مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1398 | دوره:21 | شماره:6 |تعداد مقالات:6

مقدمه: در حال حاضر دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن جامعه ی امروز و یکی از مهم ترین مؤلفه های کنترل آن، رفتارهای خود مراقبتی است. با توجه به تأثیر متغیرهای روان شناختی در بروز رفتارهای خود مراقبتی، هدف این پژوهش پیش بینی رفتار خودمراقبتی در افراد مبتلا به دیابت نوع II بر مبنای توانمندی در هدف گذاری واسترس ادارک شده بود. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی (مقطعی)، افراد شرکت کننده در مطالعه از میان مراجعان به مرکز دیابت کاشان و کلینیک های خصوصی انتخاب شدند. انتخاب نمونه به روش انتخاب در دسترس انجام گرفت و 190 بیمار در این پژوهش شرکت داده شدند. پرسش نامههای هدف در زندگی، استرس ادارک شده و خودمراقبتی توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که متغیرهای توانمندی در هدف گذاری و استرس ادارک شده به طور مجزا تأثیر معنی داری نداشتند اما اثر متقابل میان آنها با پیش بینی رفتار خودمراقبتی رابطه معنی داری برقرار کرد (0/01=P). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که با ارتقای سطح توانمندی در هدف گذاری و میزان استرس ادارک شده، می توان بروز رفتار خود مراقبتی را در افراد مبتلا به دیابت بهبود بخشید.

مقدمه: شاخص گلیسمی(GI), بار گلیسمی (GL) و شاخص سیری (SI), از فاکتورهای مهم مرتبط با بیماری های متابولیک, به ویژه دیابت و چاقی می باشند. در مطالعه ی حاضر, اثر آرد جو بر GI, GL و SI نان سفید مورد بررسی قرارگرفت. مواد و روش ها: به منظور تعیین GI, 10 فرد سالم, در 4 روز جداگانه با فاصله ی یک هفته در مطالعه شرکت کردند. در هر روز قند خون افراد در زمان های ناشتا, 15, 30, 45, 60, 90 و 120 دقیقه پس از مصرف محلول گلوکز, نان سفید و نان حاوی 25% و 50% آرد جو, اندازه گیری شد. برای تعیین SI, 20 فرد سالم در 3 روز جداگانه با فاصله یک هفته در مطالعه شرکت کردند. در هر روز, میزان سیری افراد, با استفاده از پرسش نامه ی VAS, در زمان های ناشتا و هر 15 دقیقه تا 2 ساعت بعد, اندازه گیری شد. یافته ها: GI و GL نان جو 25 درصد 81/79 و 13/80و برای نان جو50 درصد 59/16 و 9/55 تعیین شد. GI نان جو 50% (59/16) در محدوده ی متوسط و به طور معنی داری نسبت به نان سفید (91/98) کمتر بود (0/03=P). شاخص سیری هردو نان جو 25% (425/82, 0/04=P) و نان جو 50% (968/26, 0/02=P) به طور معنی داری بالاتر از نان سفید بود. نتیجه گیری: افزودن آرد جو, نه تنها باعث کاهش GI و GLنان سفید گردید, بلکه شاخص سیری آن را به طور قابل توجهی افزایش داد.

مقدمه: دیابت بارداری یکی از شایع ترین عوارض دوران بارداری است و می تواند باعث افزایش بروز عوارضی مانند زایمان زودرس و کاهش قند خون در زمان تولد در نوزادان شود. مشاهدات متعدد نشان می دهد که رژیم غذایی نقش مهمی در کنترل و پیشگیری از دیابت بارداری دارد. هدف از مطالعه ی کنونی بررسی ارتباط مصرف انواع سبزیجات قبل از دوران بارداری با بروز دیابت بارداری در زنان تهرانی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه آینده نگر روی 1026 خانم باردار انجام شد. تست تحمل گلوکز در هفته 28 تا 24 بارداری انجام و از معیارهای انجمن دیابت آمریکا برای تعریف دیابت بارداری استفاده شد. دریافت رژیم غذایی با استفاده از پرسش نامه بسامد خوراک روا و پایا جمع آوری و دریافت انواع سبزی ها (برگ سبز، آلیوم، کلم، ساقه ای، ریشه ای) تعیین شد. ارتباط بین دریافت سبزی ها با دیابت بارداری با رگرسیون لجستیک بررسی شد. یافته ها: 71 زن (9/6 درصد) مبتلا به دیابت بارداری بودند. میانگین سن قبل بارداری و نمایه ی توده ی بدنی افراد شرکت کننده به ترتیب 4/3± 26/7 سال و 4/5± 25/4 کیلوگرم بر متر مربع بود. میانگین دریافت کل سبزی های در گروه زنان باردار مبتلا و غیرمبتلا به دیابت بارداری به ترتیب 17/1± 134/7 و 5/3± 116/1گرم در روز بود. دریافت سبزی های ساقه ای (0/05=P) و سبزی های میوه ای (0/04=P) در زنان غیر مبتلا به دیابت بارداری به طور معنی داری بیشتر از زنان مبتلا به دیابت بارداری بود. سبزی های میوه ای خطر ابتلا به دیابت بارداری را کاهش داد. هیچ ارتباطی بین دریافت سایر سبزی ها و خطر دیابت بارداری پس از تعدیل متغیرهای مخدوش کننده مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به مصرف کم سبزی های میوه ای در زنان مبتلا به دیابت بارداری و ارتباط مستقیم و معنی دار بین دریافت سبزی های میوه ای با کاهش خطر دیابت بارداری، افزیش مصرف این سبزی ها جهت پیشگیری از دیابت بارداری توصیه می شود.

مقدمه: پیشگیری از عوارض، کاهش مرگ و میر و هزینه های اقتصادی دیابت، یکی از مهم ترین اهداف مدیریت دیابت می باشد. برای رسیدن به این اهداف، کنترل دقیق قند خون لازم است که نیازمند آموزش است. زمانی بیماران از توصیه ها و آموزش های داده شده تبعیت می کنند که درک درستی از بیماری خود داشته باشند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر درک بیماری بر کنترل گلیسمیک بیماران مبتلا به دیابت انجام گرفت. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی در 78 بیمار مبتلا به دیابت مراجعه کننده به درمانگاه دیابت شهرستان قوچان در دو گروه تصادفی مداخله (38 نفر) و شاهد (40 نفر) انجام شد. ﺑ ﺮ ای ﮔ ﺮ دآوری دادهﻫ ﺎ از پرسش نامه درک از بیماری (IPQ-R) و میزان HbA1C ﻗ ﺒ ﻞ و ﺑ ﻌ ﺪ از ﻣ ﺪ اﺧ ﻠ ﻪ اﺳ ﺘ ﻔ ﺎ ده ﮔ ﺮ دید. گروه مداخله در طی 2 جلسه 45 دقیقه ای، تحت آموزش مبتنی بر درک بیماری قرار گرفتند. سنجش افراد سه ماه بعد از انجام مداخله صورت گرفت و نتایج توسط نرم افزار SPSS 22 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها: سه ماه پس از آموزش در گروه مداخله، میانگین سطح هموگلوبین گلیگوزیله (1/318± 9/28 در مقابل 1/422± 8/33) و درک بیماری (12/971± 132/53در مقابل 9/772± 159/47) نسبت به قبل، تغییر یافت. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد سطح سرمی هموگلوبین گلیکوزیله پس از آموزش در مقایسه با پیش از آموزش، تغییرات معنی داری داشته است (0/001p<). نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان داد، بیماران مبتلا به دیابت پس از مداخله ی آموزشی به درک بهتری از بیماری خود دست یافتند، که در نهایت منجر به کنترل قندخون در این بیماران گردید.

مقدمه: چاقی زمینهساز بروز اختلال عملکرد و کاهش عزت نفس می باشد و بنابراین حمایت اجتماعی درک شده می تواند تعیین کننده ی اصلی واکنش افراد در برابر چاقی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی آن ها باشد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بزرگسالان دارای اضافه وزن/چاق با سطوح مختلف حمایت اجتماعی درک شده، انجام شد. مواد و روش ها: 1674 نفر از بزرگسالان بالای بیست سال شرکت کننده در مطالعه ی قند و لیپید تهران، وارد مطالعه شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسش نامه ی حمایت اجتماعی ادراک شده، پرسش نامه ی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و پرسش نامه ی اطلاعات زمینه ای استفاده شد. شرکت کنندگان با استفاده از گروه بندی نمایه ی توده بدنی در دو گروه طبیعی و اضافه وزن (73/6درصد) طبقه بندی شدند. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 15/25± 47/96سال و 57/8درصد (963 نفر) زن بودند. در هر دو گروه حمایت اجتماعی کم و زیاد، نمرات کیفیت زندگی در بعد جسمانی در شرکت کنندگان در وزن طبیعی نسبت به همتایان دارای اضافه وزن/چاق به طور معنی داری بالاتر بود (1/94OR، 3/10-1/21CI: ). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد در گروهی که حمایت اجتماعی کمتری ادراک می کردند، پس از تعدیل عوامل مداخله گر جمعیت شناختی، رفتاری و بالینی، احتمال گزارش کیفیت زندگی ضعیف در بعد جسمانی در افراد دارای اضافه وزن/چاق نسبت به افراد دارای وزن طبیعی تقریبا دو برابر بود.

مقدمه: چاقی یک معضل بزرگ در حوزه ی سلامت است، که شیوع آن در چند دهه اخیر افزایش قابل توجهی داشته است. با افزایش شیوع چاقی، خطر ابتلا به انواع سرطان ها، دیابت نوع دو و بیماری های قلبی-عروقی افزایش یافته است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات التهاب و تغییرات سلول های ایمنی در بافت چربی سفید افراد چاق، بر افزایش خطر ابتلا به سرطان است. در چاقی افزایش بافت چربی سفید باعث تغییر فنوتیپ ماکروفاژهای مقیم بافت به M1 و در نتیجه بروز التهاب مزمن می شود. در این شرایط تعداد سلول های سرکوب گر ایمنی نظیر سلول های T تنظیمی و سلول های سرکوب گر میلوئیدی در بافت چربی سفید افزایش می یابد، ولی عملکرد ضد توموری سلول های کشنده طبیعی مهار می شود. علاوه براین، تغییرات هورمونی و متابولیکی در چاقی باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان می شود: افزایش سطح هورمون هایی نظیر انسولین و لپتین منجر به فعال سازی مسیرمیتوژنیکRas/MAPK و ارسال پیام های مهارکننده مرگ سلولی برنامه ریزی شده (آپوپتوز) در سلول های سرطانی می گردد. هم چنین بافت چربی سفید به عنوان منبع تامین انرژی برای سلول های سرطانی عمل میکند و با تولید سایتوکاین های پیش التهابی، آدیپوکاینها و فاکتورهای پروآنژیوژنیک به رشد و متاستاز تومور کمک میکند. در مجموع چاقی با افزایش توده ی چربی سفید، بستری مناسب برای تومورزایی و مهار مسیرهای ضدتوموری فراهم میکند که خطر ابتلا به سرطان را افزایش میدهد.