سبک زنانه و به عبارت دیگر جنبش زنانه نویسی حرکتی مستقل است که برای تمایز نوشتار زنانه از مردانه ایجاد شده است. سبک زنانه، مربوط به زبان شناسی جنسیت است و ابعاد مختلفی دارد که آواها، واژه ها، نظام صرفی و نحوی، گفتمان و. . . را شامل می شود. کاربرد این نمودها در سبک ادبی زنان و مردان متفاوت است و سبک نوشتاری آن ها را به سمت سبک ادبی زنانه یا مردانه سوق می دهد. سیمین دانشور از نخستین رمان نویسان معاصر ایران و نویسنده دو اثر معروف سووشون و ساربان سرگردان می باشد که اولی در سال 1348 و دومی در سال 1380 منتشر شده است. از آن جا که گذشت زمان و تحولات فکری و فرهنگی حاکم بر جامعه، می تواند سبک نوشتاری یک نویسنده را متحول سازد؛ هدف این پژوهش، در وهله اول، بررسی و شناخت سبک زنانه نویسی بر اساس سبک شناسی لایه ای (واژگانی) و سپس روند تحول این نوع سبک در دو اثر مذکور می باشد. پس از بررسی های انجام شده در تحقیق حاضر، این نتایج حاصل شد که واژگان زنانه در داستان های دانشور نه تنها سیر صعودی نداشته است بلکه حتی در داستان سووشون نیز، که مربوط به دوران ابتدایی نویسندگی ایشان است بیشتر مشاهده شده است. این ویژگی آثار دانشور را می توان با رویکرد تفاوت و همچنین دیدگاه های جدید برساخته گرایی اجتماعی و رویکرد تحرک توجیه کرد.