مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1394 | دوره:70 | شماره:3 |تعداد مقالات:18

زمینه مطالعه: کریپتوسپوریدیوم پارووم تک یاخته ای از شاخه اپی کمپلکساست که دام های اهلی و وحشی و همچنین انسان را آلوده می کند.هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین الگوی ایجاد اسهال و دفع اووسیست درکریپتوسپوریدیوزتجربی و ارتباط آن با کاهش وزن گوساله های نوزاد انجام گرفت.روش کار: 12 گوساله نوزاد در یک گاوداری شیری انتخاب و به صورت تصادفی به 2 گروه 6 تایی تقسیم شدند. 6 گوساله (گروه آزمایش) 12 ساعت پس از تولد با 1´107 اووسیست کریپتوسپوریدیوم پارووم آلوده شدند و 6 گوساله دیگر (گروه شاهد) با اووسیت مواجهه نشدند. روزانه 2 بار نشانه های بالینی بررسی و به منظور تعیین حضور و شمارش اووسیست های موجود، نمونه مدفوع از طریق رکتوم برداشت می گردید. جهت تعیین اثرات کریپتوسپوریدیوز بر افزایش وزن، تمامی گوساله ها از روز 0 تا 30 پس از عفونت با فواصل سه روز وزن می شدند.نتایج: تمامی گوساله های آلوده علیرغم دریافت آغوز مادری، از روز 3 پس از عفونت نشانه های دپرسیون و کاهش اشتها را نشان دادند و به دنبال آن اسهال آبکی همراه با توده هایی از موکوس و تغییر رنگ آن به زرد یا بی رنگ ظاهر شد. اسهال 5-8 روز ادامه داشت که این منجر به دهیدراتاسیون شدید گردید. بیشترین شدت اسهال 4-6 روز پس از عفونت بود. دفع اووسیست از روز 4 پس از عفونت شروع و تا روز 11 ادامه داشت. بیشترین میزان آن در روز (60.48´106±90.3 اووسیست در هر گرم مدفوع) بود. نشانه های بالینی در گوساله های شاهد مشاهده نگردید. میانگین افزایش وزن گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر از گروه آزمایش بود (P<0.001). وزن گوساله های آلوده تا سن 9 روزگی کاهش و بعد از آن افزایش را نشان داد.نتیجه گیری نهایی: مطالعه حاضر علاوه بر تعیین الگوی دفع اووسیست نقش کریپتوسپوریدیوم پارووم را به عنوان عامل اولیه در ایجاد اسهال و کاهش وزن گوساله های نوزاد نشان داد.

زمینه مطالعه: تیلریوز یکی از بیماریهای تک یاخته ای خونی در گاو بوده که سبب مرگ و میر بالا می شود. تاکنون مطالعات میکروسکوپی زیادی درباره شناسایی گونه های آلوده کننده تیلریا در گاو و کنه های ناقل صورت گرفته که در مقایسه با روش های مولکولی از حساسیت و ویژگی کمی برخوردارند.هدف: در این مطالعه سعی شد گونه های تیلریا و ناقلین آن در گاوهای شهرستان یزد با روش Semi-nested PCR موردشناسایی قرار گیرند.مواد و روش کار: طی ماههای خرداد تا شهریور سال 1391، تعداد 100 نمونه خون EDTA به همراه گسترش های نازک خون از گاوهای شیری نژاد هلشتاین مشکوک به تیلزیوز بدون سابقه واکسیناسیون بر علیه بیماری تهیه گردید. همزمان با بازرسی بدن گاوها تعداد 249 عدد کنه جمع آوری شدند گسترش تهیه شده با گیمسا رنگ آمیزی شدند و DNA از نمونه های خون با استفاده از کیت تجاری استخراج گردیدند. کنه ها همچنین با استفاده از کلیدهای تشخیص شناسایی و بر اساس جنس و گونه کنه به 50 مجموعه 5 کنه ای تقسیم شدند و با استفاده از لوپ و وسایل حشره شناسی غدد بزاقی آنها جدا سازی و DNA آنها نیز استخراج گردید. نمونه های DNA استخراج شده با آن Semi-nested PCR بر روی ژن S18 rRNA، مورد آزمایش قرار گرفتند. جهت تشخیص تیلریا لستوکاردی و تفریق آن از تیلریا آنولاتا در نمونه های کنه از روش PCR-RFLP استفاه شد.نتایج: در بررسی اولیه انجام شده با میکروسکوپ نوری، در 4 گسترش خونی (%4) اشکال حلقوی انگل مشاهده گردید. همچنین همه کنه های جمع آوری شده هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم تشخیص داده شدند. نتایج به دست آمده با روش Semi-nested PCR، نشان دهنده آلودگی 11 نمونه خون (%11) و سه مجموعه غدد بزاقی کنه به تک یاخته تیلریا آنولاتا بودند. هیچ یک از نمونه ها آلوده به تیلریا اورینتالیس نبودند. مطالعات تکمیلی با PCR-RFLP با استفاده از آنزیم MspI نیز نشان داد که نمونه های کنه ها همگی از نظر آلودگی به تیلریا لستوکاردی منفی می باشند.نتیجه گیری نهایی: بر پایه نتایج بدست آمده تیلریا آنولاتا و کنه هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم عامل و ناقل مهم تیلریوز گرمسیری در شهرستان یزد می باشند.

زمینه مطالعه: بیماری نیوکاسل یکی از مخرب ترین بیماریهای ویروسی طیور در سرتاسر جهان است.هدف: با توجه به اینکه روش های سنتی قابلیت محدودی در کنترل این بیماری دارند، انجام این مطالعه به منظور استفاده از تکنولوژی های نوین برای تشخیص به موقع بیماری جهت کاهش خسارت پیش روی صنعت طیور می باشد.روش کار: استخراج RNA با استفاده از کیت RNease mini و بر اساس دستورالعمل شرکت سازنده انجام شد. RNA استخراج شده با 68.23´109 رونوشت اولیه به صورت سری رقت های 100mL، برای انجام واکنش RT-PCR و RRT-PCR تهیه شد. واکنش RT-PCR با استفاده از کیت RNease mini و واکنش RRT-PCR با استفاده از کیت تجاری (شرکت Genekam Biotechnology، آلمان) انجام شد.نتایج: برای روش RRT-PCR تا سری رقت تهیه شده 10-34 تکثیر صورت گرفت و برای روش RT-PCR تا سری رقت تهیه شده 10-20 بر روی ژل آگارز %1.5 باند مشاهده شد. براساس نتایج مشاهده شده روش RRT-PCR قادر به تشخیص 1´10-34 رونوشت و روش RT-PCR قادر به تشخیص 1´10-20 رونوشت از نمونه اولیه است.نتیجه گیری نهایی: حساسیت روش RRT-PCR تقریبا دو برابر روش RT-PCR است و در مقایسه با روش RT-PCR، قادر به تشخیص ویروس بیماریزای نیوکاسل در نمونه های آلوده ای با 10000 برابر رونوشت کمتر از RNA ویروسی می باشد.

زمینه مطالعه: عفونت های ایمریایی از آلودگی های تک یاخته ای مهم در نشخوارکنندگان است که خسارت اقتصادی برای صنعت پرورش دام در ایران و جهان دارد.هدف: تعیین فراوانی و تنوع گونه ای ایمریا در گروه های سنی مختلف گاوهای شیری سیستم پرورشی صنعتی بود.روش کار: این مطالعه در گاوداری های صنعتی اطراف شهرستان کنگاور استان کرمانشاه از بهار 2011 تا 2012 انجام شد. از راست روده 307 راس گاو مدفوع تازه به صورت تصادفی جمع آوری گردید. اووسیست های ایمریا به روش شناورسازی جمع آوری گردیدند و شدت آلودگی به روش مک ماستر تعیین شد. فراوانی و تنوع گونه ای ایمریا با اسپروله کردن اووسیست ها توسط دی کرومات پتاسیم %2.5 انجام شد.نتایج: شیوع کلی آلودگی در گاوهای تحت مطالعه (98:307) %31.92 بود. بیشترین فراوانی آلودگی در گاوهای 1-3 ساله (%37) بود. ارتباط معنی داری بین شیوع آلودگی با گروه های سنی مختلف وجود نداشت. بیشترین میزان شیوع آلودگی در فصل بهار (%41.66) بود که ارتباط معنی داری بین شیوع آلودگی و توزیع فصلی آن وجود داشت. شدت دفع اووسیست متفاوت بود و دامنه تغییرات آن 3.18´103-2.71´105 بود. اختلاف معنی داری بین فراوانی آلودگی و شدت دفع اووسیست در گروه های سنی مختلف نبود. بیشترین فراوانی آلودگی در گاوهای با قوام مدفوع طبیعی بود. شیوع آلودگی ارتباط معنی داری با قوام مدفوع در هر گروه سنی تحت مطالعه داشت. هفت گونه ایمریا در گاوهای آلوده شناسایی شدند. شایع ترین گونه ایمریا زورنئی (%28.25) بود که بیشترین فراوانی را در گروه سنی 1-3 سال (%5) در فصل بهار و تابستان (%30) داشت. توزیع فراوانی گونه های ایمریا با هر یک از فصل ها در طی دوره مطالعه ارتباط معنی داری داشت. آلودگی توام با دو گونه (%42.85) و سه گونه (%3.15) ایمریا در دام های تحت مطالعه وجود داشت.نتیجه گیری نهایی: حضور آلودگی ایمریایی به صورت یک مشکل در گاوداری های صنعتی منطقه مطرح بود. بنابراین کنترل شدت آلودگی در گاوهای جوان به ویژه در فصول با شدت آلودگی بالا برای اجتناب از وقوع احتمالی کوکسیدیوزیس بالینی در گاوداری های با شرایط بهداشتی و مدیریتی ضعیف نظیر عدم استفاده از کنترل دارویی مهم است.

سابقه: اگزانتمای ناشی از هرپس ویروس تیپ 3 اسبی در 1900 گزارش گردید. اکنون این ویروس جهانی شده و اسب تنها مخزن آن می باشد. این ویروس به روش های جفت گیری، ایاتروجنیک و وسایل کار آلوده در اسب ها جابجا می شود و اساسا بخش سلول های مطبق سنگفرشی اپیدرم را گرفتار می کند.یافته های بالینی: در دیماه 1390 دو اسب نر و یک مادیان هلندی دو بار به تب بالا و عوارض آن دچار شدند و یکی از اسب های نر در حین بیماری ضایعات اگزانتمایی را در پنیس و پوشش آن بروز داد و با پیشرفت بیماری بافت ها مبتلا رنگدانه خود را از دست دادند.آزمایشات تشخیصی: در مطالعه هیستوپاتولوژی نمونه های بافت آسیب دیده تمامی ویژگی های آسیب شناسی این بیماری چون دژنرسانس بالونه اپی تلیوم مطبق سنگفرشی، اکانتولیز، اولسر، کلونی های باکتریایی متعدد، گنجیدگی های داخل هسته ای همراه با حاشیه نشینی کروماتین مشاهده شد.ارزیابی نهایی: واضح است که اسب مذکور آلوده به هرپس ویروس تیپ 3 بوده و استرس ناشی از بیماری تب زا فرصت باز پیدایی ضایعات اگزانتمایی را فراهم کرد. اینکه اسب های ایرانی موجود در اصطبل اسب های هلندی، درگیر بیماری با تب بالا نشدند. می توان گفت که این بیماری بومی بوده و با توجه به آنکه دوره این تب دوبار تکرار شد می توان گفت که هرپس ویروس تیپ 2 اسبی ابتدا با درگیری بخش بالایی دستگاه تنفس باعث تب اول و سپس با ایجاد ویرمی تب دوم را موجب شده است.

زمینه مطالعه: علیرغم استفاده فراوان از داروهای ضدکوکسیدیایی و توسعه واکسن علیه ایمریا، این انگل کماکان در میان ماکیان شایع می باشد. درک مکانیسم های ایمنی، محققان را در پیشگیری کار آمدتر این عفونت انگلی یاری می نماید.هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسی ایمنی هومورال علیه کوکسیدیوز طیور با استفاده از الایزا، قبل و پس از مصرف واکسن تخفیف حدت یافته لیواکوکس Q انجام شده است.روش کار: یکصد و بیست جوجه یک روزه گوشتی سویه تجاری راس به صورت تصادفی به 4 گروه 30 قطعه ای تقسیم گردیده و واکسن لیواکوکس Q در سن 4 روزگی و دز عفونی در 14 روزگی به صورت داخل دهانی به هر جوجه تلقیح گردید. ضمن ارزیابی شاخص هایی نظیر میزان افزایش وزن، ضایعات رودهای و تعداد ااسیست در 21 روزگی، ایمنی هومورال با روش الایزا بر روی نمونه های سرمی تهیه شده از جوجه ها در 7 و 21 روزگی مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: سه روز پس از واکسیناسیون میانگین جذب نوری گروه های بدون دریافت واکسن- چالش نشده (0.553) اختلاف معنی داری با گروه های دریافت کننده واکسن- چالش نشده (0.686) داشت (p<0.05). در سن 21 روزگی میانگین جذب نوری سرم در گروه های بدون دریافت واکسن- چالش نشده (کنترل منفی) (0.331) با گروه های دریافت کننده واکسن- چالش نشده (شاهد واکسن) (0.663) و گروه های دریافت کننده واکسن- چالش- شده (آزمایش) (0.662) اختلاف معنی داری را نشان داد. در گروه های آزمایش، میانگین امتیاز ضایعات روده ای 2.22 و این امتیاز در پرندگان بدون دریافت واکسن- چالش شده (شاهد آلوده) 3.78 بود که از نظر آماری معنی دار می باشد. ارتباط معنی داری میان میانگین افزایش وزن و میزان دفع ااسیست با سطح سرمی پادتن در گروه های آزمایش و شاهد آلوده مشاهده نگردید.نتیجه گیری نهایی: بر اساس مطالعه حاضر می توان گفت استفاده از واکسن زنده تخفیف حدت یافته، اثری مشابه چالش با ااسیست حاد بر ایمنی داشته و سبب افزایش میزان پادتن ها در سرم می گردد. همچنین استفاده از واکسن روی شاخص هایی مانند ضایعات روده ای، که در ارزیابی بیماریزایی و آسیب شناسی کوکسیدیا کاربرد دارند، دارای اثر مهارکنندگی می باشد.

زمینه مطالعه: ایمنی و سلامت گوساله تازه متولد شده به میزان دریافت ایمونوگلوبولین ها از آغوز بستگی دارد که تیماردهی آغوز ممکن در افزایش جذب آنها موثر باشد.هدف: در این پژوهش اثر حرارت دهی کنترل شده آغوز و افزودن آنتی بیوتیک به آن بر جذب ایمونوگلوبولین ها و شاخص های سلامتی و عملکرد گوساله بررسی گردید.روش کار: مخزن آغوز از گاوهای چندشکم زایش تهیه و پس از اعمال تیمارها منجمد گردید. تغذیه آغوز بلافاصله بعد از تولد گوساله ها آغاز و روزانه در سه نوبت به مدت دو روز انجام شد. دوازده گوساله نر هلشتاین در سه گروه با آغوز تغذیه شدند که شامل: 1) آغوز خام (شاهد)، 2) آغوز حرارت داده شده و 3) آغوز دارای اکسی تتراسایکلین بود که در قالب طرح کاملا تصادفی اعمال گردید. مصرف آغوز، شیر و خوراک آغازین به صورت روزانه اندازه گیری شد. خونگیری در روزهای صفر، 7، 14، 21 و 28 از ورید وداج انجام گرفت. نمره سلامتی و روانی مدفوع به صورت روزانه تعیین گردید.نتایج: نتایج نشان داد حرارت دهی آغوز باعث افزایش معنی دار غلظت ایمونوگلوبولین ها خون و بازده ظاهری جذب آنها شد (p<0.01). به طور میانگین، حرارت دهی آغوز باعث افزایش 24 درصدی در غلظت ایمونوگلوبوبین ها و افزایش 15 درصدی در بازده جذب ظاهری آنها نسبت به گروه شاهد و با شدت کمتر نسبت به گروه آنتی بیوتیک شد. تفاوت معنی دار بین گروه های تیماری در افزایش وزن، زمان و وزن از شیرگیری، زمان شروع و میزان مصرف خوراک آغازین مشاهده نشد. ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. تفاوت معنی دار بین گروه های تیماری در شمارش افتراقی سلول های خون مشاهده نشد. نمره مدفوع بین گروه ها تفاوتی معنی دار نداشت ولی امتیاز سلامت با مصرف آغوز حرارت دیده افزایش و میزان وقوع اسهال کاهش یافت (p<0.05).نتیجه گیری نهایی: نتایج این تحقیق نشان داد که حرارت دهی کنترل شده آغوز روشی موثر و کاربردی برای افزایش جذب ایمونوگلوبولین های آغوز و کاهش وقوع اسهال در گوساله می باشد.

زمینه مطالعه: شیوع و گسترش بیماریهای باکتریایی موجب افزایش مصرف آنتی بیوتیک ها شده که متعاقبا افزایش مقاومت باکتریایی در برابر مصرف آنتی بیوتیک های مرسوم را به همراه داشته است.هدف: به منظور بررسی و مقایسه اثر اسید آلی Selko- pH، پروبیوتیک پریمالاک و عصاره الکلی سرخارگل بر سیستم ایمنی جوجه های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار بر روی 120 قطعه جوجه یک روزه نر سویه راس (308) در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام گرفت.روش کار: تیمار های مورد مطالعه شامل اسید آلی Selko- pH (که تا روز 14، اسید آلی را به صورت مستمر و سپس 8 ساعت در 24 ساعت به میزان 1 در هزار در آب آشامیدنی دریافت کردند)، پروبیوتیک (جوجه ها تا سن 14 روزگی به صورت آشامیدنی و سپس به صورت مخلوط در خوراک دریافت نمودند)، عصاره الکلی سرخارگل (به میزان 1 در هزار در آب آشامیدنی) و تیمار شاهد (بدون مواد افزودنی) بودند.نتایج: تمامی تیمارهای افزودنی سبب افزایش وزن نسبی بافت های لنفاوی طحال و بورس شدند که این افزایش فقط در تیمار سرخارگل اختلاف معنی داری را نشان داد (p<0.001). داده های حاصل از تست پادتن علیه گلبول های قرمز گوسفند و نسبت های هتروفیل به لنفوسیت نیز نشان داد که تمامی تیمارهای مورد مطالعه، بجز تیمار اسید آلی، تفاوت معنی داری از نظر پاسخ سیستم ایمنی اختصاصی و سلولی با تیمار شاهد داشتند (p<0.001). شمارش باکتری های دستگاه گوارش نیز حاکی از افزایش معنی دار میزان باکتری های لاکتوباسیلوسی مستقر در روده جوجه ها در تیمارهای اسید آلی و پروبیوتیک بود (p<0.001).نتیجه گیری نهایی: افزودنی های خوراکی استفاده شده در این آزمایش قابلیت بهبود سیستم ایمنی را دارا هستند.

زمینه مطالعه: بیشترین بخش تخمدان را فولیکول ها تشکیل می دهند که بعضی از داروها می توانند موجب تغییراتی در آن شوند.هدف: مطالعه تخمدان موش های بالغی است که در دوران رشد از متیل فنیدیت (Methylphenidate) استفاده کرده اند.روش کار: 40 سر موش سوری ماده نابالغ، در سن سه هفتگی به یک گروه کنترل و سه گروه تجربی تقسیم شدند. حیوانات در گروه های تجربی، به روش خوراکی به مدت 60 روز، متیل فنیدیت را به میزان 2 mg/kg، 5 و 10 دریافت کردند. پس از اتمام مدت تیمار و تعیین وزن مجدد، حیوانات را بیهوش و سطح سرمی FSH و LH تعیین گردید و تغییرات ساختاری فولیکول های تخمدانی و اجسام زرد آنها مورد مطالعه قرار گرفت.نتایج: میانگین اختلاف وزن بدن در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داد (p<0.05). همچنین در مقایسه انواع فولیکول های تخمدانی در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری در فولیکول های پیش آنترال، آنترال و جسم زرد، افزایش معنی داری در فولیکول های آترزی مشاهده گردید (p<0.05).نتیجه گیری نهایی: استفاده طولانی مدت متیل فنیدیت در موش موجب افزایش فولیکول های آترزی، کاهش جسم زرد، در نتیجه کاهش رشد تعدادی از فولیکول ها و اووسیت و تغییر در بعضی از سلول های لوتئینی می شود.

زمینه مطالعه: فیمبریه باکتری E. coli (K99) F5 مهمترین و شایعترین عامل چسبنده ای که تاکنون بر روی سویه های اشریشیاکلی درگیر در اسهال گوساله هاشناخته شده است. این باکتری از طریق توکسین های مقاوم حرارتی (ST) سبب اسهال در گوساله های تازه متولد شده می شود. با افزایش نگرانی در مورد گسترش مقاومت های آنتی بیوتیکی، یافتن راه حل جایگزین مانند استفاده از کلی سین ها ضرورت دارد. کلی سین ها ترکیبات آنتی باکتریایی هستند که بوسیله سویه اشریشیاکلی تولید می شوند و دارای خاصیت کشندگی بر روی باکتری های همان نوع یا باکتری های مشابه هستند.هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر کلی سین برای کنترل عفونت باکتریایی E. coli (K99) F5 و اثربخشی آن در مدل موش آزمایشگاهی می باشد.روش کار: موش هایی که آنتی بیوتیک مصرف کردند به 4 گروه تقسیم شدند. موش های گروه اول بدون تلقیح هیچ گونه باکتری و محلول کلی سین نگه داری شدند. به موش های گروه دوم فقط 0.5 mL از محلول کلی سین خورانده شد. به هر یک از موش های گروه سوم تنها 0.5 mL از سوسپانسیون باکتری E. coli (K99) F5 خورانده شد. نهایتا موش های گروه چهارم ابتدا 0.5 mL از محلول کلی سین خورانده شد و بلافاصله بعد از خوراندن محلول کلی سین به این موش ها 0.5 mL از سوسپانسیون باکتری E. coli (K99) F5 خورانده شد. از موش های هر 4 گروه 1، 2، 3، 4، 5، 6، 7 روز بعد از تلقیح، نمونه مدفوع جهت شمارش باکتری گرفته شد.نتایج: کلی سین اثر مهاری بر روی باکتری E. coli (K99) F5 داشت. تفاوت معنی داری بین میزان باکتری بدست آمده از مدفوع موش های گروه چهارم نسبت به گروه سوم بدست آمد.نتیجه گیری نهایی: بر اساس یافته های پژوهش حاضر نتیجه گرفته می شود که کلی سین ها نقش مهمی در مهار باکتری E. coli (K99) F5 دارند. همچنین با مطالعه بیشتر کلی سین توانایی جایگزینی آنتی بیوتیک های رایج را دارد.

زمینه مطالعه: ایجاد موتاسیون در جایگاه اختصاصی می تواند یکی از روش های کارآمد جهت بررسی ویژگی و خواص تنظیمی ژن های گوناگون باشد. ﺑﺮوﺳﻠﻮز از ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎریهای ﻋﻔﻮﻧﯽ ﻣﺸﺘﺮک ﺑﯿﻦ اﻧﺴﺎن و دام اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮﺑﻪ بروز ﺿﺮرهای اﻗﺘﺼﺎدی ﻓﺮاواﻧﻰﻣﻰ ﺷﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻋﻮاﻣﻞ پاتوژن و اﯾﻤﻨﯽ زا در جنس ﺑﺮوﺳﻼﺑﻪ ﻋﻨﻮان راهگشای ﺟﻬﺖ ﮐﻨﺘﺮل اﯾﻦ ﻣﻌﻀﻞ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.هدف: با توجه به اهمیت جهش هدفدار در شناسایی ساختار ژنوم و وجود روش های متعدد جهت دست یابی به این هدف، روش Overlap Extension PCR به عنوان یک تکنیک اصلاح شده جهت حذف و جایگزینی ژن هدف معرفی می شود.روش کار: جهت انجام این تحقیق، با انجام دو مرحله PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، قطعات بالادست و پایین دست ژن هدف از ژنوم باکتری و کاست مقاومت آنتی بیوتیکی از پلاسمید pET28(+)a، تکثیر یافته و به یکدیگر اتصال یافتند. قطعه حاصله با استفاده از آنزیم های محدودالاثر که توالی آنها در انتهای 5’ پرایمرهای خارجی قرار داده شده است، در جایگاه اختصاصی از پلاسمید pBluescriptIISK(-) همسانه سازی شده و پس از حصول اطمینان از عدم ایجاد جهش خودبخودی در حین مراحل PCR، با استفاده از روش الکتروپوریشن به داخل ژنوم بروسلا آبورتوس انتقال یافت.نتایج: همسانه سازی محصول PCR اتصالی که بدون بروز تغییر در توالی نوکلئوتیدی حاصل شده بود، داخل پلاسمید pBluescriptIISK(-) انجام شد و پس از انتقال الکتریکی پلاسمید به ژنوم بروسلا آبورتوس، طی عمل ریکامبینیشن باعث جهش در ژن مورد نظر گردید.نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان می دهد که Overlap Extension PCR یک تکنیک بهینه و اصلاح شده به منظور ایجاد جهش در ساختار ژنوم باکتری بوده و به راحتی می تواند در خانواده بروسلا استفاده گردد.

زمینه مطالعه: با توجه به متفاوت بودن میزان چند قلوزایی در نژادها و مناطق جغرافیای مختلف و ضرورت مطالعه عوامل موثر بر چند قلوزایی در نژادهای مختلف یافتن بهترین روش ایجاد چندقلوزایی و ایجادفعالیت تخمدانی در خارج از فصل در هر نژاد میش ضروری می نماید.هدف: تعیین میزان فعالیت تخمدانی و چند قلوزایی در تابستان و مقایسه اثرجیره و eCG در میزان باروری و چند قلوزایی میش های نژاد زل.روش کار: در اوایل تابستان 135 راس میش زل بصورت تصادفی در 6 گروه مشابه به قرار ذیل تقسیم شدند. گروه (N=22) 1 میش ها به مدت 21 روز قبل از قوچ اندازی علاوه بر چرای آزاد از جیره تکمیلی بهره مند گردیدند. گروه (N=22) 2 میش ها 8 روز قبل از قوچ اندازی جیره تکمیلی مصرف کردند. گروه (N=26) 3 میش ها جیره تکمیلی از 8 روز قبل از قوچ اندازی و همچنین اسفنج واژنی پروژسترون دار و در هنگام خروج اسفنج، IU 400 eCG دریافت کردند. گروه (N=23) 4 میش ها در این گروه هیچ گونه جیره تکمیلی دریافت نداشتند ولی اسفنج واژنی پروژسترون و eCG در هنگام خروج اسفنج دریافت کردند. گروه (N=20) 5 میش ها جیره تکمیلی و هورمون eCG دریافت نداشتند و تنها فحلی آنها با اسفنج واژنی همزمان گردید. گروه (N=22) 6 به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد و میش ها در این گروه تحت هیچگونه تیماری قرار نگرفتند. همزمانی فحلی در کلیه میش ها بجز گروه شاهد (6) بوسیله اسفنج داخل واژنی آغشته به پروژسترون برای مدت 14 روز صورت پذیرفت. تغذیه پایه کلیه دام ها براساس چرای آزاد در مرتع با پوشش غالب از گیاهان خانواده گندمیان صورت پذیرفت. میش های گروه های آزمایشی به منظورجفت گیری 48 ساعت پس ازخروج اسفنج به مدت 72 ساعت در مجاورت قوچ بارور قرار گرفتند.نتایج: یافته ها نشان داد میزان باروری متعاقب همزمانی فحلی در گروه سوم از گروه دوم و پنجم بصورت معنی داری بیشتر بود ولی در دیگر گروه ها تفاوت معنی داری نداشت (p>0.05). شاخص prolificacy و شاخص fecundity در گروه های درمان شده با eCG به طور معنی داری از دیگر گروه ها بیشتر بود (p<0.01) ولی جیره تکمیلی بر روی آن تاثیر معنی داری بر جا نگذاشت (p>0.05).نتیجه گیری نهایی: از این مطالعه نتیجه گیری شد استفاده از پروژسترون واژنی و eCG در فصل تابستان در نژاد زل در افزایش تعداد چند قلوزایی موثر است جیره تکمیلی افزایش معنی داری در آن ایجاد نمی کند.

زمینه مطالعه: گوسفند شکلی از سرمایه گذاری و منبع سریع نقد شونده خصوصا در سیستم های تولیدی سنتی و کم درآمد می باشد. مناطق گرمسیر و دارای فصل گرم طولانی مدت همیشه تاثیر منفی بر پرورش گوسفند می گذارد.هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تحمل استرس گرمایی در گوسفندان نر و ماده نواحی شهرستان جیرفت در طول تابستان طی 15 خرداد تا 15 شهریور به وسیله اندازه گیری دمای سطح پوست، رکتوم، تعداد تنفس، ضربان قلب و فراسنجه های خون کراتینین، اوره و گلوکز بود.روش کار: در این آزمایش 15 راس میش و 7 راس نر بالغ انتخاب و از اواسط خرداد ماه تا پایان شهریور هر نیمه ماه اندازه گیری پارامترهای دما، تنفس، ضربان قلب و خونگیری برای آنالیز بیوشیمیایی انجام شد.نتایج: نرخ تنفس و ضربان قلب گوسفندان نر کمی بیشتر از گوسفندان ماده بود اما اختلاف معنی داری بین آنها وجود نداشت (56.17±1.35 در مقابل 55.95±1.35 تنفس و 120.33±1.08 در برابر 118.72±1.08 ضربان در دقیقه). دمای رکتوم نیز در بین دو جنس تفاوت چندانی نداشت (40.06-40.09oC درجه سانتیگراد). همچنین دمای سطح بدن در بین دو جنس گوسفند اختلاف معنی داری را نشان نداد (36.02-36.08oC). تنها تفاوت مربوط به ماههای آزمایش بود (p>0.05). اثرات جنس و ماه هیچ تاثیر معنی داری بر غلظت اوره، گلوکز،پتاسیم، کراتینین خون نداشت. غلظت اوره خون گوسفندان ماده بطور غیر معنی داری بالاتر از اوره خون گوسفندان نر بود (p<0.05). بین غلظت سدیم خون دو جنس گوسفند اختلاف معنی دار وجود داشت بطوریکه بره های نر بالاترین حداقل میانگین معنی دار را داشتند (p>0.05). افزایش غیرمعنی داری در پتاسیم خون گوسفندان ماده نسبت به گوسفندان نر مشاهده شد (p<0.05).نتیجه گیری نهایی: این نتایج نشان می دهد گوسفندان این ناحیه به خوبی با شرایط استرس گرمایی سازگار شده و محدوده عادی از تغییرات متابولیت های خون را در پاسخ به استرس نشان می دهند.

زمینه مطالعه: تنش گرمایی از طریق تغییرات فیزیولوژیک در بدن باعث کاهش عملکرد در طیور می گردد.هدف: این تحقیق به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف ال کارنیتین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی تغذیه شده با سطوح بالای چربی در شرایط تنش گرمایی صورت گرفت.روش کار: دویست قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه نژاد راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار (پن) به ازای هر تیمار و 10 جوجه در هر تکرار استفاده شد. جوجه های تیمار های آزمایشی با جیره پایه (گروه شاهد) و جیره پایه همراه با سطوح مختلف 100 mg/kg، 200 و 300 ال کارنیتین تغذیه شدند. جیره های آزمایشی در دوره پایانی (42-25 روزگی) و در شرایط تنش حرارتی (32±1oC به صورت دوره ای از 9 صبح تا 5 بعد از ظهر) استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که جوجه های تغذیه شده با بالاترین سطح ال-کارنیتین در دوره ی پایانی افزایش وزن بالاتری در مقایسه با جوجه های تیمار شاهد و سطوح پایین تر ال-کارنیتین داشتند (p<0.05). در کل دوره هم، مصرف 300 mg/kg ال-کارنیتین باعث بالاترین افزایش وزن گردید (p<0.05). بعلاوه ضریب تبدیل خوراک جوجه های تغذیه شده با سطوح متوسط و بالای ال-کارنیتین (200 mg و 300) در دوره پایانی پایین تر از مقدار مربوط به تیمار شاهد بود (p<0.05). همچنین در مقایسات مستقل هم مکمل سازی ال-کارنیتین باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در هر دو دوره پایانی و کل در مقایسه با شاهد شد (p<0.05). مصرف بالاترین سطح ال کارنیتین باعث کاهش چربی محوطه ی بطنی در مقایسه با تیمار شاهد شد (p<0.05). مصرف بالاترین سطح ال کارنیتین باعث افزایش گلوکز خون گردید (p<0.05). بعلاوه، در مقایسات مستقل هم مصرف ال-کارنیتین باعث افزایش گلوکز و کاهش چربی حفره بطنی در مقایسه با شاهد گردید (p<0.05).نتیجه گیری نهایی: به طور کلی، نتایج آزمایش اخیر نشان می دهد که مصرف 300 mg/kg ال کارنیتین از طریق افزایش استفاده از اسید های چرب و انرژی جیره موجب بهبود عملکرد جوجه های تحت تنش گرمایی می گردد.

زمینه مطالعه: استفاده از روش رایج گرسنگی در تولک بری مرغ های تخمگذار می تواند با تاثیرات منفی بر ساختار و محیط میکروبی روده سبب افزایش احتمال آلودگی سالمونلایی در پرنده شود.هدف: هدف از این آزمایش بررسی اثرات استفاده از پودر یونجه به عنوان یک ماده خوراکی پر فیبر در تولک بری اجباری، بر خصوصیات مرفومتریک روده و عملکرد مرغ های تخمگذار تجاری بود.روش کار: در این آزمایش از 108 قطعه مرغ تخمگذار از سویه های لاین (36-W) در سن 74 هفتگی در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 6 تکرار استفاده شد. تیمارهای مورد استفاده در این آزمایش جهت اعمال تولک بری پرنده ها به مدت 12 روز شامل: -1 گروه شاهد تغذیه شده با جیره کامل تخمگذاری (FF)، -2 گروه محروم از غذا (FW)، -3 گروه تغذیه شده با جیره تولک حاوی %90 پودر یونجه به همراه %10 جیره تخمگذاری (A90)، بودند. در انتهای دوره تولک (روز دوازدهم) نمونه گیری از بخش های مختلف روده مرغ ها انجام شد. رکورد تولید پرندگان به مدت 12 هفته پس از تولک ثبت گردید.نتایج: پرندگان گرسنه در هر سه منطقه از روده، کمترین ارتفاع پرز را در میان گروه های آزمایشی داشتند (p<0.05). بیشترین میانگین عمق کریپت ها در ناحیه دئودنوم مربوط به گروه گرسنه بود (p<0.05). در هر سه منطقه از روده، کمترین مقادیر شاخص پرز و سطح پرز در میان گروه های آزمایشی مربوط به گروه گرسنه بود (p<0.05). بیشترین و کمترین میانگین تعداد سلول های گابلت در هر سه منطقه روده به ترتیب مربوط به گروه های A90 و گرسنه بود (p<0.05). بیشترین میانگین توده تخم مرغ تولیدی پس از تولک، در گروه A90 مشاهده شد (p<0.05). مناسب ترین ضریب تبدیل غذایی نیز مربوط به گروه A90 بود که اختلاف آن فقط با گروه شاهد معنی دار بود (p<0.05).نتیجه گیری نهایی: استفاده از پودر یونجه در تولک بری مرغ های تخمگذار تجاری تاثیرات مطلوبی بر خصوصیات مرفومتریک روده در خلال این دوره و بهبود عملکرد پس از تولک داشت.