تحقیقات تولیدات دامی
سال:1397 | دوره:7 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

هدف از این پژوهش، بررسی نهاده های مصرفی، هزینه های تولید، ترکیب مواد مغذی، عملکرد و انتشار گازهای گلخانه ای در تولید ذرت سیلو شده و علف خشک یونجه در صنعت گاو شیری ایران بود. بدین منظور هزینه نهاده ها و کیفیت مواد مغذی در تولید علوفه در 42 کشت و صنعت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. محصول در تولید علف خشک یونجه و ذرت سیلو شده به ترتیب 49/7283 و 00/14256 کیلوگرم ماده خشک در هکتار محاسبه شد. نسبت تولید به هزینه در تولید علف خشک یونجه و ذرت سیلو شده به ترتیب 227/0 و 327/0 کیلوگرم به ازای هزار ریال محاسبه شد. هزینه تولید یک کیلوگرم ماده خشک علف خشک یونجه و ذرت سیلو شده به ترتیب 62/4413 و 79/3060 ریال محاسبه شد. قیمت تمام شده انواع انرژی (از جمله انرژی خالص شیردهی در سطح سه برابر نگهداری و انرژی خالص شیردهی در سطح چهار برابر نگهداری) حاصل از علف خشک یونجه از ذرت سیلو شده بالاتر بود. درآمد تولید ذرت سیلو شده، پروتئین خام و انواع انرژی تولیدی در هکتار در تولید ذرت سیلو شده نسبت به تولید علف خشک یونجه بالاتر بود. انتشار گازهای گلخانه ای در تولید هر کیلوگرم ماده خشک، هر مگاکالری انرژی خالص شیردهی در سطح سه برابر نگهداری و هر مگاکالری انرژی خالص شیردهی در سطح چهار برابر نگهداری ذرت سیلو شده کمتر از تولید علف خشک یونجه بود. نتایج نشان دهنده سودآوری بیشتر در تولید ذرت سیلو شده نسبت به تولید علف خشک یونجه بود.

ارتقای کارایی یکی از راهکارهای مدیریت سودآوری و بهبود رقابت پذیری در واحدهای تولیدی است. در این پژوهش به منظور شناسایی راهکارهایی برای مدیریت بهینه واحدهای گاوداری شیری شهرستان میانه از تکنیک تحلیل پوششی داده ها استفاده شد و داده های مورد نیاز از راه تکمیل پرسشنامه به صورت سرشماری از 40 واحد تولیدی به دست آمد. نتایج نشان داد که فقط 9 واحد کارایی کمتر از یک داشته و امکان ارائه راهکار برای بهبود در عملکرد برای آن ها وجود دارد. میانگین کارایی واحدهای مورد مطالعه برابر با 945/0 بود که بیانگر عملکرد مناسب از لحاظ فنی در تولید شیر گاوداری های شهرستان میانه است. بر اساس یافته های این پژوهش، مصرف نهاده های برق، دارو، علوفه سیلاژی و کاه نیازمند توجه بیشتری است. همچنین از میان واحدهای برتر، واحد 31 از نظر تاثیرگذاری و تکرار در میان واحدهای مورد مطالعه متمایز بود که می توان از آن در برنامه های ترویجی استفاده نمود

اثر نوع بیان انرژی و الگوی اسید آمینه کل در جیره نویسی بر بازدهی اقتصادی جوجه های گوشتی سویه تجاری راس 308 با استفاده از شش تیمار، سه تکرار و تعداد 10 قطعه جوجه گوشتی (مخلوط دو جنس) در هر تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت آزمایش فاکتوریل 3×2 انجام شد. گروه های آزمایشی شامل دو نوع انرژی قابل متابولیسم (AMEn و TMEn) و سه الگوی اسید آمینه (ان آر سی، ایوانیک و آجینوموتو) در دوره های آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11 روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) بودند. جیره های تنظیم شده بر اساس AMEn به طور معنی داری سبب افزایش مصرف خوراک (2/3983) و افزایش وزن بدن (3/2358) شد (05/0>P). در 24 و 42 روزگی، جیره غذایی تنظیم شده بر اساس AMEn نسبت به TMEn سبب افزایش معنی دار درآمد و هزینه خوراک مصرفی شد (05/0>P). جیره تنظیم شده بر اساس TMEn سبب افزایش سودآوری (2/3690 تومان)، سهم سود ناخالص از درآمد (367/42 تومان)، سهم سود از هزینه های متغیر (100/74 تومان) و بازده سود ناخالص (173/10 تومان) و همچنین سبب کاهش هزینه تولید گوشت (19/2 تومان) شد (05/0>P). الگو های اسید آمینه ان آر سی و ایوانیک سبب افزایش معنی دار سودآوری، سهم سود ناخالص از درآمد، سهم سود از هزینه های متغیر و بازده سود ناخالص و همچنین سبب کاهش معنی دار هزینه تولید گوشت شد (05/0>P). با توجه به نتایج این آزمایش، جیره نویسی جوجه های گوشتی بر اساس مقادیر TMEn و الگوهای اسید آمینه ان آر سی و ایوانیک سبب بهبود بازدهی خالص اقتصادی می شود

در این پژوهش، امکان استفاده از دانه تریتیکاله (رقم ET-82-15) در جیره جوجه های گوشتی، با و یا بدون افزودن مکمل آنزیمی، در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شد. در آزمایش اول، تریتیکاله در سه تیمار (تیمار 1: 100 درصد غله جیره از دانه ذرت، تیمار 2: 100 درصد غله جیره از دانه تریتیکاله بدون آنزیم و تیمار 3: 100 درصد غله جیره از دانه تریتیکاله با آنزیم) با سه تکرار به مدت 49 روز و در آزمایش دوم تریتیکاله در سه تیمار (تیمار 1: 100 درصد غله جیره از دانه ذرت، تیمار 2: 50 درصد از کل جیره با دانه تریتیکاله و تیمار 3: 100 درصد غله جیره از دانه تریتیکاله) با چهار تکرار و به مدت شش هفته در جیره جوجه های گوشتی مورد استفاده قرار گرفت. در آزمایش اول، تفاوت وزن زنده پایانی، افزایش وزن، خوراک مصرفی، درصد لاشه و سینه، گرانروی مواد هضمی و pH ژژونوم و سنگدان بین تیمار ها معنی دار بود (05/0P<). در آزمایش دوم، تفاوت وزن زنده پایانی، افزایش وزن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و درصد ران معنی دار بود (05/0P<)، ولی درصد لاشه، سینه و چربی شکمی معنی دار نبود. تامین 100 درصد غله جیره از دانه تریتیکاله سبب کاهش عملکرد تولیدی در جوجه های گوشتی شد (05/0P<). می توان نتیجه گرفت که تامین 50 درصد از کل جیره با دانه تریتیکاله (رقم ET-82-15) برای پرورش جوجه های گوشتی قابل توصیه است.

به منظور بررسی اثر حالت نگهداری تخم بوقلمون در انبار قبل از جوجه کشی و همچنین حالت قرارگیری تخم در داخل دستگاه هچری بر مرگ و میر نطفه و همچنین درصد جوجه درآوری، آزمایشی در قالب فاکتوریل 2×2 با طرح پایه بلوک کامل تصادفی انجام گرفت. تخم های تولیدی یکی از سالن های پرورشی ایستگاه تحقیقات بوقلمون کشور (تاتار) به مدت چهار ماه، روزانه به چهار قسمت مساوی تقسیم شده و پس از ضدعفونی به دو صورت نوک پایین و نوک بالا در اتاق نگهداری تخم با دمای 18-15 درجه سانتی گراد و رطوبت 60-50 درصد انبار شدند. در روز هفتم، تخم های تولیدی هفته به صورت جداگانه و در یک زمان داخل دستگاه جوجه کشی قرار گرفته و در سه روز آخر جوجه کشی، هر یک از تیمارهای مشابه در دو حالت افقی و عمودی درون سینی های دستگاه هچری قرار داده شدند. نتایج حاصل نشان داد که ماه تولید تخم به عنوان بلوک تاثیر معنی داری بر میزان باروری و جوجه درآوری تخم ها دارد (001/0>P). نگهداری تخم به صورت نوک بالا در اتاق تخم سبب افزایش میزان جوجه درآوری تخم های بارور شد (05/0P>). قرارگیری تخم به صورت نوک پایین در داخل دستگاه هچری موجب بهبود جوجه درآوری و کاهش تلفات جوجه کشی شد (05/0P>). اثر متقابل حالت نگهداری نوک بالا در اتاق تخم با حالت قرارگیری عمودی در داخل هچری موجب افزایش 2/7 درصدی صفات جوجه درآوری تخم های بارور نسبت به بقیه تیمارها شد (05/0>P). لذا پیشنهاد می شود علاوه بر انجام تحقیقات بیشتر در این خصوص، جهت افزایش بهره وری و سوددهی واحدهای جوجه کشی، نگهداری در انبار تخم به صورت نوک بالا و در دستگاه هچری به صورت نوک پایین اعمال شود.

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر تیمارهای تلقیح باکتریایی (لاکتوباسیلوس پلانتارم، یک میلی گرم به ازای هر کیلوگرم علوفه تازه) و اسانس های نعناع، مرزه و زیره (125 و250 میکرولیتر به ازای هر کیلوگرم علوفه تازه) بر ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم برون تنی سیلاژ ذرت در قالب طرح کاملا تصادفی (8 تیمار و 3 تکرار) انجام شد. گیاه کامل ذرت در مرحله دانه خمیری (حدود 30 درصد ماده خشک) به وسیله خردکن (به صورت قطعات 2 تا 3 سانتی متری) برداشت شد. تهیه سیلاژ در کیسه های پلاستیکی دو لایه انجام شد. افزودنی ها در حین سیلو کردن روی ماده سیلویی اسپری شده و سیلوها بعد از 45 روز باز شدند. ترکیب شیمیایی سیلاژ ذرت تحت تاثیر افزودنی ها قرار گرفت (05/0P<). تلقیح باکتریایی، اسانس نعناع (250 میکرولیتر) و مرزه غلظت کربوهیدرات های محلول در آب را افزایش دادند. پروتئین خام در تیمارهای تلقیح باکتریایی و اسانس مرزه (125 میکرولیتر) کاهش یافت. غلظت الیاف نامحلول در شوینده اسیدی با افزودن اسانس مرزه (250 میکرولیتر) و زیره کاهش یافت. سطوح 250 میکرولیتر اسانس های مرزه و زیره موجب کاهش حجم و پتانسیل تولید گاز شدند (05/0P<). غلظت انرژی قابل متابولیسم و اسیدهای چرب کوتاه زنجیر به وسیله سطح 125 میکرولیتر نعناع افزایش یافت (05/0P<). تلقیح باکتریایی، قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی نمونه ها را در شرایط برون تنی افزایش داد (05/0P<). سطح 125 میکرولیتر اسانس نعناع تولید توده میکروبی و بازده آن را افزایش داد (05/0P<). به طور کلی، تلقیح باکتریایی و سطح 125 میکرولیتر اسانس نعناع در بهبود ارزش تغذیه ای سیلاژ ذرت موثر بودند

این پژوهش به منظور بررسی اثر فرآوری (جداسازی خاک و افزودن ملاس) بر ترکیب شیمیایی، قابلیت هضم و کینتیک تخمیر شکمبه ای سیلاژ کمپوست باقیمانده از قارچ دکمه ای (SMCS) در گوسفند مهربان انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) SMCS به همراه 5/7 درصد ملاس، 2) SMCS به همراه 15 درصد ملاس، 3) SMCS خاک زدایی شده به همراه 5/7 درصد ملاس و 4) SMCS خاک زدایی شده به همراه 15 درصد ملاس بودند که به روش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شدند. ترکیب شیمیایی و فراسنجه های تخمیر همه تیمارها بعد از 60 روز تعیین شد. سپس قابلیت هضم درون تنی مواد مغذی و کینتیک تخمیر شکمبه ای سیلاژها به روش آزمون تولید گاز بررسی شد. نتایج نشان داد حذف خاک از SMCS، سبب کاهش درصد پروتئین خام (از 65/7 به 53/6 درصد) و خاکستر خام (از 46/46 به 40/36 درصد) در سیلاژها شد (05/0P<). علاوه بر این، حذف خاک سبب افزایش قابلیت هضم ماده آلی (از 32/45 به 00/49 درصد) و افزودن ملاس نیز سبب افزایش قابلیت هضم NDF (از 31/27 به 23/32 درصد) و ADF (از 95/21 به 05/25 درصد) سیلاژها شد (05/0P<). جداسازی خاک و افزودن ملاس، سبب افزایش پتانسیل تولید گاز (A) (به ترتیب از 73/34 به 18/38 میلی لیتر و از 70/34 به 20/38 میلی لیتر) در سیلاژها شد (05/0P<). همچنین افزودن ملاس، تجزیه پذیری ماده خشک سیلاژها را (از 22/79 به 07/84 درصد) افزایش داد (05/0P<). به طور کلی، جداسازی خاک از کمپوست، سبب کاهش درصد خاکستر و پروتئین خام و افزایش قابلیت هضم ماده آلی و پتانسیل تولید گاز در سیلاژ آن شد

برای تجزیه ژنتیکی صفات رشد گوسفند لری بختیاری با مدل های معادلات ساختاری و مدل های چند متغیره استاندارد از داده های فنوتیپی و شجره ای جمع آوری شده طی سال های 1390-1374 در ایستگاه اصلاح نژاد گوسفند لری بختیاری استفاده شد. صفات مورد بررسی شامل وزن تولد، میانگین افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری، وزن شیرگیری، میانگین افزایش وزن روزانه از شیرگیری تا شش ماهگی و وزن شش ماهگی بودند. سه مدل مختلف شامل مدل چند متغیره استاندارد، مدل یک طرفه بر اساس توالی زمانی و مدل یک طرفه کامل در نظر گرفته شد. بر مبنای معیار اطلاعات انحراف (DIC)، مدل یک طرفه بر اساس توالی زمانی دارای بالاترین مطلوبیت بود. در مدل یک طرفه بر اساس توالی زمانی، ضرایب ساختاری بین وزن تولد و میانگین افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری، میانگین افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری و وزن شیرگیری، وزن شیرگیری و میانگین افزایش وزن روزانه از شیرگیری تا شش ماهگی و میانگین افزایش وزن روزانه از شیرگیری و شش ماهگی به ترتیب 343/9، 03/0، 632/10 و 14/0 بدست آمدند. وراثت پذیری مستقیم صفات در مدل های استاندارد و یک طرفه بر اساس توالی زمانی به ترتیب 32/0-29/0، 2/0-22/0، 17/0-18/0، 11/0-11/0 و 16/0-16/0 برآورد شدند. روند ژنتیکی در مدل های استاندارد و یک طرفه بر اساس توالی زمانی نیز برای صفات مورد بررسی به ترتیب 6-23، 7/0-3، 69-129، 4/0-2/1 و 110-187 گرم در سال برآورد شدند که معنی دار بودند. تجزیه ژنتیکی صفات رشد ضرورت قرار دادن روابط علی بین صفات به منظور توسعه موثر اصلاح نژاد گوسفند لری بختیاری را نشان می دهد.