پژوهش در پزشکی
سال:1398 | دوره:43 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: سرطان مری یکی از سرطان های شایع دستگاه گوارش است. در سرطان تعادل بین تکثیر سلول و آپاپتوز به هم می خورد، درنتیجه ارتباط مستقیمی بین بیان ژ نهای BAX و 2-BCL و فرآیند سرطانی شدن وجود دارد. ژن 2-MICAL کدکننده آنزیم مونواکسیژناز است که سبب ناپایداری F-اکتین می شود. افزایش بیان این ژن درتبدیل سلول های مزانشیال به اپیتلیال درسرطان ودرنتیجه متاستاز نقش دارد. ازآنجا که بررسی ژن 2-MICAL همزمان باژ نهای BAX و BCL2 در سرطان مری تاکنون انجام نشده، این مطالعه باهدف تعیین میزان تغییر بیان این ژن ها در مبتلایان سرطان مری درشهر کرمان در سال 1397-1396 با استفاده ازروش Time Real RT-qPCR انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه موردی-شاهدی بیان ژ نهای BAX و BCL2 و MICAL2 بررسی شد. 40 نمونه) 20 نمونه از بافت تازه و 20 نمونه از بافت پارافینه(شامل بافت توموری و بافت حاشیه سالم آن از بیماران تهیه وپس از استخراج RNA کل، cDNA ساخته شده باتکنیک-Time Real RT qPCR میزان تغییر بیان ژ نهای BAX، MICAL2 و BCL2 تعیین شد. تجزیه وتحلیل داده های مربوط به میزان بیان ژ نهای BAX و BCL2 و MICAL2 به عنوان متغیرهای مستقل، با استفاده از نرم افزار آماری SPSSنسخه 20 و آمارتوصیفی و آماراستنباطی مدل های تعمیم یافته خطیبا در نظر گرفتن سطح معناداری p < 0/05 انجام شد. یافته ها: در بیماران مبتلا به سرطان مری، میزان بیان ژن های) 04 / 2درصد(BCL2 و) 2/ 1درصدMICAL2 در نمونه های توموری بیشتر از بافت نرمال و مقدار بیان ژن 76 / 0درصد(BAX دربافت نرمال بیشتر از بافت سرطانی بود. در بررسی پاتولوژیک مشخص شد حدود 5/ 62 درصد از نمونه ها از نوع کارسینوم سلول سنگفرشی مری بودند. نتیجه گیری: به نظر می رسد ازتغییر بیان ژ نهای BAX، BCL2 و MICAL2 درافرادی که سابقه خانوادگی دارند، می توان به عنوان یک بیومارکر استفاده کرد؛ چراکه تشخیص سرطان درمراحل اولیه، به طور قطع با پاسخ به درمان بهتری همراه است.

سابقه و هدف سودوموناس آئروژینوزا یکی از عوامل مهم بروز عفونتهای بیمارستانی است و مقاومت ذاتی نسبت به طیف وسیعی از آنتی بیوتی کها دارد. در میان پمپ های افلاکس مقاومت ضدمیکروبی سودوموناس آئروژینوزا، MexAB-OprM نخستین پمپ های افلاکس شناخته شده در مقاومت به آنتی بیوتی کها محسوب می شود. هدف از این تحقیق، تعیین اثر آنتی باکتریال نانو ذره اکسیدآهن (IONP) و پروبیوتیک بیفیدو باکتریوم بیفیدیوم روی بیان ژن جزء مهم از این سیستم افلاکس پمپ به نام MexA در ایزول ه های جدا شده سودوموناس آئروژینوزا از افراد مراجع هکننده به بیمارستا نهای تهران در بین سا لهای 1396 تا 1397 است. مواد و روشها در این مطالعه توصیفی-مقطعی، تعداد 60 سویه سودوموناس آئروژینوزا در مدت شش ماه، از افراد مراجعه کننده به بیمارستان های تهران جم عآوری شد. پس از تعیین هویت ایزوله ها با استفاده از روش های میکروبی/بیوشمیایی، وجود ژن MexA از افلاکس پمپ MexAB-OprM در ایزول ه های جم عآوری شده، به صورت مولکولی با روش PCR بررسی شد. پس از تیماردهی مواد مهارکننده، از روش براث میکرودایلوشن و تکنیک R eal time-PCR به ترتیب برای تعیین اثربخشی نانو ذره اکسیدآهن (IONP) و پروبیوتیک بیفیدو باکتریوم بیفیدیوم و بیان ژن جزء MexA افلاکس پمپ بر روی باکتری مولد آن استفاده شد. داده های مربوط به تغییرهای بیان ژ ن MexA با روش 2-Δ Δ CT با استفاده از آزمون آماری T مستقل در دو گروه تحلیل شدند. یافته ها از تعداد نمونه های بررسی شده که به عنوان باکتری سودوموناس آئروژینوزا تعیین هویت شدند، 10 سویه) 6/ 16 درصد(واجد ژن A mex بودند. نتایج روش MIC و بیان ژن جزء MexA نشان داد که نانو ذره اکسیدآهن و پروبیوتیک بیفیدو باکتریوم بیفیدیوم فعالیت مهاری و آنتی باکتریال پتانسیل ضعیفی برای کاهش عملکرد پمپ افلاکس MexAB-OprM در باکتری سودوموناس آئروژینوزا را دارد. P>0. 05 نتیجه گیری با توجه به حضور ژن Mex A پمپ افلاکس به صورت کروموزومی در نمونه های سودوموناس آئروژینوزا، این فاکتور می تواند به عنوان مارکر تشخیصی سویه های مقاوم باکتری در برنامه های کنترل عفونت با استفاده از روش های مولکولی درنظر گرفته شوند. با توجه به پتانسل بالای نانو ذره اکسیدآهن و پروبیوتیک بیفیدو باکتریوم بیفیدیوم بر مهار رشد این باکتری و اثر مهاری پایین این مواد مهارکننده بر فعالیت پمپ افلاکس، MexAB-OprM بررسی سایر عوامل مرتبط با ایجاد فنوتیپ مقاومت چند دارویی از جمله سایر پم پهای افلاکس و مکانیسم های تکامل مقاومت نباید نادیده گرفته شود.

سابقه و هدف: با توجه به محدودیت های موجود در روش های مکانیکی کنترل پلاک، استفاده از روش های شیمیایی نظیر دهان شویه ها مورد توجه است. وجود عوارض جانبی دهان شویه های شیمیایی سبب کاربرد روز افزون دهان شویه های گیاهی شده است. این تحقیق با هدف مقایسه تاثیر دهان شویه کلرهگزیدین و دهان شویه گیاهی سیلکا در بیماران مبتلا به ژنژیویت انجام شد. مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع cross-Over، در 60 فرد مبتلا به ژنژیویت با میانگین سنی 93 / 1 ± 42 / 27 انجام شد. ابتدا جرم گیری و پروفیلاکسی برای افراد انجام شد. چهار هفته پس از جرم گیری میزان پلاک، التهاب لثه و رنگیزه دندانی ثبت شد. سپس به صورت تصادفی به بیماران دهان شویه کلرهگزیدین و سیلکا داده شد و از آنها خواسته شد به مدت دو هفته از دهان شویه ها استفاده کنند. پس از این مدت، شاخص های فوق ثبت شد. دوباره جرم گیری و پروفیلاکسی در تمامی افراد انجام و از آنها خواسته شد به مدت چهارهفته از روش های متداول خود برای بهداشت دهان استفاده کنند (wash out) و سپس دهان شویه دوم به مدت دو هفته تجویز و شاخص ها مشابه دهان شویه اول ثبت شد. تغییرات سه شاخص با آزمون Mann-U-Whitney و Wilcoxon بررسی شد. یافته ها: تغییرهای التهاب لثه در افرادی که دهان شویه کلرهگزیدین استفاده کردند 41 / 0 و در گروه سیلکا 38 / 0 بود و آزمون Mann-U-Whitney نشان داد که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود (2 درصد (p<. میزان پلاک دندانی در افرادی که دهان شویه کلرهگزیدین استفاده کردند 61 / 0 و در گروه سیلکا 41 / 0 بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود (1درصد(0p. میزان تغییرها شدت و وسعت رنگیزه در دهان شویه کلرهگزیدین به ترتیب 74/0 و 27 / 0بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود (p<0. 001). نتیجه گیری: به نظر می رسد که کلرهگزیدین میزان رنگیزه دهان را بیشتر از دهان شویه سیلکا می کند و در عین حال بر میزان پلاک و التهاب تاثیر بیشتری دارد، ولی میزان رضایت در مصر ف کنندگان سیلکا بیشتر از کلرهگزیدین است.

سابقه و هدف سپسیس پاسخ سیستمیک بدن به عفونت شدید و یکی از عوامل مرگ و میر در بخش های مراقبت های ویژه می باشد. با توجه به اهمیت سپسیس، در این مطالعه، تاثیر سه داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی (آسپرین، ایندومتاسین و سلکوکسیب) بر بیومارکر التهابی میلوپراکسیداز[1] (MPO) در بافت کبد و ریه رت ها مورد بررسی قرار می گیرد. مواد و روش ها در این تحقیق که به روش تجربی انجام شد حیوانات به 6 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه لاپراتومی (LAP)، گروه CLP[2]، گروه های تیمار: جراحیCLP و بلافاصله تیمار رت ها با داروهای آسپرین، سلکوکسیب و ایندومتاسینmg/kg b. w)2) به صورت خوراکی روزی یکبار 48 ساعت بعد از CLP و تیمار، رت ها کشته شدند و بافت های کبد و ریه آنها جداسازی و به منظور بررسی بیان ژن MPO، از تکنیک Real-Time PCRاستفاده گردید. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و تستANOVA one-way و آزمون تکمیلی LSD تعیین گردید. 05/0>P از لحاظ آماری معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها میزان بیان ژن MPO در بافت ریه و کبد گروه LAP نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت(05/0>P). میزان بیان ژن MPOدر بافت ریه و کبد گروه CLP نسبت به گروه LAP افزایش چشمگیری داشته است. درحالی که در گروه های تیمار، به طور قابل ملاحظه ای کاهش میزان بیان ژن مشاهده گردید(05/0>P). اگرچه هر سه دارو اثر مثبت بر روی کاهش بیان ژن داشتند(سلکوکسیب> ایندومتاسین> آسپرین) اما در بافت ریه، سلکوکسیب بیشترین و آسپرین کمترین اثر را بر روی کاهش بیان ژن MPO و در بافت کبد، آسپرین بیشترین و سلکوکسیب کمترین اثر را بر روی کاهش بیان ژن داشتند. نتیجه گیری به نظر می رسد که تیمار حیوانات با داروهای آسپرین، سلکوکسیب و ایندومتاسین منجر به مهار افزایش بیان ژن میلوپراکسیداز و در نتیجه باعث کاهش آسیب های بافت کبد و ریه ناشی از سپسیس شده است.

سابقه و هدف روی آلفا-2-گلیکوپروتئین ZAG به تازگی در تنظیم متابولیسم بافت چربی به دلیل ارتباط منفی آن با چاقی مورد توجه قرار گرفته است, هدف از انجام پژوهش حاضر تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی پرشدت بر میزان ZAG پلاسما و بافت چربی رت های نر چاق شده با رژیم غذایی پرچرب است, روش بررسی در این مطالعه تجربی، 21 سر رت نر در سه گروه شاهدسالم، کنترلچاق و تمرین تناوبی پرشدت چاق با تمرین مطالعه شدند, گروه تمرین، به مدت هشت هفته به فعالیت تناوبی با تناوبهای کوتاه 15 تا 30 ثانیه و تعداد پنج تا 12 تکرار یک دقیقه استراحت فعال بین هر تناوب و سرعت 27 تا 34 متر بر دقیقه روی تردمیل پرداختند, 24 ساعت پس از پایان جلسه تمرینی، نمونه خونی و بافت چربی برای اندازه گیری سطوح ZAG از رت ها گرفته شد, داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس کیطرفه و تعقیبی توکی در سطح معناداری 05 / p>0 تجزیه و تحلیل شد, یافته ها تفاوت معناداری در میزان ZAG بافت چربی و پلاسما بین گروه های شاهد و کنترل وجود داشت که در گروه های چاق پایین تر بود 001 / p>0, هشت هفته تمرین تناوبی پرشدت باعث افزایش معنادار میزان ترشح پروتئین ZAG بافت چربی در مقایسه با گروه کنترل چاق شد 001 /, p>0 نتیجه گیری به نظر می رسد تمرین تناوبی پرشدت، باعث افزایش میزان ZAG در بافت چربی رت های نر چاق می شود که این امر می تواند باعث کاهش میزان بافت چربی از طریق لیپولیز بیشتر بافت چربی شود,

سابقه و هدف بیماری های قلبی عروقی عامل حدود 50 درصد مرگ ومیر زنان بعد از یائسگی هستند. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی در آب با و بدون مصرف چای سبز بر برخی عوامل خطرزای قلبی عروقی و ترکیب بدن زنان یائسه غیرفعال، در دانشگاه فردوسی مشهد و در سال 1391 انجام شد. مواد و روشها تحقیق حاضر از نوع تجربی است. در این پژوهش 30 زن یائسه غیرفعال، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی در آب، چای سبز، تمرین+چای سبز(تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی در آب برای گروه تمرین و گروه تمرین+چای سبز، هشت هفته با تواتر سه جلسه در هفته با شدت 70-55 درصد ضربان قلب بیشینه بود. گروه های چای سبز و تمرین+چای سبز نیز روزانه شش گرم پودر خشک چای سبز را در سه وعده مصرف کردند. داده ها با استفاده از تی همبسته و آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنا داری 5درصد P˂ آزمایش شدند. یافته ها نتایج تحقیق نشان داد هشت هفته مداخله تحقیق نتوانست تغییری در شاخص های تن سنجی و لیپیدی ایجاد کند. با این حال توان هوازی در هر سه گروه افزایش یافت اما تغییرهای بین گروهی آن معنا دار نبود. نتیجه گیری تمرین های هوازی در آب به مدت هشت هفته به تنهایی و همراه با مصرف چای سبز تاثیری در بهبود شاخص های تن سنجی و لیپیدی زنان یائسه غیرفعال ندارد، در حالی که توان هوازی آنها را افزایش می دهد.

سابقه و هدف: آزمون پرتونگاری از قفسه سینه با استفاده از سیستم پرتونگاری دیجیتال برای کودکان، به دلیل وجود آمار بسیار بالای این آزمون و همچنین حساسیت بیشتر کودکان در مقایسه با بزرگسالان به پرتوهای یونیزان، حایز اهمیت است. بنابراین تبیین روش های پرتونگاری که به کاهش دوز و حفظ کیفیت تصویر یا حتی افزایش آن منجر شود، مورد توجه محققان بوده و از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف این پژوهش، ساخت فانتوم همگن معادل قفسه سینه برای ایجاد توانمندی لازم برای بررسی کیفیت تصویر در آزمون های رادیوگرافی در چهار رده سنی کودکان مبتنی بر جدیدترین طبقه بندی رده سنی ICRP103 است. مواد و روشها: تحقیق در مراحل اول به روش اکتشافی و در مرحله دوم به روش تجربی انجام شد. طیف خروجی از تیوب دستگاه اشعه ایکس مورد تایید IPEM به عنوان چشمه اشعه ایکس ورودی در کد محاسباتی مونت کارلو استفاده شد. سپس فانتوم هندسی معادل بدن ORNL برای محاسبه میزان دوز جذبی با استفاده از کد محاسباتی مونت کارلو شبیه سازی شد. از نتایج شبیه سازی مونت کارلو برای ساخت فانتوم معادل قفسه سینه کودکان استفاده شد. برای اعتبار سنجی و صحت عملکرد فانتوم های معادل بافت شبیه سازی شده برای هر رده سنی، میزان تضعیف و پراکندگی فانتوم ساخته شده به صورت میدانی اندازه گیری شد. به این منظور، درصد دوز عمقی در شرایط شبیه سازی با شرایط تجربی مقایسه شد. اعتبارسنجی آزمون با خطای کمتر از 5درصد درآزمون درصد دوز عمقی در فضای شبیه سازی مون تکارلو و فضای تجربی با اندازه گیری تطبیق داشت. لازم به ذکر است بیشترین خطای فیمابین شبیه سازی و تجربی 5درصد به دست آمد که نشان از تایید برنامه شبیه سازی شده داشت. پس از شبیه سازی فانتوم های همگن، معادل قفسه سینه کودکان در ابعاد یکسان با ضخامت های متفاوت از جنس پلکس گلاس در رده های سنی مختلف ساخته شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد از فانتوم طراحی شده در این تحقیق برای ارزیابی دوز بیماران کودک در رد ه های سنی مختلف می توان استفاده کرد، همچنین می توان با تعبیه محلی مناسب برای ابزارهای کنترل کیفیت تصویر نظیر کنتراست، قدرت تفکیک و. . . در این فانتوم به بررسی و ارزیابی پارامترهای مربوط به کیفیت تصویر در شرایط واقعی بدن بیمار پرداخت.

سابقه و هدف: امروزه به دلیل افزایش استفاده از داروهای شیمیایی و گسترش مقاومت میکروبی نسبت به آنتی بیوتیک های سنتتیک صناعی، همچنین عوارض جانبی مصرف داروها، شناسایی و معرفی گونه های گیاهی با خواص دارویی و ضدمیکروبی اهمیت زیادی دارد. انواع گونه های مریم گلی نیز در طب سنتی و مدرن برای اهداف درمانی استفاده شده اند. در این مطالعه خواص ضدمیکروبی اسان سها و عصاره های متانلی چهار گونه از جنس Salvia شامل گونه های S. ceratophylla.، دو جمعیت از گونه. S. reuterana Boiss، دو جمعیت از گونه. S. limbata C. A. Mey و. S. syriaca L از منطقه کاشان اصفهان، ایران ارزیابی شد. مواد و روش های بررسی: در این مطالعه که به روش تجربی-آزمایشگاهی انجام شد، عصار ه های متانلی گونه های مطالعه شده با روش سوکسله تهیه شدند. اسانس ها با استفاده از روش تقطیر با آب به وسیله دستگاه کلونجر اسانس گیری شد. خواص ضدمیکروبی این گونه ها با روش انتشار در آگار و تعیین حداقل غلظت مهارکننده رشد MIC و حداقل غلظت کشنده باکتری MBC بررسی شد. یافته ها: اسان سها و عصار ه های متانلی این نمونه های گیاهی بر باکتری های گرم مثبت Staphylococcus epidermidis، Staphylococcus aureus و Bacillus subtilis در غلظت 30 mg/ml اثر ضدمیکروبی نشان دادند. در ضمن عصاره S. reuterana و اسانس S. limbata از دره نیز سبب مهار رشد Candida albicans شدند. نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به خواص ضدمیکروبی برخی از عصار ه ها و اسانس هایی که در این مطالعه مشاهده شد، می توان از آن ها پس از مطالع ه های تکمیلی گسترده تر به عنوان جایگزین داروهای ضدمیکروبی استفاده کرد.

سابقه و هدف: الیگواسپرمی و آزواسپرمی نقش مهمی در ناباروری مردان دارند. ژن های خانواده HIWI در تولید اسپرم از سلول های اسپرماتوگونی از طریق حفاظت و شکل گیری تقسیم میوزی نقش مهمی دارند. از عوامل ژنتیکی موثر در ناباروری مردان، تغییرهای تک نوکلئوتیدی در ژن HIWI2 گزارش شده است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین چندشکلی ژن (HIWI2 (rs508485 C>T با خطر آزواسپرمی/ الیگواسپرمی ایدیوپاتیک در مردان نابارور بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر در قالب یک بررسی مورد-شاهدی روی 100 مرد مبتلا به آزواسپرمی/الیگواسپرمی ایدیوپاتیک و 100 مرد سالم دارای حداقل یک فرزند و فاقد سابقه خانوادگی ناباروری، مراجعه کننده به مرکز درمان ناباروری بیمارستان معتضدی کرمانشاه در سا لهای 1395-1393 انجام شد. فراوانی چندشکلی ژن HIWI2 C>T با روش Tetra ARMS-PCR تعیین و داده ها با آزمون آماری مجذور کای آنالیز شدند. یافته ها: بررسی ما از لحاظ آماری اختلاف معناداری در فراوانی ژنوتیپی بین دو گروه در الگوهای توارثی غالب 704 / P=0/306، OR = 0، مغلوبP=0/359، OR = 0/786 و هم بارزی 05 / OR = 1/000 p <0 نشان نداد. از نظر فراوانی آللی، اختلاف معنا داری بین گروه های سالم و بیمار مشاهده نشد OR=0/744، CI; 0/516-1/161، P= 0/215 نتیجه گیری: بررسی ما شواهدی مبنی بر تاثیر چندشکلی rs508485 ژن HIWI2 به عنوان عامل مستعدکننده خطر برای مردان آزواسپرم/الیگواسپرم ایدیوپاتیک نشان نداد.

سابقه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس MS بیماری التهابی سیستم عصبی مرکزی است که با تخریب میلین نورون ها، از دست دادن آکسون و ناتوانی های جسمی همراه است. در دسترس بودن داروهای تعدیل کننده بیماری با تایید قانونی برای درمان مالتیپل اسکلروزیس نشان دهنده پیشرفت قابل توجهی در زمینه درمان این بیماری است. با این حال، این دارو ها به طور محدودی توانسته اند در جلوگیری از آسیب های التهابی بافت در سیستم عصبی مرکزی موثر باشند و هیچ یک از آنها به طور مستقیم سبب درمان قطعی نمی شوند. درمان های معمول برای MS به طورعمده شامل داروهایی هستند که سبب تعدیل ایمنی یا سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن هستند و هدف آن ها کاهش تکرار و شدت عود بیماری است. مطالعه های اخیر نشان دادند که درمان های سلولی دارای توانایی تعمیر نورو نهای CNS هستند و م یتوانند از آسیب های التهابی ایجاد شده توسط بیماری جلوگیری کنند. روش بررسی: تحقیق به روش مروری انجام شد و مطالعه وسیعی در مورد بیماری MS، دلیل و روش های درمان آن به وسیله سلول های بنیادی، با جس توجوی کلید واژ ه های Stem cells, Multiple sclerosis, Oligodendrocyte در پایگاه های اطلاعاتی معتبر پزشکی، به طور عمده PubMed انجام شد. از میان مقاله های جمع آوری شده، مقاله هایی که بیشترین ارتباط را با اهداف نگارش این مقاله داشتند انتخاب و بیشتر مطالعه شدند. نتیجه گیری: درمان سلولی یک درمان بالقوه امیدبخش برای مالتیپل اسکلروزیس به ویژه برای آن دسته از بیمارانی است که در حال حاضر هیچ درمان مناسبی برای آن ها وجود ندارد. سلول های بنیادی می توانند در بدن بیمار به سلول های عصبی از جمله الیگودندروسیت ها تمایز یابند و به بازسازی میلین های نورون ها کمک کنند. بنابراین در این مقاله به مرور بر منابع سلولی مختلف و ویژگی های آن ها برای درمان بیماری MS می پردازیم.