مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1392 | دوره:21 | شماره:5 |تعداد مقالات:19

مقدمه: رایج ترین روش ایجاد تونل در عمل بازسازی ACL، روش ترانس تیبال می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج بالینی بازسازی لیگامان صلیبی قدامی زانو با روش مدیالیزه کردن ورودی تونل تیبیا در بیماران مبتلا به پارگی لیگامان صلیبی قدامی بود.روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی در بیماران بستری در بیمارستان سینا تهران از فروردین 1388 الی فروردین 1390 انجام گردید. بیماران مورد مطالعه، تحت عمل جراحی بازسازی لیگامان صلیبی قدامی به روش آرتروسکوپیک با مدیالیزه کردن ورودی تونل تیبیا قرار گرفتند و در پایان ماه ششم پس از عمل جراحی مجددا معاینه شدند. برای سنجش سطح فعالیت بیمار از پرسشنامه استاندارد IKDC و برای آزمون عملکردی از دستگاه آرترومتر KT-1000 استفاده شد. امتیاز نهایی بیمار بر اساس کمترین امتیاز تعلق گرفته در هر قسمت محاسبه شد و در چهار گروه A، B، C و D مشخص گردید.نتایج: 107 بیمار با میانگین سنی 29.61±5.15 سال (38-21 سال) در مطالعه شرکت کردند که (78.5%) 84 نفر از آنها مرد بودند. بیشترین مکانیسم ایجاد ترومای زانو، ورزش (54.20%) و پس از آن حوادث ترافیکی (19.62%)، فعالیت های روزمره (16.82%) و ترومای محل کار (9.3%) بود. میانگین طول کانال فمورال 44.75±3.41 mm بود. میانگین دامنه حرکت مفصل زانو پس از عمل جراحی 143.21±5.37 درجه (150-133 درجه) بود. تفاوت معنی داری در میزان جابجایی دو زانو، شش ماه پس از جراحی در بین بیماران مرد با بیماران زن مشاهده شد (p=0.03).نتیجه گیری: در مدیالیزه کردن روش ترانس تیبیال وضعیت گرافت به گونه ای قرار می گیرد که به حالت آناتومیک لیگامان صلیبی قدامی طبیعی که افقی تر است نزدیک تر می باشد.

مقدمه: یکی از مشکلات مامایی، القاء زایمان در مواردی است که ختم حاملگی ضروری است. از این رو روش هایی که سبب آمادگی سرویکس و القاء زایمان می شوند، همیشه مدنظر بوده اند. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر آمپول دگزامتازون داخل عضلانی بر شروع دردهای زایمانی در حاملگی های پس از موعد می باشد.روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی یک سو کور بود که بر روی 100 نفر از زنان نخست زا مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین انجام شد. در گروه مطالعه، دگزامتازون عضلانی به صورت تک دوز 8 میلی گرم 12 ساعت قبل از شروع اینداکشن تجویز شد و در گروه کنترل 2 سی سی نرمال سالین با همین فاصله تجویز گردید.نتایج: بیماران دو گروه از نظر سن مادر، مشخصات جمعیت شناختی، نمره بیشاب اولیه، آپگار دقیقه اول و پنجم و دفع مکونیوم اختلاف معنی داری نداشتند. میانگین نمره بیشاب پس از تزریق در گروه مطالعه 7.23±1.32 و در گروه کنترل 2.98±0.89 بود که از نظر آماری اختلاف آنها معنی دار بود (p<0.0001). میانگین فاصله زمانی القاء تا شروع فاز فعال در گروه مطالعه برابر با 3.1±0.68 ساعت و در گروه کنترل 4.2±1.3 ساعت بود (p=0.001).نتیجه گیری: دگزامتازون داخل عضلانی از طریق بهبود نمره بیشاب، سبب شروع دردهای زایمانی و در نتیجه کاهش مدت زمان لیبر در حاملگی های پس از موعد می شود.

مقدمه: یکی از مسایل اساسی در ارتباط با بیمارانی که تحت جراحی بای پس قرار می گیرند، نارسایی در بهبود آنها بعد از عمل جراحی است. تاخیر در بهبود بیماران بعد از جراحی، برآیندهای منفی بالینی، روانی و اقتصادی متعددی هم برای بیمار و هم برای تامین کننده مراقبت پزشکی به دنبال دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین شبکه های اجتماعی و سرعت بهبود بیماران قلبی عروقی بعد از جراحی بای پس انجام شده است.روش بررسی: این پژوهش در قالب یک طرح پیمایشی و به صورت مقطعی انجام شد.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران قلبی کرونر بود که جراحی بای پس را انجام داده بودند. معیار ورود بیماران، سپری شدن دست کم یک هفته از عمل جراحی آنها بود. داده ها با استفاده از شاخص شبکه اجتماعی برکمن و سیم (BSSNI) و پرسشنامه محقق ساخته سرعت بهبود بیماری جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: تفاوت معنی داری بین بیماران با سرعت بهبودی بالا و سرعت بهبودی پایین از نظر شبکه اجتماعی (p<0.01) وجود داشت.نتیجه گیری: بیماران با سرعت بهبودی بالا، از گستره بالاتر شبکه اجتماعی در مقایسه با بیماران با سرعت بهبودی پایین برخوردار بودند. این نتیجه نشان داد که شبکه های اجتماعی از جمله عوامل موثر در مداخله های رفتاری و اجتماعی با هدف افزایش سرعت بهبود بیماران قلبی عروقی بعد از جراحی بای پس می تواند باشد.

مقدمه: ATP، ABCG2/BCRP یکی از اعضای شاخص ابرخانوده انتقال دهنده های متصل شونده به است. عملکرد اکثر اعضاء این ابرخانواده پروتئینی، به عنوان یکی از عوامل موثر در بروز مقاومت دارویی چندگانه شناخته شده است. MDR سد اصلی در برابر درمان لوسمی لنفوبلاستی حاد (ALL) می باشد. هرچند شواهد فراوانی مبنی بر دخالت ABCG2 در بروز مقاومت دارویی در سلول های توموری مختلف وجود دارد، اما نقش این ژن در بروز MDR در بلاست های بیماران مبتلا به ALL همچنان مبهم است.روش بررسی: در این مطالعه با استفاده از روش Real-Time PCR نمونه خون محیطی یا مغز استخوان 28 کودک مبتلا به ALL با تشخیص اولیه و 15 کودک کنترل مراجعه کننده به بیمارستان سیدالشهداء شهر اصفهان مورد بررسی قرارگرفت. جهت بررسی کیفیت پاسخ بیماران به شیمی درمانی، حداقل بیماری باقی مانده (MRD) پس از یک سال درمان، سنجش شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 و GraphPad Prism 5 تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: پروفایل بیانی mRNA ژن ABCG2/BCRP در بیماران با تشخیص اولیه نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت. از طرفی بررسی بیماران در دو گروه MRD+ و MRD- بیانگر عدم تفاوت میزان بیان ABCG2/BCRP در این دو گروه بود. میزان بیان این ژن با ایمونوفنوتیپ ALL و یا عوامل پیش آگهی شناخته شده این بیماری، ارتباطی نشان نداد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش بیانگر عدم تاثیر میزان بیان ژن ABCG2/BCRP در بروز مقاومت دارویی بیماران مبتلا به ALL می باشد. بر اساس یافته های این تحقیق، ارزش بالینی تعیین پروفایل بیانی ژن ABCG2/BCRP به عنوان عامل پیش آگهی بیماری ALL کودکان در منطقه مورد بررسی، رد می شود.

مقدمه: پرتودهی تومور پر شده با نانوذرات با اعداد اتمی بالا به وسیله فوتون های کم انرژی چشمه ایریدیوم- 192 در براکی تراپی، دوز تومور را به دلیل افزایش احتمال رخداد پدیده فوتوالکتریک افزایش خواهد داد. هدف از این مطالعه، بررسی افزایش دوز ناشی از نانوذرات با اعداد اتمی و با غلظت های مختلف و بررسی اثر توزیع نانوذرات (یکنواخت و غیریکنواخت) بر افزایش دوز بود.روش بررسی: پارامترهای دزیمتری چشمه ایریدیوم- 192 با آهنگ دوز بالا (مدل میکروسلکترون) بر اساس توصیه های TG-43، AAPM با کد MCNP-4C محاسبه شد. توموری (1 cm3) شامل نانوذرات طلا، گادلینیوم، آهن و تیتانیوم با توزیع یکنواخت و غیریکنواخت از 7، 18 و 30 mgr/gr در داخل فانتوم آب (30 cm3) شبیه سازی شد.نتایج: فاکتور افزایش دوز برای توزیع یکنواخت طلا و گادلینیوم با غلظت 7 تا 30 mgr/gr به ترتیب برابر 4.7% تا 19.4% و 3.3% تا 13.6% محاسبه شد. این مقادیر برای توزیع غیر یکنواخت به ترتیب برابر با 0.4% تا 1.9% و 0.2% تا 1.2% بود. افزایش دوز بافت سالم پیرامونی به دلیل وجود 2 تا 8.5 mgr/gr طلا و گادلینیوم به ترتیب در حدود 1.3% تا 6.5% و 1.1% تا 4.2% تخمین زده شد.نتیجه گیری: افزایش عدد اتمی و غلظت نانوذرات، دوز جذبی تومور را به دلیل افزایش احتمال رخداد پدیده فوتوالکتریک افزایش خواهد داد. توزیع غیریکنواخت نانوذرات در مقایسه با توزیع یکنواخت، دوز کمتری را تخمین می زند. بنابراین در نظر گرفتن دقیق توزیع نانوذرات در حجم تومور برای محاسبه میزان افزایش دوز امری ضروری است. نشان دار کردن هدفمند نانوذرات برای جذب حداکثری در حجم تومور و نفوذ حداقلی به بافت مجاور بهره درمان تشعشعی را بالا می برد.

مقدمه: KLF4 یک فاکتور رونویسی می باشد که در بسیاری از سرطان ها از جمله سرطان پستان دخیل می باشد.سرطان پستان، شایع ترین سرطان عضوی در زنان می باشد و به دلیل شیوع روز افزون آن، تلاش های گسترده ای در راستای شناسایی مارکرهای مولکولی اختصاصی که بتواند غده های سرطانی را از انواع غیرسرطانی متمایز سازد، آغاز شده است. بنابراین در این تحقیق صلاحیت بیان ژن KLF4 به عنوان مارکر مولکولی در تشخیص و درمان سرطان پستان مورد ارزیابی قرار گرفته است.روش بررسی: در حدود 31 نمونه سرطانی و 21 نمونه غیرسرطانی (حاشیه تومور سرطانی) جمع آوری شده و بیان ژن های b2m به عنوان کنترل داخلی و KLF4 مورد بررسی قرار گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 15 و آزمون آماری One-Way ANOVA و T-Test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.نتایج: نتایج به دست آمده نشان دادند که: 1- بیان KLF4 در تومورهای سرطانی پستان بیشتر از گروه های حاشیه تومور سرطانی می باشد. 2- با احتمال زیاد KLF4 در تومورهای سرطانی پستان (حداقل در نوع کارسینومای مجرایی) یک آنکوژن محسوب می شود 3- سطح بیان KLF4 به طور معنی داری در ارتباط با ماهیت بدخیمی تومور های سرطانی پستان می باشد.نتیجه گیری: استفاده از KLF4 به عنوان مارکر تشخیصی در تفکیک و شناسایی بافت های سرطانی از غیرسرطانی پستان موثر نیست، ولی از این مارکر می توان برای شناسایی حداقل 50 درصد موارد کارسینومای مهاجم مجرایی پستان و همچنین به عنوان فاکتور بالقوه پیش آگهی دهنده برای تعیین شدت های مختلف تومورسرطانی پستان استفاده کرد.

مقدمه: ترکیبات نیتریت از جمله افزودنی هایی هستند که در فرآورده های گوشتی مورد استفاده قرار می گیرند، همچنین امروزه به دلیل استفاده بی رویه کودهای نیتروژن دار این ماده به صورت گسترده در آب خاک و اکوسیستم ها وجود دارد و می تواند زندگی بسیاری از انسانها را در معرض خطر قرار دهد، لذا مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر نیتریت سدیم بر سرخرگ ششی در موش های صحرایی نر صورت پذیرفت.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به سه گروه 10تایی تقسیم شدند، سپس به مدت 60 روز مورد مداخله قرار گرفتند. گروه های مورد آزمایش به گروه های دریافت کننده دوز حداقل نیتریت سدیم (175 mg/kg/day) و گروه دریافت کننده دوز حداکثر (350 mg/kg/day) و گروه کنترل تقسیم شدند. در پایان روز 60 پس از بیهوشی و خونگیری مستقیم از قلب، سرخرگ ششی از بدن حیوان خارج، و سپس جهت بررسی تغییرات بافتی از آنها مقاطع بافتی تهیه شد. عواملی نظیر ویژگی های بافت شناسی (مورفومتریک و مورفولوژیک) سرخرگ، تغییرات وزن بدن در قبل و بعد از آزمایش و میزان نیتریک اکساید خون مورد بررسی قرار گرفت. داده های به دست آمده توسط نرم افزار SPSS نسخه 17 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان نیتریک اکساید در خون حیوانات گروه های دریافت کننده نیتریت سدیم در مقایسه با گروه کنترل، به صورت معنی داری افزایش یافته است (p£0.05). همچنین ضخامت لایه میانی در گروه دریافت کننده دوز 350 میلی گرم برکیلوگرم نیتریت سدیم در سطح معنی داری نسبت به گروه کنترل خود کاهش یافته است (p£0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل، نیتریت سدیم در دوزهای مختلف توانست میزان نیتریک اکساید خون را افزایش دهد و در دوز 350 میلی گرم نیتریت سدیم باعث کاهش ضخامت لایه میانی سرخرگ ششی گردید. بنابراین نیتریت یک عامل خطر در انسان می باشد.

مقدمه: افزایش سطوح IL-6 سرم با پیشرفت دیابت نوع 2 و افزایش مقاومت به انسولین مرتبط است. انجمن دیابت آمریکا و کالج پزشکی- ورزشی آمریکا توصیه کرده اند که برنامه توانبخشی برای بیماران دیابتی بهتر است ترکیبی از تمرینات هوازی و مقاومتی باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی 8 هفته تمرین هوازی و ترکیبی (هوازی- مقاومتی) بر غلظت IL-6 و شاخص مقاومت انسولینی (HOMA-IR) در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بود.روش بررسی: در این پژوهش 24 نفر از مراجعه کنندگان به انجمن دیابت کرمانشاه به طور داوطلبانه به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کرده و به صورت تصادفی در سه گروه هوازی (8 نفر)، ترکیبی (8 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی گروه هوازی 3 جلسه دویدن در هفته با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 8 هفته بود اما گروه ترکیبی در کنار دویدن به تمرینات مقاومتی با گروه های عضلانی عمده پرداختند. پیش و پس از مداخله، وزن، شاخص توده بدنی، گلوکز خون ناشتا، IL-6 سرم و شاخص مقاومت به انسولین اندازه گیری شد.نتایج: 8 هفته فعالیت ورزشی باعث کاهش معنی دار شاخص مقاومت انسولینی و گلوکز خون ناشتا در گروه هوازی و ترکیبی شد اما در گروه کنترل تغییر معنی داری مشاهده نشد. IL-6 سرم، وزن و BMI در هیچکدام از گروه ها تغییر معنی داری نداشت.نتیجه گیری: انجام 8 هفته فعالیت ورزشی هوازی یا ترکیبی با بهبود مقاومت به انسولین و گلوکز خون ناشتا، می تواند برای دیابتی های نوع 2 سودمند باشد اما نمی تواند اثر معنی داری بر سطوح IL-6 سرم، وزن یا BMI در این گروه از بیماران داشته باشد.

مقدمه: منیزیم یکی از مواد معدنی ضروری در تشکیل استخوان است. شواهدی مبنی بر نقش منیزیم در متابولیسم استخوان و فرایند معدنی شدن استخوان وجود دارد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر مکمل یاری منیزیم بر مارکرهای سرمی ساخت استخوان و ترمیم شکستگی استخوان های بلند در زنان سنین قبل از یائسگی بود.روش بررسی: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بود، 32 زن 45-20 ساله با شکستگی استخوان های بلند به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. بیماران در گروه مورد به مدت 8 هفته روزانه 250 میلی گرم منیزیم دریافت کردند و بیماران گروه شاهد در طول مدت مطالعه دارونما دریافت کردند. در ابتدا و انتهای مطالعه، سطوح سرمی آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین اندازه گیری شد و تشکیل کال استخوانی به کمک عکس های رادیوگرافی بررسی گردید. معیار ترمیم شکستگی، تشکیل یا عدم تشکیل کال در ناحیه شکستگی در نظر گرفته شد.نتایج: مقایسه سطح سرمی آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین بین دو گروه در ابتدا و انتهای مطالعه اختلاف معنی داری را نشان نداد. طی 2 ماه مکمل یاری منیزیم، افزایش سطح آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین سرمی از نظر آماری معنی دار نبود. از نظر تشکیل کال استخوانی در انتهای مطالعه نیز بین دو گروه مورد و شاهد تفاوتی دیده نشد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مکمل یاری منیزیم نتوانست تغییری در مارکرهای سرمی ساخت استخوان و ترمیم شکستگی داشته باشد و اثبات قطعی این موضوع نیاز به مطالعات بیشتری دارد.

مقدمه: امروزه ثابت شده است که داروهای گیاهی همانند داروهای سنتتیک دارای عوارض جانبی هستند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مصرف آنغوزه در مقادیری که اکثر مطالعات قبلی استفاده کرده اند، بر پارامترهای بیوشمیایی طبعیی کبدی، کلیوی، قلبی و خونی رت بود.روش بررسی: 40 سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 300 گرم به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه 1 به عنوان گروه کنترل و سایر گروه های مورد مطالعه به عنوان گروه های پیش درمان به مدت یک ماه به ترتیب با 12.5 mg/kg، 25، 50 و 100 آنغوزه پیش درمان شدند. سپس نمونه خون رت ها جهت اندازه گیری پارامترهای کبدی (ALP، ALT، AST)، کلیوی (Urea, Cr)، قلبی (CPK) و خونی (Pt, Ptt) جمع آوری شد. با وارد کردن کانول فشار به داخل شریان کاروتید و چسباندن الکترودهایی به دست راست و پای چپ به ترتیب فشارهای خونی ثبت و لید دو نوار قلبی مانیتور گردید. برای تجزیه و تحلیل داده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و نرم افزار Graphpad Prism نسخه 5 استفاده شد.نتایج: سطح پلاسمایی AST، CPK و Ptt به طور معنی داری در گروه های پیش درمان با آنغوزه کاهش یافت (p<0.05). با افزایش دوز مصرفی آنغوزه غلظت پلاسمایی اوره به طور معنی دار کاهش (p<0.05) و غلظت پلاسمایی کراتینین و فشارهای خونی شامل سیستول، دیاستول و متوسط شریانی به طور غیر معنی داری افزایش یافت.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه پیشنهاد می کنند که احتمالا مصرف مقادیر کم (25 mg/kg) آنغوزه فاقد عوارض جانبی و حتی مفید برای سلامت و مصرف مقادیر زیاد (100 mg/kg) آن باعث بروز عوارض جانبی می گردد. از اینرو نیاز به تحقیقات گسترده تری در این زمینه است.

مقدمه: رژیم غذایی غنی از زیتون به عنوان یک منبع اسید چرب غیر اشباع با یک باند دوگانه (MUFA) می تواند بر عوامل خطر قلبی و عروقی موثر باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بروز سندرم متابولیک با میزان مصرف زیتون، روغن زیتون و محتوای اسیداولئیک آنها، طی سه سال پیگیری در بین بزرگسالان تهرانی بود.روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه طولی بر پایه جمعیت بود که در قالب مطالعه قند و لیپید تهران انجام گرفت. اطلاعات تغذیه ای با استفاده از پرسشنامه بسامد خوراک جمع آوری شد. اطلاعات جمعیت شناختی توسط پرسشنامه تکمیل گردید و فشارخون و شاخص های تن سنجی آنها مطابق پروتکل های استاندارد سنجیده و تجزیه و تحلیل های بیوشیمیایی بر روی نمونه های خون ناشتا انجام شد. در پایان بر روی 1053 نفر (352 مرد و 701 زن) 60-19 ساله برای بروز سندرم متابولیک تجزیه و تحلیل آماری صورت گرفت.نتایج: میانگین سنی جمعیت 35.5±10.8 سال و میانگین دریافت زیتون در مردان و زنان به ترتیب 1.7±1.4 و 1.6±5.3 گرم در روز بود. با تعدیل عوامل مداخله گر در مردان و زنان، در بالاترین سهک دریافت روغن زیتون، نسبت شانس بروز سندرم متابولیک نسبت به سهک اول به ترتیب 0.61 و 1.17 به دست آمد و همچنین HDL کلسترول پایین، در مردان در بالاترین سهک دریافت روغن زیتون نسبت به سهک اول 0.55 بود. همچنین نسبت شانس بروز گلوکز خون بالا در بالاترین سهک دریافت زیتون در مردان 0.55 بود. برای سایر اجزای سندرم متابولیک و دریافت زیتون و روغن زیتون و محتوی اسیداولئیک آن رابطه معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: دریافت روغن زیتون با کاهش بروز HDL کلسترول پایین و دریافت زیتون با کاهش بروز گلوکز خون بالا در مردان تهرانی همراه است.

مقدمه: بیوپسی سوزنی روشی محبوب برای گرفتن نمونه است که کاربرد آن در گرفتن ضایعات قفسه سینه در بعضی بیمارستان ها محدود است. در این مطالعه به بررسی نمونه های آسیب شناسی حاصل از بیوپسی سوزنی با هدایت سی تی اسکن در ضایعات قفسه سینه به منظور بررسی های سلولی و همچنین تشخیصی پرداخته شد.روش بررسی: مطالعه انجام شده یک مطالعه توصیفی- مقطعی و گذشته نگر بود و بر روی نمونه های پاتولوژیک به دست آمده از بیوپسی سوزنی با هدایت سی تی اسکن در ضایعات قفسه سینه در بیمارستان شهید صدوقی یزد طی سال های 1380 تا 1389 انجام گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 12 تجزیه و تحلیل شد.نتایج: پس از بررسی پرونده های بخش پاتولوژی، تعداد 89 نمونه استخراج شد که بیماران شامل 53 مرد (59.6%) و 36 زن (40.4%) با دامنه سنی 16- 91 سال و میانگین سنی 57.3 سال بودند. نمونه ها شامل 78 نمونه از ریه و 11 نمونه از مدیاستن بود. در 71 مورد (79.8%) نمونه را جهت تشخیص کافی ذکر کردند و در 18 مورد (20.2%) نمونه فاقد کفایت جهت تشخیص گزارش شده بود. نتایج پاتولوژی در 17 بیمار (19.1%) ضایعه بدخیم در 31 بیمار (34.8%) ضایعه خوش خیم اختصاصی و 23 بیمار (25.8%) ضایعه خوش خیم غیراختصاصی گزارش شده بود. بر اساس تجزیه و تحلیل انجام گرفته بین مکان قرارگیری ضایعه در ریه و نتایج پاتولوژیک رابطه معنی داری وجود داشت (p=0.024).نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده بیوپسی سوزنی با هدایت سی تی اسکن می تواند کفایت نمونه های حاصل از Core Needle Biopsy در قفسه سینه را بالا ببرد.

مقدمه: سنگ باقیمانده مجرای صفراوی مشترک (کلدوک) به سنگ هایی که حین عمل جراحی باقی گذاشته شوند یا مدت کوتاهی پس از عمل جراحی کلسیستکتومی تشخیص داده شوند، طبقه بندی می شود. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی سنگ باقیمانده کلدوک و بررسی نیاز به کلانژیوگرافی روتین حین عمل جراحی کلسیستکتومی انجام شد.روش بررسی: در این پژوهش که به صورت توصیفی تحلیلی انجام شد، 200 بیماری که به صورت متوالی در سال 1390 در بیمارستان شهید صدوقی یزد مورد عمل جراحی کلسیستکتومی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. اطلاعات لازم با استفاده از شرح حال، معاینه بیماران مورد مطالعه، پرونده بیماران و پیگیری آنها طی یک ماه پس از آن در قالب یک فرم جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.نتایج: از تعداد 200 بیمار که تحت عمل جراحی کلسیستکتومی قرار گرفتند تنها یک بیمار (0.5%) سنگ باقیمانده کلدوک داشت، قبل از عمل جراحی 19 بیمار (9.5%) با احتمال سنگ کلدوک تحت ERCP قرار گرفتند که در 16 بیمار (%8) اسفنکتروتومی و خروج سنگ انجام شد که از این 16 بیمار، 14 بیمار (87.5%) سطح سرمی آلکالین فسفاتاز افزایش یافته قبل از عمل، 12 بیمار (75%) سطح سرمی بیلی روبین افزایش یافته قبل از عمل و 9 بیمار (56.3%) شواهد سونوگرافی قبل از عمل غیرطبیعی داشتند که ارتباط معنی دار بین این سه متغیر با سنگ کلدوک قبل از عمل وجود داشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده توصیه می گردد در صورت غیرطبیعی بودن هر کدام از سه متغیر فوق الذکر با احتمال وجود سنگ کلدوک قبل از عمل جراحی کلسیستکتومی، اقدامات تشخیصی تکمیلی شامل MRC یا ERC انجام گردد.

مقدمه:. جراحی قلب باز با استفاده از پمپ قلبی ریوی همراه با هیپوترمی انجام می شود. اندازه گیری دمای بدن حین هیپوترمی بسیار مهم است. لذا این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه میزان درجه حرارت مری با دمای گوش و مقعد در کودکان تحت جراحی قلب باز انجام شد.روش بررسی: مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر، به روش نمونه گیری آسان مبتنی بر هدف بر روی 70 بیمار زیر 12 سال کاندیدای جراحی قلب باز انجام شد. بعد از پذیرش بیمار و انجام اینداکشن بیهوشی، دمای مری و مقعد و گوش توسط ترمومتر در سه مرحله قبل از پمپ قلبی ریوی، حین هیپوترمی و بعد از جدا شدن از پمپ، اندازه گیری و ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های paired T-test و آنالیز واریانس (Anova) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: میانگین دمای بدن در سه محل گوش، مری و مقعد یکسان نبود و در دمای دو گوش راست و چپ اختلاف معنی داری مشاهده نشد، اما اختلاف دمای مری، مقعد و گوش معنی دار بود (p<0.001). بر اساس نمودار تغییرات دما در مرحله هیپوترمی میزان کاهش دمای دو گوش بیش از مری و مقعد، و در مقعد بیش از مری بوده است. در واقع در فاز هیپوترمی مری کمترین میزان کاهش را داشته است.نتیجه گیری: هر سه محل گوش، مری و مقعد نسبت به تغییر دما حساس بوده اما از آنجا که اختلاف دمای بین محل های مورد نظر در سه مرحله قبل، حین و بعد از هیپوترمی یکسان نبوده است، لذا نمی توان از دمای یک محل به تنهایی برای اندازه گیری دمای محل های دیگر استفاده نمود.