روانشناسی ورزش
سال:1398 | دوره:4 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

مقدمه و هدف تمرین بدنی تنها راه کسب و یادگیری یک مهارت جدید نیست بلکه استفاده از استراتژی های شناختی نیز می تواند یادگیری یک مهارت را تسهیل کند. بنابر این، هدف از این پژوهش بررسی تاثیر نوع هدف گزینی به صورت خودگفتاری آموزشی بر یادگیری و خودکارآمدی مهارت پرتاب دارت بود. روش شناسی 30 دانشجوی دختر دانشگاه ارومیه به طور داوطلبانه انتخاب شدند و بر اساس نمره پیش آزمون به 3 گروه تقسیم شدند. مرحله اکتساب 3 روز شامل 150 کوشش به صورت 5 بلوک 10 کوششی در هر روز بود. شرکت کنندگان 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در آزمون یادداری شرکت کردند. یافته ها نتایج تحلیل واریانس عاملی نشان داد که در مرحله اکتساب اثر اصلی گروه و اثر متقابل گروه در عامل (جلسات تمرین) معنا دار نبود اما اثر اصلی جلسات تمرین معنادار بود. در آزمون یادداری نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین دوگروه هدف گزینی با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد اما تفاوت بین دو گروه هدف گزینی معنادار نیست همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای خودکارآمدی نشان داد که در آزمون یادداری بین دو گروه هدف گزینی با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد اما تفاوت بین دو گروه هدف گزینی معنادار نیست. بحث و نتیجه گیری نتایج نشان می دهد که هدف گزینی به صورت خودگفتاری در افزایش یادگیری و خودکارآمدی موثر است. بنابراین، به مربیان پیشنهاد می شود هنگام آموزش مهارت از هدف گزینی به همراه خودگفتاری آموزشی استفاده کنند.

هدف هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین مهارت های روان شناختی بر نیمرخ روانی و عملکردی بازیکنان نوجوان فوتبال در پیش از فصل مسابقات بود. روش تحقیق شانزده دانش آموز فوتبالیست به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه هشت نفری کنترل و تجربی به صورت همگن تقسیم شدند. گروه تجربی علاوه بر تمرینات جسمانی، در 12 جلسه 45 دقیقه ای (آموزش و تمرین حضوری) و 12 جلسه 15 دقیقه ای (فضای مجازی) به آرام سازی، هدف گزینی، تصویرسازی و خودگفتاری پرداختند. به منظور جمع آوری داده ها از ابزار اندازه گیری مهارت های ذهنی اوتاوا-3 و آزمون دریبل اسلالوم استفاده شد. یافته ها نتایج نشان داد گروه تجربی در خرده مقیاس های هماهنگی چشم و سر، واکنش به استرس و کنترل ترس نسبت به گروه کنترل پیشرفت داشته است. نتیجه گیری به نظر می رسد تمرین مهارت های ذهنی در زمان آمادگی برای مسابقات در بازیکنان نوجوان فوتبال می تواند در برخی از موقعیت های تمرینی تکلیف محور و همچنین مقابله با استرس و کاهش ترس اثرگذار باشد.

هدف هدف از تحقیق حاضر، بررسی روایی و پایایی و هنجاریابی نسخه فارسی آزمون بینایی-حرکتی ویراست سوم بود. روش تعداد 2100 نفر دانش آموز 7 تا 12 ساله (1050 دختر و 1050 پسر) از سراسر کشور به روش های نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری این تحقیق پرسشنامه اطلاعات فردی و آزمون مهارت های بینایی حرکتی ویرایش سوم بود که برای تدوین و هنجاریابی آن از دانش آموزان ایرانی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از فرمول Z برای محاسبه نقاط درصدی آزمون از روی رتبه های درصدی به تفکیک هر گروه سنی استفاده شد، برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ و برای پایایی زمانی آزمون، از همبستگی درون طبقه ای در روش آزمون-آزمون مجدد و برای روایی سازه (افتراقی) از آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. یافته ها نتایج نشان داد، آزمون مهارت توجه بینایی-حرکتی روایی و پایایی و هنجار مناسب را برای تمامی گروه های سنی 7 تا 12 سال را دارا می باشد. نتیجه گیری بر اساس یافته های پژوهش می توان از آزمون مهارت توجه بینایی-حرکتی-3 به عنوان ابزاری جهت غربالگری برای شناسایی کودکان مبتلا به اختلال مهارت های بینایی-حرکتی و مستند کردن رشد بینایی-حرکتی کودکان استفاده نمود.

هدف محیط های واقعیت مجازی به عنوان مداخله ای موثر در آموزش مهارت های حرکتی مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرین واقعیت مجازی بر خودکارآمدی دانش آموزان پسر بود. روش شناسی نمونه آماری این پژوهش را 36 نفر دانش آموز پسر تشکیل دادند که به صورت نمونه های در دسترس انتخاب شده و به سه گروه تمرین مجازی با قید عملکردی، تمرین مجازی با قید ساختاری و تمرین واقعی تقسیم شدند. پژوهش حاضر در سه جلسه پیش آزمون، تمرین و پس آزمون انجام شد. مهارت پرتاب دارت به عنوان تکلیف انتخاب شد. "پرسش نامه خودکارآمدی ویژه دارت" را دانش آموزان کامل کردند و جمع آوری شد. یافته ها نتایج نشان داد که تمرین مجازی دارت موجب پیشرفت معنادار خودکارآمدی در دانش آموزان می شود و همچنین تفاوت معناداری بین تاثیر گروه های تمرینی بر خودکارآمدی وجود ندارد. بحث و نتیجه گیری بنابراین، سیستم واقعیت مجازی می تواند موجب پیشرفت خودکارآمدی مهارت های ورزشی شود.

هدف پژوهش حاضر، اولویت بندی عوامل مژثر بر ترک ورزش های تیمی بر اساس جنسیت بود. 200 نوجوان ترک کننده ورزش های تیمی (100 نفر مرد و 100 نفر زن) که بین 2 تا 10 سال سابقه شرکت در ورزش های تیمی داشتند، پرسش نامه تعدیل شده عوامل موثر بر ترک ورزش حیدری، بادامی، بلوچ و دافی (2014) را پر کردند. روایی و پایایی این پرسش نامه سنجیده و تایید شد. این پرسش نامه دارای هفت خرده مقیاس عوامل آموزشی، اجرایی، اجبارها و محدودیت های تحصیلی و کاری، جنبه های انگیزشی، محیط اجتماعی، انتخاب فعالیت های دیگر و عوامل اقتصادی بود. یافته ها با تی تک نمونه و فریدمن تحلیل شد. نقش عوامل آموزشی و اقتصادی در مردان و نقش عوامل اقتصادی، محیط اجتماعی و اجبارها و محدودیت های تحصیلی و کاری در زنان بالاتر از سطح متوسط بود. اولین اولویت در مردان عامل اقتصادی و در زنان عامل اجبارها و محدودیت ها بود. یافته های این مطالعه نشان داد که اولویت دلایل ترک ورزش در زنان و مردان متفاوت است.

هدف هدف این پژوهش، بررسی نقش سرسختی ذهنی بر یادگیری مهارت های رشته ورزشی کشتی در ورزشکاران جوان با سطوح مختلف یادگیری بود. روش ها مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و جامعه آماری آن را دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه تهران در سال 1395 تشکیل دادند. تعداد 30 دانشجوی ورزشکار جوان زیر 23 سال که آشنایی با مهارت های کشتی را نداشتند بطور هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند و در طی سه ماه، 30 مهارت را تحت آموزش یکسان دو نفر از مربیان کشتی فراگرفتند. در پایان آخرین جلسه و یک هفته پس از آخرین جلسه آزمون اکتساب و یاددآری به عمل آمد. با توجه به میانگین نمرات از لحاظ یادگیری دو گروه ورزشکار با سطح یادگیری عالی و ورزشکار با سطح یادگیری ضعیف تعیین شد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش شامل فرم رضایت نامه و ویژگی های فردی، پرسشنامه سنجش مهارت های کشتی و پرسشنامه 48 سوالی سرسختی ذهنی بود. نتایج پس از بررسی نرمال بودن توزیع داده ها، نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه نشان داد که تفاوت سرسختی ذهنی در دو گروه ورزشکاران جوان با سطوح یادگیری عالی و ضعیف از لحاظ آماری معنادار بود. نتیجه گیری با توجه به اینکه همه آزمودنی ها از سطح قابل قبولی از قابلیت های جسمانی برخوردار بودند با استناد به یافته های پژوهش شاید بتوان گفت: احتمالا سرسختی ذهنی یک عامل کلیدی در یادگیری مهارت های کشتی باشد. بنابراین به مربیان و ورزشکاران توصیه می شود که نسبت به توسعه سرسختی ذهنی جهت نیل به موفقیت ورزشی توجه خاصی نمایند.

هدف هدف تحقیق بررسی تفاوت فرآیند یادگیری حرکات برون مرحله در دست و پا بود. روش 12دانشجوی دختر (5± 22 سال) دانشگاه فرهنگیان اصفهان، که سابقه فعالیت در رشته های ورزشی ریتمیک نداشتند، به طور تصادفی طبقه ای، انتخاب شدند، و در یک دوره شش ماهه زیر نظر مربی هیپ هاپ آموزش دیده و تکالیف مدنظر تحقیق را آموخته و تمرین کردند. شرکت کنندگان در طول این شش ماه سه بار به فاصله های یک، سه و شش ماه، در آزمایشگاه حاضر شدند. هر بار با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل حرکت از اجرای تکالیف ورزشی برون مرحله منتخب با هفت دوربین و فرکانس 60 هرتز به طور سه بعدی فیلمبرداری شد. داده های حاصل به کمک برنامه نویسی در نرم افزار مت لب پردازش و خطای متغیر اجرای شرکت کنندگان محاسبه گردید، سپس با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازگیری های مکرر در سطح (0/005=P)، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها یافته ها حاکی از این بود که تنها اثر اصلی اندام معنی دار بوده و اثر اصلی سطوح و اثر تعاملی سطوح و اندام از لحاظ آماری معنی دار نبودند. نتیجه گیری نتایج نشان داد که تمرین، اجرای حرکات برون مرحله را بهبود می بخشد. اما پیشرفت در اجرای حرکات برون مرحله در اثر تمرین در یک بازه مشخص، در دست ها بیش از پاها بود.