کومش
سال:1399 | دوره:23 | شماره:1 (پیاپی 81) |تعداد مقالات:21

هدف: کمر درد یکی از شایع ترین اختلالات عضلانی اسکلتی در جوامع امروزی محسوب می گردد که می تواند منجر به بروز درد مزمن و در نتیجه بروز تغییرات پاتولوژیک عملکرد مغز در اغلب بیماران گردد. بنابراین برطرف نمودن عوامل محیطی و مرکزی درد مزمن بیماران به دنبال ابتلا به کمردرد مزمن با به کارگیری از مداخلات موثر از اهمیت بالایی برخوردار است. بر اساس شواهد موجود، نتایج برخی از مطالعات نشان دهنده اثرات مثبت تحریکات الکتریکی مستقیم مغزی بر درد مزمن این بیماران می باشد، در حالی که برخی دیگر از مطالعات، اثرات معنی داری از این مداخله را بر درد مزمن بیماران مبتلا به کمردرد مزمن گزارش نکرده اند. هدف از مطالعه حاضر، مروری سیستماتیک بر مطالعاتی است که به بررسی اثر تحریکات الکتریکی مستقیم مغزی بر شدت درد بیماران مبتلا به کمردرد مزمن پرداخته اند. مواد و روش ها: جستجو در فاصله زمانی سال 2000 تا 2019 از بانک های اطلاعاتPubmed, Science Direct, Scopus, MedLine, ProQuest, Cochrane, Google scholar, Embase, Ovid, WOS به عمل آمد. جهت بررسی کیفیت مقالات وارد شده از مقیاس PEDro استفاده شد. یافته ها: از بین 177 مقاله، 7 مقاله که واجد شرایط مطالعه بودند، انتخاب گردیدند. از مهم ترین فاکتورهای تاثیرگذار در بروز تفاوت در نتایج مقالات، هم زمانی یا عدم هم زمانی استفاده از تحریکات الکتریکی مستقیم مغزی با درمان های محیطی صورت گرفته بود. بررسی و مرور نتایج مقالات نشان داد که تحریکات الکتریکی مغز به تنهایی اثر معنی داری بر شدت درد بیماران مبتلا به کمردرد مزمن نداشت و زمانی می توانست اثرگذاری معنی دار و ماندگاری بر کاهش شدت درد مزمن بیماران مبتلا به کمردرد داشته باشد که به همراه تحریکات الکتریکی محیطی و یا تمرینات استفاده گردد. نتیجه گیری: تحریک الکتریکی مستقیم مغزی در ترکیب با مداخلات محیطی اثرات مثبت و ماندگاری بر روی پارامتر شدت درد در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن دارد. بنابراین توصیه می گردد که جهت کنترل شدت درد بیماران مبتلا به کمردرد مزمن، استفاده از تحریکات الکتریکی مستقیم مغز با مداخلات محیطی همراه گردد.

هدف: در بسیاری از مطالعات، همبودی اضطراب با اختلال اتیسم در کودکان و نوجوانان گزارش شده است. هدف از این مطالعه بررسی تبیین های اضطراب در کودکان و نوجوانان دارای اتیسم در ادبیات پژوهشی است. مواد و روش ها: این مطالعه، یک مرور یک پارچه پیشینه است و سه پایگاه اطلاعاتی یعنی Scopus، ScienceDirect و PubMed از سال های 2000 تا 2019 با یک استراتژی جستجوی جامع، مورد وارسی قرار گرفتند. در نتیجه این جستجو، 576 مقاله بازیابی شدند. بر اساس روش پریزما و با استفاده از ملاک های ورود و خروج، 11 مقاله برای ورود به پژوهش انتخاب شدند. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعات، 3 تبیین یافت شد: 1) علایم مرکزی اتیسم از جمله فقدان مهارت های اجتماعی و بیش پاسخ دهی حسی زیربنای اضطراب در اتیسم است 2) نقایص در تنظیم هیجانی زیربنای اضطراب در اتیسم است 3) عدم تحمل ابهام عامل اصلی در ظهور اضطراب در اتیسم است. نتیجه گیری: کودکان دارای اتیسم داری نقایص جدی شناختی و حتی معماری شناختی متفاوتی دارند. بنابراین لازم است که در تبیین اضطراب در اتیسم به این ویژگی ها و نقایص توجه شود و یک مفهوم پردازی از اضطراب در اتیسم بر اساس ویژگی های شناختی ارایه شود.

لانتانیدها شامل عناصری هستند که معمولا به عنوان عناصر کمیاب خاکی شناخته می شوند. فلز ساماریوم یکی از مهم ترین اعضای این خانواده می باشد که نقش بسیار مهمی را در تشخیص و درمان بیماری های مختلف به ویژه سرطان ایفا می نماید. بسیاری از کمپلکس های لانتانیدی به ویژه ساماریوم اثرات ضد سرطانی بر سلول های توموری نشان داده اند. هم چنین ساماریوم به دلیل دارابودن خواص پارامغناطیسی، برای تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (Magnetic resonance imaging, MRI) در پزشکی استفاده می شود. ترکیبات حاوی ساماریوم در رادیوتراپی متاستازهای استخوانی استیوبلاستیک، عامل تسکین دهنده دردهای استخوانی ناشی از سرطان، عامل درمانی موثردر درمان سرطان مغز استخوان، انتقال دارو در بیماران مبتلا به کولیت های زخم شونده و بیماری کرون، به عنوان ردیاب درسیستم انتقال دارو درکولون، به عنوان عامل درمانی در بیماران مبتلا به سرطان پروستات، پستان و رادیوتراپی سرطان بدخیم کبد، و بسیاری از کاربردهای درمانی و تشخیصی دیگر استفاده می شوند. هم چنین خواص ضد میکروبی (ضدباکتریایی و قارچی) نانوذرات ساماریوم گزارش شده است. لذا در این مقاله مروری، خواص زیستی و کاربردهای پزشکی و تشخیصی ساماریوم و نانوذرات ساماریوم بررسی خواهد شد. به طور کلی، با توجه به کاربردها و خواص ویژه نانوذرات ساماریوم، امید آن است تا در آینده ای نزدیک به عنوان دارو و یا سامانه ای نوین جهت طراحی هدفمند داروها و یا تشخیص سریع برخی بیماری های صعب العلاج گردد.

هدف: هم زمان با تغییرات سریع فنون، مهارت ها و ظهور پدیده های نوین در فناوری اطلاعات و ارتباطات، آموزش الکترونیک به عنوان یک ابزار کسب دانش، به سرعت در حال گسترش، توسعه و تحول است. از طرفی بحران های بیولوژیکی و زیست محیطی که آموزش حضوری را با تهدید جدی مواجه می نمایند آموزش الکترونیک نه تنها به عنوان یک راه کار خروج از چالش موجود، بلکه یک فرصت ایده آل برای تحول در سیستم آموزش سنتی دانشگاه محسوب می شود. لذا این پژوهش به دنبال شناسایی و تبیین ابعاد آموزش الکترونیک در قالب الگویی نظام مند برای دانشگاه های علوم پزشکی ایران می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه با رویکرد کیفی در سال 1398 انجام شد. نمونه گیری هدفمند، از نوع گلوله برفی بود. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 30 نفر از اعضای هییت علمی و خبرگان آموزش الکترونیک دانشگاه های علوم پزشکی و آموزش عالی جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از روش کدگذاری استراوس و کوربین (1998) در طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اعتبار بخشی داده ها با استفاده از معیارهای لینکلن و گوبا انجام گرفت. یافته ها: از تجزیه و تحلیل داده ها 4 بعد شامل دانشگاهی، مناطق آمایشی، ملی-کلان و منطقه ای-بین المللی و 22 مولفه از 222 شاخص انتزاع گردید. نتیجه گیری: الگوی مستخرج به عنوان یک الگوی جامع و با در نظر داشتن شرایط دانشگاه های علوم پزشکی طراحی و تبیین گردید. نتایج مطالعه حاضر در جهت تحقق اهداف و برنامه های طرح تحول و نوآوری در آموزش علوم پزشکی می تواند به عنوان نقشه راهی در اجرای موفقیت آمیز آموزش الکترونیک در کشور گام های موثری برداشته شود.

هدف: اختلالات خواب یکی از مشکلات مهم کودکان مبتلا به اختلال توجه و بیش فعالی است. مصرف متیل فنیدیت اثرات متفاوتی بر وضعیت خواب کودکان مبتلا دارد. هدف این مطالعه بررسی وضعیت خواب کودکان مبتلا به اختلال توجه و بیش فعالی قبل و پس از مصرف متیل فنیدیت است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 34 کودک (5 تا 12 سال) مبتلا به بیش فعالی و اختلال توجه که برای دریافت درمان به بیمارستان ابن سینای مشهد مراجعه کرده بودند، انجام شد. وضعیت خواب کودکان قبل و چهار هفته پس از درمان با داروی متیل فنیدیت با استفاده از پرسش نامه عادت خواب کودکان با کمک والدین تکمیل شد. میانگین نمره وضعیت خواب کودکان در 8 خرده مقیاس در دو مرحله مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بیش تر کودکان مورد مطالعه پسر (60%) بودند و میانگین سنی آن ها 83/2± 35/8 سال بود. میانگین نمره وضعیت خواب کودکان قبل از درمان 22/7± 47/54 و پس از درمان با متیل فنیدیت 19/6± 38/50 بود که اختلاف معنی داری داشت (001/0

هدف: این پژوهش با هدف بررسی روند بار سرطان پستان در ایران و مقایسه آن با حوزه مدیترانه شرقی و در نهایت پیش بینی روند بار این بیماری انجام شده است. مواد و روش ها: برابری روند تغییرات بار سرطان پستان در ایران و حوزه مدیترانه شرقی طی سال های 1990 تا 2017 با استفاده از روش کوکران آرمیتاژ آزمون شد. روند تغییرات بار سرطان پستان در ایران و حوزه مدیترانه شرقی طی این بازه زمانی توسط سه مدل رگرسیونی مورد بررسی قرار گرفت و بهترین مدل بر اساس شاخص های مطلوبیت مدل مشخص شد. پیش بینی بار سرطان پستان طی سال های 2018 تا 2027 به کمک روش هموارسازی نمایی انجام پذیرفت. یافته ها: در بازه زمانی مورد مطالعه روند بار سرطان پستان (DALY) در ایران و حوزه مدیترانه شرقی تفاوت آماری معنی داری نداشت. در ایران شاخص DALY در سال 2013 از شاخص معادل در ناحیه مدیترانه شرقی پیشی گرفت. روند شاخص DALY در ایران از سال 2000 تا 2015 به سرعت افزایش یافته و سپس تا سال 2017 از سرعت رشد این شاخص کاسته شد و بر اساس پیش بینی انجام شده از سال 2018 تا 2027 باز هم روند افزایشی کمی را در این شاخص شاهد خواهیم بود. در ناحیه مدیترانه شرقی نرخ رشد شاخص DALY از 1990 تا 2006 با شیب ثابت و تندی افزایش، سپس تا سال 2017 شیب رشد مقداری کمی کاهش داشت و بر اساس مدل پیش بینی، روند شاخص DALY تا 2027 مشابه بازه زمانی 2006 تا 2017 خواهد بود. نتیجه گیری: با توجه به روند افزایشی بار سرطان پستان در طی سال های گذشته و هم چنین پیش بینی افزایشی بودن این روند، اقدامات پیشگیری کننده از قبیل طراحی برنامه غربالگری منظم و آموزش و اصلاح سبک زندگی پیشنهاد می شود.

هدف: تصاویر رزنانس مغناطیسی (Magnetic Resonance, MR) کاربرد گسترده ای در طراحی درمان برای رادیوتراپی و یا اصلاح تضعیف تصاویر PET (Positron Emission Tomography) دارند؛ اما عدم امکان تبدیل مقادیر تصاویر MR به دانسیته الکترونی، ساخت تصاویر مصنوعی را مطرح می سازد. از جمله روش های مناسب، روش های مبتنی بر اطلس است که در این مطالعه، عملکرد دو روش جداسازی استخوان بر مبنای روش اطلس برای تهیه تصاویر CT (Computed Tomography) مصنوعی، از تصاویر MR مغزی، بررسی و مقایسه شده است. مواد و روش ها: جداسازی استخوان از تصاویر MR مغزی مربوط به 43 بیمار، با استفاده از دو روش وزن دهی محلی بر مبنای اطلس (Atlas-LW (Local weighting atlas-based)) و روش تشخیص الگو بر مبنای اطلس AT-PR (Atlas) registration & Pattern recognition)، انجام شد. صحت این دو روش، برای جداسازی کل استخوان (Bone total) و قسمت قشری (Cortical bone or compact bone) آن با استفاده از پارامترهایی نظیر شباهت Dice (Dice similarity (DSC))، بررسی شد. هم چنین صحت مقادیر CT استخراج شده با استفاده از خطای مطلق میانگین (MAE) و خطای جذر میانگین مربعات (RMSE) به دست آمد. یافته ها: روش Atlas-LW با مقادیر 61/0± 79/0=DSC برای استخوان قشری و 03/0± 84/0=DSC برای کل استخوان، صحت جداسازی بیش تری را نشان داد. این مقادیر برای روش AT-PR به ترتیب از راست به چپ، 8/0± 72/0=DSC و 05/0± 77/0=DSC بود. نتیجه گیری: مقادیر خطای بهتر به دست آمده توسط روش Atlas-LW در این مطالعه، نشان دهنده توانایی بالقوه این روش به منظور استفاده در طراحی درمان و اصلاح تضعیف تصاویر PET-MR است.

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر آنی تمرینات زنجیره حرکتی باز و بسته بر حس عمقی آرنج دختران والیبالیست سالم بوده است. مواد و روش ها: چهل و پنج دختر نوجوان والیبالیست در این مطالعه شرکت کردند. آن ها به صورت تصادفی به سه گروه زنجیره حرکتی باز، زنجیره حرکتی بسته و گروه بدون تمرین (کنترل) تقسیم شدند. حس وضعیت مفصل آرنج در زاویه 30 درجه فلکشن به کمک سیستمی متشکل از مارکرهای پوستی، عکس برداری دیجیتال ارزیابی شد. خطای مطلق بازسازی با استفاده از نرم افزار اتوکد، قبل و بعد از انجام تمرینات محاسبه شد. یافته ها: میانگین خطای مطلق بازسازی زاویه، قبل از تمرینات بین سه گروه اختلاف معنی داری نداشت (412/0=P). با این وجود، اختلاف معنی دار در خطای مطلق بازسازی، بین گروه ها پس از انجام تمرینات دیده شد (042/0=P) که همراه با اختلاف خطای مطلق بیش تر در مقایسه دو گروه زنجیره حرکتی باز و گروه کنترل (012/0=P) بود. نتیجه گیری: اگر چه هر دو دسته تمرینات زنجیره حرکتی باز و بسته بر دقت حس عمقی مفصل آرنج تاثیرگذار بودند، چنین به نظر می رسد که انجام تمرینات زنجیره حرکتی باز در ارتقای دقت حس عمقی مفصل آرنج موثرترند و شاید بتوان آن را روش بهتری برای کاهش آسیب های ورزشی در اندام فوقانی والیبالیست ها معرفی کرد.

هدف: پنومونی بیمارستانی دومین عفونت شایع بیمارستانی و شایع ترین عفونت در بخش های مراقبت ویژه می باشد. شناسایی عوامل خطر و عوامل تعیین کننده پیش آگهی آن می تواند در کاهش بروز و مرگ و میر این عفونت ها موثر باشد. در این مطالعه میزان بروز پنومونی بیمارستانی، عوامل خطر و پیش آگهی آن در بیماران بالغ بستری در بخش های ویژه بیمارستان کوثر سمنان مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی، 283 نفر از بیماران بالای 18 سال بستری شده در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان کوثر سمنان در فاصله زمانی 97-1396، از نظر ابتلا به پنومونی بررسی شدند. بیمارانی که در بدو ورود به بخش های ویژه، بیماری های عفونی داشته یا قبل از 48 ساعت ترخیص یا فوت شدند از مطالعه خارج شدند. یافته ها: 59% بیماران مرد بودند. میانگین± انحراف معیار سنی بیماران 0/20± 3/64 (18 تا 96 سال) بود. 5/8% بیماران جراحی شکم، 7/6% جراحی قفسه سینه، 2/27% دیابت و 9/38% فشارخون بالا داشتند. به طور کلی 9/15% (با فاصله اطمینان 95%: 1/20-7/11 %) به پنومونی بیمارستانی دچار شدند. ابتلا به پنومونی با سن، جراحی شکم، جراحی قفسه سینه، دیابت و فشارخون بالا رابطه ای نداشت. مدت زمان داشتن لوله ی نازوگاستریک (001/0>P) و هم چنین اتصال به ونتیلاتور به طور معنی داری در بیماران دچار پنومونی بیش تر بود (001/0>P). به طور کلی 4/53% بیماران فوت شدند. 3/73% بیماران مبتلا به پنومونی و 6/49% بیماران غیر مبتلا، فوت شدند که تفاوت معنی دار بود (003/0=P). 62% بیماران با لوله ی نازوگاستریک و 6/22% بیماران بدون لوله ی نازوگاستریک، فوت شدند که تفاوت معنی دار بود (001/0>P). هم چنین افزایش سن، خطر مرگ را بیش تر می کند (001/0>P). نتیجه گیری: یافته ها حاکی از بروز بالای پنومونی و نیز مرگ و میر در بیماران بستری در بیمارستان می باشد که با مدت زمان داشتن لوله ی نازوگاستریک، مدت اتصال به ونتیلاتور و سن رابطه مستقیم دارد. لذا توجه ویژه به چنین بیمارانی بالاخص بیماران مسن تر جهت کاهش مدت زمان داشتن لوله نازوگاستریک و هم چنین اتصال به ونتیلاتور ضروری است.

هدف: نارسایی کنش اجرایی، عامل زیربنایی مشترک علایم اتیسم است که باید هدف مداخلات معتبر قرار گیرد. برنامه ساعت بازی خانگی، یک برنامه توان بخشی شناختی خانه-محور از راه دور برای بهبود کنش اجرایی در اختلال اتیسم است. هدف این مطالعه بررسی مقبولیت، امکان سنجی و اثربخشی این برنامه در گروهی از کودکان دارای اتیسم است. مواد و روش ها: روش پژوهش، شبه آزمایشی بدون گروه گواه با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بوده است. هفده والد کودک دارای اتیسم در طیف سنی 55-24 ماه (میانگین=37 ماه، انحراف معیار=1/9) با روش نمونه گیری در دسترس از میان مراجعین مرکز تهران اتیسم انتخاب شدند. برنامه ساعت بازی خانگی به مدت ده هفته روی آن ها اجرا شد. برای سنجش کنش اجرایی از نسخه پیش دبستانی سیاهه درجه بندی رفتاری کنش اجرایی و تکلیف A not B در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده شد. میزان رضایت والدین از این مداخله با پرسش نامه فهرست نگرش به درمان ارزیابی گردید. بهره هوش کودکان نیز با آزمون هوش تهران-استنفورد-بینه قبل از ورود به مطالعه سنجیده شد. داده ها با روش اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که مولفه های کنش اجرایی: بازداری، حافظه کاری، برنامه ریزی/ساماندهی، خودمهارگری بازداری، انعطاف پذیری و فراشناخت در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون به طور معناداری بهبود یافته است (05/0

هدف: درد نوروپاتیک فاقد درمان قطعی است و بیمار از نظر شخصیتی، اجتماعی و اقتصادی به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد. با توجه به آن که انجام ورزش و تجویز پروژسترون هر یک به تنهایی در بهبود درد نوروپاتیک موثرند و بخشی از اتیولوژی درد نوروپاتیک نیز به ایجاد TNF-α نسبت داده شده است، در این مطالعه، اثرات پیش گیری کننده عوامل مذکور بر پاسخ های الکتروفیزیولوژیک عصب سیاتیک و میزان سرمی TNF-α در موش صحرایی در مدل آسیب ناشی از فشردگی مزمن Constriction injury, CCI) Chronic) مورد بررسی قرار گرفت. بعد از هر گروهی در پایین، ویرگول قرار داده شود. مواد و روش ها: در این مطالعه از 50 سر رت نر نژاد ویستار در 5 گروه استفاده شد. گروه های آزمایشی شامل: 1-Sham 2-CCI+Vehicle 3-CCI+Vehicle+Exercsie 4-CCI+Progestrone5-CCI+Progestrone+Exercise بودند. ابتدا درد نوروپاتیک با روش CCI ایجاد شد. در گروه 5، تزریق پروژسترون با دوز 6 میلی گرم/کیلوگرم یا حامل آن (VEH) از روز پس از عمل جراحی شروع شد و تا روز 12 ادامه یافت و در گروه های 3 و 5 سه هفته ورزش انجام شد. در روز 13 پس از عمل جراحی، تست های الکتروفیزیولوژیک شامل اندازه گیری سرعت هدایت اعصاب حسی سورال و حرکتی تیبیال و خونگیری انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد تجویز توام 12 روز پروژسترون (6 میلی گرم/ کیلوگرم) و استفاده از ورزش اجباری به مدت 3 هفته قبل از تثبیت نوروپاتی در گروه مربوطه در مقایسه با گروه CCI و در مقایسه با گروه های ورزش به تنهایی و پروژسترون به تنهایی به طور معنی داری از افزایش TNF-α و بروز اختلالات الکتروفیزیولوژیک شامل کاهش سرعت هدایت اعصاب حسی سورال و حرکتی تیبیال پیشگیری نمود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد، که تجویز توام پروژسترون و ورزش اجباری در زمانی که نوروپاتی در حال توسعه است می تواند از ایجاد و افزایش TNF-α جلوگیری نماید و هم چنین اثرات تجویز توام پروژسترون و ورزش اجباری در پیشگیری از توسعه ی اختلالات الکتروفیزیولوژیک ممکن است افزایشی باشد.

هدف: شیوع بالای آلزایمر در جوامع امروزی و عدم تشخیص زود هنگام این بیماری، بیانگر نیاز ضروری برای توسعه روش هایی است که به امر تشخیص سریع مراحل اولیه بیماری کمک نمایند. در این مطالعه با استفاده از روش متابولومیکس بر پایه تکنیک طیف سنجی رزونانس مغناطیس هسته، تعیین متابولیت های تغییر یافته و متمایز در سرم موش های مدل آلزایمری نسبت به موش های سالم مورد هدف می باشد تا با بررسی آن ها بتوان مکانیسم بیماری را بیش تر درک نموده و گامی برای تشخیص زود هنگام بیماری برداشت. مواد و روش ها: در این پژوهش از 25 موش صحرایی (10 موش سالم، 15 موش مدل بیماری آلزایمر) سرم گیری شد و متابولیت های آن ها به کمک تکنیک 1H-NMR استخراج و آنالیز شده و سپس پروفایل متابولیتی افتراقی با آنالیز آماری چند متغیره مشخص گردید. هم چنین جهت انجام مطالعات رفتاری از روش احترازی غیرفعال استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمایشات رفتاری نشان داد که حافظه در گروه آلزایمری کاهش معنی داری پیدا کرده است. متابولیت های افتراقی بین دو گروه بیمار و سالم با آنالیزهای آماری چند متغیره هم چون OPLS و رندوم فارست، مشخص شد. نتایج نشان داد که اختلاف هایی در مسیرهای مرتبط با متابولیسم انرژی و متابولیسم آمینواسیدها بین دو گروه کنترل و مدل آلزایمری وجود دارد. نتیجه گیری: این پژوهش دریچه ای برای شناسایی نشانگرهای زیستی و مسیرهای فیزیولوژیک درگیر در بیماری را می گشاید. در این مطالعه متابولیت هایی معرفی می گردند که با بررسی های بیش تر می توانند به عنوان نشانگرهای زیستی کاندید جهت تشخیص زود هنگام بیماری نقش بسزایی را ایفا نمایند.

هدف: مدل های حیوانی متعددی برای مطالعه درد نوروپاتیک معرفی شده است که معمول ترین آن ها روش گره زدن روی عصب است. هدف از این مطالعه بررسی درد نوروپاتیک به دنبال پیچیدن نخ کرومیک به دور عصب سیاتیک بدون گره زدن آن به عنوان یک مدل بود. مواد و روش ها: در این مطالعه از 30 سر موش صحرایی نر بالغ با وزن 220-180 گرم، در3 گروه (شم، گره روی عصب، پیچاندن نخ حول عصب) استفاده گردید. جهت ایجاد ضایعه فشاری مزمن (CCI) با استفاده از نخ کرومیک چهار گره قابل حرکت به فاصله یک میلی متر بر روی عصب ایجاد نمودیم. در گروه پیچاندن نخ حول عصب، نخ کرومیک را چهار دور بدون گره زدن حول عصب پیچانده و در گروه شم پس از رویت عصب، پوست و عضلات دوخته شد. آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزی حرارتی به ترتیب توسط فیلامان های وون فری و دستگاه پلانتار هر 4 روز یک بار به مدت 3 هفته آزمایش شد. یافته ها: گره بر روی عصب به طور معناداری موجب آلودینیای مکانیکی (01/0

هدف: پیوند مغز استخوان و سلول های ایمنی یک روش رایج برای درمان برخی از بیماری های خونی در سراسر جهان است. با این حال به دلیل بدتنظیمی سیستم ایمنی استفاده از آن همیشه کارآمد نمی باشد. در این مطالعه برآنیم تا پتانسیل استرس کشت در محیط فاقد سرم را در تنظیم سیستم ایمنی ارزیابی کنیم. مواد و روش ها: سلول های تک هسته ای طحال با استفاده از روش گرادیان فایکول از موش های Balb/C و C57bl/6 جدا شدند. سلول های موش C57bl/6 در شرایط دارای سرم و فاقد سرم در نقاط زمانی مشخص کشت یافتند و میزان بقاء سلول ها به روش MTT تعیین گردید. سپس جهت تعیین آلوژنیسیته ی سلول های مذکور، کشت مختلط لنفوسیتی (مدل آزمایشگاهی پیوند) با سلول های طحال موش Balb/C انجام شد و با استفاده از روش MTT تکثیر سلولی مورد بررسی قرار گرفت و عکس های لازم تهیه گردید. یافته ها: میزان بقاء سلول های ایمنی پس از 72 ساعت کشت در محیط فاقد سرم نسبت به گروه کنترل 1/82% بود. هم چنین پس از 24 ساعت، آلوژنیسیته ی این سلول ها نسبت به سلول های کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (01/0

هدف: نقص در عملکرد سلول های سیستم ایمنی از مهم ترین علل رشد و گسترش سلول های توموری بوده و استفاده از سایتوکاین های محرک سیستم ایمنی، از جمله درمان های جدید در بدخیمی های خونی می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر اینترلوکین 27 (IL-27) بر فعالیت سلول های کشنده طبیعی (NK) مغز استخوان افراد مبتلا به لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) در شرایط آزمایشگاهی بود. مواد و روش ها: ابتدا ml10 آسپیره مغز استخوان از 5 بیمار مبتلا به CLL جمع آوری و سلول های تک هسته ای آن با استفاده از روش گرادیان فایکول جداسازی شده و سلول های NK با روش MACS تخلیص شدند. سلول های تک هسته ای (BMCs) در محیط کشت RPMI در حضور و عدم حضورIL-27 نوترکیب انسانی (100 نانوگرم در میلی لیتر) به مدت 48 ساعت کشت شدند. میزان بیان CD69 بر روی سلول های NK تخلیص شده و BMCs با استفاده از فلوسایتومتری مورد بررسی قرار گرفت. سلول های NK تخلیص شده به عنوان سلول کشنده با رده سلولی K562 به عنوان سلول هدف در سه نسبت سلول کشنده (Effector) به سلول هدف (Target) (E: T) معادل با 5: 1/2، 5: 1 و 10: 1 مجاور و میزان مرگ سلول های هدف با استفاده از Annexin V/7-AAD بررسی شد. یافته ها: مطابق نتایج به دست آمده IL-27 موجب افزایش بیان CD69 در سطح سلول های NK تخلیص شده، گردیده است (05/0=P)؛ در حالی که میزان بیان CD69 سلول های NK تخلیص نشده (BMCs) در مجاورت با IL-27 افزایش معناداری نشان نداد (06/0=P). هم چنین نتایج تست کشندگی نشان داد در نسبت 10: 1 میزان کشندگی سلول NK افزایش معناداری داشته است (3/0=P)، اما در نسبت های 5: 1/2 و 5: 1 این تفاوت معنادار نمی باشد. نتیجه گیری: IL-27 می تواند موجب تقویت عملکرد سلول های NK مغز استخوان در CLL شده و کشندگی آن ها را علیه سلول های بدخیم افزایش دهد. حاصل دست آوردهای این مطالعه می تواند در مطالعات کارآزمایی بالینی مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: آترواسکلروزیس یکی از علل بروز بیماری قلب و عروق می باشد. به دنبال آسیب اندوتلیوم عروق پلاکت ها در آن ناحیه تجمع پیدا کرده و موجب فراخوانی مونوسیت ها و تبدیل آن ها به ماکروفاژ می شود، با انباشته شدن LDL در زیر اندوتلیال دیواره شریانی به تدریج به ox-LDL تبدیل می شود. ماکروفاژها با بلعیدن ox-LDL تبدیل به فوم سل (ماکروفاژ حاوی لیپیدها) شده و سپس منجر به تشکیل آتروم می گردد. عصاره گیاهان دارویی متعددی از جمله دارچین، برای کمک به درمان این بیماری مورد استفاده قرار می گیرند. عصاره آبی دارچین باعث تعدیل فعال سازی ماکروفاژ و کاهش کلسترول سلولی می شود و در درمان آترواسکلروزیس مفید است. لذا در این مطالعه اثر مهارکنندگی دارچین در جلوگیری از تشکیل فوم سل ها درهم کشتی پلاکت ها و مونوسیت ها مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: میزان دوز موثر عصاره آبی دارچین (Cinnamon)، بر رده سلولی منوسیتی (U937) توسط آزمون MTT بررسی و بهترین دوز انتخاب شد. تعداد فوم سل ها با رنگ آمیزی Oil Red O و بیان ژن های گیرنده های کلسترول در ماکروفاژها با استفاده از Real time-PCR سنجیده شد. یافته ها: تعداد فوم سل ها هنگام تیمار ماکروفاژ و پلاکت با عصاره آبی دارچین نسبت به کنترل کاهش معناداری داشت. بیان ژن های LXRα , CD36, ABCA1 و PPARY که نقش کلیدی در متابولیسم کلسترول و گیرنده آن به عهده دارند در ماکروفاژ های نمونه های تیمار شده با دارچین نسبت به نمونه کنترل افزایش معناداری داشتند (05/0

هدف: جدایی از مادر می تواند موجب اختلال در یادگیری و حافظه و افزایش احتمال ابتلا به اعتیاد شود. از سوی دیگر، تمرینات فیزیکی ممکن است موجب تغییرات بلندمدت در مسیر پاداش و هیپوکمپ گردد. لذا مطالعه ی حاضر با هدف بررسی اثر ورزش شنا بر یادگیری و حافظه فضایی و مصرف اختیاری مورفین در رت های نر و ماده جداشده از مادر انجام شد. مواد و روش ها: بچه موش ها در طی روزهای 2 تا 15 پس از تولد، هر روز به مدت سه ساعت از مادرشان جدا شدند و نیز در روز 21 از شیر گرفته شدند. رت های گروه های ورزشی روزانه یک ساعت و در روزهای 57-28 پس از تولد در معرض ورزش شنا قرار گرفتند. در پایان این دوره، برای سنجش یادگیری و حافظه فضایی از ماز آبی موریس، و برای ارزیابی میزان مصرف اختیاری مورفین از مدل انتخاب دو بطری استفاده شد. یافته ها: موش های جداشده از مادر در هر دو جنس، نسبت به موش های گروه کنترل، زمان طولانی تری در رسیدن به سکو در فاز یادگیری نشان دادند. ورزش شنا در موش های جداشده از مادر، موجب کوتاه شدن زمان رسیدن به سکو گردید. جداسازی از مادر و ورزش شنا تاثیری بر حافظه فضایی در تست حافظه نداشت. هم چنین، میزان مصرف اختیاری مورفین در بچه موش های نر و ماده جداشده از مادر نسبت به گروه کنترل بالاتر بود، که ورزش شنا موجب کاهش آن گردید. نتیجه گیری: شنا ممکن است برای پیشگیری از سوءمصرف مواد و بازتوانی اختلالات شناختی به دنبال جدایی از مادر سودمند باشد.

هدف: فرایندهای التهابی نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS) دارند، بنابراین کنترل آن ها می تواند استراتژی موثری در درمان MS باشد. پیپرین (اصلی ترین آلکالویید فلفل سیاه) تعدیل کننده سیستم ایمنی و ضد التهاب است. در این پژوهش اثر پیش درمانی با پیپرین بر ترمیم میلین، بیان ژن سایتوکاین های التهابی و ضدالتهابی و فاکتورهای رشد بررسی شد. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر نژاد ویستار (250-200 گرم) در 4 گروه آزمایشی (1: کنترل، 2: لیزولستین، 3: لیزولستین+حلال، 4: پیش درمان با پیپرین+لیزولستین) مورد مطالعه قرار گرفتند (8=n). پیش درمانی با پیپرین با دوز mg/kg5 دو هفته قبل از القاء مدل موضعی دمیلیناسیون با تزریق دو طرفه لیزولسیتین در نواحی CA1 هیپوکامپ، تا پایان دوره انجام شد. ترمیم میلین با رنگ آمیزی اختصاصی میلین مورد بررسی قرار گرفت. ارزیابی فعالیت آستروسیت ها با تکنیک ایمونوهیستوشیمی و بیان ژن های IL-1β , TNF-α , NF-KB, FOXP3, IL-10, BDNF, NGF در بافت هیپوکامپ، با qPCR انجام شد. یافته ها: پیش درمانی با پیپرین به صورت معناداری وسعت دمیلیناسیون را کاهش و میزان شدت میلین را افزایش داد. هم چنین باعث کاهش فعالیت سلول های گلیال، کاهش بیان سایتوکاین های التهابی (NF-kB، TNF-α و IL-1β ) و افزایش بیان سایتوکاین های ضدالتهابی (FOXP3, IL-10) در بافت هیپوکامپ شد. افزایش سطح بیان BDNF و NGF نیز در گروه پیش درمان مشاهده گردید. نتیجه گیری: پیپرین فرایند ترمیم میلین را از طریق کاهش سایتوکاین های التهابی و فعالیت سلول های گلیال و افزایش سایتوکاین های ضد التهابی و فاکتورهای رشد بهبود می بخشد.

هدف: بروز اختلالات متابولیک به وسیله تجربیات استرس زای منفی در مراحل ابتدای زندگی تحت تاثیر قرار می گیرند. از این رو در این مطالعه اثر استرس دوران بارداری بر شرایط اکسیداتیو و هومیوستاز گلوکز در زاده های بالغ نر موش های صحرایی نژاد ویستار بررسی شد. مواد و روش ها: موش های ماده (30± 200 گرم)، پس از بارداری، به 2 گروه (6 سر در هر گروه) بدون استرس و با استرس تقسیم شدند. حیوانات گروه استرس از روز چهاردهم تا انتهای بارداری استرس متغیر (Variable) دریافت کردند. بعد از پایان استرس (روز 22 بارداری) از دم موش های مادر خونگیری و غلظت پلاسمایی کورتیکوسترون تعیین شد. از زاده های نر هر گروه (6 سر در هر گروه) در 45 روزگی خونگیری به منظور اندازه گیری غلظت های پلاسمایی کورتیکوسترون، مالون دی آلدهید (Malondialdehyde, MDA)، گلوکز و انسولین انجام شد، هم چنین شاخص HOMA-IR (شاخص مقاومت به انسولین) محاسبه شد. یافته ها: استرس دوران بارداری غلظت پلاسمایی کورتیکوسترون را در مادر و زاده های بالغ این مادران افزایش داد. هم چنین غلظت پلاسمایی MDA این زاده ها افزایش یافت، ، در حالی که بدون تغییر در غلظت گلوکز پلاسما، کاهش غلظت پلاسمایی انسولین، شاخص HOMA-IR، میزان مصرف غذا و وزن بدن در زاده های مذکور مشاهده شد. نتیجه گیری: استرس دوران بارداری موجب افزایش غلظت کورتیکوسترون پلاسما و القا استرس اکسیداتیو و به دنبال آن کاهش غلظت انسولین پلاسما در زاده های نر بالغ شد. این احتمال وجود دارد که افزایش غلظت پلاسمایی کورتیکوسترون مادر از طریق ایجاد تغییر در سیستم های نورواندوکرین، اکسیداتیو و متابولیک جنین عامل ایجاد این اختلالات باشد.

هدف: سویه های اشریشیاکلای مولد شیگاتوکسین، یکی از عوامل اصلی ایجاد کننده مسمومیت غذایی و بیماری هایی مانند کولیت خونریزی دهنده و سندرم اورمی همولیتیک هستند. عفونت های غذایی عمدتا از طریق مصرف مواد غذایی با منشاء حیوانی مانند گوشت و فرآورده های لبنی منتقل می شوند. بنابراین، هدف این مطالعه، بررسی ژن های حدت در باکتری اشریشیاکلای جدا شده از نمونه های پنیر سنتی شهر سمنان به روش Multiplex PCR می باشد. مواد و روش ها: در این بررسی 100 نمونه پنیر سنتی مورد آزمایش و بررسی قرار گرفت. جدایه های اشریشیاکلای توسط روش های استاندارد میکروبیولوژی و تست های بیوشیمیایی شناسایی و جداسازی شدند. جدایه های اشریشیاکلای از نظر وجود ژن هایstx1، stx2، eaeA و ehlyA توسط روش PCR مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از نمونه های پنیر مورد بررسی، تعداد 59 سویه اشریشیاکلای جداسازی شدند. که از این تعداد 55 جدایه دارای ژن های حدت بودند (2/93%) و از این میان 44 جدایه، حامل بیش از یک ژن حدت و 11 جدایه، تنها حامل یک ژن حدت بودند. Stx2 بیش ترین ژن حدت شناسایی شده در میان جدایه ها تشخیص داده شد. نتیجه گیری: با توجه به شیوع اشریشیا کلای های حاوی ژن های حدت در جدایه های اشریشیاکلای بیماری زا در پنیرهای سنتی، به کارگیری روش های مولکولی به منظور بررسی کنترل کیفیت میکروبی این محصولات ضروری به نظر می رسد.

هدف: تزریق خون نامتجانس از نظر سیستم ABO دارای عوارض متعددی است که خطرناک ترین آن ها می تواند واکنش همولیتیک درون عروقی باشد. . گزارش مورد: بیمار مورد نظر آقای 49 ساله که بر اثر تصادف دچار آسیب به اندام تحتانی راست بود به بیمارستان مراجعه کرده بود. علایم حیاتی نرمال بودند. در تصویربرداری انجام شده، شکستگی گردن فمور مشاهده شد. کلیه ی آزمایش های پیش از عمل جراحی نرمال بودند و گروه خونی بیمار نیز B+ گزارش گردید. بیمار به اتاق عمل منتقل شد و در حین جراحی، به دلیل خونریزی بیمار تحت تزریق خون قرار گرفت. در انتهای تزریق خون، گروه خونی بیمار و نوع خون تزریقی مجددا بررسی شد و مشخص شد گروه خونی تزریق شده A+ و گروه خونی بیمار B+ می باشد. تا زمان قطع خون، بیمار حدود 400 سی سی خون نامتجانس دریافت کرده بود. تزریق خون بلافاصله قطع شد و بیمار تحت تجویز شدید مایعات وریدی و یک دوز فوروزماید قرار گرفت. بیمار وضعیت پایداری داشت و فاقد علایم خونریزی مشهود بود. بعد از 3 روز بستری در بخش مراقبت های ویژه، وی با حال عمومی پایدار و خوب، به بخش منتقل شد. نتیجه گیری: علیرغم تزریق خون نامتجانس مشکل جدی برای بیمار ایجاد نشد. جهت به حداقل رساندن این اشتباه، کنترل چند گانه مراحل تزریق در حضور پزشک متخصص بیهوشی پیشنهاد می شود.