مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1397 | دوره:26 | شماره:12 |تعداد مقالات:10

مقدمه: امروزه برتری های پرتودرمانی با ذرات باردار برای درمان تومورهای سرطانی مشخص شده است. طی عبور پرتو پروتون از بافت های بدن، ذرات ثانویه ای تولید می شوند که به بافت های سالم بدن نفوذ کرده و موجب خسارت هایی می شوند. هدف از این پژوهش، محاسبه قله براگ پهن شده جهت پوشش تومور سینه و بررسی میزان دوز رسیده به اجزای مختلف قلب طی فرآیند درمان است. روش بررسی: در این مطالعه شبیه سازی ابتدا تومور کروی به قطر یک سانتی متر در بافت سینه راست در فانتوم MIRDدر نظر گرفته و از دو سمت راست و روبه روی بدن مورد تابش پروتون قرار گرفت. دوز ناشی از پروتون و ذرات ثانویه در تومور و اجزای مختلف قلب محاسبه گردید. شبیه سازی ها با استفاده از کدMCNPX انجام شد. نتایج: قله براگ پهن شده جهت پوشش تومور سینه در دو حالت تابش چشمه محاسبه شد. در تابش از روبه رو (nGy) 25/4 و از راست (nGy) 12/4 دوز ناشی از پروتون در تومور تخلیه شده است. دوز ناشی از پروتون و ذرات ثانویه در اجزای مختلف قلب برای دو حالت تابش چشمه محاسبه و مقایسه شد. محدوده انرژی نوترون ها تا حدودMeV 55 است و برای الکترون ها و فوتون ها کمتر ازMeV 20 است. اگرچه دوز ناشی از ذرات ثانویه در مقایسه با دوز پروتون بسیار کم است. نتیجه گیری: در روش پروتون تراپی بخش اعظم دوز در تومور تخلیه می شود. تابش پروتون از روبه رو در مقایسه با تابش از سمت راست سبب تخلیه دوز بیشتری در تومور و و در قلب می شود.

مقدمه: لیپوزوم های کاتیونی به عنوان جایگزینی برای حامل های ویروسی برای رسانش ژن مطرح شده اند. چالش عمده در رسانش siRNA، ناپایداری لیپوزوم است که هم چنان به عنوان یک مساله جدی است. هدف از این مطالعه ارائه فرمولاسیون لیپوزومی مناسب به منظور غلبه بر این ناپایداری است. روش بررسی: در پژوهش حاضر (علمی-بنیادی به روش تجربی-آزمایشگاهی)؛ فرمولاسیون لیپوزومی حاوی فسفاتیدیل کولین سویا، فسفولیپید کاتیونی DOTAP، کلسترول و پلی اتیلن گلیکول را از طریق روش آب پوشانی لایه نازک سنتز شده و siRNA را از طریق انکوباسیون بر روی لیپوزوم ها بارگذاری گردید. در ادامه؛ بهینه سازی بارگذاری siRNA در دستور کار قرار گرفت. سپس پارامتر هایی مربوط به سایز، پتانسیل زتا، شاخص پراکندگی، پایداری طولانی مدت کمپلکس لیپوزوم-siRNA گزارش شد. داده ها به وسیله نرم افزار GraphPad Prism ورژن 7 آنالیز شدند. تمامی داده ها با سه مرتبه تکرار همراه بوده و به صورت میانگین± انحراف معیار گزارش شدند. نتایج: در این مطالعه موفق به تولید لیپوپلکس siRNA با راندمان بالای بارگذاری siRNA گردیده ایم. نانوذرات تولید شده کلوخه ای نبوده و به مدت 3 ماه در دمای C 4 پایدار بوده است. این نانوسامانه توانسته است با موفقیت siRNA را به سلول های سالم استخوانی برساند. بررسی ها نشان از عدم سمیت سامانه خالی (بدون ژن) داشته است. نتیجه گیری: لیپوزوم پگیله تهیه شده پتانسیل بالایی برای رسانش siRNA به سلول های استخوان دارد.

مقدمه: اخیرا بیوسنتز نانوذرات نقره با استفاده از گیاهان دارویی به دلیل کم هزینه بودن و سازگار بودن با محیط زیست مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف این مطالعه بیوسنتز نانوذره نقره با استفاده از عصاره گیاه Artemisia khorassanica و بررسی اثرات ضدمیکروبی و ضدسرطانی بود. روش بررسی: در این تحقیق تجربی، ابتدا عصاره الکلی گیاه A. khorassanica گرفته شد و با استفاده از عصاره گیاه، نانوذرات نقره سنتز شد. در ادامه اثرات ضدمیکروبی و ضدسرطانی نانوذرات نقره بر روی رده سلولی سرطان ریه به ترتیب با استفاده از روش میکرودایلوشن و MTT بررسی شد. در انتها، میزان بیان ژن های آپوپتوزی Bax و Bcl2 با استفاده از روش Real Time PCR بررسی شد. نتایج با استفاده از نرم افزار آماری 16 SPSS v و آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج ضدمیکروبی نشان داد که نانوذرات نقره سنتز شده دارای اثرات ضدباکتریایی بیشتری بروی باکتری های گرم منفی بود. هم چنین نانوذرات نقره در غلظت 100 میکروگرم در میلی لیتر تاثیر کشندگی معناداری بر روی رده سلولی سرطان ریه داشت. نتایج Real Time PCR نشان داد که بیان ژن های Bax به اندازه 67/0 ± 03/3 (P<0. 001) افزایش و ژن Bcl2 به اندازه 15/0 ± 38/0 (P<0. 001) کاهش یافته بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بیوسنتز نانوذرات نقره با استفاده از عصاره گیاه A. khorassanica کم هزینه و آسان بوده و به دلیل داشتن اثرات ضدمیکروبی و ضدسرطانی می تواند به عنوان یک کاندید دارویی مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: یکی از چالش ها در پیوند بافت تخمدان، غلبه بر آسیب حاصله در طی فرآیند ایسکمی و رپرفیوژن می باشد. یکی از مهم ترین عوامل در ایجاد آسیب بعد از پیوند، تولید رادیکال های آزاد اکسیژن است. لذا در این مطالعه اثر ال-کارنیتین به عنوان یک آنتی اکسیدان بر پیوند هتروتوپیک بافت تخمدان موش، مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی تجربی، موش های ماده پنج هفته ای نژاد NMRI با میانگین وزنی 32-27 گرم به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه پیوندی بدون تزریق، گروه شم (اتوگرفت سالین)، گروه ال-کارنیتین (اتوگرفت ال-کارنیتین). تخمدان چپ در عضله گلوتیال به مدت سه هفته پیوند شد، سپس تخمدان های پیوندی خارج شده و جهت مطالعات بافت شناسی در فرمالین ثابت گردیدند. هم چنین سطح کاسپاز-3 به وسیله تست ایمونوهیستوشیمی مورد ارزیابی قرار گرفت، در نهایت، برای بررسی پراکسیداسیون لیپیدی اندازه گیری مالون دی آلدئید صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukey در نرم افزار SPSS v 16 در سطح معنی داری پنج درصد انجام شد. نتایج: نتایج حاصل از مطالعه، کاهش معنی دار تعداد کل فولیکول ها در گروه پیوندی بدون تزریق و گروه شم نسبت به گروه کنترل را نشان داد (P<0. 05)، ولی این کاهش در گروه ال-کارنیتین نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری را نشان نداد. سطح کاسپاز-3 در گروه ال-کارنیتین کاهش یافت اما این کاهش در بین گروه ها معنی دار نبود (P<0. 05). میزان مالون دی آلدئید در گروه ال-کارنیتین نسبت به گروه های پیوندی دیگر به طور معنی داری کاهش نشان داد (P<0. 05). نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، ال-کارنیتین تا حدودی ذخایر تخمدان پیوندی را بهبود بخشید اما این اثر معنی دار نبود.

مقدمه: مسیر mTOR در عضله اسکلتی نقش بسیار مهمی در فرآیند سنتز پروتئین دارد. هنوز نقش فعالیت ورزشی استقامتی بر این مسیر مهم در سنتز پروتئین در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بررسی نشده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر محتوای تام و فسفوریلاسیون پروتئین های AKT1، mTOR، P70S6K1 و 4E-BP1 در عضله اسکلتی FHL موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 16 سر موش صحرایی نر از نژاد اسپراگوداولی با میانگین وزن 20± 270 گرم انتخاب شدند و به روش تصادفی به 2 گروه کنترل (8 سر) و تمرین استقامتی (8 سر) تقسیم شدند؛ گروه تمرینی 4 روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی به مدت 8 هفته به فعالیت ورزشی پرداختند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ گونه برنامه تمرینی نداشتند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار 19 SPSS V و آزمون t-مستقل استفاده شد. نتایج: تفاوت معناداری در محتوای پروتئین های AKT1 تام (58/0 =p)، فسفریله (33/0 =p)، mTOR تام (47/0 =p)، فسفریله (78/0=p)، P70S6K1 تام (24/0 =p)، فسفریله (12/0 =p) و 4E-BP1 تام (45/0 =p)، فسفریله (48/0 =p) در گروه تمرین استقامتی نسبت به کنترل مشاهده نشد. نتیجه گیری: فعالیت ورزشی استقامتی به مدت 8 هفته نتوانست محتوای تام و فسفریله پروتئین های تحقیق حاضر را افزایش دهد؛ بنابراین نمی تواند منجر به سنتز پروتئین یا هیپرتروفی عضلانی از طریق مسیر mTORC1 شود.

مقدمه: شناسایی عوامل موثر بر افزایش نوروتروفین ها در مغز، هدفی مهم برای سلامت و عملکرد مغز است. شواهدی از فواید بالینی فعالیت ورزشی طولانی مدت بر عملکرد مغز وجود دارد. با این وجود اثر شدت های مختلف تمرینی بر مغز مشخص نیست. از این رو هدف این پژوهش مقایسه اثر دو روش تمرین تناوبی شدید و تداومی بر بیان ژن نوروتروفین ها در هیپوکامپ موش C57BL/6 می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 30 سر موش نر نژاد C57BL/6به طور تصادفی به 3 گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید و تمرین تداومی تقسیم شدند. موش ها در گروه های تمرینی به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته بر روی تردمیل دویدند. تمرین تناوبی شامل اجرای وهله تمرینی 2 دقیقه ای با شدت 90-85 درصد حداکثر سرعت همراه با دوره های استراحتی فعال 1 دقیقه ای با شدت 60-50 درصد حداکثر سرعت و تمرین تداومی شامل اجرای تمرین با شدت 75-70 درصد حداکثر سرعت بود. میزان بیان ژن هایBDNF، GDNF و NGF با استفاده از روش Real time-PCR در هیپوکامپ اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS V 16 و روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه (P<0. 05) تحلیل شدند. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که میزان بیان ژن هایBDNF و GDNF در گروه تمرین تناوبی نسبت به تمرین تداومی افزایش معنی داری داشت (p<0. 05) و NGF در دو گروه تمرینی افزایش داشت ولی میزان بیان آن در دو گروه با هم تفاوت معنی داری نداشت (P >0. 05). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین تناوبی با بهبود بیشتر بیان ژن نوروتروفین ها نسبت به تمرین تداومی در هیپوکامپ تاثیر نوروپروتکتیو بیشتری داشت.

مقدمه: بیرون افتادن دندان (Avulsion) یک صدمه جدی به دندان هاست. دندان خارج شده فورا باید در ساکت دندانی ریپلنت شود، وگرنه باید زمان خارج دهانی با قرار دادن دندان در یک محیط نگهدارنده مناسب کم شود. محیط نگهدارنده و زمان خارج دهانی 2 فاکتور مهم در موفقیت ان می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه توانایی چند محیط نگهدارنده شامل α MEM، DMEM، HBSS و نعنا در جهت حفظ حیات سلول های لیگامان پریودنتال می باشد که بر روی دندان های گوسفند انجام می گیرد تا بتوانیم یک محیط مناسب را ارائه دهیم. روش بررسی: این مطالعه از نوع مطالعه آزمایشگاهی می باشد که سلول های DPL از 124 دندان گوسفند جمع آوری شدند و در 4 محیط MEM، DMEM، HBSS وعرق نعنا (بر اساس خواص دارویی و استفاده از عرق نعنا در طب سنتی) برای 6 بازه زمانی 96، 72، 48، 24، 6، 2 ساعت طراحی شده بودند قرار گرفتند. یک زمان صفر به عنوان گروه کنترل مثبت و یک محیط خشک برای هر بازه زمانی به عنوان گروه کنترل منفی در نظر گرفته شد. پس از گذشت زمان های مربوطه لوله ها به مدت 10 دقیقه با دور 2000 G سانتریفیوژ شده و سلول های ته نشین شده درون محلول کلاژناز نوع یک دیسپاز قرار گرفتند، سپس یک ساعت در انکوباتور با دمای C° 37 و رطوبت 5% گذاشته شدند، پس از آن سوسپانسیون سلولی را درون بافر PBS حل کرده و حیات سلول ها را با رنگ آمیزی تریپان بلو روی لام نئوبار و در زیر میکروسکوپ با بزرگ نمایی 200X بررسی کردیم، نتایج به وسیله آنالیز آماری با روش 2-way ANOVA با نرم افزاراماریv 15 SPSSورژن بررسی شد. نتایج: آزمون های آماری حاکی از اختلاف معنی دار بین گروه ها ی بین مطالعه بودند. (05/0P<) α MEM با متوسط میانگین 90% بهترین و عرق نعنا قبل از گروه های کنترل منفی با متوسط میانگین 22/52% بدترین محیط آزمایش بودند. نتیجه گیری: محیط نگهدارنده α MEM یک محیط ایده ال جهت حفظ حیات سلول های لیگامان پریودنتال تا زمان 96 ساعت بود و پس از آن به ترتیب DMEM، HBSS و عرق نعنا قرار گرفتند. زمان تاثیر منفی بر روی حیات سلول های PDL گذاشت.

مقدمه: افزایش جمعیت سالمندان ایران در آینده یک روند ناگزیر و قابل توجه است که باید از ابعاد گوناگون مورد بررسی علمی قرار گیرد. در این مقاله سعی شده است تا به آینده نگاری ورزش سالمندی ایران با بکارگیری ماتریس تاثیرات متقابل پرداخته شود. روش بررسی: در این پژوهش از روش تحلیل اثرات متقاطع به عنوان یکی از روش های آینده نگاری استفاده شده است. متغیرهای اولیه تحقیق با استفاده از مصاحبه های نیمه باز با مشارکت کنندگان از میان متخصصان و صاحب نظران حوزه علوم ورزشی، روان شناسان، مددجویان، جامعه شناسان، پرستاران و مدیران ادارات بهداشت، بهزیستی و سازمان امور اجتماعی شهرداری، صاحب نظران مدیریت ورزشی، پیشکسوتان ورزشی و اعضای هیات علمی جمع آوری شدند. اعتبار داده ها بر اساس معیارهای Lincoln and Guba تایید شد و سپس با استفاده از نرم افزار Micmacتجزیه و تحلیل شده اند. نتایج: نتایج حاصله از بکارگیری روش تحلیل اثرات متقاطع حاکی از آن است که شش عامل کلیدی یعنی توجه به جایگاه سالمندان، ایجاد ارگان مخصوص سالمندان، اختصاص بودجه، الگوگیری از دیگر کشورها، طراحی برنامه های بلند مدت و ایجاد راهبردهای فرایند محور مهمترین عوامل پیش روی آینده ورزش سالمندی در ایران هستند. نتیجه گیری: در این راستا پژوهش گر کوشیده است به تحلیل و آینده پژوهی ورزش سالمندی ایران بپردازد. نتایج و یافته های حاصل از فرایند پژوهش و پیشنهادات راه بردی ارایه شده، می تواند بستری مناسب به منظور سیاست گذاری و طراحی راهبردها و خط مشی ها برای مدیران استراتژیک در بخش ورزش سالمندی فراهم آورد.