پژوهش پرستاری ایران
سال:1397 | دوره:13 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

مقدمه اختلال خوردن یکی از عوامل نگران کننده سلامت عمومی است که به سرعت رو به افزایش می باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی، نگرانی از تصویر بدنی و ناگویی خلقی با اختلال خوردن دانشجویان پرستاری انجام شد. روش کار این پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل همه دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز در سال تحصیلی 96-1395 بودند که از میان آنان 190 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. همه دانشجویان پرستاری پرسشنامه های ویژگی های شخصیتی، نگرانی از تصویر بدنی، ناگویی خلقی تورنتو و اختلال خوردن را تکمیل کردند. داده ها به کمک نرم افزار SPSS-19 و با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان تحلیل شدند. یافته ها یافته ها نشان داد روان رنجورخویی (226/0 = r)، وظیفه شناسی (194/0 = r)، نگرانی از تصویر بدنی (451/0 = r) و ناگویی خلقی (392/0 = r) با اختلال خوردن رابطه مثبت و معنادار و برونگرایی (217/0-= r) و سازگاری (313/0-= r) با اختلال خوردن رابطه منفی و معنادار داشتند (01/0 > P). متغیرهای پیش بین یعنی ویژگی های شخصیتی، نگرانی از تصویر بدنی و ناگویی خلقی به طور معناداری توانستند 9/38 درصد از تغییرات اختلال خوردن دانشجویان پرستاری را پیش بینی کنند (389/0 = R2) که در این مدل نگرانی از تصویر بدنی بیشترین نقش را در پیش بینی اختلال خوردن دانشجویان پرستاری داشت (550/0 = β ). نتیجه گیری نتایج حاکی از اهمیت ویژگی های شخصیتی، نگرانی از تصویر بدنی و ناگویی خلقی در پیش بینی اختلال خوردن دانشجویان پرستاری بودند. بنابراین مسئولان و برنامه ریزان به نشانه های متغیرهای مذکور توجه و بر اساس آنها برنامه های مناسبی برای کاهش اختلال خوردن دانشجویان پرستاری طراحی و اجرا کنند.

مقدمه درچند دهه اخیر، ایجاد و پرورش مهارت های یادگیری خودتنظیمی درجوانان به یکی ازاهداف آموزشی تبدیل شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ادراک ازشیوه های فرزندپروری ادراک شده باخودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان بود. روش کار پژوهش حاضر از نوع همبستگی و در زمره تحقیقات توصیفی می باشد. جامعه پژوهش را کلیه دانش آموزان دبیرستانی شهر مشهد تشکیل می دهند تعداد کل آزمودنی ها 217 نفر بود که از این تعداد 93 نفر دختر (43 درصد) و 124 نفر پسر (57 درصد) بودند. همچنین از تعداد کل آزمودنی ها 75 نفر (6/34 درصد) در مقطع اول دبیرستان، 72 نفر (2/33 درصد) در مقطع دوم دبیرستان و 70 نفر (3/32 درصد) در مقطع سوم دبیرستان مشغول به تحصیل بودند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک (جنس، سن، تحصیلات و… ) مقیاس ادراک شیوه های والدین POPS و پرسشنامه خودتنظیمی SRİ-S بودند. یافته ها نتایج نشان داد، به ترتیب میانگین و انحراف استاندارد متغیر درگیری مادر 08/8 ± 79/33، حمایت از خودمختاری مادر 08/8 ± 87/30، گرمی مادر 34/6 ± 32/30، همچنین درگیری پدر 34/6 ± 41/32، حمایت از خودمختاری پدر 21/7 ± 41/32، گرمی پدر 55/6 ± 16/30 است که نشان دهنده نرمال بودن توزیع داده ها است. میانگین و انحراف استاندارد متغیر خودتنظیمی 83/14 ± 58/96 است که نشان دهنده نرمال بودن توزیع داده ها است. نتیجه گیری براساس نتایج بدست آمده ازاین پژوهش شایسته است والدین راآگاه نمودو سبک های صحیح فرزندپروری رابه صورت جزوه، کارگاه آموزشی، جلسات خاص وغیره به آنهاآموزش داد.

همراستا با ارائه درمان های سنتی همچون دارودرمانی در درمان افسردگی، امروزه روش های نوینی به منظور کاهش علائم و نشانگان خلقی این اختلا ارائه شده است که از جمله آنها درمان های موج سومی همچون درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با جریان متناوب بر علائم خلقی بیماران افسرده انجام گردید. روش کار طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش در برگیرنده کلیه بیماران مبتلا به اختلال افسردگی مراجعه کنندگان به مراکز روانشناسی و روانپزشکی شهر بندرعباس بود و نمونه پژوهش نیز در برگیرنده 45 نفر از این افراد بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با جریان متناوب (TACS) و کنترل گمارده شده و داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه افسردگی بک گردآوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کواریانس تک متغیره) استفاده گردیده و داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار تحلیل آماری SPSS V. 23 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها تحلیل داده ها نشان دهنده آن بود که میانگین پس آزمون گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد 13/12، گروه درمان با تحریک فراجمجمه ای 86/17 و گروه کنترل 00/26 بوده و بین گروه آزمایش با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با جریان متناوب با گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0>P). همچنین در مقایسه این دو درمان، داده های بدست آمده نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر علائم افسردگی اثرات بیشتری را داشتند. نتیجه گیری با در نظر داشتن یافته های این پژوهش می توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان یکی از رویکردهای نوین روانشناسی اثرگذاری بالایی در کاهش علانم بیماری افسردگی داشته و می توان آن را به عنوان یک مداخله بالینی سودمند همراستا با درمان های دیگر به کار گرفت.

مقدمه والدین اولین افرادی هستند که در سنین حساس رشد کودک، بیشترین تعامل را با او دارند و نقش مهمی را در رشد روانی-اجتماعی او ایفا می کنند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش مادران به روش بارکلی بر رابطه والد-کودک دانش آموزان دارای اختلال کمبود توجه-بیش فعالی (attention deficit/hyperactiv disorder یا ADHD) پایه های اول، دوم و سوم ابتدایی شهرکرد بود. روش کار پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه های اول، دوم و سوم ابتدایی مبتلا به ADHD شهرکرد در سال تحصیلی 95-1394 بود. از میان آنها 38 دانش آموز با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به دو گروه آزمایش (19 نفر) و گروه گواه (19 نفر) گمارده شدند. قبل از ارائه مداخله هر دو گروه آزمایش و گواه پرسشنامه رابطه کودک-والد را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند. سپس، گروه آزمایش تحت مداخله آموزش والدین به روش بارکلی در طی 10 جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفت اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس ارزیابی تشخیص بیش فعالی Vanderbilt-فرم معلم و فرم والدین، پرسشنامه رابطه کودک-والد و مصاحبه بالینی بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 وآزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها نتایج تحلیل واریانس یک متغیری نشان داد که این روش آموزش والدین بر تعارض (000/0 = P و 26/61 = F)، نزدیکی (000/0 = P و 12/59 = F)، وابستگی (003/0 = P و 00/10 = F) و نمره کل (000/0 = P و 66/88 = F) اثر مثبت و معنی داری داشت. بنابراین یافته های تحقیق گویای بهبود معنی دار رابطه والد-کودک در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه می باشد. نتیجه گیری با توجه به یافته های پژوهش حاضر و نیز در نظر گرفتن پژوهش های قبلی می توان چنین نتیجه گرفت که این مداخله در بهبود رابطه والد-کودک کودکان دارای ADHD موثر است. پژوهش حاضر به روانشناسان، مشاوران، روانپزشکان و خانواده ها در دست یابی و شناخت روش های اصلاحی و درمانی ایمن در جهت بهبود رابطه والد-کودک کمک می کند.

مقدمه پرستاران به عنوان مراقبین بهداشتی بایستی نقش خود را در مراقبت از سلامت، بهداشت و آموزش جامعه، مدیریت سیستم بهداشتی، مراقبت از بیماران ایفا کنند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تحمل و استرس ادراک شده در پرستاران بخش روانپزشکی و مراقبت های ویژه شهر ارومیه در سال 1395 انجام شد. روش کار این مطالعه از نوع علی – مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران بخش های روانپزشکی و مراقبت های ویژه شهر ارومیه بود که از میان آنها 149 پرستار با روش نمونه نمونه گیری تصادفی خوشه ایبه عنوان نمونه آماری، انتخاب و به پرسشنامه های تحمل بیماران نواک و گست (1998) و استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983) پاسخ دادند سپس داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش های آماری تی دو مستقل و مانوا مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها تحلیل آماری نشان داد که میزان تحمل بیماران و تمام ابعاد آن به جز تحمل وابسته به زمان در بین پرستاران دو گروه تفاوت معناداری درسطح 05/0 > P وجود دارد بطوریکه میانگین میزان تحمل در پرستاران بخش مراقبت های ویژه نسبت به پرستاران بخش روانپزشکی بیشتر است. همچنین در مولفه استرس ادراک شده میانگین پرستاران بخش مراقبت های ویژه به صورت معنی داری 05/0 > P بیشتر از میانگین بخش روانپزشکی است. نتیجه گیری مطابق با یافته های این پژوهش، افراد شاغل در بخش های ICU نسبت به پرستاران بخش روانپزشکی میزان تحمل و استرس بیشتری دارند. نتیجه گیری به عمل آمده مشخص نمود با توجه به فشارهای روانی پرستاران، آموزش جهت کاهش استرس و افزایش کیفیت مراقبت می تواند موثر باشد.

مقدمه از آنجایی که پرستاران با دشواری های زیادی در محیط کار روبه رو هستند، بنابراین پژوهش حاضر با هدف پیش بینی افکار خودکشی بر اساس دشواری تنظیم هیجان و اجتناب تجربی درپرستاران انجام شد. روش کار پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی پرستاران شهر کرمانشاه در سال 1396 بود که به روش نمونه گیری خوشه ایتعداد 220 نفر از بین آنها به عنوان نمونه انتخاب شد، ابزارهای پژوهش شامل؛ پرسشنامه افکار خودکشی بک، مقیاس دشواری تنظیم هیجان گراتز و روئمر وپرسشنامه اجتناب تجربیبوند و همکاران بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون و به وسیله نرم افزار SPSS-22 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نتایج یافته های پژوهش نشان داد که رابطه معناداری بین دشواری تنظیم هیجان و اجتناب تجربی با افکار خودکشی وجود داشت. همچنین یافته ها حاکی از آن بود که متغیرهای پیش بین همگی با هم می توانند 33 درصد تغییرات افکار خودکشی را پیش بینی کنند، بر این اساس دشواری تنظیم هیجان با ضریب تاثیر 41/0 و اجتناب تجربی نیز با ضریب تاثیر 29/0 توان پیش بینی افکار خودکشی را دارند، که این روابط در سطح 001/0 > P معنادار بودند. نتیجه گیری بنابراین می توان نتیجه گرفت که دشواری تنظیم هیجان و اجتناب تجربی توان پیش بینی افکار خودکشی در پرستاران را دارند. پس پیشنهاد می شود که مسئولین حوزه سلامت به این نکته توجه کنند.

مقدمه بر اساس تفکر اسلامی انسان دارای ابعاد جسمی و روحی است که پرستاری از او دارای مشخصه های خاص خود را می یابد. بنابراین هدف از این مطالعه معرفی پارادایم حکمت بجای مراقبت در فرآیند پرستاری است. روش کار این تحقیق به شیوه نظریه پردازی واکر و اوانت انجام شده است و مدل مفهومی پرستاری با دیدگاه اسلامی را ارائه کرده است. یافته ها در این تحقیق مشخصه پرستاری اسلامی حکمت معرفی شد. حکمت یعنی هر چیز را انچنان که هست باید شناخت و کارها را آنچنان که باید انجام داد. در نتیجه انسان موجودی حکیم است که هم نیازهای فطری خود را می شناسد و هم در صورت مواجهه با مشکل بصورت حکیمانه مشکل خود را حل می نماید. در دیدگاه اسلامی بیماری فاجعه ای نیازمند سازگاری و مراقبت نیست بلکه رخدادی در زندگی فرد است که سبب ارتقا و تعالی بیمار و پرستار خواهد شد. بنابراین فرآیند مراقبت به چاره جویی تغییر می کند که هدفش بالفعل کردن خصوصیات بالقوه فرد است که با هدف ارتقا توانمندی پرستاری و مددجو انجام می گردد. نتیجه گیری بر اساس این دیدگاه، علم پرستاری باید طوری طراحی گردد که زمینه ساز رشد استعدادها و کمالات انسان باشد. بنابراین اگر هدف پرستاری را پرستاری حکیمانه در نظر بگیریم پرستاران وظیفه دارند در سه حیطه ارائه خدمات سلامتی به مددجویان آگاهی و دانش اولیه را بر اساس دیدگاه خدامحورانه ارائه دهند و در نهایت بایدها و نبایدهای مراقبتی را نیز بر همین اساس طراحی نمایند.

سرطان بعنوان یکی از بیماری های شایع و روز افزون در سراسر جهان شناخته شده است. این بیماری با اثرات متعددجسمی و روانی همراه است. از جمله این اثرات می توان به افسردگی اشاره کرد. حرکات موزون راهی موثر برای کاهش افسردگی به حساب می آید. این مطاله مروری با هدف تاثیر حرکات موزون بر افسردگی کودکان مبتلا به سرطان انجام شد. روش کار: این مطالعه با مرور سیستماتیک منابع منتشر شده و در دسترس داخلی و خارجی با کلمات کلیدی افسردگی، کودک مبتلا به سرطان، حرکات موزون، در فاصله سال های 2000 تا 2014، در پایگاه های اطلاعاتی ProQuest، Scopus، PubMed، Elsevier، SID و Iran Medex انجام شد. از بین 42 مقاله متعدد به دست آمده، 11 مقاله فارسی و 6 مقاله انگلیسی مرتبط با حرکات موزون بر افسردگی کودکان مبتلا به سرطان انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها نتایج مطالعات نشان داد که برای کاهش و کنترل افسردگی شیوه های متعدد غیر دارویی وجود دارد. از جمله شیوه های غیردارویی کاهش افسردگی به حرکات موزون، موسیقی درمانی، نور درمانی اشاره شده بود. ولی حرکات موزون به عنوان شیوه ای غیر دارویی، آسان، در دسترس و با بکارگیری جسم و روح فرد افسرده راهی موثر است. نتیجه گیری در نهایت می توان نتیجه گرفت که حرکات موزون باعث کاهش افسردگی، استرس، افزایش پیروی کردن کودکان از روش های درمانی می گردد بنابراین توصیه می شود پرستاران کودکان به خصوص پرستاران شاغل در بخش انکولوژی از شیوه هنر درمانی نظیر حرکات موزون جهت کاهش مشکلات روانی ناشی از سرطان از جمله افسردگی استفاده کنند.

مقدمه بیماران تحت همودیالیز باید از نیازهای خودمراقبتی خود آگاه باشند برنامه های خودمراقبتی بر پایه تئوری های پرستاری تطابق بیمار با وضعیت مزمن بیماری را راحت می کند. این مطالعه جهت تعیین تاثیر برنامه آموزش خودمراقبتی براساس تئوری خود-تعالی Reed در بیماران تحت همودیالیز انجام شد. روش کار پژوهش حاضر به صورت کارآزمایی کنترل دار تصادفی شده با دو گروه آزمون و کنترل که بر روی 60 بیمار تحت همودیالیز، مرکز 122 تختخوابی همودیالیز بیمارستان امام رضا (ع) تبریز در سال 96-1395 انجام گرفت. روش نمونه گیری، به صورت نمونه گیری تصادفی ساده بود. ابزار گردآوری اطلاعات، 3 پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، نیازسنجی آموزشی و خود-تعالی بود که قبل از مداخله و دو هفته بعد از مداخله توسط هر دو گروه تکمیل شد. به گروه آزمون 6 جلسه آموزش چهره به چهره 30-25 دقیقه ای، یک بار در هفته، به صورت فردی با مشارکت بیمار، براساس تئوری خود-تعالی Reed و نیازسنجی آموزشی داده شد و در جلسه آخر کتابچه آموزشی ارائه شد. جهت آنالیز داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی مستقل و تی زوجی) و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. یافته ها میانگین نمرات خود-تعالی بعد از مداخله در گروه آزمون بیشتر از گروه کنترل بود، تفاوت معناداری بین میانگین نمرات خود-تعالی بعد از مداخله در هر دو گروه مشاهده شد (001/0 > P). نتیجه گیری مراقبت های پرستاری مبتنی بر خودمراقبتی براساس تئوری خود-تعالی Reed با هزینه کم و بدون نیاز به خدمات پیشرفته بالینی، سبب افزایش سطح سلامت بیماران تحت همودیالیز می گردد.

مقدمه سبک زندگی مرتبط با سلامت و انگ از موضوعات مورد توجه در مدل کیفیت زندگی بیماران صرع است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مولفه های سبک زندگی سلامت محور در پیش بینی انگ اجتماعی در افراد مبتلا به صرع است. روش کار روش این مطالعه همبستگی و جامعه آماری پژوهش کلیه افراد مبتلا به صرع که به درمانگاه صرع بیمارستان امام حسین تهران مراجعه کرده بودند. 145 نفر از افراد مبتلا به صرع، به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و بر اساس معیارهای ورود به پژوهش، انتخاب شده و به چک لیست مشخصات دموگرافیک، مقیاس انگ در افراد مبتلا به صرع و هم چنین مقیاس سبک زندگی در افراد مبتلا به صرع پاسخ دادند. اطلاعات به دست آمده در محیط نرم افزار SPSS V. 16 و به کمک آزمون های آماری از قبیل ضریب هم بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شد. یافته ها بین سبک زندگی مرتبط با سلامت و مولفه های آن با انگ مرتبط با بیماری صرع، رابطه منفی معناداری مشاهده شد، از مجموع مولفه های سبک زندگی، تنها سه عامل روابط بین فردی و اجتماعی، کنترل عوارض جانبی داروها و مدیریت استرس توانستند به طور معناداری 5/48 درصد از تغییرات انگ در افراد مبتلا به صرع را پیش بینی کنند. نتیجه گیری به منظور کاهش سطح انگ مرتبط با بیماری صرع، طراحی و اجرای مداخلاتی برای بهبود مولفه های سبک زندگی از جمله روابط بین فردی و اجتماعی، کنترل عوارض جانبی داروها و تمرینات آرام سازی و کاهش استرس توصیه می شود.

مقدمه غم و غصه های پس از زایمان در اکثریت زنان در دو هفته بعد از زایمان با نشانه های ملامت، خلق ناپایدار، گریه کردن، اضطراب، بی خوابی، اشتهای ضعیف و بی قراری رخ می دهد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر درمان شناختی– رفتاری در کاهش میزان افسردگی و افزایش رضایت زناشویی اختلال افسردگی پس از زایمان در دو زن مراجعه کننده به مرکز مشاوره روان آسا در شهر اهواز انجام گرفت. روش کار این پژوهش از نوع طرح تجربی تک موردی خط پایه چندگانه بود. دو زن مبتلا به اختلال افسردگی پس از زایمان همراه با همسرانشان با روش نمونه گیری هدفمند-داوطلب، مصاحبه تشخیصی بالینی، پرسشنامه افسردگی پس از زایمان ادینبورگ و بر اساس ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. دو زن مبتلابه اختلال افسردگی پس از زایمان در مراحل خط پایه، درمان و پیگیری 1 ماهه پرسشنامه فرم کوتاه افسردگی بک (BDI-13) و مقیاس رضایت زناشویی را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با استفاده از ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (RCI) و درصد بهبودی انجام شد. یافته ها یافته ها نشان دادند که تاثیر بهبودی نسبی درمان شناختی-رفتاری در کاهش افسردگی زن اول 17/24 درصد و در زن دوم 92/20 درصد و در افزایش رضایت زناشویی زن اول 74/34 درصد و در زن دوم 20/30 درصد بود. نتیجه گیری بر اساس یافته ها این درمان در کاهش افسردگی و افزایش رضایت زناشویی به طور نسبی موثر است. لذا پیشنهاد می شود که درمانگران و پرستاران روانی از این درمان برای بهبود نسبی و کاهش نشانه های زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان استفاده کنند.