از نیمه دوم قرن بیستم مفهوم مشارکت با نگرشی نو، به موضوع کلیدی در برنامه های توسعه، به خصوص برنامه های توسعه شهری بدل شده است. برای تقویت و گسترش امر مشارکت مردم در برنامه ریزی، شناخت عوامل موثر بر این امر ضروری است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی میزان مشارکت شهروندان در امور شهری و عوامل موثر بر آن در بین شهروندان شهر سنندج است. روش تحقیق پیمایشی- توصیفی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه ساکنان شهر سنندج تشکیل داده و حجم نمونه 383 نفر است که به شیوه نمونه گیری متناسب با حجم در مناطق سه گانه شهر سنندج انتخاب شده اند. روایی و پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش اعتبار صوری و ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور تحلیل داده ها نیز از آزمون های t، توکی (Tukey)، پیرسون، تحلیل رگرسیونی و تحلیل مسیر جهت شناسایی اثرات مستقیم و غیرمستقیم متغیرها استفاده گردید. یافته های این تحقیق نشان می دهد که میزان مشارکت مردم در امور شهری با میانگین 2.67 پایین تر از حد متوسط (در بازه 0- 5) قرار دارد. هم چنین نتایج آمار استنباطی و آزمون فرضیات، نشان داد که بین متغیرهای میزان رضایت از عملکرد شهرداری، پایگاه اقتصادی- اجتماعی، تعلق به محله زندگی، استفاده از رسانه های جمعی، آگاهی از نحوه تهیه و اجرای طرح های توسعه شهری، اعتماد به مدیران شهری، عضویت در انجمن های محله ای، سن و جنس رابطه معناداری وجود دارد. استفاده از مدل تحلیل مسیر نشان می دهد که مقدار ضریب تعیین 62 درصد از مجموعه تغییرات متغیر وابسته توسط مدل تحلیلی پژوهش را تعیین می کند که در آن مولفه رضایت از عملکرد شهرداری با ضریب 0.401 تاثیرگذارترین و مولفه های استفاده از رسانه های جمعی، آگاهی از نحوه تهیه و اجرای طرح های توسعه شهری، عضویت در انجمن های محله ای، تعلق به محله زندگی، پایگاه اقتصادی- اجتماعی افراد، اعتماد به مدیران شهری، جنس و سن در رتبه های بعدی اثرگذاری قرار دارند.