زمینه و هدف: یکی از روش های نوین کمک باروری، ترمیم تخمک زن با استفاده از اجزای تخمک زن دیگر و نیز استفاده از رحم جایگزین در مواردی است که زن هم در تخمک و هم در رحم خود دارای اختلالی باشد. در این صورت این سوال مطرح می شود، کدام یک از این زنان، مادر نسبی نوزاد محسوب می شوند؟هر چند در نگاه اول به نظر می رسد، مسئله از مسایل نوپدید(مستحدثه) باشد، اما می توان ادعا نمود با توجه به اهمیت نقش تخمک و اجزای مختلف آن در تشکیل جنین، و با توجه به مبانی فقها در جواز و عدم جواز تلقیح مصنوعی و ملاک نسب، بتوان مادر نسبی این نوزادان را تعیین نمود.مواد و روش ها: این پژوهش با رویکرد تحلیلی و توصیفی انجام گردیده و اطلاعات آن با روش کتابخانه ای جمع آوری شده است. در این پژوهش بر اساس مبانی فقها در جواز و عدم جواز تلقیح مصنوعی و ملاک نسب یکی از دو دیدگاه در تعیین نسب این نوزادان پذیرفته شد.یافته ها: طبق مبنای فقهی برگزیده در این تحقیق ـ جواز برخی روش های تلقیح مصنوعی و پذیرش مبنای مشهور فقها درباره ملاک نسب ـ صاحبان اجزای تخمک(دهنده هسته و دارنده سیتوپلاسم) مادر نسبی نوزاد می باشند و فرد در اختیار گزارنده رحم نیز در حکم مادر رضاعی است. بنابراین امکان تولد نوزادانی با چند نسب مادری وجود دارد.