مجله دامپزشکی ایران (دانشگاه شهید چمران اهواز)
سال:1398 | دوره:15 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

مترونیدازول و لوامیزول از داروهایی هستند که دارای عوارض بالینی و بیوشیمیایی مختلفی از جمله تغییر در فعالیت آنزیم های سرمی، پروتئین های خون و سایر شاخص ها هستند. برخی گزارشات موجود حاکی از اثرات مترونیدازول و لوامیزول بر پروتئین های سرم خون در حیوانات هستند، اما گزارش هایی از اثرات این داروها در ماهی کپور معمولی وجود ندارد. در مطالعه ی حاضر تعداد 150 قطعه ماهی کپور معمولی با میانگین وزنی 15± 75 گرم به طور تصادفی به 5 گروه شامل گروه شاهد و چهار تیمار درمانی و با سه تکرار تقسیم شدند. چهار تیمار درمانی شامل: حمام مترونیدازول (5 میلی گرم در لیتر به مدت 24 ساعت و سه بار تکرار درمان به فاصله ی 2 روز)، مترونیدازول خوراکی (به میزان 5 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن به مدت 10 روز)، حمام لوامیزول (5 میلی گرم در لیتر به مدت 24 ساعت و سه بار تکرار درمان هرکدام به فاصله ی 2 روز)، لوامیزول خوراکی (به میزان 5 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن به مدت 10 روز) در نظر گرفته شد. خون گیری در روزهای 1، 7 و 14 پس از پایان درمان صورت گرفت و مقادیر سرمی پروتئین تام، الکتروفورز پروتئین ها و همچنین فعالیت آنزیم های سرمی (AST، ALT و ALP) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد میزان پروتئین تام پلاسما در گروه های مورد مطالعه تفاوت معنی داری نسبت به گروه شاهد نداشته است. میزان فعالیت آنزیم های سرمی در گروه شاهد با میانگین دو گروه لوامیزول حمام و لوامیزول خوراکی به جز آلکالین فسفاتاز تفاوت معنی داری نداشت. فعالیت آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز در گروه مترونیدازول به طور معنی داری بیش تر از گروه شاهد بود. میانگین مقادیر آلبومین، آلفایک گلوبولین ها، آلفادوگلوبولین ها، بتاگلوبولین ها و گاماگلوبولین ها در گروه شاهد عموماً با سایر گروه ها تفاوت معنی داری را نشان نداد. بر اساس یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت هر چند داروهای لوامیزول و مترونیدازول در دوزهای توصیه شده درمانی به روش های مذکور تغییراتی در برخی شاخص های سرمی داشته است اما باعث افزایش معنی دار بسیاری از فاکتورهای مورد مطالعه نشده است و تأثیر قابل توجهی بر فاکتور های پروتئینی خون نداشته و به عنوان دارو های ضدانگلی مناسب در ماهی کپور معمولی قابل توصیه هستند هر چند تحقیقات تکمیلی در این رابطه ضروری به نظر می رسد.

تب بی دوام گاوی (BEF) یک بیماری ویروسی در گاو و گاومیش است که در سال های اخیر در برخی از استان های ایران به ویژه مناطق جنوبی و گرم دیده شده است. گلیکوپروتئین G، آنتی ژن اصلی حفاظتی ویروس تب بی دوام گاوی (BEFV) و هدف آنتی بادی های خنثی کننده ضدویروسی است. هدف از مطالعه ی حاضر، کلونینگ و بیان اپیتوپ G1 از ژن گلیکوپروتئین G ویروس BEF در یک سیستم پروکاریوتی بود. به این منظور، اپیتوپ G1 درون ناقل بیانی پروکاریوتی (+)pET-24a، تحت کنترل پروموتر T7، کلون و سپس سازه ی نوترکیب pET24-G1 به سویه ی Rosettaاشرشیاکلی منتقل شد. بیان پروتئین نوترکیب با استفاده از روش های SDS-PAGE و ایمونوبلات بررسی شد. در آنالیز SDS-PAGE پروتئینی با وزن مولکولی تقریبی 18 کیلو دالتون رویت شد که با وزن مورد انتظار برای پروتئین نوترکیب متصل به دنباله ی 6 تایی هیستیدین هم خوانی داشت. آنالیز ایمونوبلات نشان داد که پروتئین G1 بیان شده به طور اختصاصی با سرم پلی کلونال موشی حاوی آنتی بادی ضد BEF واکنش داد. بنابراین در این مطالعه پروتئین G1 از ویروس BEF با موفقیت توسط سازه ی نوترکیب pET24-G1 در اشرشیاکلی بیان شد. براساس نتایج این مطالعه می توان ایمنی زایی و کارآیی این محصول را به عنوان کاندید احتمالی جهت تولید یک واکسن زیرواحدی علیه این ویروس در مدل های حیوانی بررسی نمود.

در بین نژادهای مختلف اسب، اسب عرب حدود پنج هزار سال قدمت دارد و نقشی اساسی در تاریخ انسان و اسب نقش داشته است. با توجه به اختلافی که در شکل و اندازه ی سر اسبان نژادهای مختلف دیده می شود، استفاده از شاخص های بیومتریک از روش های کاربردی شناسایی و معرفی آن ها می باشد. در مطالعه ی حاضر شاخص های بیومتریک نواحی مختلف سر اسب عرب خالص ایرانی مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه تعداد 9 متغیر از ناحیه ی سر در 30 رأس اسب عرب خالص ایرانی با حداقل سن 3 سال از اسب داری های سطح استان کرمان انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفت. سپس میانگین، انحراف معیار، ضریب تغییرات و فاصله ی اطمینان صفات به کمک نرم افزار stata 10. 1 محاسبه شد. همچنین این اطلاعات در دو گروه نر و ماده و سنین زیر و بالای هشت سال تفکیک و توسط آزمون تی مستقل با یکدیگر مقایسه شدند. مطالعه ی حاضر نشان داد که در اندازه گیری صفات بیومتری صفات طول سر و طول جانبی صورت به ترتیب کم ترین ضریب تغییرات را در بین صفات اندازه گیری شده دارا بودند و صفت فاصله بین دو زاویه فک و ارتفاع شاخ فک تحتانی به ترتیب بیش ترین ضریب تغییرات را داشتند. همچنین در این مطالعه اختلاف ناشی از سن و جنس در هر صفت مورد ارزیابی قرار گرفت که در بین جنس های نر و ماده صفت طول پیشانی و در دو گروه زیر و بالای هشت سال صفت عرض دمی سر با یکدیگر اختلاف معنی داری را نشان دادند.

بیماری های مشترک منتقله از راه غذا، یکی از مشکلات اصلی بهداشتی و اقتصادی در کشورهای صنعتی و غیرصنعتی بوده و سالمونلوز یکی از شایع ترین بیماری های زئونوز در جهان است. ماکیان می توانند نقش مهمی در همه گیری و شیوع سالمونلوز در انسان داشته باشند. هدف از این مطالعه، تعیین وضعیت آلودگی سالمونلایی گله های گوشتی شهرستان مشهد و اطراف آن، تعیین سروگروپ و تعیین الگوی مقاومت ضدمیکروبی سالمونلاهای جدا شده بود. تعداد 1560 نمونه مدفوعی تازه از 23 گله گوشتی جمع آوری شد. پس از مخلوط نمودن هر 10 نمونه، تمامی نمونه ها بر اساس روش های استاندارد برای جداسازی سالمونلا کشت داده شدند. تعیین گروه سرمی بر اساس روش استاندارد آگلوتیناسیون روی لام، جهت تشخیص پادگن های O با استفاده از آنتی سرم های پلی والان A تا D صورت گرفت. روش استاندارد دیسک دیفوزیون برای تعیین حساسیت جدایه ها نسبت به 27 عامل ضد میکروبی انجام گرفت. از مجموع 1560 نمونه (156 نمونه مخلوط شده) تعداد 30 جدایه سالمونلا به دست آمد. بر اساس نتایج آزمایشات سرمی، شش جدایه متعلق به سروگروپ D، یک جدایه متعلق به سروگروپی غیر از A-D و مابقی 23 جدایه متعلق به گروه سرمی C بودند. بیش ترین میزان مقاومت نسبت به کلیستین، آموکسی کلاو، اکسی تتراسایکین، نیتروفورانتوئین، داکسی سایکلین، نالیدیکسیک اسید و بیش ترین حساسیت دارویی نسبت به فسفومایسین، سفتریاکسون، سفکسیم، نورفلوکساسین و جنتامایسین مشاهده شد. بین جدایه های مقاوم، وقوع مقاومت چندگانه بسیار شایع بود به طوری که حداقل به 2 و حداکثر به 18 دارو مقاوم بودند. تعداد 19 الگوی مقاومت دارویی شناسایی شد. نتایج این مطالعه و مطالعات مشابه نشان دهنده ی گردشسالمونلاهای غیرتیفوئیدی در سطح گله های گوشتی کشور با میزان قابل توجهی از مقاومت چندگانه در مقابل آنتی بیوتیک های مصرفی است.

به منظور ارزیابی اثرات ترکیب وراپامیل-کتامین بر ضربان قلب، تعداد تنفس، دمای بدن، فشارخون شریانی، گاز های خونی و میزان اسیدیته خون سرخرگی، پنج قلاده سگ مخلوط به ظاهر سالم، (سه نر و دو ماده) با وزنی بین 20-15 کیلوگرم و سنی بین 5/1 تا 2 سال انتخاب شدند. وراپامیل (3/0 میلی گرم بر کیلوگرم وریدی) ده دقیقه قبل از تجویز کتامین (15 میلی گرم بر کیلوگرم وریدی) تزریق گردید. تمام نمونه های خون شریانی از سرخرگ رانی چپ قبل از تزریق وراپامیل گرفته شد و در دقایق 5، 15، 30 و 45 پس از القای بیهوشی با کتامین نمونه گیری ها تکرار گردیدند. در تمامی حیوانات، بیهوشی و بازگشت از آن بدون حادثه بود. ضربان قلب در تمام زمان های پس از بیهوشی به طور معنی داری افزایش یافت. در دقیقه پنجم پس از بیهوشی فشار اکسیژن شریانی و میانگین فشار خون شریانی کاهش و دی اکسید کربن شریانی به طور معنی-داری افزایش یافتند و pH شریانی خون در دقایق 5 و 15 کاهش یافت. تعداد تنفس و درجه ی حرارت بدن هیچ گونه تغییرات معنی داری را نشان ندادند. بر اساس مطالعه ی حاضر می توان نتیجه گیری کرد، تمام تغییرات آماری معنی دار در قسمت اکسیژن، دی اکسید کربن شریانی و اسیدیته ی خون زودگذر بوده و به کارگیری ونتیلاتور و اکسیژن کمکی می تواند در جلوگیری از آن ها مفید باشد، با این وجود، پیش از معرفی این ترکیب در سگ تحقیقات بیش تری توصیه می شود.

صفات تولید شیر و ترکیبات آن جز صفات کمی و چند ژنی می باشند و تحت تأثیر تعداد زیادی ژن قرار دارند. این تحقیق به منظور تعیین چندشکلی ژن آلفالاکتالبومین و ارتباط آن با صفات تولید شیر در گاومیش بومی استان آذربایجان شرقی با استفاده از تکنیک PCR-SSCP انجام شد. بدین منظور از تعداد 150 رأس گاومیش استان آذربایجان شرقی نمونه ی شیر تهیه و استخراج DNA نمونه ها از شیر به روش پروناز صورت گرفت. بعد از انجام مراحل استخراج DNA، واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) جهت تکثیر یک قطعه 392 جفت بازی از اگزون 1 و اینترون 2 ژن آلفالاکتالبومین با استفاده از یک جفت آغازگر اختصاصی انجام گرفت. برای تعیین چندشکلی نمونه ها، الکتروفورز محصولات PCR پس از تک رشته شدن قطعات (روش چندشکلی فضایی رشته های منفرد مبتنی بر واکنش زنجیره ای پلی مراز) و الکتروفورز روی ژل آکریلامید و رنگ آمیزی ژل به روش نیترات نقره انجام شد. الگوهای ژنوتیپی 1، 2 و 3 به ترتیب با فراوانی 5/87، 71/10، 78/1 مشاهده شد. آنالیز آماری نشان داد بین ژنوتیپ ها و صفات تولید شیر، درصد پروتئین، درصد چربی و لاکتوز شیر ارتباط معنی دار وجود ندارد. بر اساس نتایج این تحقیق انتخاب براساس چند شکلی ژن آلفالاکتالبومین نمی تواند در بهبود ژنتیکی صفات تولید و ترکیبات شیر در گاومیش های نژاد آذری مؤثر باشد.

هدف از انجام این تحقیق تعیین میزان ارتباط و همبستگی بین اندازه گیری ابعاد کلیه ها (طول، عرض، ارتفاع و حجم) در اولتراسونوگرافی با ابعاد واقعی آن ها و بررسی یافته های اولتراسونوگرافی دستگاه ادراری قوچ نژاد لری بختیاری می-باشد. مطالعه روی 20 راس قوچ نژاد لری بختیاری سالم انجام گرفت. جستجوی کلیه ها از طریق تهیگاه راست و جستجوی مثانه از طریق تهیگاه راست و به روش داخل مقعدی انجام گرفت. پس از ذبح دام ها ابعاد واقعی کلیه ها انداره گیری شد. از آزمون رگرسیون خطی و آنالیز همبستگی برای میزان همبستگی بین طول، عرض، ارتفاع و حجم کلیه ها در اولتراسونوگرافی با واقعیت استفاده گردید. 05/0=α مبنای قضاوت آماری لحاظ گردید. کلیه ی راست از خلف دنده ی 13 و در فضای بین دنده ای 12 و کلیه ی چپ در وسط تهیگاه راست قابل مشاهده بود. اکوژنسیته ی کلیه ها مشابه سایر حیوانات بود. ابعاد در کلیه های چپ و راست تقریباً یکسان بود. میانگین طول، عرض، ارتفاع و حجم کلیه ی راست به ترتیب 3/62، 2/30، 7/36 میلی متر و 1/32 سانتی متر مکعب، قطر کورتکس و مدولا به ترتیب 5/7 و 7/7 میلی متر، طول و عرض سینوس به ترتیب 4/30 و 8/9 و قطر پارانشیم 6/13 میلی متر بود. ارتباط مستقیم و مثبت بین طول، عرض، ارتفاع و حجم کلیه ی راست و چپ در اولتراسونوگرافی با طول، عرض، ارتفاع و حجم واقعی آن ها وجود دارد. مثانه فقط از طریق داخل مقعدی قابل اسکن بود. ادرار درون آن بدون اکو و دیواره ی آن صاف و یکنواخت بود. میزنای در هیچ کدام از قوچ ها قابل مشاهده نبود.

ایمونو راکتیویتی آلفا اکتین عضله ی صاف (ASMA) همراه با ارزیابی هیستومتری در روده ی کوچک شتر بالغ در دو جنس مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 8 نفر شتر از دو جنس نر و ماده در کشتارگاه نجف آباد انتخاب و سپس محوطه ی شکمی دام ها تشریح و روده ی کوچک خارج گردید. قطعات 1 سانتی متر از سه بخش روده در فرمالین تثبیت شد و از برخی نمونه ها مقاطع بافتی تهیه گردید و مورد رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و باقی مانده با استفاده از آنتی بادی آلفا اکتین مورد رنگ-آمیزی ایمونوهیستوشیمی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بلندترین طول کرک روده در ژژنوم، بزرگ ترین قطر کرک ها در ایلئوم و عمیق ترین کریپت روده در دئودنوم مشاهده شد. نتایج مورفومتری نشان داد که میانگین ضخامت طبقه ی مخاطی و زیرمخاطی در ناحیه ی دئودنوم بیش تر از نواحی ژژنوم و ایلئوم این اندام است. میانگین ضخامت طبقه ی ماهیچه ای در هر دو جنس در ناحیه ی ژژنوم روده کم تر از نواحی دئودنوم و ایلئوم این اندام است. شدت های متفاوتی از بیان آلفا اکتین مشاهده شد؛ به طوری که کم ترین شدت آلفا اکتین در ژژنوم و بیش ترین شدت بیان آلفا اکتین عضله ی صاف در ایلئوم مشخص گردید. با توجه به کم ترین ضخامت لایه ی عضلانی در ژژنوم به همان نسبت، کم ترین شدت بیان آلفا اکتین در این ناحیه مشاهده گردید. بیان آلفا اکتین عضله ی صاف در روده ی کوچک شتر مشهود بود ولی شدت آن تفاوت نشان داد.

هدف از مطالعه ی حاضر بررسی ساختار بافت شناسی غدد سمینال وزیکول، غدد کوپر و غده ی پروستات گاومیش بومی خوزستان در سن بلوغ بود. غدد ضمیمه ی جنسی 10 رأس گاومیش نر بالغ خوزستان و به ظاهر سالم از کشتارگاه صنعتی اهواز جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور مطالعه ی بافت شناسی، نمونه هایی (ضخامت 5/0 سانتی متر) از هر یک از غدد پروستات، کوپر و سمینال وزیکول در محلول فرمالین بافر 10 درصد فیکس شدند. نمونه های پایدار شده به روش استاندارد تهیه ی مقاطع بافتی پارافینی و با برش هایی با ضخامت 6-5 میکرومتر تهیه و با استفاده از روش های هماتوکسیلین و ائوزین (H&E)، پریودیک اسید شیف (PAS)، آلسین بلو (AB)، تولوئیدن بلو و تری کروم ماسون مورد مطالعه ی بافت شناسی و هیستوشیمی قرار گرفتند. نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که از لحاظ ماکروسکوپی غدد سمینال وزیکول به صورت غددی با ساختار لوله ای شکل، محکم، سخت و لوبوله بود. غدد کوپر به صورت بیضی شکل و کوچک در سطح پشتی پیشابراه لگنی قرار گرفته بود. همچنین، غده ی پروستات گاومیش خوزستان از دو بخش متراکم و منتشر تشکیل شده بود. از لحاظ بافت شناسی، غدد سمینال وزیکول توسط کپسولی از بافت همبند سست به همراه بافت عضلانی صاف متراکمی پوشیده شده بود. غدد کوپر توسط کپسول ضخیمی از بافت رشته ای-عضلانی حاوی رشته های کلاژن فراوان و رشته ی عضله ی صاف احاطه شده بود. پارانشیم غدد سمینال وزیکول و پروستات متشکل از واحدهای ترشحی آلوئولی-لو له ای و مجاری بودند. در مجموع، نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که غدد ضمیمه ی جنسی در گاومیش بومی بالغ خوزستان از غدد ضروری سیستم تناسلی آن می باشند و از لحاظ بافت شناسی هر کدام ساختار بافتی مشخص و منحصر به فردی را دارا هستند.

اولتراسونوگرافی داپلر رنگی، یک روش مناسب جهت بررسی همودینامیک عروق می باشد. این روش، غیر تهاجمی است و اثرات منفی جانبی ندارد. هدف از انجام تحقیق حاضر، ارزیابی اثرات آرامبخشی آسپرومازین (15/0 میلی گرم بر کیلوگرم) و دیازپام (4/0 میلی گرم بر کیلوگرم) بر شاخص های عروقی طحال، در گربه های بومی سالم و با تکنیک اولتراسونوگرافی داپلر رنگی بود. مطالعه ی حاضر روی 20 قلاده گربه بومی (10 قلاده نر و 10 قلاده ماده) و در یک محدوده-ی وزنی مشابه انجام گرفت. در گروه اول تنها دیازپام و در گروه دوم، آسپرومازین تزریق شد. شاخص های عروقی سرخرگ و سیاهرگ طحال، در هر دو گروه و در زمان های 10، 30 و 60 دقیقه بعد از تزریق دارو، در جمعیت گربه های مورد مطالعه، اندازه گیری شدند: حداکثر سرعت جریان خون در ابتدای سیستول قلبی (PSV)، سرعت جریان خون در انتهای دیاستول قلبی (EDV)، متوسط سرعت جریان خون (MV)، شاخص مقاومت شریانی (RI)، شاخص ضربان شریانی (PI)، حجم خون (VF) و شکل امواج اسپکترال (SWF). نتایج حاصل نشان داد که شاخص های عروق سرخرگی PSV، EDV، MV و VF بین دو گروه، تفاوت معنی دار دارند. بیش ترین تغییرات ایجاد شده در گروه دریافت کننده آسپرومازین به دست آمد، به نحوی که مقادیر PSV و EDV به ترتیب از 13/1± 98/14 و 12/1± 83/11 در دقیقه 10 به 13/1± 21/18 و 12/1± 19/16 (بر حسب سانتی متر بر ثانیه) در دقیقه 60 افزایش پیدا کردند. در بررسی شاخص های عروق سیاهرگی، پارامترهای EDV، MV، RI، PI و VF بین دو گروه، تفاوت معنی دار داشتند. نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که آسپرومازین در مقایسه با دیازپام، به شکل معنی داری موجب افزایش خون رسانی بیش تری در عروق سرخرگی طحال شده بود. در نتیجه آسپرومازین نمی تواند داروی مناسبی برای مقید کردن گربه ها جهت ارزیابی اولتراسونوگرافی محوطه شکمی باشد. در مقابل، دیازپام می تواند بدون هیچ گونه عارضه ای، در گربه های ناآرام تجویز شود.

پاستورلا مولتوسیدا یک پاتوژن گرم منفی است که موجب بیماری در حیوان و انسان می شود. وبای مرغی و پاستوریولوز گوسفندی از عفونت های مهم پاستورلامولتوسیدا می باشد که ضرر و زیان های اقتصادی زیادی را به صنعت دامپروری وارد می سازد. عوامل حدت مختلفی در این باکتری شناسایی شده اند که لیپوپلی ساکارید جزء مهم ترین فاکتورهای بیماری زای آن محسوب می شوند. هدف از تایپینگ LPS بررسی اختلاف سویه های پاستورلا مولتوسیدا بر اساس ژنتیک سنتز LPS می باشد. برای انجام تایپینگ مولکولی از کشت خالص هر جدایه با روش جوشاندن، استخراج DNA ژنومی انجام شد و 32 جدایه پاستورلامولتوسیدای گوسفندی و 30 جدایه از طیور با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژنوتایپینگ لیپوپلی ساکاریدی به وسیله ی PCR، تعیین ژنوتیپ شدند. سپس، توالی نوکلئوتیدی محصولات PCR از هر ژنوتیپ مشخص و ارتباط آن ها با توالی های موجود در بانک ژن مقایسه گردید. نتایج نشان داد از 32 جدایه ی گوسفندی، 10 جدایه دارای ژنوتیپ L3 (25/31 درصد) بودند. در جدایه های طیور نیز 18جدایه دارای ژنوتیپ L1 (60 درصد) و 4 جدایه دارای ژنوتیپ L2 (33/13 درصد) و 5 جدایه دارای ژنوتیپ L3 (66/16 درصد) و 2 جدایه دارای هر سه ژنوتیپ L1, L2, L3 (66/6 درصد) و 1 جدایه دارای دو ژنوتیپ L2, L3 (33/3 درصد) بودند. از چهار ژنوتیپ لیپوپلی ساکارید پاستورلا مولتوسیدا، جدایه های گوسفندی تنها دارای ژنوتیپ L3 بودند ولی در مقابل، جدایه های طیور دارای ژنوتیپ های L3, L2, L1 بودند و هر دو میزبان فاقد ژنوتیپ L4 بودند. این نتایج نشان می دهد که فراوانی و پراکندگی ژنوتیپ های LPS بسته به نوع میزبان متفاوت می-باشد. در مقایسه نتایج توالی نوکلئوتیدی جدایه های بومی ایران با جدایه های موجود در بانک ژن یک اختلاف قابل توجه در ژنوتیپ L3 و به میزان کم تر در ژنوتیپ L1, L2 دیده شد.

مجتمع عمده ی پذیرش بافتی (MHC) نقشی مهم در پاسخ های ایمنی دارد و تنوع مولکول های آن با توانایی شناخت و پاسخ به پپتیدهای بیگانه مرتبط است. در میان ژن های MHC گاوسانان، ژنوتایپینگ DRB3 برای بررسی های ژنتیک جمعیت و ارتباط MHC با صفات ایمنی و صفات تولیدی کاربرد بیش تری دارد. در این تحقیق اگزون دوم ژن Bubu-DRB3 با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز افزوده شد و سه روش تحلیل دقیق دمای شکافت (HRM)، تحلیل الگوهای برش آنزیمی (RFLP) و تعیین توالی مستقیم برای تعیین ژنوتیپ DRB3 گاومیش مورد استفاده قرار گرفتند تا امکان استفاده از روش HRM و یا جایگزینی آن با سایر روش ها مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج نشان داد که روش HRM با نتایج تعیین توالی و RFLP تطابق دارد و می توان از آن برای ژنوتایپینگ ژن DRB3 گاومیش بهره برد. به نظر میرسد استفاده از روش تحلیل دقیق دمای شکافت کاربرد زیادی در بررسی تنوع ژن های MHC پیدا کند. اگر چه با این روش نمی توان آلل های هر کرومزوم را تشخیص داد ولی با توجه به ماهیت هم بارز ژن های MHC، نتایج آن برای بررسی تنوع و ارتباط ژنوتیپ با فنوتیپ ایمنی قابل قبول خواهد بود.