علوم پیراپزشکی و توانبخشی مشهد
سال:1398 | دوره:8 | شماره:4 |تعداد مقالات:9

هدف: شناخت مکانیزم نیروهای وارده بر کمر حین راه رفتن با کفش های پاشنه بلند از اهمیت برخوردار است. افزایش آگاهی عمومی در ارتباط با معایب استفاده از این کفش ها، در کاهش بروز اختلالات عضلانی اسکلتی مرتبط موثر است. لذا تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر ارتفاع پاشنه کفش بر نیروی عضلانی و نیروی تماس مفصلی حین راه رفتن می باشد. روش بررسی: تعداد 9 دختر جوان با دامنه قد 14/0± 49/1 متر و وزن 76/1± 53/60 کیلوگرم به صورت تصادفی در این مطالعه شرکت کردند. مشخصات کینماتیک و کینتکی راه رفتن با کفش پاشنه بلند 6 سانتی متری و بدون کفش با استفاده از دستگاه تحلیل حرکتی Qualysis و فورس پلیت Kistler ثبت شد. از نرم افزاز OpenSim برای استخراج متغیرهای نیروی عضلانی و نیروی تماس مفصلی استفاده شد. از نرم افزار SPSS و روش آماری تی وابسته جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معنی داری (05/0=α ) استفاده شد. یافته ها: نیروی عضله سرینی میانی حین راه رفتن با کفش پاشنه بلند 46/4 بود که 96/1(نیوتن/وزن بدن) از راه رفتن بدون کفش بیشتر بود (02/0=p). نیروی وارده بر مفصل ران در صفحه داخلی خارجی حین راه رفتن با کفش پاشنه بلند 98/4 (نیوتن/وزن بدن) بدست آمد که به طور معنی داری از راه رفتن با پای برهنه بیشتر بود (001/0=p). نیروی عمودی تماس مفصل کمری خاجی حین راه رفتن با کفش پاشنه بلند 58/0 (نیوتن/وزن بدن) به طور معنی داری از راه رفتن بدون کفش بیشتر بود (001/0=p). . نتیجه گیری: راه رفتن با کفش پاشنه بلند فعالیت عضله سرینی میانی، نیروی تماس مفصل ران در صفحه فرونتال و نیروی عمودی تماس مفصل کمری خاجی را به طور معنی داری افزایش می دهد. شاید بتوان گفت استفاده مداوم از کفش پاشنه بلند بدلیل اعمال نیروی بیشتر تماس مفصلی، نه تنها مفصل کمری خاجی، بلکه مفصل ران را نیز تحت تاثیر قرار می دهد و ممکن است منشا ریز آسیب در این مفاصل گردد و آن ها را در معرض خطر آرتروز قرار دهد.

هدف: طبق یافته پژوهش های متعدد، افراد دچار اختلال در روانی گفتار تفاوت هایی در کارکردهای اجرایی در مقایسه با همتایان عادی نشان می دهند. هدف از پژوهش حاضر بررسی کودکان 7 تا 12 ساله مبتلا به اختلال در روانی گفتار در 4 حوزه کارکردهای اجرایی شامل توجه پایدار، حافظه فعال شنیداری، سرعت واکنش و کنترل پاسخ بود. روش بررسی: تعداد 20 کودک با اختلال در روانی گفتار و 20 کودک بدون اختلال در روانی گفتار از طریق مراکز گفتار درمانی و مدارس شهر تهران انتخاب شدند. برای بررسی حافظه فعال شنیداری از آزمون N BACKشنیداری و جهت بررسی توجه پایدار و سرعت واکنش از آزمون عملکرد پیوسته (Continuous Performance Test) و برای بررسی بازداری پاسخ از آزمون برو/نرو (Go/ No Go) استفاده شد. همچنین گفتار محاوره کودکان دچار اختلال در روانی گفتار سنجیده شد و درصد وقوع ناروانی با استفاده از روش درصد کلمات با لکنت ادا شده (Percent Syllables Stuttered) سنجیده شد. یافته ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و والش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاکی از آن است که میان نمرات کودکان مبتلا به اختلال در روانی گفتار و کودکان عادی در حوزه توجه پایدار (019/0=p)، حافظه فعال شنیداری (038/0=p) و کنترل پاسخ (033/0=p) تفاوت معناداری وجود دارد. اما بین نمرات کودکان مبتلا به اختلال در روانی گفتار و کودکان عادی در حوزه سرعت واکنش (329/0=p) تفاوت معنادار وجود ندارد (05/. 0>p). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که کودکان مبتلا به اختلال در روانی گفتار در مقایسه با همتایان عادی در سه حوزه کارکردهای اجرایی شامل توجه پایدار، حافظه فعال شنیداری و کنترل پاسخ ضعیف تر عمل می کنند.

هدف: با توجه به افزایش جمعیت افراد سالمند، تحقیقات روی مداخله های بالقوه ای که بتواند افت عملکرد را کاهش دهد بسیار حائز اهمیت است، لذا هدف از این مطالعه، مقایسه اثر سه برنامه تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر قدرت، هایپرتروفی و عملکرد حرکتی در زنان سالمند بود. روش بررسی: 33 زن سالمند با دامنه سنی 60 تا 70 سال، برای مطالعه انتخاب شدند. آزمودنی ها به طور تصادفی به سه گروه تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون (11 نفر)، تمرین مقاومتی بدون محدودیت جریان خون (11 نفر) و تمرین سنتی (11 نفر) تقسیم شدند. آزمون ها قبل و پس از دوره تمرینی 12 هفته ای گرفته شد. از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر برای بررسی تفاوت بین گروه ها استفاده شد 05/0>p. یافته ها: تفاوت معنی داری بین گروه ها در قدرت پنجه دست (اندازه گیری شده توسط داینامومتر پنجه)، قدرت عضلات پایین تنه (اندازه گیری شده توسط دستگاه باز شدن زانو)، هایپرتروفی عضلانی (اندازه گیری شده با استفاد از اندازه های پیکرسنجی) و تحرک پذیری عملکردی (اندازه گیری شده توسط آزمون بلند شدن و رفتن زمان دار) وجود نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: هر سه روش تمرین قدرتی با و بدون محدودیت جریان خون و سنتی اثر مشابهی بر قدرت و حجم عضلانی و تحرک پذیری عملکردی زنان سالمند دارد. لذا تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون با بارهای سبک تر که نیاز به تلاش بیشینه کمتری دارند و احتمالاً ایمن تر می باشند، برای زنان سالمند توصیه می شود.

هدف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی سیستم عصبی مرکزی است. شواهدی وجود دارد که سم اپسیلون کلستریدیوم پرفرنجنس با افزایش نفوذپذیری سد خونی-مغزی باعث آسیب به میلین سلول های عصبی می شود و لذا در بروز این بیماری نقش دارد. بنابراین، هدف از انجام این مطالعه، شناسایی مولکولی کلستریدیوم پرفرنجنس تولیدکننده سم اپسیلون در نمونه های جدا شده از مدفوع بیماران مولتیپل اسکلروزیس به روش Multiplex-PCR می باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-مقطعی که بر روی 60 نمونه مدفوع بیماران مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس و 60 نمونه مدفوع افراد سالم صورت گرفت، آلودگی به کلستریدیوم پرفرنجنس مولد -توکسین توسط روش M-PCR پس از استخراج DNA ژنومی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از تعداد 60 نمونه مدفوعی دریافت شده از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تعداد 11 نمونه (3/18%) برای 16S rRNA و 2 نمونه (3/3%) برای ژن کد کننده -توکسین مثبت بودند. تمامی نمونه های حاصل از افراد سالم فاقد کلستریدیوم پرفرنجنس و سم اپسیلون بودند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، فراوانی سویه های کلستریدیوم پرفرنجنس توکسیژنیک در افراد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بالا است که این خود می تواند بیانگر ارتباط بین وجود این توکسین و بیماری مالتیپل اسکلروزیس باشد.

هدف: کنترل پاسچر از طریق دستگاه عصبی مرکزی با تکیه بر دروندادهای سیستم های درگیر در تعادل (بینایی، دهلیزی و حس عمقی) و بر اساس راهبردهای حرکتی جبرانی صورت می گیرد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه راهبردهای کنترل پاسچر در کشتی گیران نخبه ناشنوا با کشتی گیران نخبه شنوا بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه ای و نمونه های تحقیق حاضر شامل 20 کشتی گیر نخبه ناشنوا (10 نفر) و شنوای (10 نفر) عضو تیم های ملی بودند که به صورت هدفمند انتخاب و وارد مطالعه شدند. از دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق شامل نوسان تنه و تغییرات راستای مرکز ثقل با استفاده از آزمون سازماندهی حسی استفاده شد. برای بررسی توزیع نرمال داده ها از آزمون شایپرو-ویلک و از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 05/0p≤ برای مقایسه متغیرها بین دو گروه استفاده گردید. یافته ها: بر اساس نتایج در متغیر نوسان تنه در گروه های تحقیق، از بین شش موقعیت مرتبط با کنترل پاسچر، متغیر پایداری تنها در موقعیت چهارم یعنی در وضعیت دستکاری حس عمقی در حالی که سیگنال های حسی بینایی و وستیبولار در دسترس هستند بین دو گروه کشتی گیران نخبه شنوا و ناشنوا تفاوت معنی داری مشاهده شد (05/0p≤ ). در حالی که در مورد متغیرهای تغییرات راستای مرکز ثقل در محورهای افقی (X) و عمودی (Y) در هیچ یک از موقعیت های مرتبط با کنترل پاسچر بین دو گروه کشتی گیران نخبه شنوا و ناشنوا تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0≤ p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان اظهار نمود که نقص در یک حس می تواند تا حدود زیادی توسط ورودی-های حسی دیگر و سایر سیستم های دخیل در کنترل پاسچر جبران شود. در موقعیت چهارم در حالی که سیگنال های حسی بینایی و وستیبولار در دسترس و حس عمقی دستکاری می شود اختلاف معناداری در گروه های شنوا و ناشنوا قابل مشاهده است به طوری که می توان نتیجه گرفت؛ کشتی گیران نخبه ناشنوا در مقایسه با کشتی گیران نخبه شنوا برای کنترل پاسچر به حس عمقی وابسته تر هستند.

هدف: مهارت تعریف واژه یکی از مهارت های پیچیده زبان است که دانش زبانی و فرازبانی نقش موثری در آن دارند. آسیب شنوایی در کودکان، موجب تاخیر در فراگیری زبان درکی و بیانی می شود. این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه رشد جنبه محتوایی تعریف واژه در کودکان کم شنوا و طبیعی در سنین5/7-5/4 ساله انجام شد. روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی به روش مقطعی مقایسه ای بود و جامعه ی آماری این مطالعه شامل 37 کودک کم شنوا ( با سمعک و کاشت حلزون) و 37 کودک بدون آسیب شنوایی 5/4 تا 5/7 سال در شهر کرج می باشد. در هر دو گروه 10 کودک در سن 5/5-5/4، 12 کودک در سن 5/6-5/5 و 15 کودک در سن 5/7-5/6 سال می باشند. در هر دو گروه مورد بررسی 15 دختر کم شنوا و 22 پسر کم شنوا هستند. آزمایه مورد استفاده آزمون مهارت تعریف واژه می باشد، که در سال 1390 توسط مهری محمدی برای سنین اول تا سوم ابتدایی ساخته شد و سپس مریم ملکیان در سال 1393 پایایی این آزمون را برای گروه سنی 4/5-7/5 سال تایید کرد. جهت تحلیل نتایج، از آزمون تی در نسخه ی 22 SPSS استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که عملکرد کودکان کم شنوا در جنبه ی محتوایی، تفاوت معناداری با کودکان طبیعی دارد (007/0=p)؛ به طوری که کودکان طبیعی عملکرد بهتری را نسبت به کودکان کم شنوا از خود نشان داده اند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج کسب شده، می توان نتیجه گرفت که مهارت تعریف واژه نیز همانند سایر مهارت های زبانی در کودکان کم شنوا دارای تاخیر بوده و نیازمند آموزش و توانبخشی می باشد.

هدف: زانوی پرانتزی از شایع ترین ناهنجاری های اندام تحتانی است که با اختلال در عملکرد افراد همراه است، اما راستای اندام و همچنین فعالیت عضلات در حین فعالیت های ورزشی در این افراد کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر زانوی پرانتزی بر فعالیت پیش بینانه، زمان بندی عضلات و زمان رسیدن به پایداری حین پرش-فرود می باشد. روش بررسی: در این تحقیق مقطعی، 30 نفر ورزشکار (15 نفر با زانوی پرانتزی و 15 نفر بدون آن) شرکت کردند. زانوی پرانتزی با استفاده از کولیس با دقت 01/0 میلیمتر اندازه گیری شد. زمان رسیدن به پایداری با استفاده از صفحه نیرو در حرکت پرش-فرود ارزیابی شد. با استفاده از اطلاعات ثبت شده توسط دستگاه الکترومیوگرافی که با صفحه نیرو همزمان شده بود میزان و زمان آغاز فعالیت عضلات محاسبه و برای تجزیه و تحلیل در برنامه متلب استخراج شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون t مستقل با سطح معناداری (05/0p≤ ) استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان فعالیت عضله سرینی میانی(003/0=p) در افراد زانوی پرانتزی کمتر از افراد طبیعی است و این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار شد. اما مقایسه فعالیت سرینی بزرگ، دوسر رانی و نیم وتری بین دو گروه معنی دار نشد. همچنین مقایسه زمان آغاز فعالیت عضلات بین دو گروه معنی دار نشد (05/0

هدف: هدف از این مطالعه بررسی وضعیت بینایی کودکان کم بینا و حقوق آموزشی مرتبط با وضعییت بینایی آن ها می باشد. روش بررسی: این مطالعه بر روی دانش آموزان مدارس اسنثنایی کم بینایان انجام گرفت. بینایی دور و نزدیک و عیوب انکساری اندازه گیری شد. ضمنا حقوق آموزشی کودکان کم بینا در منابع حقوقی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: 273 کودک مورد بررسی قرار گرفتند که از این تعداد 40 کودک ( 7/%14) توانایی ادامه تحصیل در مدرسه عادی را داشتند. 68 نفر (25%) که با بریل درس می خواندند قادرند که با کمک وسایل کمکی، با بینایی ادامه تحصیل بدهند. 68 نفر ( 25%) به عینک نیاز داشتند. 26 نفر ( 5/9 %) به تمرینات اتاق تاریک نیاز داشتند اما این امکانات موجود نبود. 36 نفر (3 %) به اقدامات خاص مثل جراحی زیبایی، چشم مصنوعی، عدسی تماسی رنگی و عینک های آفتابی نیاز داشتند. برخی از دانش آموزان این مدارس که با بریل مشغول ادامه تحصیل بودند قادر بودندکه با چشم خود بریل را بخوانند. اما اجازه نداشتند از بینایی خود استفاده کنند. برای آموزش خط بریل از چشم بند استفاده می شد. نتیجه گیری: حقوق آموزشی کودکان کم بینا در پرتو اصول کلی حقوق، همانند اصل عدالت و انصاف بایستی مورد بررسی قرار بگیرد. حق آموزش از مصادیق حقوق شهروندی و حقوق بشری است لذا بایستی لولزم کمک بینایی و شرایط ویژه برای اقشار خاص مثل کودکان کم بینا مورد توجه قانون گذار قرار بگیرد. رشد و تکامل در زمان کودکی وابستگی بسیار زیادی به بینایی دارد. ایجاد حافظه بینایی در نوزادان و کودکان به عنوان یک رفرانس برای فعالیت های آینده محسوب می گردد. در توانبخشی کم بینایی بایستی از باقیمانده بینایی حد اکثر استفاده صورت پذیرد در غیر این صورت مشکل رشد و تکامل نیز دامن گیر این کودکان خواهد شد. به نظر می رسد که حقوق کودکان کم بینا و نابینا در کشور ما ایران نیاز به باز نگری جدی دارد.

هدف: اهمیت وضعیت پا بر بیومکانیک حرکات عملکردی مختلف از جمله حرکات پایه (مانند راه رفتن و دویدن)، مهارت های مختلف ورزشی و وظایف شغلی مورد قبول همگان است. هدف از انجام مطالعه ی مروری حاضر بررسی اثر تغییر در وضعیت قرارگیری پا بر میزان فعالیت الکتریکی عضلات بدن انسان حین انجام وظایف حرکتی مختلف بود. روش بررسی: پژوهش های فارسی و انگلیسی چاپ شده در بانک های اطلاعاتی Google scholar GoogleScholar، PubMed، Web of science ScienceDirect، SID، Magiran و Irandoc و با محدودیت زمانی سال های 2018-2000 جستجو شد. از کلید واژه های وضعیت پا (Foot Position)، وج پا (Foot Wedge)، الکترومایوگرافی (Electromyography) و فعالیت عضله (Muscle Activity) و ترکیبی از آن ها برای استخراج مطالعات مرتبط استفاده شد. یافته ها: از میان مقالات مرتبط با موضوع، 20 پژوهش برای بررسی انتخاب شد. به طور کلی، مطالعات پیشین نشان داده اند که استفاده از وج پشت و جلوی پا به ترتیب باعث افزایش و کاهش سطح فعالیت عضلات (عمدتا ناحیه ی پایین تنه) می شود؛ اما اثرات استفاده از وج داخلی و خارجی پا نامشخص است. از آنجا که روش های تجزیه و تحلیل متفاوت سیگنال های خام دریافت شده می تواند به مقدار متغیرهای خروجی سیگنال الکترومایوگرافی اثر مهمی بگذارد؛ مقایسه نتایج مطالعات مختلف باید با احتیاط صورت بگیرد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که محدودیت و نقایص موجود در مطالعات پیشین در زمینه بررسی اثرات تغییر در وضعیت قرارگیری پاها، شامل موارد ذیل است. عدم به کارگیری افراد مبتلا به انواع ناهنجاری و بدشکلی های ساختاری پا؛ عدم بررسی سطح فعالیت عضلات ناحیه ی تنه؛ عدم تحلیل سیگنال الکترومایوگرافی عضلات با روش های مناسب و جدید؛ و استفاده از ابزارهایی نظیر وج چوبی جهت تغییر وضعیت پا به جای کفی های طراحی و ساخته شده که در شرایط واقعی استفاده می شوند. بنابراین، نیاز به مطالعات آتی در زمینه ی موارد مطرح شده وجود دارد.