مجله علوم پزشکی فیض
سال:1393 | دوره:18 | شماره:2 |تعداد مقالات:16

سابقه و هدف: به منظور مقایسه نتایج بینایی عمل جراحی آب مروارید در دو گروه از بیماران یک چشمی (چشم دیگر فاقد دید یا دارای دید کمتر از 20.200) این مطالعه انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر کل بیماران یک چشمی با آب مروارید (که بهترین دید اصلاح شده چشم آنها کمتر از 20.200 بود) مورد مطالعه قرار گرفتند. حدت بینایی بر اساس تابلو اسنلن قبل از عمل و سه ماه بعد از عمل، عوارض عمل جراحی، علت کاهش دید در چشم دیگر بیماران در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. تمام بیماران حداقل به مدت 3 ماه پیگیری شدند.نتایج: میانگین سنی بیماران 52±13 سال بود. پنجاه و هشت درصد از بیماران زن بودند. شایع ترین علت های کاهش دید در چشم دیگر بیماران گروه اول به ترتیب رتینوپاتی دیابتی (32.4 درصد) و تروما (31 درصد) و در گروه دوم به ترتیب رتینوپاتی دیابتی (41.7 درصد)، بیماری های وابسته به سن در ماکولا (18.6درصد) و تروما (14.2 درصد) بود. سه ماه بعد از عمل جراحی در 58 درصد از بیماران گروه اول و 42 درصد از بیماران گروه دوم بهترین دید اصلاح شده بالاتر از 20.40 بود. نتایج بینایی بعد از سه ماه در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (P= 0.834).نتیجه گیری: عمل جراحی آب مروارید به روش فیکو و گذاشتن لنز داخل چشمی در بیماران یک چشمی بی خطر بوده و باعث بهبودی دید در آن ها می شود.

سابقه و هدف: اندوکانابینوئیدها یکی از سیستم های آندوژن هستند که حافظه و یادگیری را تحت تاثیر قرار می دهند. در مورد تداخل کانال های کلسیمی نوع L و سیستم کانابینوئیدی در حافظه و یادگیری اختلاف نظر وجود دارد. در این مطالعه اثر تجویز حاد URB597 (مهارکننده تجزیه کانابینوئیدها) که به دنبال تجویز مزمن وراپامیل (مهارکننده کانال کلسیمی) صورت گرفته است را بر تست یادگیری احترازی غیرفعال (Passive Avoidance; PA) مورد بررسی قرار دادیم.مواد و روش ها: در این مطالعه رفتاری از 70 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد که به 7 گروه 10 تایی تقسیم شدند. حیوانات با دوز mg/kg 10، 25، 50 وراپامیل یا سالین به عنوان حلال وراپامیل به مدت 13 روز تیمار شدند (روزانه یک وعده). قبل از انجام تست PA یک تزریق تک دوز از سالین، وراپامیل و یا (0.3 mg/kg) URB597 بسته به گروه حیوان مورد آزمایش صورت گرفت و سپس، تست PA انجام می شد. تست به خاطرآوری 24 ساعت بعد از یادگیری صورت می گرفت.نتایج: این مطالعه نشان داد که URB597 و وراپامیل اکتساب و به خاطرآوری را در تست PA تضعیف می نمایند. هم چنین، نتایج این تحقیق نشان می دهد که URB597 تا حدودی اثرات مهاری وراپامیل بر اکتساب و به خاطرآوری را در تست PA تشدید می نماید.نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که کانال های کلسیمی نوع L دارای یک نقش در اعمال مغزی از قبیل یادگیری و حافظه می باشند. هم چنین، یک تداخل عمل بین کانال های کلسیمی و سیستم کانابینوئیدی وجود دارد. به نظر می رسد که این اثرات مربوط به تغییر اندوکانابینوئیدها در ساختمان های عصبی است که در فرآیندهای یادگیری و حافظه نقش دارند.

سابقه و هدف: باکلوفن آگونیست گیرنده گابا - ب و فلومازنیل آنتاگونیست گیرنده های بنزودیازپینی می باشد که در ورود کلر از طریق گیرنده های گابا تسهیل ایجاد می نماید. هدف این مطالعه بررسی اثر فلومازنیل بر فراموشی القایی توسط باکلوفن در مدل حافظه احترازی غیرفعال در موش صحرایی نر بود.مواد و روش ها: 49 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (250-200 گرم) به 7 گروه 7 سری به طور تصادفی تقسیم گردیدند که شامل گروه های زیر بودند: کنترل شوک دیده، شوک ندیده و بدون دارو و گروه های دریافت کننده باکلوفن (10 mg/kg I.P.) و فلومازنیل (0.5 mg/kg I.P) به تنهایی و بالاخره سه گروه دریافت کننده باکلوفن که به ترتیب فلومازنیل را نیز در زمان های 5، 90 و  360دقیقه پس از آموزش در یافت کردند. موش ها توسط دستگاه احترازی غیرفعال آموزش داده شدند و 48 ساعت بعد آزمون به خاطرآوری انجام شد. زمان تاخیر اولین ورود (STL)، زمان باقی ماندن در اتاق تاریک و تعداد ورود به اتاق تاریک، در مورد هر یک از موش ها ثبت گردید.نتایج: نتایج مطالعه حاضر اثرات القاء فراموشی باکلوفن را تایید نمود. فلومازنیل به تنهایی اثری بر حافظه احترازی غیرفعال نداشت؛ هر چند 90 دقیقه بعد از آموزش توانست فراموشی القاء شده توسط باکلوفن را مهار کند.نتیجه گیری: فلومازنیل قادر است اثر مهاری باکلوفن را آنتاگونیزه نماید. احتمالا با بالا رفتن غلظت فلومازنیل، این ترکیب از طریق اثر بر گیرنده های گابا - ب می تواند اثر ماندگاری حافظه را بیشتر نماید.

سابقه و هدف: صرع از فراگیرترین اختلالات مغزی است که در جوامع مختلف بین نیم تا یک درصد افراد جامعه را مبتلا می سازد. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر بخشی آموزش مهارت های مقابله (مقابله درمان گری) بر کاهش تنیدگی بیماران مبتلا به صرع بود.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. آزمودنی ها شامل 60 نفر از مصروعین عضو انجمن صرع استان اصفهان، در شش ماه دوم سال 1389 بودند که به صورت تصادفی از لیست اسامی اعضای انجمن صرع استان اصفهان انتخاب شده و در دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس، برنامه آموزش و تمرین آموزش مقابله با استرس در هشت هفته دو ساعته اجرا شد. پیش و پس از اجرای آموزش و تمرین، پرسشنامه مقابله لازاروس - فولکمن، مقیاس افسردگی، استرس و اضطراب وDepression, Anxiety, Stress Scale (DASS)  تکمیل شد.نتایج: نتایج نشان داد که 60 درصد افراد گروه آزمایش و 53.3 درصد افراد گروه کنترل زن بوده اند. بیشتر پاسخ گویان در گروه آزمایش (36.7 درصد) در محدوده سنی 24 - 18 سال و در گروه کنترل 30 درصد افراد در محدوده سنی 24-18 سال بوده اند. یافته ها نشان داد آموزش مهارت های مقابله با استرس بر کاهش تنیدگی افراد مصروع موثر است (P<0.01). هم چنین، مهارت آموزی مقابله با استرس بر نمرات همه خرده مقیاس های راه های مقابله ای به جز دوری جویی، خویشتن داری، و مسوولیت پذیری موثر بوده است (P<0.01).نتیجه گیری: یافته های این پژوهش حاکی از آن است که آموزش مهارت شیوه های مقابله به عنوان یک روش درمانی می تواند در طرح درمانی این بیماران ادغام شود.

سابقه و هدف: نواحی حاوی فاکتورهای آزوسپرمی (AZF) واقع در بازوی بلند کروموزوم Y دارای ژن هایی است که نقش و عملکرد خاص آن ها در اسپرماتوژنز به طور کامل مشخص نشده است. از این رو، شناخت ارتباط بین ریزحذف های نواحی AZF با ناباروری در مردان، تشخیص، درمان و مشاوره ژنتیک را مقدور می سازد.مواد و روش ها: مطالعه توصیفی - تحلیلی حاضر بر روی 47 مرد نابارور مبتلا به آزوسپرمی با دلایل غیرانسدادی مراجعه کننده به بخش ناباروری بیمارستان الزهراء تبریز و کاریوتایپ نرمال انجام گردید. غربال گری مولکولی ناحیه AZF بر روی DNA ژنومی خون محیطی انجام گردید. تکنیک Multiplex PCR و دو مجموعه از پرایمرهای STS برای تشخیص ریزحذف های نواحی AZF و توالی های ویژه بر روی کروموزوم Y استفاده گردید.نتایج: از بین 47 مرد نابارور، 17 بیمار (36.17 درصد) دارای ریزحذف های کروموزوم Y در نواحی AZFc و AZFd بودند (P<0.05). از این 17 نفر 14 بیمار در ناحیه AZFc و دو بیمار تواما در دو ناحیه AZFc+d و یک بیمار در ناحیه AZFd دارای ریزحذف بودند. نتایج نشان داد ریزحذف های نواحی AZF تاثیر معنی داری بر بروز آزواسپرمی در مردان نابارور دارد.نتیجه گیری: تجزیه و تحلیل ریزحذف های کروموزوم Y به عنوان یک آزمایش مولکولی با اهمیت برای کسب اطلاعات ژنتیکی قابل اعتماد در مردان مبتلا به ناباروری، قبل از استفاده از تکنیک های کمک باروری توصیه می شود؛ این امر به کاهش هزینه ها و مشکلات این تکنیک کمک خواهد نمود.

سابقه و هدف: در رابطه با اثر تمرین ورزشی بر روی ساختار جیروس دندانه ای هیپوکامپ حیوانات صرعی با پنتلین تترازول (PTZ) اطلاعات ضد و نقیضی گزارش شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر ورزش بر تعداد سلول ها بافت جیروس دندانه ای هیپوکامپ موش صحرایی صرعی شده می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 40 سر موش نر صحرایی به صورت تصادفی در 4 گروه 10 تایی قرار گرفتند که شامل گروه 1- سالم بدون تمرین ورزشی؛ 2- گروه صرعی شده با PTZ بدون تمرین ورزشی؛ 3- گروه سالم که تمرین ورزشی می گرفتند؛ و 4- گروه صرعی شده با PTZ بودند. پس از گذرندان دوره ورزش (6 هفته) حیوانات بی هوش شدند و مغز آن ها خارج و ثابت شد. بعد از پاساژ بافتی، مقطع گیری و سپس رنگ آمیزی شدند. با روش ایمونوهیستوشیمی میزان مرگ سلول های ناحیه هیپوکامپ نیز بررسی شد.نتایج: میانگین تعداد سلول های سالم جیروس دندانه ای هیپوکامپ در موش های که صرعی شده بودند و ورزش می گرفتند (ورزش + PTZ) به طور معنی داری بیشتر از گروهی بود که صرعی شده (PTZ) و ورزش نمی گرفتند. هم چنین، این تغییرات در حیوانات سالم که ورزش می گرفتند به صورت معنی داری بیشتر از گروه کنترل و صرعی شده بود که ورزش نمی گرفتند. مرگ فیزیولوژیک سلول های جیروس دندانه ای هیپوکامپ در موش های صرعی شده بیشتر از گروه کنترل (سالم)، و صرعی شده بود که تمرین ورزشی می گرفتند.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد که صرع تجربی (کیندلینگ) با پنتلین تترازول موجب کاهش نورون های سالم در ناحیه ای جیروس دندانه ای هیپوکامپ می شود، در حالی که ورزش تغییرات مورفولوژی نورون های سالم جیروس دندانه هیپوکامپی را به تاخیر می اندازد.

سابقه و هدف: سرطان یک مساله جهان گستر بوده، آمار مبتلایان به آن در همه سنین رو به افزایش است و می تواند بر جنبه های مختلف زندگی بیماران تاثیر گذارد. یکی از مهمترین مسایل در زمینه سرطان، ضرورت کاهش مشکلات روان شناختی و افزایش کیفیت زندگی این بیماران است. از این رو، مطالعه حاضر به منظور تعیین تاثیر مرور زندگی با رویکرد معنوی بر کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی در مبتلایان به سرطان در شهر کاشان انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 40 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای هر دو گروه پرسشنامه کیفیت زندگی  EORTC QLQ - C30قبل از مداخله تکمیل گردید. سپس، برای گروه آزمایش 6 جلسه مشاوره فردی درمان مرور زندگی با رویکرد معنوی انجام شد. یک هفته بعد از آخرین جلسه، مجددا پرسشنامه کیفیت زندگی EORTC QLQ - C30 برای دو گروه تکمیل گردید.نتایج: میانگین نمره کیفیت زندگی گروه آزمایش از 27.5 در پیش آزمون به 75 در پس آزمون و در گروه کنترل از 33.75 در پیش آزمون به 21.87 در پس آزمون تغییر کرد. با توجه به نتایج به دست آمده کیفیت زندگی در گروه آزمایش پس از اجرای مرور زندگی به طور معنی دار افزایش یافته است.نتیجه گیری: درمان مرور زندگی با رویکرد معنوی باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان می شود؛ بنابراین، درمان مذکور می تواند به عنوان یک روش موثر جهت بهبود کیفیت زندگی این بیماران به کار گرفته شود.

سابقه و هدف: اختلالات خواب یکی از شایع ترین مشکلات بیماران تحت درمان با همودیالیز است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر رایحه درمانی بر کیفیت خواب بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام شد.مواد و روش ها: کارآزمایی بالینی حاضر بر روی 60 بیمار تحت درمان با همودیالیز مراجعه کننده به مراکز دیالیز بیمارستان های اخوان کاشان و شهدای لنجان زرین شهر که با روش مستمر انتخاب شدند، انجام گردید. بیماران واجد شرایط به روش تصادفی سازی بلوکی به دو گروه آزمون (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تخصیص داده شدند. گروه آزمون در طی مطالعه اسانس اسطوخودوس را استشمام کرده و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای از سوی پژوهشگر دریافت نکردند. در شروع و پایان مطالعه، نسخه فارسی استاندارد پرسش نامه کیفیت خواب پیتزبرگ تکمیل شد.نتایج: اگرچه میانگین نمره کل کیفیت خواب در شروع مطالعه، در گروه آزمون (12.67±3.407) و کنترل (13.83±3.940) تفاوت آماری معنی داری نداشت، اما در پایان مطالعه تفاوت معنی داری بین میانگین نمره کل کیفیت خواب گروه آزمون (7.93±3.483) و کنترل (13.50±4.249) مشاهده شد (P<0.0001).نتیجه گیری: رایحه درمانی با اسانس اسطوخودوس در بهبود کیفیت خواب بیماران همودیالیزی تاثیر مثبت داشته و می تواند به عنوان یک روش غیرتهاجمی، آسان و کم هزینه در درمان اختلالات خواب این بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD)، از اختلالات شایع روانپزشکی کودکان است و ممکن است به فرآیند تحول استعدادهای ذهنی و مهارت های اجتماعی عاطفی کودک آسیب وارد کند. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 12 هفته تمرین هوازی اینتروال دویدن بر کودکان دختر مبتلا به ADHD مقطع ابتدایی شهرستان کاشان بود.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 120 نفر از دانش آموزان دختر مبتلا به ADHD مقطع ابتدایی شهرستان کاشان در سال 90 - 1389 انجام شد. بدین منظور ابتدا پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-4) که با توجه به ملاک های تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-IV) تدوین شده است، توسط معلمان و والدین دانش آموزان تکمیل گردید، سپس تعداد 30 نفر دارای بالاترین اختلال بیش فعالی، به صورت هدفمند انتخاب شده و با روش بلوک های تصادفی در گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی هوازی اینتروال دویدن، به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه با شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه به تمرین پرداختند. برای ارزیابی اثربخشی تمرینات در دو گروه از آنالیز کوواریانس استفاده شد.نتایج: دوازده هفته تمرین هوازی اینتروال دویدن بر درمان و کاهش نشانگان ADHD در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تاثیر معنی داری داشت (P<0.001).نتیجه گیری: فعالیت اینتروال هوازی می تواند به عنوان یک روش غیرتهاجمی و غیردارویی تاثیر مثبتی بر کاهش علائم کودکان دارای ADHD داشته باشد.

سابقه و هدف: استئوآرتریت (OA) شایع ترین بیماری دژنراتیو مفصلی و مهم ترین علت ناتوانی بیماران مسن می باشد. آسیب غضروف یک مشکل عمده در بیماری استئوآرتریت است. در این مطالعه به منظور فهم پاتوژنز استئوآرتریت به بررسی پروتئوم کندورسیت غضروف بیماران مبتلا به استئوآرتریت در مقایسه با غضروف نرمال پرداخته ایم.مواد و روش ها: در این مطالعه پروتئین های غضروف 7 بیمار مبتلا به استئوآرتریت در مرحله نهائی، که اندیکاسیون آرتروپلاستی داشتند با 7 نمونه غضروف سالم مقایسه شده و پروتئین ها با روش ژل الکتروفورز دو بعدی فلورسانت (2D- DIGE) آنالیز شدند. افتراق بین پروتئین های استخراج شده توسط pH ایزوالکتریک و وزن مولکولی تعیین شده و برای آنالیز از نرم افزار Progenesis same spot استفاده شده است.نتایج: در این مطالعه از بین 25 پروتئین آنالیز شده تعداد 8 پروتئین شامل پروتئین های استئونکتین، کلاسترین، کاتپسین، کلاژن تیپ 2، کندروادهرین، کربنیک انهیدراز، اکتیوین A و Heat shock protein (HSP) بین دو نمونه اختلاف داشتند که تغییرات آن ها به صورت زیر می باشد: سطح پروتئین های استئونکتین، کلاسترین، کاتپسین و کلاژن تیپ 2 در نمونه های مبتلا به استئوآرتریت نسبت به نمونه های سالم کاهش یافته و سطح پلی پپتید کندروادهرین و آکتین A در نمونه های مبتلا به استئوآرتریت افزایش بارزی داشت.نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت روش2D-DIGE  و MS توانایی نشان دادن تغییر در بروز پروتئین ها در غضروف مبتلایان به استئوآرتریت را دارد و مشخص شدن تغییر در پروتئوم راه را برای بررسی های بیشتر در مورد پاتوژنز استئوآرتریت فراهم می کند.

سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا یک باکتری گرم منفی غیرتخمیری و فرصت طلب است که عامل 10 تا 15 درصد عفونت های بیمارستانی و زخم سوختگی در جهان است. این باکتری با مکانیسم های مختلف به انواع آنتی بیوتیک ها مقاوم می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی فراوانی آنزیم های بتالاکتاماز با طیف گسترش یافته (ESBL) و آنزیم های متالوبتالاکتاماز (MBL) در سویه های سودوموناس آئروژینوزای جداشده از زخم سوختگی است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - مقطعی تعداد 180 نمونه زخم سوختگی از بیماران بستری در بیمارستان سوانح سوختگی اخذ شده و کشت داده شد. کلونی های مشکوک به سودوموناس آئروژینوزا با روش های بیوشیمیایی معمول تعیین هویت شدند. برای سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی از روش کربی بائر، آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف از روش Combination Disk و آنزیم های متالوبتالاکتاماز از روش Etest MBL استفاده شد.نتایج: از 180 نمونه کشت داده شده، 54 (30 درصد) ایزوله به عنوان سودوموناس آئروژینوزا تعیین هویت شد که 22 درصد (12 نمونه) دارای ESBL و 29.5 درصد (16 نمونه) دارای MBL بودند. در مجموع 42 (79 درصد)،40 (74 درصد)، 40 (74 درصد)، 38 (70 درصد)، 35 (66 درصد)، و 34 ایزوله (62 درصد) به ترتیب نسبت به سفتیزوکسیم، ایمیپنم، جنتامایسین، پیپراسیلین، سفپیم، مروپنم، و ارتاپنم مقاوم بودند.نتیجه گیری: شیوع آنزیم های ESBL و MBL و مقاومت آنتی بیوتیکی در بیمارستان سوانح سوختگی بالا است و نیاز است که اقداماتی مانند سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی، تجویز منطقی آنتی بیوتیک ها و کنترل عوامل مساعدکننده انجام شود. با توجه به اینکه آنزیم های ESBL و MBL کلاس های گوناگونی دارند و شیوع آن ها در مناطق مختلف متفاوت است، لازم است بررسی های ملکولی در این زمینه انجام گردد.

سابقه و هدف: درمان های متعددی برای شکستگی اینترتروکانتریک ذکر شده است. به نظر می رسد نتایج درمان با اکسترنال فیکساتور در بیماران مسن با ریسک بالا از نظر بیماری های پزشکی مطلوب است. به علاوه، مرگ و میر ناشی از این درمان کمتر از سایر درمان ها می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه دو درمان متفاوت برای شکستگی های اینترتروکانتریک در افراد مسن و با ریسک بالا بود.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد. 60 بیمار مسن با ریسک بالا با میانگین سنی 78 سال به صورت تصادفی به دو گروه درمانی تقسیم شدند. در گروه اول درمان با اسکلتال تراکشن و در گروه دوم درمان با اکسترنال فیکساتور انجام شد.نتایج: همه شکستگی ها بهبود پیدا کردند. ریداکشن قابل قبول در 8 بیمار از گروه اسکلتال تراکشن و 26 بیمار از گروه اکسترنال فیکساتور مشاهده شد. میانگین مدت بستری در گروه اول و گروه دوم به ترتیب 14.3 و 2.2 روز بود. تفاوت بین دو گروه با توجه به میزان ریداکشن قابل قبول و مدت بستری از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05). 12 ماه بعد از جراحی میانگین Harris Hip Score (HHS) در گروه اول و دوم به ترتیب 57 و 66 بود که تفاوت معنی دار نبود.نتیجه گیری: درمان با اکسترنال فیکساتور درمانی موثر برای شکستگی های اینترتروکانتریک در افراد مسن و با ریسک بالا می باشد. مزایای این روش شامل سریع و ساده بودن آن، خونریزی کم، کم بودن مواجهه با اشعه، ترخیص زودرس از بیمارستان، هزینه های کمتر و نتایج عملی مطلوب می باشد.

سابقه و هدف: لنفادنیت هیستیوسیتیک نکروزان کیکوچی یک بیماری نادر التهابی است که به طور معمول غدد لنفاوی گردن را درگیر می نماید. این بیماری خوش خیم بوده و بدون درمان خاصی در عرض چند هفته تا چند ماه خود به خود بهبود می یابد. این بیماری از نظر کلینیکی و پاراکلینیکی با لنفوم شباهت زیادی دارد و تشخیص قطعی آن با بررسی پاتولوژیک غدد لنفاوی میسر می شود.معرفی بیمار: بیمار خانم 26 ساله ای می باشد که دچار تب و لرز و تورم سمت راست گردن همراه با درد اندام تحتانی، تهوع، کاهش اشتها و سردرد از حدود 10 روز قبل شده بود و در معاینه طحال نیز حدود 5 سانتی متر زیر لبه دنده لمس می شد. با توجه به تب، آدنوپاتی بزرگ گردنی، اسپلنومگالی، لکوپنی و افزایش ESR وی که علی رغم درمان آنتی بیوتیکی ادمه داشت، و سایر بررسی ها که طبیعی بود، جهت رد لنفوم بیوپسی غده لنفاوی انجام شد. در نهایت بیماری وی کیکوچی تشخیص داده شد و بیمار پس از 20 روز بستری مرخص گردید.نتیجه گیری: در هر بیمار به خصوص خانم جوان با تب طولانی و بزرگی غده لنفاوی باید این بیماری را در تشخیص افتراقی قرار داد و در اقدامات تشخیصی، بیوپسی غده لنفاوی را در نظر داشت.