژیلوس فومیگاتوس، 56 مورد آسپرژیلوس نیجر و 2 مورد آسپرژیلوس فلاوس بوده است. تعداد نانهای حاوی یک نوع آسپرژیلوس 53 مورد (62.35 درصد)، 2 نوع آسپرژیلوس 26 مورد (31.18 درصد) و سه نوع آسپرژیلوس یک مورد گزارش می گردد. همچنین از 80 نمونه کشت مثبت و 5 مورد مربوط به هر کدام از نانهای سالم ونیمه آلوده و 70 مورد نانهای کپک زده بوده است. از 85 نمونه نان کشت شده 43 مورد فاقد آفلاتوکسین و 42 مورد دارای آفلاتوکسین بوده که 38 مورد توام با آفلاتوکسین، آسپرژیلوس و شمارش کلنی مثبت بودند و 41 مورد با داشتن کلنی قارچی و آسپرژیلوس، فاقد آفلاتوکسین بودند. دامنه کلنی های قارچی تا 450000 کلنی در گرم نان متغیر بوده است. آنالیز آماری همبستگی بین آفلاتوکسین و شمارش کلنی (P<0.01) آفلاتوکسین و آسپرژیلوس نیجر(P<0.01) آفلاتوکسین و آسپرژیلوس فومیگاتوس (P<0.05) شمارش کلنی و آفلاتوکسین B1 (P<0.01) شمارش کلنی و آفلاتوکسین G2(P<0.05) رابطه مثبتی را نشان داد.نتیجه گیری: اولا آفلاتوکسین مترشحه از آسپرژیلوس در نانهای سالم یا کپک زده مصرف شده در تغذیه دام مهم و خطر ناک می باشد. آفلاتوکسین B1 با مقادیر بالای 20 ppm در نانهای مذکور از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. آسپرژیلوس فومیگاتوس، نیجر و فلاوس از گونه های عمده آسپرژیلوس در نانهای آلوده می باشند. همچنین رابطه مثبتی بین آفلاتوکسین، شمارش کلنی و آسپرژیلوس وجود دارد. سرانجام با تاکید بر اصلاح نانهای کپک زده می توان میزان انتقال آفلاتوکسین به دام و انسان را کاهش داد.

هدف: گزارش یک مورد ناهنجاری مادرزادی در گوساله نژاد هلشتاین.طرح: مطالعه موردی بالینی.حیوانات: یک راس گوساله نژاد هلشتاین که در رحم مادر مرده بوده است.روش کار: اصلاح برگشتگی جانبی سر گوساله و انجام عمل فیتوتومی امکانپذیر نبود، لذا به وسیله اجرای عمل سزارین روی گاو آبستن 5 ساله نژاد هلشتاین، جنین مرده از رحم به خارج انتقال یافت. معاینات بالینی نشان داد که کرانیوشیز و آننسفالی ناقص شامل آرایننسفالی و هولوتلنسفالی و بعضی نقایص دیگر در مغز وجود دارد.

هدف: مقایسه اثر سه رقیق کننده مختلف با غلظت های 13 و 7 درصد گلیسرول بر تحرک اسپروماتوزوئیدهای گاومیش (قبل و بعد از انجماد و یخ گشایی).طرح: مطالعه تجربی مقایسه ای.نمونه ها: دوازده انزال جمع آوری شده از 2 راس گاومیش نر 4.5 و 6 ساله.روش: نمونه های منی گاومیش با کیفیت اولیه عالی = نمره 5 و خیلی خوب = نمره 4 استفاده شد. بعد از ارزیابی کلی منی، در تجربه 1 نمونه منی در بافرهای فسفات و سیترات با غلظتهای 13 و7 درصد گلیسرول رقیق گردید و تحرک اسپرم ها بعد از رقیق سازی، بعد از سرد سازی. بعد از به تعادل رسیدن محلول منی رقیق شده با گلیسرول و یخ گشایی منی منجمد ارزیابی گردید.در تجربه 2 مواد افزودنی گلوکز و سیستئین به بافرهای قبلی اضافه گردید و با اثر رقیق کننده تریس بر تحرک اسپرم ها مقایسه گردید.تجزیه و تحلیل آماری: آمار توصیفی.نتایج: تحرک اسپرماتوزوئیدها در رقیق کننده های فسفات و سیترات با غلظت کم گلیسرول برای مدت کوتاه در دمای یخچال حفظ گردید. ولی تحرک آنها بعد از به تعادل رسیدن و یخ گشایی سریعا کاهش یافت و تمام اسپرماتوزوئیدها تلف شدند. رقیق کننده تریس قدرت تحرک اسپرماتوزوئیدهای گاومیش را به خوبی حفظ کرد. همچنین، رقیق کننده تریس با غلظت 13 درصد گلیسرول، عملکردی بهتر از همان رقیق کننده با غلظت 7 درصد گلیسرول داشت (تحرک پس از یخ گشایی 70 درصد و میزان بازگشت به حال طبیعی 87.5 درصد در مقایسه با 52 و 65 درصد). نتیجه گیری: رقیق کننده تریس - زرده تخم مرغ با غلظت 13 درصد گلیسرول برای ذخیره سازی طولانی منی گاومیش به روش انجماد توصیه می شود.

هدف: بررسی اثرات پاتولوژیک متن آمین در جوجه های گوشتی.طرح: مطالعه تجربی.روش کار: تعداد صد و پنجاه قطعه جوجه گوشتی یک روزه از نژاد آرین به صورت تصادفی به 6 گروه 25 قطعه ای تحت عناوین: گروه 1: گروه شاهد بدون تجویز متن آمین، گروه 2: تجویز روزانه متن آمین با دوز 1 در 1000 در آب آشامیدنی به مدت 8 هفته، گروه 3: تجویز روزانه متن آمین با دوز 2 در 1000 در آب آشامیدنی به مدت 8 هفته، گروه 4: تجویز هفته آخر متن آمین با دوز 1 در 1000 در آب آشامیدنی گروه 5: تجویز روزانه متن آمین با دوز 4 در 1000 در آب آشامیدنی به مدت 8 هفته گروه 6: تجویز هفته آخر متن آمین با دوز 2 در 1000 در آب آشامیدنی تقسیم شدند. گروههای مورد مطالعه در طی 8 هفته پرورش به جز در مصرف متن آمین در شرایط یکسان تغذیه ای و پرورش نگهداری شدند. در پایان دوره پس از کالبد گشایی و مشاهد ضایعات ظاهری از کبد و کلیه جوجه های کشتار شده تمام گروههای نمونه برداری انجام شد و تغییرات میکروسکوپی آنها با استفاده از رنگ آمیزی متداول هماتوکسیلین ائوزین و رنگ آمیزی اختصاصی سودان مورد مطالعه قرار گرفت.تجزیه و تحلیل آماری: آزمون مربع کای.نتایج: ضایعات هیستوپاتولوژیک کبدی از نظر وجود پرخونی، تغییر چربی، تجمع کانون های لنفاوی، تجمع کانونی هتروفیل ها و ضایعات هیستوپاتولوژیک کلیوی از نظر وجود پرخونی، تورم سلولی، نکروز لوله ای حاد تجمع کانونی سلولهای لنفاوی و تجمع کانونی هتروفیل ها مورد ارزیابی قرار گرفت و با مقایسه نتایج به دست آمده از گروه های مختلف کنترل و درمانی با آزمون مربع کا اختلاف معنی داری (P<0.05) بین آنها مشاهده نگرید.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که متن آمین با دزهای درمانی تا دو برابر درمانی و حتی تجویز طولانی مدت 8 هفته ای بدون تاثیر سو یا دارای اثرات پاتولوژیک خفیفی بر بافتهای کبد و کلیه جوجه های گوشتی می باشد.

هدف: ایجاد مسمومیت تجربی با گل افعی (Echium italicum) در گوساله های بومی و مطالعه نشانه های بالینی، آزمایشگاهی و آسیب شناسی آن.طرح: مطالعه مداخله ای.حیوانات: ده راس گوساله بومی 5 تا 7 ماهه (در دو گروه 5 راسی کنترل و آزمایش).روش: گل افعی از مراتع روستاهای اطراف ارومیه جمع آوری شد. به مدت 8 هفته گوساله های تحت تجربه فقط از گل افعی تازه تغذیه شدند. به صورت هفتگی در نمونه های سرم گروساله ها سدیم، فسفر، کلسیم، کراتینین،AST , BUN  و GGT اندازه گیری شد. نمونه های بافتهای مختلف از نظر آسیب شناسی میکروسکوپیک مورد بررسی قرار گرفت.تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس یکطرفه.نتایج: تغییرات معنی دار کلسیم و آنزیم های AST و GGT (P<0.05) در این بررسی مشاهده گردید ولی تغییرات سایر مواد سرمی مورد بررسی معنی دار نبود. یک راس از گوساله های مورد آزمایش بدون بروز نشانه ای از بیماری در روز 49 تجربه تلف گردید که در بررسی آسیب شناسی علاوه بر ضایعات کبدی (همانند گوساله های دیگر گروه) ضایعات کلیوی به صورت نکروز توبولار حاد مشاهده گردید. ضایعات آسیب شناسی دیده شده در کبد گوساله های مسموم مانند پرخونی، تورم هپاتوسیت ها، نکروز، نفوذ نوتروفیل های پلی مورف، افزایش بافت همبند، کلانژیت و هیپرپلازی مجاری صفراوی با ضایعات گزارش شده در مسمومیت با سایر گیاهان حاوی آلکالوئیدهای پیرولیزیدینی همخوانی زیادی داشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که گل افعی می تواند ضایعات کبدی و کلیوی حاصل از مسمومیت با آلکالوئیدهای پیرولیزیدینی را در گوساله ایجاد نماید و به دامداران توصیه می شود که از این گیاه در تغذیه دامها استفاده نکنند.

هدف: ارزیابی تحرک اسپرم اخذ شده از قسمتهای مختلف اپیدیدیم شتر یک کوهانه در محیط Green buffer با یا بدون زرده تخم مرغ.طرح: مطالعه توصیفی.نمونه ها: بیضه شترهای یک کوهانه ایران.روش: گرفتن بیضه 50 نفر از شترهای یک کوهانه نحر شده در کشتارگاه (یکصد بیضه) برش دم اپیدیدیم و قرار دادن اسپرم به تفکیک بیضه راست و چپ و قرار دادن آنها در محیط Green buffer و ارزیابی تحرک آنها.تجزیه و تحلیل آماری: آمار توصیفی، استفاده از مربع کای.نتایج: اسپرمهای گرفته شده از بیضه حمل و نقل شده در محیط سرم فیزیولوژیک گرم عمدتا فاقد تحرک بودند، در حالی که حدود 80 درصد میانگین اسپرمهای دم اپیدیدیم حمل شده در مجاورت یخ متحرک بودند. پس از قرار گرفتن در گرمخانه، میزان تحرک اسپرمهای سر، بدنه نزدیک به سر، بدنه نزدیک به دم اپیدیدیم و دم اپیدیدیم حدودا به ترتیب 5، 20، 50 و 90 درصد بود. هیچ گونه اختلاف معناداری بین میزان تحرک اسپرمهای گرفته شده از بیضه راست و چپ وجود نداشت. حدود 80 درصد از اسپرمهای ناحیه دم، 30 درصد از اسپرمهای ناحیه بدنه و 5 درصد از اسپرمهای ناحیه سر در محیط Green buffer با 20 درصد زرده تخم مرغ دارای حرکت بودند که اختلاف بین آنها معنادار بود. (P<0.05). این میزان اختلاف در ساعت دوم آزمایش برای اسپرمهای گرفته شده از سر اپیدیدیم (بدون تحرک) و اسپرمهای گرفته شده از بدنه اپیدیدیم (با 10 درصد تحرک) کمتر شده و نسبت اختلاف آنها با اسپرمهای گرفته شده از دم اپیدیدیم (با 70 درصد تحرک) بیشتر بود (P<0.01). اختلاف تحرک در اسپرمهای گرفته شده از دم با دیگر قسمتها تا پایان زمان مطالعه باقی ماند. میزان تحرک اسپرم گرفته شده از دم اپیدیدیم در محیط Green buffer بدون زرده تخم مرغ بود در حالی که بعدا کاهش پیدا کرده و تا پایان آزمایش میزان تحرک اسپرمهای موجود در محیط حاوی زرده تخم مرغ بالاتر ماند.نتیجه گیری: اسپرم دم اپیدیدیم شتر یک کوهانه توان ماندگاری در محیط Green buffer را دارد.

هدف: گزارش یک مورد تومور سلول سرتولی.حیوان: یک قلاده سگ تریر، 8 ساله، نر.روش: مطالعات بالینی، آزمایشگاهی، رادیوگرافی، اولتراسونوگرافی و برداشت جراحی تومور و آسیب شناسی.نتایج: معاینه درمانگاهی، توده مدور، سفت و توپری را در خلف ناحیه هیپوگاستریک راست مشخص نمود، رادیو گرافی توده ایی مدور رادیو اپک و اولتراسونوگرافی، توده ای اکوژنیک و گرد را نشان داد. توده مذکور و بیضه آتروفی شده برداشت شدند. در مطالعه ریزبینی، توده توموری از دستجات سلولی دوکی شکل و کشیده، دارای سیتوپلاسم ائوزینوفیلیک واکوئله با هسته های گرد تا بیضوی پلئومورفیک تشکیلی یافته بود. سلولهای توموری به صورت خطوط نردبانی آرایش یافته بودند، به طوری که هسته سلولها و محور طولی آنها عمود بر غشا پایه قرار داشتند.نتیجه گیری: بر اساس ناحیه تشریحی، مشخصات ظاهری و یافته های هیستوپاتولوژی، تومور سلولهای سرتولی تشخیص داده شد.

هدف: تشخیص عامل ضایعات ندولی در بافت سنگدان.طرح: گزارش موردی.حیوانات: طیوربومی.روش: پس از کالبدگشایی نمونه های کرمی جهت تشخیص انگلی با محلول لاکتوفنل شفاف شدند و جهت بررسی آسیب شناسی، نمونه های بافتی از سنگدان در محلول 10 درصد فرمالین خنثی تثبیت و پس از مراحل پاساژ بافتی، مقاطع 5-4 میکرونی تهیه و با روش هماتوکسیلن و ائوزین رنگ آمیزی گردیدند.نتایج: در بررسیهای انگلی نمونه های کرمی، کرمها کیلوسپیرورا هامولوزا تشخیص داده شدند و در بررسیهای انگلی آسیب شناسی نمونه ها، در مخاط واکنش شدید آماسی به صورت نفوذ منتشر لوکوسیتی (عمدتا لنفویست ها و ماکروفاژها) به همراه نکروز کانونی مشاهده گردید. غدد دچار تغییرات هیپرپلاستیک شده و برخی از آنها به صورت کیستیک در آمده بودند. ازدیاد بافت همبند نیز در برخی نواحی قابل مشاهده بود و در لایه عضلانی واکنش التهابی به صورت کانون های نفوذ لوکوسیتی فضاهای ندولی را تشکیل داده بود.نتیجه گیری: کرمهای کیلوسپیرورا هامولوزا ضمن تخریب بافت شاخی سنگدان ضایعات ندولی را در بافت عضلانی سنگدان ایجاد می نمایند.

هدف: مقایسه اثر داروهای کوکسیدیواستات دیکلازوریل، سالینومایسین و ناراسین بر شاخصهای بازدهی جوجه های گوشتی در عفونت تجربی کوکسیدیایی.طرح: طرح بلوکهای کاملا تصادفی.حیوانات: سیصد قطعه جوجه گوشتی یکروزه از جنس نر سویه تجاری راس 208.روش: جوجه های مورد آزمایش به طور تصادفی به 5 گروه 60 قطعه ای (هر یک شامل 3 تکرار) تقسیم شدند و در قفسهایی از نوع باتری قرار گرفتند. این گروهها عبارت بودند از: 1- این گروه هیچ نوع داروی کوکسیدیواستات دریافت نکرد و در معرض چالش ااسیت ها قرار نگرفت ( شاهد منفی) 2- این گروه هیچ نوع داروی کوکسیدیواستات دریافت نکرد ولی به وسیله مخاطی از ااسیت ها چالش گردید (شاهد مثبت) 3- دیکلازوریل 4- سالینومایسین 5- ناراسین. گروههای درمانی کوکسیدیواستات های مربوطه را از ابتدا تا 3 روز به انتهای دوره مصرف نمودند. پرندگان تمام گروهها (به جز گروه 1) در سن 28 روزگی با 100 هزار ااسیست ایمریا شامل آیمریاتنلا، آیمریاماکزیما و آیمریا آسرولینا تلقیح شدند. از روز هشتم پس از چالش و برای مدت 5 روز پیاپی، میزان دفع ااسیست ها از طریق اندازه گیری OPG تعیین گردید. با وزن کشی جوجه ها و دان مصرفی آنها در سنین 28 (قبل از تلقیح ااسیست ها) 42،35 و 49 روزگی (انتهای دوره) وزن متوسط، میانگین رشد، و ضریب تبدیل غذایی (FCR) همه گروهها به صورت هفتگی تعیین شد.تجزیه وتحلیل آماری: استفاده از آزمون تجزیه واریانس، آزمون توکی در صورت وجود اختلاف معنی دار.نتایج: در سن 35 روزگی (یک هفته پس از چالش) اختلاف میزان رشد گروههای درمانی با شاهد مثبت معنی دار بود (P<0.01). در همین سن FCR گروههای درمانی و شاهد منفی با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشت، اما FCR این گروهها نسبت به گروه شاهد مثبت به صورت معنی داری بهتر بود. (P<0.01). در سن 42 روزگی اختلاف معنی داری در عملکرد گروههای درمانی مشاهده نشد. در سن 49 روزگی FCR گروه سالینومایسین از گروه شاهد مثبت به صورت معنی داری بهتر بود (P<0.05)، اما بین گروههای درمانی از این نظر اختلاف معنی داری مشاهده نشد. استفاده از دو داروی دیکلازوریل و سالینومایسین موجب کاهش بسیار معنی دار میزان دفع ااسیست در مقایسه با گروه شاهد مثبت گردید (P<0.001). نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه می توان چنین نتیجه گیری نمود که استفاده از کوکسیدیواستات های مورد آزمایش موجب بهبود شاخصهای بازدهی جوجه های گوشتی می شود و مصرف آنها بخصوص در صورت احتمال بروز عفونتهای کوکسیدیایی قابل توصیه است. با این حال مقایسه شاخصهای بازدهی به دست آمده در گروههای درمانی مختلف نشان دهنده برتری نسبی گروه دیکلازوریل از نظر میانگین وزن نهایی و سالینومایسین از نظر FCR می باشد. مصرف این دو دارو همچنین بصورت معنی داری موجب کاهش OPG گردید.

هدف: این تحقیق با هدف طراحی روشی آسان، سریع و کم هزینه برای تشخیص حضور پادتنهای ضد ویروس IBR در فاصله زمانی تابستان 1380 تا تابستان 1381 به انجام رسید.روش: در اولین مرحله اقدام به تهیه آنتی گلوبولین گاوی گردید که این کار با ایمن سازی 15 راس خرگوش با گلبولین های سرمی گاوهای سالم، طی یک برنامه ریزی مشخص 83 روزه انجام شده و حضور آنتی گلوبولین های گاوی در سرم خرگوش به روش ژل دیفوزیون به تایید رسید. پس از تهیه آنتی گلبولین گاوی در خرگوش اقدام به خالص سازی آنتی گلوبولین حاصله گردید و پس از پروتئین سنجی اقدام به کنژوگاسیون آنتی سرم حاصله با استفاده از آنزیم پراکسیداز هورس رادیش شد. پادگن استاندارد به طریق کشت انبوه ویروس IBR در تیره سلولی R-BK و خالص سازی به روش اولترا سانتریفوژ در 30000 گرم تهیه گردید.نتایج: پس از لکه گذاری پادگن حاصله بر روی کاغذ نیتروسلولز و بلوک کردن مجموعه توسط PBS توئین حاوی BSA رقتهای متفاوتی از 50 نمونه مثبت و 50 نمونه منفی سرم گاو و پادتن کنژوگه جهت دستیابی به پاسخهای دقیقتر تهیه گردید به طوری که رقت 1:2000 برای آنتی گلوبولین کنژوگه، رقت 1:8 برای سرم مشکوک و رقت 1 برای سوبسترا، بهترین پاسخها را در آزمون الایزای نقطه ای از خود نشان دادند.تجزیه و تحلیل آماری: آزمون آماری مربع کای.نتیجه گیری: در مرحله بعد جهت استاندارد کردن کیت اقدام به آزمایش تعداد 488 نمونه سرمی اخذ شده از گاوهای باسنین و جنسهای مختلف گردید و نتایج آزمایش به روش الایزای نقطه ای و الایزای پلیت با یکدیگر مقایسه گردیدند به طوری که میزان همخوانی آزمون الایزا با روش پلیت و الایزای نقطه ای 88.9 درصد محاسبه گردید و اختلاف معنی داری نیز بین این دو آزمایش مشاهده نگردید.

هدف: مقایسه تغییرات بافت شناسی به وجود آمده در مراحل فولیکولر ولوتئال در جداره واژن گاومیش رودخانه ای.طرح: مطالعه توصیفی.حیوانات: تهیه نمونه بافتی از واژن 30 گاومیش سیکلیک در مراحل فولیکولر و لوتئال، 15 نمونه در هر مرحله.روش: نمونه های بافتی پس از تهیه و آماده سازی در آزمایشگاه، به روش هماتوکسیلین - ائوزین، ورهوف، تولوئیدن بلو و پاس رنگ آمیزی شده و تعداد لایه های سلولی، تغییرات سلولهای مخاطی، پراکندگی فیبروبلاستی و عروقی در زیر مخاط، پراکندگی سلولهای ایمنی و تراکم رشته های الاستیک و کلاژن در بافت همبند مخاط و زیر مخاط و لایه عضلانی مورد مطالعه قرار گرفتند.تجزیه و تحلیل آماری: آزمون استیودنت"t"، آنالیز واریانس و آزمون ضریب همبستگی و رگرسیون.نتایج: نتایج مطالعات هیستولوژیک نشان داد، که در مرحله فولیکولر اپی تلیوم به حالت سنگفرشی یا مکعبی مطبق می باشد که در بعضی نواحی لایه ای از سلولهای استوانه ای شکل ترشحی در قسمت سطحی اپی تلیوم بخصوص در بخش قدامی واژن قابل مشاهده می باشد. عروق خونی توسعه زیادی در بافت همبند پارین و زیر مخاط داشته و فعالیت ترشحی سلولهای اپی تلیالی افزایش می یابد و این مشخصه در قسمت قدامی واژن بارزتر می باشد. در مرحله ای در تراکم سلولهای لنفوسیتی، پلاسماسل ها و ماست سل ها دیده می شود و در مجموع باعث ارتقا دفاع بافتی عضو می شود. نتایج مطالعات هیستومورفومتری نشان داد که ضخامت و تعداد لایه های سلولی در مرحله فولیکولر در قسمتهای مختلف نسبت به مرحله لوتئال دارای افزایش معنی داری می باشد (P<0.001) و این افزایش ضخامت اپی تلیوم دارای همبستگی معنی داری با تعداد لایه های سلولی دارد. ضخامت و تعداد لایه های سلولی بافت پوششی مخاط واژن از قدام به طرف خلف افزایش نشان می دهد.نتیجه گیری: نتایج حاصله از مطالعه حاضر بیانگر وجود اختلاف بافت شناسی واژن گاومیش در طول چرخه استروس می باشد و به نظر می رسد که با تهیه گسترشهای واژینال می توان مراحل فولیکولر و لوتئال را از هم تفکیک کرد.

هدف: بررسی تاثیر کلرید سدیم، pH محیط و نوع اسید بر تخریب لیستریا مونوسیتوژنزتایپ 4aبه وسیله امواج مایکروویو.طرح: مطالعه تجربی.روش: اثر غلظتهای مختلف کلرید سدیم (0.5، 1.5 و 3.0 درصد) و pH های مختلف 4.5، 5.5  و 6.5 اسید کلریدریک و همچنین pH=4.5 اسید استیک بر تخریب لیستریامونوسیتوژنزتیپ 4a با منشا غذایی) توسط امواج مایکروویو با فرکانس 2450 مگاهرتز و قدرت خروجی هزار وات و در سه تکرار بررسی شد. برای این منظور سوسپانسیونی از باکتری با غلظت حدود CFU ml-1  1.5×107 در محیط آبگوشت مغذی که میزان کلرید سدیم و pH آن بر اساس مقادیر مورد نظر تنظیم گردیده بود تهیه و به حجمهای 50 میلی لیتری تقسیم گردید. نمونه های مذکور در فواصل زمانی فزاینده 5 ثانیه ای در معرض امواج مایکروویو قرار داده شدند و تا زمان صفر شدن تعداد باکتری آزمایش ادامه یافت.تجزیه و تحلیل آماری: سیر نزولی تعداد باکتری تحت تاثیر عوامل مذکور توسط آزمون آماری Repeated measures ANOVA مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: غلظتهای 0.5 ، 1.5 و 3.0 درصد کلرید سدیم محیط کشت بر سیر نزولی تعداد باکتری تحت تاثیر امواج مایکروویو تفاوت معنی داری نداشتند (P>0.05). سیر نزولی تعداد باکتری تحت تاثیر امواج مایکروویو در محیط کشت با pH=4.5 به طور معنی داری سریعتر از محیط های کشت با pH های 5.5 و 6.5 بود (P>0.01). اسید استیک و اسید کلریدریک در pH=4.5  بر سیر نزولی تعداد باکتری تحت تاثیر امواج مایکروویو تفاوت معنی داری نداشتند (P>0.05).نتیجه گیری: نقش کلرید سدیم بر تاثیر ضد باکتریای امواج مایکروویو در شرایط مختلف متفاوت و متاثر از دیگر عوامل محیطی می باشد و برآیند اثر متقابل عوامل مختلف محیطی بر یکدیگر اثر باکتری کشی امواج مایکروویو را در یک محیط تعیین می کند. تحقیق حاضر نشان داد که کلرید سدیم در غلظت مورد استفاد در مواد غذایی (0.5 تا 3 درصد) در محیطهای مایع تاثیر معنی داری در اثر ضد لیستریایی امواج مایکروویو ندارد. همچنین pH معمول مواد غذایی (7-5) تاثیر معنی داری بر تخریب لیستریامونوسیتوژنز به وسیله امواج مایکروویو ندارد. اما در pH های پایینتر (4.5( این اثر مشهود معنی دار می شود. هر چند در pH یکسان، اسیدهای آلی نسبت به اسیدهای معدنی حساسیت لیستریامونوسیتوژنز را در برابر حرارت بیشتر می کنند، این نکته در مورد حرارت دهی با امواج مایکروویو (شرایط مورد تحقیق) صدق نمی کند. به طوری که در هر دو حالت (اسید استیک و اسید کلریدریک) سیر نزولی تعداد باکتری تحت تاثیر امواج مایکروویو مشابه بود.