پژوهش در پزشکی
سال:1399 | دوره:44 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: سیستم تولیدمثلی در شرایط در معرض قرار گرفتن با کادمیوم از طریق تغییرهای دژنراتیو در اندام های بیضه، اپیدیدیم و وزیکول سمینال تحت تاثیر قرار می گیرد. کادمیوم از طریق تولید رادیکال های آزاد سبب القای لیپید پراکسیداسیون در بیضه شده که در نتیجه آسیب سیستم دفاعی درون سلولی است. در طب سنتی گیاه زیرفون (Tilia platyphyllos L. ) به عنوان یک داروی دیورتیک، درمان زخم معده، ضد اسپاسم و آرام بخش استفاده می شود. چندین ترکیب شیمیایی همانند ترپنوییدها، اسیدهای فنولیک و فلاونوییدها در گل و برگ های زیرفون شناسایی شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر عصاره اتانولی گیاه زیرفون بر سمیت اکسیداتیو بیضه ناشی ازکلرید کادمیوم در موش صحرایی است. روش کار: در این تحقیق تجربی، موش های صحرایی به صورت تصادفی به 10 گروه تقسیم شدند: کنترل سالم، عصاره زیرفون (50، 100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن دریافت خوراکی، روزانه)، کنترل نابارور (کلرید کادمیوم سه میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن دریافت خوراکی، روزانه)، عصاره زیرفون (50، 100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، دریافت خوراکی، روزانه) همراه با کلرید کادمیوم. در پایان آزمایش پس از 28 روز بیضه ها برای بررسی هیستوپاتولوژی جدا شدند. بیضه ها در فیکساتور بوین قرار گرفته و مراحل آبگیری، شفاف سازی، آغشته گری به پارافین، قالب گیری انجام شد و تغییرهای هیستوپاتولوژیک (وضعیت لوله های اسپرم ساز، تعداد اسپرماتوسیت، اسپرماتوزوآ و اسپرماتید) با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ایوزین بررسی شد. بافت بیضه توسط شاخص جانسون امتیازبندی شد. داده ها با آنالیز واریانس یک عاملی ارزیابی شدند. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میانگین امتیاز جانسون به صورت معنا داری در حیوانات کنترل نابارور در مقایسه با کنترل سالم کاهش یافته است (p<0. 001). تیمار عصاره زیرفون از تغییرهای بافتی جلوگیری کرده و به صورت معنا داری سبب افزایش شاخص جانسون در حیوانات نابارور شده است. مطالعه های هیستوپاتولوژیک در بافت بیضه نشان داد که عصاره گیاه زیرفون به صورت معنا داری (p<0. 001) سمیت کادمیوم را کاهش داده و از الگوی ساختاری طبیعی بافت بیضه محافظت می کند. نتیجه گیری: به نظر می رسد زیرفون به عنوان عامل آنتی اکسیدانی قوی در برابر سمیت بیضه ناشی از کادمیوم در موش صحرایی عمل می کند.

سابقه و هدف: امروزه سرطان ها یکی از مهم ترین مشکلات پزشکی انسان ها به شمار می روند. سرطان پستان نیز به عنوان شایع ترین سرطان زنان که شیوع آن در قرن اخیر در تمام جهان رو به افزایش بوده، موردتوجه قرارگرفته است، افراد می توانند پیشامدهای بازگشتی را تجربه کنند که گاهی اوقات با یک پیشامد پایانی همراه می شوند. در این مطالعه با استفاده از یک مدل شکنندگی سعی شده تا به طور توام، عودهای مکرر به همراه رخداد نهایی مرگ بیماران مبتلا به سرطان پستان مدل بندی شود. مواد و روش ها: در این مطالعه بقای گذشته نگر، تعداد 342 بیمار مبتلا به سرطان پستان ثبت شده در مرکز تحقیقات سرطان بیمارستان شهدای تجریش، بررسی شدند. در این مطالعه از مدل لیو برای مدل بندی توام پیشامدهای بازگشتی و پیشامد پایانی استفاده شد که در آن از یک شکنندگی مشترک دارای توزیع گاما به کار رفت. برآورد پارامترها به شیوه درست نمایی ماکزیمم تاوانیده انجام و از پکیج frailtypack موجود در نرم افزار R نسخه 3. 4. 1 برای اجرای مدل و تحلیل داده ها استفاده و سطح معناداری 5درصد در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه هم گروهی تعداد 342 زن مبتلا به سرطان پستان بررسی شدند. تحلیل یک متغیره و چند متغیره برای این بیماران انجام شد. از این تعداد، برای 78 بیمار (8/22) درصد پیشامد عود رخ داده بود و 225 بیمار 6/74 درصد سانسور شده بودند. نتایج به دست آمده از مدل شکنندگی توام نشان می دهد که خطر نسبی عود در بیماران دارای سابقه فامیلی درجه یک در مقایسه با سایر افراد 36درصد بیشتر بوده است (05/0>P) همچنین خطر نسبی عود در بیماران با مرحله 3 بیماری 19درصد بیشتر نسبت به سایر مراحل و همین طور خطر نسبی عود در بیماران در بیمارانی که شیمی درمانی انجام داده اند، 5/2 برابر بیشتر از بیماران بدون سابقه شیمی درمانی به دست آمد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که بررسی اثر عوامل موثر بر رخداد مرگ و عودهای مکرر با در نظر گرفتن عوامل نامعلوم باقابلیت مدل بندی هم زمان پیشامدها سبب می شود سیر طبیعی بیماری بهتر توصیف شود و اطلاعات دقیق تری در اختیار محققان قرار گیرد.

سابقه و هدف: بیماران تحت تهویه مکانیکی برای کاهش اضطراب نیاز به تزریق مداوم آرام بخش دارند و استفاده از نوع آرام بخش مورد بحث است. با وجود مصرف گسترده پروپوفول در این بیماران، دارای عوارض زیادی شامل افزایش مقاومت عروقی، افسردگی و افت فشار خون است که به صورت گسترده در متون مربوطه به چشم می خورد. هدف از این مطالعه مقایسه ویژگی بیماران در دوره درمان با و بدون پروپوفول است. مواد و روش ها: در این مطالعه که به روش همگروهی تاریخی انجام گرفت، تعداد 500 بیمار بستری شده در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان مسیح دانشوری با استفاده از روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند: 250 بیمار در گروه درمان با پروپوفول و 250 بیمار در گروه درمان بدون پروپوفول از نظر کیفیت سدیشن RASS، معیار درد CPOT، بروز هایپوتانسیون و میزان اقامت در آی سی یو و بیمارستان با استفاده از آزمون های آماری Chi-square, Fisher exact, t-test تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میزان درد بر اساس معیار CPOT در دو گروه نشان داد این امتیاز در گروه (1. 5 0. 7) Non-Propofol در مقایسه با گروه (2. 9 1) Propofolکمتر بود (p=0. 036). همچنین نسبت افت فشار خون بیماران در گروه Propofol از گروه Non-Propofol بیشتر بود (p=0. 023). مقایسه دو گروه از نظر کیفیت sedation بر اساس امتیاز RASS در گروه Non-Propofol نسبت به گروه Propofol بود، به طوری که مقایسه میانگین این امتیاز (-0. 7 0. 2,-1. 2 0. 2) اختلاف معناداری آماری را بین دو گروه نشان داد (p=0. 036). نتیجه گیری: به نظر می رسد که دریافت پروپوفول احتمال بروز هایپوتانسیون، طول مدت اقامت در آی سی یو و بستری در بیمارستان را افزایش داده و بر اساس معیارهای بررسی شده دارای کیفیت سداتیو کمتر و بروز درد بیشتر در بیماران است.

سابقه و هدف: کسب رضایت از بیمار برای انجام مداخله های پزشکی غیر اورژانس الزامی قانونی است. مداخله هایی که برای بهبود کیفیت رضایت آگاهانه انجام می شود، هم برای بیماران و هم کادر پزشکی تاثیرگذار است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیرمداخله ای ارتقای کیفیت رضایت آگاهانه به صورت دریافت رضایت آگاهانه با اجزای کامل و دریافت برایت آگاهانه همزمان درمیزان شکایت ها از پزشک پس از انجام جراحی های غیر اورژانس ستون فقرات کمری در بیمارستان شهدای تجریش است. مواد و روش ها: در این مطالعه که به روش آزمایشی کنترل شده انجام شد. هزار نفر ازبیماران مراجعه کننده به بخش جراحی اعصاب بیمارستان تجریش برای عمل غیر اورژانس هرنی دیسک مهره های کمری(در دوسال، سال های1396-1395)که معیارهای ورودی را دارا بودند، انتخاب شدند و سپس به وسیله نمونه گیری تصادفی سیستماتیک به دو گروه تقسیم شدند و از یک گروه رضایت آگاهانه با اطلاعات ناکافی به صورت توضیح شفاهی وفرم مکتوب دریافت شد و در گروه دوم رضایت آگاهانه استاندارد با همان روش به همراه برایت آگاهانه همزمان دریافت شد و بیماران به مدت دوسال از نظرمیزان شکایت از کادر درمان پیگیری شدند. با در نظر گرفتن معیارهای مورد مطالعه مربوط پس ازمحاسبه حداقل حجم نمونه با استفاده از فرمول کوهن و نیز بهره گیری از فرم جمع آوری اطلاعات محقق ساخته نسبت به جمع آوری نمونه ها در دو گروه اقدام و سپس با استفاده از تست آماری Exactly Fisher و کای دو و همچنین نرم افزار کامپیوتری 21 Spss نسبت به تجزیه و تحلیل داده ها اقدام شد. یافته ها: تفاوت معناداری بین جنس و سن بیماران و نیز میزان شکایت نبود (012. 0>Pvalue) و همچنین تفاوت معناداری بین محل عمل جراحی با شکایت بیماران وجود نداشت (Pvalue<0. 1). از طرفی میزان شکایت از پزشکان در گروه اول 8درصد و در گروه دوم یک درصد بود که تفاوت معناداری بین این دو گروه وجود داشت (Pvalue<0. 003). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد باید علاوه بر اجازه درمان، برایت آگاهانه کتبی نیز برای عوارض ذات درمان و بیماری از بیمار گرفته شود تا با افزایش آگاهی ومیزان رضایتمندی بیماران از میزان شکایت های مربوط به کادر درمانی کاسته شود.

سابقه و هدف: نارسایی کلیه از جمله معضل های مهم بهداشتی تلقی می شود. میانگین عمر بیماران دیالیزی سه تا پنج سال است. شایع ترین دلیل مرگ حوادث قلبی-عروقی است. ریسک فاکتورهای معمول بیماری های قلبی نظیر دیابت و فشار خون به تنهایی توجیه کننده وجود ریسک بالای این قبیل حوادث در این بیماران نیستند. نقش التهاب و افزایش فاکتورهای التهابی بیش از سایر علل مطرح شده است. در این میان اینترلوکین 6 قوی ترین قدرت پروگنوستیک برای پیشگویی مرگ در بیماران دیالیزی را دارد و به نوعی بهترین مولفه بیان التهاب زمینه ای ا ست. هدف از این مطالعه یافتن ارتباط اینترلوکین 6 با یافته های اکو کاردیو گرافی در بیماران دیالیزی است. مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع توصیفی است، 52 نفر بیمار بالغ (19 تا 80 سال) مبتلا به ESRD تحت دیالیز با نمونه گیری غیرتصادفی آسان از نمونه های در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات با چک لیست تهیه شد، که حاوی متغیرهای مورد بررسی شامل سن، جنسیت، مدت ابتلا و دلیل زمینه ای نارسایی کلیه و سابقه بیماری قلبی بود. اینترلوکین 6 با تکنیک الیزا تعیین شد. یافته های اکوکاردیوگرافی شامل Ejection Fraction، قطر سپتوم بین بطنی و قطر انتهای دیاستولی بطن چپ، همگی توسط یک نفر متخصص قلب با یک دستگاه اکوکاردیوگرافی ثابت، در بیماران تعیین شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 آنالیز شد. یافته ها: افراد دیالیزی با نارسایی قلبی شدید نسبت به دیگر افراد دیالیزی از سطوح IL-6 بالاتری برخوردار بودند (P-Value 0. 044). در سایر بررسی های انجام شده در این مطالعه، ارتباط معناداری بین سطح سرمی اینترلوکین 6 با قطر سپتوم بین بطنی و قطر انتهای دیاستولی بطن چپ مشاهده نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد IL-6 به عنوان فاکتوری مهم، نشان دهنده نارسایی شدید قلب و مرگ و میر بالا در بیماران دیالیزی است. ارتباطی بین سطح اینترلوکین 6 و سپتوم بین بطنی و قطر انتهای دیاستولی بطن چپ وجود ندارد.

سابقه و هدف: هیپربیلی روبینمی یک مشکل شایع ودر اغلب موارد خوش خیم در نوزادان به شمار می رود. عوارض ناشی از تجمع مقادیر بالای بیلی روبین شامل ناتوانی های تکاملی عصبی می باشد که کاهش شنوایی، اختلالات شناختی و حرکتی را دربر میگیرد. اختلالات حرکتی شامل دیس تونی و آتتوزاست که با ضایعات هسته های قاعده ای منطبق می باشد. تون غیرطبیعی و اختلال درهماهنگی حرکات، نشانه ضایعه در مخچه است. اختلالات شنوایی ناشی از هایپربیلی روبینمی و کرن ایکتروس شامل اختلالات پردازش شنوایی، کاهش شنوایی و کری می باشد. تا کنون، در سطح منطقه و کشور، آماری از بروز کرن ایکتروس در نوزادانی که با هیپر بیلی روبینمی و تحت درمان قرار می گیرند منتشر نشده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین سرانجام تکاملی در کودکان 24 تا 36 ماهه با سابقه هایپربیلی روبینمی شدید دردوره نوزادی می باشد. مواد و روش ها: در یک مطالعه طولی، نوزادانی که با زردی شدید در مدت یکسال در مرکز آموزشی درمانی کودکان تبریز بستری بودند مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری به روش تمام شماری از نوزادانی در مدت یکسال به علت زردی شدید در بیمارستان بستری و درمان شده بودند انجام گرفت. در این مدت 181 نوزاد با زردی شدید بستری و درمان شده بودند که در پیگیری این شیرخواران در سن 24 تا 36 ماهگی 121 مورد مراجعه و از نظر شاخص های رشد فیزیکی وتکامل عصبی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: از 121 موردی که برای پیگیری مراجعه نمودند، 52 نفر دختر (43 درصد) و 69 نفر پسر (57 درصد) بودند. سن مراجعه در نوزادان مورد مطالعه ی مبتلا به زردی 27/1 ± 51/4 روز و وزن هنگام تولد آنها 559 ± 3102 گرم بود. مقادیر بیلی روبین بیماران در موقع مراجعه در نوزادی 21/4 ± 92/21 میلی گرم بر دسی لیتر بود. همه بیماران مورد مطالعه، فتوتراپی دوبل (intensive) دریافت کرده بودند. در 24 بیمار (83/19 درصد) علاوه بر فتوتراپی، تعویض خون هم انجام شده بود. در 8 مورد (61/6 درصد) از نوزادان مبتلا به زردی نوزادی، شواهد ناسازگاری ABO وجود داشت که برای پیشگیری از نیاز به تعویض خون بعدی، از ایمونوگلوبین وریدی (IVIG) استفاده شده بود. از بین بیماران مورد مطالعه که در پیگیری ارزیابی شدند، 3 بیمار (47/2 درصد) نمره ASQ و سیر تکاملی غیر طبیعی داشتند. از این 3 بیمار، در دو مورد (65/1 درصد) تعویض خون انجام شده بود که در یکی از آنها علت ایکتر، ناسازگاری ABO بود و IVIG نیز دریافت کرده بود. نتیجه گیری: کمتر از 3 درصد نوزادانی که با هایپر بیلی روبینمی شدید مراجعه کرده بودند دچار کرن ایکتروس شدند. این یافته می تواند نشان گر نیاز به آگاهی دادن به والدین و جدی گرفتن ایکتر در روزهای اول زندگی باشد، زیرا هایپربیلی روبینمی شدید در دوران نوزادی در صورت مراجعه نکردن به موقع و عدم دریافت درمان مناسب و سریع می تواند سرانجام تکاملی نوزادان را تحت تاثیر قرار دهد.

سابقه و هدف: مقاومت دارویی سویه های سودوموناس آیروژینوزا به عنوان یک پاتوژن فرصت طلب مطرح است و فرآیند مدیریت و درمان انواع عفونت های ناشی از آن به چالش مهمی تبدیل شده است. هدف این مطالعه بررسی فراوانی اینتگرون کلاس I در ایزوله های مقاوم سودوموناس آیروژینوزا جدا شده از نمونه های بالینی و محیطی است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی روی 101 نمونه از بیماران مبتلا به سیستیک فیبروزیس بستری در بخش اطفال و بیماران دچار عفونت سوختگی بستری انجام شد. نمونه سواب های گلو وزخم تهیه شد و با روش های متداول میکروبی و بیوشیمایی تعیین هویت شدند. تست مقاومت آنتی بیوتیکی با روش دیسک دیفیوژن و بر اساس دستورالعمل CLSI انجام شد. DNA استخراج و برای ژن اینتگرون کلاس I PCR گذاشته شد. یافته ها: از مجموع 101 سویه جدا شده از بیماران(37 نمونه سیستیک فیبروزیس و 64 نمونه سوختگی)، در مجموع نمونه ها بیشترین حساسیت به آنتی بیوتیک های کلیسیتن 9/96درصد و امیکاسین و پپیراسیلین 8/83درصد و بیشترین مقاومت ایزوله ها به ترتیب به سفتی زوکسیم 100درصد و سفتریاکسون 8/82درصد مشاهده شد. از مجموع سویه های جدا شده 18 ایزوله نسبت به ایمی پنم مقاومت کامل، هفت ایزوله مقاومت متوسط و 76 ایزوله حساسیت نشان دادند. نتایج نشان داد که 50درصد از کل سویه ها، دارای مقاومت چندگانه بودند. نتایج PCR نشان داد که از101 نمونه 4/59درصد (60نمونه) حاوی ژن اینتگرون کلاس یک بودند. اینتگرون کلاس یک به طور معناداری در سویه های مقاوم به امیکاسین، توبرمایسین، سیپروفلوکساسین و پیپراسیلین حضور داشت. نتیجه گیری: میزان مقاومت سودوموناس آیروژینوزا نسبت به اغلب آنتی بیوتیک ها بخصوص آنتی بیوتیک های موثر به عنوان انتخاب آخر همانند کلیسیتین، امیکاسین و ایمیپنم به صورت نگران کننده ای در حال افزایش است.

سابقه و هدف: آمیب های آزادزی شامل جنس های گوناگونی می باشند که در میان آن ها جنس های آکانتامبا، نگلریا، بالاموثیا و ساپینیا در شمار آمیب های پاتوژن برای انسان ها به شمار می روند. این آمیب های آزادزی به صورت فرصت طلبانه ای می توانند موجب بیماری های مختلف از جمله کراتیت، انسفالیت و زخم های پوستی شوند. آمیب های ذکر شده در مطالعات مختلفی در منابع آبی مشاهده شده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی فراوانی آمیب های آزادزی در چشمه های آب گرم محلات در استان مرکزی در تابستان سال 1395 با استفاده از روش های مورفولوژی و مولکولی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه که به صورت مقطعی انجام پذیرفت، 87 نمونه آب از 5 چشمه آب گرم، 24 استخر و حوضچه کوچک در بطری های استریل با حجم 500 میلی لیتر جمع آوری و به آزمایشگاه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منتقل گردید. سپس براساس ویژگی های مورفولوژی و مولکولی، آلودگی چشمه ها، حوضچه ها و استخرهای آب گرم به آمیب های آزادزی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از 5 چشمه آب گرم، 24 استخر و حوضچه کوچک 3 نمونه از محل های مختلف جمع آوری گردید و مشاهده شد که هر3 نمونه دارای ایزوله های یکسانی از آمیب های آزادزی می باشند. از 87 نمونه جمع آوری شده 33 نمونه به آمیب های آزادزی آلوده بوند. بیشترین آمیب های جدا شده به ترتیب شامل ورم آمبا ورمی فورمیس با فراوانی 54/54 درصد، ونلا 52/23 درصد، آکانتامبا با ژنوتایپ T4 36/36 درصد و نگلریا استرالینسیس 09/9 درصد بودند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که چشمه های آب گرم محلات واقع در استان مرکزی به آمیب های پاتوژن بالقوه ای از جمله ورم آمبا ورمی فورمیس، آکانتامبا و نگلریا استرالینسیس آلوده می باشد. آلودگی چشمه های آب گرم به آمیب های آزادزی می تواند به عنوان تهدیدی جدی برای سلامتی افراد بومی، گردشگران و مسافرانی که از این چشمه های آب گرم استفاده می کنند به شمار رود. به همین منظور فیلتر کردن آب ها قبل از استعمال و استفاده و نصب علایم هشدار دهنده در کنار این حوضچه ها و استخر ها امری ضروری به شمار می رود.

سابقه و هدف: تهوع و استفراغ هنگام سزارین تحت بی حسی اسپاینال عارضه ای شایع است. این مطالعه با هدف بررسی شیوع تهوع و استفراغ و عوامل مرتبط با آن هنگام سزارین الکتیو تحت بی حسی اسپاینال انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی در سال های 96 و 97 در بیمارستان آیت الله طالقانی شهر تهران روی 200 خانم باردار کاندیدای سزارین الکتیو تحت بی حسی اسپاینال انجام شد. برای هر فرد سن، تعداد بارداری، تعداد زایمان، تعداد سزارین قبلی، وجود تهوع و استفراغ در سزارین های قبلی، مصرف سیگار هنگام بارداری، تهوع و استفراغ سه ماه اول بارداری، سابقه سندرم پیش از قاعدگی و بیماری حرکت، شاخص توده بدنی، طول عمل، سطح بالاترین درماتوم بلوک شده، تعداد نبض پایه و افت فشارخون سیستول بیشتر از 20 درصد حد پایه، وقوع تهوع و شدت آن و یا استفراغ هنگام عمل و همچنین جنس نوزاد در فرم اطلاعاتی ثبت می شد. داده ها وارد نرم افزار SPSS ورژن 21 شد و با آمار توصیفی و آزمون های تی مستقل، من ویتنی، کای دو و دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 5درصد معنا دار در نظر گرفته شد. یافته ها: شیوع تهوع 58درصد و شیوع استفراغ 16درصد بود. سابقه تهوع و استفراغ در سه ماهه اول بارداری، بارداری با جنین دختر و افت فشار خون سیستول بیش از 20 درصد حد پایه، در هر دو گروه افراد مبتلا به تهوع هنگام سزارین تحت بی حسی اسپاینال (P<0. 001)، و افراد مبتلا به استفراغ هنگام سزارین (P<0. 001) شایع تر از افراد بدون تهوع و استفراغ بود. همچنین شیوع بیماری حرکت (P<0. 047) و سابقه تهوع و استفراغ هنگام سزارین قبلی تحت بی حسی اسپاینال (004/0>P) در افراد مبتلا به تهوع هنگام عمل به شکل معنا داری با گروه بدون تهوع متفاوت بود. سطح بالاترین درماتوم بلوک شده هم در دو گروه با و بدون استفراغ اختلاف معنا دار داشت (p<0. 001). نتیجه گیری: به نظر می رسد که تهوع و استفراغ هنگام سزارین تحت بی حسی اسپاینال شایع است. ممکن است بررسی برخی عوامل در تاریخچه پزشکی فرد در پیش بینی رخداد این عارضه کمک کند.

سابقه و هدف: آرتریت روماتویید یک بیماری التهابی مزمن است که با ریسک ابتلا به بیماری های آترواسکلروتیک همراه است. بیماری های قلبی عروقی اصلی ترین علت مورتالیته در بیمارانRA است. در مطالعات گذشته شیوع بالای سندرم متابولیک و اجزای آن در بیماران مبتلا به RA نشان داده شده است. با شناخت عوامل خطر موثر بر شانس ابتلا به سندرم متابولیک می توان از میزان مورتالیته و موربیدیته کاردیو وسکولار در بیماران RA کاست. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 200 فرد مبتلا به RA بر اساس طبقه بندی ACR، از بیمارانی که به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان امام خمینی در تاریخ مهر 92 لغایت مهر 93 مراجعه کردند، انجام شد. پیامد اصلی مورد مطالعه شیوع سندرم متابولیک بر اساس دو معیار فدراسیون بین المللی دیابت و نیز تعریف ایرانی بود. پیامد های ثانویه مورد مطالعه شیوع اجزای مختلف سندرم متابولیک و نیز همراهی متغیر های مختلف دموگرافیک، آنتروپومتریک، آزمایشگاهی و داروهای مصرفی بیماران RA، در شانس ابتلا به سندرم متابولیک بود. یافته ها: سندرم متابولیک با مصرف سیگار ارتباط معناداری داشت. از میان دارو های مصرفی بیماران RA، پردنیزولون(گلوکوکورتیکوییدها) وآزاتیوپورین با افزایش معنادار شانس ابتلا به سندرم متابولیک همراهی داشت، و ارتباط معناداری میان ابتلا به سندرم متابولیک و فاکتورهای التهابی CRP یا ESR، anti CCP و RF یافت نشد. اما میزان DRA در مبتلایان به سندرم متابولیک کمتر از سایر افراد بود. نتیجه گیری: سندرم متابولیک شیوع بالایی در مبتلایان به RA دارد. توجه به عوامل خطر مسیول افزایش شانس ابتلا به سندرم متابولیک در این جمعیت بالقوه پرخطر لازم است.

سابقه و هدف: Vo2max بهترین شاخص ارزیابی کارایی قلبی تنفسی است که اندازه گیری مستقیم آن پیچیده و نیازمند تجهیزات گران، صرف وقت و همکاری افراد است. بنابراین، روش های جایگزین برای تخمین آن به وجود آمده است. ضربان قلب از متغیرهای تعیین کننده اکسیژن مصرفی است. لذا با استفاده از قانون فیک، معادله ای بدست می آید که نسبت ضربان قلب حداکثر به استراحت و رابطه آن با Vo2max را بیان می کند. هدف از پژوهش حاضر سنجش اعتبار معادله برای تخمین Vo2max بر اساس فرمول است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع کاربردی-تحلیلی است. 19 زن سالم و غیر ورزشکار به دو گروه تقسیم شدند. آزمون های ارزیابی به وسیله پروتکل RITE3 انجام شد. Vo2max تخمین زده شده بر اساس سن نیز با استفاده از معادله و با جایگذاری HRmax متناسب با سن به جای HRmax اندازه گیری شده محاسبه شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد ثابت تعادل معادله اندازه گیری شده برابر با 03/3± 17/17 میلی لیتر بر دقیقه بر کیلوگرم بود. همچنین نتایج پژوهش بیانگر این بود که بین Vo2max اندازه گیری شده و Vo2max تخمین زده شده (p=0. 177) و بین Vo2max تصحیح شده و Vo2max تخمین زده شده بر اساس سن (p=0/67) تفاوت معنی داری وجود ندارد. علاوه بر آن نتایج نشان داد که بین سن و Vo2max و Vo2max تصحیح شده، بین BMI و Vo2max، بین HRrest و Vo2max و Vo2max تصحیح شده، ارتباط معنی داری وجود ندارد. اما بین BMI و Vo2max تصحیح شده ارتباط معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان اذعان کرد با محاسبه فرمول نمی­ توان Vo2max را تخمین زد.

سابقه و هدف: بیسفنول A (BPA) ماده ای شیمیایی است که در مقادیر فراوان برای تولید پلاستیک های پلی کربناتی و رزین های اپوکسی استفاده می شود که قرار گرفتن در معرض سطوح پایین BPA می تواند منجر به پیامدهای مخرب گوناگون سلامت شود. سلول های بنیادی، سلول های تمایز نیافته با توانایی تقسیم و تمایز به انواع سلول های مختلف هستند. بررسی آثار BPA روی سلول های بنیادی بسیار مهم است. روش بررسی: برای نگارش این مقاله، مطالعه وسیعی در مورد BPA و آثار این ماده بر سلول های بنیادی، با جست وجوی کلید واژه های Stem cells, Bisphenol Aو Obesity در پایگاه های اطلاعاتی معتبر پزشکی، به طور عمده PubMed انجام شد. از میان مقاله های جمع آوری شده، مقاله هایی که بیشترین ارتباط را با اهداف نگارش این مقاله داشتند انتخاب شدند و مورد مطالعه بیشتر قرار گرفتند. نتیجه گیری: BPA سبب افزایش القای اتوفاژی در سلول های بنیادی می شود و همچنین، سبب تحریک تمایز سلول های بنیادی به سلول های چربی می شود.