مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال:1398 | دوره:21 | شماره:4 (پی در پی 72) |تعداد مقالات:16

میکروسفالی اولیه اتوزومی مغلوب (Autosomal recessive primary microcephaly: MCPH) یک اختلال نادر نورولوژیکی است که در بدو تولد در نوزادان مبتلا مشاهده می شود. معمولا بیماران از ناتوانی ذهنی متوسط تا شدید رنج می برند. در این مطالعه مروری، همه جایگاه های شناخته شده تا به امروز اختلال MCPH همراه با نوع و تعداد جهش های شناخته شده و بررسی عملکردی و چگونگی شناسایی ژن ها به تفکیک و نیز الگوریتم تشخیصی از مقالات و پایگاه داده ها همانند OMIM و HGMD جمع آوری شده است. تاکنون 23 جایگاه ژنی (MCPH1-23) در جمعیت های مختلف در ارتباط با میکروسفالی اولیه شناخته شده است. عملکرد این ژن ها شامل جهت گیری صحیح دوک های میتوزی، مضاعف سازی، تشکیل یا عملکرد سانتروزوم، جابه جایی وزیکول ها، تنظیم رونویسی و پاسخ به آسیب DNA است و براساس تحقیقات بیماری MCPH در جمعیت ایران و پاکستان به دلیل ازدواج خویشاوندی شایع تر است. در ایران MCPH1 و MCPH5 شیوع بیشتری دارد.

زمینه و هدف: امروزه یکی از مهم ترین مسایل بهداشتی بیماری عروق کرونر است. آنتی اکسیدان ها از جمله موادی هستند که می توانند در کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی نقش به سزایی ایفاء نمایند. این مطالعه به منظور تعیین اثر مکمل رزوراترول طی تمرینات ورزشی بازتوانی قلبی بر عوامل التهاب سیستمیک بیماران تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 40 بیمار قلبی سه ماه پس از عمل جراحی بای پس عروق کرونر در مرکز بازتوانی قلبی بیمارستان فوق تخصصی قلب و عروق فرشچیان همدان طی سال 1395 انجام شد. بیماران به طور تصادفی در چهار گروه 10 نفری کنترل، گروه مکمل رزوراترول، گروه بازتوانی ورزشی و گروه مکمل رزوراترول توام با بازتوانی ورزشی قرار گرفتند. تمرینات بازتوانی ورزشی سه روز در هفته به صورت متناوب به مدت هشت هفته در قالب تمرینات استقامتی و به مدت 15 تا 20 دقیقه با شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه و همچنین تمرینات مقاومتی با شدت 20 تا 50 درصد یک تکرار بیشینه انجام گردید. تعداد تکرارها در هر ست 8 تا 15 تکرار و بر اساس ظرفیت و توانایی اختیاری آزمودنی ها انجام شد. در حالی که آزمودنی ها گروه های مکمل روزانه 400 میلی گرم رزوارترول مصرف کردند. نمونه گیری خون قبل و 48 ساعت بعد از تمرینات توانبخشی و مکمل سازی انجام شد و غلظت پلاسمایی TNFα ، IL-6، IL-1 β و CRP اندازه گیری گردید. یافته ها: متغیرهای CRP، TNFα ، IL 1-β و IL-6 گروه رزوراترول توام با بازتوانی ورزشی در مقایسه با گروه کنترل، گروه مکمل رزوراترول و گروه بازتوانی ورزشی کاهش آماری معنی داری نشان دادند (P<0. 05). نتیجه گیری: ترکیب مصرف رزوراترول توام با بازتوانی ورزشی به طور انتخابی در کاهش برخی عوامل التهاب سیستمیک نسبت به مکمل رزوراترول و تمرینات بازتوانی ورزشی موثرتر ارزیابی شد.

زمینه و هدف: درد و رنج سرطان، نگرانی از آینده و ترس از مرگ، سلامت روان بیماران مبتلا به سرطان را دچار اختلال می کند. این مطالعه به منظور تعیین اثر آموزش فنون مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دشواری تنظیم هیجانی و سلامت روان در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 30 بیمار زن مبتلا به سرطان پستان به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه مداخله تحت آموزش فنون مبتنی بر پذیرش و تعهد به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفتند. قبل، پس از اجرای درمان و دو ماه بعد از آن همه شرکت کنندگان با پرسشنامه گرتز و رومر 2004 و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28) ارزیابی و مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: نمره کلی تنظیم هیجان در پیش آزمون گروه مداخله از 4. 16± 113. 52 به 3. 96± 104. 67 کاهش یافت (P<0. 05). همچنین در دوره پیگیری نیز در گروه مداخله)3. 58± 104. 17(پایین باقی مانده بود؛ اما میانگین آن در گروه کنترل کاهش آماری معنی داری نشان نداد. در مقیاس سلامت روان در گروه مداخله پس اجرای درمان نمره کلی سلامت روان از 4. 21± 46. 81 به 3. 39± 33. 18 کاهش یافت (P<0. 05). این نمره در دوره پیگیری نیز در گروه مداخله)3. 33± 33. 12(تعیین شد؛ اما در گروه کنترل کاهش آماری معنی دار مشاهده نشد. نتیجه گیری: آموزش فنون مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند باعث افزایش سلامت روانی و تنظیم بهتر هیجان در مبتلایان به سرطان پستان شود.

زمینه و هدف: اسکیزوفرنی یک بیماری مزمن است که با اختلال در زندگی شخصی و عملکرد اجتماعی قابل توجهی همراه است. از آنجا که تمرینات ورزشی نقش مهمی بر مشکلات مذکور دارد؛ این مطالعه به منظور مقایسه اثر دو شیوه تمرینات تناوبی با شدت بالا و فوتسال بر برخی عوامل آمادگی جسمانی، کیفیت زندگی و علایم منفی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی از نوع پارانوئید انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 42 بیمار مرد مبتلا به بیماری مزمن اسکیزوفرنی از نوع پارانوئید بستری در مرکز آسایش رشت طی سال 1396 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در سه گروه تمرین تناوبی با شدت بالا (15=n)، فوتسال (12=n) و کنترل (15=n) تقسیم شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی، پرسشنامه علایم منفی و برخی از آزمون های آمادگی جسمانی قبل و بعد از 8 هفته تمرین تعیین شدند. تمرینات تناوبی با شدت بالا (high-intensity interval training: HIIT) سه جلسه در هفته با شدت 70 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب و تمرینات فوتسال سه جلسه در هفته به مدت 40 دقیقه اجرا شدند. یافته ها: توان بی هوازی گروه های فوتسال و HIIT در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری بالاتر بود (P<0. 05)؛ اما اختلاف آماری معنی داری در توان بی هوازی دو گروه فوتسال و HIIT مشاهده نشد. توان عضلانی پا گروه های HIIT و فوتسال در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری بیشتر بود (P<0. 05). توان عضلانی پا در گروه HIIT در مقایسه با گروه فوتسال بالاتر بود (P<0. 05). علایم منفی گروه های HIIT و فوتسال در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری پایین تر بودند (P<0. 05). کیفیت زندگی گروه های فوتسال و HIIT در مقایسه با گروه کنترل معنی دار نبود. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات تناوبی با شدت بالا اثرات چشمگیرتری نسبت به تمرینات فوتسال دارند؛ ولی هر دو نوع تمرین باعث بهبود برخی عوامل آمادگی جسمانی و کاهش علایم منفی در بیماران اسکیزوفرنی می شوند.

زمینه و هدف: بیماری کبد چرب غیرالکلی (non-alcoholic fatty liver disease: NAFLD) یکی از مهم ترین اختلالات مزمن کبدی است که احتمالا با مشکلات قلبی نیز مرتبط است. این مطالعه به منظور تعیین اثر درمان ترکیبی مکمل رزوراترول و ورزش تناوبی بر میزان آپوپتوز سلول های بافت قلبی موش های صحرایی نر دچار کبد چرب غیرالکلی به روش تانل انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 35 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار انجام شد. حیوانات به 5 گروه 7 تایی شامل گروه کنترل (سالم) و چهار گروه NAFLD شامل گروه بیمار، گروه دریافت کننده رزوراترول، گروه ورزش تناوبی و گروه رزوراترول توام با ورزش تناوبی تقسیم شدند. میزان آپوپتوز سلول های بافت قلبی به روش TUNEL بررسی گردید. یافته ها: گروه بیمار به طور معنی داری دارای بیشترین میانگین درصد سلول های آپوپتوز شده قلبی)0. 69± 24. 38%(در مقایسه با سایر گروه ها بود (P<0. 05). در حالی که گروه های ترکیبی رزوراتول + ورزش تناوبی)0. 49± 9. 02%(و مکمل رزوراتول)0. 83± 9. 47%(دارای کمترین میانگین درصد سلول های آپوپتوز شده قلبی در مقایسه با گروه های بیمار و صرفا ورزش تناوبی بودند (P<0. 05). تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه رزوراترول + تمرین ورزشی و مکمل رزوراترول مشاهده نگردید. میانگین درصد سلول های آپوپتوز قلبی در گروه ورزش تناوبی برابر با 0. 28± 11. 39% درصد تعیین شد. نتیجه گیری: بیماری کبد چرب غیرالکلی به طور چشمگیری با آپوپتوز سلول های قلبی همراه است. تجویز مکمل رزوراترول، به ویژه همراه با ورزش تناوبی، به طور چشمگیری سبب کاهش میزان آپوپتوز سلول های بافت قلبی می گردد.

زمینه و هدف: گیاه کوله خاس (Ruscus aculeatus L) از تیره مارچوبه در درمان بعضی از بیماری ها از جمله بیماری های عروقی، لنفاوی و هموروئید مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه به منظور تعیین اثر ضد دردی و ضدالتهابی عصاره هیدروالکلی گیاه کوله خاس در موش کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 80 سر موش کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI با سن تقریبی 8-6 هفته و وزن 25-23 گرم انجام شد. حیوانات برای هر تست به طور تصادفی به 5 گروه 8 تایی شامل گروه شاهد (دریافت کننده آب مقطر)، گروه کنترل مثبت (دریافت کننده مورفین با دوز 10 میلی گرم بر کیلو گرم در تست درد و دریافت کننده دگزامتازون با دوز 15 میلی گرم بر کیلوگرم در تست التهاب) و همچنین سه گروه دریافت کننده دوزهای 75، 150 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی گیاه کوله خاس تقسیم شدند. بررسی درد توسط تست فرمالین و بررسی التهاب با تورم گوش القاشده با زایلین انجام شد. یافته ها: عصاره هیدروالکلی کوله خاس باعث کاهش آماری معنی دار درد حاد در دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن نسبت به گروه شاهد گردید (P<0. 05). درصد مهار درد حاد 60 درصد در مقایسه با 85 درصدی مهار درد توسط مورفین تعیین شد. همچنین این گیاه سبب کاهش آماری معنی دار درد مزمن ناشی از فرمالین در دوزهای 150 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن نسبت به گروه شاهد گردید (P<0. 05). دوز 150 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره به ترتیب باعث مهار 71درصدی و 94درصدی درد مزمن در مقایسه با 97 درصدی کاهش درد توسط مورفین شدند. نتیجه گیری: عصاره هیدروالکلی گیاه کوله خاس در دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن باعث کاهش درد حاد و مزمن و در دوز 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن سبب کاهش درد حاد در حیوانات آزمایشگاهی می گردد.

زمینه و هدف: اختلال در عملکرد مولفه های هورمونی و ژنتیکی از مهم ترین عوامل هایپرگلیسیمی در افراد چاق و بیماری دیابت هستند. ژن FOXO1 به عنوان یکی از عوامل رونویسی موثر در مسیرهای سیگنالینگ انسولین، گلوکز ناشتا و مقاومت انسولین محسوب می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرینات مقاومتی بر بیان ژن FOXO1 در بافت چربی زیرپوستی موش های صحرایی دیابتی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 14 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن تقریبی 20± 220 گرم توسط تغذیه رژیم غذایی پرچرب و تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (STZ، mg/kg 30) به دیابت نوع دو مبتلا و به شیوه تصادفی به گروه های 7 تایی کنترل و ورزش تقسیم شدند. گروه ورزش در یک دوره تمرینات هوازی 6 هفته ای به تعداد 5 روز هفته شرکت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، سطح ناشتایی گلوکز و انسولین خون و نیز بیان ژن FOXO1 در بافت چربی زیرپوستی هر دو گروه اندازه گیری و مقایسه گردید. یافته ها: تمرینات هوازی سبب کاهش آماری معنی دار گلوکز ناشتا، مقاومت انسولین و بیان ژن FOXO1 در بافت چربی زیرپوستی در مقایسه با گروه کنترل گردید (P<0. 05). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات مقاومتی به واسطه مهار بیان ژن FOXO1 در بافت چربی زیرپوستی به کاهش مقاومت انسولین و گلوکز سرم در موش های دیابتی منجر می گردد.

زمینه و هدف: اکثر تحقیقات بر اثر مثبت تمرینات ورزشی روی متغیرهای راه رفتن سالمندان تاکید کرده اند. در مورد اثربخش بودن نوع خاصی از تمرین در جهت بهبود راه رفتن سالمندان تحقیقات اندکی انجام شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین روی سطوح پایدار و ناپایدار بر متغیرهای کینماتیکی راه رفتن و زمان برخاستن و رفتن (Timed-up-and go: TUG) در زنان سالمند انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی 75 زن سالمند به صورت غیرتصادفی در 5 گروه 15 نفری شامل کنترل (عدم دریافت مداخله)، گروه دوم (سطح ناپایدار): گروه تمرینی روی فوم 6 سانتی متری، گروه سوم (سطح ناپایدار): گروه تمرینی روی فوم 9 سانتی متری، گروه چهارم (سطح ناپایدار): گروه تمرینی روی ماسه و گروه پنجم (سطح پایدار): گروه تمرینی روی سطح سفت قرار گرفتند. برای ثبت داده ها از دوربین مخصوص ثبت تصویر استفاده شد. متغیرهای کینماتیکی راه رفتن (شامل کادنس، طول گام، سرعت گام و طول قدم) با نرم افزار آنالیز حرکتی (Motion Analysis Kinovea) استخراج شد. میانگین سه تکرار متغیرها به عنوان نمره نهایی فرد ثبت گردید. یافته ها: تمرین اثر آماری معنی داری بر متغیر کادنس طول قدم، طول گام، عرض گام، سرعت راه رفتن و زمان برخاستن و رفتن داشت (P<0. 05). اگرچه بعد از برنامه تمرینی اختلاف آماری معنی داری در عامل تمرین مشاهده شد؛ اما تمرین بر فوم 9 سانتی متری بیشترین اختلاف میانگین را در متغیرهای TUG، کادنس، طول گام ایجاد نمود و تمرین روی ماسه بیشترین اختلاف میانگین را در متغیرهای طول قدم و سرعت راه رفتن ایجاد کرد. نتیجه گیری: تمرینات روی سطوح پایدار و ناپایدار باعث بهبود متغیرهای کادنس، طول قدم، طول گام، عرض گام، سرعت راه رفتن و زمان برخاستن و رفتن سالمندان گردید.

زمینه و هدف: والدین کودکان مبتلا به سرطان بیشتر از والدین کودکان سالم در معرض مشکلات روان شناختی از قبیل اضطراب، افسردگی، استرس و به طور کلی تهدید سلامت روان هستند. این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه گروهی بر خودکارآمدی مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی روی 30 مادر دارای فرزند مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مرکز طبی کودکان در شهر تهران طی سال 1396 انجام شد. مادران به طور غیرتصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی والدینی دومکا و همکاران سال 1996 استفاده شد. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در 10 جلسه دو ساعته به شیوه گروهی برای گروه مداخله اجرا گردید و برای مادران گروه کنترل مداخله ای ارایه نشد. یافته ها: میانگین نمره خودکارآمدی والدین دارای کودک مبتلا به سرطان در پیش آزمون 6. 40± 31. 40 و پس آزمون 13. 35± 53. 87 تعیین شد و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (P<0. 05). میانگین نمره خودکارآمدی والدین گروه کنترل در پیش آزمون 5. 73± 30. 07 و در پس آزمون 7. 58± 29 تعیین گردید که این تفاوت از نظر آماری معنی داری نبود. نتیجه گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معنی داری باعث بهبود خودکارآمدی والدینی مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان می گردد.

زمینه و هدف: تروما مهم ترین علت از دست رفتن عمر موثر در جمعیت های انسانی بوده و دومین علت مرگ و میر در کشور محسوب می شود. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی آسیب های ارگان های داخل توراکس به دنبال ترومای نافذ در بیماران بستری در مرکز آموزشی درمانی 5 آذر گرگان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی به صورت گذشته نگر روی پرونده 107 بیمار بستری شده به دلیل ترومای نافذ در مرکز آموزشی درمانی 5 آذر گرگان (مرکز ترومای استان گلستان) طی سال 1395 انجام شد. داده های موجود در پرونده بیماران شامل سن، جنس، نوع شغل، محل آسیب، نوع آسیب و علت آسیب براساس چک لیستی استخراج و مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سنی بیماران 26. 13 سال در محدوه سنی 62-14 سال بود. بیشترین علت تروما، نزاع به میزان 78. 5% تعیین شد. بیشترین عامل ایجاد کننده آسیب، چاقو به میزان 66. 35% بود که بیشترین آسیب به ریه (11. 21%) وارد شده بود. کمترین آسیب مربوط به عروق بزرگ (ورید پولمونری) با یک مورد (0. 93%) بود. بیشترین فراوانی بر اساس شغل مربوط به گروه بیکار (39. 25%) بود. دو مورد مرگ و میر مشاهده شد که در یک بیمار به علت ترومای قلب و در بیمار دیگر به دلیل پارگی عروق ساب کلاوین بود. نتیجه گیری: آسیب توسط چاقو بیشترین علت ترومای نافذ در اثر نزاع خیابانی تعیین شد.

زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس شایع ترین عامل مهم عفونت های بیمارستانی است. درمان عفونت های استافیلوکوکوس اورئوس با حضور گونه مقاوم به آنتی بیوتیک متی سیلین (Methicillin Resistant Staphylococcus aureus: MRSA) پیچیده تر شده است. mecA ژن کدکننده مقاومت به متی سیلین و blaZ ژن کدکننده مقاومت به آنزیم بتالاکتاماز است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی ژن های blaZ و mecA در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از نمونه های بالینی با استفاده از روش مولکولی واکنش زنجیره ای پلیمراز (Polymerase Chain Reaction: PCR) انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 59 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های بالینی بیمارستان های شهر گرگان طی مدت شش ماه (از بهمن 1395 لغایت تیر 1396) جمع آوری شدند. ایزوله ها با استفاده از رنگ آمیزی گرم، تست های کوآگولاز، کاتالاز، Dnase و تخمیر قند مانیتول تعیین هویت شدند و با روش دیسک دیفیوژن مقاومت آنتی بیوتیکی ارزیابی گردید. از روش یدومتری برای تشخیص تولید آنزیم بتالاکتاماز در این باکتری استفاده شد. سپس تشخیص ژن های mecA و blaZ با استفاده از روش PCR انجام گردید. یافته ها: همه 59 ایزوله (100 درصد) استافیلوکوکوس اورئوس برای ژن blaZ مثبت و به دنبال آن، 27 ایزوله (45. 8%) دارای ژن mecA بودند که به طور همزمان ایزوله های دارای ژن mecA از لحاظ حضور ژن blaZ مثبت بودند. میزان 5 درصد از ایزوله های مقاوم به اگزاسیلین و 3 درصد از ایزوله های مقاوم به سفوکسی تین دارای ژن mecA بودند. 79. 4% از ایزوله های دارای ژن blaZ، در تست فنوتیپی بتالاکتاماز مثبت بودند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تمام ایزوله های جدا شده دارای استافیلوکوکوس اورئوس با ژن blaZ بودند و به طور همزمان ایزوله های دارای ژن mecA از لحاظ حضور ژن blaZ مثبت بودند.

زمینه و هدف: روند رو به افزایش مقاومت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام، در باکتری فرصت طلب سودوموناس آئروژینوزا یکی از عوامل مهم مرگ و میر ناشی از عفونت های بیمارستانی محسوب می شود. این مطالعه به منظور تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی و شیوع ژن های متالوبتالاکتامازهای IMP-1، VIM-1 و اینتگرون کلاس یک در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 200 جدایه مشکوک به جنس سودوموناس از عفونت های خون، ادرار، زخم، چشم و خلط در بیمارستان ارسنجان در استان فارس طی فروردین لغایت شهریور سال 1395 انجام شد. پس از تایید جنس باکتری با تست های بیوشیمیایی و روش مولکولی S rRNA16و جداسازی گونه سودوموناس آئروژینوزا با استفاده از پرایمر اختصاصی ژن las I، حساسیت آنتی بیوتیکی با روش دیسک دیفیوژن طبق معیار CLSI تعیین گردید. حضور ژن هایIMP (Imipenem)، VIM (Verona integron-encoded metallo-β-lactamase) و Int-1 (اینتگرون کلاس 1) توسط روش PCR بررسی گردید. یافته ها: نتایج تست های فنوتیپی و ژنوتیپی منجر به جداسازی 107 جدایه سودوموناس آئروژینوزا گردید. جمعیت مورد مطالعه بیشترین مقاومت را با 38/79 درصد به سفپیم و کمترین مقاومت را با 13. 08% به توبرامایسین نشان دادند. 10جدایه (9. 35%) حامل Int-1، 19 جدایه (17. 76%) حامل ژن IMP، 23جدایه (21. 5%) حامل ژن VIM، 4 جدایه (3. 74%) حامل ژن IMP و Int-1، 11 جدایه (10. 28%) حامل ژن VIM و Int-1، 15 جدایه (14. 02%) حامل هر دو ژنIMP و VIM، 12 جدایه (11. 22%) به طور همزمان حامل هر سه ژن بودند. 13 جدایه (12. 15%) نیز هیچ یک از ژن های را نداشتند. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده افزایش مقاومت دارویی چندگانه و وجود همزمان یک یا دو ژن IMP، VIM و Int-1 در سویه های سودوموناس آئروژینوزا است. Int-1 قدرت جابجایی ژن های مقاومت زا را داشته و باعث ایجاد جمعیت های مقاوم می شود.

زمینه و هدف: مشکلات فراوانی در تمامی ابعاد جسمی، روانی، اجتماعی، اقتصادی و خانوادگی برای سالمندان در اثر ابتلا به سرطان می تواند ایجاد شود. این مطالعه به منظور تعیین نیازهای مراقبتی حمایتی سالمندان مبتلا به سرطان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 248 سالمند (144 مرد و 104 زن) با میانگین سنی 6. 94± 67. 17 سال مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مراکز درمانی دولتی و خصوصی شهر گرگان با استفاده از نمونه گیری غیراحتمالی و در دسترس در سال 1397 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه روا و پایای نیازهای مراقبتی حمایتی بیماران مبتلا به سرطان (supportive care need survey) دارای پنج حیطه نیازهای جسمی و عملکرد روزانه، سیستم سلامت و اطلاعات، حمایتی و مراقبت از بیمار، روانی و جنسی بود. یافته ها: بین حیطه های جسمی و عملکرد روزانه، حیطه جنسی، حمایت و مراقبت و سیستم سلامت و اطلاعات با جنسیت رابطه آماری معنی داری مشاهده گردید (P<0. 05). سالمندان زن در حیطه جسمی و عملکرد روزانه، و سالمندان مرد در حیطه های جنسی، حمایت و مراقبت، سیستم سلامت و اطلاعات نیاز بیشتری برای دریافت کمک داشتند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد نیازهای برآورده نشده در سالمندان مبتلا به سرطان به ویژه در حیطه جسمی و عملکرد روزانه از میزان بالایی برخوردار است.

زمینه و هدف: یکی از شاخص های سلامت در انسان طبیعی بودن تعداد و ابعاد سلول های خونی است. این مطالعه به منظور انجام غربالگری بیماری های خون و خونریزی دهنده مراجعین به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی یزد اجرا گردید. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی به روش مقطعی روی 273 بیمار مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی یزد طی سال های 95-1394 انجام شد. اطلاعات سن، جنس، بیماری سیستمیک و نوع آن، تاریخچه پزشکی و معاینات بالینی بیماران و نیز نوع تست های درخواستی فوق و علت درخواست ثبت گردید. یافته ها: تست های خونریزی دهنده و انعقادی برای 63 نفر (23. 4%) و CBC برای 210 نفر (76. 9%) درخواست شده بود. نتایج آزمایش شمارش کامل سلول های خونی افراد مبتلا به بیماری سیستمیک (53 مورد، 25. 2%) در اکثر موارد طبیعی بود. بیشترین بیماری سیستمیک به ترتیب شامل بیماری های قلب و عروقی (56 درصد) و اختلالات خونریزی دهنده (19 درصد) تعیین گردید. بیشترین درصد غیرطبیعی بودن اجزایCBC مربوط به توزیع غیرطبیعی نوتروفیل ها (84. 9%) بود. بین نتایج آزمایش های CBC و اجزای آن و نیز BT، PT، PTT با سن بیماران ارتباط آماری معنی داری یافت نشد. میزان Hb، شمارش پلاکت و INR تفاوت آماری معنی داری با سن بیماران نشان داد (P<0. 05). نتایج آزمایش های شمارش پلاکت، WBC، PT، لنفوسیت، نوتروفیل، RBC، Hb، MCV و MCH در مردان نسبت به زنان تفاوت آماری معنی داری نشان داد (P<0. 05). نتیجه گیری: نتایج اکثر تست های آزمایشگاهی خونی و انعقادی بیماران در این مقطع زمانی طبیعی بود که می تواند نشان دهنده آمادگی مراجعین برای تحمل درمان های دندانی باشد. نتایج این مطالعه باعث کاهش تقاضای غیرضروری تست های آزمایشگاهی و هزینه های وارده به بیمار در صورت بررسی دقیق تاریخچه بیماری و یافته های بالینی بیماران می شود.

زمینه و هدف: اکینوکوکوزیس گرانولوزوس از بیماری های مهم مشترک انسان و دام است و جراحی بهترین روش درمان آن است. تاکنون اسکولکس کش های شیمیایی متعددی برای جلوگیری از نشت پروتواسکولکس ها حین عمل جراحی استفاده شده اند؛ اما با توجه به عوارض جانبی خیلی مورد استقبال قرار نگرفته اند. از این رو استفاده از گیاهان دارویی یا ترکیبات مشتق شده از آنها به عنوان ترکیبات جایگزین مورد توجه قرار گرفته اند. این مطالعه به منظور مقایسه اثر برون تنی اسانس شاهدانه (Cannabis sativa) با آلبندازول بر پروتواسکولکس های کیست هیداتید انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی اسانس شاهدانه از قسمت های هوایی گیاه در فصل گلدهی در دانشگاه کامرینو ایتالیا تهیه و آنالیز کروماتوگرافی گازی-طیف سنجی جرمی انجام شد. پروتواسکولکس ها از کبدهای آلوده به کیست هیداتید استخراج و به مدت 10، 30، 60 و 120 دقیقه در معرض غلظت های مختلف (1، 2، 5 و 10 میکروگرم به ازای هر میلی لیتر) اسانس شاهدانه قرار گرفتند. میزان زنده بودن پروتواسکولکس ها به وسیله رنگ آمیزی ائوزین 0. 1% سنجیده شد. از آلبندازول به عنوان داروی استاندارد استفاده گردید. یافته ها: اسانس شاهدانه در تمامی غلظت های مورد استفاده موجب از بین رفتن معنی دار در پروتواسکولکس ها گردید که با افزایش غلظت رابطه مستقیم نشان داد (P<0. 05). بالاترین غلظت از آلبندازول پس از 2 ساعت 13. 24% از بین رفتن را موجب شد. در حالیکه این میزان در تیمار با شاهدانه µ g/ml2 به 20. 9% و در غلظت µ g/ml10 به 26. 08% درصد رسید. نتیجه گیری: اسانس شاهدانه دارای اثر پروتواسکولکس کشی قابل قبولی در مقایسه با داروی آلبندازول است و می توان آن را به عنوان یک ماده پروتواسکولکس کش طبیعی پیشنهاد نمود.

زمینه و هدف: سالمونلوز یک معضل بهداشتی مهم و مسوول بیشترین موارد مرگ و میر ناشی از بیماری های منتقله از غذا در سرتاسر جهان است. در کشور ما عفونت سالمونلایی در اثر مصرف مواد غذایی آلوده رو به افزایش است. این مطالعه به منظور تعیین سروگروپ و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های سالمونلا از مواد غذایی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی تعداد 400 نمونه به صورت تصادفی از مواد غذایی شامل گوشت قرمز، مرغ، تخم مرغ و سبزی هر کدام به تعداد 50 نمونه بسته بندی و 50 نمونه فله توزیع شده در 10 واحد مختلف عرضه کننده در مناطق پنجگانه شهر تهران طی 9 ماه در سال 1397 تهیه گردید. از نمونه ها براساس استاندارد ملی ایران به شماره1810 آزمون میکروبی به عمل آمد. سپس تست های بیوشیمیایی، تاییدی و سرولوژی مربوطه انجام گردید. تست حساسیت میکروبی براساس روش دیسک دیفیوژن آگار با استفاده از دیسک های آنتی بیوتیکی شرکت مست (انگلستان) انجام شد. یافته ها: از 400 نمونه مورد آزمایش 8 مورد (2 درصد) سالمونلاجدا گردید. درصد آلودگی سالمونلا در 6 مورد (75 درصد) مواد غذایی فله نسبت به 2 مورد (25درصد) بسته بندی بیشتر بود. بیشترین سروگروپ سالمونلای جداشده متعلق به گروپ D بود و نمونه غذایی مرغ درصد آلودگی به سالمونلای بیشتری (37. 5%) نسبت به سایر مواد غذایی مورد آزمایش از خود نشان داد. جدایه های سالمونلا، بیشترین مقاومت میکروبی را به آنتی بیوتیک نالیدیکسیک اسید (75درصد) داشتند. نتیجه گیری: با توجه به سالمونلاهای جدا شده به ویژه گروه D از مواد غذایی و گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی آنها، لزوم مراقبت بیشتر و رعایت سطح بالاتر بهداشت در تهیه، تولید، بسته بندی و عرضه مواد غذایی در سطح جامعه به نظر می رسد.