روان پرستاری
سال:1399 | دوره:8 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

مقدمه: نشانگان تنیدگی یکی از عوامل مهم در ایجاد تعارض زناشویی است که می تواند خسارات جبران ناپذیری به سلامت روانی، جسمی و اجتماعی خانواده وارد کند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر بخشی واقعیت درمانی و طرحواره درمانی بر نشانگان تنیدگی در زنان دارای تعارض زناشویی اجرا شد. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری 1 ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل 120 نفر از زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و شورای حل اختلاف ورامین در سال 1397 بودند. حجم نمونه این پژوهش 45 نفر بودند که از میان افراد جامعه که در پرسشنامه تعارض زناشویی نمرات بالای میانگین کسب کرده بودند، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش نمونه گیری تصادفی در گروه های آزمایش و گروه کنترل)هر گروه 15 نفر(قرار گرفتند. . اعضای گروه آزمایش 1 طی 7 جلسه ی 5/1 ساعته 2 ماه واقعیت درمانی و اعضای گروه آزمایش 2 نیز طی 8 جلسه 5/1 ساعته 2ماهه طرحواره درمانی به صورت گروهی دریافت کردند. ولی اعضای درمانی کنترل هیچ نوع مداخله ای را دریافت نکردند. سپس پرسشنامه نشانگان تنیدگی اجرا شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی و نرم افزار SPSS-24 انجام شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نشانگان تنیدگی گروه واقعیت درمانی در پیش آزمون (34/6± 07/199)، گروه طرحواره درمانی (66/5± 27/200)، و گروه کنترل (12/7± 20/201) بود. درمان های واقعیت درمانی (27/6± 27/124) و طرحواره درمانی (14/5± 13/125) در مقایسه با گروه کنترل (67/7± 53/200) نشانگان تنیدگی را در پس آزمون کاهش دادند (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر واقعیت درمانی (68/6± 00/123) و طرحواره درمانی (34/5± 33/123) بر نشانگان تنیدگی زنان دارای تعارضزناشویی (75/7± 07/200) ماندگار بود (001/0>p). تاثیر واقعیت درمانی و طرحواره درمانی بر نشانگان تنیدگی زنان دارای تعارض زناشوی در مراحل پس آزمون و پیگیری یکسان بود (05/0>p). نتیجه گیری: بر مبنای یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که واقعیت درمانی و طرحواره درمانی، درمان های موثری برای کاهش نشانگان تنیدگی در زنان دارای تعارض زناشویی هستند. پیشنهاد می شود این دو رویکرد درمانی برای برای درمان تعارض زناشویی در مراکز درمانی استفاده شوند.

مقدمه: پرستاران یکی از ارکان های اصلی سازمان های بهداشتی می باشند که بخش مهمی از زندگیشان در ارتباط نزدیک با بیماران سپری می شود و عملکرد شغلی آن ها بر رضایت و سلامت بیماران تاثیر بسزایی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کیفیت خواب، شخصیت صبحی-عصری و پردازش حسی در پیش بینی عملکرد شغلی پرستاران انجام گرفت. روش کار: روش مطالعه مقطعی از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی شهر کرمانشاه در سال 1398 بودند، که از میان آن ها 120 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت خواب پترزبورگ، پرسشنامه صبحگاهی-شامگاهی هورن و استرنبرگ، نیمرخ حسی براون و دان و پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 24، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که عملکرد شغلی پرستاران با متغیرهای حساسیت حسی و شخصیت صبحی-عصری رابطه ی مثبت و با ثبت پایین و کیفیت خواب رابطه ی منفی دارد (01/0p). نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که 61 درصد از کل واریانس عملکرد شغلی بر اساس حساسیت پردازش حسی، شخصیت صبحی-عصری و کیفیت خواب تبیین می شود (001/0

مقدمه: مشکلات جسمانی و روانی مبتلایان به مثانه نوروژنیک که از سونداژ متناوب استفاده می کنند، در همه ابعاد زندگی آنها تاثیرگذار است؛ به نحوی که افت کیفیت زندگی و عزت نفس بیماران را به دنبال دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش گروهی مهارت های سازگاری بر عزت نفس و کیفیت زندگی مبتلایان به مثانه نوروژنیک انجام شد. روش کار: روش این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران زن مبتلا به اختلال مثانه نوروژنیک مراجعه کننده به بیمارستان خورشید اصفهان در سال 1398 بودند که از میان آنها 60 نفر از زنان مبتلا به مثانه نوروژنیک واجد معیارهای ورود به مطالعه با روش نمونه گیری مستمر انتخاب و با تخصیص تصادفی بر اساس ماه مراجعه بیمار در دو گروه مساوری جایگزین شدند(هر گروه 30 نفر). گروه مداخله 8 جلسه 2 ساعته آموزش مهارت های سازگاری را توسط دو پژوهشگر روانپرستار و پرستار شاغل در بخش ارولوژی دریافت کرد و گروه کنترل آموزشهای روتین بخش را دیدند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه های مشخصات فردی، عزت نفس آیزنگ و کیفیت زندگی زنان مبتلا به بی اختیاری ادرار کلر بودند. داده ها با آزمونهای توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی(تی زوجی و مستقل، کای اسکویر، من ویتنی) در نرم افزار SPSS نسخه 18 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که در مرحله پیش آزمون بین گروه های مداخله و کنترل از نظر عزت نفس و کیفیت زندگی تفاوت معنی داری وجود نداشت (P >0/05). اما در مرحله پس آزمون بین گروه ها از نظر هر دو متغیر، تفاوت معنی دار وجود داشت (P <0/001). اما میانگین نمرات عزت نفس و کیفیت زندگی در گروه کنترل در دو مرحله تفاوت معنادار وجود نداشت (P >0/05). به عبارت دیگر، آموزش مهارت های سازگاری باعث افزایش عزت نفس و کیفیت زندگی مبتلایان به مثانه نوروژنیک شد (P <0/001). تتیجه گیری: نتیجه حاکی از اثر بخشی آموزش مهارت های سازگاری بر کیفیت زندگی و عزت نفس مبتلایان به مثانه نوروژنیک بود. بنابراین پیشنهاد می گردد که از این روش درکنار سایر روش های درمانی برای بهبود مشکلات روانشناختی این بیماران استفاده شود.

مقدمه: دیابت یکی از علل اصلی مرگ ومیر در جهان است؛ به طوری که آمار مبتلایان به آن هر روز افزایش می یابد و یکی از گروه های خطر در بیماری کرونا مبتلایان به دیابت هستند. از عوامل مرتبط با اضطراب می توان به راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، سرسختی سلامت و اضطراب مرگ اشاره کرد، لذا پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، سرسختی سلامت و اضطراب مرگ در بیماران دیابتی انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش بیماران دیابتی شهر اهواز در سال 1399 بودند که از میان آنان 400 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای اضطراب کرونا، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، سرسختی سلامت و اضطراب مرگ برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با روش های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان در نرم افزار SPSS-19 تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و سرسختی سلامت با اضطراب کرونا در بیماران دیابتی رابطه منفی و معنی دار و راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان و اضطراب مرگ با اضطراب کرونا آنان رابطه مثبت و معنی دار داشت. همچنین، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، سرسختی سلامت و اضطراب مرگ توانستند 8/38 درصد از تغییرات اضطراب کرونا در بیماران دیابتی را تبیین نمایند که سهم اضطراب مرگ بیشتر از سایر متغیرها بود (01/0>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج، برای کاهش اضطراب کرونا بیماران دیابتی می توان برنامه هایی برای افزایش راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و سرسختی سلامت آنها و کاهش راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان و اضطراب مرگ آنان طراحی و از طریق کارگاه های آموزشی الکترونیکی و مجازی اجرا کرد.

مقدمه: سوختگی یکی از مخرب ترین و دردناک ترین آسیب های پزشکی است و یکی از شایع ترین مشکلات روانشناختی در بیماران آسیب دیده از سوختگی، اضطراب درد است. درمان رایج در مشکلات سوختگی، دارو درمانی است، اما اخیرا درمان های نوظهوری همچون واقعیت مجازی سه بعدی برای کاهش شدت و اضطراب درد مورد استفاده قرار گرفته اند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دارو درمانی و واقعیت مجازی بر اضطراب درد و شدت درد بیماران سوختگی مرکز امام موسی کاظم (ع) شهر اصفهان بود. روش کار: پژوهش حاضر نوع طرح نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور از جامعه آماری این پژوهش که کلیه بیماران واجد شرایط بستری در بخش سوختگی مرکز آموزشی درمانی امام موسی کاظم (ع) شهر اصفهان در سال 1397 را تشکیل می داد، 75 نفر از بیماران بخش سوختگی مرکز آموزشی درمانی امام موسی کاظم به شیوه نمونه گیری از نوع در دسترس انتخاب شدند. سپس با درنظر گرفتن معیارهای ورود، تعداد 45 بیمار وارد مطالعه شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش1 (واقعیت درمانی مجازی)، آزمایشی2 (دارو درمانی) و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) گماشته شدند. آزمودنی ها قبل و بعد از مداخلات به مقیاس های درجه بندی تصویری درد (GRS) و مقیاس اضطراب درد (BSPAS)، پاسخ دادند. یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو درمان واقعیت مجازی و دارو درمانی بر اضطراب درد سوختگی بیماران مبتلا به سوختگی تاثیر معنی دار داشت و در مقایسه دو درمان، اثربخشی درمان واقعیت مجازی بیشتر از دارو درمانی بود و تفاوت گروه های دارو درمانی و درمان واقعیت مجازی معنی دار بود (05/0>p). همچنین هر دو درمان واقعیت مجازی و دارو درمانی بر شدت درد ادراک شده بیماران مبتلا به سوختگی تاثیر معنی دار داشت و در مقایسه دو درمان، میان اثربخشی درمان واقعیت مجازی و دارو درمانی تفاوت معناداری در کاهش شدت درد یافت نشد (05/0>p). نتیجه گیری: اگرچه هر دو درمان دارویی و نرم افزار واقعیت مجازی در درمان اضطراب درد و شدت درد بیماران سوختگی موثر هستند، اما به نظر می رسد که واقعیت مجازی با انحراف توجه از محرکهای بیرونی و دردناک و غوطه ور سازی شخص در دنیای مجازی و خوشایند، بیش از دارو درمانی منجر به کاهش اضطراب در بیماران سوختگی می شود.

مقدمه: پرستاران یکی از اجزای مهم در سیستم سلامت جامعه می باشند که مشکلات جسمی و روحی آنها به طور مستقیم بر کیفیت خدمات ارایه شده به بیماران تاثیر می گذارد. معنادرمانی، می تواند راه و روشی جدید جهت وارد کردن هدفمندی و معناجویی به زندگی و کار به حساب آید. تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر معنا درمانی گروهی بر فرسودگی شغلی پرستاران بخش های ویژه انجام شد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه از نوع نیمه تجربی با دو گروه می باشد که بر روی 40 نفر از پرستاران شاغل در بخش های CCU-ICU-PICU-NICU بیمارستان امیرالمومنین علی (ع) شهرستان زابل در سال1397 که سطح بالاتری از فرسودگی شغلی را داشتند، انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه دو قسمتی، که بخش اول مربوط به پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و بخش دوم پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ بود. قبل از مداخله هر دو گروه پرسشنامه ها را تکمیل نمودند و سپس برای گروه آزمون 5 جلسه یک ساعته معنادرمانی هر هفته2 جلسه انجام گردید و مجددا پرسشنامه ها توسط دوگروه پس از 20 روز تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نسخه 22 نرم افزار SPSS و آزمون های تی تست و کای اسکویر استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمرات شدت فرسودگی شغلی درگروه آزمون و کنترل قبل از مداخله معنادرمانی به ترتیب 55/69 و 10/77 بود که پس از مداخله در گروه ازمون میانگین شدت فرسودگی شغلی به 5/52 کاهش یافت. ولی در میانگین گروه کنترل پس از مداخله تفاوت معنی داری مشاهده نگردید، همچنین در سه حیطه ی خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و درگیری شغلی در گروه آزمون پس از معنادرمانی تفاوت معنی داری وجود دارد(p<0/05)، که نشان دهنده ی تاثیرگذاری معنادرمانی می باشد. متغیر جمعیت شناختی تاثیری بر فرسودگی شغلی نمی گذارد (05/0>p). نتیجه گیری: نتایج پزوهش حاضر نشان می دهد که معنا درمانی می تواند به صورت معنی داری باعث کاهش شدت و میزان فرسودگی شغلی در پرستاران بخش های ویژه شود. لذا بنظر می رسد می توان از این نوع روان درمانی برای کاهش فرسودگی شغلی در مشاغل حساس و اضطراب زا استفاده کرد.

مقدمه: با توجه به اهمیت مهارت های اجتماعی در سال های ابتدایی زندگی، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل تحول یکپارچه انسان (DIR) بر مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی بود. روش کار: به منظور نیل به اهداف پژوهش، از طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل 200 کودک پیش دبستانی در شهر میبد بود. ابتدا از تمامی کودکان، مقیاس مهارت های اجتماعی ماتسون به عمل آمد و تعداد 20 دختر و 20 پسر که کمترین نمرات را در این مقیاس کسب کرده بودند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی تحت آموزش مبتنی بر مدل تحول یکپارچه (DIR) در 10 جلسه دو ساعته قرار گرفته و گروه کنترل در این مدت هیچ درمانی را دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس سنجش مهارت های اجتماعی ماتسون استفاده شد که قبل از شروع مداخله، پس از پایان و 1 ماه بعد در مرحله پیگیری تکمیل شد. داده ها با آزمون کوواریانس چند متغیره و تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج آزمون کوواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان داد که آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل تحول یکپارچه انسان (DIR) موجب افزایش مهارت های اجتماعی کودکان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است و این بهبود در دو خرده مقیاس رفتارهای مناسب اجتماعی و پرخاشگری و رفتارهای تکانشی مشاهده شد (05/0

مقدمه: دانشجویان به ویژه پرستاران در زمینه سازگاری اجتماعی مشکلات فراوانی دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانشجویان پرستاران انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی است. تعداد 122 نفر از دانشجویان پرستاری در حال تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 99-1398 با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به پرسشنامه های سازگاری اجتماعی، فرم کوتاه پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجان و مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری رگرسیون خطی چندگانه به روش گام به گام و نرم افزار آماری SPSS-24 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که از بین متغیرهای پیش بین واردشده در مدل رگرسیون، حمایت خانوادگی و راهبردهای سازگارانه تنظیم هیجان، نقش معناداری در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانشجویان پرستاران دارند و این دو متغیر درمجموع توانستند 49/0 از واریانس متغیر سازگاری اجتماعی پرستاران را تبیین کنند. نتیجه گیری: شناخت عوامل موثر بر سازگاری اجتماعی پرستاران، امکان پیش بینی و برنامه ریزی متناسب جهت کمک به تامین بهداشت روانی آنان را فراهم و از شیوع ناراحتی های روانی-اجتماعی جلوگیری می کند. با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، با آگاهی از نقش اساسی حمایت های خانوادگی و مهارت های تنظیم هیجان در سازگاری اجتماعی، می توان با درنظر گرفتن این متغیرها در برنامه های آموزشی و اتخاذ راهبردهای مناسب جهت ارتقای آن ها، سازگاری اجتماعی دانشجویان پرستاران را در محیط ها و موقعیت های زندگی شغلی و خانوادگی بهبود بخشید.

مقدمه: "صلاحیت بالینی" مفهوم پیچیده ای است که جهت ارایه مراقبت ایمن برای حرفه پرستاری ضروری می باشد. اما باتوجه به اینکه نوع خدمات روان پرستاری با بافت و بستر مراقبت تغییر می کند، در مورد تعریف صلاحیت بالینی قطعیت وجود ندارد. ارایه تعریف واضح از صلاحیت بالینی موجب شناسایی اجزای ضروری و موارد کاربرد آن در پژوهش یا بالین شده و امکان ارایه بهترین استاندارد های مراقبتی را فراهم می نماید. هدف مطالعه حاضر، تبیین مفهوم صلاحیت بالینی روان پرستار و شناسایی ویژگیها، پیشایندها و پیامدهای آن می باشد. روش کار: در مطالعه حاضر از روش تحلیل مفهوم بارویکرد تکاملی6مرحله ای "راجرز استفاده گردید. پس از مرور اجمالی متون، کلید واژ ه ها انتخاب و واژه های فارسی و انگلیسی روان پرستاری، صلاحیت بالینی، صلاحیت، دانشجو، پرستاری بصورت مجزا یا ترکیبی در پایگاه های اطلاعاتی SID, PubMed، Archives of psychiatric nursing و IJPN جستجو شدند. سپس، با توجه به شواهد، دوره زمانی بین سالهای1980 تا 2018 و بستر حرفه ای روانپزشکی برای جمع آوری داده ها انتخاب شد، از 300 مقاله اصیل، و 2 کتاب اولیه با در نظر گرفتن معیارهای ورود، 195مقاله حدف و 105 مقاله باقی ماند. طبق رویکرد راجرز 20% از منابع، در پژوهش لحاظ گردید. لغات جایگزین، ویژگی، پیشایند، پیامد تعیین و مفهوم سازی انجام شد. یافته ها: واژه های توانایی (85/42%)، کفایت (76/4%)، آمادگی (28/14%، ) مهارت (90/61%)، شایستگی (76/4%)، بعنوان جایگزین صلاحیت بکار رفته اند. دو دسته ویژگی عمومی و اختصاصی شناسایی شدند. پیشایندها عبارتنداز: عوامل فردی، و محیطی و سازمانی. پیامد صلاحیت بالینی ارتقای کیفیت خدمات بهداشتی، کاهش هزینه اقتصادی، و توسعه حرفه پرستاری است. نتیجه گیری: صلاحیت بالینی روان پرستار مشتمل بر دو نوع عمومی و تخصصی، عبارتست از تلفیق مدبرانه و مستمر ارتباط درمانبخش با مهارت تکنیکی، دانش و استدلال بالینی، عواطف و ارزشها متناسب با زمینه انجام مداخلات روانپرستاری است که عوامل فردی، محیطی و سازمانی برآن اثر گذارند. تبیین صلاحیت بالینی منجر به تعیین معیارهای عملکردی جهت ارزیابی عینی تر، تشکیل چارچوبی برای آموزش مبتنی برشاخص و مبنای ارایه گواهی صلاحیت می شود. تحلیل مجدد مفهوم به روش هیبرید مورد نیاز است.

مقدمه: با توجه به کاهش امید در سالمندی یک راهکار احتمالی برای ارتقاء کیفیت زندگی در این دوره امید درمانی است. لذا این مطالعه با هدف "بررسی اثر امید درمانی گروهی بر کیفیت زندگی سالمندان" طراحی گردید. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که در آن 56 سالمند شرکت داشتند. نمونه ها به روش تصادفی سازی بلوکی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه آزمون امید درمانی گروهی را 8 جلسه 90 دقیقه ای طی 4 هفته دریافت کرد. گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. نمرات کیفیت زندگی در شروع، پایان و 4 هفته پس از پایان مطالعه اندازه گیری شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های "کیفیت زندگی سالمندان لیپاد" و "معاینه مختصر وضعیت روانی" استفاده شد. داده ها با نرم افزارspss نسخه 16 با استفاده از آزمون های فیشر، مجذور کای، تی مستقل، من ویتنی یو و اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی درشروع مطالعه درگروه های آزمون و کنترل تفاوت آماری معنی دار نداشت اما در پایان مداخله گروه آزمون (10. 28± 54. 64) و گروه کنترل (12. 72 ± 38. 96) و چهار هفته پس از پایان مداخله گروه آزمون (8. 95 ± 52. 75) و گروه کنترل (12. 54 ± 38. 54) تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد (0. 000