کومش
سال:1392 | دوره:14 | شماره:3 (پیاپی 47) |تعداد مقالات:22

سابقه و هدف: بررسی روش خودکشی یکی از مهم ترین جنبه های تحقیقات مربوط به خودکشی است. آمار دقیقی در رابطه با روش های مسمویت زای به کار گرفته شده برای خودکشی در کشور وجود ندارد. هدف از این مطالعه برآورد شیوع روش های مسمویت زا در خودکشی های ایران می باشد.مواد و روش ها: کلیه پایگاه های اطلاع رسانی داخلی و هم چنین PubMed، Science direct/ ISI و Scopus بدون محدودیت زمانی تا اول فروردین 1391 بررسی شدند. در ابتدا، تعداد 1398 مقاله یافت شد. پس از مرور عناوین، 34 مقاله مرتبط وارد مرحله ارزیابی متن کامل مقالات گردید. در نهایت 19 مقاله مشمول معیارهای ورود، وارد تحلیل نهایی شدند. روش اثرات تصادفی مانتل-هنزل برای برآورد شیوع ترکیبی استفاده شد. برای بررسی ناهم گنی در میان مطالعات انتخاب شده از تحلیل زیرگروه ها و متارگرسیون استفاده شد.یافته ها: این متاآنالیز تعداد 8494 نفر مرد و 13503 نفر زن را شامل می شد. شاخص هتروژنسیتی برای مسمویت با دارو 99.3% و برای سموم کشاورزی 98.1% به دست آمد. شیوع مسمومیت با داروها 75% (فاصله اطمینان 95%: 68 تا 82%) و شیوع مسمومیت با سموم کشاورزی 13% (فاصله اطمینان 95%: 16-10%) محاسبه گردید. به ترتیب کم ترین میزان شیوع مسمویت با داروها و سموم کشاورزی در استان های ایلام و خراسان رضوی و بیش ترین در استان های گلستان و ایلام است.نتیجه گیری: شایع ترین روش مسمویت زای به کار رفته در خودکشی، استفاده از دارو بود. آموزش در جهت عدم انبار داروها در خانه و هم چنین اعمال قوانین سخت گیرانه تر برای تجویز داروها قابل توصیه است.

سابقه و هدف: مصرف طولانی مدت استروئیدها همواره در کنترل بیماران پلی میالژیا روماتیکا مد نظر بوده است. به علت عوارض طولانی مدت استروئیدها، که شایع و غیر قابل اجتناب می باشند، اخیرا مصرف هم زمان داروهای گیرنده استروئید نقش حیاتی در درمان این بیماران پیدا کرده اند. هدف مطالعه فعلی مقایسه اثربخشی و ایمنی مصرف هم زمان متوترکسایت (MTX) و پردنیزولون در مقابل مصرف پردنیزولون به تنهایی در بیماران پلی میالژیا روماتیکا می باشد. مواد و روش ها: 58 بیمار با تشخیص جدید پلی میالژیا روماتیکا به ترتیب مراجعه و به صورت تصادفی در دو گروه درمان (متوترکسایت هم راه با پردنیزولون) یا گروه کنترل (پردنیزولون) قرار گرفتند. در شروع درمان جهت هر دو گروه پردنیزولون 15 میلی گرم، اسید فولیک 1 میلی گرم و کلسیم دی 1000 میلی گرم روزانه و در گروه درمان متوترکسایت خوراکی با دوز واحد 10 میلی گرم در هفته تجویز شد. با توجه به معاینات دوره ای بیماران، تا پایان 44 هفته پردنیزولون کاهش و یا قطع شد. از معیارهای اصلی پی گیری شده در این مطالعه 44 هفته ای، میزان خاموشی بیماری (Remission rate)، و نیز معیارهای ارزیابی فعالیت بیماری مثل سرعت سدیمان خون (ESR) و پروتیین واکنشی سی (CRP) بودند.یافته ها: از 58 بیمار که وارد مطالعه شدند 47 بیمار مطالعه را کامل کردند (24 درمان-23 کنترل). در این پی گیری 44 هفته ای متوسط ESR به طور بارزی در گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل کاهش داشت (0.002=P). در متوسط (p=0.312) CRP و نیز مقایسه اولین و آخرینCRP   (p=0.356)اختلاف بارزی وجود نداشت. آنالیزهای بعدی در هفته 44 پی گیری نشان دهنده میزان خاموشی بالاتری در بیماران گروه درمان نسبت به کنترل بود (0.006=P). البته میزان عود (Relapse) در هر دو گروه مشابه بود (0.917=P). در پایان 44 هفته اختلاف بارزی در دوز کلی استروئید مصرفی بیماران در دو گروه وجود داشت، به طوری که متوسط دوز پردنیزولون در گروه درمان و کنترل به ترتیب 162.66±3225.00 mg و 136.14±3715.85 mg بود نتیجه گیری: با توجه به میزان خاموشی بالاتر و نیز کاهش بیش تر فعالیت بیماری و مصرف کم تر دوز کلی استروئید استفاده شده در گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل، شروع هم زمان متوترکسایت با پردنیزولون در بیماران جدید پلی میالژیا روماتیکا توصیه می شود.

سابقه و هدف: درد هنگام وارد نمودن سوزن های عروقی، شدیدترین بخش استرس حاصل از درمان همودیالیز می باشد. تکرار این مداخله دردناک، اثرات مخربی را بر جسم و روح این بیماران دارد. پرستاران به دلیل نقش محوری در مراقبت، نقش مهمی را در کاهش درد این بیماران دارند. بر این اساس، این مطالعه با هدف تعیین تاثیر اسپری لیدوکائین بر شدت درد حین وارد نمودن سوزن های عروقی در بیماران همودیالیزی انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی و دوسوکور بود که بر روی 30 بیمار بخش همودیالیز بیمارستان فاطمیه سمنان انجام گرفت. در این مطالعه شدت درد حین وارد نمودن سوزن های عروقی همودیالیز در یک گروه و در دو حالت استفاده از اسپری لیدوکائین و پلاسبو اسپری لیدوکائین با مقیاس عددی اندازه گیری شدت درد اندازه گیری شد. برای تعیین اختلاف بین میانگین شدت درد در دو حالت از آزمون T زوجی استفاده شد.یافته ها: میانگین شدت درد در حالت استفاده از اسپری لیدوکائین برابر1.91 ±2.30 و در حالت استفاده از پلاسبو اسپری لیدوکائین برابر 2.14± 3.96بود. نتایج آزمون T زوجی، اختلاف معنی داری را بین میانگین شدت درد در دو حالت استفاده از اسپری لیدوکائین و پلاسبو اسپری لیدوکائین نشان داد (P<0.001).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که اسپری لیدوکائین در کاهش شدت درد حین وارد کردن سوزن های عروقی همودیالیز موثر بود، لذا بر اساس نتایج این مطالعه می توان استفاده از آن را قبل از وارد نمودن سوزن های عروقی همودیالیز برای کاهش درد بیماران پیشنهاد نمود.

سابقه و هدف: عمل جراحی هیپوسپادیاس برای جراح یک چالش محسوب می شود، زیرا عوارض عمل آن نسبت به عمل های جراحی ترمیمی دیگر بیش تر می باشد. علی رغم این که تکنیک های جراحی متعددی ارائه شده ولی نتایج درمانی بسیار متفاوت و با عوارض بالا هم راه بوده است. در این مطالعه عوارض بعد از عمل در بیمارانی که تحت عمل جراحی هیپوسپادیاس قرار گرفتند، بررسی گردید تا عوامل موثر در ایجاد نتایج بعد از عمل مشخص گردد.مواد و روش ها: 49 کودک که در طی 5 سال (1390-1385) تحت عمل جراحی ترمیم هیپوسپادیاس قرار گرفتند، از نظر نتیجه ترمیم و عوارض زودرس و دیررس ترمیم هیپوسپادیاس پیگیری شدند.یافته ها: در این بررسی میانگین سنی بیماران 5.1 سال بود. در 92% موارد زیبایی مطلوب حاصل شد. فیستول در 8.2% بیماران و تنگی زودرس مه آتوس در26.5 %بیماران دیده شد. بقای بدون علایم تنگی بعد از 60 ماه پیگیری بیماران 54% بود. شکست اولیه درمان جراحی در 4.1%بیماران دیده شد.نتیجه گیری: نتیجه بلند مدت درمان هیپوسپادیاس در بیماران بدون توجه به سن زمان عمل، از نظر عمل کرد و زیبایی قابل قبول بود. شدت هیپوسپادیاس و روش انجام عمل جراحی (استفاده از لایه دوم) مهم ترین عوامل در ایجاد عوارض بعد از عمل بودند.

سابقه و هدف: کاهش بروز تهوع و استفراغ پس از عمل (Postoperative nausea and vomiting، PONV) سبب تسریع ترخیص بیماران شده و هزینه های مربوط به داروهای ضدتهوع و استفراغ و مدت زمان توقف بیمار و یا بستری مجدد را کاهش می دهد و زمینه رضایت مندی بیش تر بیماران را فراهم می کند. در این مطالعه اثر سه داروی مخدری که به طور رایج در بی هوشی عمومی مورد استفاده قرار می گیرد (آلفنتانیل، فنتانیل و سوفنتانیل) بر بروز PONV مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه که به صورت دوسوکور انجام شد، 180 بیمار 35-18 ساله با ASA یک و دو به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند، دو دقیقه قبل از اینداکشن بی هوشی به هر یک از گروه ها 1 mg میدازولام و به ترتیب cc 2 فنتانیل، سوفنتانیل و آلفنتانیل تجویز شد و تمام بیماران تحت عمل جراحی با یک روش بی هوشی یک سان قرار گرفتند. سپس میزان بروز تهوع و استفراغ 2 و 2-24 ساعت پس از عمل در سه گروه بررسی شد.یافته ها: بروز تهوع به صورت بارزی در 2 ساعت اول پس از عمل در گروه آلفنتانیل کم تر از گروه های سوفنتانیل و فنتانیل بود (P<0.001)، در حالی که کاهش تهوع ناشی از آلفنتانیل در 2 ساعت ابتدائی پس از اتمام عمل جراحی، در ساعات بعدی تا 24 ساعت تنها با گروه سوفنتانیل اختلاف معنی داری نشان داد. بروز تهوع در سه داروی آلفنتانیل، فنتانیل و سوفنتانیل در 24 ساعت اول بعد از عمل به ترتیب 13.33، 35 و 41.6 درصد بود. تفاوت معنی داری در میزان بروز استفراغ در گروه های مختلف مشاهده نشد.نتیجه گیری: در کل در 24 ساعت اول بعد از عمل تفاوتی بین سه داروی آلفنتانیل، فنتانیل و سوفنتانیل در بروز استفراغ دیده نشد، در حالی که اثرات مفید آلفنتانیل نسبت به دو داروی دیگر در کاهش بروز تهوع در دوره های پس از عمل جهت استفاده به عنوان پری مدیکیشن می تواند مد نظر قرار گیرد. 

سابقه و هدف: اختلال در کنترل تعادل در هنگام فعالیت ورزشی می تواند احتمال آسیب ورزشی را افزایش دهد. اخیرا نشان داده شده است که کاربرد تمرینات گرم کردن بدن می تواند با افزایش حساسیت گیرنده های مکانیکی در دوک عضلانی به جلوگیری از آسیب ورزشی کمک کند. این مطالعه به منظور بررسی اثرات فوری تمرینات گرم کردن بر شاخص های تعادل پویا و ایستا در افراد ورزش کار و غیرورزش کار انجام شده است.مواد و روش ها: 64 دانشجوی ورزشکار حرفه ای (16 پسر و 16 دختر) و غیر ورزش کار (16 پسر و 16 دختر) به طور تصادفی در دو گروه تمرینات گرم کردن عمومی (دویدن به مدت 5 دقیقه بر روی تردمیل) و کنترل بطور متقاطع تقسیم شدند، به گونه ای که تمام داوطلبان در هر دو گروه مطالعه به فاصله 2 هفته قرار گرفتند. قبل و بلافاصله بعد از مداخله شاخص های تعادل کلی، قدامی-خلفی و داخلی-خارجی در دو وضعیت پویا (ایستاده روی دوپا) و ایستا (ایستاده روی پای غالب) با چشم باز و بسته با اندازه گیری جابجایی مرکز فشار و همین طور شاخص افتادن در هر دو گروه اندازه گیری شد.یافته ها: مقایسه میانگین تغییرات قبل و بعد از مداخله بین دو گروه، تفاوت معنی داری بین شاخص های تعادل ایستا با چشم باز نشان نداد (P>0.05)، در حالی که شاخص های تعادل ایستا با چشم بسته و شاخص های تعادل پویا با چشم باز و بسته در گروه تمرینات عمومی به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل بهبود یافت (P<0.05). بعد از مداخله، شاخص افتادن نیز بطور معنی داری در گروه تمرینات نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (P<0.05). مقایسه نتایج نشان داد که گرم کردن عمومی تغییر معنی داری در شاخص های تعادل گروه های ورزش کار نسبت به گروه غیر ورزش کار ایجاد نمی کند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاکی از بهبود عملکرد تعادل ایستا و پویا بخصوص در وضعیت چشم بسته بود و همچنین سبب کاهش ریسک افتادن در هر دو گروه ورزش کاران و غیر ورزشکاران گردیده و انجام تمرینات گرم کردن عمومی می تواند موجب کنترل بهتر تعادل و در نتیجه کاهش احتمال آسیب هنگام فعالیت های های ورزشی گردد.

سابقه و هدف: دیسمنوره شایع ترین مشکل و عارضه ژنیکولوژیک زنان جوان است. با توجه به مصرف رایج ایبوپروفن در درمان دیسمنوره، مطالعه حاضر به منظور تعیین نقش آلپرازولام در تقویت اثرات ضد درد ایبوپروفن در دیسمنوره انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسرکور و Cross Over طراحی و اجرا گردید. برای این منظور دختران جوان دانشجو به دو گروه 20 نفره تقسیم شدند. در ماه نخست 20 نفر اول طی یک دوره 3 روزه از زمان شروع قاعدگی قرص ایبوپروفن 400 mg را هر 8 ساعت و پلاسبو را هر شب دریافت نمودند و 20 نفر گروه دوم یک دوره 3 روزه قرص ایبوپروفن 400 mg را هر 8 ساعت و 0.5 mg آلپرازولام را هر شب دریافت نمودند. در ماه دوم نیز داروهای دریافتی دو گروه مطالعه جا به جا شد. با استفاده از پرسش نامه «Cox menstrual symptom scale questionnaire» اطلاعات جمع آوری و ثبت شد. یافته ها: میانگین امتیاز درد شکمی در هر دو روز دوم و چهارم قاعدگی در گروه ایبوپروفن و آلپرازولام کم تر از گروه ایبوپروفن و پلاسبو بود (0.000=P در هر روز). هم چنین میانگین امتیاز کمردرد در هر دو روز دوم و چهارم در گروه ایبوپروفن و آلپرازولام نسبت به گروه ایبوپروفن و پلاسبو به طور معنی داری کم تر بود (به ترتیب 0.000=P و 0.005=P).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر ممکن است بتوان درمان ترکیبی ایبوپروفن-آلپرازولام را جهت تسکین درد افراد مبتلا به دیسمنوره پیشنهاد نمود تا از این طریق علاوه بر تسکین درد، اثر سوء آن بر فعالیت روزمره زندگی افراد مبتلا را به حداقل رساند.

سابقه و هدف: اپی زیاتومی یکی از جراحی های شایع در جهان است که با درد پرینه و مشکلات کمی هم راه است. از آن جا که روغن زیتون اثر ضد میکروبی و ترمیم زخم دارد، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر حمام نشسته روغن زیتون بر بهبود آسیب پرینه پس از زایمان انجام شد.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی دو سوکور، روی 60 خانم واجد شرایط که اپی زیاتومی مدیولترال یا پارگی درجه 1 یا 2 داشتند انجام شد. نمونه ها پس از ترمیم اپی زیاتومی، به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند: گروه مطالعه تحت مراقبت با حمام نشسته روغن زیتون و گروه کنترل حمام نشسته آب مقطر به مدت 10 روز، قرار گرفتند. داده ها با استفاده از اطلاعات دموگرافیک، مقیاس ریدا و مقیاس چشمی سنجش درد جمع آوری شدند. شدت درد و بهبود پرینه با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 18 و با آزمون های تی مستقل، کای اسکوار، اندازه گیری مکرر، من ویتنی و فریدمن تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بین گروه های مطالعه و کنترل از نظر شدت درد روز پنجم و دهم (p<0.05)، قرمزی زخم بعد از 5 روز (p<0.05) و قرمزی (p<0.000) و ادم (p<0.05) 10 روز بعد از زایمان تفاوت معنادار وجود داشت. هیچ موردی از کبودی، ترشح و فاصله دو لبه زخم در گروه مطالعه مشاهده نشد اما در گروه کنترل وجود داشت و این تفاوت معنادار نبود.نتیجه گیری: این مطالعه پیشنهاد می کند که روغن زیتون به روش روتین حمام نشسته برای مراقبت اپی زیاتومی اضافه گردد.

سابقه و هدف: وابستگی به مواد یک مشکل جهانی است و اثرات منفی بر زندگی فردی و اجتماعی مصرف کنندگان می گذارد. یکی از روش های تغییر در صفات شخصیتی افراد دارای اختلال وابستگی به مواد، شرکت در گروه های خودیار می باشد. هدف تحقیق حاضر «بررسی اثر بخشی جلسات معتادان گم نام بر صفات شخصیتی بیماران وابسته به مواد» بوده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، شبه تجربی و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون هم راه با گروه گواه بوده است. صد بیمار دارای وابستگی به مواد، از میان بیماران مراجعه کننده به کلینیک های روان پزشکی و سه مرکز مشاوره اعتیاد شهرستان اصفهان در سال 1388، به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه (گروه آزمایش 50=n و کنترل 50=n)، تقسیم شدند. پرسش نامه جمعیت شناختی و آزمون شخصیتی آیزنک پیش از مداخله بر روی همه آزمودنی ها اجراء شد. در پایان کلیه آزمودنی ها نسبت به تکمیل مجدد پرسش نامه شخصیتی آیزنک اقدام نمودند.یافته ها: نتایج آماری نشان داد، شرکت آزمودنی ها در جلسات انجمن معتادان گم نام منجر به بهبود نمرات صفت شخصیتی روان نژندی - روان پریشی و نمرات شخصیتی درون گرایی - برون گرایی گردید (P<0.001).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، جلسات معتادان گم نام می تواند منجر به بهبود نمرات صفات شخصیتی (درون گرایی - برون گرایی و روان نژندی - روان پریشی) در مبتلایان به وابستگی به مواد شود. بنابراین پیشنهاد می شود، اجرا و تداوم این برنامه ها مورد توجه مسوولین قرار گیرد.

سابقه و هدف: محققین بیومارکرها را به طور گسترده برای تشخیص بیماری استفاده می کنند. اغلب یک نقطه برش برای تفکیک افراد بیمار و سالم تعیین می شود. گاهی لازم است برای طبقه بندی افراد به بیش از دو گروه، بیش تر از یک نقطه برش تعیین گردد. لذا در مقاله حاضر شاخص یودن تعمیم یافته برای طبقه بندی افراد به سه گروه استفاده شده است. توجه اصلی این مطالعه تعیین نقاط برش مطلوب برای مقدار هموگلوبین سه ماهه اول بارداری، به منظور پیش گویی پره اکلامپسی است. مواد و روش ها: در مقاله حاضر، از داده های هموگلوبین سه ماهه اول بارداری و وضعیت ابتلا به پره اکلامپسی 620 خانم باردار مراجعه کننده به بیمارستان میلاد تهران در سال 89-1388 استفاده گردید. با دو روش شاخص یودن تعمیم یافته و حجم زیر رویه (Receiver operating characteristic)، نقاط برش تعیین و معیاری برای پیش گویی پره اکلامپسی در سه ماهه اول بارداری فراهم شد. تحلیل آماری با نرم افزار R ورژن 1-15-2 و بسته نرم افزاری Diag Test 3 Grp انجام گردید.یافته ها: نقاط برش بهینه به وسیله شاخص یودن تعمیم یافته، 13.18 و 14.5 تعیین شد و نرخ های طبقه بندی درست برای سه گروه زایمان نرمال، پره اکلامپسی و اکلامپسی به ترتیب برابر 70%، 35%، 15% بود. روش حجم زیر رویه راک نقاط برش 12.4 و 13.1، با نرخ های طبقه بندی درست 42%، 35% و 55% را فراهم آورد. حجم زیر رویه راک برابر 0.25 بود.نتیجه گیری: شاخص یودن تعمیم یافته را می توان به عنوان مکملی برای حجم زیر رویه راک، برای طبقه بندی افراد به سه گروه و به دست آوردن صحت آزمون تشخیصی به کار گرفت.

سابقه و هدف: این مطالعه با هدف تعیین فراوانی پلی نوروپاتی قرینه انتهایی و نقش معاینه بالینی در تشخیص نوروپاتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گرفته است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که در سال های 1389-1388 انجام شد تعداد 107 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با پرسش نامه میشیگان، مورد بررسی قرار گرفتند. این پرسش نامه شامل دو بخش مصاحبه و معاینه بالینی می باشد. مصاحبه شامل علائم حسی مثبت و منفی، ضعف، کرامپ عضلانی و تشخیص قبلی نوروپاتی دیابتی و معاینه بالینی شامل مشاهده ظاهر پا، زخم، رفلکس آشیل، درک ارتعاش و وضعیت حسی پا با استفاده از مونوفیلامنت بود. یافته ها: 72 زن و 35 مرد مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران و طول مدت ابتلا به دیابت به ترتیب (10.2±) 57.6 و (7.3±) 10.2 سال بود. فراوانی نوروپاتی بر اساس معاینه بالینی 78.5% بوده است. رفلکس آشیل در 67% از بیماران در هر دو پا وجود نداشت، درک ارتعاش در 25% از بیماران مختل بود در حالی که تست مونوفیلامنت در 86% از بیماران در هر دو پا نرمال بود.نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده نقش کلیدی معاینه بالینی در تشخیص نوروپاتی قرینه انتهایی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. بالا بودن فراوانی نوروپاتی در بیماران مبتلا به دیابت اهمیت غربال گری سالانه، ارزیابی بیش تر، برنامه ریزی و مدیریت را در این بیماران در کلینیک پای دیابتی بیش از پیش آشکار می سازد ولی به دلیل نرمال بودن مونوفیلامنت در اکثریت بیماران حساسیت این روش در غربال گری نوروپاتی دیابتی مورد سوال می باشد.

سابقه و هدف: رضایت شغلی یکی از متغیرهای مهم در ارزیابی سلامت کاری است. پرسش نامه رضایت شغلی با کوشش پال اسپکتور برای اندازه گیری این متغیر در محیط های کاری ساخته شد. هدف این پژوهش این بود که ویژگی های روان سنجی پرسش نامه رضایت شغلی اسپکتور را در ایران مورد بررسی قرار دهد. مواد و روش ها: در این پژوهش پرسش نامه اسپکتور به زبان فارسی ترجمه شد. نمونه ای متشکل از 415 نفر از کارکنان بیمارستان های کرمان در این پژوهش شرکت کردند و پرسش نامه ها را تکمیل نمودند.یافته ها: تحلیل اعتبار با روش آلفای کرونباخ صورت گرفت و ضریب آلفای کرونباخ کلی مربوط به شش خرده مقیاس استخراج شده برابر 0.666 برآورد گردید. تحلیل عاملی اکتشافی 6 عامل را در پاسخ های شرکت کنندگان شناسایی نمود که روی هم رفته65.44  درصد از واریانس کلی را تبیین نمودند.نتیجه گیری: تحلیل عاملی اکتشافی ابعاد زیر را شناسایی نمود: پرداخت، ارتقا، نظارت، همکاران، ماهیت کار و روابط. این یافته ها نشان دادند که پرسش نامه ی رضایت شغلی اسپکتور از روایی سازه و همسانی درونی خوبی برخوردار است. ترجمه فارسی این پرسش نامه مقیاسی معتبر و روا برای سنجش رضایت شغلی در ایران است.

سابقه و هدف: عدم تقارن در تحمل وزن یکی از علت های اساسی ایجاد اختلال در حفظ تعادل بیماران همی پارزی است که می تواند ایستادن و مشارکت در فعالیت های روزمره زندگی در این بیماران را با مشکل مواجه کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آنی تکنیک محدودیت حرکت درمانی با استفاده از کفی با گوه خارجی بر شاخص تقارن و هم چنین تاثیر کوتاه مدت این تکنیک بر تعادل عمل کردی بیماران همی پارزی مزمن انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه شبه تجربی، 21 بیمار همی پارزی با میانگین سنی (10.06±) 54.28 سال و متوسط زمان گذشته از ضایعه (36.48±) 50.14 ماه به صورت غیر احتمالی ساده انتخاب شدند. شاخص تقارن در 3 حالت بدون کفی با گوه خارجی، کفی با گوه خارجی 5 و 7.5 درجه اندازه گیری شد. هم چنین تعادل عمل کردی بیماران با استفاده از آزمون های Functional reach (FR) و Timed up and go (TUG) قبل و بعد از استفاده کوتاه مدت از تکنیک محدودیت حرکت درمانی بررسی شد.یافته ها: طبق نتایج این مطالعه، شاخص تقارن با استفاده از کفی با گوه خارجی 5 و 7.5 درجه نسبت به بدون استفاده از کفی با گوه خارجی، تفاوت معناداری (p<0.001) داشت، در حالی که تفاوت شاخص تقارن بین کفی با گوه خارجی 5 و7.5  درجه معنادار نشد. میانگین نمرات آزمون های (P=0.012) FR و (P=0.006) TUG به دنبال استفاده از تکنیک محدودیت حرکت درمانی تغییرات معناداری را نشان دادند.نتیجه گیری: استفاده از تکنیک محدودیت حرکت درمانی موجب بهبود تقارن در تحمل وزن به صورت آنی و هم چنین بهبود تعادل عمل کردی در کوتاه مدت شد.

سابقه و هدف: هدف این مطالعه، بررسی بروز مولکول چسبنده سلولی لکوسیت فعال (Activate-leukocyte cell adhesion molecule, ALCAM) در کارسینومای سلول سنگ فرشی دهان (Oral squamous cell carcinoma, OSCC) برای شناخت آن در ارتباط با شاخص های مهم آسیب شناسی و پیش آگهی بیماری بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی، نمونه های مربوط به تومورهای OSCC مخاط دهان و زبان موجود در انیستیتو کانسر بیمارستان امام تهران هم زمان از نظر بروز ALCAM، اندازه تومور، درگیری غدد لنفاوی و تمایز بررسی شدند. تجزیه و تحلیل بر اساس مدل های رگرسیون لجستیک چندگانه انجام شد.یافته ها: 39 نمونه از ضایعه زبان و 19 نمونه از تومور مخاط دهان متعلق به 35 مرد و 23 زن با میانگین (انحراف معیار) سنی (15.69) 58 سال بررسی شد.بیش از نیمی از ضایعات دارای تمایز خوب و دارای درگیری غدد لنفاوی بودند. از کل نمونه ها، 42 نمونه (72.4%) از نظر بروز ALCAM مثبت بودند. شانس بروز کلی ALCAM در تومورهای با اندازه 20 میلی متر و بیشتر، بالاتر بود (0.001=P، 3.9=OR). نسبت شانس بروز غشایی و سیتوپلاسمی ALCAM برای موارد مثبت از نظر متاستاز لنفاوی (0.03=P، OR=0.4) و افراد 40 ساله و بالاتر (0.002=P، 2.7=OR) معنی دار گزارش شد. بین جنس، تمایز و محل ضایعه با بروز ALCAM رابطه معنی داری دیده نشد.نتیجه گیری: مطالعه ضمن تایید ارتباط هم سو میان بروز ALCAM و سایز تومور OSCC، موید ابهام در نقش ALCAM به عنوان یک شاخص «پارادوکس» می باشد. تحقیقات بعدی می تواند نقش ALCAM را در ارتباط با مراحل مختلف پیش رفت تومور روشن تر نماید.

سابقه و هدف: فاکتور نکروزکننده توموری-آلفا (Tumor necrosis factor alpha, TNFa) یکی از سایتوکاین های مهمی است که عمل کردهای چندگانه و متفاوتی را طی التهاب از خود نشان می دهد. با توجه به نقش TNFα در القاء هایپرآلژزیا و ادم از طریق مسیرهای سیگنالیگ داخل سلولی هدف ما از این مطالعه بررسی نقش افزایش سطح سرمی فاکتور نکروز توموری آلفا بر روی تغییرات هایپرآلژزی و ادم و تغییرات بیان گیرنده های اوپیوئیدی مو طی مراحل مختلف التهاب ناشی از ادجوانت در موش های صحرایی نر بود.مواد و روش ها: التهاب به وسیله تزریق CFA به کف پای حیوانات القا شده و علایم التهابی (هایپرآلژریا و ادم) در روزهای 0، 3، 7، 14 و 21 ارزیابی شد. هم چنین آنتی بادی TNFa به صورت روزانه به مدت 21 روز به گروه های مختلف مورد مطالعه تزریق گردید. بیان mOR به وسیله تکنیک وسترن بلات شناسایی شد.یافته ها: نتایج ما نشان داد که تزریق آنتی بادی TNFa به گروه آرتریتی شده موجب کاهش ادم و هایپرآلژزیا تا روز 14 می شد در حالی که در روز 21 مطالعه علائم التهابی افزایش یافت. تزریق آنتی بادی TNFa موجب کاهش چشم گیری در بیان mOR نخاعی در روزهای 14 و 21 مطالعه در مقایسه با گروه های کنترل شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که TNFa سرمی به صورت دو جانبه و وابسته به زمان بر روی ادم و هایپرآلژزیای القاء شده توسط CFA تاثیرگذار می باشد. هم چنین با توجه به نتایج به دست آمده طی این بررسی این امکان وجود دارد که بخشی از این تاثیرات خود را از طریق تغییر در بیان mOR نخاعی به انجام رساند.

سابقه و هدف: استرس با تداخل در عمل کرد فیزیولوژیک سیستم های مختلف باعث بروز یک سری تغییراتی در پاسخ های رفتاری از جمله دریافت غذا می گردد. با توجه به اثرات نعناع در طب سنتی به عنوان داروی موثر بر روی برخی بیماری ها در این مطالعه اثر آن بر روی میزان دریافت غذا و وزن در شرایط استرس بی حرکتی مورد مطالعه قرار گرفت.مواد و روش ها: جهت انجام آزمایش موش های سوری در سه گروه 10 تایی استرس، استرس هم راه با تزریق داخل صفاقی عصاره نعناع و گروه کنترل قرار گرفتند. در گروه استرس و استرس هم راه با تزریق داخل صفاقی عصاره نعناع (27 mg/kg) موش های سوری به مدت 4 ساعت در روز برای سه روز تحت استرس بی حرکتی قرار گرفتند. دریافت غذا و وزن موش ها اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان می دهد که اختلاف معنی داری در دریافت غذا بین گروه های کنترل و استرس (0.001=P)، استرس و استرس به علاوه عصاره نعناع (P=0.001) و هم چنین بین گروه کنترل و استرس به علاوه عصاره نعناع مشاهده می شود (P=0.025). میانگین وزن گروه استرس و گروه استرس + عصاره نعناع قبل و بعد از آزمایش اختلاف معنی داری نشان می دهد (p<0.05).نتیجه گیری: این بررسی نشان می دهد که میزان خوردن غذا و هم چنین وزن بدن در گروه تحت استرس بی حرکتی در مقایسه با گروه کنترل کاهش می یابد. تجویز عصاره نعناع باعث می شود که دریافت غذا و وزن بدن در شرایط استرس بهبود یابد.

سابقه و هدف: آنتی ژن کارسینوامبریونیک‍‍ (Carcinoembryonic antigen، CFA) یک گلیکوپروتئین با لنگر Glycophosphatidyl inositol است که بیان آن در بسیاری از سرطان ها از جمله سرطان کولورکتال افزایش می یابد. مهار تمایز سلول می تواند باعث ایجاد سرطان شود. مطالعات پیشین نشان می دهد که ترانسفکشن و افزایش بیان CEA در کلونوسیت ها و میوبلاست ها باعث مهار تمایز سلولی می شود. در این مطالعه، اثر آنتی ژن محلول CEA بر تمایز سلولی بررسی گردید.مواد و روش ها: کشت های تک لایه سلول های L6، Caco-2، و C2C12 در محیط Dulbecco's Modification of Eagle's Medium (DMEM) حاوی %10 (FBS) Fetal Bovine Serum رشد داده شدند. به منظور القاء تمایز، محیط رده های سلولی C2C12 و L6 به DMEM حاوی 2% سرم اسب تغییر یافت. غلظت CEA در محیط کشت با روش الایزا اندازه گیری شد. رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، اندازه گیری فعالیت کراتین کیناز (CK) و RT-PCR ژن میوژنین برای آزمایشات تمایز C2C12 استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که CEA خالص تجاری و محیط جمع آوری شده از سلول های LS-180 (حاوی مقادیر بالای CEA) بر تمایز سلول Caco-2 اثرات مهاری دارند، اما این اثر در گروه های کنترل نیز دیده شد.ما مشاهده کردیم که غلظت بالای (5 mg/ml) CEA و BSA (کنترل) اثرات یک سانی بر تمایز سلول های L6 دارند. تمایز سلول های C2C12 در سطح مورفولوژیکی و بیان ژن میوژنین در پاسخ به اضافه کردن محیط کشت LS-180 مهار شد. فعالیت CK درگروه دریافت کننده محیط (P=0.0012) LS-180 و (P=0.0002) CHO به طور معنی داری از گروه کنترل کم تر بود.نتیجه گیری: نتایج ما نشان می دهد که آنتی ژن محلول CEA اثرات قابل توجهی بر روی تمایز سلولی ندارد.