کومش
سال:1381 | دوره:3 | شماره:4-3 |تعداد مقالات:11

سابقه و هدف:در حیوانات طبیعی آسیب اعصاب محیطی ایجاد درد مزمن نوروپاتی می­کند که باعث تشدید پاسخ به محرک­های دردزا (Hyperalgesia)و غیر دردزا (Allodynia) می­شود که همراه با یک سری تغییرات نئوپلاستیک در سطح نخاع می­باشد. با توجه به این که مکانسیم­های ایجاد دردهای نوروپاتی تحت تاثیر جنسیت و سطح هورمون­های جنسی می­باشد، هدف این مطالعه بررسی اثر جنسیت بر روند پیدایش درد نوروپاتیک ناشی از بستن عصب سیاتیک می­باشد.مواد و روش­ها: در این مطالعه، سه گروه موش سوری نر و سه گروه موش سوری ماده استفاده شدند. گروه اول در هر دو جنس، گروه کنترل بودند که هیچ گونه دست کاری در آنها انجام نشد.گروه دوم در هر دو جنس، گروه کاذب (Sham) بودند که در این گروه جراحی انجام می­شد؛ ولی عصب سیاتیک بسته نمی­شد. گروه سوم در هر دو جنس، گروه Ligated بود. در این گروه، بعد از عمل جراحی، عصب سیاتیک طرف چپ بسته می­شد. برای پاسخ دهی به محرک درد حاد، از مدل Tail flick Test استفاده شد. در این مدل، دم حیوان در محل خاصی روی دستگاه مخصوصی قرار داده می­شد و به آن محرک حرارتی اعمال می­شد. مدت زمانی که طول می­کشید تا حیوان دم خود را از حرارت دور نماید (Tail flick Latency, TFL) به عنوان شاخصی از درد در نظر گرفته شد. در گروه اول، فقط یک بار TFL اندازه­گیری شد و TFL آنها به عنوان زمان پایه در نظر گرفته شد. تمام حیوانات گروه دوم و سوم، در فواصل زمانی2، 4، 6، 8، 10، 12، 14، 16، 18 و 20 روز بعد از عمل جراحی در مدل فوق تست شدند و TFL آنها اندازه­گیری شد.یافته­ها: در غیاب صدمه عصبی، موش­های سوری نر دست نخورده (0.95s±8.35= TFL) و Sham ( 0.3s±8.35=TFL) به محرک دردزای حرارتی سریع­تر از موش­های ماده کنترل (0.99s±8.7=TFL) و Sham ( 0.34s±8.9=TFL) پاسخ دادند. با این وجود هیچ­گونه تفاوت معنی­داری بین دو گروه در هر دو جنس و با یکدیگر وجود نداشت؛ در حالی که در موش سوری نر و ماده Ligated پردردی حرارتی به طور معنی­داری 10 روز پس از بستن عصب سیاتیک ایجاد شد (P<0.01) ولی دوره زمانی پردردی در موش­های نر به مدت 6 روز و در موش­های ماده بیش از 10 روز ادامه یافت. از طرفی میانگین TFL به طور معنی داری در موش­های نر(0.1s±4.9) بیشتر از موش­های ماده (0.17s±6.8) کاهش یافت (P<0.05).نتیجه­گیری: یافته­های فوق نشان می­دهند که مکانیسم­های زیربنایی روند درد مزمن تحت تاثیر جنسیت بوده و شاید مربوط به سطح هورمون جنسی باشد.

سابقه و هدف :پرولاپس دریچه میترال (Mitral valve prolapse , MVP) یکی از سندرم های شایع سایکوسوماتیک در انسان است. سالیان درازی است که تاثیر برخی از تغییرات وضعیت بدن روی سوفل های قلبی ، شناخته شده است. در این پژوهش، شدت و اندازه سوفل نارسایی میترال(Mitral regurgitation,MR) در بیماران دچار MVP و تغییرات آن در وضعیت های خوابیده به پشت و ایستاده بررسی شد.مواد و روش ها : 12بیمار با میانگین سنی 2±12.5 سال (با 2انحراف استاندارد) و میانگین وزن 6±50 کیلوگرم (با 2انحراف استاندارد) که با گروه کنترل (12نفر) مطابقت داشتند، برای این پژوهش انتخاب شدند و پارامترهای زیر در وضعیت های فوق الذکر، جداگانه اخذ گردید:حجم پایان سیستول بطن چپ، حجم پایان دیاستول بطن چپ، ضربان قلب، فاصله موج Q تا شروع موج MR در اکوی داپلر (Q-W interval) وانتگرال سرعت زمان (Velocity time integration,VTI). برای محاسبه اندازه و شدت سوفل MR، پس از حذف برخی فاکتورهای مداخله گر مهم تحلیل آماری با فرضه آزمون و به روش مقایسه زوج ها انجام گردید.یافته ها: بیماران پس از انجام آزمون و با توجه به نحوه پاسخ، به دو گروه تقسیم شدند: گروه الف) گروه پاسخ دهنده مثبت؛ شامل 8 بیمار (67%) و گروه ب) گروه پاسخ دهنده منفی شامل؛ 4 بیمار(33%). در گروه الف به دنبال کاهش مشهود حجم بطن چپ در وضعیت ایستاده، اندازه سوفل (کاهش (Q-W interval) و شدت سوفل (افزایش VTI) پاسخ چشم گیری در داپلر اکوکاردیوگرافی نشان داد (P=0.005 در مقایسه با گروه کنترل). در پنج بیمار از 8بیمار گروه "الف" (63%) حرکات غیر طبیعی دیواره بطنی (Focal ventricular dyskinesia) نیز مشاهده گردید.این حرکات غیر طبیعی دیواره بطنی در بیماران گروه "ب" تنها در یک نفر (25%) دیده شد. نتیجه گیری: نتایج فوق نشان می دهند که کاهش حجم بطن چپ در وضعیت ایستاده موجب بروز افزایش در اندازه و شدت سوفل MR در نزد بیماران مبتلا به MVP گردیده است. عدم کاهش حجم بطن چپ در 33% بیماران و نیز در 17% از جمعیت گروه کنترل نشانه آن است که با تغییر وضعیت بدن همواره نمی توان انتظار تغییر در حجم بطن چپ را داشت (نسبت شانس (OR<1

سابقه و هدف: قارچ ناقص T.Inflatum مولد سیکلوسپورین A از طریق کونیدیوم تولید مثل می­کند. اسپورهای آن در محیط­های مناسب مرطوب یا جامد محتوی عصاره مالت و در حرارت بین C ° 30-6 رشد می­نمایند. سیکلوسپورین­ها از متابولیت­های قارچ ماکرولیدی می­باشند. مهم ترین اثر درمانی سیکلوسپورین A، تضعیف سیستم ایمنی و تشکیل آنتی بادی در رد کردن پیوند اعضا می­باشد.هدف این تحقیق، افزایش تولید سیکلوسپورین Aبه روش جهش، توسط اشعه ماورای بنفش و فراهم کردن محیط کشت برای اگزوتروف­های به دست آمده است.مواد و روش­ها: Tolypocladium (915 DSM)، محیط کشت عصاره مالت و سابورد دکستروز 4 درصد، با کتوپپتامین، کازئین هیدرولاز و عصاره مخمر دهیدراته شدند. قارچ روی محیط جامد محتوی 2% عصاره مالت، 4% عصاره مخمر و 2% آگاردکستروز در 7.5= pH کشت و در حرارت C ° 24نگهداری شد.استخراج سیکلوسپورین­ها پس از سونیکیت کردن توسط ژل کروماتوگرافی انجام گرفت. برای افزایش تولید سیکلوسپورین A جهش با اشعه فرابنفش و برای ردیابی، از روش اسپکتروفتومتری فرابنفش، تحت قرمز و روش ضد قارچی استفاده گردید.یافته­ها: حاصل کشت روی محیط آگار – عصاره مالت در حرارت C ° 24، کلنی­های سفید مخملی بود. نمونه­ها و فراکسیون­های جدا شده با ژل کروماتوگرافی دارای اثر ضد قارچی روی آسپرژیلوس نیجر بودند. طیف سنجی با اشعه فرابنفش مرئی، حداکثر جذب ( مطابق nm 230-220 Max λ ) مشابه استاندارد نشان داد و طیف فروقرمز نیز مطابق با طیف استاندارد سیکلوسپورین A بود.نتیجه­گیری:آکزوتروف­های حاصل از موتاسیون قارچ، در محیط­های صناعی و محیط خام کشت شدند.بهترین کشت و تولید با استفاده از عصاره مالت همراه با پس آب کارخانه روغن کشی از ذرت در تاریکی امکان­پذیر است.

سابقه و هدف: باکتریمی با لیستریا منوسیتوژن در زنان حامله می­تواند به عوارض مختلف در جنین از جمله سقط منجر شود. گرچه تشخیص لیستریوز می­تواند با کشت نمونه و جداسازی باکتری صورت گیرد ولی به دلیل وقت گیر بودن، راندمان پایین ناشی از تعداد کم باکتری و مشکل در تشخیص افتراقی از سایر باکتری­ها در بسیاری از آزمایشگاه­ها از این روش به طور معمول استفاده نمی­شود. در مقابل، روش­های سرولوژیک مختلفی به علت سرعت، مقرون به صرفه بودن و سهولت در تشخیص لیستریوز به کار گرفته می­شود. در این مطالعه روش هماگلوتیناسیون غیرمستقیم (IHA) با استفاده از فراکشن I حاصل از ژل کروماتوگرافی آنتی ژن خام حاصل از سونیکاسیون پیکر باکتری و هم چنین IHA به روش پاتل طراحی و حساسیت ویژگی آنها در تشخیص لیستریوز با روش IFA که معمول­ترین روش در آزمایشگاه­ها می­باشد، مقایسه شد.مواد و روش­ها:در این مطالعه، 207زن مشکوک به لیستریوز مراجعه کننده به دانشکده بهداشت دانشگاه تهران که حداقل یک سابقه سقط جنین داشتند از نظر آنتی بادی­های ضد لیستریا مونوسیتوژن به روش IFA تحت بررسی قرار گرفتند.از بین این افراد دو گروه انتخاب شدند، گروه اول شامل 96 نفر بودند که با روش IHA با آنتی­ژن محلول در فراکشن I در مقابل 51 فرد نرمال به عنوان شاهد که هیچ سابقه­ای از لیستریوز نداشتند، تست شدند.گروه دوم شامل 82 نفر بودند که با روش IHA پاتل در مقابل 56 فرد نرمال به عنوان شاهد که هیچ سابقه­ای از لیستریوز نداشتند، مورد بررسی قرار گرفتند.یافته­ها: در روش IFA ( با حساسیت 70% و ویژگی 50%)، 83.5% افراد مورد مطالعه مثبت بودند. این بررسی نشان داد که آنتی­ژن خام لیستریا و هیچ یک از سه فراکشن آنتی­ژن محلول برای انجام تست IHA مناسب نیستند؛ اما با آنتی­ژن تهیه شده به روش پاتل و روش IHA پاتل تمام افراد تست شده تیترهای مثبت4/1 تا 256/1را نشان دادند که حساسیت و ویژگی آن نیز به ترتیب 36% و 94% به دست آمد.نتیجه گیری: تا زمان معمول شدن روش های جدیدتر تشخیصی، توصیه می کنیم تست IFA و IHA پاتل به دلیل ویژگی بالا به طور هم زمان جهت غربالگری انجام شود.

سابقه و هدف: لوسمی­های حاد که از تغییر شکل بدخیم سلول­های خونساز ناشی می­شوند، در غالب موارد با ناهنجاری­های کروموزومی همراهند. درمان این بیماری نیز سبب ایجاد انواع ناهنجاری­های کروموزومی می­گردد.در تحقیق حاضر آسیب­های کروموزومی ناشی از پروتکل­های شیمی درمانی و پرتو درمانی در بیماران مبتلا به لوسمی لنفوییدی حاد به روش آنالیز متافاز مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش­ها: 30 بیمار مبتلا به لوسمی لنفوییدی حاد با توجه به مراحل درمانی به سه گروه، بیمارانی که هیچ گونه درمانی دریافت نکرده­اند، بیمارانی که شیمی درمانی شده­اند و بیمارانی که پروتکل توأم شیمی درمانی و پرتودرمانی را دریافت کرده­اند تقسیم و 10 نفر نیز به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند و در آنها آسیب­های کروموزومی به روش آنالیز متافاز مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت.یافته­ها:نتایج نشان می­دهد که در مقایسه با گروه شاهد در گروه بیمارانی که هیچ درمانی را دریافت نکرده بودند میزان آسیب­های کروماتیدی بیشتر می­شود.همچنین میزان آسیب­های کروموزومی و کروماتیدی در بیمارانی که درمان دریافت کرده­اند با هر مرحله از درمان بیشتر می­شود و نسبت به مرحله قبل اختلاف معنی­داری را نشان می­دهد.نتیجه­گیری:یافته­های پژوهشی نشان می­دهد که شیمی درمانی و پرتو درمانی در مبتلایان به لوسمی حاد سبب افزایش آسیب­های کرموزومی در این افراد می­شود و انجام پروتکل­های درمانی فراوانی این آسیب­ها را در هر مرحله درمان بیشتر از مرحله قبلی خواهد کرد.

سابقه و هدف:با توجه به نقش مهم ارزیابی بر کیفیت آموزش، هدف این مطالعه ارزیابی درونی گروه آموزشی میکروب شناسی، انگل شناسی و ایمنی شناسی دانشگاه علوم پزشکی سمنان بوده که به منظور ارتقا کیفیت آموزشی در بخش­های مختلف گروه می­باشد.مواد و روش­ها:این مطالعه در سال 1379در گروه میکروب شناسی، انگل شناسی و ایمنی شناسی دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام شد.با استفاده از الگوی اعتبار بخشی و الگوی تسهیل تصمیم گیری (CIPP) عوامل مورد ارزیابی، شناسایی و ویژگی­های وضعیت مطلوب و نشانگرهای آن تدوین گردید و در تعدادی از پرسشنامه­ها با ارزیابی،مقیاس 5رتبه­ای (عالی، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف)و در تعدادی نیز وضعیت مطلوب و غیرمطلوب با مقیاس 2رتبه­ای بلی و خیر سنجیده شده است. ارزیابی در زمینه­های اهداف آموزشی و فرایند تدریس، اهداف پژوهشی، تجهیزات و فضای آموزشی و پژوهشی گروه و جایگاه سازمانی و تشکیلاتی گروه انجام گرفت. برای جمع­آوری اطلاعات از 19 پرسشنامه با مجموع 341 ملاک استفاده شد و امتیاز ارزیابی از میانگین امتیازها محاسبه و بر اساس طبقه بندی گورمن تجزیه و تحلیل شد.یافته­ها: در این ارزیابی، فرایند آموزش با امتیاز 4.17 در رده قوی، اهداف آموزش با امتیاز 3.25 در مرتبه بیش از رضایت بخش، اهداف پژوهشی با امتیاز 2.96 در مرتبه رضایت بخش، جایگاه تشکیلاتی و سازمانی گروه با امتیاز 3.71 در مرتبه خوب، نیروی انسانی و خدمات پشتیبانی با امتیاز 2 در مرتبه غیر رضایت بخشی، فضای آموزش و پژوهشی با امتیاز 3 در مرتبه رضایت بخش و تجهیزات و لوازم آموزشی – پژوهشی با امتیاز 3.37 در مرتبه بیشت از رضایت بخش طبقه بندی شد.نتیجه­گیری:این ارزیابی مشخص کننده امتیاز کلی 3.37 در تمام زمینه­ها برای گروه میکروب شناسی، انگل شناسی و ایمنی شناسی می­باشد که بر اساس رده بندی گورمن، گروه در رتبه ( بیش از رضایت بخش) قرار می­گیرد.

سابقه و هدف: در ایجاد وابستگی به مواد مخدر سیستم­های گلوتامینرژیک و دوپامینرژیک مغز اهمیت زیادی دارد. گزارش شده که اسید اسکوربیک به عنوان یک میانجی عصبی از انتهای نورون­های گلوتامبرژیک ترشح شده و مقدار آزاد شدن اسید گلوتامیک و دوپامین را تنظیم می­کند. هدف از مطالعه حاضر این بوده که آیا اسید اسکوربیک قادر است ایجاد وابستگی به هرویین را به تاخیر انداخته و یا از بین ببرد؟مواد و روش­ها: موش­های صحرایی نر از نژاد ویستار و با وزن 30± 300 گرم انتخاب شدند و به روش جراحی، در ورید ژوگولار آنها یک کانول کوچک جایگذاری و ادامه کامول از زیر پوست گردن هدایت شد و در پشت سر حیوان به استخوان جمجمه محکم گردید. مطالعه در سه گروه سالین، هرویین و اسید اسکوربیک انجام شد. پس از طی دوره بهبودی به مدت 4 روز، از طریق روش خودتزریقی وریدی، سالین یا هرویین هیدروکلراید با غلظت 1mg/mlبه حیوان داده شد (زمان خلاصی = 10 ثانیه، FR=1,0.1 mg/infusion).در گروه اسید اسکوربیک، 30 دقیقه قبل از خود تزریقی هرویین مقدار 300mg/kg اسید اسکوربیک به شکل داخل صفاقی تزریق و اثر آن بر خود تزریقی هرویین بررسی شد. روش گرفتن هرویین، فشار دادن پدال مخصوصی بود که در قفس خود تزریقی تعبیه شده بود و تعداد پدال­های فشرده شده در مدت 2 ساعت از طریق فیزیوگراف ثبت و در روزهای مختلف و گروه­های مختلف با هم مقایسه شد.یافته­ها: نتایج نشان داد که بین تعداد پدال­های غیرفعال در سه گروه تفاوت معنی­داری وجود ندارد ولی تعداد پدال­های فعال در تمامی گروه­ها با هم تفاوت معنی­داری داشت (P<0.001).نتیجه­گیری: اسید اسکوربیک، پدیده بروز وابستگی به هرویین را به تاخیر انداخته و تمایل حیوان به خود تزریقی را کاهش می­دهد. با مطالعه دقیق­تر احتمالا می­توان از اسید اسکوربیک در جلوگیری از ایجاد اعتیاد به مواد مخدر و درمان اعتیاد در انسان استفاده کرد.

سابقه و هدف:از زمان قدیم، گیاهان دارویی کاربرد فراوانی در طب سنتی ایران داشته­اند و در حال حاضر نیز ترنجبین که صمغ گیاه خارشتر می­باشد به عنوان یک داروی گیاهی جهت درمان زردی نوزادان استفاده می­شود. در این مطالعه، اثرات ترنجبین بر بیلی روبین خون در موش­های مبتلا به هیپرروبینمی بررسی شد.مواد و روش­ها: نوزادان موش سفید آزمایشگاهی از نژاد ویستار با وزن 21-9 گرم در این مطالعه استفاده شدند. موش­ها با تزریق داخل صفاق دلتا – آمینولوولینیک اسید (Delta amino Levulinic acid,ALA) یک دوره زمانی خاص بعد از تولد، مبتلا به هیپربیلی روبینمی شده و به 3 گروه تقسیم شدند و ترنجبین با غلظت­های 10، 20 و 30 درصد توسط لوله دهانی – حلقی در چند مرتبه به آنها خورانده شد. سپس در ساعات مختلف با خونگیری و اندازه­گیری بیلی روبین توتال، منحنی تغییرات بیلی روبین تا 72 ساعت بعد از اولین تزریق ALA رسم گردید. یک گروه هم به عنوان شاهد منفی (موش­های سالم) انتخاب شد.یافته­ها: نتایج نشان داد که پس از تزریق ALA، غلظت بیلی روبین پلاسما به طور معنی­داری (P<0.05) افزایش یافت. تجویز خوراکی ترنجبین، بیلی روبین موش­های یرقانی را نسبت به گروه شاهد به طور معنی­داری کاهش داد (P<0.05).نتیجه­گیری: ترنجبین می­تواند به عنوان یک داروی کاهش دهنده بیلی روبین پلاسما مورد توجه قرار گیرد.

سابقه و هدف:از زمان قدیم، گیاهان دارویی کاربرد فراوانی در طب سنتی ایران داشته­اند و در حال حاضر نیز ترنجبین که صمغ گیاه خارشتر می­باشد به عنوان یک داروی گیاهی جهت درمان زردی نوزادان استفاده می­شود. در این مطالعه، اثرات ترنجبین بر بیلی روبین خون در موش­های مبتلا به هیپرروبینمی بررسی شد.مواد و روش­ها: نوزادان موش سفید آزمایشگاهی از نژاد ویستار با وزن 21-9 گرم در این مطالعه استفاده شدند. موش­ها با تزریق داخل صفاق دلتا – آمینولوولینیک اسید (Delta amino Levulinic acid,ALA) یک دوره زمانی خاص بعد از تولد، مبتلا به هیپربیلی روبینمی شده و به 3 گروه تقسیم شدند و ترنجبین با غلظت­های 10، 20 و 30 درصد توسط لوله دهانی – حلقی در چند مرتبه به آنها خورانده شد. سپس در ساعات مختلف با خونگیری و اندازه­گیری بیلی روبین توتال، منحنی تغییرات بیلی روبین تا 72 ساعت بعد از اولین تزریق ALA رسم گردید. یک گروه هم به عنوان شاهد منفی (موش­های سالم) انتخاب شد.یافته­ها: نتایج نشان داد که پس از تزریق ALA، غلظت بیلی روبین پلاسما به طور معنی­داری (P<0.05) افزایش یافت. تجویز خوراکی ترنجبین، بیلی روبین موش­های یرقانی را نسبت به گروه شاهد به طور معنی­داری کاهش داد (P<0.05).نتیجه­گیری: ترنجبین می­تواند به عنوان یک داروی کاهش دهنده بیلی روبین پلاسما مورد توجه قرار گیرد.  

سابقه و هدف: شواهد زیادی نشان می­دهند که گلوکوکورتیکوئیدهای مترشحه از قشر غدد فوق کلیه در طی حالات هیجاتی بر ذخیره حافظه اثر می­گذارند. وجود گیرنده­های گلوکوکورتیکوئیدی با تراکم متوسط در ناحیه قاعده­ای جانبی آمیگدال احتمال نقش آن را در ذخیره حافظه، در این ناحیه مطرح می­سازد. هدف این تحقیق تعیین نقش گیرنده­های گلوکوکورتیکوئیدی آمیگدال بر ذخیره حافظه فضایی بلند مدت در مدل یادگیری مازآبی موریس است.مواد و روش­ها: موش­های نر نژاد لانگ ایوانز با وزن 280 تا 320 گرم در این مطالعه استفاده شدند. ابتدا به صورت دو طرفه روی ناحیه مزبور کانول راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد، موش تحت یادگیری فضایی مدل مازآبی موریس آموزش داده شد. قبل و بلافاصله و در زمان­های 60 و 120 دقیقه بعد از آموزش، و قبل از آزمایش بخاطرآوری، RU38486 (3 نانوگرم در 0.6 میکرولیتر به ازای هر طرف) به عنوان آنتاگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوئید به صورت دو طرفه داخل هسته فوق تزریق شد. برای ارزیابی حافظه فضایی از دو ملاک مدت زمان، و مسافتی که حیوان برای پیدا کردن صفحه پلکسی گلاس طی می­کند استفاده شد.یافته­ها: نتایج نشان می­دهد که تزریق آنتاگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوئید قبل و تا 60 دقیقه بعد از آموزش به طور معنی­داری ذخیره حافظه فضایی را کاهش داده و موجب اختلال در اکتساب و تثبیت اطلاعات تازه شده است (P<0.01). تزریق داروها 120 دقیقه بعد از آموزش و قبل از بخاطرآوری اثر معنی داری بر ذخیره حافظه فضایی نداشت.نتیجه­گیری: یافته­های فوق نشان می­دهد که ناحیه قاعده­ای جانبی آمیگدال و فعال شدن گیرنده­های گلوکوکورتیکوئیدی در این ناحیه نقش مهمی در اکتساب و تثبیت اطلاعات تازه آموخته شده فضایی مربوط به حوادث هیجانی حداقل تا 60 دقیقه بعد از آموزش به دنبال رخداد حادثه را دارند.