تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک
سال:1398 | دوره:32 | شماره:4 (پیاپی 125) |تعداد مقالات:14

از ترکیبات موثره گیاهی که بر پایه فنول ها و ترپن ها بوده و در صنعت دام و طیور کاربرد فراوانی دارند می توان به تایمول (Thymol)، کارواکرول (Carvacrol)، ﺳ ﻴ ﻨ ﺌ ﻮ ﻝ (Cineole)، آلفا-پینن (pinene-α )، منتول (Menthol) و منتون (Menthone) اشاره نمود. این ترکیبات بیشتر در روغن های فرار گیاهان خانواده نعناعیان به ویژه آویشن باغی، نعنا، و رزماری یافت شده و با داشتن خواص هم افزایی از پتانسیل آنتی اکسیدانی، ضدباکتری، ضدویروسی، ضدالتهابی، ضدافسردگی و تقویت کننده سیستم ایمنی برخوردارند. آن ها از طریق افزایش ترشح شیرابه گوارشی، افزایش ترشح آنزیم های گوارشی و در نتیجه بهبود هضم، فعال کردن ساز و کار های انتقال سطح جذب مواد مغذی، ممانعت از فرایند های اکسیداسیون، ممانعت از رشد باکتری ها، قارچ ها و انگل ها در دستگاه گوارش، ایجاد ثبات در جمعیت میکروفلور روده و افزایش سطح سیستم ایمنی در دام و طیور موثر هستند. مجموعه این اثرات فیزیولوژیک منجر به بهبود عملکرد دستگاه گوارش، بهبود عملکرد رشد، کاهش تلفات، بهبود کیفیت تولید (طعم، رنگ، بافت، ماندگاری، خواص زیستی) و بهبود شرایط محیطی (کاهش بوی نامطبوع و گازهای سمی) در دام و طیور خواهد شد. با توجه به تاثیر این گیاهان دارویی در تولید و سلامت دام و طیور، ضروری است تا از این منابع با ارزش در راستای بهبود راندمان تولید و کاهش مصرف داروهای شیمیایی در صنعت پرورش دام و طیور بهره برد.

فناوری های تولید حیوانات تراریخت به عنوان یکی از زمینه های تحقیقاتی در شاخه زیست فناوری به حساب می آید که در دهه ی اخیر از سرعت رشد بسیار زیادی برخوردار شده است. حیوانات تراریخت در حقیقت نوعی از حیوانات هستند که به واسطه پیشرفت و ترکیب روش های نوین تولید برون تنی رویان و مهندسی ژنتیک، حامل قطعه ای از ژنوم موجودی از گونه جانوری دیگر یا انسانی هستند. شایان ذکر است که صرفا به واسطه ی انتقال ژن و یا ژن هایی از یک گونه به گونه ای دیگر، نمی توان ادعا نمود که حیوان تراریخت تولید شده است. در حقیقت پس از افزودن ماده ژنتیکی جدید به ژنوم موجود پذیرنده می بایست توانایی انتقال آن ژن به نسل بعد در حیوان پذیرنده ایجاد شده باشد و همچنین محصول بیانی آن ژن نیز می بایست به شکل کامل و به صورتی که عملکرد فیزیولوژیک آن ژن حفظ شده باشد قابل شناسایی و استحصال باشد. در این مقاله مروری به بررسی مهمترین روش های استفاده شده در تولید حیوانات تراریخته پرداخته شده است.

لارنگوتراکئیت عفونی (Infectious laryngotrachitis; ILT) از بیماری های ویروسی مجاری تنفسی ماکیان با انتشار جهانی است که نهفته بودن عامل آن، حامل بودن برخی طیور مبتلا و دفع طولانی مدت ویروس، کنترل آن را با دشواری هایی مواجه کرده است. به دلیل خسارات اقتصادی ناشی از ILT در پولت های تخم گذار، برای پیشگیری از شیوع آن در مناطقی که بیماری بومی است از واکسن تخفیف حدت یافته استفاده می شود. هدف پژوهش کنونی، مقایسه ایمنی زایی واکسن ILT تولیدی موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی علیه این بیماری در سویه ها تخم گذار بونز سفید و های لاین W36 بود. تعداد هفتاد هزار قطعه پولت تخم گذار از هر سویه در دو فارم تجاری مجزا با واکسن ILT موسسه رازی و به روش قطره چشمی در سن هشت هفتگی واکسینه شدند. به منظور انجام آزمایش های الایزا و خنثی سازی ویروس، پیش از انجام واکسیناسیون (روز صفر) و در فواصل زمانی 3، 6، 8، 10، 12 و 16 هفته پس از آن، به طور تصادفی از 20 پرنده در هر گروه نمونه خون گرفته شد. افزون بر این، سه هفته پس از واکسیناسیون، چالش با سویه ی حاد ویروس لارنگوتراکئیت عفونی (vILT) بر روی 20 قطعه جوجه از هر سویه انجام شد. نتایج نشان داد واکسن ILT تولیدی موسسه رازی عملکرد یکسانی از نظر تیتر آنتی بادی و شاخص خنثی سازی ویروس در هر دو سویه مورد مطالعه داشت (05/0

تولید واکسن های ویروسی و فرآورده های دارویی بر پایه سلولی، یک فرایند پیچیده است که در آن از مواد بیولوژیک متفاوتی (انواع سوبسترای سلولی مثل: تخم مرغ جنین دار، سلول های پرایمری و لاین، مواد خام و افزودنی های محیط کشت با منشاء حیوانی و ویروس بذر) استفاده می گردد، که مراحل فوق را بالقوه نسبت به آلودگی با عوامل ناخواسته آسیب پذیر می کند. Nanobacteria همچون سایر عوامل ناخواسته می تواند از طریق مواد اولیه با منشاء دامی سبب آلودگی این قبیل فرآورده ها شود. در این تحقیق با راه اندازی آزمایش PCR جهت ردیابی اختصاصی Nanobacteria نسبت به ارزیابی میزان آلودگی احتمالی سلول های موجود بخصوص سلول های لاین و دیپلوئید مورد استفاده در تولید واکسن در موسسه رازی اقدام بعمل آمد. بدین منظور سلول های مورد مصرف در بخش های تحقیق، تولید و کنترل کیفی فراورده های بیولوژیک جمع آوری و پس از استخراج DNA، آزمایش PCR جهت تکثیر ناحیه 16S rRNA Nanobacteria احتمالی، بر روی آن ها انجام شد. از باکتری Bartonella henselae بعنوان کنترل مثبت استفاده شد. در بررسی محصول PCR پس از الکتروفورز همان طور که انتظار می رفت، نمونه کنترل مثبت در واکنش PCR قطعه 558 جفت بازی را تکثیر کرد که این امر بیانگر صحت انجام واکنش ها بود. در ارزیابی آلودگی احتمالی سلول های فوق، کلیه سلول ها عاری از آلودگی به Nanobacteria بودند. بدلیل عدم اطلاعات از میزان شیوع Nanobacteria در جمعیت دامی، ارزیابی مقدار ریسک مقدور نیست. لذا توصیه می شود مطالعات جامعی در این خصوص صورت پذیرد.

هدف از انجام این تحقیق استفاده از دو نوع پرایمر RT-PCR برای تشخیص ویروس آنفلوانزای H9N2 پرندگان و مقایسه هم خوانی این دو روش نسبت به همدیگر بود تا مشخص شود کدام روش در رقت های متوالی تهیه شده دارای آستانه تشخیص بیشتری است. برای این منظور میزان EID50 ویروس آنفلوانزایی که با استفاده از کشت و کیت های تجاری مورد تایید قرار گرفته بود، با استفاده از روش Reed and Muench مشخص شد. تیتر ویروس 106 EID50 در میلی لیتر بود. از ویروس آنفلوانزای مذکور اقدام به تهیه رقت بر اساس لگاریتم دو شد و با استفاده از کیت RNA Pure ساخت شرکت سیناژن اقدام به خالص سازی ژنوم موجود در نمونه های رقیق شد. پس از تهیه cDNA برای تشخیص ویروس آنفلوانزا از پرایمرهای منتشر شده در مقالات Wu et al. 2008 و Spackman et al. 2002 استفاده شد. واکنش های RT-PCR برای تشخیص ژن ماتریکس (M) ویروس آنفلوانزای پرندگان بود که هر کدام به ترتیب قطعاتی به اندازه 131 و 100 جفت باز را تشخیص می دهند. همچنین برای اطمینان از اختصاصی بودن دو جفت پرایمر مذکور از نمونه ویروس های واکسن برونشیت H120 و ویروس واکسن نیوکاسل B1 به عنوان کنترل منفی استفاده شد. هر دو روش نسبت به تشخیص ویروس آنفلوانزا اختصاصی بودند و هیچ کدام از روش های مذکور در مورد ویروس برونشیت و نیوکاسل باند تشکیل ندادند. روش Wu et al. 2008 تا رقت 1: 4096 و 168 کپی از ژنوم در میلی لیتر و روش Spackman et al. 2002 تا رقت 1: 2048 و 336 کپی از ژنوم در میلی لیتر توانستند مشخص کنند. لذا پرایمرهای مربوط به روش Wu et al. 2008 حساس تر از روش دیگر می باشد.

سل گاوی یکی از مهم ترین بیماری های مشترک بین انسان و حیوان است که علاوه بر انسان می تواند دام های اهلی و وحشی را آلوده نماید. عامل این بیماری مایکوباکتریوم بوویس می باشد. کنترل موثر این بیماری حائز اهمیت بسیاری است و مستلزم تشخیص دقیق و صحیحی می باشد. روش های تشخیصی معمول این بیماری شامل؛ تست جلدی و سنجش اینترفرون گاما می باشد، اما روش های سرولوژیک مبتنی بر الایزا می تواند نوید بخش شناسایی سریع، ازران و مناسب بیماری سل گاوی باشند. هدف ما از این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی آنتی بادی بر علیه آنتی ژن نوترکیب MPT64 مایکوباکتریوم بوویس در تشخیص سل دامی به روش الایزا می باشد. تعداد 32 نمونه سرمی از گاوهای آلوده که آلودگی در آن ها به وسیله تست جلدی و کالبد گشایی توسط دامپزشک مقیم در کشتارگاه تایید شده بود و دام های سالم (به عنوان کنترل)جمع آوری شد. میزان آنتی بادی بر علیه آنتی ژن نوترکیب MPT64 به روش الایزای طراحی شده مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده همخوانی تقریبا قابل قبولی با نتایج تست جلدی داشت به طوری که از تعداد 9 نمونه مثبت مورد استفاده در تست برای آنتی ژن نوترکیب MPT64 هیچ موردی از منفی کاذب دیده نشد و همه نمونه های مثبت در کیت الایزای طراحی شده نیز مثبت شدند. این نتایج موید آن است که روش الایزای مبتنی بر آنتی ژن نوترکیب MPT64 می تواند به عنوان یک روش تشخیصی مناسب برای شناسایی موارد عفونی گاوها در بیماری سل گاوی در نظر گرفته شود که با استفاده از آن می توان حجم زیادی از نمونه های آلوده را با سهولت، دقت و سرعت بالا مورد ارزیابی قرار داد.

Linguatula serrata یک انگل زئونوز با گسترش جهانی است. نوچه های عفونت زا در میزبانان واسط علفخوار در گره های لنفاوی مزانتریک مستقر می شوند. انسان ممکن است به طور تصادفی به هر دو فرم بالغ و نوچه مبتلا گردد. این مطالعه مقطعی-تحلیلی با هدف تعیین میزان فراوانی لینگوآتولوزیس در بزهای کشتارشده در استان لرستان و همچنین ارزیابی ضایعات پاتولوژیک حاصل از نوچه انگل در گره های لنفاوی مزانتریک انجام گردید. گره های لنفاوی مزانتریک 240 رأس بز به طور تصادفی از سه کشتارگاه مختلف استان لرستان در طول یک سال جمع آوری گردیدند. ابتدا گره های لنفاوی به صورت ماکروسکوپیک بررسی شدند و سپس جهت انجام مطالعات انگل شناسی و آسیب شناسی ارسال گردیدند. همچنین از روش هضمی اسید-پپسین جهت بررسی نمونه های منفی استفاده گردید. یکصد و بیست و هفت رأس بز (91/52%) به نوچه Linguatula serrata آلوده بودند. فراوانی آلودگی در فصل تابستان به طور معنی داری بیشتر بود (01/0≥ p)، با این حال ارتباط معنی داری بین شدت آلودگی و فصل مشاهده نشد. در بررسی هیستوپاتولوژیک نوچه Linguatula serrata شامل کوتیکول بندبند و تیغه های کوچک عرضی مشاهده شد. در بیشتر مقاطع میکروسکوپی گره های لنفاوی از سلول های لنفوسیت تخلیه شده بود و وجود نواحی نکروزه متعدد، ادم و خونریزی، تشکیل رنگدانه هموسیدرین و سلولهای هموسیدروفاژ قابل ملاحظه بود. با توجه به فراوانی بالای آلودگی در بزها، احتمال بروز آلودگی در افراد ساکن در این نواحی بیشتر است. جلوگیری از مصرف امعاء و احشاء خام بز توسط سگ ها می تواند به کاهش آلودگی در انسان و میزبانان واسط کمک کند.

جرب های انگلی زنبور عسل (جنس های واروآ و آکاراپیس) و انگل اجباری داخل سلولی زنبور عسل (جنس نوزوما) مسئول خسارات سنگین در کندوهای زنبور عسل، کلنی ها بوده و تهدیدی جدی در صنعت زنبور داری محسوب می شوند. این مطالعه جهت تعیین شیوع انگل های زنبور عسل در ده منطقه استان اردبیل انجام گرفت. از 315 زنبورستان (62700 کندو) بطور تصادفی در فصول مختلف از سال 1396-1393 در استان اردبیل نمونه برداری انجام گرفت. شیوع انگل های یافت شده: نوزوما سرانا (06/92 درصد)، آکاراپیس وودی (76/4درصد)، واروآجاکوبسونی (68/19 درصد) و ملوئه واریگاتوس (90/1درصد) بودند. ارتباط بین آلودگی انگلی و سال مطالعه معنی دار نبوده ولی آلودگی نوزوما سرانا در سال های مختلف بطور معنی داری بیشتر از انگل های دیگر بود. بیشترین شیوع نوزوما سرانا در بهار مشاهده شد. مطابق یافته ها، نوزوما سرانا تنها انگل زنبور عسل با پراکندگی جغرافیایی گسترده بود. به نظر می رسد که آب و هوا در میزان شیوع انگل موثر می باشد.

لیشمانیازیس احشایی(کالازار) یک بیماری تب دار عفونی انگلی است که در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع سبب مرگ و میر در کودکان مبتلا و سگ سانان مخزن خواهد گردید. با مراجعه به محل جمع آوری و نگهداری سگ های بی صاحب کرج و منطقه کوهسار و کردان از سگ های ولگرد خون گیری به عمل آمده و کلیه مشخصات اپیدمیولوژیکی حیوان ثبت گردید. نمونه های خون به آزمایشگاه انتقال داده شده و پس از جداسازی سرم ها، با استفاده از آزمایش آگلوتیناسیون مستقیم از نظر وجود تیتر آنتی بادی در برابر انگل لیشمانیا اینفانتوم مورد ارزیابی قرار گرفتند. از 85 سگ بی صاحب جمع آوری شده از مناطق مختلف استان البرز در محل نگهداری سگ های بی صاحب 38 مورد از نظر جنسیت نر و 47 مورد از نظر جنسیت ماده بوده و چهار مورد (7/4%) از آن ها از نظر لیشمانیازیس احشایی مثبت بودند که سه مورد از نظر جنسیت نر و یک مورد ماده بودند که از نظر توزیع جنسیتی، تفاوت معنی داری مشاهده گردید(05/0>p). از 60 نمونه سگ بی صاحب مورد ارزیابی قرار گرفته درمناطق کوهسار و کردان نیز 14 مورد (3/23%) از نظر لیشمانیازیس احشایی مثبت بودند. در بین موارد مثبت، شش مورد از نظر جنسیت نر و هشت مورد ماده بودند. از نظر توزیع فصلی موارد آلودگی، تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (05/0

بیماری هیپودرموز یک بیماری انگلی در گوسفند و بز می باشد که ناشی از مگس های جنس پرژوالسکیانا از خانواده اوستریده (Oestridae) است. پوست حیوانات اگرچه به ظاهر ارزش ناچیزی از کل وزن یک حیوان را شامل می شود ولی تبدیل آن به یک فرآورده چرمی با ارزش بالا، اهمیت ویژه ای به آن می بخشد. زیان های مهم این انگل سوراخ کردن و تخریب بافت پوست بوده که یکی از معضلات صنایع چرم سازی است، و خسارات مالی فراوانی را سالانه به این صنعت واد می کند. این بررسی در کشتارگاه جنوب کرمان (جیرفت) جهت تعیین میزان آلودگی به بزهای کشتار شده به لارو مگسPrzhevalskiana spp. i صورت پذیرفت. بدین منظور سطح خارجی لاشه و سطح داخلی پوست بز های کشتار شده مورد بازرسی قرار گرفت. در این بررسی مجموعا 2400 رأس در طی چهار فصل سال ( هر فصل 600 رأس) معاینه شد. مجموعاً 201 راس (37/8 درصد) آلوده بودند که 44 راس (83/1 درصد) شامل جنس نر و 157راس (54/6 درصد) شامل جنس ماده بود. این اختلاف در میزان آلودگی در بررسی های آماری معنی دار نبود. اما آلودگی در فصل زمستان نسبت به فصول دیگر، معنی دار (05/0 > p) بوده و عدد P برابر 04/0 می باشد.

امروزه استفاده از آنتی بیوتیک ها به عنوان محرک رشد محدود شده است. نقره فلزی است که از گذشته های دور خواص ضدمیکروبی آن شناخته شده است و گفته می شود که با کاهش اندازه ذرات این فلز به مقیاس نانو خواص ضد میکروبی آن به شدت افزایش می یابد. هدف از انجام این آزمایش بررسی تأثیر نانوذرات نقره بر سیستم ایمنی و لیپیدهای خون و جمعیت میکروبی روده جوجه های گوشتی و مقایسه آن با آنتی بیوتیک فلاوومایسین بود. این آزمایش با استفاده از 312 قطعه جوجه نر یک روزه سویه تجاری آربوراکرز در قالب یک طرح کاملا تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. از محلول ppm 2000 نانو ذرات نقره به مقدار 400 و 800 میلی لیتر در تن جیره و یا متر مکعب آب آشامیدنی استفاده شد. یک تیمار بدون افزودنی و یک تیمار حاوی فلاوومایسین به عنوان تیمارهای شاهد در نظر گرفته شدند. افزودن 800 میلی لیتر نانو ذرات نقره در جیره و یا آب آشامیدنی منوسیت ها را افزایش داد (05/0>p). سطوح مختلف نانو ذرات نقره در جیره و آب آشامیدنی، اثری بر مقدار کلسترول، لیپوپروتئین های کم چگال (LDL) و لیپوپروتئین های پر چگال (HDL) خون و جمعیت کلی فرم های ایلئوم نداشت ولی جمعیت کلستریدیوم های موجود در ایلئوم هنگام استفاده از 800 میلی لیتر نانو ذرات نقره در جیره و یا آب آشامیدنی افزایش یافت(05/0>p). نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که استفاده از نانوذرات نقره به عنوان یک افزودنی جهت کنترل باکتری های مضر موجود در دستگاه گوارش و تقویت سیستم ایمنی جوجه های گوشتی مناسب نیست. تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری است.

هدف از این تحقیق، بررسی سطح و اندازه ذرات پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای نامحلول پوسته برنج و پوسته یولاف بر شاخص تولید، راندمان مصرف انرژی و پروتئین، شاخص های بیوشیمیایی خون و پاسخ ایمنی در جوجه گوشتی نر یک روزه به مدت 42 روز بود. در این آزمایش از 360 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس (308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با نه تیمار، چهار تکرار و 10 جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارها شامل شاهد، دو منبع پلی ساکارید غیرنشاسته ای نامحلول (پوسته برنج و پوسته یولاف) با دو سطح مصرف (سه و شش درصد جیره) و با اندازه ذرات ( نیم و دو میلی متر) بود. نتایج نشان داد پوسته برنج در 42-29 روزگی باعث افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل در مقایسه با شاهد گردید (05/0>p). شاخص تولید در تیمارهای دریافت کننده پوسته برنج در مقایسه با شاهد در یک تا 42 روزگی بالاتر بود (05/0>p). منابع پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای بر شاخص مصرف انرژی و پروتئین، وزن نسبی اندام های لنفاوی، پاسخ ایمنی، غلظت لیپیدهای خون و شاخص های خونی اثر نداشت. یافته های عملکردی نشان داد که افزودن پوسته برنج در سطح سه درصد و اندازه ذرات نیم میلی متر باعث حصول مناسب ترین پاسخ عملکردی در جوجه های گوشتی شد.

شکمبه نقش محوری در بازده تولید در نشخوارکنندگان دارد. درک فرآیند متابولیسم بافت شکمبه می تواند منجر به بهبود بازده تولید و در نتیجه سود اقتصادی در نشخوارکنندگان شود. در پژوهش حاضر، شبکه متابولیکی بافت شکمبه گاو با استفاده از اطلاعات ژنومی و اطلاعات موجود در پایگاه های داده مختلف، بازسازی شد. نتایج حاصل از بازسازی شبکه شامل 410 آنزیم، 1429 متابولیت به عنوان گره و 1777 واکنش به عنوان یال بود. ویژگی های این شبکه ی متابولیت محور توسط چند پلاگین نرم افزار سایتواسکیپ تجزیه و تحلیل شد. 15هاب متابولیت تعیین شد. نتایج جستجو در سایت KEGG pathway نشان داد که بیشتر هاب متابولیت ها شامل: کوآنزیم-آ، استیل کوآنزیم-آ، د-فرکتوز 6 فسفات، ابی کینون، سوکسینات، الکترون ترننسفراز فلافوپروتئین، پیروات، تتراهیدروفولات و 2 اگزالارات در واکنش های مربوط به چرخه متابولیک دخیل هستند. همچنین ژن های GPAT3، GPAT4، GPAM (2. 3. 1. 15)، ETFDH (2. 3. 1. 41)، CPT1C، CPT1B، CPT1A، CPT2 (2. 3. 1. 21)i در متابولیسم اسیدهای چرب شرکت می کنند که این ژن ها ممکن است برای بهبود بازده تولید محصولات گاوی ضروری باشند. توزیع درجه گره شبکه از توزیع درجه نمایی پیروی می کند بنابراین ویژگی مقیاس آزاد را نشان می دهد. میانگین طول مشخصه مسیر 142/13 و قطر شبکه 38 بود که نشان می دهد شبکه ویژگی جهان کوچک را نیز دارد. پژوهش حاضر اولین مطالعه با هدف بازسازی شبکه متابولیکی بافت شکمبه است که ممکن است اطلاعات در جهت درک بیشتر پتانسیل متابولیکی شکمبه را بهبود دهد. هاب متابولیت ها در شبکه های مقیاس آزاد نقش معنی داری در حفظ ثبات توپولوژیک ایفا می کنند به همین دلیل بنظر می رسد برای تحقیقات اصلاح نژاد دام مفید باشند.

در این بررسی اثرات ضد باکتریائی عصاره اتانولی آویشن روی باکتری پنی باسیلوس لاروا عامل بیماری لوک آمریکایی زنبورعسل و میزان سالم بودن این عصاره برای زنبوران بالغ مورد مطالعه قرار گرفت. ابتدا از برگ های گیاه آویشن با استفاده از الکل اتانول عصاره گیری به عمل آمد. سپس رقت های مختلف از عصاره در محیط کشت مایع و دیسک های کاغذی استاندارد ایجاد گردید و باکتری پنی باسیلوس لاروا به دو شیوه انتشار در آگار و براث دیلوشن تحت تأثیر آن ها قرار داده شد. همچنین تعدادی زنبورعسل بالغ در گروه های مختلف با رقت های مختلف عصاره الکلی آویشن مورد تغذیه قرار گرفتند. رقت های مختلف عصاره الکلی آویشن باعث مهار رشد باکتری پنی باسیلوس لاروا در محیط کشت شد و با گروه های شاهد تفاوت معنی داری مشاهده گردید (05/0>p). همچنین رقت های مختلف عصاره الکلی آویشن در مقایسه با گروه های شاهد، منجر به بروز هیچ گونه عارضه ای در زنبوران بالغ تحت درمان نگردیدند. تحقیق حاضر نشان داد که عصاره الکلی گیاه آویشن دارای اثرات ضد باکتریائی زیادی روی باکتری پنی باسیلوس لاروا عامل بیماری لوک آمریکائی زنبورعسل در محیط کشت بوده و با توجه به سالم بودن برای زنبوران بالغ، در صورت بررسی های بیشتر می تواند به عنوان یکی از روش های مبارزه با بیماری مذکور مورد توجه قرار گیرد.