کومش
سال:1388 | دوره:11 | شماره:2 (پیاپی 34) |تعداد مقالات:13

سابقه و هدف: در سال های اخیر مصرف دخانیات به عنوان یک عامل خطر مهم و افزایش دهنده بار بیماری ها، به ویژه بیماری های مزمن و غیر واگیری چون قلبی - عروقی، تنفسی، سرطان و سکته مغزی در حال افزایش است. در این مطالعه شیوع استعمال سیگار، پیپ و قلیان در زنان 70-30 سال استان سمنان مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه از مهر لغایت بهمن 1384 در زنان 70-30 ساله جامعه شهری و روستایی استان سمنان انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای، 2104 زن از مناطق شهری و روستایی استان سمنان انتخاب شدند. اطلاعات مربوط در پرسش نامه ثبت شد.یافته ها: 2.0 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد: 1.4-2.6 درصد) زنان مورد بررسی دخانیات (سیگار یا قلیان) مصرف می کردند که 0.5 درصد سیگار و 1.5 درصد قلیان می کشیدند. شیوع استعمال دخانیات در روستاییان 2.5 درصد و در شهرنشینان 1.8 درصد بود (P=0.270). از نظر سنی، 0.4 درصد زنان زیر 40 سال، 2.4 درصد زنان 49-40 سال، 2.8 درصد 59-50 سال و 4.2 درصد زنان 60 ساله و بالاتر دخانیات مصرف می کردند (P=0.001). 4.1 درصد بی سودان، 1.6 درصد افراد با تحصیلات ابتدایی، 1.5 درصد افراد با تحصیلات راهنمایی، 0.4 درصد زنان با تحصیلات دبیرستان دخانیات مصرف می کردند (P=0.001). هیچ یک از زنان با تحصیلات دانشگاهی سیگار یا قلیان نمی کشیدند. استعمال دخانیات در زنان شهرستان های سمنان، دامغان، گرمسار و شاهرود به ترتیب 1.3، 3.2، 0.7 و 2.4 درصد بوده است (P=0.034). هیچ یک از زنان مورد بررسی به طور توام سیگار و قلیان نمی کشیدند. هم چنین هیچ یک از آنان پیپ نمی کشیدند. 26.9 درصد زنانی که دخانیات مصرف نمی کردند، در معرض دود سیگار قرار داشتند. به طور کلی 28.9 درصد زنان مورد بررسی در معرض دود سیگار قرار داشتندیا دخانیات (سیگار یا قلیان) مصرف می کردند.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای استعمال دخانیات یا در معرض بودن دود سیگار در زنان 30 تا 70 سال استان و با توجه به ارتباط قوی استعمال سیگار با بسیاری از بیماری ها، تدوین برنامه ای جامع جهت تغییر عمل کرد زنان و مردان استان، ضروری است. اطلاع رسانی به زنان با سنین بالا و با تحصیلات پایین، بالاخص زنان دامغان، از خطرات استعمال دخانیات و در معرض دود سیگار بودن، می تواند در کاهش این معضل کارگشا باشد.

سابقه و هدف: اضافه وزن و چاقی از جمله مهم ترین فاکتورهای تعیین کننده بیماری های مزمن می باشند و تاثیر زیادی بر سلامت و کیفیت زندگی افراد دارد. سازمان بهداشت جهانی به طور مداوم کشورها را به محاسبه بار بیماری ها در سطح ملی به عنوان بهترین راهنما جهت سیاست گذاری درست در سیستم سلامت تشویق می کند. لذا مطالعه ای به منظور تعیین مقدار بار منتسب به عوامل خطر بیماری های غیر واگیر به اجرا درآمد. مواد و روش ها: از داده های مرگ ثبت شده در استان مرکزی، بر اساس روش ارزیابی خطر مقایسه ای سازمان جهانی بهداشت به منظور محاسبه سالهای از دست رفته عمر (Years of life lost, YLL) استفاده شد. بار منتسب به اضافه وزن و چاقی در هر بیماری با روش تحلیل مقابل با ضرب شاخص تاثیر هر عامل خطر در YLL هر بیماری به دست آمد. یافته ها: از کل 7176 مورد مرگ ثبت شده، 252214 سال عمر به دلیل مرگ زودرس از دست رفته بود. مجموع سال های از دست رفته عمر به دلیل مرگ زودرس در زنان 102245 سال و در مردان 149969 سال به دست آمد. عمده ترین علل سال های از دست رفته ناشی از مرگ زودرس به ترتیب مربوط به چاقی منتسب به سکته مغزی، چاقی منتسب به بیماری عروق کرونر و اضافه وزن منتسب به بیماری عروق کرونر در جنس مونث بود. نتیجه گیری: این مطالعه اهمیت و ضرورت تشخیص اضافه وزن و چاقی را به عنوان یکی از عوامل خطر عمده برای بیماری های غیر واگیر به ویژه در زنان نشان داد که نیاز به توسعه و به کار بردن و ارزیابی مداخله های جامع برای کاهش اثر اضافه وزن و چاقی یک ضرورت است.

سابقه و هدف: علی رغم کثرت پژوهش های انجام شده در زمینه تاثیر مراقبت کانگورویی در نوزادان نارس، تحقیقات انجام شده بر روی نوزادان رسیده محدود بوده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر تماس کانگورویی در نوزادان ترم و مادران سزارینی بستری در بیمارستان فاطمیه شاهرود انجام شد. مواد و روش ها: در یک کار آزمایی بالینی، 160 زوج مادر و نوزاد به صورت تصادفی در دو گروه تماس کانگورویی و مراقبت معمول قرار گرفتند. در گروه آزمون، تماس پوستی بین مادر و نوزاد، 3 بار در روز، هر بار 60 دقیقه برای 2 روز متوالی اجرا شد. در هر دو گروه، نمره درد مادر پس از عمل با استفاده از معیار کلامی عددی درد (10-0 نمره) تعیین گردید. درجه حرارت نوزادان در چهار نوبت اندازه گیری شد، هم چنین نوزادان دو گروه از نظر بعضی از مشخصات از جمله میزان زردی، رفلکس های نوزادی، کورتیزول ادرار قبل از ترخیص از بیمارستان مقایسه شدند. میزان رضایت مندی مادر از اجرای این تماس، قبل از ترخیص از بیمارستان به وسیله چک لیستی جمع آوری شد. یافته ها: دو گروه از نظر متغیرهای زمینه ای در مادر و نوزاد تفاوتی نداشتند. در گروه تماس کانگورویی، میانگین درجه حرارت نوزاد نیم (36.8 در مقابل 36.6 سانتی گراد، P<0.05) و یک ساعت (36.9 در مقابل 36.6 سانتی گراد، P<0.001) پس از تماس پوستی، بیش تر از گروه کنترل بود، هم چنین نمره درد مادران پس از عمل سزارین (6 در مقابل 7.8، P<0.001)، تعداد دفعات گریه شدید نوزاد در طول بستری در بیمارستان (5.6 در مقابل 12.3 بار، P<0.05) و کورتیزول ادرار نوزاد قبل از ترخیص (388.4 در مقابل 471.3 میکرو گرم در 24 ساعت، P<0.05) کم تر از گروه کنترل بود. تفاوت آماری معنی داری در میزان بروز زردی و میانگین نمره رفلکس های نوزادی در دو گروه بدست نیامد. در مجموع مادران از اجرای تماس کانگوروئی رضایت داشتند. نتیجه گیری: تماس کانگورویی اثرات مثبتی بر مادران سزارینی بستری در بخش و نوزادانشان داشت. به منظور جلوگیری از عوارض ناشی از جدایی نوزاد از مادر در ساعات اولیه تولد و به لحاظ اثرات مثبت اجرای تماس کانگورویی، اجرای این مراقبت به عنوان یک روش روتین در بخش های سزارین توصیه می گردد.

سابقه و هدف: فعالیت های جسمانی یکی از ارکان اساسی درمان دیابت می باشد که در این میان پیاده روی هیچ گونه وسیله خاصی نیاز نداشته و به راحتی می تواند در زندگی روزانه افراد دیابتی آمیخته شود. لذا مطالعه حاضر با هدف تاثیر آموزش پیاده روی بر میزان هموگلبین گلیکوزیله و قند خون ناشتای بیماران زن مبتلا به دیابت نوع 2 صورت پذیرفته است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک بررسی مداخله ای نیمه تجربی می باشد که در آن 88 نفر از بیماران زن مبتلا به دیابت نوع 2 شرکت داشتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه ای شامل مشخصات دموگرافیک بیماران، عمل کرد در خصوص انجام پیاده روی صحیح و اثر بخش در کنترل بیماری دیابت و چک لیستی که میزان دقایق پیاده روی و میزان قند خون ناشتا (FBS) و هموگلبین گلیکوزیله (HbA1c) بیماران در آن ثبت شد. قبل از شروع مداخله اطلاعات جمع آوری و سپس گروه مداخله در طی یک ماه (4 جلسه آموزشی و هر جلسه 60 دقیقه) تحت برنامه آموزشی قرار گرفتند. سپس بیماران به مدت 3 ماه پیگیری و در نهایت 3 ماه بعد از پایان مداخله آموزشی اطلاعات مجددا گردآوری و آزمایش های FBS و HbA1c انجام شد. یافته ها: در هر دو گروه قبل از مداخله آموزشی میانگین نمره انجام پیاده روی صحیح پایین تر از حد متوسط و قسمت اعظم پیاده روی نمونه ها نیز از نوع پیاده روی با شدت سبک بود (%77.86 در گروه مداخله و %74.4 در گروه کنترل). به دنبال مداخله آموزشی میانگین عملکرد پیاده روی صحیح گروه بیماران و مدت انجام پیاده روی با شدت های متوسط و سنگین نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری پیدا کرد (P<0.0001). به علاوه، میانگین قند خون ناشتا و هموگلبین گلیکوزیله نیز در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری پیدا کرد (P<0.0001).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش مناسب پیاده روی نقش مهمی در کنترل قند خون و هموگلبین گلیکوزیله بیماران دیابتی نوع 2 دارد.

سابقه و هدف: لیشمانیوز جلدی روستایی یکی از بیماری های شایع و مهم در جهان می باشد و در بیش از 88 کشور دنیا گزارش شده است، به طوری که 350 میلیون نفر در معرض خطر بیماری هستند. این بیماری در اکثر نقاط کشور جمهوری اسلامی ایران انتشار دارد و به عنوان معضل بهداشتی مطرح می باشد. پشه خاکی های فلبوتومینه ناقل بیماری می باشد که با خون خواری از جوندگان آلوده به انگل لیشمانیا ماژور عامل بیماری را به میزبان های دیگر انتقال می دهد. آگاهی از ترکیب گونه ای و فعالیت فصلی پشه خاکی ها نقش اساسی در برنامه ریزی و کنترل بیماری دارد. بنابراین، تحقیق حاضر به منظور تعیین فون و فعالیت ماهانه پشه خاکی ها در کانون لیشمانیوز جلدی مناطق روستایی شهرستان دامغان در سال 1387 انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کاربردی می باشد که در طی سال 1387 به روش مقطعی در مناطق روستایی شهرستان دامغان انجام شده است. از ابتدای فروردین تا پایان آبان ماه پشه خاکی ها هر 15 روز یک بار به وسیله تله های چسبان از اماکن داخلی و خارجی صید شد و فون و فعالیت فصلی آن ها تعیین گردید. یافته ها: در این مطالعه مجموعا 6110 عدد پشه خاکی (2146 عدد از اماکن داخلی و 3964 عدد از اماکن خارجی) صید و تعیین گونه شدند. فعالیت پشه خاکی ها در منطقه از اردیبهشت ماه شروع شده و با دو پیک فعالیت (یکی در اوایل خرداد و دیگری در اواسط شهریور) در پایان مهرماه خاتمه می یابد. در این تحقیق وجود شش گونه از جنس فلبوتوموس و دو گونه از جنس سرژانتومیا مشخص گردید. فلبوتوموس پاپاتاسی (%46.7) گونه غالب و فلبوتوموس الکساندری (%0.03) دارای کم ترین وفور در منطقه بوده است. نتیجه گیری: با توجه به این که فلبوتوموس پاپاتاسی بالاترین وفور را در اماکن داخلی و خارجی داشته است به نظر می رسد که این پشه خاکی ناقل اصلی لیشمانیوز جلدی در منطقه می باشد. صید فلبوتوموس کوکازیکوس، فلبوتوموس منگولنسیس و فلبوتوموس انصاری در لانه جوندگان نشان می دهد احتمالا این گونه ها ناقلین عامل بیماری بین جوندگان مخزن می باشند. لذا برای تعیین ناقل قطعی مطالعاتی نظیر تشریح پشه خاکی ها و آزمایش های مولکولی ضروری می باشد. برای پیش گیری از ابتلا به بیماری لیشمانیوز جلدی روستایی مبارزه با جوندگان مخزن، بهسازی محیط و هم چنین حفاظت شخصی و استفاده از مواد دافع حشرات، پشه بندها و توری های آغشته به سم پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: بیماری دیابت شیرین با افزایش وقوع بیماری های قلبی – عروقی همراه می باشد. شواهدی دال بر اثر حفاظتی و ضد دیابتی گیاه قره قاط سیاه (Vaccinium myrtillus) وجود دارد، لذا در این تحقیق اثر مصرف خوراکی و وابسته و غیر وابسته به اندوتلیوم این گیاه به مدت 6 هفته بر پاسخ انقباضی و رفع انقباضی آئورت سینه ای ایزوله در مدل تجربی دیابت در موش صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با گیاه، دیابتی و دیابتی تحت درمان با گیاه تقسیم شدند. دو گروه تحت تیمار با گیاه نیز پودر برگ این گیاه مخلوط شده با غذای استاندارد موش را با نسبت وزنی %5 دریافت نمودند. میزان وزن و گلوکز قبل از کار و در هفته های سوم و ششم پس از کار تعیین شد. در پایان، پاسخ انقباضی حلقه های آئورت سینه ای به کلرور پتاسیم و فنیل افرین و رفع انقباضی به استیل کولین (با اندوتلیوم) و سدیم نیتروپروسید (بدون اندوتلیوم) با استفاده از بساط بافت ایزوله مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی تحت تیمار به طور معنی دار کم تر از گروه دیابتی بود (P=0.04). بعلاوه، حداکثر پاسخ انقباضی آئورت سینه ای دارای اندوتلیوم در گروه دیابتی تحت درمان با گیاه به کلرور پتاسیم و فنیل افرین به ترتیب به طور غیر معنی دار و معنی دار (P=0.04) کم تر از گروه دیابتی بود و با حذف اندوتلیوم این تفاوت کاهش یافت. بعلاوه، پاسخ شل شدگی حلقه های آئورتی دارای اندوتلیوم به استیل کولین در گروه دیابتی تحت درمان با گیاه در مقایسه با گروه دیابتی تیمار نشده بیش تر و معنی دار بود (P=0.02).نتیجه گیری: تجویز خوراکی و دراز مدت قره قاط سیاه از طریق تغییر دادن تولید و آزاد سازی عوامل موثر بر عروق با منشا اندوتلیوم و با نیز با اعمال اثرات مستقیم بر عضله صاف عروقی موجب کاهش پاسخ انقباضی و افزایش پاسخ شل شدگی در بافت آئورت موش صحرایی دیابتی می گردد که این می تواند در جلوگیری از برخی عوارض عروقی دیابت در دراز مدت سودمند باشد.

سابقه و هدف: مهارت های آگاهی واج شناختی به آگاهی و دست کاری صداهای زبانی بدون در نظر گرفتن معنا اطلاق می شود. «آگاهی از واج» پیچیده ترین سطح مهارت های آگاهی واج شناختی است که با تکالیف متعددی قابل ارزیابی و اجرا است. هدف از این پژوهش، در ابتدا طراحی تکالیفی برای ارزیابی دو بخش مربوط به مهارت «آگاهی از واج» یعنی «تشخیص کلمه متفاوت از نظر صدای آغازین» و «ساخت کلمه دارای آغاز کننده یکسان» و سپس مقایسه میانگین نمره این دو تکلیف در کودکان طبیعی 5 تا 6 ساله فارسی زبان شهر تهران می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش روی 100 کودک طبیعی 5 تا 6 ساله فارسی زبان مهد کودک های شهر تهران (50 دختر و 50 پسر) اجرا شد که به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل دو بخش از زیر آزمون «آگاهی از واج» یعنی «تشخیص کلمه متفاوت از نظر صدای آغازین» و «بیان کلمه دارای واج آغازین یکسان» بود که در طی این پژوهش ساخته شد. یافته ها: یافته ها حاکی از آن است که دو بخش مورد نظر از روایی و پایایی مطلوب برخوردار هستند و میانگین به دست آمده از تکالیف دو بخش با یک دیگر تفاوت معناداری دارد (تشخیص کلمه متفاوت از نظر واج آغازین: 1.09 و بیان کلمه دارای واج آغازین یکسان: 4.67، P=0.001). هم چنین مهارت کودکان دختر و پسر در این دو بخش نیز تفاوت معناداری با یک دیگر نداشتند. نتیجه گیری: تکایف طراحی شده برای ارزیابی واج آغازین کلمه دارای روایی و پایایی مطلوبی است. توانایی کودکان 5 تا 6 ساله در انجام دو تکلیف طراحی شده متفاوت از یک دیگر بوده است ولی دختران و پسران در اجرای دو تکلیف تفاوت معناداری با یک دیگر نداشتند.

سابقه و هدف: سرطان معده یکی از شایع ترین سرطان ها در دنیاست. در اکثر تحقیقات پزشکی که هدف بررسی توزیع بقا می باشد از روش های کلاسیک مانند رگرسیون کاکس و مدل های پارامتری استفاده می شود، حال آن که مدل های بیزی مزیت هایی نسبت به حالت کلاسیک دارند. هدف از مطالعه حاضر، ارایه روش بیزی در تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان معده، تحت مداوا در بخش گوارش بیمارستان طالقانی تهران می باشد که در آن از توزیع وایبول در مدل بندی استفاده شده است. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه طولی تاریخی است که از طریق مراجعه به پرونده بیماران مبتلا به سرطان معده مربوط به تاریخ بهمن 1382 لغایت دی 1386 در بخش گوارش بیمارستان طالقانی تهران تحت درمان بودند، انجام شد. مجموعا 178 بیمار به مطالعه وارد شدند و از طریق تماس تلفنی، اطلاعات مربوط به بقای آن ها جمع آوری شد. وضعیت بقای بیماران بر حسب مدل وایبل بیزی با در نظر گرفتن متغیرهایی مانند سن هنگام تشخیص بیماری، جنس، اندازه تومور، وجود متاستاز به سایر اندام ها تحلیل شد. کلیه محاسبات با نرم افراز winbugs انجام و سطح معنی داری 0.05 در نظر گرفته شده است. یافته ها: در مجموع 178 بیمار مبتلا به سرطان معده به این مطالعه وارد شدند. نتایج حاصل نشان داد میزان بقا به سن هنگام تشخیص بیماری و اندازه تومور بستگی دارد. در افرادی که سن آن ها هنگام تشخیص بیماری کم تر می باشد، میزان بقا بیش تر است و در مورد بیمارانی که اندازه تومور در آن ها کوچک تر می باشد، میزان بقای آن ها افزایش پیدا می کند. نتیجه گیری: رویکرد بیز روش دیگری علاوه بر رویکرد کلاسیک برای تحلیل داده ها می باشد. با توجه به این که مدل های کلاسیک مبتنی بر تقریب نرمال می باشند و احتیاج به نمونه های بزرگ دارند، روش های بیزی برای تحلیل نمونه های کوچک توصیه می شود. نتایج این مطالعه نشان داد که مدل وایبول برای داده های سرطان معده مناسب می باشد. هم چنین این مطالعه نشان داد سن بیمار در زمان تشخیص و اندازه تومور از عوامل مهم مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان معده می باشند. در نتیجه در صورت تشخیص این بیماری در سنین پایین تر و مراحل اولیه پیش رفت بیماری، خطر نسبی مرگ کاهش می یابد.

سابقه و هدف: اثرات مثبت فعالیت های فیزیکی و ورزش بر رفتارهای مغزی مانند بهبود حافظه و یادگیری ثابت شده است. در یک مطالعه اخیر، ما مشاهده کردیم که پروپرانولول قادر است اثرات مثبت ورزش ارادی بر یادگیری و حافظه را مهار نماید ولی جایگاه عمل آن روشن نیست. هدف این مطالعه، بررسی نقش هسته قاعده ای-جانبی آمیگدال بر اثرات مهاری پروپرانولول بر بهبود حافظه و یادگیری ناشی از ورزش اختیاری است. مواد و روش ها: در موش های نر بالغ، هسته قاعده ای - جانبی آمیگدال با جریان الکتریکی مستقیم (2 میلی آمپر به مدت 2 ثانیه) تخریب شد. مدت ورزش ارادی پنج روز بود. برای مهار گیرنده های بتاآدرنرژیک، هر روز و برای مدت پنج روز ساعت 6 بعدازظهر به موش ها پروپرانولول (10mg/kg) تزریق می شد. سپس موش ها برای 5 روز متوالی و هر روز 2 بار در ماز آبی موریس آموزش دیدند. تست حافظه 2 روز بعد از آخرین بار آموزش انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان می دهند که پروپرانولول اثرات مثبت ورزش را بر حافظه و یادگیری مهار می کند. هم چنین، تخریب الکتریکی هسته قاعده ای - جانبی آمیگدال اثرات مهاری پروپرانولول را بر بهبود حافظه و یادگیری ناشی از ورزش تغییر نداد. با این حال تخریب هسته قاعده ای - جانبی آمیگدال به تنهایی بهبود حافظه و یادگیری ناشی از ورزش را تضعیف می کند. نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهند که احتمالا گیرنده های بتاآدرنرژیک واقع شده در خارج هسته قاعده ای -جانبی آمیگدال، اثرات ورزش را بر حافظه و یادگیری وساطت می کنند. هم چنین هسته قاعده ای - جانبی آمیگدال نقش مهمی در وساطت اثرات فعالیت های فیزیکی بر حافظه و یادگیری بازی می کند.

سابقه و هدف: عوامل متعددی ازجمله سبک های یادگیری می توانند بر جریان یادگیری ﺗاثیر داشته باشند. این پژوهش با هدف تعیین سبک های یادگیری دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی بوده و بررسی بر روی 199 دانشجوی پرستاری و پیراپزشکی که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند، انجام شد. ابزار پژوهش آخرین نسخه پرسش نامه استاندارد سبک یادگیری کلب(KLSI V.3.1)  بود. یافته ها: به طور کلی سبک یادگیری %27.1 دانشجویان واگرا، %26.6 انطباق یابنده، %23.6 هم گرا و %22.6 جذب کننده بود. سبک یادگیری غالب در دانشجویان پرستاری هم گرا (%31.9) و در دانشجویان پیراپزشکی واگرا (%36.1) بود. ارتباط معنی دار بین رشته تحصیلی و سبک یادگیری (P=0.006)، و نیز بین ﺗاهل و سبک یادگیری (P=0.004) و هم چنین بین معدل دانشجو و سبک یادگیری (P=0.031) مشاهده گردید، اما ارتباط بین جنس و سبک یادگیری معنی دار نشد. نتیجه گیری: با توجه به شایع تر بودن سبک های یادگیری هم گرا و واگرا در این گروه از دانشجویان استفاده از شیوه های آموزشی نظیر یادگیری مبتنی بر حل مساله، بحث گروهی، بارش افکار، ایفای نقش، شبیه سازی رایانه ای و نشان دادن، در محیط های آموزش تئوری، بالینی، و مرکز مهارت بالینی پیشنهاد می شود تا دانشجویان بتوانند در موقعیت های جدید و عینی، از قدرت تخیل و اندیشه خود در کسب دانش و مهارت های حرفه ای، بیش تر و بهتر بهره مند گردند.

استئوآرتریت یا آرتروز شایع ترین بیماری مفصلی است و اصلی ترین تظاهر آسیب شناسی (پاتولوژی) آن در سطح بافتی، تخریب موضعی غضروف مفصلی است، که در مفاصل متحرک به وسیله تخریب غضروف مفصلی همراه با استخوان سازی جدید در سطح و حاشیه مفاصل درگیر تظاهر می کند. عوامل متعدد موضعی و یا عمومی در ایجاد و پیشرفت استئوآرتریت نقش دارند. سن، جنس، نژاد، ژنتیک، تراکم استخوان، هورمون های جنسی، اختلالات آندوکربن یا متابولیک، تغذیه، چاقی، ضربه های مفصلی عمده، فشار بیش از حد به مفصل ناشی از نوع شغل یا ورزش، اختلالات یا نقائص مادرزادی یا رشدی مفصل، بیماری های التهابی یا عفونی قبلی مفصل را می توان جزء این عوامل برشمرد. شروع بیماری اغلب به صورت درد مبهم و متناوب در یک مفصل و معمولا به دنبال استفاده از آن مفصل خواهد بود. احساس خشکی خفیف همراه با درد مبهم در عضلات اطراف مفصل نیز می تواند در ابتدای بیماری مشاهده شود. استئوآرتریت بر اساس شرح حال، معاینه بالینی و رادیوگرافی ساده تشخیص داده می شود و درحال حاضر هیچ تست آزمایشگاهی اختصاصی ندارد. آرتروز بر اساس آنچه که بیان شد فرسایش در غضروف مفصلی است که تاکنون درمان قطعی شناخته شده ای ندارد. اما به این معنا نیست که بیماران دچار این مشکل به حال خود رها شده تا تمام غضروف مفصلی و بافت های حمایتی یک مفصل تا سر حد تخریب کامل پیش روی داشته باشند. برخورد هوشیارانه پزشک در برخورد با بیماران دچار استئوآرتریت می تواند باعث جلوگیری از تخریب بیشتر غضروف مفصلی و حتی کند شدن روند دژنرسانس و به تعویق افتادن سیر فرسایش بافت غضروفی شود.