سابقه و هدف: یکی از مهم ترین ویژگی های آواهای گفتار، ساختار سازه ای است. اهمیت ساختار سازه ای به گونه ای است که روابط میان سه سازه اول از اجزای اصلی تشخیص واکه توسط شنونده می باشد، و کیفیت و نوع یک واکه به سازه های آن بستگی دارد. کاربرد اصلی سازه ها در توصیف خطاهای واکه ای می باشد.مواد و روش ها: مطالعه انجام شده از نوع توصیفی تحلیلی است. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه ساختارهای سازه ای واکه های زبان فارسی در دو گروه 50 نفری شامل: کودکان 9-7 سال (25 دختر و 25 پسر) و بزرگ سالان 22-18 سال (25 آقا و 25 خانم) می باشد.یافته ها: بسامد پایه، سه سازه اول هر واکه، بسامد باند و شدت هر سازه در هر یک از واکه های زبان فارسی (/u/, /o/, /a/, /æ/, /e/, /i/) با استفاده از نرم افزار استودیو گفتار و دستگاه لارنگوگراف به دست آمد. در مرحله بعد سازه های واکه های زبان فارسی بین دو گروه مردان و پسران و دو گروه زنان و دختران مورد مقایسه قرار گرفت.نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن بود که، در همه گروه ها واکه /æ/ بازترین واکه و واکه /i/ بسته ترین واکه می باشد. همچنین واکه /i/ پیشین ترین واکه و /u/ پسین ترین واکه می باشد. مردان و زنان نیز به ترتیب در مقایسه با پسران و دختران بسامدهای سازه ای کمتری داشتند. یافته های این مطالعه تا حد زیادی با مطالعات قبلی مشابهت داشت. تفاوت های محسوس مقادیر سازه های واکه ها بین کودکان و بزرگ سالان مربوط به تفاوت در طول مجرای صوتی و اندازه حفرات تشدید می باشد.