مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1386 | دوره:62 | شماره:3 |تعداد مقالات:26

جسم پینئال اغلب حاوی کنکرسیون های ماسه مغزی (brain sand) است. کنکرسیون ها عمدتا از فسفات ها و کربنات کلسیم تشکیل می گردند و تعداد آنها با افزایش سن زیاد می شود. منشا و مکانیسم تشکیل آن به طور دقیق شناخته نشده است. اجسام کلسیفیه به عنوان نقطه مرجعی در رادیوگرافی جمجمه مورد استفاده قرار می گیرند. نظر به اهمیت ماسه مغزی مطالعه حاضر به تحقیق در ارتباط با وجود ماسه مغزی در گوسفند می پردازد. برای این منظور تعداد 24 نمونه اپی فیز گوسفندان 3,4,6,7 ساله داخل محلول بوئن (Boins fluid) قرار گرفت. پس از 8 ساعت نمونه ها از محلول بوئن به الکل 70 درصد انتقال داده شدند. بعد از 72 ساعت نمونه ها پاساژ و پس از آمادش بافتی به روش ون کوسا (von kossa) رنگ آمیزی گردیدند و با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. همچنین در این مطالعه تعداد 6 نمونه مغز کامل پس از قرار گرفتن در محلول 10 درصد فرمالین به مدت دوماه، در ارتباط با اپی فیز مورد مطالعه قرارگرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که فقط در نمونه مغز گوسفند 7 ساله ماسه مغزی سیاه رنگ در مرکز پارانشیم غده وجود دارد.

به منظور بررسی اثر دو سطح ال- کارنیتین (60 و 50 پی.پی.ام به ترتیب در مرغ و خروس)، چربی (1.5 درصد) و لیزین و متیونین (0.3 درصد) جیره بر کیفیت اسپرم، باروری و جوجه درآوری آزمایشی با استفاده از گله مادر در سن 29 هفتگی انجام شد. کارنیتین باعث افزایش باروری نسبت به گروه شاهد شد (p<0.05). خصوصیات تخم مرغ تحت تاثیر جیره قرار نگرفت (p>0.05). درصد تولید تخم مرغ در هفته های پنجم و ششم آزمایش در گروه های تغذیه شده با ال– کارنیتین بالاتر از سایر گروه ها بود (p<0.01). خصوصیات مربوط به اسپرم در گروه تغذیه شده با ال– کارنیتین بهبود یافت (p<0.01). به طور کلی از این آزمایش می توان نتیجه گرفت که مصرف ال– کارنیتین در جیره گله مادر گوشتی سبب افزایش میزان باروری، درصد جوجه آوری و کیفیت اسپرم می گردد.

در این تحقیق تاثیر سطوح بالای پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای محلول در جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی و خصوصیات مورفولوژیکی روده آنها در یک آزمایش فاکتوریل 2´3 با دوسطح جو بدون پوشینه (صفر و 30 درصد)، سه سطح آنزیم (صفر، 300 و 600 گرم در تن) و با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی از سویه آربورایکرز بررسی شد. افزایش غلظت پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای محلول در جیره میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن جوجه ها (p<0.05)، فراوانی خمل های زبانی و ارتفاع خمل ها را در روده کوچک کاهش داد ولی فراوانی انواع دیگر خمل ها و همچنین غدد کریپت را افزایش داد (p<0.01). افزودن آنزیم به جیره های آزمایشی اثر معنی داری بر صفات مورد مطالعه نداشت. نتایج این آزمایش نشان داد که افزایش غلظت پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای محلول در جیره بر خصوصیات مرفولوژیک روده کوچک جوجه های گوشتی تاثیر منفی دارد، به طوری که می تواند سطح جذب را کاهش داده و در نتیجه باعث کاهش عملکرد شود.

این تحقیق برای مطالعه اثر مدت های مختلف محرومیت از خوراک (تعداد روزهای گرسنگی در چهار روش محدودیت فیزیکی خوراک طی دوران پرورش) بر مقدار کل ایمنوگلوبولین ها و درصد لنفوسیت های نیمچه ها و خروس های نابالغ مادر گوشتی با یک آزمایش فاکتوریل 2*4 در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. جوجه ها از 3 تا 20 هفتگی تحت برنامه های غذایی همه روزه (بدون روز گرسنگی)، 6 روز دان به یک روز گرسنگی، 5 روز دان به 2 روز گرسنگی و یک روزدرمیان (3 روز گرسنگی) قرار گرفتند. مقدار کل ایمنو گلوبولین ها در 16 و 21 هفتگی و درصد لنفوسیت ها در پایان دوران پرورش تعیین شد. مدت های مختلف محرومیت از خوراک طی هفته اثر معنی داری بر درصد لنفوسیت ها نداشت و مقدار کل ایمنو گلوبولین ها در 16 هفتگی در پرندگان با بیشترین مدت محرومیت از خوراک در مقایسه با سایر تیمارها به طور معنی داری افزایش یافت. محدودیت غذایی می تواند مقدار کل ایمنو گلوبولین ها را افزایش دهد ولی روند مشخصی در رابطه با مدت محرومیت از خوراک در برنامه های محدودیت غذایی و مقدار کل ایمنو گلوبولین ها وجود نداشت.

گزارش یک مورد عجیب الخلقه بی قلب بدون سر (هولوآکاردیوس آسفالوس) در گوسفند. متعاقب عمل سزارین در میشی سخت زا، یک بره نر زنده و طبیعی و یک عجیب الخلقه که از نظر فنوتیپی نر بود، خارج گردید. بر اساس بررسی های ریخت شناسی و کالبد گشایی، عجیب الخلقه از نوع بی قلب بدون سر (هولوآکاردیوس آسفالوس) تشخیص داده شد.

جهت تعیین مقادیر مرجع برخی از آنزیم های سرم خون فیل ماهی، خونگیری از ساقه دمی 18 قطعه ماهی نر و 18 قطعه ماهی ماده صید شده در صیدگاه بندرترکمن و چالاشت انجام گرفت. پس از جداکردن سرم خون در آزمایشگاه مقادیر آنزیم های آلانین آمینو ترانسفراز ( ALT)، آسپارتات آمینو ترانسفراز ( AST)، آلکالین فسفاتاز ( ALP)، اسید فسفاتاز ( ACP)، لاکتات دهیدروژناز (LDH) و کراتین کیناز (CPK) توسط دستگاه اتو آنالایزر اندازه گیری گردید. از نرم افزار SPSS جهت آنالیز آماری اطلاعات استفاده و مقادیر به صورت میانگین ± انحراف معیار تعیین گردید. از آزمون t - student جهت مقایسه مقادیر بین دو جنس نر و ماده و آزمون همبستگی پیرسون جهت تعیین ارتباط بین آنها استفاده شد. اختلاف معنی دار بین دو جنس و نیز همبستگی بین آنزیم های اندازه گیری شده مشاهده نشد. مقادیر مرجع تعیین شده در این مطالعه برای آنزیم های اندازه گیری شده در کل جمعیت به شرح زیر می باشد: CPK:6724/85±2079/29, LDH:2083/05±495/18, ACP:16/76±2.53, ALP:76/13±13.54, AST:290/27±60/29, ALT:6/06±1/14، واحد بین المللی در لیتر(IU/L)

استفراغ مزمن یکی از اختلالات متداول گوارشی در گربه ها به شمار می رود که در بیشتر موارد به دنبال گاستریت مزمن ایجاد می شود. در اکثریت موارد هیچ علت مشخصی در ایجاد گاستریت های مزمن مورد تشخیص قرار نگرفته است، با این حال حضور عوامل هلیکوباکتری در نمونه های حاصل از بیوپسی معده نقش این عوامل در ایجاد ضایعات گاستریت مزمن گربه ها را بیشتر کرده است. این مطالعه با هدف مقایسه ارزش روش های مختلف تشخیصی در تعیین آلودگی معده گربه ها به اجرام هلیکو باکتر صورت گرفته است. بدین منظور از 30 قلاده گربه ولگرد و 27 قلاده گربه خانگی که ناشتا نگه داشته شده بودند با استفاده از گاستروسکوپ اطفال و پس از ایجاد بیهوشی از دو منطقه آنتروم و بادی نمونه برداری به عمل آمد. وضعیت آلودگی به اجرام هلیکوباکتری با انجام آزمایشات سیتولوژی، تست سریع اوره آز، هیستوپاتولوژی و واکنش زنجیره پلیمراز تعیین شد. بر اساس نتایج به دست آمده گربه های خانگی در کلیه روش های تشخیصی به شکل معنی داری بیش از گربه های ولگرد به گونه های هلیکوباکتر آلوده بودند. در هیچیک از گربه های تحت مطالعه آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری مشاهده نشد و بیشتر آنها دارای آلودگی مختلط به دو گونه هیلمانی و فلیس بودند. حساسیت و ویژگی روش های تشخیصی مختلف در مقایسه با واکنش زنجیره پلیمراز، در روش تست سریع اوره آز به ترتیب 93 و 44 درصد، در رنگ آمیزی گیمسای بافتی 97 و 92 درصد و در سیتولوژی 98 و 94 درصد به دست آمد. با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه بسیاری از گربه ها می توانند بدون بروز هیچ گونه علامت بالینی به هلیکوباکترهای معدی آلوده باشند. سیتولوژی ساده ترین و سریع ترین روش غربالگری اولیه در تعیین وضعیت آلودگی هلیکوباکتری معده بود. همچنین با توجه به شباهت مرفولوژیک دو گونه هیلمانی و فلیس و عدم امکان کشت برخی از گونه ها، واکنش زنجیره پلیمراز یکی از بهترین روش های تعیین هویت گونه های هلیکوباکتری آلوده کننده معده گربه ها است. 

در بررسی محتویات لوله گوارش 10 راس الاغ از قولون 6 راس پروبستمیریا ویویپارا جدا گردید. بر اساس آزمایش 20 کرم نر و 20 کرم ماده مشخصات ریخت شناسی آنها تعیین گردید. اکثر ابعاد متریک تعیین شده در این بررسی در مقایسه با ارقام گزارش شده برای تعداد معدودی از اندام ها (شامل: طول کرم نر و ماده، طول مری و طول اسپیکول) توسط نوو- لمر (1936) بزرگتر بودند.    

در مطالعه جاری وضعیت کالبد شناختی سم به منظور یافتن دستورالعملی برای سم چینی مبتنی بر اندازه های آناتومیک سم گوسفند مورد بررسی قرار گرفته است. اندام حرکتی قدامی و خلفی 15 راس گوسفند ماده با سن بیشتر از 2 سال مورد مطالعه قرار گرفت و پس از ایجاد سهمی اندازه های ارتفاع پاشنه، ارتفاع پنجه تاکف، ارتفاع پنجه تا سطح زمین، طول کف، طول پنجه، طول پنجه تا بافت حساس، قطر بافت شاخی در ناحیه پنجه، قطر بافت شاخی در ناحیه پاشنه (سانتیمتر) اندازه گیری گردید، همچنین زاویه سم با استفاده از طول پنجه و ارتفاع پنجه اندازه گیری شد و همچنین نسبت ارتفاع پنجه به ارتفاع پاشنه نیز اندازه گیری گردید. تمامی اطلاعات به شکل توصیفی ارایه گردید و اختلافات بین گروه ها با آزمون t مورد ارزیابی قرار گرفت. اختلاف معنی دار تنها بین زاویه سم در اندام های جلویی (55.09±8.1 درجه) و عقبی (50.43±6.9 درجه) و ارتفاع پاشنه در بین اندام های جلویی (3.0±0.33 سانتیمتر) و عقبی (2.36±0.44 سانتیمتر) ثبت گردید. رشد سم در ناحیه دیواره ها بیشتر بوده به گونه ای که لبه ای ایجاد می نماید که این لبه در اندام خلفی اندکی بلندتر از اندام قدامی می باشد. قطر کف سم در قسمت های پنجه و پاشنه به ترتیب 0.82±0.18, 0.41±0.12 سانتیمتر دراندام قدامی و 0.68±0.17, 0.37±0.13 سانتیمتر در اندام خلفی ثبت گردید که به شکل معنی داری متفاوت می باشد. نسبت ارتفاع پنجه به پاشنه در اندام های قدامی کمتر از اندام های خلفی می باشد. زاویه سم در این گونه جانوری با الگویی شبیه به گاو ولی بازتر از این حیوان می باشد. همچنین لبه های دیواره های جانبی در کف بیشتر رشد می نمایند، الگوی رشد لبه دار در کف سم مشهود می باشد که کاملا با گاو متفاوت است. طول سم 1.2 سانتیمتر بیشتر از تصویر بافت حساس روی دیواره پشتی سم می باشد که فاصله نسبتا مناسبی برای انجام عمل سم چینی است.  

در این تحقیق از 184 گوساله زیر یک ماهه شامل 84 گوساله مبتلا به اسهال و 100 گوساله سالم نمونه خون اخذ گردید و روی آنها آزمایش های سرم شناسی شامل الایزای مستقیم برای تشخیص آنتی بادی های ضد آنتی ژن K99 اشریشیاکلی، روتاویروس و کوروناویروس و نیز آزمایش آگلوتیناسیون لوله ای برای تشخیص آنتی بادی های ضد آنتی ژن O157 اشریشیاکلی انجام شد. نتایج نشان داد که آنتی بادی های ضد اشریشیاکلی K99 در سرم 56 درصد گوساله های اسهالی و 66 درصد گوساله های سالم و آنتی بادی های ضد اشریشیاکلی O157 در سرم 82 درصد گوساله های اسهالی و 69 درصد گوساله های سالم وجود دارد. آنتی بادی های ضد روتاویروس در همه نمونه های سرمی گوساله های اسهالی و 99 درصد نمونه های سرمی گوساله های سالم تشخیص داده شد. همچنین آنتی بادی های ضد کوروناویروس در سرم 82 درصد گوساله های اسهالی و 72 درصد گوساله های سالم شناسایی شد. تشخیص آنتی بادی های ضد اشریشیاکلی (K99 و O157) و روتاویروس و کوروناویروس در سرم گوساله، مواجهه جمعیت مورد مطالعه را با این سویه ها نشان می دهد. حضور قابل توجه این آنتی بادی ها در هر دو جمعیت گوساله های سالم و مبتلا به اسهال عدم ارتباط بین سطح سرمی این آنتی بادی ها و حفاظت گوساله در برابر اسهال را می تواند خاطر نشان نماید.   

طی 23 ماه (از اسفند 82 تا دی ماه 1384)، تعداد 83 نمونه اپیتلیوم زبان و دهان از دام های مشکوک به بیماری تب برفکی در استان خراسان رضوی اخذ و بوسیله آزمایش های الیزا و یا RT-PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه تعداد 12 کانون در سال 83 و 23 کانون در سال 84 تایید گردید. بیشترین توزیع فراوانی کانون های بیماری در فصل بهار بوده است. برای آنالیز داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و مربع کای X2 استفاده شد و بین تراکم گوسفند و وجود بیماری در گاو رابطه ای مشاهده نشد. با توجه به افزایش تردد دام همچنین حساسیت بره های تولد یافته در زمستان نسبت به بیماری تب برفکی در بهار، بیماری در این فصل افزایش یافته است. نظر به جمعیت گوسفندی قابل توجه در کشور و نیز نقش گوسفند در ماندگاری ویروس تب برفکی، پوشش مناسب واکسن در جمعیت گوسفندی جهت کنترل بیماری تب برفکی مهم به نظر می رسد.   

در این مطالعه نمونه هایی از غذای انسان پسته، بادام زمینی، بادام و فندق به طور تصادفی از آجیل فروشی های مناطق جنوب، شرق و غرب تهران خریداری گردید و بلافاصله به آزمایشگاه قارچ شناسی منتقل شد. این نمونه ها پس از آماده سازی در محیط های سابوروگلوکز آگار، رزبنگال آگار و چاپکس آگار کشت داده شدند. شناسایی قارچ ها به روش کشت روی اسلاید، از روی مورفولوژی و یا با کشت آنها بر روی محیط های اختصاصی دیگر صورت گرفت. نتایج مطالعه بیانگر آلودگی نمونه ها به قارچ های مختلف از جمله آسپرژیلوس با فراوانی 32.2) 51 درصد)، پنیسیلیوم با فراوانی 30.3) 48 درصد) و موکور، فوزاریوم، پسیلیوم و مخمرها با فراوانی کمتر بود. حداکثر فراوانی قارچ ها در نمونه های بادام زمینی (26 ایزوله)، پسته (30 ایزوله)، فندق (30 ایزوله) و کمترین فراوانی در بادام مشاهده گردید. با توجه به حضور جدی قارچ های توکسین زا، آسپرژیلوس، پنیسیلیوم و فوزاریوم در نمونه های تحت– مطالعه، کنترل آجیل های مصرفی ازنظر آلودگی به قارچ های توکسین زا ضروری می باشد.

از تخم های قارچ زده (900 نمونه) از 6 مزرعه در استان مازنداران نمونه برداری و محیط های سابور و دکتسروزاگار، کرن میل آگار، گلوکز پپتون آگار و همچنین در محیط آب مقطر استریل به همراه دانه شاهدانه در دمای اتاق 24-18 درجه سانتیگراد کشت داده شدند. سپس کلنی های قارچ رشد یافته از نظر ماکروسکوپی و میکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه 12 نوع قارچ بر اساس مشخصات ریخت شناسی جداسازی گردید که 3 قارچ متعلق به خانواده ساپرولگنیاسه آ که عبارتند از ساپرولگنیا پارازیتیکا، گونه ساپرولگنیا، گونه آکلیا. 9 قارچ دیگر شناسایی شده عبارتند از: پنی سیلیوم، آسپرژیلوس، پسیلیومایسس، آکرومونیوم، فوزاریوم اکسیسپاروم، فوزاریوم سولانی، آلترناریا، هلمنتوسپوریوم و موکور در این مطالعه قارچ های ساپرولگنیا پارازیتیکا، گونه ساپرولگنیا، گونه آکلیا که از قارچ های بیماریزای مهم در ماهی محسوب می شوند، از تخم های قارچ زده جداسازی و شناسایی گردیدند و به نظر می رسد که عامل اصلی آلودگی قارچی تخم در مراکز تکثیر قزل آلا قارچ های خانواده ساپرولگنیا بویژه قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا با %13.18 موارد جداسازی باشد. البته قارچ های ساپروفیت جداشده نیز قادر به استقرار و رشد روی تخم های مرده بوده و می توانند در پیشرفت آلودگی قارچی تخم موثر باشند.

در این مطالعه خصوصیات ذاتی رشد فیبروبلاست های جدا شده از نواحی پایینی اندام حرکتی اسب نژاد تروبرد و اسبچه خزر در محیط کشت سلول (In vitro) مورد بررسی قرار گرفت. تحت بیهوشی عمومی و با رعایت شرایط آسپتیک، در 4 راس اسب نژاد تروبرد مخلوط و 4 راس اسبچه خزر، زخم تمام ضخامت در سطح جانبی و ناحیه میانی متاکارپ سمت چپ ایجاد و 3 گرم بافت زیر جلدی برداشت شد. کشت و جداسازی و تکثیر فیبروبلاست ها در محیط کشت RPMI-1640 از بافت مذکور در انکوباتور 37 درجه سانتیگراد با غلظت 5 درصد گاز CO2 انجام شد. سپس شمارش و رنگ آمیزی حیاتی فیبروبلاست ها به مدت 8 روز به منظور بررسی سرعت تکثیر و میزان قابلیت زیستی این سلول ها انجام گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد اختلاف معنی داری در سرعت رشد و تکثیر فییبروبلاست های جدا شده از ناحیه پایینی اندام حرکتی اسب و اسبچه خزر وجود نداشته است. همچنین میزان قابلیت زیستی این سلول ها در هر دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد. بنابراین می توان اظهار داشت که به دلیل قرابت ژنتیکی بسیار نزدیک بین اسب و اسبچه خزر، تفاوتی در خصوصیات ذاتی رشد فیبروبلاست های آنها وجود ندارد. البته به منظور دریافتن نحوه ترمیم زخم در اسبچه خزر و مقایسه آن با اسب، نیازمند به تحقیقات بیشتر در شرایط بدن (in vivo) می باشد.  

هدف از این مطالعه بررسی اثر غلظت های مختلف کلسیم بر الگوی حرکتی اسپرم گوسفند و تعیین غلظت موثر کلسیم در محیط نگهدارنده اسپرم بوده است. بدین منظور بیضه های گوسفند بالغ (حداقل 5 بیضه برای هر روز) از کشتارگاه جمع آوری و در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل شدند، سپس اسپرم از ناحیه دم اپیدیدیم بذل گردید و به محیط BO تعدیل شده با دمای 37 درجه سانتیگراد اضافه شد و به منظور جدا سازی اسپرم های زنده و متحرک، عمل شناورسازی انجام شد و سپس اسپرم های جدا شده به محیط BO با غلظت های 1.125, 0.56 و 2.25 میلی مولار کلسیم انتقال یافته و در انکوباتور 37 درجه سانتیگراد با رطوبت 100 درصد نگهداری شد و الگوی تحرک اسپرم در غلظت های مختلف کلسیم، در ساعت های 0، 2، 4 و 6 بعد از اضافه شدن به محیط با استفاده از سیستم رایانه ای CASA مورد بررسی قرار گرفت و پارامترهای مختلف در خصوص مدل حرکتی اسپرم ثبت شد، پس از انجام تست نرمال بودن داده ها در طول زمان و بین گروه ها از آنالیز واریانس استفاده گردید. نتایج آزمون آماری هیچ گونه اختلافی را بین غلظت های مختلف کلسیم در پارامترهای تحت بررسی در ساعت صفر نشان نداد. در ساعت دوم درصد اسپرم های VAP, VSL, VCL, ClassA و STR در گروه حاوی 0.56 میلی مولار کلسیم به طور معنی داری از گروه دارای 2.25 میلی مولار کلسیم بیشتر بود (p<0.05). در ساعت 4 نیز بین درصد اسپرم های Class A، درصد اسپرم های Class C درصد اسپرم های LIN, VAP, VSL, VCL, Class A+B و STR در گروه حاوی 0.56 میلی مولار کلسیم به طور معنی داری از گروه دارای 2.25 میلی مولار کلسیم بیشتر بود (p<0.05). در ساعت 6 بین گروه حاوی 0.56 میلی مولار کلسیم و گروه دارای 2.25 میلی مولار کلسیم نسبت STR اختلاف معنی دار بود (p<0.05). در تمامی موارد فوق بین گروه 1.125 و دو گروه 0.56 و 2.25 اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.

در این مطالعه ایمنی زایی آنتی ژن ای مراحل مختلف چرخه زندگی اکینوکوکوس برای تعیین اثر بخش ترین آنتی ژن جهت استفاده در ساخت واکسن علیه کیست هیداتیک در گوسفند مورد مقایسه قرار گرفت. آنالیز یافته ها با آزمون Cocran و t-student نشان داد که اختلاف معنی داری در میانگین جذب نوری گروه های تزریق شده با آنتی ژنها نسبت به گروه های کنترل وجود دارد. علاوه بر آن بیشترین میزان جذب نوری در گروه های تزریق شده با مخلوط آنتی ژنها انکوسفر و پروتواسکولکس است و کمترین آن مربوط به تزریق پروتواسکولکس به تنهایی است (p<0.05). همچنین مطالعات آسیب شناسی نشان داد که گروه های تزریق شده فاقد کیست و یا واجد کیست های کلسیفیه بودند ولی گروه های کنترل دارای کیست های بارور هستند. ایمنی ایجاد شده با استفاده از آنتی ژنها پروتواسکولکس کیست هیداتیک، انکوسفر تخم و مخلوط این دو به ترتیب 82, 72, 50.2 درصد تعیین شد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که پاسخ ایمنی در نتیجه تزریق مخلوط آنتی ژنها انکوسفر و پروتواسکولکس از هر کدام به تنهایی بیشتر است و با سطح اطمینان 95درصد (p<0.05) از ایجاد کیست هیداتیک پیشگیری می کند.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مصرف موننسین بر فاکتورهای اقتصادی شیر (درصد پروتئین و درصد چربی) و میزان اسیدهای چرب غیر اشباع چربی شیر در هفته های نخست شیردهی در سیزده راس گاو هولشتاین بالغ از سه هفته پیش از زایمان بود. گاوها بر اساس تعداد زایش به دو بلوک تصادفی شاهد و تیمار تقسیم شدند. جیره گاوهای هر دو گروه مشابه بود. به جیره گروه آزمایش، به ازای هر راس گاو، موننسین به میزان 340mg/day در طی سه هفته آخر آبستنی، 160-480mg/day در طی 14 روز نخست شیردهی و 350mg/day در روز در روزهای 15 تا 35 بعد از زایمان اضافه شد. نمونه شیر در روزهای 15، 25، 35 و 45 پس از زایش اخذ و درصد پروتئین، درصد چربی و عدد یدی چربی شیر اندازه گیری شد. حجم شیر در سه ماه اول شیردهی و حجم استاندارد شیر تولیدی تا آخر دوره شیردهی اندازه گیری شد. داده های بدست آمده با استفاده از نرم آفزار آماری SPSS و آزمون های آماری repeated measures ANOVA و Independent t -test تجزیه و تحلیل شدند. تفاوت معنی داری در میانگین تولید شیر در ماه های اول، دوم و سوم شیردهی و تولید استاندارد شیر در طول دوره شیردهی در گروه های شاهد و تیمار دیده نشد (p>0.01). روند عادی کاهش پروتئین و چربی شیر در هفته های پس از زایمان در هر دو گروه دیده شد. در گروه تیمار روند کاهش پروتئین کندتر بود. میزان پروتئین شیر در گروه های شاهد و تیمار در نمونه گیری های متوالی تفاوت معنی داری نداشت (p<0.01). در گروه تیمار میزان چربی شیر از روز 25 شیردهی به بعد رو به افزایش گذاشت به طوری که در روز 45 پس از زایمان میزان آن در گروه تیمار به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود. عدد یدی چربی شیر در گروه تیمار پیوسته بالاتر از گروه شاهد بود ولی این تفاوت معنی دار نبود. تحقیق حاضر نشان داد مصرف موننسین در دوره انتقالی تاثیر سویی بر حجم شیر، میزان پروتئین، چربی و کیفیت چربی آن ندارد.

به منظور تعیین مقادیر برخی پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون ماهی قزل آلای رنگین کمان از 531 قطعه ماهی قزل آلای بظاهر سالم پرورش یافته در استخرهای خاکی از طریق ورید ساقه دمی خونگیری به عمل آمد. یافته ها به روش آنالیز رگرسیون، آزمون ضریب همبستگی و آزمون فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این مطالعه بدون در نظر گرفتن سن، میانگین میزان الکالین فسفاتاز (ALP) ، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) به ترتیب 29±24, 337±150, 722±320 و 579±353 واحد در لیتر، سدیم، پتاسیم و کلر به ترتیب 1.8±0.5, 144.4±6.8 و 126.7±13 میلی مول در لیتر، پروتئین تام و آلبومین به ترتیب 4±0.7 و 1.7±0.6 گرم در دسی لیتر، کلسیم، فسفر، اوره، کلسترول، اسیداوریک، کراتی نین، تری گلیسرید و گلوکز به ترتیب 103.8±35.9, 273.4±165.2, 0.4±0.2, 1.7±0.6, 270±88, 9.1±4.8, 25.3±5, 15.9±2.9 میلی گرم در دسی لیتر بدست آمد. نتایج آنالیز رگرسیون یافته ها نشان داد که با افزایش سن میانگین میزان پروتئین تام، آلبومین، کلسترول، سدیم، پتاسیم و کلر افزایش و میانگین مقادیر تری گلیسرید، کراتی نین، AST، ALT و LDH کاهش می یابد (p<0.05).