بی پاسخی پرسش چالشی جدی پیش روی اندازه گیری ها در مطالعات بزرگ مقیاس است، مطالعاتی که نقشی اساسی در تصمیم گیری ها و سیاست گذاری مربوط به آموزش و فرهنگ ایفا می کنند. به دلیل ایجاد سوگیری و خطا در برآورد پارامترهای توزیع نمره ها و شاخص های روان سنجی، چالش بی پاسخی هم بر فرایند ساخت وسیله اندازه گیری و هم بر استفاده از آن اثر می گذارد. از این رو، هدف این مقاله تأثیر نرخ های مختلف بی پاسخی پرسش را بر تعدادی از این شاخص ها و پارامترها تحت سازوکارهای کاملاً تصادفی و غیرتصادفی با استفاده از یک مجموعه داده واقعی شبیه سازی می کند. یافته ها نشان می دهند که بی پاسخی کاملاً تصادفی کمتر از 5 درصد قابل چشم پوشی است مشروط بر آنکه افراد بی پاسخ متفاوت از افراد دارای پاسخ نباشند. در مقابل، اگر بی پاسخی با هر نرخی غیرتصادفی باشد، شاخص های روان سنجی (آلفای کرونباخ، ضریب پایایی دو نیمه کردن، ضریب روایی) و پارامترهای توزیع نمره ها (میانگین، انحراف معیار و چارک های نمره ها) می توانند دارای سوگیری و نادقیق باشند. همچنین، بی پاسخی غیرتصادفی می تواند به فاصله های اطمینان عریض و نتایج گمراه کننده ای منجر شود. از این رو، شواهد حاصل از این مطالعه شبیه سازی از حذف افراد بی پاسخ برای رفع مشکل بی پاسخی حمایت نمی کند.